Φωτογραφίες: Γιώργος Δρακόπουλος – Food styling: Tina Webb

Η κλασική συνταγή για γεμιστά με σταφίδες και κουκουνάρι με μια μικρή παραλλαγή -την προσθήκη του τραχανά στη γέμιση- που κάνει τα γεμιστά σας ακόμη πιο νόστιμα.
Μερίδες:4 Χρόνος προετοιμασίας:40′ Χρόνος μαγειρέματος:1:20′ Έτοιμο σε:2:0′ Χρόνος αναμονής:30 λεπτά

ΣΥΝΤΑΓΗ ΑΠΟ: Ελένη Ψυχούλη

Let’s not give the devil any justification. I don’t allow myself any resentful thoughts nor any egotistical ones, so that Satan doesn’t find an open window. The window’s a justification.

When you distance yourself from God, you’re at risk, because Satan finds you exposed and can lord it over you.

» Venerable Porphyrios of Kavsokalyvia

Γιορτάζει την Πέμπτη η Ιερά Μονή Φιλοθέου Αγίου Όρους, στη Μνήμη του Ιερομάρτυρα Κοσμά του Αιτωλού, του Φιλοθεΐτη (24 Αυγούστου/6 Σεπτεμβρίου).

Thn Τετάρτη θα τελεσθεί Αγρυπνία και θ’ ακολουθήσει πανηγυρική Θεία Λειτουργία.

Των λατρευτικών εκδηλώσεων θα προστεί ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης πρώην Άρτης κ.κ. Ιγνάτιος.
Το πρόγραμμα της Πανήγυρης:

Πηγή: agioritikesmnimes.blogspot.com

Η ορθόδοξη αίσθηση και η ορθόδοξη συνείδηση παραδέχεται και αναγνωρίζει μόνον τους αγίους ως παιδαγωγούς και διδασκάλους και μόνον την αγιότητα ως φωτισμό και ως αληθινή παιδεία. Είναι πολύ βαθειά η πείνα και η δίψα της ψυχής μας, βαθύτερη από ότι νομίζουν πολλοί από τους διανοουμένους μας, και κανείς δεν μπορεί να την ικανοποιήσει εκτός του Χριστού και των αγίων Του.

Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς

31-3-2000, Καναδάς

Πριν ένα μήνα έλαβα ένα φακελάκι, που μέσα είχε ένα θησαυρό για μας που ζούμε μακρυά από το σεβαστό Άγιον Όρος. Ήταν μία λουρίδα με ύφασμα ευλογημένο στην Αγία Ζώνη της Παναγίας μας.

Ακούστε και το πρώτο θαύμα που έκανε.

Ένας φίλος μας ήλθε στο μαγαζί μου και μου είπε ότι ο πατέρας του ήταν ετοιμοθάνατος. Έκανε εγχείρηση (καρκίνο στο κεφάλι) πριν 20 ημέρες και βρισκόταν σε αφασία. Ήταν όλοι τους πολύ στενοχωρημένοι. Του είπα ότι μου έστειλαν από την Ιερά Μονή του Βατοπαιδίου κορδέλα από την Αγία Ζωνή. Πάρε την και σταύρωσε το κεφάλι του πατέρα σου και θα γίνει καλά. Θέλω όμως να μου την επιστρέψεις, για να την δώσω και σε άλλους να την προσκυνήσουν.

Πράγματι πήγε στο νοσοκομείο και σταύρωσε το κεφάλι του πατέρα του. Μετά από λίγο, ενώ βρισκόταν σε κώμα 20 ημέρες σαν πεθαμένος ζωντανός, χασμουρήθηκε δύο φορές, άνοιξε για λίγο τα μάτια του και πάλι χάθηκε. Έβαλε το φακελάκι με την Αγία Ζώνη κάτω από το μαξιλάρι του όλη την νύχτα και το θαύμα έγινε. Την άλλη μέρα ο άρρωστος ξύπνησε, μίλησε και σηκώθηκε λίγο. Τώρα είναι πολύ καλύτερα. Ο πατέρας έχει την ευλογημένη ζώνη επάνω του και οι γιατροί που τον παρακολουθούν κάθε μέρα δεν μπορούν να το πιστέψουν. Περίμεναν να πεθάνει. Με παρεκάλεσε πάρα πολύ ο φίλος μου να του την αφήσω για λίγο, έως ότου ο πατέρας του βγει από το νοσοκομείο…».

Με σεβασμό και πολλή αγάπη

Θεόφιλος

Από το βιβλίο «Θαύματα της Αγίας Ζώνης», έκδοση της Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου.

Η ουσία, πάντα, βρίσκεται στα απλά και τα αυτονόητα που, όμως, γίνονται πράξη.

Φωτογραφία: Πάρις Ταβιτιάν/ LIFO 

Διαφορετικά ποιο το νόημα του να τα λέμε, να τα ασπαζόμαστε, να μαχόμαστε γι’ αυτά όταν σχεδόν ποτέ δεν τα υλοποιούμε;

Όταν για παράδειγμα φωνάζεις για κοινωνική ισότητα και μη διαχωρισμό των ανθρώπων σε ικανούς, κατάλληλους και λειτουργικούς, δεν μπορείς την ίδια ώρα να αποκλείεις μια μεγάλη μερίδα συνανθρώπων μας με διάφορες αναπηρίες όπως όρασης, ακοής ή κίνησης από κάθε είδους δραστηριότητες όπως μία συναυλία.

Πέρσι, στις 7 Σεπτεμβρίου, ο Αλκίνοος Ιωαννίδης πραγματοποίησε στη Ρεματιά Χαλανδρίου μία συναυλία καθολικά προσβάσιμη σε όλους, δίνοντας τη δυνατότητα σε κωφούς/ες και βαρήκοους/ες να απολαύσουν ισότιμα τη μουσική.

Η πρώτη πραγματικά προσβάσιμη συναυλία από όλες και όλους, παρουσιάστηκε με ταυτόχρονη Διερμηνεία στην Ελληνική Νοηματική Γλώσσα και ενδογλωσσικούς υπέρτιτλους για κωφούς/ες  και βαρήκοους/ες, αποδίδοντας γραπτώς όχι μόνο τους στίχους των τραγουδιών αλλά και όσων λέγονταν ζωντανά επί σκηνής.

Φέτος, ο Αλκίνοος Ιωαννίδης, επιστρέφει στο ίδιο μέρος για να πραγματοποιήσει για δεύτερη συνεχή φορά μια συναυλία προσβάσιμη σε όλους την Τετάρτη 5 Σεπτεμβρίου, στο θέατρο ρεματιάς Χαλανδρίου.

Μόνος επί σκηνής, παίζει και τραγουδάει τα τραγούδια του στην απλούστερη μορφή τους, μεταφέροντάς μας στη στιγμή της δημιουργίας τους. Ακολουθώντας μια παράδοση αιώνων, αυτή των τροβαδούρων, ταξιδεύει από πόλη σε πόλη μεταφέροντας αισθήσεις, αισθήματα, σκέψεις, εμπειρίες, όνειρα και πραγματικότητες που αφορούν όλους μας.
Για όσους θα βρίσκονται Αθήνα αύριο, ίσως τους ενδιαφέρουν τα πιο κάτω:

Λόγω της αναμενόμενης μεγάλης προσέλευσης στη συναυλία, ο Δήμος Χαλανδρίου και η Κίνηση Ανάπηρων Καλλιτεχνών παρακαλούν τους ανάπηρους/ες θεατές να προσέλθουν στο θέατρο από τις 8.00 μ.μ. για διευκόλυνση της ταξιθεσίας και προς αποφυγή ταλαιπωρίας τους.

Τετάρτη 5 Σεπτεμβρίου
Έναρξη: 21:00
Εισιτήριο: Προπώληση 12€ (τα πρώτα 500 εισίτηρια) – 15€
Ταμείο: 15€ (Εισιτήριο αναπήρων και συνοδών 10€)

Πηγή: city.sigmalive.com

Ταξίδι αστραπή στην Κύπρο πραγματοποίησε χθες ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος Ιερώνυμος, που έδωσε το παρών στο μνημόσυνο του Ιωάννη Μορίδη, τον οποίον γνώριζε και συνδεόταν με φιλικούς δεσμούς επί πολλά χρόνια.

Ο Προκαθήμενος της Εκκλησίας της Ελλάδος παραχώρησε αποκλειστική συνέντευξη στον τηλεοπτικό σταθμό «ΣΙΓΜΑ» της Κύπρου και ερωτώμενος για τα σχέδια της Τουρκίας στην κυπριακή ΑΟΖ καις τις προκλήσεις είπε μεταξύ άλλων πως «Δε φοβάμαι την Τουρκία, αλλά εκείνους που λένε πως μας αγαπούνε, αλλά δε μας αγαπούνε».

Παράλληλα, ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος τόνισε την ανάγκη να παραμείνουμε κοντά στις ρίζες μας και τις παραδόσεις μας.

Δείτε το βίντεο με τη συνέντευξη του Αρχιεπισκόπου…

Πηγή: vimaorthodoxias.gr

Εν όψει της ενάρξεως του σχολικού έτους και στα πλαίσια της προσπάθειας της Ενορίας της Ευαγγελίστριας Πειραιώς για την στήριξη των οικογενειών με οικονομικές δυσκολίες, συγκεντρώνουμε σχολικά είδη, τα οποία θα διατεθούν σε οικογένειες με μικρό ή και καθόλου εισόδημα.

Τα είδη τα οποία συγκεντρώνουμε είναι: σχολικές τσάντες, τετράδια, μολύβια, στυλό, μπλοκ ζωγραφικής, γόμες, κασετίνες, ξυλομπογιές, μαρκαδόρους, φόρμες γυμναστικής, αθλητικά είδη κ.λπ.

Παράκληση, όλα τα είδη που θα προσφερθούν να είναι σε καινούργια ή σε καλή κατάσταση, έτοιμα για χρήση.

Η συγκέντρωση των ειδών γίνεται καθημερινά στον Ιερό Nαό Ευαγγελιστρίας Πειραιώς (Γρ. Λαμπράκη 41 Πειραιάς, τηλ. 210.4177159) και στο Πνευματικό Κέντρο Ευαγγελιστρίας (όπισθεν του Ιερού Nαού, τηλ.: 210.4125619).

Σας παρακαλούμε να συνδράμετε και αυτή την προσπάθεια, όπως έχετε πράξει και σε όλες τις υπόλοιπες προσπάθειες της ενορίας μας, που έχουν σκοπό την στήριξη των εμπερίστατων αδελφών μας, καθώς όπως όλοι γνωρίζουμε, το κόστος των ειδών αυτών, είναι σχετικά υψηλό και δεν πρέπει να αφήσουμε να λείψει από κανένα παιδί, ούτε το φαγητό, αλλά ούτε και το τετράδιο σε αυτήν την περίπτωση.

Όσα σκεπάζει ο ουρανός, τόσα σκεπάζει η μάνα.

Το μυστικό είναι να ζητάτε την ένωσή σας με τον Χριστό ανιδιοτελώς, χωρίς να λέτε, «δώσ’ μου τούτο, εκείνο…». Είναι αρκετό να λέμε, «Κύριε Ιησού, ελέησόν με». Δεν χρειάζεται ο Θεός ενημέρωση από μας για τις διάφορες ανάγκες μας.

Όσιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης

Περισσότερες από 25 παραλίες μπορεί να εντοπίσει κανείς στην επαρχία Πάφου και η κάθε μία έχει τη δική της γοητεία.

Επιλέξαμε και σου προτείνουμε 10 παραλίες για βουτιές στα νερά της Πάφου.

Πέτρα του Ρωμιού (Κούκλια)
Η ρομαντική
Η παραλία Αποτελεί σημάδι πως φτάνεις στην όμορφη πόλη της Πάφου και ένα από τα πιο φωτογραφημένα μέρη του νησιού. Εξάλλου, εδώ λένε πως γεννήθηκε η Αφροδίτη, πώς να μην είναι ένα μέρος που ελκύει τουρίστες από όλα τα μήκη και τα πλάτη του κόσμου; Συνδέεται, επίσης, με τον Διγενή Ακρίτα, ο οποίος λέγεται ότι έριξε τις πέτρες στα πλοία των Αράβων, για να μην καταλάβουν το νησί!
Strong point Κάνε στάση για μια γρήγορη βουτιά στα γαλανά νερά, τα οποία αν και συχνά είναι κρύα σε σχέση με άλλες παραλίες, είναι ιδανικά για τις καυτές ημέρες του καλοκαιριού! Και αν μας ρωτάς, πήγαινε κατά το σούρουπο και βγάλε τις πιο όμορφες φωτογραφίες.

Καθαρή (Τίμη)
Η άγνωστη 
Η παραλία Το χωριό Τίμη είναι από τα πρώτα που συναντάς μπαίνοντας στην Πάφο και αυτό που πολλοί δεν ξέρουν είναι πως κρύβει μια παραλία απαράμιλλης ομορφιάς. Εδώ θα κατευθυνθείς αν θες να ξεφύγεις από τις πολύβουες παραλίες της περιοχής και να ηρεμήσεις. Σημείωσε ότι τα νερά βαθαίνουν απότομα και συστήνεται σε καλούς κολυμβητές.
Strong point Στην άκρη της παραλίας θα βρεις και το Bonamare Beach Bar για καφεδάκι, ποτά και μουσική!

Δημοτική Παραλία Γεροσκήπου 
Η παιχνιδιάρα 
Η παραλία Αποτελεί μια από τις πιο δημοφιλείς παραλίες της Πάφου, και όχι άδικα! Τα ήσυχα ρηχά νερά της και η ξανθιά αμμουδιά της εκτείνονται σε περίπου 400 μέτρα μήκος, ενώ είναι γεμάτη από κρεβατάκια, ομπρέλες και προσφέρει όλες τις απαραίτητες υπηρεσίες.
Strong point Εδώ το καλοκαίρι διοργανώνονται διάφορα happening, αθλητικά τουρνουά, συναυλίες κ.ά. Είναι ο must προορισμός, αν θα πας στην Πάφο με μεγάλη παρέα και θέλετε να περάσετε καλά.

Αλυκές (Κάτω Πάφος)
Η αλλιώτικη 
Η παραλία Αν θα διανυκτερεύσεις σε ένα από τα ξενοδοχεία του παραλιακού στην Κάτω Πάφο δεν χρειάζεται και ιδιαίτερα να ανησυχήσεις για το που θα κάνεις ηλιοθεραπεία. Πάρε απλά την πετσέτα σου και κατηφόρισε στην 200 μέτρων μήκους ακτή των Αλυκών.
Strong point Διαθέτει ολόχρυση αμμουδιά και καθαρά νερά, ενώ σε κάθε σημείο της διαθέτει ομπρέλες, κρεβατάκια και καφετέριες, ενώ μπορείς να επιλέξεις από πληθώρα εστιατορίων και ταβερνών για το μεσημεριανό ή βραδινό σου.

Φάρος (Κάτω Πάφος)
Η κεντρική 
Η παραλία Μπορεί να βρίσκεται στο κέντρο της Κάτω Πάφου, όμως είναι από τις πιο ήσυχες παραλίες της περιοχής. Είναι ιδανική για οικογένειες με παιδιά, αλλά και μικρές παρέες, εκτείνεται σε μήκος 300 μέτρων, ενώ η παραλία της σε κάποια σημεία είναι αμμώδης, ενώ σε άλλα βοτσαλωτή. Διαθέτει ομπρέλες και κρεβατάκια, ενώ έχει αρκετό χώρο και για να φέρεις τα δικά σου συμπράγκαλα.
Strong point Στο beach bar που βρίσκεται εκεί, θα βρεις παιδότοπο και θα πιεις κρύο καφεδάκι, αν και όταν θες.

Κόλπος Κοραλλίων – Coral Bay (Πέγεια)
Η ξακουστή 
Η παραλία Μια από τις πιο όμορφες, αλλά σίγουρα και πιο δημοφιλείς είναι η περίφημη Coral Bay Beach. Θα τη βρεις στον δρόμο προς Πέγεια, πίσω από τα εστιατόρια της περιοχής που φέρει το όνομά της. Διαθέτει ήρεμα, ρηχά νερά, ξανθή, χοντρή άμμος κρεβατάκια, ομπρέλες και εστιατόριο.
Strong point Είναι ιδανική τόσο για οικογένειες όσο και για μεγάλες παρέες που δεν τους ενοχλεί η πολυκοσμία.

Παραλία Λαουρούς (Πέγεια)
Η μικρή
Η παραλία Λίγο πιο κάτω από το Coral Bay θα εντοπίσεις τη βραβευμένη με γαλάζια σημαία παραλία της Λαουρούς. Είναι πλήρως οργανωμένη με κρεβατάκια, ομπρέλες, τουαλέτες, αλλά και θαλάσσια σπορ, με κρυστάλλινα νερά, ωραία άμμο και ναυαγοσώστες. Μια πανέμορφη θάλασσα, ιδανική για οικογενειακές εξορμήσεις.
Strong point Ίσως να βρεις πιο εύκολα χώρο να αράξεις εδώ, ιδίως αν πας για βουτιές τις ώρες που γεμίζουν οι παραλίες κόσμο.

Δασούδι (Πόλη Χρυσοχούς)
Η μαγική 
Η παραλία Εάν είσαι λάτρης του camping τότε σίγουρα γνωρίζεις ήδη ότι στον κατασκηνωτικό χώρο της Πόλης Χρυσοχούς κρύβεται η πανέμορφη παραλία Δασούδι, η οποία διατηρεί αναλλοίωτη τη φυσική ομορφιά της. Αμμώδης παραλία, με ήρεμα και ρηχά νερά, σε ένα τοπίο γεμάτο με ευκαλύπτους και πράσινο.
Strong point Το βράδυ μπορείς να κοιμηθείς με τους ήχους των κυμάτων και την ηρεμία που σου προσφέρει η όλη περιοχή. Οι εγκαταστάσεις του camping περιλαμβάνουν τουαλέτες, ντους, αποδυτήρια, κρεβατάκια, ομπρέλες, κάδους σκουπιδιών και ανακύκλωσης και θαλάσσια σπορ. Επίσης, θα βρεις εστιατόρια, ταβέρνες, καφετέριες και μπαράκια.

Παραλία Αργάκας (Αργάκα)
Η όμορφη 
Η παραλία Ανήκει στο δίκτυο Natura 2000 και είναι μια από τις πιο όμορφες παραλίες του νησιού. Θα την εντοπίσεις στο χωριό Αργάκα, δυτικά της Πόλης Χρυσοχού, και φτάνει μέχρι και το χωριό Γιαλιά, καθώς η έκταση της είναι περίπου 10 χιλιόμετρα και ακριβώς γι’ αυτό προσφέρεται για όλους.
Strong point Μπορείς να νοικιάσεις κρεβατάκι και ομπρέλα και να πιεις καφέ από τα κοντινά ξενοδοχεία ή εστιατόρια ή να πάρεις την παγωνιέρα σου και να στήσεις τη δική σου ομπρέλα.

Κανάλι του Πωμού (Πωμός)
Η μακρινή 
Η παραλία Θα διανύσεις πολλά χιλιόμετρα για να φτάσεις εδώ, αλλά αξίζει τον κόπο. Δίπλα από το αλιευτικό καταφύγιο του Πωμού θα συναντήσεις μια από τις πιο ονειρικές παραλίες του νησιού. Βοτσαλωτή παραλία, με ολοκάθαρα, γαλανά νερά, όπου τα καλοκαίρια στήνεται εκεί ένα υπέροχο μπαράκι, το οποίο θα σε δροσίσει με τα ποτά και τη μουσική του.
Strong point Το βράδυ μπορείς να μείνεις σε ένα από τα πολλά καταλύματα της περιοχής ή στα διαμερίσματα της ψαροταβέρνας, που βρίσκεται πάνω στο λιμάνι και να ξυπνήσεις με μια από τις πιο όμορφες ανατολές!

Στα καταγάλανα νερά του Ακάμα
Αποτελεί ένα από τα πιο όμορφα σημεία του νησιού και όχι άδικα, ενώ είναι στη ζώνη Natura 2000, η οποία προστατεύει την άγρια και μαγευτική ομορφιά του. Το δάσος του Ακάμα είναι γεμάτο από ονειρικούς κολπίσκους και γαλανά νερά και σε καλεί να τα εξερευνήσεις. Ανάμεσα σε αυτά το Blue Lagoon, η παραλία της Λάρας, η Fontana Amorosa, τα Λουτρά της Αφροδίτης και άλλες. Κάποιες από αυτές είναι πιο προσβάσιμες από άλλες, ανάλογα με το πόσο καλά ξέρεις την περιοχή ή πώς θα φτάσεις εκεί. Επειδή καμία παραλία δεν είναι οργανωμένη, προμηθεύσου μπόλικο νερό, καφέδες, παγωμένο τσάι, αλλά και σνακ, και φυσικά σακούλα για να μαζέψεις μετά όλα σου τα σκουπίδια!

Beach for dogs
Αν είσαι από τους τυχερούς που θα πας με τον τετράποδο σου φίλο διακοπές και θες να τον δεις να κολυμπά στο απέραντο γαλάζιο, σημείωσε ότι επιτρέπεται να τον πάρεις στην παραλία βορειοδυτικά του αεροδρομίου Πάφου, στις εκβολές του ποταμού Έζουσα, εντός του χωριού Αχέλεια. Η παραλία είναι μικρή και ασφαλής, αλλά δεν είναι οργανωμένη, ωστόσο η αγάπη θέλει θυσίες.

Πηγή: timeoutcyprus.com

Ολοκληρώθηκαν οι εργασίες της Σύναξης της Ιεραρχίας του Οικουμενικού Θρόνου

Ολοκληρώθηκαν, χθες βράδυ, Δευτέρα, 3η Σεπτεμβρίου, οι εργασίες της Σύναξης των εν ενεργεία Μητροπολιτών και Αρχιεπισκόπων του Οικουμενικού Θρόνου, που συνεδρίασαν υπό την προεδρία του Οικουμενικού Πατριάρχου Βαρθολομαίου, από την 1η Σεπτεμβρίου, στην Ιερό Ναό Αγίας Τριάδος Σταυροδρομίου Κωνσταντινουπόλεως.

Κατά τη διάρκειά της Συνάξεως, που ξεκίνησε με ομιλία του Παναγιωτάτου, τέθηκαν ζητήματα που απασχολούν το Οικουμενικό Πατριαρχείο αλλά και διορθοδόξου ενδιαφέροντος. Εισηγήσεις  πραγματοποίησαν οι Μητροπολίτες Γέρων Περγάμου Ιωάννης, Γέρων Πριγκηποννήσων Δημήτριος, Γαλλίας Εμμανουήλ, Αρκαλοχωρίου, Καστελλίου και Βιάννου Ανδρέας, Προύσης Ελπιδοφόρος, Αδριανουπόλεως Αμφιλόχιος, Σμύρνης Βαρθολομαίος και οι Επίσκοποι Αβύδου Κύριλλος και Χριστουπόλεως Μακάριος. Κατόπιν των εισηγήσεων ακολούθησε εκτενής διαλογική συζήτηση, με ερωτήσεις προς τους ομιλητές και τοποθετήσεις επί των εισηγήσεων εκ μέρους των συμμετεχόντων Ιεραρχών.

Στην καταληκτήρια ομιλία του, o Οικουμενικός Πατριάρχης, τόνισε ότι, «η διακονική και εσχατολογική ταυτότης της Εκκλησίας απειλείται σήμερον όχι μόνον από την εκκοσμίκευσιν, αλλά και από την κλειστότητα και την εσωστρέφειαν μιάς πνευματικότητος, η οποία παρεισέρχεται εις την Εκκλησίαν. Είμεθα κληρονόμοι και φύλακες της ιεράς παρακαταθήκης των Πατέρων, της ορθής πίστεως, της ορθής λατρείας και δοξολογίας και της εν Χριστώ και κατά Χριστόν ορθοπραγίας, της ελευθεροποιού αληθείας, της φιλοκαλίας και της φιλανθρωπίας, του κοινοτικού πνεύματος και του πολιτισμού της αλληλεγγύης, εν επιγνώσει της αρρήκτου ιστορικής συνεχείας μιάς παραδόσεως, μαρτυρηθείσης διά της ομολογίας και της θυσίας των Αγίων, διά της ορθοδόξου ευσεβείας και της πνευματικότητος, διά του θαύματος της θεολογίας των Πατέρων, διά του σταυροαναστασίμου ήθους της ασκήσεως, διά του ευχαριστιακού τρόπου του βίου, διά της ελπίδος της αιωνιότητος. Έκαστος εξ ημών, Ιερώτατοι αδελφοί, και άπαντες ομού, κλήρος και λαός, είμεθα διάκονοι και υπερασπισταί αυτών των αληθειών και των ευλογιών ενώπιον Θεού και ανθρώπων».

Σε άλλο σημείο, είπε χαρακτηριστικά, ότι, «αγωνιζόμεθα διά την ενότητα και ευστάθειαν της Ορθοδοξίας και διά την κοινήν εκκλησιαστικήν μαρτυρίαν. Ανεφέρθημεν εις την παρούσαν σύναξιν εκτενώς εις τα διορθόδοξα θέματα. Το Οικουμενικόν Πατριαρχείον, ως υπεύθυνον διά την διαφύλαξιν της ενότητος, τον συντονισμόν των διορθοδόξων σχέσεων και των πανορθοδόξων πρωτοβουλιών, λειτουργεί την ένθεον αυτού διακονίαν εν τη ορθοδόξω οικουμένη πιστόν εις τας αμεταθέτους εκκλησιολογικάς και κανονικάς αρχάς της Παραδόσεως των Πατέρων».

Στη συνέχεια, της ομιλίας του, ο Πατριάρχης, πρόσθεσε:

«Καλλιεργούμεν ευθαρσώς και την συνάντησιν με τον σύγχρονον κόσμον, εν τω οποίω η Εκκλησία ζη και δίδει την μαρτυρίαν της. Αι μεγάλαι προκλήσεις των καιρών, η κυριαρχία της τεχνολογίας και των επιτευγμάτων της, η εκκοσμίκευσις, η παγκοσμιοποίησις, η προιούσα συρρίκνωσις και λήθη της κοινωνικής και κοινοτικής διαστάσεως της ελευθερίας, η κοινωνική αδικία, ο ευδαιμονισμός, η καταστροφή του περιβάλλοντος, αλλά και ο εθνοφυλετισμός, ο θρησκευτικός φονταμεταλισμός, η σύγκρουσις των πολιτισμών και άλλαι απειλαί κατά της ιερότητος του ανθρωπίνου προσώπου, απαιτούν κοινάς απαντήσεις, κοινήν μαρτυρίαν, κοινήν πορείαν προς το μέλλον. Ο Άγιος Περγάμου προσφυέστατα υπενθυμίζει αυτό το χρέος της Ορθοδοξίας: “Στον κόσμο που έρχεται, η Ορθοδοξία δεν μπορεί να δώσει τη μαρτυρία της κατατεμαχισμένη, αλλά «εν ενί στόματι και μια καρδία». Το Οικουμενικό Πατριαρχείο έχει χρέος να υπενθυμίζει σε όλους την καθολικότητα και οικουμενικότητα της Εκκλησίας, προβάλλοντας το πνεύμα της καταλλαγής και της υπερβάσεως των αντιθέσεων, και διακονώντας την ενότητα της Ορθοδοξίας”».

«Δώστε εξ’ ολοκλήρου την καρδιά σας στον Θεό, όχι στον κόσμο. Εκείνος που έχει δώσει την καρδιά του στον κόσμο, είναι εχθρός του Θεού.»

Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης

Το θαύμα του Αρχαγγέλου Μιχαήλ στις Χωναίς (ή Κολασσαίς)

Εορτάζει στις 6 Σεπτεμβρίου εκάστου έτους.

Ω φθης Μιχαὴλ Νώε σῷ ναό νέος,
Χώνη ποταμών τον κατακλυσμόν λύων.
Ῥουν Μιχαὴλ ποταμών χώνευσε, Νόων αγός, έκτῃ.
Σε κάποιο μέρος της Φρυγίας, η γη ανέβλυσε αγιασμένο νερό με τη δύναμη του Αρχαγγέλου Μιχαήλ, που γιάτρευε κάθε αρρώστια των ασθενούντων. Ένας χριστιανός, λοιπόν, επειδή γιατρεύτηκε η κόρη του, έκτισε ωραιότατο ναό στο όνομα του Αρχιστράτηγου, επάνω στο άγιασμα.

Μετά 90 χρόνια, ήλθε στο ναό κάποιος ευλαβής νέος, ονόματι Άρχιππος. Έμεινε υπηρέτης στο ναό και ζούσε ζωή ασκητική και με εγκράτεια. Όταν είδαν αυτό το πράγμα οι ειδωλολάτρες, έπιασαν τον Άρχιππο και τον χτύπησαν δυνατά. Έπειτα, όρμησαν να καταστρέψουν το ναό και το άγιασμα. Αλλά ώ της μεγάλης δυνάμεως του Αρχαγγέλου! Άλλων απ’ αυτούς τα χέρια έμειναν παράλυτα και άλλους σταμάτησε φράγμα φωτιάς και έτσι γύρισαν όλοι άπρακτοι. Όμως το πείσμα και ο θυμός τους ώθησε να κάνουν εκτροπή του κοντινού ποταμού, για να παρασύρει το ναό και να πνίξουν τον Άρχιππο. Αλλά και πάλι θαύμα! Ο ποταμός γύρισε προς τα πίσω! Τότε σκέφθηκαν να ενώσουν και άλλους δύο ποταμούς. Όμως ο Αρχάγγελος Μιχαήλ παρουσιάστηκε στον Άρχιππο και, αφού τον έβγαλε έξω από το ναό, έκανε το σημείο του σταυρού και οι ποταμοί στάθηκαν σαν τείχος. Πρόσταξε, έπειτα, να χωνευθούν και πράγματι, κατά παράδοξο τρόπο, έως σήμερα στο μέρος εκείνο τα νερά των ποταμών χωνεύονται. Και γι’ αυτό το μέρος ονομάστηκε Χώναι.

Ἀπολυτίκιον (Κατέβασμα)
Ἦχος δ’.
Τῶν οὐρανίων στρατιῶν Ἀρχιστράτηγε, δυσωποῦμέν σε ἀεὶ ἡμεῖς οἱ ἀνάξιοι, ἵνα ταῖς σαῖς δεήσεσι τειχίσης ἡμᾶς, σκέπη τῶν πτερύγων, τῆς ἀῢλου σου δόξης, φρουρῶν ἡμᾶς προσπίπτοντας, ἐκτενῶς καὶ βοῶντας· Ἐκ τῶν κινδύνων λύτρωσαι ἡμᾶς, ὡς ταξιάρχης τῶν ἄνω Δυνάμεων.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον
Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Ὡς νεφέλη ὠράθης ἐπισκιάζουσα, Μιχαὴλ Ταξίαρχο τῷ σῷ ἁγίω ναῶ, ὑετίζων δαψιλῶς ὕδωρ ἀθάνατον ὅθεν ὡς ἄλλη κιβωτόν, διεφύλαξας αὐτόν, καὶ ρείθρων τῶν ποταμῖων, τὸν ροῦν ἠκόντιαας πόρρω, πρὸς εὐφροσύνην τῶν ψυχῶν ἠμῶν.

Κοντάκιον
Ἦχος β’. Αὐτόμελον.
Ἀρχιστράτηγε Θεοῦ, λειτουργὲ θείας δόξης, τῶν ἀνθρώπων ὁδηγέ, καὶ ἀρχηγὲ τῶν Ἀσωμάτων, τὸ συμφέρον ἡμῖν αἴτησαι, καὶ τὸ μέγα ἔλεος, ὡς τῶν Ἀσωμάτων ἀρχιστράτηγος.

Οπτικοακουστικό Υλικό

Ακούστε το απολυτίκιο!

Το εν Χώναις θαύμα (για παιδιά)

Αγιογραφίες / Φωτογραφίες

Το θαύμα του Αρχαγγέλου Μιχαήλ στις Χωναίς (ή Κολασσαίς) – α’ μισό 12ου αι. μ.Χ.

Το θαύμα του Αρχαγγέλου Μιχαήλ στις Χωναίς (ή Κολασσαίς)

Πηγή:  saint.gr

Τη 6η του μηνός Σεπτεμβρίου μνήμη του αγίου νεομάρτυρος Μάξιμου Σάντοβιτς του πρεσβύτερου.

Ο άγιος Μάξιμος γεννή­θηκε το 1886 στο χω­ριό Ζντένια της Καρπαθορωσίας (Ρουθηνίας), στα ση­μερινά σύνορα Πολωνίας και Σλοβακίας, ή οποία πριν από τον Α’ Παγκόσμιο πό­λεμο υπαγόταν στην Αυ­στροουγγαρία. Από τα παι­δικά του χρόνια διακρινό­ταν για την πολλή του ευ­σέβεια. Στο κολέγιο σηκω­νόταν πολύ πρωί, για να διάβαση στο δωμάτιο του την ακολουθία του όρθρου και να ψάλει διάφορα τρο­πάρια. Ό πόθος του ήταν να γίνει ιερεύς ή μοναχός. Για αυτό, μόλις τελείωσε τα γυμνασιακά μαθήματα, εισ­ήλθε ως δόκιμος σε ουνιτικό μοναστήρι της γενέτειρας του. Απογοητευμένος όμως από τον τρόπο ζωής της αδελφότητας, υστέρα από τρεις μήνες έφυγε κρυφά και μετέβη στην λαύρα του Ποτσάεφ της Βολυνίας (δυ­τική Ουκρανία), που ήταν γνωστή τόσο για το αυ­στηρό τυπικό και την πνευ­ματικότητα της, όσο και για την μαρτυρία της Ορθοδοξίας.

Ενώ ήταν ακόμη δόκι­μος, ο μητροπολίτης Κιέβου και Γαλικίας Αντώνιος Χραποβίτσκυ (1863-1936) επι­σκέφθηκε την λαύρα και ζή­τησε από τον ηγούμενο ένα δόκιμο, με σκοπό να τον χει­ροτόνηση ιερέα, για να εξυπηρετεί τις κοινότητες των Καρπαθίων ορθοδόξων, πρώ­ην Ουκρανών ουνιτών. Ό κλήρος έπεσε στον Μάξιμο. Εγκατέλειψε κατ’ ανάγκην την επιθυμία του να μονάσει και ακολούθησε τον μη­τροπολίτη. Παρακολούθησε το ορθόδοξο σεμινάριο στο Ζιτομίρ και μετά τον γάμο του με λευκορωσίδα ο σεβασμιότατος Αντώνιος τον χειροτόνησε ιερέα (1911). Αναλαμβάνοντας αμέσως τα ποιμαντικά του καθήκον­τα, επέστρεψε στην πατρίδα του και τέλεσε στο Κράμπ, κοντά στο χωριό του, την πρώτη ορθόδοξη λειτουρ­γία μετά την επιβολή της Ουνίας στην Καρπαθορωσία (ιη’ αι.). Όταν επισκέ­φθηκε το πατρικό του σπί­τι, συνελήφθη και καταδι­κάσθηκε σε βαρύ πρόστιμο και οκτώ ήμερες φυλάκιση. Ό π. Μάξιμος, ανυποχώρη­τος, μετά την αποφυλάκιση συνέχισε τις λειτουργίες στα γειτονικά χωριά.

Ή θαρραλέα του στάσης έγινε αφορμή να καταδικασθεί και ο ίδιος αλλά και οι πιστοί που τον βοηθούσαν. Τον Μάρτιο του 1912 μετα­φέρθηκε αλυσοδεμένος σε φυλακή του Λβώφ και επί δύο χρόνια περνούσε από αλλεπάλληλες ανακρίσεις, με την κατηγορία ότι ήταν ορθόδοξος, ότι χρησιμοποι­ούσε εκκλησιαστικά βιβλία γραμμένα στα ρωσικά και ότι συνεργαζόταν με τους Ρώσους, εχθρούς των Αυστριακών. Παρά τις ψευδείς κατηγορίες που εξαπέλυαν εις βάρος του, τον Ιούνιο του 1914 αθωώθηκε και αυ­τός και ή συνοδεία του και επέστρεψε στο χωριό του με κλονισμένη υγεία από τις κακοποιήσεις, την απομόνωση και τα παντός εί­δους μαρτύρια.

Τον Αύγουστο, παρα­μονή του Α’ Παγκοσμίου πολέμου, συνελήφθη πάλι, αυτήν την φορά με την εγ­κυμονούσα σύζυγο του, τους γονείς του και ορθόδοξους συγχωριανούς του. Με ύβρεις σύρθηκαν όλοι α­λυσοδεμένοι στις φυλακές του Γκόρλιτσε. Στις 6 Σε­πτεμβρίου 1914 τον έβγα­λαν από το κελλί του και του ανακοίνωσαν, χωρίς εξ­ηγήσεις, ότι είχε καταδικασθεί σε θάνατο. Καθώς του έδεναν τα χέρια και τα μά­τια, είπε ήρεμα: «Δεν χρειά­ζεται· δεν πρόκειται να φύ­γω». Τον τουφέκισαν στην εσωτερική αυλή της φυλα­κής, μπροστά στα μάτια των γονέων του. Ό μάρτυς πρόφθασε να φωνάξει «Ζή­τω ή Ορθοδοξία!» και έπε­σε στο πλακόστρωτο. Έ­νας από τους φονείς του τον πλησίασε και τον απο­τελείωσε με τρεις ριπές, που τίναξαν τα μυαλά του στους τοίχους της φυλακής.

Το 1922 ή λάρνακα με το λείψανο του μεταφέρθηκε στο χωριό του Ζντένια και εντα­φιάσθηκε δίπλα στην εκ­κλησία. Έκτοτε ο τάφος του προσελκύει πολλούς προσκυνητάς και ή τιμή του ως αγίου εξαπλώθηκε μεταξύ των ορθοδόξων Καρπαθορώσων, ακόμη και μετά τον εκπατρισμό αυτοί) του λαού, για τον οποίο ο άγιος Μάξιμος έγινε το σύμβολο της εθνικής και θρησκευτι­κής του ταυτότητος.

Τοις αυτού πρεσβείαις, Χριστέ ο Θεός, ελέησον ημάς. Αμήν.

1. Το προφητικό βιβλίο «Ζαχαρίας». Εισαγωγικά.

Το παλαιοδιαθηκικό βιβλίο «Ζαχαρίας» περιέχει τους λόγους του ομώνυμου προφήτη, ο οποίος έδρασε στην Ιουδαία κατά την βασιλεία του Δαρείου του Α’ του Πέρση (στ’ αιώνας π.Χ.). Η τελική φάση της σύνθεσης του βιβλίου υπολογίζεται στα τέλη του δ’ π.Χ. αιώνος. Το έργο κατατάσσεται στα Προφητικά βιβλία, και συγκεκριμένα στους «Μικρούς Προφήτες». Το βασικό θέμα των κηρυγμάτων του βιβλίου είναι η αποπεράτωση των εργασιών ανοικοδόμησης του Ναού της Ιερουσαλήμ, ενώ «συνοψίζει τις ελπίδες της μεταιχμαλωσιακής ιουδαϊκής κοινότητας για αποκατάσταση» [1], οραματιζόμενος τον ερχομό του θριαμβευτή Μεσσία και την επιβολή μιας παγκόσμιας θεοκρατίας.

Το έργο χωρίζεται σε δύο μέρη. Στο πρώτο (κεφ α’-η’) περιέχονται οράματα και προφητείες της περιόδου 520-518 π.Χ., που προμηνύουν την αποκατάσταση λαού του Ιούδα στην μεσσιανική εποχή, ενώ στο δεύτερο (κεφ θ’-ιδ’) περιέχονται διάφορα ιστορικά και αποκαλυπτικά γεγονότα, τα οποία παρουσιάζονται σε ποιητικό και πεζό λόγο.

2. Η παρουσία του προσώπου του Δαυίδ στο βιβλίο του Ζαχαρία

Ο Δαυίδ αποτελεί μια από τις πλέον εξέχουσες προσωπικότητες στην βιβλική παράδοση. Εξελέγη και εχρίσθη από τον Θεό, ανεδείχθη ιδεώδης βασιλέας, πρωτεύουσα πνευματική μορφή, έλαβε τον τίτλο του «Προφητάνακτος», κατέστη τύπος μετανοίας, και, ήταν κατά την παράδοση ο συγγραφέας των Ψαλμών. Το πρόσωπό του Δαυίδ συνδέεται άρρηκτα με το σχέδιο της Θείας Οικονομίας. Ως εκ τούτου, οι αναφορές σε αυτόν δεν περιορίζονται στα ιστορικά βιβλία της Π.Δ. αλλά συνεχίζονται και στα προφητικά βιβλία, στην σοφιολογική γραμματεία, και φυσικά στην Καινή Διαθήκη.

Στο βιβλίο του Ζαχαρία, όπως και σε άλλους προφήτες (Ησαΐας, Ιερεμίας, Ιεζεκιήλ, κ.α.) απαντώνται αρκετές αναφορές γύρω από το πρόσωπο του Δαυίδ και την δαυιδική δυναστεία. Στους στίχους γ’ 8 και στ’ 12 η έννοια «βλαστός» αναφέρεται σε έναν Μεσσία που θα προέρχεται από τη «ρίζα Δαυίδ». Στα δε κεφάλαια η’ και θ’ συναντάμε σιωνικές αναφορές. Το πρόσωπο του Δαυίδ συνδέεται άμεσα με τη Σιών και την Ιερουσαλήμ, κυρίως στο τελευταίο κομμάτι του βιβλίου, όπου βρίσκεται και το κύριο μέρος των δαυιδικών αναφορών. Τα κεφάλαια ιβ’-ιδ’ του βιβλίου ονομάζονται συμβατικά στην σύγχρονη βιβλιογραφία «Τριτοζαχαρίας» [2] και αποτελούν μεταιχμαλωσιακό προφητικό υλικό που πιθανότατα χρονολογείται γύρω στα τέλη του δ’ π.Χ. αιώνα, και «αποδίδεται σε θεοκρατικούς και εσχατολογικούς κύκλους της Ιερουσαλήμ» [3]. Κύρια θεολογική ιδέα στον Τριτοζαχαρία παρουσιάζεται η επάνοδος του οίκου Δαυίδ.

Στο κεφάλαιο ιβ’ ο Θεός παρουσιάζεται να ευλογεί τον «οίκο Δαυίδ» (ιβ’ 7-14). Οι στίχοι 7-8 περιέχουν υπόσχεση για προστασία και αναγέννηση των Δαυιδίδων, ενώ τονίζεται η υπεροχή της Ιερουσαλήμ έναντι των εθνών. Στον στίχο 10 προφητεύεται πως ο Κύριος θα εκχύσει «πνεύμα χάριτος και οικτιρμού» στους απογόνους του Δαυίδ και στους κατοίκους της Ιερουσαλήμ. Αυτό το πνεύμα μεταμέλειας, θα εμπνεύσει έναν «εσχατολογικό θρήνο», ο οποίος θα προκαλέσει με την σειρά του το θείο έλεος. Ο Δαυίδ αποκαλείται «ήρωας» (ιβ’ 8), ενώ στον ίδιο στίχο, ο Θεός υπόσχεται «αγγελοποίηση» του οίκου Δαυίδ.

Το κεφάλαιο ιγ’ προφητεύει την κάθαρση της χώρας από τα είδωλα, κάθαρση την οποία θα επιτελέσει μια «πηγή» που θα ανοίξει ο ίδιος Θεός, και από την οποία θα καθαρίζονται οι απόγονοι του Δαυίδ και οι κάτοικοι της Ιερουσαλήμ. Στο επόμενο κεφάλαιο, (ιδ’), η Ιερουσαλήμ περιγράφεται ως η ιερή πρωτεύουσα του κόσμου. Στο τελευταίο αυτό κεφάλαιο του βιβλίου περιγράφονται κοσμογονικά, συμπαντικά και εσχατολογικά φαινόμενα όπως: άνοιγμα μιας νέας κοιλάδας, παύση της εναλλαγής μέρας και νύχτας, έκχυση νέων πηγών και τελικώς, ίδρυση μιας παγκόσμιας βασιλείας με κέντρο την Ιερουσαλήμ.

3. Θεολογικά συμπεράσματα των δαυιδικών αναφορών στο βιβλίο του Ζαχαρία.

Οι αναφορές στο πρόσωπο του Δαυίδ όπως προελέχθη, αποτελούν σημαντικό κομμάτι στην θεολογία που εκφράζει το βιβλίο του Ζαχαρία, κυρίως δε στο τελευταίο τμήμα του (κεφ. ιβ’- ιδ’). Ο Δαυίδ και η «ρίζα» του, δηλαδή οι απόγονοί του συνδέονται στενά με την Ιερουσαλήμ, αλλά και με σιωνικές θεολογίες και παραδόσεις. Όλο το μήκος του βιβλίου διατρέχει η γραμμή: Δαυίδ – Ναός – Σιών – Ιερουσαλήμ. Καταφανώς ο Ζαχαρίας υιοθετεί αυλικής καταγωγής θεολογίες που αναπτύχθηκαν επί Σολομώντα, και επικεντρώνονται στο ιδεώδες δαυιδικό βασιλικό πρόσωπο[4]. Οι συγκεκριμένες βασιλικές θεολογίες «προέβαλαν τον βασιλιά ως τον κατάλληλο εγγυητή της σωτηρίας για τον Ισραήλ»[5].

Όπως συμβαίνει σε πλειάδα προφητών, έτσι και στον Ζαχαρία, ο Δαυίδ είναι το πρόσωπο-σύμβολο του εκλεκτού βασιλέα της μεσσιανικής εποχής, η εξουσία του οποίου πηγάζει απευθείας από τον Θεό, αφού ο ίδιος ο Θεός θέτει τον Δαυίδ στον θρόνο των δικαίων (βλ. Ψλ 109). Κατά τον Ζαχαρία, η Ιερουσαλήμ υπερέχει των εθνών και η ανανέωση της ευλογίας-εκλογής του οίκου Δαυίδ συνδέεται άμεσα με την εποχή της μελλούσης θεοκρατικής βασιλείας. Η υπεροχή αυτή έναντι των εθνών, παρά ταύτα, δεν αναιρεί την οικουμενικότητα των εσχατολογικών υποσχέσεων του Θεού, καθώς διαφαίνεται ως κύριο στοιχείο του κειμένου η ειρηνική συμβίωση των εθνών[6].

Κατά την ερμηνεία του βιβλίου του Ζαχαρία προκύπτει πως βασική θεολογική ιδέα που οραματίζεται ο προφήτης στο φερώνυμο βιβλίο είναι η αναγέννηση του Ισραήλ σε μια αναμενόμενη εποχή σωτηρίας, αναγέννηση η οποία ταυτίζεται με την εγκαθίδρυση μιας παγκόσμιας βασιλείας, η οποία συνδέεται εσχατολογικώς με την ιερή πρωτεύουσα Ιερουσαλήμ και επί τον θρόνο της οποίας, θα εδράζεται μια αιώνια δαυιδική δυναστεία.

Παραπομπές:

1. Μ. Κωνσταντίνου, Του Συνιέναι τας Γραφάς, Θεσσαλονίκη 2014, σελ. 311
2. Βλ. Μ. Κωνσταντίνου, Του Συνιέναι τας Γραφάς, Θεσσαλονίκη 2014, σελ. 311
3. Ι. Μούρτζιος, Η Παράδοση για τον Δαβίδ στην Παλαιά Διαθήκη, Θεσσαλονίκη 2006, σελ. 181
4. R. Albertz, Ιστορία της θρησκείας του Ισραήλ, εκδ. Άρτος Ζωής, Αθήνα 2006, σελ. 231
5. Ο.π. σελ. 244
6. Βλ. Ι. Μούρτζιος, Τα Έθνη και οι Λαοί στο Προφητικό Μήνυμα από την Κρίση στην Οικουμενικότητα, Θεσσαλονίκη 2017, σελ. 186

Ανάγνωση από το ομώνυμο βιβλίο της Esther-Ahn Kim από τις εκδόσεις Εν Πλω. Την μετάφραση του βιβλίου έχει επιμεληθεί ο Θάνος Μ. Κιοσόγλου.

Η ηχογράφηση έγινε στον ραδιοφωνικό σταθμό της Ιεράς Μητροπόλεως Λεμεσού. Διαβάζει ο Πρωτοσύγκελλος της Ι.Μ. Λεμεσού Αρχιμανδρίτης Ισαάκ.

Με τις γνωστές φράσεις, «ΣΤΩΜΕΝ ΚΑΛΩΣ, ΣΤΩΜΕΝ ΜΕΤΑ ΦΟΒΟΥ…», που ακούμε σε κάθε θεία λειτουργία, την ώρα της Αγίας Αναφοράς, ο Αρχάγγελος Μιχαήλ ανέκοψε τη συνέχιση της «πτώσης» των αγγελικών ταγμάτων, που ο Εωσφόρος είχε παρασύρει στην παρακοή. Των αγγέλων εκείνων, που αμφισβήτησαν την ανωτερότητα τού Θεού και θέλησαν να εξισωθούν προς Αυτόν.

Στην απόλυτη ελευθερία της βούλησης, που απολαμβάνουν Άγγελοι και άνθρωποι, εμφιλοχώρησαν τα «μικρόβια» των μεγάλων παθών της αλαζονείας, της υπερηφάνειας, της αρχομανίας, της πρωτοκαθεδρίας και παρέσυραν στην παρακοή και την πτώση τον Εωσφόρο και τους ομόφρονές του αγγέλους.

Τα «μικρόβια» αυτά, που προσέβαλαν ακόμα και μέρος των αγγελικών ταγμάτων, είναι πανίσχυρα. Αποτελούν τους πλέον θανάσιμους εχθρούς τού ανθρώπου. Χρειάζεται συνεχής εγρήγορση και σκληρός καθημερινός αγώνας για να τα κρατάμε έξω από τον οργανισμό της ψυχής μας, με φάρμακα την ταπείνωση, τον φόβο Θεού και την αδιάλειπτη προσευχή.

Ο Αρχάγγελος Μιχαήλ, που με την καίρια παρέμβασή του ανέκοψε την πτώση προς την άβυσσο της απώλειας των αγγέλων, είναι πάντα έτοιμος να συγκρατήσει και εμάς από την «πτώση» αυτή, εάν με καθαρή καρδιά ζητάμε την προστασία του. Είναι ο φύλακας Άγγελος και Αγγέλων και ανθρώπων. Είναι το αδιαπέραστο τείχος που μας συγκρατεί από το κατρακύλισμα προς τη φθορά και την καταστροφή. Μετά των άλλων Αγγέλων θεάται το πρόσωπο του Θεού και ακατάπαυστα υμνεί και δοξολογεί τον Κύριο έτοιμος να εκτελέσει τα παραγγέλματά Του.

Ο Αρχάγγελος Μιχαήλ, όπως όλοι οι Άγγελοι, είναι Ασώματος. Είναι Πνεύμα. Έχει γίνει αισθητός και αντιληπτός σε αρκετές περιπτώσεις κατά τρόπο θαυμαστό.

Μία «Αρχαγγελοφάνεια», συνέβη στις Χώνες της Φρυγίας της Μικράς Ασίας. Υπήρχε εκεί ιαματικό αγίασμα του Αρχαγγέλου Μιχαήλ. Κάποιος χριστιανός έχτισε ναό αφιερωμένο σαυτόν, γιατί ιάθηκε η πάσχουσα κόρη του. Στο ναό αυτό εγκαταστάθηκε για να προσφέρει τις υπηρεσίες του ένας ευλαβής νέος, ονόματι Άρχιππος. Αυτό προκάλεσε την οργή των ειδωλολατρών της περιοχής, που ήθελαν να εξαφανίσουν το αγίασμα, τον ναό και τον Άρχιππο.

Για να πραγματοποιήσουν το δόλιο σχέδιό τους έστρεψαν το ρεύμα ενός παραρρέοντος ποταμού κατά του ναού και του αγιάσματος, ώστε να τα καταστρέψουν. Τα νερά όμως όταν πλησίαζαν στο χώρο εστρέφοντο εις τα οπίσω. Έτσι, οι μανιασμένοι ειδωλολάτρες άρχισαν να στρέφουν και τα ρεύματα δύο άλλων ποταμών, ώστε να καταπλημμυρίσουν και εξαφανίσουν το προσκύνημα. Τότε ο Αρχάγγελος Μιχαήλ, εμφανίστηκε στον Άρχιππο και στη συνέχεια χτύπησε με το δόρυ του τον παρακείμενο βράχο και άνοιξε μέγα χάσμα μέσα στο οποίο εν είδει καταβόθρας κατέρρευσαν τα νερά των ποταμών και καταποντίζονταν έκτοτε μέσα στη γη. «Τα εχώνευε» η γη. Από αυτό πήρε και το όνομα «Χώνες», η περιοχή. Έτσι απετράπη η καταστροφή του αγιάσματος, του ναού και του καλού υπηρέτη Αρχίππου.

Το θαύμα αυτό του Αρχαγγέλου Μιχαήλ, «εν Χώναις», η Εκκλησία μας εορτάζει στις 6 του Σεπτέμβρη.

Σκοπός αυτού του άρθρου είναι η κατανόηση των θείων και ιερών κανόνων οι οποίοι ρυθμίζουν τη ζωή της Εκκλησίας, αλλά και τον βίο των χριστιανών, όχι με νομικούς όρους, αλλά σταθερά με πνεύμα φιλανθρωπίας, που εξαντλείται με κάθε τρόπο, σε τέτοιο μάλιστα βαθμό, που ο κανόνας γίνεται οικονομία, και η οικονομία κανόνας.

Οι ι. Κανόνες περιλαμβάνονται σε ένα βιβλίο που ονομάζεται «Πηδάλιον της νοητής νηός της Μίας Αγίας Καθολικής και Αποστολικής των Ορθοδόξων Εκκλησίας». Το Πηδάλιο εκτός από τους ιερούς κανόνες των Οικουμενικών Συνόδων και των επικυρωμένων από αυτές, οι οποίοι είναι καθολικής ισχύος, περιέχει επίσης κανόνες και αποφάσεις άλλων Συνόδων ακόμη και αγίων Πατέρων με τις ερμηνείες αυτών.

Το κύρος των ι. Κανόνων των Οικουμενικών Συνόδων είναι απόλυτο, περιβεβλημένο με θεία ισχύ, γιατί οι ιεροί κανόνες έγιναν με την έμπνευση αυτού του Αγίου Πνεύματος, είναι έργο δικό Του, έτσι οι ιεροί κανόνες μαζί με την Αγία Γραφή αποτελούν τους δύο πνεύμονες της Εκκλησίας, που συμπνέουν και τους οποίους οι χριστιανοί, όχι μόνο πρέπει να ευλαβούνται και να σέβονται, αλλά να ζούν και να αναπνέουν μ’ αυτούς.

Αν και πολλοί ισχυρίζονται ότι οι ιεροί κανόνες διέπονται από αυτηρότητα, απολυτότητα, εξουθένωση, όσον αφορά στα επιτίμια, η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική, αντιθέτως ενεργούν φιλανθρώπως, ενώ εύκολα διακρίνεται και αποδεικύεται η προσπάθεια αυτών (των κανόνων) να εξαντλήσουν κάθε δυνατότητα εξεύρεσης ευνοικής λύσεως του παραπτώματος του χριστιανού.

Αλλά και η διάκριση των ιερών κανόνων από πολλούς σε δογματικούς η διοικητικούς είναι άστοχη. Υπάρχει πάντα ο πειρασμός στους ανθρώπους, οι οποίοι για να υποτιμήσουν την αξία των ι. Κανόνων που «ενοχλούν», η δεν «εξυπηρετούν», να γίνεται διαχωρισμός σε δογματικούς κανόνες η διοικητικούς, η και παρωχημένους, ώστε με ευκολία να δρούν και να διδάσκουν αντίθετα μ’ αυτά που παραλάβαμε από τους θεοφόρους Πατέρες, ως εμπειρική έκφραση. Ο άγιος Μαξιμος ο ομολογητής λέει «πάσα λέξις και φωνή μη τοις Πατράσι ειρημένη καινοτομία προδήλως καθέστηκε». Εκείνο που πρέπει να γνωρίζουμε και έχει αξία και είναι το κλειδί για την σωστή ερμηνεία των ι. Κανόνων, είναι ότι οι ι. Κανόνες έχουν ένα γνώρισμα και ένα χαρακτήρα, σωτηριολογικό!

Με λίγα λόγια προσπαθήσαμε με ταπείνωση να κάνουμε μία σύντομη εισαγωγή στο πνεύμα των ι. Κανόνων και να υποψιασθούμε πως θα ανακαλύψουμε σ’ αυτούς, την αγάπη, τη σοφία και την φιλανθρωπία των αγίων Πατέρων, αλλά και μέσα από αυτούς τα προβλήματα που αντιμετώπισαν διεξοδικά οι θείοι Πατέρες, που με την εκπεφρασμένη δι’ αυτών την βούληση του αγίου Πνεύματος, που μέσω των ι. Κανόνων, πηδαλιοχούν με ασφάλεια το σκάφος της Ορθοδοξίας, μέσα στην τρικυμία της ιδαιολογικής αταξίας και της κοσμικής ανισορροπίας.

Τα κυριότερα στοιχεία της ετερόνομης ηθικής είναι η φιλαυτία και η ιδιοτέλεια. Αυτά κάνουν τον άνθρωπο να ενεργεί εγωκεντρικά, με αποτέλεσμα η συμπεριφορά του να έρχεται σε αντίθεση με το φυσικό ενιαίο θέλημα της ανθρώπινης φύσης, το οποίο ενώνει παρά διασπά. Αυτή η εγωκεντρική συμπεριφορά του ανθρώπου τον υποδουλώνει στην αμαρτία, με κύριες συνέπειές της την φθορά και τον θάνατο, που σηματοδοτούν την έσχατη μορφή δουλείας.

Αυτό συνέβη με την πτώση των Πρωτοπλάστων. Ο άνθρωπος συνειδητοποιεί ότι είναι φθαρτός κι ότι κάποια στιγμή θα πεθάνει, έτσι δημιουργείται μέσα του ο φόβος του θανάτου [257]. Αυτός με τη σειρά του δημιουργεί την ιδιοτέλεια. Έτσι υπάρχει ένας φαύλος κύκλος: φόβος θανάτου-ιδιοτέλεια [258]. Επειδή γνωρίζει δηλαδή ότι κάποτε θα πεθάνει, προσπαθεί να απολαύσει όσα περισσότερα μπορεί [359].

Ο σύγχρονος κόσμος χαρακτηρίζεται για τον φόβο του θανάτου που τον έχει καταβάλει. Η αλόγιστη ηδονοθηρία που επικρατεί σήμερα είναι εμφανής. Εξαιτίας του φόβου του θανάτου, ο άνθρωπος, προσφεύγει στις άλογες ηδονές του σώματος. Επιδιώκει δηλαδή να ικανοποιήσει τις αισθήσεις του με κάθε δυνατό τρόπο και όσο προλαβαίνει πριν τον πάρει ο θάνατος και πάψουν να ενεργούν οι αισθήσεις του. Είναι δηλαδή μία υποδούλωση στις αισθήσεις, κατά την οποία δεν υπάρχει καμία πραγματικότητα πέρα απ’ αυτήν που γίνεται αντιληπτή με αυτές [260]. Αναφέραμε στο οικείο κεφάλαιο ότι τα πάθη έχουν την αιτία τους στο γεγονός ότι ο άνθρωπος προσήλωσε τον νου του στις αισθήσεις και έπαψε να τον χρησιμοποιεί με τον φυσικό του τρόπο, δηλαδή να νοεί τα νοητά [261]. Απ’ αυτήν την επισήμανση γίνεται κατανοητή η σύνδεση του φόβου του θανάτου με τα πάθη κι ως εκ τούτου με την ετερονομία.

Ο φόβος του θανάτου περιορίζει τον άνθρωπο στον εαυτό του, τον δεσμεύει καθολικά και τελικα τον συντρίβει [262].Όπως λέγει εύστοχα ο π. Βασίλειος Καλλιακμάνης: «Ο θάνατος γίνεται φοβερός εξουσιαστής του κόσμου» [263]. Απ’ αυτόν τον φόβο επηρεάζεται ολόκληρη η ζωή του, ούτως ώστε όλες του οι ενέργειες να προσδιορίζονται απ’ αυτόν [264]. Ο άνθρωπος προσπαθεί να νοηματοδοτήσει το θάνατο η ακόμη και να τον ξεχάσει εντελώς, διότι δεν τον καταλαβαίνει, ούτε γνωρίζει ότι μπορεί να τον υπερβεί. Έτσι ο άνθρωπος κλείνεται στην ατομικότητά του και να μην μπορεί να αναπτύξει αληθινή κοινωνικότητα [265]. Όσο υπάρχει στον άνθρωπο ο φόβος του θανάτου, δεν είναι δυνατή η μετάβαση από την ετερονομία στην αυτονομία. Θα είναι πάντα δούλος της ιδιοτέλειάς του. Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος παρατηρεί πολύ εύστοχα ότι «ο τον θάνατον δεδοικώς, δούλος εστι, και πάντα υφίσταται υπέρ του μη αποθανείν» [266].

Ο σκοπός της χριστιανικής ηθικής είναι να υπερβεί ο άνθρωπος τον φόβο του θανάτου ακολουθώντας τον Χριστό, ο οποίος κατήργησε τον θάνατο. Ο άγιος υπερβαίνει τον φόβο του θανάτου ακριβώς επειδή μιμείται την εκούσια κάθοδο στον Άδη που έκανε ο Χριστός, την κενωτική προσφορά, την αυταπάρνηση και την αυτοθυσία του. Ο άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης ζήτησε απ’ τον Θεό να απαλλαγεί απ’ την υπερηφάνεια, η οποία συνδέεται άμεσα με την ιδιοτέλεια, και ο Θεός του είπε: «Κράτει τον νούν σου εις τον Άδην και μη απελπίζου» [267]. Πάνω σ’ αυτό προσθέτει ο γέροντας Σωφρόνιος, μαθητής του αγίου Σιλουανού, το εξής: «Νίκα πάσαν επίγειον οδύνην, βυθιζόμενος εκουσίως εις μεγαλυτέραν οδύνην» [268]. Ο μόνος τρόπος δηλαδή να υπερβεί ο άνθρωπος τον φόβο του θανάτου είναι να θέσει εκουσίως τον εαυτό του στον θάνατο.

Ο άγιος αναγνωρίζει ότι το νόημα της ζωής του είναι πέρα απ’ τον φυσικό θάνατο. Τον βλέπει ως μία γέφυρα για την αληθινή ζωή και την αιωνιότητα. Με την πίστη στον Χριστό, φωτίζεται η εσχατολογική προοπτική της ύπαρξής του. Στην προοπτική της αναστάσεως του Χριστού, σταματάει πλέον ο άνθρωπος να φοβάται τον θάνατο. Μόνο τότε είναι πραγματικά ελεύθερος. Χωρίς την υπέρβαση του φόβου του θανάτου δεν μπορεί να υπάρξει αληθινή αυτονομία. Με τον φόβο του θανάτου υπάρχει ιδιοτέλεια, δηλαδή ετερονομία. Με την υπέρβαση του φόβου αυτού υπάρχει ανιδιοτέλεια, δηλαδή αληθινή αυτονομία. Γι αυτό το λόγο ο άγιος είναι ο μόνος ηθικά αυτόνομος άνθρωπος. Δεν φοβάται να χάσει την ζωή του, αφού, όπως είπαμε, την προσφέρει ο ίδιος εκουσίως και ανιδιοτελώς. Αυτή είναι η αληθινή ελευθερία, όχι η αγχώδης προσπάθεια διατήρησης της ζωής, επειδή υπάρχει μεγαλύτερη αγάπη γι αυτήν παρά για τους άλλους [269]. Θυσιάζοντας το ιδιοτελές εγώ για χάρη του πλησίον, ο άγιος, το θεραπεύει και το αποκαθιστά στον πραγματικό εαυτό του [270].

Ο άγιος ζει μέσα του την ανάσταση του Κυρίου του δια της πίστεως, έτσι ζει κι ο ίδιος υπεράνω του θανάτου. Δεν υπάρχει θάνατος γι αυτόν, όπως δεν υπήρξε θάνατος και για τον Χριστό. Το είναι του είναι «πεπληρωμένον από τον Μόνον Αθάνατον, τον Υπεραθάνατον Κύριον και Θεόν μας Ιησούν Χριστόν» [271]. Σ’ αυτό έγκειται η πίστη ως εμπιστοσύνη, δηλαδή εμπιστεύεται ο άνθρωπος τον λόγο του Κυρίου που λέει «κάθου εν δεξιών μου, έως αν θω τους εχθρούς σου υποπόδιον των ποδών σου» [272]. Έτσι όταν ο άγιος πεθαίνει, απλά αφήνει το ένδυμα του σώματός του για να το ξαναφορέσει εκλαμπρότερο κατά την ημέρα της Δευτέρας Παρουσίας. Όπως ήδη ειπώθηκε, ακόμη και σ’ αυτό το στάδιο των αγίων υπάρχει ένα άλλο είδος φόβου. Είναι ο φόβος της αποτυχίας παραμονής στο οντολογικό επίπεδο, δηλαδή ο φόβος μήπως χάσει ο άγιος την μετοχή της θείας Χάρης [273]. Αυτός ο φόβος, παρά ταύτα, διαφέρει απ’ όλους του γηίνους φόβους και αντί να οδηγεί στην ετερονομία, είναι το μέσον με το οποίο οι άγιοι νικούν κάθε φοβία, ακόμη και το φόβο του θανάτου [274].

Ο χρόνος είναι επίσης ένας παράγοντας που φοβίζει και ετερονομεί τον άνθρωπο. Είναι συνυφασμένος με τον θάνατο και τη φθορά, διότι ό, τι έχει αρχή στο είναι, υπόκειται στην επιρροή του χρόνου και είναι τρεπτό [275]. Για τον άγιο δεν υπάρχει χρόνος [276], ζει στην αιωνιότητα. Ο χρόνος γι αυτόν μεταβάλλεται από παράγοντας αφανισμού σε παράγοντα προκοπής και τελειώσεως [277]. Ο άγιος αφιερώνει τον χρόνο που έχει στη διαθεσή του στον Χριστό, με αποτέλεσμα να γεμίζει η ζωή του απ’ την παρουσία Του. Έτσι υπερβαίνει τον φόβο του θανάτου και χρησιμοποιεί τον χρόνο του δημιουργικά [278], με αυτόν τον τρόπο ενεργεί αυτόνομα, χωρίς την επιρροή του χρόνου.

Διαβάστε ολόκληρη τη μελέτη εδώ

Παραπομπές:

257. Για μία αναλυτική ανατομία της φύσης του φόβου και της χριστιανικής θεώρησής του με βάση την χριστιανική διδασκαλία βλ. Jean-Claude Larchet, Η θεραπευτική των πνευματικών νοσημάτων – Εισαγωγή στην ασκητική παράδοση της Ορθοδόξου Εκκλησίας», Τόμος Α’, μτφρ. Χρ. Κούλας, Εκδόσεις “Αποστολική Διακονία”, Αθήνα 2008.
258. Νικολάου Κόϊου, Ό.π., σ. 100.
259. Ό.π.
260. Βλ. Βασιλείου Καλλιακμάνη Πρωτοπρεσβυτέρου, Από τον Φόβο στην Αγάπη, Θεσσαλονίκη 2009, σ.83.
261. Βλ. Μαξίμου Ομολογητού, Προς Θαλάσσιον, PG 90, 257A.
262. Γεωργίου Μαντζαρίδη, Ό.π., σ. 260.
263. Π. Βασιλείου Καλλιακμάνη, ό.π, σ. 84.
264. Βλ.Γεωργίου Μαντζαρίδη, Ό.π., σ. 14 και 635 κ.ε.
265. Βλ. Ό.π., σ. 229-230.
266. Ιωάννου Χρυσοστόμου, Ὁμιλία εἰς τήν πρός Ἑβραίους 4, PG 63, 41.
267. Αρχιμ. Σωφρονίου, Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης, Έσσεξ Αγγλίας 1995, σ. 572.
268. Του ίδιου, Ὀψόμεθα τόν Θεόν καθώς ἐστι, Έσσεξ Αγγλίας 1992, σ. 147.
269. «Εἰ γάρ δέρμα ὑπέρ δέρματος, καί πάντα δοἱη ἃν τις ὑπέρ τῆς ψυχῆς αὐτοῦ· ὃταν καί ταύτης κρίνῃ τις καταφρονεῖν, τίνος ἒσται δοῦλος λοιπόν; Οὐδένα δέδοικεν, οὐδένα φοβεῖται, πάντων ἐστίν ἀνώτερος, καί πάντων ἐλευθεριώτερος. Ὁ γάρ τῆς ψυχῆς τῆς ἑαυτοῦ καταφρονῶν, πολλῷ μᾶλλον τῶν ἂλλων» Ιωάννου Χρυσοστόμου, Ό.π., 42.
270. Γεωργίου Μαντζαρίδη, Ό.π., σ. 236.
271. Αρχιμ. Ιουστίνου Πόποβιτς, Ἂνθρωπος καί Θεάνθρωπος, σ. 88.
272. Ψαλμ. 109, 1.
273. Νικολάου Κόϊου, Ό.π., σ. 147.
274. Ό.π.
275. Βλ. Ιωάννου Δαμασκηνού, Διάλογος κατά Μανιχαίων, PG 94, 1529B.
«Χρόνος οὐκέτι ἒσται» Αποκ. 10, 6.
276. Γεωργίου Μαντζαρίδη, Χριστιανική Ηθική ΙΙ, σ. 537.
277. Ό.π.
278. Γεωργίου Μαντζαρίδη, Χριστιανική Ηθική Ι, σ. 134.