Quantcast
Channel: Απόψεις για τη Μονή Βατοπαιδίου (και όχι μόνο)
Viewing all 34873 articles
Browse latest View live

Ο Αρχιεπίσκοπος Κρήτης υποδέχθηκε τα Ιερά Λείψανα των Αγ. Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης από την Παναγούδα Θεσ/νίκης (Κωνσταντίνος Αλεξόπουλος, θεολόγος)

0
0

Με ιδιαίτερη λαμπρότητα και βυζαντινή μεγαλοπρέπεια εορτάστηκε η Μετάσταση του Αγίου Ενδόξου Αποστόλου και Ευαγγελιστού Ιωάννου του Θεολόγου στον ομώνυμο ναό Του στο Χουδέτσι Πεδιάδος Ηρακλείου Κρήτης της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κρήτης. Πριν την έναρξη του εσπερινού πραγματοποιήθηκε υπό του Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Κρήτης κ. κ. Ειρηναίου η πάνδημη υποδοχή των Ιερών Λειψάνων των Αγίων Ενδόξων Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης εκ του Ιερού Ενοριακού Ναού Γενεσίου της Θεοτόκου Παναγούδας Θεσσαλονίκης τα οποία συνόδευσε ο Πανοσιολογιωτατος Αρχιμανδριτης Αμβρόσιος Ματσάς ιερατικός προϊστάμενος του ως άνω Ιερού Ναού με την ευλογία του Παναγιωτάτου Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης κ. κ. Ανθίμου μετά από αίτημα της ενορίας.

Στο πέρας του εσπερινού πραγματοποιήθηκε η λιτάνευση των Λειψάνων και της εικόνας του Αγίου στον οικισμό της ενορίας καθώς επίσης και η ευλόγηση των άρτων. Τον Θείο λόγο κήρυξε ο Πανοσιολ. Αρχιμ. π. Αμβρόσιος ο οποίος αναφέρθηκε στην σπουδαιότητα των Ιερών Λειψάνων στην ζωή του κάθε χριστιανού όπως επίσης αναφέρθηκε και στο βίο των Αγίων Θεοπατόρων. Τέλος μετέφερε τις ευχές και ευλογίες του Παναγιωτάτου Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης κ. κ. Ανθίμου και ευχαρίστησε για την πρόσκληση. Στην συνέχεια ο Αρχιεπίσκοπος καλωσόρισε τον προϊστάμενο του Ιερού Ναού Παναγούδας και ευχαρίστησε για την ιδιαίτερη ευλογία της ελεύσεως των Λειψάνων. Αργά το βράδυ τελέστηκε η ακολουθία της παρακλήσεως των Αγίων Θεοπατόρων όπου στο τέλος αναγνώστηκε η ειδική ευχή για τα άτεκνα ζευγάρια παρουσία πλήθους νέων ανθρώπων.

Την κυριώνυμη ημέρα τελέστηκε Ιερατικό συλλείτουργο προεξάρχοντος του Παν. Αρχιμ. Προδρόμου Ξενάκη Αρχιγραματέως της Ιεράς Επαρχιακής Συνόδου της Εκκλησίας Κρήτης. Τον Θείο λόγο κήρυξε καταλλήλως ο Παν. Αρχιμ. Αμβρόσιος Ματσάς ο οποίος αναφέρθηκε σε καίρια σημεία της ζωής του Αγίου. Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας πραγματοποιήθηκε η βράβευση των επιτυχόντων μαθητών στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Το απόγευμα τελέστηκε ο μεθέορτος εσπερινός και η Ιερά Παράκληση των Αγίων όπου στο πέρας των ακολουθιών πραγματοποιήθηκε η αναχώρηση των Ιερών Λειψάνων για την Θεσσαλονίκη. Το εκκλησιαστικό μας συμβούλιο εύχεται σε όλους οι πρεσβείες του Αγίου της Αγάπης Ευαγγελιστού Ιωάννου του Θεολόγου και των Αγίων Ενδόξων Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης να ευλογούν την ζωή και τα έργα σας.


It’s not food (Saint Porphyrios of Kavsokalyvia)

0
0

Porfirie xIt’s not food or favourable living conditions that ensure our health. It’s a holy life, the life of Christ.

I know ascetics who fasted very strictly and never had anything wrong with them. Nobody risks getting ill from fasting. Nobody’s ever done so.

» Saint Porphyrios of Kavsokalyvia

Ο περίεργος κόσμος του Ελληνοαμερικανού Τζέφρι Ευγενίδη

0
0

Ο βραβευμένος με Πούλιτζερ Τζέφρι Ευγενίδης μιλά για τους μικρασιάτες προγόνους του, την απώλεια του Αμερικανικού Ονείρου και τις ιστορίες που γράφει.


Με πατέρα Έλληνα και μητέρα με ιρλανδικές ρίζες ο Τζέφρι Ευγενίδης είχε αποφασίσει ήδη από την ηλικία των 16 ετών ότι θέλει να γίνει συγγραφέας. Γράφει σχεδόν κάθε μέρα για ιστορίες που τον συναρπάζουν εκτός και αν ταξιδεύει όπως αυτές τις ημέρες που βρίσκεται στην Ελλάδα.

Ο 58χρονος βραβευμένος με «Πούλιτζερ» Αμερικανός συγγραφέας Τζέφρι Ευγενίδης μίλησε για το έργο του και τη ζωή του σε εκδήλωση που έγινε την Τρίτη στην κατάμεστη αίθουσα τελετών του παλιού κτηρίου της Φιλοσοφικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, στο πλαίσιο των εκδηλώσεων «Βραδιές Τέχνης στο ΑΠΘ». Στην εκδήλωση συνομίλησε με την Τατιανή Ραπατζίκου, Αναπληρώτρια καθηγήτρια του Τμήματος  Αγγλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του ΑΠΘ, και με τον δημοσιογράφο Γιάννη Κοτσιφό.

Ο συγγραφέας των Middlesex, Σενάριο Γάμου, Αυτόχειρες Παρθένοι και Δελτία Παραπόνων  δεν άκουσε ποτέ από τους Έλληνες προγόνους του πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία για το πώς έφτασαν στις ΗΠΑ, ίσως γιατί όπως είπε, το τραύμα ήταν βαθύ. Στο σπίτι στο Ντιτρόιτ, όπου γεννήθηκε, μιλούσαν ελληνικά αλλά όχι συχνά, περισσότερο τα Σαββατοκύριακα που συγκεντρωνόταν όλη η οικογένεια. Γράφοντας το Middlesex, το οποίο αφηγείται την ιστορία της Καλλιόπη Στεφανίδη η οποία γεννιέται με ένα μεταλλαγμένο γονίδιο και τριών γενεών της ελληνοαµερικανικής οικογένειας Στεφανίδη, οι οποίοι ταξίδεψαν από ένα µικρό χωριουδάκι απέναντι από τον Όλυµπο της Μικράς Ασίας στο Ντητρόιτ, ήθελε να γεμίσει το κενό των ιστοριών που δεν του διηγήθηκαν ποτέ.


Η μητέρα του Τζέφρι Ευγενίδη προερχόταν από παραδοσιακή φτωχή αγροτική οικογένεια της αμερικάνικης υπαίθρου. «Γνωρίζω καλά το αίσθημα της οικονομικής ανασφάλειας και της φτώχειας. Η μητέρα μου ήταν φτωχή. Ο πατέρας μου είχε μια επιτυχημένη επιχείρηση και στη συνέχεια στη δεκαετία του ’80 χρεοκόπησε. Είδα πώς η οικονομική κρίση επιδρά στη ζωή των ανθρώπων. Πώς είναι να κατακτάς το αμερικανικό όνειρο και στη συνέχεια να το χάνεις», τόνισε ο κ.Ευγενίδης, ο οποίος στην τελευταία συλλογή διηγημάτων του «Δελτία Παραπόνων» έχει συμπεριλάβει πολλές ιστορίες που έχουν να κάνουν με την οικονομική ανασφάλεια.

Ο ίδιος σημείωσε ότι ελκύεται από ιστορίες που βρίσκονται κοντά στη φαντασία, τις οποίες, όμως, θέλει να τις μεταφέρει στους αναγνώστες σαν να είναι αληθινές.  «Τα βιβλία μου κανονικοποιούν ακραίες καταστάσεις. Το πιο δύσκολο έργο ενός συγγραφέα είναι να πείσεις τους ανθρώπους για τη πραγματική διάσταση ενός φανταστικού ήρωα. Θα πρέπει να υπάρχει σε κάθε περίπτωση μία σύνδεση ανάμεσα σε μένα και τον ήρωα», ανέφερε ο Τζέφρι Ευγενίδης, ο οποίος αυτοπροσδιορίστηκε ως ρεαλιστής. «Δεν μου αρέσει η φανταστική λογοτεχνία. Θεωρώ ότι οι άνθρωποι χρειάζονται τον ρεαλισμό, κάτι που να βγάζει νόημα», εξήγησε. Λατρεύει όμως να γράφει για περίεργους τύπους και περίεργες ιδέες. «Δεν θέλω να γράφω για πράγματα που έχουν γράψει άλλοι στο παρελθόν», πρόσθεσε και συνέχισε: «Η συγγραφή μυθιστορημάτων μου δίνει μία αίσθηση ελευθερίας. Είναι σαν να φοράω μία μάσκα, όπως οι ήρωες στο αρχαίο θέατρο. Βγάζω μία πλευρά του εαυτού μου που ντρέπομαι ή φοβάμαι».
Για τον Ευγενίδη οι ιστορίες αγάπης δεν είναι ποτέ ιστορίες ευτυχίας και ιστορίες με happy end, όπως φαίνεται και από τα διηγήματα που επέλεξε για το βιβλίο «Της αγάπης μου ο σπουργίτης πέταξε». Του αρέσει να τριγυρίζει και να παρατηρεί τους ανθρώπους, κάτι που πήρε από τη μητέρα του, αλλά ούτως ή άλλως, «εμείς οι συγγραφείς δεν είμαστε χρήσιμοι για τίποτα άλλο», είπε αυτοσαρκαζόμενος.

Ο συγγραφέας εξομολογήθηκε στο κοινό της εκδήλωσης ότι ως συγγραφέας ακόμη προσπαθεί να βρει τη φωνή του αν και, όπως είπε, μπορεί να έχουμε πολλές φωνές και περιέγραψε μία τυπική ημέρα της ζωής του: «Ξυπνάω στις 10 το πρωί. Στις 11 ξεκινάω να γράφω μέχρι νωρίς το απόγευμα. Ιδανικά μου τηλεφωνούν οι φίλοι μου για να βγούμε στο αγαπημένο μας εστιατόριο, όπου καθόμαστε μέχρι αργά το βράδυ. Γυρίζω στο σπίτι για να ξυπνήσω πάλι την επόμενη ημέρα στις 10 το πρωί».

Πώς βλέπει το μέλλον των βιβλίων ο Τζέφρι Ευγενίδης; «Όταν βγήκαν τα ηλεκτρονικά βιβλία ήταν πολύ δημοφιλή, όμως, η τάση αυτή έχει ξεφουσκώσει. Οι άνθρωποι δεν θέλουν να διαβάζουν στον υπολογιστή. Τα μυθιστορήματα παιρνούν δύσκολες στιγμές στις ΗΠΑ, αλλά θεωρώ ότι είναι κάτι προσωρινό. Πάντως, τελευταία προτιμώ να ακούω βιβλία. Τα audio books είναι μία πολύ καλή λύση. Παραδείγματος χάρη αν έχετε κάποιο πρόβλημα να διαβάσετε Προυστ σας συνιστώ ανεπιφύλακτα να τον ακούσετε», κατέληξε ο κ.Ευγενίδης.

Η εκδήλωση με ομιλητή τον Τζέφρι Ευγενίδη συνδιοργανώθηκε από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, τον Οργανισμό Τουρισμού Θεσσαλονίκης και το Γενικό Προξενείο των ΗΠΑ στη Θεσσαλονίκη, με την υποστήριξη της ΕΑΔΠ ΑΠΘ, του Ιδρύματος Fulbright και του Συλλόγου Αποφοίτων Αμερικανικών Πανεπιστημίων Βορείου Ελλάδος.
Ο Τζέφρι Ευγενίδης θα μιλήσει αύριο, Πέμπτη 27 Σεπτεμβρίου στις 7.30 μμ στην Αθήνα στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος. Η εκδήλωση πραγματοποιείται με τη συνεργασία της διοργάνωσης «Αθήνα 2018 – Παγκόσμια Πρωτεύουσα Βιβλίου» του δήμου Αθηναίων, της Πρεσβείας των Η.Π.Α., των Εκδόσεων Πατάκη και του Κέντρου Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος.

 

Πηγή: voria.gr

Εναρκτήρια σύναξη κατηχητών και στελεχών της Ι. Μητροπόλεως Εδέσσης

0
0

Την Τετάρτη 26 Σεπτεμβρίου, στις 5:00 μ.μ., στο Πνευματικό Κέντρο της Ιεράς Μητροπόλεως Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας πραγματοποιήθηκε η καθιερωμένη ετήσια σύναξη των Κατηχητών και των Στελεχών της για την έναρξη του Εκκλησιαστικού και διδακτικού έτους.

 Εισηγητής ήταν ο Αιδεσιμολογιώτατος Πρωτοπρεσβύτερος Κυριακός Χατζηδήμου, προϊστάμενος του Ι.Ν. Αγ. Αποστόλων Πέτρου και Παύλου Γιαννιτσών, ο οποίος ανέπτυξε το θέμα, «Οδηγίες προς ναυτιλλομένος για το κατηχητικό έργο». Μετά την ομιλία ακολούθησε εποικοδομητική συζήτηση, ενώ ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας κ. Ιωήλ απηύθυνε συμβουλευτικούς λόγους και ευχές προς όλους όσους διακονούν στο πνευματικό έργο της Εκκλησίας.

Πολλούς άγνωστους φίλους είχε ο απαγωγέας σε social-Τι προσέχουμε

0
0

Εξακολουθεί να συγκλονίζει το πανελλήνιο η απαγωγή των δύο 10χρονων αγοριών το πρωί της Δευτέρας, από δημοτικό σχολείο της Λάρνακας.

To Sigmalive εξασφάλισε και παρουσιάζει βίντεο που απεικονίζει καρέ καρέ τη στιγμή που ο απαγωγέας οδηγεί τα 10χρονα στο διαμέρισμά του.

Εντύπωση προκαλεί ότι ο φερόμενος ως δράστης είχε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης πάρα πολλούς – άγνωστους γι’ αυτόν – «φίλους».

Ανάμεσα στα πρόσωπα τα οποία είχε φίλους ο φερόμενος απαγωγέας, συγκαταλέγονται επιφανείς προσωπικότητες του τόπου. Σ’ επικοινωνία που είχαμε με κάποια από αυτά τα πρόσωπα, άπαντες μάς απάντησαν ότι δεν γνώριζαν το εν λόγω πρόσωπο και απλά αποδέχτηκαν αίτημα φιλίας που τους είχε αποστείλει.

Ασφαλώς πρόκειται για φαινόμενο που παρατηρείται σχεδόν επί καθημερινής βάσεως σε κάποιους χρήστες του διαδικτύου. Να δέχονται, δηλαδή, αιτήματα φιλίας από άγνωστα πρόσωπα.

Σ’ επικοινωνία που είχαμε με τον ειδικό για θέματα ασφαλείας διαδικτύου Ντίνο Παστό, μας αναφέρθηκε ότι οι χρήστες έχουν να επιλέξουν μεταξύ δύο καθαρά προσωπικών επιλογών, στην περίπτωση που δεχτούν αιτήματα φιλίας από άγνωστα πρόσωπα:

Α) Είτε ο χρήστης παίρνει το ρίσκο ν’ αποδεχθεί το αίτημα φιλίας και δείχνει ιδιαίτερη προσοχή σε όλες του τις αναρτήσεις

Β) Είτε Διαγράφει το εν λόγω αίτημα φιλίας.

Όποια επιλογή και να πάρει κάποιος χρήστης του διαδικτύου, οι κίνδυνοι είναι εκεί και παραμονεύουν και απαιτείται ιδιαίτερη προσοχή και επαγρύπνηση απ’ όλους. Ακόμα μία φορά επανέρχεται στο προσκήνιο η υπόδειξη προς όλους τους γονείς να μην αναρτούν φωτογραφίες με τα παιδιά τους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ενώ καλό θα ήταν να περιορίζεται στο ελάχιστο η δημοσιοποίηση προσωπικών στοιχείων των χρηστών που πιθανόν ν’ ανοίγει παράθυρο σ’ επιτήδειους που παραμονεύουν.

Στο μεταξύ, τo Sigmalive εξασφάλισε και παρουσιάζει βίντεο που απεικονίζει καρέ καρέ τη στιγμή που ο απαγωγέας οδηγεί τα 10χρονα στο διαμέρισμά του.

Σήμερα, ο 35χρονος φερόμενος απαγωγέας οδηγήθηκε ενώπιον δικαστηρίου, το οποίο διέταξε την οκταήμερη κράτησή του.

Για την επιχείρηση της Αστυνομίας, αλλά και τον ρόλο των πολιτών στη διαλεύκανση της υπόθεσης, μίλησε στην εκπομπή «Πρωτοσέλιδο» ο Υπουργός Δικαιοσύνης Ιωνάς Νικολάου.

Το προφίλ του 35χρονου υπόπτου για την απαγωγή των 10χρονων παιδιών επιχείρησε να σκιαγραφήσει στην εκπομπή «Πρωτοσέλιδο» ο δημοσιογράφος Σωτήρης Παπαδόπουλος.

Στην εκπομπή «Πρωτοσέλιδο» μίλησε, επίσης, ο Εκπρόσωπος Τύπου της Αστυνομίας Ανδρέας Αγγελίδης. Όσον αφορά στον λόγο που κρατήθηκε τόσες ώρες ο 35χρονος στο διαμέρισμά του, ο Αντρέας Αγγελίδης ανέφερε ότι από τη στιγμή που ήταν ο κάτοχος/ιδιοκτήτης του διαμερίσματος, θα έπρεπε η έρευνα να γίνει στην παρουσία του και γι’ αυτό υπήρχε αυτό το χρονικό διάστημα, και αυτά τα θέματα τα είχαν κρίνει οι ανακριτές για τις εξετάσεις που έπρεπε να γίνουν.

 

Πηγή: sigmalive.com

Εορτασμός Παναγίας Πισιδιώτισσας στην Αλάνυα

0
0

Για τρίτη φορά εφέτος εορτάστηκε, την 3ην Σεπτεμβρίου. στον ομώνυμον Ναόν Της, στην Αλάνυα, η Παναγία η Πισιδιώτισσα, της οποίας η πρωτότυπη εικόνα είναι γνωστή από τα θαύματα που επετέλεσε τον 6ον αιώνα στη Σωζόπολη της Πισιδίας.

Στη θεία Λειτουργία με τον οικείο Ποιμενάρχη συλλειτούργησαν ο Αγιορείτης Αρχιμ. π. Θεολόγος Χρυσανθακόπουλος ( που είχε αναλάβει την σχεδίαση και εποπτεία των έργων ανεγέρσεως του κτιριακού συγκροτήματος του ναού) ο Ιερατ. Προϊστάμενος του Ι.Ν.Αγ.Παύλου-Αγ. Αλυπίου Ατταλείας Αρχιμ. του Οικουμ. Θρόνου π. Μιχαήλ και ο Ιερατ. Προϊστάμενος του Ναού Οικονόμος του Οικουμ. Θρόνου π. Κωνσταντίνος.

Κατά την Θ.Λειτουργίαν η Κυριακή Προσευχή απαγγέλθηκε στα Ρωσσικά, Ελληνικά, Τουρκικά, Γεωργιανά, Ιρανικά και Γκαγκαουζιανά. Μετά την Θ. Λειτουργίαν, στην οποία προσήλθαν και πιστοί από την Αττάλεια και άλλα μέρη, έγινε δεξίωση στον προ του ναού χώρο, που είχε καλυφθεί με μεγάλες τέντες που παρεχώρησε ο Δήμος Αλάνυας.

Τα χρήματα που μάζεψε ο Νάσος Παπαργυρόπουλος για τους πυρόπληκτους στο Μάτι

0
0

Ο Νάσος Παπαργυρόπουλος βρέθηκε από την πρώτη στιγμή στο Μάτι, μετά τη φονική πυρκαγιά της 23ης Ιουλίου. Και στάθηκε στο πλευρό των κατοίκων, που είδαν την πύρινη λαίλαπα να καταστρέφει στο διάβα της ανθρώπινες ζωές και ολόκληρες περιουσίες.

Τότε, ο πρώην παίκτης του Survivor 2 είχε υποσχεθεί ότι θα βοηθήσει τους πυρόπληκτους με κάθε τρόπο. Και τα κατάφερε, με τη βοήθεια της ελληνικής ομογένειας  και του Greek Reporter, όπου μέσα από μία φιλανθρωπική ιστοσελίδα που δημιούργησαν, συγκέντρωσαν το ποσό των 14.400 δολαρίων.

Από τα χρήματα αυτά, τα 5.000 ευρώ δόθηκαν στο Λύρειο Ίδρυμα, το οποίο καταστράφηκε ολοσχερώς από την πύρινη λαίλαπα. Ο Νάσος Παπαργυρόπουλος βρέθηκε στο ίδρυμα και παρέδωσε τη χρηματική επιταγή, μιλώντας με θαυμασμό για το έργο του ιδρύματος. Τα υπόλοιπα χρήματα μοιράστηκαν ισομερώς σε τέσσερις οικογένειες της περιοχής, οι οποίες έχασαν τα υπάρχοντά τους στη φωτιά.

 

Πηγή: iellada.gr

Οι ένοπλοι υπερασπιστές ΚΔ έτοιμοι για την παρέλαση 1ης Οκτωβρίου

0
0

Με άψογο παράστημα, νεύρο και βλέμμα αγωνιστικού φρονήματος, επέδειξαν ότι θα παρελάσουν στην 58η επέτειο της Κυπριακής Δημοκρατίας τη Δευτέρα 1η Οκτωβρίου 2018 οι άνδρες και οι γυναίκες της ένοπλης υπεράσπισης και διεκδίκησης της ελευθερίας της Κύπρου.

Πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη 26.9.2018, ενώπιον του Αρχηγού ΓΕΕΦ, αντιστράτηγου Ηλία Λεοντάρη η δοκιμαστική παρέλαση της Εθνικής Φρουράς, της ελλα-δικής μας ΕΛΔΥΚ, της Αστυνομίας, της Πυροσβεστικής και της Πολιτικής Άμυνας, για τον εορτασμό της διασωζόμενης επί 58 χρόνια κρατικής υπόστασης της Κύπρου.

Υπό το γενικό πρόσταγμα του ταξίαρχου Χριστόδουλου Αραούζου, διοικητή της 2ης Μηχανοκίνητης Ταξιαρχίας της Ε.Φ.

Ανάμεσα στις παρελαύνουσες και τους παρελαύνοντες, μόνιμα στελέχη, συμβασιούχους οπλίτες, κληρωτούς, εφέδρους  και οι εξακολουθούντες να υπηρετούν εθελοντικά στους Λόχους Κατοικημένων Τόπων της Εθνοφυλακής, πολεμιστές του 1974.

ΣΤΙΣ φωτογραφίες:

– Ο έχων το γενικό πρόσταγμα ταξίαρχος Χριστόδουλος Αραούζος με τους επιτελείς του, του στρατού ταγματάρχη Χριστόδουλο Χριστοδούλου, του ναυτικού πλωτάρχη Ανδρέα Προκοπίου και της αεροπορίας Ζαχαρία Σολομωνίδη.

– Σημαιοφόροι με τα λάβαρα των σχηματισμών της Ε.Φ., ανάμεσά τους και η μάχιμη σημαιοφόρος του ναυτικού κ. Λάουρα Παπακωνσταντίνου.

– Επικεφαλής ενός των τμημάτων της Εθνοφυλακής ο επίκουρος λοχαγός Μάριος Αντωνιάδης πολεμιστής του 211Τ.Π. το 1974 και με πολυβόλο επ’ ώμου ο καταδρομέας πολεμιστής της 31ΜΚ το 1974 Κώστας Φωτίου.

– Στην παρέλαση των εφέδρων της Στρατονομίας κι ο διευθυντής του Ράδιο Πρώτο Ζαχαρίας Φιλιππίδης.

– Έφεδροι καταδρομείς, ανάμεσά τους κι ο γιος του θυσιασθέντος στο Μαρί το 2011, Διοικητή του Ναυτικού Ανδρέα Ιωαννίδη, Νικόλας Ιωαννίδης.

– Ανάμεσα στις ειδικές δυνάμεις της ΕΛΔΥΚ και οι Ελεύθεροι Σκοπευτές με ειδικές στολές και τυφέκια «Μπάρετ – Νέμεσις» 0,50΄΄.

– Με τα καινούργια τυφέκια Ελεύθερων Σκοπευτών 12,7 χλστ και οι καταδρομείς της Διακλαδικής Διοίκησης Ειδικών Επιχειρήσεων.

– Ο Αρχηγός και ο Υπαρχηγός ΓΕΕΦ αντιστράτηγοι Λεοντάρης και Χρυσηλίου, με τον Υπαρχηγό της Αστυνομίας Κύπρο Μιχαηλίδη και τον έχοντα το γενικό πρόσταγμα της παρελάσεως ταξίαρχο Αραούζο.

 

Πηγή: sigmalive.com

 


Με αδικίες και ψευτιές (Δημοσθένης)

0
0

Δεν μπορεί κανένας ν’ αποκτήσει δύναμη, σταθερή με αδικίες, επιορκίες και ψευτιές.

 

Δημοσθένης

Κληρικοί και λαϊκοί (Πρεσβύτερος Δημήτριος Γκαγκαστάθης, Εφημέριος Ι.Ν. Ταξιαρχών Πλατάνου Τρικάλων († 1975))

0
0

20150927-2

Την Εκκλησία την καταστρέφουμε εμείς οι κληρικοί και ύστερα εσείς οι λαϊκοί. Το παράδειγμα σταματά και το κήρυγμα.

παπα Δημήτρης Γκαγκαστάθης

Παρουσίαση βιβλίου για τον Άγιο Ιάκωβο Τσαλίκη (ΦΩΤΟ)

0
0

Τη Δευτέρα 24 Σεπτεμβρίου 2018 πραγματοποιήθηκε στον Ιερό Ενοριακό Ναό Αγίου Αντωνίου Άνω Πατησίων η παρουσίαση του βιβλίου του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Σισανίου και Σιατίστης κ. Παύλου με τίτλο «Άνθρωπος που δεν είναι ταπεινός δεν μπορεί να αγαπήσει – Ο Άγιος Ιάκωβος Τσαλίκης όπως τον έζησα» (Εκδόσεις Ἐν πλῷ).

Το βιβλίο αποτελεί μια συνέντευξη του συγγραφέα στην οποία περιγράφει την προσωπικότητα, το ήθος και την πνευματικότητα του Αγίου, όπως ο ίδιος είχε την ευλογία να βιώσει κοντά του.

Ο Άγιος Ιάκωβος ζούσε την παρουσία του Χριστού, έδειχνε απίστευτη υπακοή εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου και η μοναχική του ζωή ήταν όλη μια προσευχή.

Ωστόσο, η ταπείνωση ενώπιον του Θεού και των ανθρώπων ήταν το στοιχείο που του άνοιξε το δρόμο για την Αγιοκατάταξή Του.

Ο Σεβασμιώτατος μοιράστηκε με το κοινό προσωπικές στιγμές και περιστατικά με τον Άγιο, τα οποία σημάδεψαν τη ζωή και την πνευματική του πορεία.

Κλείνοντας, τόνισε συγκινημένος την ευγνωμοσύνη του στον Θεό που έφερε τον Άγιο στο δρόμο του και το δέος που αισθάνεται συνεχώς, προκειμένου να κρατηθεί στα ίχνη του.

Την παρουσίαση άνοιξε ο Αρχιμ. Θεολόγος Αλεξανδράκης, Προϊστάμενος της Ενορίας, αναφερόμενος σε σταθμούς της ζωής και του πνευματικού έργου του Σεβασμιωτάτου και ακολούθως τον ευχαρίστησε θερμά για την ιδιαίτερα τιμητική παρουσία του στην Ενορία.

Την εκδήλωση τίμησαν με την παρουσία τους ο Πανιερώτατος Μητροπολίτης Βελεστίνου κ. Δαμασκηνός, Εκπρόσωπος του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών κ.κ. Ιερωνύμου Β΄, ο Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης Συμεών Βενετσιάνος, Διευθυντής του Ιδρύματος Νεότητος και Οικογένειας της Ι.Α.Α., πατέρες από την Ι.Α.Α. και πολύς κόσμος που παρακολούθησε με αμείωτο ενδιαφέρον τον πηγαίο λόγο του συγγραφέα.

Μετά το τέλος της παρουσίασης ακολούθησε κέρασμα προς όλους τους παρευρισκομένους, οι οποίοι είχαν τη δυνατότητα να προμηθευτούν το βιβλίο με την υπογραφή και την ευλογία του Σεβασμιωτάτου και παράλληλα να επισκεφτούν την έκθεση βιβλίου που λειτουργεί στην Ενορία, η οποία αποτέλεσε και το έναυσμα γι’ αυτή την παρουσίαση.

Πηγή: romfea.gr

 

Εργαστήριο Παραδοσιακού Τραγουδιού με την Καίτη Κουλλιά

0
0

Η Καίτη Κουλλιά  – καταξιωμένη ερμηνεύτρια παραδοσιακού τραγουδιού σας καλεί να συμμετέχετε στο Εργαστήριο Παραδοσιακού Τραγουδιού που διοργανώνει το Τμήμα Σύγχρονης Φωνητικής του Ωδείου Αθηνών. Σας καλεί για να μοιραστούμε μαζί αγαπημένες μελωδίες και τραγούδια από διάφορες περιοχές του τόπου μας. Με κατάρτι την αγάπη και το μεράκι μας περιμένει να γίνουμε συνταξιδιώτες σε ένα ιδιαίτερο μουσικό ταξίδι.

Το Εργαστήριο θα ξεκινήσει τη λειτουργία του από τον Οκτώβριο του 2018. Τα μαθήματα διάρκειας 120 λεπτών θα παραδίδονται σε ομαδική μορφή. Το κόστος συμμετοχής θα ανέρχεται σε 50€ μηνιαίως ανά άτομο. Το πρόγραμμα σπουδών που προτείνουμε συμπεριλαμβάνει:

– Ομαδικό μάθημα φωνητικής προετοιμασίας με την Λαρίσα Ιασωνίδου

– Μάθημα Παραδοσιακού Τραγουδιού με την Καίτη Κουλλιά

Επίσης θα προσφέρονται σεμινάρια και ειδικά μαθήματα που αφορούν το ευρύτερη παιδεία στη μουσική  διδασκαλία παραδοσιακού τραγουδιού όπως ιστορικά στοιχεία και μελέτη των παραδοσιακών ρυθμών και δρόμων.

Λίγα λόγια για την Καίτη Κουλλιά

 

Η Καίτη Κουλλιά γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Κάλυμνο. Σπούδασε νηπιαγωγός στο Παιδαγωγικό τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών. Από τα πρώτα χρόνια διαμονής της στην Αθήνα, εντάχθηκε στο μουσικό τμήμα του Πανεπιστημίου και μ’ αυτό συμμετείχε σε αρκετές μουσικές παραστάσεις όπου διακρίθηκε και τιμήθηκε με υποτροφία.

Ακολουθούν συνεργασίες με τους Γιάννη Βόγλη σε μουσικό-θεατρικές παραστάσεις, Μαρίζα Κωχ, Χρόνη Αηδονίδη, Γιώργο Νταλάρα, Λαυρέντη Μαχαιρίτσα, Παντελή Θαλασσινό, Χρήστο Τσιαμούλη, Ορφέα Περίδη, Δήμητρα Γαλάνη, Γλυκερία κ.α σε εμφανίσεις και συναυλίες σε Ελλάδα, Κύπρο, Γερμανία, Γαλλία, Βέλγιο, Ουκρανία, Ηνωμένες Πολιτείες και Αυστραλία.

Το 2001 τιμήθηκε με το 3ο βραβείο στο φεστιβάλ Παραδοσιακής μουσικής από όλο τον κόσμο στη Σαμαρκάνδη του Ουζμπεκιστάν. Συνεργάζεται με το πανεπιστήμιο του Charles Darwin στην Αυστραλία και συμμετέχει στις πολιτιστικές του εκδηλώσεις, στα πλαίσια μαθημάτων ελληνικής γλώσσας και πολιτισμού, που πραγματοποιούνται κάθε καλοκαίρι στην Ελλάδα και παρακολουθούνται από φοιτητές/τριες σε τμήματα Ελληνικών Σπουδών σε Πανεπιστήμια της Αυστραλίας.

Από το 2004 φοιτά στο Εθνικό Ωδείο, στη Σχολή του Σύγχρονου Ελληνικού Τραγουδιού. Από το 2010 παρουσιάζει παιδικές παραστάσεις σε σχολεία, όπως τα έργα ”Μουσική Ροδιά” και ”Τραγούδια απ’ το Βυθό”, τα οποία έχουν χαρακτηριστεί ως εκπαιδευτικά προγράμματα από το Υπουργείο Παιδείας.

Το 2013 εμφανίζεται με την ορχήστρα ”Μίκη Θεοδωράκη” μαζί με τους Χρήστο Τσιαμούλη, Κώστα  Μακεδόνα, Βασίλη Λέκκα και Λάκη Χαλκιά. Επίσης έχει συμμετάσχει σε παραστάσεις στο θέατρο Ηρώδου του Αττικού, Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και Θεσσαλονίκης.

Έχει στο ενεργητικό της 7 προσωπικούς δίσκους, καθώς και πολλές συμμετοχές σε παραγωγές άλλων δημιουργών.

Συμμετέχει σε σεμινάρια παραδοσιακής μουσικής σε διάφορα μέρη της Ελλάδας, διδάσκοντας το παραδοσιακό τραγούδι.

Ο «Έγκλειστος» Άγιος Νεόφυτος ο Κύπριος (28 Σεπτεμβρίου)

0
0

αΔΔΚΞη΄κλσαφφ.

Φώτη Κόντογλου

Αυτός ο άγιος ήτανε βλάστημα της μοσκοβολημένης Κύπρου. Γεννήθηκε στα 1134 στο χωριό Λεύκαρα, που τώρα το λένε Κάτω Δρυ, κοντά στη Λάρνακα. Η Κάτω Δρυ χτίσθηκε ύστερα από την κοίμηση του αγίου. Η γενιά του λεγότανε Καταμούτηδες και βρίσκεται ακόμα. Από μικρός ήτανε διαλεγμένος από το Θεό να γίνει άγιος. Γιατί δεν συνήθιζε σαν τ᾿ άλλα τα παιδιά που παίζουνε και διασκεδάζουνε, παρά ο μονάχος πόθος του ήτανε να αφοσιωθεί στον Χριστό και τη θρησκεία του.

Σαν γίνηκε 18 χρονών, οι γονιοί του τον αρραβωνιάσανε. Μα ο Νεόφυτος έφυγε από το πατρικό του σπίτι και πήγε στο μοναστήρι του Χρυσοστόμου στο βουνό Κουτζουβέντη. Ύστερα από δύο μήνες τον βρήκανε οι δικοί του και γύρισε στο σπίτι τους, μα δεν έστερξε να παντρευτεί, παρά ήθελε να καλογερέψει. Βλέποντας οι γονιοί του αυτή τη στερεή απόφαση του, τον αφήσανε λεύτερο. Βγαίνει λοιπόν πάλι από το σπίτι τους και πηγαίνει για δεύτερη φορά στο μοναστήρι του Κουτζουβέντη κ᾿ έπεσε στα πόδια του ηγουμένου παρακαλώντας τον να τον κάνει δόκιμο. Και κείνος τον έκανε. Επί πέντε χρόνια φύλαγε τ᾿ αμπέλια του μοναστηριού και μάθαινε να λέγει απ έξω το Ψαλτήρι και τα άλλα γράμματα.

Αλλά δεν τον ευχαριστούσε η ασκητική ζωή σ᾿ αυτό το μοναστήρι, γιατί ήθελε πιο αυστηρή καλογερική, και μίσεψε από κει και πήγε στο Μελισσόβουνο κι᾿ ασκήτεψε ένα χρόνο μέσα σ᾿ ένα σπήλαιο. ΄Υστερα μπαρκάρισε και πήγε στον Άγιο Τάφο κι᾿ απόμεινε έξι μήνες εκεί πέρα. Μετά, γύρισε πάλι στην Κύπρο και πήγε στην Πάφο και τον πιάσανε οι στρατιώτες που φυλάγανε το κάστρο και τον βάλανε φυλακή ένα μερόνυχτο. Σαν τον λευτερώσανε, τράβηξε παραμέσα στο νησί για να βρει μέρος ήσυχο να ασκητέψει. Περπάτησε όπως τον φώτισε ο Θεός κ᾿ έφτασε σ᾿ ένα μέρος απόγκρεμνο, και έψαχνε από τον Ιούνιο έως τον Σεπτέμβρη. Τέλος βρήκε ένα σπήλαιο που φωλιάζανε μέσα όρνια και φίδια κ᾿ έπιασε και το βάθαινε.

Ένα χρόνο δούλεψε σκληρά κι᾿ αποτελείωσε τ᾿ ασκηταριό του τη μέρα του Τιμίου Σταυρού. Αυτό το σπήλαιο το ονόμασε ο άγιος «Εγκλείστρα» κι᾿ ο ίδιος είναι γραμμένος στο συναξάρι του με τ’ όνομα «ο άγιος Νεόφυτος ο Έγκλειστος». Η αγιοσύνη του ξακούσθηκε σε όλη την Κύπρο και προστρέξανε πολλοί να μονάσουνε κοντά του. Τότε έπιασε κ᾿ έχτισε μοναστήρι μεγάλο, τιμημένο εις μνήμην του Τιμίου Σταυρού. Όλα βρίσκονται ως τα σήμερα απείραχτα.

Η σπηλιά της Εγκλείστρας είναι καταζωγραφισμένη από τον καιρό του αγίου Νεοφύτου, με υποθέσεις από το Ευαγγέλιο και με οσίους σε σχήμα ήσυχο και απλό. Σ᾿ ένα κελλί σκαμμένο στο παραμέσα μέρος του βράχου, βρίσκεται ο τάφος του αγίου. Μέσα σ᾿ αυτό το σπήλαιο απόμεινε κατακλειδωμένος με νηστεία και με προσευχή επί πολλά χρόνια. Μονάχα κάθε Κυριακή κατέβαινε με μία σκάλα στην παρακάτω σπηλιά και δίδασκε τους μαθητές του.

Σ᾿ αυτή τη διαγωγή έζησε πενήντα πέντε χρόνια και μελετούσε την αγία Γραφή μέρα και νύχτα. Και με όλο που ήτανε λιγογράμματος ο μακάριος, έγραψε πολλά αγιασμένα γραψίματα, γεμάτα από την ευωδία του Αγίου Πνεύματος, σε δεκαέξι βιβλία συναθροισμένα. Προείδε τη μέρα της κοίμησής του και μάζεψε γύρω του τους μαθητές του και τους ορμήνεψε να ζούνε με αγάπη και ομόνοια, σύμφωνα με τον Κανόνα, που τους άφησε γραμμένο. Παράδωσε το πνεύμα του στον Κύριο στις 12 Απριλίου κατά το 1215 πάνω κάτω.

Αυτός ο άγιος είναι από εκείνες τις απλές ψυχές που δεχτήκανε τον Χριστό σαν φυσική τροφή της ψυχής τους, δίχως να μάθουνε γράμματα πονηρά. Το πρώτο βιβλίο, που έμαθε να το λέγει απέξω και που τ᾿ αγάπησε πολύ, ήτανε το Ψαλτήρι του προφητάνακτα Δαυίδ. Ύστερα αποστήθισε διάφορες ευχές και τροπάρια και λόγια των πατέρων της Εκκλησίας. Κανένας ζωντανός άνθρωπος δεν τον δίδαξε, γι᾿ αυτό μπορεί να πει κανένας πως ο άγιος Νεόφυτος είναι «διδακτὸς Θεού». Ό,τι έγραψε είναι γραμμένο με το δικό του τον τρόπο, ευωδιασμένο από ευλάβεια κι᾿ από φόβο Θεού. Έγραψε «Ερμηνείαν εις την Εξαήμερον» ήγουν για τη Δημιουργία του κόσμου, λόγους «εις την αρχὴν του Ινδίκτου, εις τον Αρχάγγελον Γαβριήλ, εις τον άγιον μάρτυρα Μάμαντα, εις το Γενέσιον της Θεοτόκου, εις τον τίμιον και ζωοποιὸν Σταυρόν, εις τον οσιομάρτυρα Πολυχρόνιον» και πολλοὺς άλλους. Έγραψε ακόμα «Περὶ της Αποκαλύψεως του Αγίου Ιωάννου», «Περὶ σεισμών διαφόρων», «Ερμηνείαν των Ψαλμών» και άλλα.

Από το «Ασάλευτο Θεμέλιο», Ακρίτας 1996

Ο Όσιος Αυξέντιος ο Μοναχός, που ασκήτευσε στην Κύπρο

0
0

AyxentiosΗ εγκράτεια κι η ηθική καθαρότητα, σύμφωνα με την ομολογία και της ίδιας της επιστήμης, είναι δύο από τους πολύτιμους παράγοντες πάνω στους οποίους στηρίζεται η σωματική υγεία κι η μακροβιότητα του ανθρώπου.

Είναι πια διαπιστωμένο κι αποδεκτό απ’ όλους, ότι κανένα πράγμα δεν καταστρέφει τόσο την υγεία και δεν σακατεύει τον άνθρωπο σε τέτοιο βαθμό, όσο οι καταχρήσεις κι οι ηθικές παρεκτροπές.

Αυτές είναι που κλονίζουν πρόωρα τον άνθρωπο και τον κάνουν να φαίνεται γερασμένος, κι απ’ αυτή ακόμη τη νεανική του ηλικία.

Αντίθετα εκείνοι που κάνουν βίωμα τους από νωρίς τα λόγια του Πνεύματος του Θεού «υμείς έστε ναός Θεού ζώντος», και ζουν μια ζωή συγκρατημένη και σέβονται το σώμα τους, γιατί το θεωρούν έμψυχο ναό του Θεού, αυτοί μπορούν να χαίρονται την υγεία τους και να δουλεύουν ευτυχισμένοι σ’ ολόκληρη τη ζωή τους.

Την αλήθεια αυτή βεβαιώνουν οι μυριάδες των ασκητών αγίων, που έζησαν με εγκράτεια, αλλά και θολερότητα μέχρι τα βαθιά τους γηρατειά.

Ένας απ’ αυτούς τους ξεχωριστούς και γνωστούς στην Κύπρο μας αγίους, είναι κι ο ιερός Αυξέντιος.

Είναι ένας από τους τριακόσιους Αλαμανούς, όπως λέγονται, αγίους, που ήρθαν στο νησί μας τον 12 αιώνα μ.Χ. και ήταν μάλιστα κι ο αρχηγός τους. Ο μακάριος αυτός όσιος υπήρξε μια μορφή εξαιρετική κι ασκητική. Μια προσωπικότητα ιερή και φωτεινή. Ένα παράδειγμα φλογερής αγάπης κι αφοσίωσης στον Χριστό. Από παιδί γνώρισε τη στρατιωτική τέχνη, μα και τη δόξα και τα κέρδη της παλικαριάς. Η καρδιά του όμως δεν παρασύρθηκε. Δεν ξεγελάστηκε από τα εφήμερα αγαθά. Δεν νικήθηκε. Διψούσε κάτι ανώτερο, υψηλότερο, αγιότερο. Και σαν τέτοιο δεν έβρισκε άλλο από την αφιέρωση του στον Χριστό.

Εκείνο τον καιρό η Ευρώπη συγκλονιζόταν από ένα κήρυγμα: Οι Άγιοι Τόποι, οι τόποι που γεννήθηκε, μεγάλωσε, περπάτησε και δίδαξε ο Σωτήρας των ανθρώπων, όπως και οι τόποι που θαυματούργησε, αλλά και συλλήφθηκε κι υβρίστηκε και σταυρώθηκε και πέθανε και τάφηκε, βρισκόντουσαν κάτω από τη μωαμεθανική εξουσία. Κι οι κατακτητές, βάρβαροι και σκληροί, υπέβαλλαν σε μύριους εξευτελισμούς όλους εκείνους που αποτολμούσαν να πάνε μέχρι την Αγία Γη, για να επισκεφθούν και να προσκυνήσουν τα ιερά προσκυνήματα. Οι Άγιοι Τόποι πρέπει να ελευθερωθούν. Όσοι νοιώθουν την καρδιά τους να πυρώνεται από την αγάπη του Χριστού, ας έλθουν να ενωθούν μαζί μας για τον ιερό τούτο πόλεμο. Τον πόλεμο που αποβλέπει στην απελευθέρωση των Αγίων Τόπων. Χιλιάδες πολεμιστές πίστεψαν στο προσκλητήριο σάλπισμα κι ενώθηκαν σε μια μεγάλη στρατιά, τη Β’ Σταυροφορία. Ανάμεσα σ’ αυτούς τους φλογερούς οραματιστές που κατατάχτηκαν και σχημάτισαν την ιερή στρατιά ήταν και τριακόσιοι Έλληνες, που εργαζόντουσαν στη Γερμανία. Με αρχηγό τον πιστό και θαρραλέο Αυξέντιο σμίχτηκαν κι αυτοί για τη μεγάλη προσπάθεια. Δυστυχώς η στρατιά αυτή, όπως ξέρουμε, απέτυχε στον σκοπό της. Τα διάφορα τάγματα διαλύθηκαν και διασκορπίστηκαν. Ο ιερός Αυξέντιος στην περίπτωση αυτή κάλεσε τα παλικάρια του κι αφού τους μίλησε με παλμό για την αγάπη του Χριστού και τη θυσία του για τους ανθρώπους, τους υπέδειξε, αν ήθελαν να μη γυρίσουν πίσω, άλλα να τραβήξουν προς τα μέρη του Ιορδάνη, για να ζήσουν μια ζωή ασκητική, μια ζωή ολοκληρωτικής αφιέρωσης στον Θεό.

Η πρόταση έγινε ενθουσιαστικά δεκτή. Και την ίδια στιγμή όλοι τους έσπευσαν να την κάμουν έργο. Αφού πήγαν όλοι μαζί και προσκύνησαν στην Ιερουσαλήμ, ύστερα γύρισαν στην έρημο του Ιορδάνη με σκοπό, να αφιερωθούν στον Θεό και να ζήσουν εκεί τη μοναχική κι ασκητική ζωή. Η νηστεία, η αγρυπνία, η προσευχή, η μελέτη των Γραφών, η ευποιία κι υ έμπρακτη αγάπη προς εκείνους, που είχαν ανάγκη της βοήθειάς τους, ήταν η καθημερινή τους φροντίδα. Το περιβάλλον όμως του Ιορδάνη δεν τους βοηθούσε για τη ζωή που διάλεξαν να ζήσουν. Γ’ αυτό μια μέρα κατέβηκαν στην παραλία με τον σκοπό να φύγουν από τον τόπο εκείνο. Εδώ βρήκαν ένα καράβι, μπήκαν μέσα, κι ήρθαν στην Κύπρο μας, που ήταν τότε ονομαστή για τη θεοσέβεια της. Το πλοίο σταμάτησε στην Πάφο. Μια παράδοση, λέει, πως τσακίστηκε πάνω στους βράχους εξ αιτίας μιας δυνατής τρικυμίας. Οι επιβάτες όμως δεν έπαθαν τίποτε και βγήκαν όλοι στη στεριά. Απ’ εδώ σκορπίστηκαν σε διάφορα μέρη κι έζησαν ο καθένας τους τη μακαριά ζωή με το δικό του τρόπο.

Ο Αυξέντιος, αφού περιήλθε το νησί, κατέληξε σε μια σπηλιά στην περιοχή της Καρπασίας μεταξύ των χωριών Κώμης Κεπήρ και Επτακώμης.

Η ζωή του υπήρξε μια ζωή θερμής αγάπης και στ’ αλήθεια ολοκληρωτικής προσφοράς στον Χριστό. Κάθε μέρα ύστερα από θερμή κι άγρυπνη προσευχή που κρατούσε ώρα πολλή, άρχιζε να διαβάζει ή και να αποστηθίζει τα λόγια του Θεού. Για να επιτύχει στην προσπάθεια του αυτή αγωνιζόταν να κρατάει στον νου του την κάθε περικοπή χωρίς βία, αλλά με υπομονή και πραότητα και ταπεινοφροσύνη. Τα λόγια του Κυρίου «μάθετε απ’ εμού, ότι πράος ειμί και ταπεινός τη καρδία» (Ματθ. ια’ 29) αντηχούσαν κάθε στιγμή στ’ αυτιά του.

Για ν’ αποφεύγει τους πονηρούς κι ακάθαρτους λογισμούς, που ο Σατανάς του έριχνε στη σκέψη, για να του λερώνει την καθαρότητα της καρδιάς, ο ουρανοπολίτης αθλητής με φόβο Θεού στοχαζόταν πάντα τη μέλλουσα κρίση. Πρόσεχε, έλεγε ο ίδιος στον εαυτό του. «Έπεχε, σεαυτώ, Αυξέντιε». Ενθυμού το Δικαστήριο. Ενθυμού τις δοκιμασίες της αιώνιας τιμωρίας. Με τα συνθήματα αυτά και με παρόμοιες ευλαβείς σκέψεις κρατούσε την καρδιά του άγρυπνη και προσεχτική από την επίθεση των ληστών, που λέγονται πονηροί διαλογισμοί. Όταν η αγάπη του θεού τον απάλλασσε από τα «πεπυρωμένα βέλη του πονηρού», τότε η προσευχή του οσίου γινόταν και πιο θερμή. «Κύριε», έλεγε τότε με πόνο ψυχής ο ασκητής: «Κύριε, γενηθήτω η καρδία μου άμωμος εν τοις δικαιώμασί σου, όπως αν μη αισχυνθώ» (ψαλμ. ριη’, 80). Δηλαδή, Κύριε, είθε η καρδιά μου με τον φωτισμό και την ενίσχυση σου να γίνει άμεμπτη στην προσπάθεια μου να κρατήσω τα δικαιώματα σου. Να γίνει άμεμπτη για να μη ντροπιαστώ μπροστά στους ανθρώπους και μπροστά στο φοβερό σου κριτήριο σαν ένας ένοχος άνθρωπος και παραβάτης. «Ελθέτω σαν μοι οι οικτιρμοί σου, και ζήσομαι, ότι ο νόμος σου μελέτη μου εστίν» (Ψαλμ. ριη’, 77). Ας έλθουν σε μένα οι οικτιρμοί σου, Κύριε, για να μου δώσουν ζωή, γιατί και μέσα στις θλίψεις μου δεν σε λησμόνησα. Ο νόμος σου αποτελεί για μένα τη διαρκή σκέψη και απασχόληση του μυαλού μου.

Πολλές φορές ο πονηρός δημιουργούσε τέτοια ταραχή στο ασκητήριο του οσίου και τέτοιο θόρυβο που νόμιζε κανείς πως γινόταν σεισμός. Σεισμός που απειλούσε να καταρρίψει και να ισοπεδώσει τα πάντα. Και τις στιγμές αυτές ο Άγιος ειρηνικός κι ατάραχος έψαλλε δυνατά και μελωδικά τον ψαλμό της βαθιάς εμπιστοσύνης και πίστεως στον Θεό. «Ο Θεός ημών καταφυγή και δύναμις, βοηθός εν θλίψεσι ταις ευρούσαις ημάς σφόδρα, δια τούτο ου φοβηθησόμεθα εν τω ταράσσεσθαι την γη και μετατίθεσθαι όρη εν καρδίαις θαλασσών» (ψαλμ. με’, 2-3). Δηλαδή ο Θεός είναι η καταφυγή κι η δύναμή μας είναι ο παντοδύναμος βοηθός μας στις θλίψεις που μας βρήκαν. Για τούτο τον λόγο οτιδήποτε κι αν συμβεί, κι αν ακόμη συμβούν οι ανατροπές κι οι καταστροφές που θα γίνουν στη συντέλεια του κόσμου, εμείς δεν θα φοβηθούμε. Δεν θα φοβηθούμε έστω κι αν η γη θα σείεται συθέμελα κι αν τα βουνά θα κόβονται απ’ τη ρίζα τους και θα πέφτουν μέσα στη θάλασσα.

Ο όσιος υπέμεινε κι άλλους πολλούς και σκληρούς πειρασμούς. Με την προσευχή όμως, την αυστηρή νηστεία και την εγκράτειά του, τους αποδίωκε κι έβγαινε νικητής και θριαμβευτής, ζωντανό δοχείο του Παναγίου Πνεύματος. Τούτο μαρτυράνε τα πάμπολλα θαύματα, που έκανε όσο ζούσε. Τούτο βεβαιώνουνε ακόμη και τα θαύματα που γίνονται με τη χάρη του ύστερα από τον θάνατό του. Ένα απ’ αυτά τα Θαύματα είναι και τούτο:

Εκεί στη σπηλιά οπού έζησε χρόνια ο Άγιος, αναπαύτηκε κιόλας. Οι χριστιανοί των γύρω χωριών με σεβασμό κι ευλάβεια μαζεύτηκαν τότε για να κηδέψουν το άγιο σκήνωμά του και να πάρουν με τον τελευταίο ασπασμό την ευλογία του. Με συντριβή καρδιάς ενταφίασαν το σώμα στη γη, ενώ η ηρωική ψυχή του πέταξε ολόλευκη στον ουρανό, για να χαρεί και να ζήσει εκεί την ασφαλή κι άμεμπτη ζωή των νικητών της πίστεως μας.

Ύστερα από καιρό οι κάτοικοι των δύο χωρίων βρήκαν στη σπηλιά το άγιο λείψανό του. Δεν δυσκολεύτηκαν να το αναγνωρίσουν. Η ευωδία και το μύρο που ξέχυνε ήταν χαρακτηριστική. Ο πόθος των κατοίκων των δύο χωριών να μεταφέρουν τον θησαυρό που βρήκαν στο χωριό τους για να τον έχουν πάντα κοντά τους, σκόνταψε στο που να τον μεταφέρουν. Και τα δύο χωριά τον απαιτούσαν. Κανένας δεν υποχωρούσε για το άλλο. Η χαρά που γέμισε τις καρδιές με την εύρεση του λειψάνου, χάθηκε για μια στιγμή και τη θέση της πήρε μια ζωηρή συζήτηση, που απειλούσε να εξελιχθεί σε επικίνδυνη φιλονικία. Τη στιγμή εκείνη μια πρόταση που ρίχτηκε από κάποιο έδωκε τη διέξοδο και τη λύση στο πρόβλημα πού δημιουργήθηκε:

– Να δώσουμε ένα βόδι το ένα χωριό κι ένα βόδι το άλλο. Να τα ζέψουμε σ’ ένα αμάξι, στο οποίο να βάλουμε το άγιο λείψανο κι όπου σταματήσουν τα βόδια, εκεί να κτίσουμε ένα ναό και να το αποθέσουμε, είπε η φωνή.

Αυτά κι έγινε. Τα βόδια έσυραν το αμάξι και σταμάτησαν στην Κώμη Κεπήρ. Εκεί εναποτέθηκε το άγιο λείψανο και βρίσκεται μέχρι σήμερα, για να θυμίζει σ’ όλους τη δύναμη της εγκράτειας και της ηθικής καθαρότητας, την ανυπέρβλητη δύναμη της αρετής.

Την εγκράτεια και την ηθική καθαρότητα, την αρετή με μια λέξη καλείται να κάμει βίωμα και σκοπό της ζωής του κι ο σύγχρονος άνθρωπος. Το απαιτεί η έξοδός μας από τη συμφορά και τον όλεθρο στον οποίο μας έχουν ρίξει οι καταχρήσεις κι οι ηθικές παρεκτροπές του καιρού μας. Το ζητά η ειρηνική ζωή που νοσταλγούμε όλοι μας. Το θέλει αυτό τούτο το συμφέρον μας. Γιατί όπως πολύ σοφά τονίζει ο μεγάλος της ερήμου ασκητής, ο άγιος Αντώνιος και το μαρτυρεί κι ο Άγιος μας με το παράδειγμά του, «ο μεν πλούτος και συλάται και υπό των δυνατωτέρων αρπάζεται, η δε αρετή της ψυχής, μόνη εστί κτήσις ασφαλής και ασύλητος και μετά θάνατον σώζουσα τους κεκτημένους αυτήν».

Αλήθεια! Μόνη αυτή και υψώνει και σώζει.

Απολυτίκιο. Ήχος γ’.

Χαίρει έχουσα η Καρπασέων Κώμη λάρνακα των σων λειψάνων, παναοίδιμε πάτερ Αυξέντιε. Ως γαρ ποτέ πολεμίους κατήσχυνας, και των δαιμόνων το θράσος ενίκησας και κατηύφρανας ημάς τους πιστώς σοι κράζοντας, ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.

Πηγή :  http://www.synaxarion.gr/

Άγιος Ισαάκ ο Σύρος: Πώς θα φυλάξουμε καθαρή την καρδιά μας

0
0

Ο Άγιος Ισαάκ ο Σύρος δεν είχε καθορισμένη ημερομηνία εορτασμού στο ελληνορθόδοξο ημερολόγιο.

Συνηθιζόταν να μνημονεύεται το όνομα του στις 28 Ιανουαρίου μαζί με τον άλλο μεγάλο Σύρο πατέρα της Εκκλησίας,τον όσιο Εφραίμ.

Ωστόσο εδώ και μερικά χρόνια και με πρωτοβουλία του οσίου  Παϊσίου του Αγιορείτου, ο οποίος ευλαβείτο πολύ τον όσιο Ισαάκ, συντάχθηκε η ακολουθία του από την οποία προέρχονται τα τροπάρια που ακολουθούν και επελέγη η 28η Σεπτεμβρίου ως ημέρα εορτασμού της οσιακής μνήμης του.

Μάλιστα χτίστηκε στο Άγιον Όρος και ο πρώτος ναός του Οσίου, σε κελί μοναχού της συνοδείας του γέροντος Παϊσίου.

Αυτό το ιστολόγιο ξεκίνησε με λόγους του οσίου Ισαάκ και συνεχίζει κατά καιρούς να ενθυμείται τις «ρίζες» του.

Έτσι σήμερα παραθετουμε ένα μικρό τρατάρισμα από τον κήπο του μεγαλου Πατρός και διδασκάλου της Εκκλησίας ,παρακαλώντας τον να εύχεται να φύγει η μουτζούρα των παθών από τις ψυχές και από τους νοερούς οφθαλμούς μας και να έρθει το Φως του Χριστού για να ξεστραβωθούμε και να μη βασανίζουμε τον εαυτό μας και τους γύρω μας.

Απολυτίκιον

Ήχος πλ. α΄. Τον συνάναρχον Λόγον.

Αρετών ταις ακτίσι καταλαμπόμενος, της εν Χριστώ πολιτείας φωστήε πολύφωτος, θεοφόρε Ισαάκ ώφθης εν Πνεύματι, και κατευθύνεις ασφαλώς, σωτηρίας προς οδόν, διδάγμασι θεοπνεύστοις, τους ευφημούντας σε Πάτερ, ως του Χριστού θείον θεράποντα.

Κοντάκιον

Ήχος πλ. δ΄. Τη υπερμάχω.

Τη ισαγγέλω πολιτεία σου, μακάριε, του Παρακλήτου ανεδείχθης θείον όργανον,Ισαάκ, και μοναζόντων τύπος εν πάσιν, αλλ’ ως χάριτος της θείας ενδιαίτημα, χάριν αίτησαι ημίν και φως ουράνιον, τοις βοώσι σοι, χαίροις, Πάτερ θεόσοφε.

Μεγαλυνάριον

Χαίροις ησυχίας θείος κανών, χαίροις μοναζόντων, ο διδάσκαλος ο σοφός, χαίροις ο παρέχων, τα πρόσφορα εκάστω, της χάριτος τω λόγω, Ισαάκ Όσιε.

Πώς θα φυλάξουμε καθαρή την καρδιά μας.

Να μελετάς τις Άγιες Γραφές και να καταγίνεσαι με τα μέλλοντα αγαθά και τη μνήμη του θανάτου. Γιατί αυτά βοηθούν τον άνθρωπο στην πνευματική πρόοδο. Να θυμάσαι πάντα τον θεό και ν’ αγωνίζεσαι να κόψεις τα πάθη σου, γιατί αυτά τυραννούν την ψυχή.

Ν’ αποφεύγεις τις κακές και αισχρές επιθυμίες, που μολύνουν την καρδιά και δεν την αφήνουν να δει τον Θεό. Να εξετάζεις και να ελέγχεις πάντοτε τον εαυτό σου, να παρατηρείς τα σφάλματά σου και τ’ αμαρτήματά σου και να προσπαθείς να τα διορθώνεις. Παρακάλεσε τον Θεό να σου δώσει τον φωτισμό Του, για να έλθει μέσα σου η πνευματική χαρά και αγαλλίαση, που σαν μέλι θα γλυκάνει την ψυχή σου. Τις θλίψεις και τις στενοχώριες που επιτρέπει ο Θεός να μη τις φοβάσαι , γιατί αυτές κατεργάζονται την ψυχή σου. Χωρίς δυσκολίες δεν προοδεύει ο άνθρωπος ,γιατί η ζωή του είναι σαν τα στάσιμα νερά που γεμίζουν με μικρόβια και ακαθαρσίες. Την καρδιά σου να τη φυλάς καθαρή από τους σαρκικούς μολυσμούς. Ο διάβολος θα σε πολεμήσει πολύ για να σου γκρεμίσει αυτό το πνευματικό φρούριο. Αλλά πρόσεξε! Να ζητάς τη βοήθεια του Θεού και με ταπείνωση ν’ αγωνίζεσαι εναντίον του σατανά ο οποίος «ως λέων ωρυόμενος» προσπαθεί να σε καταπιεί. Την καρδιά σου τη θέλει ο Θεός ολόκληρη καθαρή, κι όχι μόνο ένα μέρος. Κανένα μέρος της καρδιάς μας να μη παραχωρήσουμε στον διάβολο, που θέλει την καταστροφή μας. Να συγκεντρώνεις τον νου σου στον θεό και να μην τον αφήνεις ελεύθερο να γυρίζει από δω κι από κει. Όταν προφυλάξεις τον νου σου, θα φυλαχθεί και η καρδιά σου καθαρή, γιατί από τον νου οι σκέψεις και οι επιθυμίες έρχονται στην καρδιά. Ο Κύριος μακαρίζει αυτούς που έχουν την καρδιά τους καθαρή, γιατί θα δουν τον Θεό. Αυτό όμως δεν είναι εύκολο. Χρειάζεται μεγάλος αγώνας και επαγρύπνηση, γιατί ο πονηρός περιμένει την ώρα που θα μας βρει ανέτοιμους, για να μπει στην καρδιά μας και να την μολύνει. Στις καρδιές που έχει λερώσει η αμαρτία δεν έρχεται ο Θεός. Μη περιμένουμε πνευματική προκοπή αν δεν κάνουμε την καρδιά μας δοχείο, γιατί μόνο έτσι θα γίνει κατοικητήριο καθαρό του Αγίου Πνεύματος. Όταν βασιλέψει ο Χριστός στην καρδιά μας θα έλθει και η ειρήνη. Είναι η ειρήνη που μόνο Αυτός δωρίζει και την οποία κανείς δεν μπορεί να μας πάρει. Όπως μια πόλη τη φυλάνε οι φύλακες νύχτα και μέρα, έτσι κι εμείς πρέπει να φυλάμε την καρδιά μας. Αν δεν προσέξουμε, θα γεμίσει από κακούς λογισμούς, πονηρίες και όλα τα κακά. Αν αγωνισθούμε, δεν θα ριζώσουν μέσα μας οι κακίες , που τόσο τη βλάπτουν. Τον εχθρό πρέπει να τον πολεμάς και να μη κουβεντιάζεις μαζί του, γιατί είναι δόλιος και πανούργος . Πρέπει να τον διώχνεις όσες φορές κι αν σου επιτίθεται, γιατί δεν θα σταματήσει τον βρωμερό και ανίερο πόλεμό του, μέχρι το τέλος της ζωής μας. Αλλά κι εμείς πρέπει να είμαστε ξύπνιοι και με τον φωτισμό του Θεού ν’ αποφεύγουμε τις παγίδες που μας στήνει. Μη ξεχνάς ότι για να μείνει η καρδιά καθαρή χρειάζεται κόπος ,πόνος και πολλοί ιδρώτες πνευματικοί. Ζητώντας όμως πάντα τη θεία βοήθεια ,ν’ αγωνίζεσαι σ’ όλη σου τη ζωή , μ’ όλες σου τις δυνάμεις και τότε θα έλθει μέσα σου ο Χριστός που θα σου χαρίσει αιώνια χαρά και ευτυχία.

Από το βιβλίο: «Η ΑΣΚΗΣΗ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ» ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ

Πηγή: http://gerontes.wordpress.com/2012/09/29/%CF%80%CF%8E%CF%82-%CE%B8%CE%B1-%CF%86%CF%85%CE%BB%CE%AC%CE%BE%CE%BF%CF%85%CE%BC%CE%B5-%CE%BA%CE%B1%CE%B8%CE%B1%CF%81%CE%AE-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%BA%CE%B1%CF%81%CE%B4%CE%B9%CE%AC-%CE%BC%CE%B1%CF%82/


Ο Αη Γκώνενας της Ίμβρου (Ιωάννης Μ. Μιχαλακόπουλος)

0
0

Ένα τοπωνύμιο στο όριο μύθου και πραγματικότητας

μέσα από τους στίχους του Γ. Στρατήγη

 

Στις 7 Ιουνίου 1921, στην αίθουσα του Δημοτικού Θεάτρου συγκεντρώθηκαν επίλεκτα μέλη της Αθηναϊκής κοινωνίας και ίδρυσαν τον «Σύνδεσμο Ψυχαγωγίας των Πολεμιστών». Ο Σύνδεσμος θα είχε ως σκοπό την έκδοση – διανομή, προς το στράτευμα, καταλλήλων βιβλίων και την ψυχαγωγία των τραυματιών με συναυλίες στα στρατιωτικά νοσοκομεία των Αθηνών και του Πειραιώς. Βέβαια, είχαν προηγηθεί ανταποκρίσεις πολεμικών απεσταλμένων (δημοσιογράφων) στις οποίες «διετυπούτο η επιθυμία των στρατιωτών όπως αποσταλώσι βιβλία διά να διασκεδάσουν την, εν αναμονή δράσεως, ανίαν των». Έτσι, και αφού «έν κατάλληλον βιβλίον αποβαίνει είς καλός δάσκαλος», προέκυψε το 1924 «Το βιβλίον του Στρατιώτου». Από αυτό θα εξάγονταν «διδάγματα ευγενών συναισθημάτων, περιστρεφομένων περί την Πατρίδα, την εστία, την οικογένεια, την ευσέβεια, την Πίστη προς την Θείαν δύναμιν και αντίληψιν…». Ενδιαφέρον παρουσιάζει και η πικρή Ιστορική συγκυρία καθότι μόλις έχει προηγηθεί ο Μικρασιατικός όλεθρος (1922) και η υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάννης (1923) με την οποία παραχωρούνται στην Τουρκία τα στολίδια των Θρακικών Σποράδων, Ίμβρος και Τένεδος…

Όμως, φυλλομετρώντας το εν λόγω σύγγραμμα, για κάποια ανεξήγητη αιτία, ο σελιδοδείκτης συχνά … σταματά στο προτελευταίο κείμενο, σε ένα –άγνωστο στο ευρύ κοινό- νοσταλγικό ποίημα του Γεωργίου Στρατήγη, στον Άγιο Γκένωνα…

Ο Άγιος Γκένωνας

Στης Ίμπρου τώμορφο νησί, διαμάντι στα διαμάντια
Μέσα σε βράχο θεώρατο, στην ακροθαλασσιά,
Που βλέπει προς του Ελλήσποντου το κύμα πέρα αγνάντια
Ακόμα τώρα μια μικρή σώζεται εκεί εκκλησιά.

Τη λένε του Άγιου Γκένωνα και στα παλιά, εκεί πέρα
Ασκήτευε ένας Χριστιανός, με πίστη δυνατή,
Που από το βράχο εκύτταζε το κύμα νύχτα μέρα
Και τα καράβια εβλέπανε μακρυά τον ασκητή.

Περνούσαν χρόνια και καιροί. Και με τον άγκωνα του
Χτυπώντας, εβαθούλωνε του βράχου το πλευρό,
Και, σαν αητός, επάσχιζε να χτίσει τη φωλιά του
Κείχε μονάχα ένα όνειρο για μόνο θησαυρό.

Τι τάχα να ωνειρεύουνταν στου βράχου εκεί την άκρηα
Στα Δαρδανέλια βλέποντας, στους κόρφους τους στενούς;
Τι νάλπιζε ο Άγιος Γκένωνας κείχε στα μάτια δάκρυα,
Την προσευχή του στέλνοντας ψηλά στους ουρανούς;

Γεώργιος Στρατήγης

Είτε «ποιητική αδεία» είτε από απλή λεκτική παραφθορά, ο Στρατήγης προφανώς αναφέρεται στο τοπωνύμιο του Αγίου Γκόνενα (Αη Γκώνενα – Αγίου Κόνωνα) το οποίο βρίσκεται στα νότια παράλια της Ίμβρου «βλέποντας» προς «του Ελλήσποντου το κύμα» και τους «κόρφους τους στενούς» των Δαρδανελίων.

Χάρτης (σκαριφηματικός) της Ίμβρου.

Πέραν του παρατιθέμενου φωτογραφικού υλικού και για να επέλθει μια βαθύτερη εξοικείωση με το υπερκόσμιο στοιχείο του εν λόγω συμβολικού τοπίου, δίνεται η ακόλουθη γλαφυρή περιγραφή ενός αειμνήστου δασκάλου: « […] Κάτω από το βουνό της Λαζαράδας, στη ρίζα ενός γκρεμνού, που τη βρέχει το κύμα, είναι μια σπηλιά που συγκινεί και προβληματίζει. Συγκινεί η παράδοση και προβληματίζει το κτίσμα. Είναι τούτη η σπηλιά θεόχτιστη ή την έκαναν άνθρωποι σε παλιούς καιρούς. ποιος ξέρει για ποιο σκοπό η φύση και τα στοιχεία της ξέρουν να φτιάχνουν περίτεχνα και φανταχτερά αριστουργήματα, μπροστά στα οποία ο άνθρωπος στέκει με ανοιχτό το στόμα κι ο λογισμός του προσπαθεί να βρει τόπο να σταθεί και να σιγουρέψει, αν αυτός ο κόσμος που βλέπει είναι αληθινός! .. Κάτι τέτοιο είναι και τούτη η σπηλιά. Το πάτωμα είναι ίσιο και στρωτό από μονοκόμματη πέτρα, ο θόλος από γρανίτη επίσης είναι σκεπασμένος με πράσινα βρύα, πολυτρίχια και λογής – λογής υδρόφιλα χορτάρια που από τα φύλλα τους στάζουν λαμπερές σταγόνες νερού, που καθώς πέφτουν αραιά, ρυθμικά και σχεδόν μονότονα πάνω στην κρυστάλλινη επιφάνεια του νερού που στέκει πάνω στην πέτρα, αντιλαλούν στην ψυχή σαν μηνύματα από κάποιο άγνωστο και μακρινό κόσμο.

Στη μέση της σπηλιάς κι από την ίδια πέτρα με το πάτωμα υπάρχει κάτι σαν αρχαίος βωμός. Σαστίζει η συμμετρία και η αναλογία των διαστάσεων. Τούτο χρησιμεύει σαν Αγία Τράπεζα.

Η σπηλιά είναι απροσπέλαστη από τη στεριά και μόνο με καλό καιρό μπορείς να πλησιάσεις από ένα επικίνδυνο μονοπάτι. Από τη θάλασσα μπορείς να μπείς και με βάρκα.
Να είναι τάχα κανένα αρχαίο ιερό, ίσως του Ποσειδώνα, που κατά τον Όμηρο είχε τους σταύλους των φτερωτών αλόγων του σε αυτήν εδώ τη θάλασσα ανάμεσα στην ‘Ιμβρο και την Τένεδο;».

Εξωτερική άποψη από το στόμιο του σπηλαίου του Αγίου Γκώνενα.

Ακόμα και για κάποιον που δεν είχε την τύχη (προς το παρόν) να επισκεφθεί το εν λόγω σημείο, φαίνεται ότι η έντονη παράκτια γεωμορφολογία, η «αγριότητα» του πελαγίσιου τοπίου και οι πέριξ υψομετρικές διαφορές καλλιεργούν μια ιδιαίτερη αίσθηση του Υψηλού και του Θείου… Δεν είναι τυχαίο λοιπόν, ότι η συγκεκριμένη περιοχή είναι ζωσμένη με θρύλους…

Λήψη από το εσωτερικό του σπηλαίου του Αη Γκώνενα.

Αρχικά, σύμφωνα με την παράδοση, τον καιρό της ειδωλολατρείας στους ναούς του Αγριδιανού βουνού παρουσιάστηκε ένας νέος που είχε έλθει από την Ανατολή, ο Κόνων, και άρχισε να διδάσκη για τον Χριστό συμβουλεύοντας τους να αφήσουν τα είδωλα. Μα τόσο ο κόσμος όσο και το ιερατείο τον έδιωξαν με φοβέρες και απειλές. Φεύγοντας ο Κόνων, τους είπε πως σε μια ώρα, θα γίνη μεγάλος σεισμός και θα καταστραφούν οι ναοί και άνθρωποι πολλοί θα χαθούν. Σε λίγο έγινε πολύ μεγάλος σεισμός στο νησί. Όλοι οι ειδωλολατρικοί ναοί καταστράφηκαν και σκεπάστηκαν από βράχους. To μέρος αυτό το λένε ακόμα και σήμερα «Θαμμένη γη». Αμέσως, ο Κόνων κυνηγήθηκε από το πλήθος μέχρι τις νότιες παραλίες του νησιού. Μα ενώ ο όχλος πλησίαζε για να σφάξει τον Κόνωνα, αυτός χτύπησε με τον αγκώνα του ένα μικρό «κρημνάρι» και αμέσως έγινε ένας απόκρημνος βράχος στην άκρη της θάλασσας που χώρισε τον Κόνωνα από τους διώκτες του. Στον βράχο αυτόν σχηματίστηκε μια μεγάλη σπηλιά. Το κούφωμα αυτό του βράχου, που γεμίζει θάλασσα με τη νοτιά, έγινε η κατοικία του Κόνωνα, που άγιασε και πέθανε εκεί και οι νησιώτες τώρα μόνον όταν είναι γαλήνη περνούν και ανάβουν το καντήλι του. Οι ειδωλολάτρες, βλέποντας το θαύμα, γύρισαν πίσω και πίστεψαν στον Χριστό. Η ακρογιαλιά αυτή με τους βράχους και τη σπηλιά, φέρνει το όνομα έως τώρα ο Άγιος Κόνενας.

Παράλληλα, αποτελεί ιστορικό γεγονός ότι στο δεύτερο μισό του 5ου αιώνα μ. Χ. έγιναν πολλοί και ισχυροί σεισμοί στο Βυζαντινό χώρο (Πόλη, Θράκη, Ελλήσποντος, Ιωνία, νησιά Β.Α. Αιγαίου). Άρα, με βάση το συνδυασμό Παράδοσης και Ιστορίας μάλλον η τελευταία ειδωλολατρική (Καβείρια) εορτή έγινε στην Ίμβρο κάποια χρονιά όπου μέγας σεισμός συνεκλόνισε το νησί. Οπότε, είναι βάσιμη – ορθολογική η εικασία ότι οι Ιμβριώτες έγιναν Χριστιανοί σε αυτή την περίοδο και όχι νωρίτερα.

Παρενθετικά, επισημαίνεται ότι ο Άγιος Κόνων από την Ισαυρία της Μικράς Ασίας (τέλη 1ου αιώνα μ.Χ.), σύμφωνα με την ορθόδοξη παράδοση, βαπτίσθηκε και καθοδηγήθηκε από τον Αρχιστράτηγο Μιχαήλ ο οποίος του χορήγησε τη χάρη των παράδοξων θαυμάτων. Έτσι, μια μέρα όπου ο Άγιος Κόνων επισκέφθηκε -προσευχόμενος στον Κύριο- έναν ειδωλολατρικό ναό, τα είδωλα έγιναν κομμάτια και το ιερό των Εθνικών συγκλονίστηκε εκ βάθρων. Για τον λόγο αυτό συνελήφθη από τον άρχοντα Μάγνο και βασανίσθηκε. Όταν αφέθη ελεύθερος, οι Χριστιανοί τον περιέθαλψαν και τον περιέβαλαν με το σεβασμό τους. Μετά από δύο χρόνια, ο Άγιος Κόνων κοιμήθηκε με ειρήνη παραδίδοντας την αγία του ψυχή στον Θεό. Κατά τα χρόνια της εικονομαχίας χριστιανοί μετέφεραν στην Πάφο της Κύπρου την αγία Κάρα του οσιομάρτυρα. Η μνήμη του τιμάται στις 5 Μαρτίου.

Λήψη από το εσωτερικό του σπηλαίου του Αη Γκώνενα.

Εν συνεχεία, παρατίθεται μια άλλη εκδοχή, σύμφωνα με την οποία ζούσε κάποτε στις νότιες ακτές της Ίμβρου, στα σύνορα Αγίων Θεοδώρων και Σχοινουδίου, ένας αγράμματος βοσκός. Η καρδιά του ήταν γεμάτη αγάπη και αθωότητα. Δεν ήξερε τι θα πει κακός λογισμός. Ίσως να ήταν ο «πτωχός τω πνεύματι» των Μακαρισμών. Έβοσκε τα πρόβατά του ολομόναχος στις γύρω πλαγιές και ποτέ δεν είχε βλάψει κανέναν. Έτσι, μέσα σε αυτό το -έμπλεο εύλαλης σιωπής- περιβάλλον, η ζωή του κυλούσε ήρεμα με ευγνωμοσύνη για τα καλά που του χάριζε ο Θεός. Όμως, βρέθηκαν κάποιοι καλοθελητές, που δεν δίστασαν να τον κατηγορήσουν στον Δεσπότη ότι δήθεν ήταν άθρησκος και ότι ζούσε μέσα στην αμαρτία.

Ο Δεσπότης, που ήταν τότε στην Τένεδο, μπήκε στο καράβι και κίνησε να τον βρει για να τον νουθετήσει. Όταν συναντήθηκαν, ο βοσκός του προσέφερε γάλα, τυρί κι έσφαξε ένα αρνί για να του κάνει το τραπέζι. Κατά τη στιχομυθία που ακολούθησε ο Δεσπότης κατάλαβε ότι είχε να κάνει με έναν άγιο άνθρωπο και αμέσως παραιτήθηκε από τον αρχικό σκοπό που είχε, να δώσει συμβουλές και συστάσεις. Προσπάθησε μόνον να του μάθει μια σύντομη προσευχή για να τη λέει κάθε μέρα: «Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς». Κατόπιν, ο Δεσπότης τον αποχαιρέτησε κι έφυγε.

Χάρτης νήσων βορειοανατολικού Αιγαίου και γειτονικών ακτών (Carte des iles de Lemnos, Imbros, Samothrace, et des côtes voisines – 1809).

Σε λίγο ο βοσκός δοκίμασε να πει την προσευχή, αλλά την είχε ξεχάσει. Αγνάντεψε προς τη θάλασσα. Το καϊκι του Δεσπότη είχε ξεμακρύνει. Έψαχνε με αγωνία να βρει κάτι που θα τον μετέφερε στο καράβι. Είδε το δέρμα του αρνιού που το είχε πετάξει στη θάλασσα. Χωρίς να διστάσει ανέβηκε πάνω του και άρχισε να… πλέει γρήγορα προς το καράβι. Σε λίγο το είχε ήδη πλησιάσει. Ο Δεσπότης βλέποντας το παράδοξο αυτό θέαμα, σταυροκοπήθηκε συγκλονισμένος. Τότε, ο άδολος ποιμένας του φώναξε:

– «Θύμισέ μου, Παππούλη, τι να λέω στην προσευχή μου;!»

– «Παιδί μου, ο δρόμος σου είναι ο δρόμος του Θεού. Να λες ό,τι θέλεις στην προσευχή σου. Ό,τι θέλεις!», του απάντησε ο εμβρόντητος λειτουργός του Θεού.

Ο βοσκός πλέον επέστρεφε προς το νησί. Στο μεταξύ, είχε ξεσπάσει μια δυνατή μπόρα. Κατακλυσμός σωστός. Όταν πάτησε το πόδι του στην ακτή, δεν είχε που να προφυλαχτεί. Καθώς σήκωσε τα μάτια στον ουρανό, σαν να φωτίστηκε το μυαλό του. Χτύπησε δυνατά με τον αγκώνα του έναν πελώριο βράχο στην ακρογιαλιά και… ω του θαύματος, ο βράχος άνοιξε στα δύο και μια σπηλιά σχηματίστηκε. Εκεί μέσα βρήκε καταφύγιο ο βοσκός και τα πρόβατά του. Από τότε η τοποθεσία αυτή της Ίμβρου λέγεται Άη Γκώνενας.

Από τις διάφορες εκδοχές του τοπικού θρύλου, επελέγησαν και παρουσιάστηκαν οι δύο επικρατέστερες οι οποίες έχουν διασωθεί από Ιμβριώτικο στόμα σε στόμα κι από Ιμβριώτικη γενιά σε γενιά. Έτσι, στο σημείο αυτό κρίνεται σκόπιμο να γίνει μια σύντομη αναφορά και στο πως είδαν – κατέγραψαν οι ξένοι την περιοχή του Αη Γκώνενα διαχρονικά. Ήτοι, «Εν Ίμβρω υπάρχουσι πολλά παρεκκλήσια εις τας πεδιάδας και βουνά ονομαζόμενα εξωκκλήσια. Όταν δε έλθη η μνήμη εκάστου εξωκκλησιού, συνάγονται εξ όλων των χωρίων και πανηγυρίζουσι τρώγοντες και πίνοντες και χορεύοντες μετά την εν τω παρεκκλησίω θείαν λειτουργίαν. Αν κατά την μνήμην παρεκκλησίου τινός συμπέση χειμών δριμύς, ή νηστεία, τότε εκ συμφώνου προσδιορίζουσι διά την πανήγυριν ημέραν τινά του θέρους. Τοιούτο παρεκκλήσιον ευρίσκεται και εις όνομα του αγίου Κόνωνα εις παράλιον τινα βράχον έχον την θύραν προς την θάλασσαν. Πιστεύεται δε ότι εκεί ησκήτευσεν ο άγιος Κόνων, όστις διά του αγκώνος ωθών τον βράχον εσχημάτισε το σπήλαιον (εκκλησία) όθεν και Κόνων εκλήθη ως εκ του αγκώνος, προφέρεται δε άγιος Γκόνενας».

Τελειώνοντας, είναι σχεδόν βέβαιο ότι ποτέ δεν υπήρξε εκεί ναϋδριο – εκκλησάκι με την αυστηρή έννοια του όρου της ναοδομίας. Με τοίχους, σοβάδες, πόρτα και παράθυρα. Ίσως όμως αυτή η διαπίστωση να στερείται βαθύτερου νοήματος, καθότι ο Οίκος του Θεού δεν χτίζεται τόσο με δομικά υλικά όσο με των ανώνυμων ανθρώπων «της καρδιάς το πύρωμα» και την Πίστη. Στοιχεία τα οποία δεν έλειψαν ποτέ από τους αδελφούς Ιμβρίους. Δυστυχώς, όπως συνήθως συμβαίνει, ήρθε το γκρίζο πέπλο της Πολιτικής Ιστορίας να επισκιάσει τα πολύχρωμα βιώματα της Λαογραφίας και των θρύλων, τα ψυχωφελή παραμύθια της γιαγιάς στο παραγώνι. Το πνεύμα των χρόνων της λευτεριάς (1912 – 1923) ξεθώριασε. Δεν άντεξε! Η κατάφωρη παραβίαση των συμφωνιών, οι εποικισμοί, τα «σχέδια διάλυσης» οδήγησαν συντεταγμένα στον αφελληνισμό (και αυτής) της περιοχής.

Η παρούσα αναφορά ας είναι αφιερωμένη στους «κοσμοπλεύστες» καταγόμενους από τη γλυκερή νησιωτική τριάδα Ίμβρο, Τένεδο και Κύπρο. Από αυτά τα παραδεισένια ελληνογενή νησιά που είναι τόσο γειτονικά μεταξύ τους στους καρδιακούς «θεματικούς χάρτες» της νοσταλγίας και της θύμησης…

Πηγές:
1 «Το βιβλίον του Στρατιώτου», Σύνδεσμος Ψυχαγωγίας Πολεμιστών, εκδόσεις Σιδέρη, Αθήναι, 1924
2 «Οι εκκλησίες και τα ξωκλήσια της Ίμβρου», Μητροπολίτης Μύρων – Δρ. Χρυσόστομος Καλαϊτζής, Εταιρεία Μελέτης της καθ΄ ημάς Ανατολής, Αθήνα, 2007
3 Φωτογραφικό υλικό του Δημήτρη Αραμπατζή, τον οποίον θερμά ευχαριστούμε και συγχαίρουμε για το έργο του.

Άγιον Όρος: Ι. Μ. Παντοκράτορος – Πανηγηρική Θεία Λειτουργία με τον Σεβαστό επίσκοπο Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ.κ. Νικόλαο.

Ο γνήσιος πνευματικός πατέρας και η πνευματική σχέση στο μυστήριο της εξομολόγησης (πρωτοπρεσβύτερος Ευστράτιος Καρατσούλης)

0
0

Ο γνήσιος πνευματικός πατέρας κατανοεί και σέβεται τον χαρακτήρα του κάθε πιστού, την εσωτερική ελευθερία του. Στόχος του δεν είναι μία μηχανική υπακοή, αλλά δείχνει στα παιδιά του το δρόμο της πνευματικής ωριμότητας, όπου μπορούν ν’ αποφασίσουν πλέον ελεύθερα για την ζωή τους. Προσπαθεί να βοηθήσει στην κατανόηση του αληθινού εαυτού τους, ο οποίος ήταν κρυμμένος πίσω από προσωπεία και μάσκες. Ο πνευματικός πρέπει να είναι δημιουργικός και εφευρετικός, δίνοντας στους άλλους την δυνατότητα να φθάσουν στην προσωπική σχέση με τον Θεό, ενώ πριν φαινόταν αδύνατο [80].

Ένα από τα στοιχεία το οποίο είναι καταλυτικό και βοηθά στην διάρκεια και στην ποιότητα της εξομολόγησης είναι ο λόγος του πνευματικού πατέρα. Η σωστή διαχείριση των λέξεων, η μετάδοση των συμβουλών, η περιγραφή των πνευματικών καταστάσεων, αλλά και η δημιουργία ενός αγαπητικού, υποστηρικτικού και ασφαλούς πνευματικού περιβάλλοντος για τον εξομολογούμενο είναι αποτέλεσμα της ορθής και ακριβής χρήσης των κανόνων αλλά και του πνεύματος της παράδοσης της Εκκλησίας μας. Ο λόγος του πνευματικού πρέπει να είναι λόγος αγάπης, σωτηρίας, παρηγοριάς, βοήθειας και σωτηρίας για τον άλλο. Οφείλει να στηρίζει πνευματικά τον εξομολογούμενο, να μην εμποδίζει την μετάνοιά και την διάθεση καταλλαγής του με τον Θεό, αλλά να τον διευκολύνει σύμφωνα με την παράδοση της Εκκλησίας.

Παράλληλα με τον λόγο μεγάλη σημασία έχει και το παράδειγμα του ίδιου του πνευματικού πατέρα προς τα πνευματικά του παιδιά.. Η τήρηση των εντολών του ευαγγελίου και η εμπειρία του πνευματικού είναι από τα χαρακτηριστικά, τα οποία χαριτώνουν τον ίδιο αλλά ταυτόχρονα του δίνουν την δυνατότητα να τα μεταδώσει στους υπόλοιπους ανθρώπους [81]. Τα λόγια χωρίς την πράξη μπορούν να οδηγήσουν τον ίδιο στην κενοδοξία και τους άλλους στην στέρηση της θεραπείας και της σωτηρίας. Ο συνδυασμός λόγων και πράξεων είναι ο αυθεντικός τρόπος βίωσης του εκκλησιαστικού γεγονότος. Μάλιστα τα έργα πιστοποιούν την αυθεντικότητα και την γνησιότητα των λόγων και της γνώσης του πνευματικού [82].

Η μόρφωση, η κατάρτιση του πνευματικού μαζί με την πνευματική γνώση μπορούν να βοηθήσουν τον σύγχρονο άνθρωπο, ο οποίος προσέρχεται στο μυστήριο της εξομολόγησης. Η θεολογική γνώση, η λειτουργική παιδεία και η εμπειρία της παράδοσης της Εκκλησίας είναι εφόδια, τα οποία βοηθούν στην διαχείρηση των ζητημάτων που προκύπτουν κατά το μυστήριο της εξομολόγησης [83]. Επίσης οι σπουδές πάνω σε ανθρωπολογικές επιστήμες μπορούν να βοηθήσουν στην κατανόηση του σύγχρονου ανθρώπου. Οι πατέρες ποτέ δεν απέκλεισαν την γνώση, τα επιτεύγματα και τις ανακαλύψεις της επιστήμης. Χρησιμοποίησαν την επιστήμη σαν όχημα για να μεταδώσουν την εκκλησιαστική εμπειρία στους ανθρώπους της κάθε εποχής [84].

Σήμερα οι επιστήμες της Ψυχιατρικής, της Ψυχολογίας, της Παιδαγωγικής και της Κοινωνιολογίας μπορούν να βοηθήσουν στην καθοδήγηση των ανθρώπων αλλά και στην επίλυση κάποιων θεμάτων που χρήζουν μίας ειδικής αντιμετώπισης και θεραπείας [85]. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι ο πνευματικός θα στηριχθεί αποκλειστικά στις επιστήμες αυτές παραθεωρώντας την ορθόδοξη παράδοση ή θα μετατρέψει την εξομολόγηση σε μία ψυχαναλυτική και ψυχοθεραπευτική διαδικασία. Μπορεί όμως να συμβουλευθεί ο ίδιος ή να παραπέμψει τον εξομολογούμενο σε κάποιον ειδικό, για θέματα τα οποία αφορούν την υγεία και την φυσιολογία του ανθρώπου. Έτσι η επιστήμη εντάσσεται στο σωτηριολογικό πλαίσιο της Εκκλησίας και δίνει την δυνατότητα στον πνευματικό να αποφύγει λάθη, τα οποία μπορούν να οδηγήσουν σε αδιέξοδα. [86]. Η παρακολούθηση των εξελίξεων της σύγχρονης κοινωνίας και η συνεχής ενημέρωση είναι απαραίτητα στοιχεία για τον πνευματικό.

Το άλλο πρόσωπο, το οποίο βρίσκεται μέσα στην σχέση του μυστηρίου της εξομολόγησης είναι ο εξομολογούμενος. Είναι το πρόσωπο το οποίο προσέρχεται συντετριμμένο, ταπεινωμένο και εξαθλιωμένο από την αμαρτία. Είναι αυτό το οποίο χρειάζεται άμεσα την αποκατάσταση της σχέσης του με τον Θεό για να μπορέσει να λειτουργήσει ως πρόσωπο και όχι ως κατακερματισμένο άτομο.

Έτσι η επιλογή του προσώπου του πνευματικού είναι μία πολύ σοβαρή απόφαση, η οποία θα βοηθήσει τον άνθρωπο να βρει την χαμένη του ταυτότητα, την πραγματική ελευθερία και τον δρόμο για την αποκατάσταση του. Εξάλλου οι πατέρες μέσα από την εμπειρία τους τόνισαν την αναγκαιότητα της σχέσης του πιστού με κάποιον πνευματικό [87]. Ο κάθε άνθρωπος καλείται με σύνεση, έρευνα και προσευχή να αναζητήσει τον κατάλληλο για τον ίδιο πνευματικό, για να τον βοηθήσει στην θεραπεία της ψυχής του. Η νομική ή δικανική νοοτροπία που συναντάται σε κάποιους πνευματικούς θα πρέπει να αποφεύγεται, διότι η θεραπεία του ανθρώπου χρειάζεται μία αγαπητική, μία ιατρική φροντίδα [88]. Όταν βρεθεί ο κατάλληλος ιερέας, ο πιστός θα πρέπει να τον εμπιστευθεί, διότι η εμπιστοσύνη είναι μία πολύ σημαντική παράμετρος με την οποία θα πρέπει να γίνει η εκλογή του πνευματικού [89]. Η εμπειρία παίζει εξίσου σημαντικό ρόλο στην συνεργασία των δύο προσώπων για την θεραπεία της ψυχής και των δύο ουσιαστικά [90].

Η υπακοή του εξομολογούμενου στον πνευματικό είναι ένα μεγάλο ζήτημα από το οποίο εξαρτάται η πορεία της θεραπείας του πρώτου. Η υπακοή βέβαια δεν θα πρέπει να γίνεται αφορμή εκμετάλλευσης από τον πνευματικό. Η ελευθερία του ανθρώπου είναι δώρο του Θεού, το οποίο σέβεται ο ίδιος ο Θεός. Είναι τραγικό η ελευθερία του ανθρώπου, την οποία σέβεται ο Θεός, να καταστρατηγείται από έναν άνθρωπο, δηλαδή τον πνευματικό. Ο σκοπός δεν είναι να καταπιέζεται ο άνθρωπος αλλά να βοηθιέται να γίνει αυτό το οποίο πραγματικά είναι και πλάστηκε από τον ίδιο τον Θεό. Ένας σύγχρονος πνευματικός υποστήριξε ότι η πνευματική πατρότητα πρέπει να ενθαρρύνει τον άνθρωπο να αποφασίζει για τον εαυτό του. Ο πνευματικός θα πρέπει να έχει το ρόλο της μαίας, η οποία είναι παρούσα για να βοηθήσει την μητέρα για να γεννήσει μόνη της [91]. Έτσι η υπακοή έχει ένα πνευματικό και ιερό χαρακτήρα και όχι εξαναγκαστικό. Με την υπακοή ο εξομολογούμενος διδάσκεται να πράττει σύμφωνα με το θέλημα του Θεού και ο πνευματικός να τον οδηγεί με την προσευχή του και τους λόγους του στην γνώση του Θεού, καλλιεργώντας την ελευθερία, η οποία είναι απαραίτητη για την σωτηρία [92].

Είναι πολύ σημαντικό κάθε πιστός να έχει έναν σταθερό πνευματικό διότι αυτός γνωρίζει περισσότερο από τον καθένα το πνευματικό του τέκνο, από ποια πάθη ενοχλείται, τι αδυναμίες έχει, σε ποια πνευματική ηλικία έχει φτάσει. Γνωρίζει επίσης τι οδηγίες έχει δώσει, τι φάρμακα έχει εφαρμόσει, τι ωφελεί και τι βλάπτει το πνευματικό του τέκνο. Αυτή η σταθερότητα ωφελεί την πνευματική σχέση στο μυστήριο της εξομολόγησης και βοηθά αποτελεσματικά στην πνευματική ωρίμανση και εξέλιξη του πιστού [93].

Διαβάστε ολόκληρη τη μελέτη εδώ

 

Παραπομπές:

80. Κάλλιστος Ware, Ο ορθόδοξος δρόμος (Αθήνα : Επτάλοφος,1984) σ. 113.
81. «μηδείς σου της νεότητος καταφρονείτω, αλλά τύπος γίνου των πιστών εν λόγω, εν αναστροφή, εν αγάπη, εν πνεύματι, εν πίστει, εν αγνεία» Α΄ Τιμ. 4,12.
82. Μάρκος Ασκητής, Περί των οιομένων εξ έργων δικαιούσθαι 12, Φιλοκαλία Α΄, σ. 110.
83. «πρέπει εσύ ο μέλλων γενέσθαι πνευματικός να έχης μίαν διαφορετικήν από τους άλλους γνώσιν και εμπειρίαν εις την παλαιάν και νέαν Γραφήν· εις τα δόγματα της πίστεως, τα περιεχόμενα εις το Πιστεύω· μάλιστα δε και πατρικούς Κανόνας, τους περιεχομένους εις την βίβλον, οπού προ ολίγων χρόνων εξεδόθη εις τύπον· εις των οποίων την μελέτην πρέπει να καταγίνεσαι νύκτα και ημέρα, εις τρόπον ώστε να τους ηξεύρης από στόματος· επάνω εις αυτούς να κοιμάσαι, ως ο Αλέξανδρος εις του Ομήρου την Ιλιάδα, και τούτους να αναπνέης κάθε ώραν και στιγμήν» Νικοδήμος Αγιορείτης, ο.π., σ. 22.
84. «μεγάλως συνεργεί η κάτω παιδεία, όταν όχημα γένηται ταής άνωθεν σοφίας του Πνεύματος. Διότι η μεν, νοήματα φωτεινά, η δε, δύναμιν λόγου δίδωσιν» Πέτρος Δαμασκηνός, Λόγος Ψ΄, Βιβλίο Β΄, Φιλοκαλία Γ΄, σ. 159.
85. Γεώργιος Μεταλληνός, Ενορία :ο Χριστός εν τω μέσω ημών (Αθήνα : Αποστολική Διακονία, 2001) σ. 83.
86. ο.π.
87. «Σπεύσεις δε διά παντός του βίου πνευματικόν πατέρα έχειν και εξαγγέλειν αυτώ παν αμάρτημα και πάντα λογισμόν και λαμβάνειν παρ’ αυτού την ιατρείαν και την άφεσιν. Αυτοίς γαρ έδόθη λύειν και δεσμείν ψυχάς…Ταύτην γαρ την χάριν και την δύναμιν έλαβον παρά Χριστού» Γρηγόριος Παλαμάς, Δεκάλογος της κατά Χριστόν νομοθεσίας, Φιλοκαλία Δ΄, σ. 120.
88. Μάριος Μπέγζος, Ψυχολογία της Θρησκείας (Αθήνα : Ελληνικά Γράμματα,1996) σ. 79.
89. «εις ον έχεις πίστιν και έμαθες ότι δύναται βαστάσαι λογισμούς και πιστεύσαι αύτώ ως τω Θεώ» Βαρσανούφιος και Ιωάννης, Κείμενα διακριτικά και ησυχαστικά, Ερώτηση 361, τομ. Β΄, σ. 244.
90. Μ. Βασίλείος, Όροι κατ’ επιτομήν, Ερώτηση 229, PG. 31, 1092 BC.
91. Hamant Yves, Alexander Men : A witness for contemporary Russia, a man for our times, (London : Oakwood Publication, 1995) σ. 124.
92. Σωφρόνιος Σαχαρώφ, Άσκησης και θεωρία, (Εσσεξ Αγγλίας : Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου, 1996) σ. 48.
93. Βαρσανούφιος και Ιωάννης, ο.π., Ερώτηση 363, τομ. Β΄, σ. 246.

Oι φιλοκαλικοί Πατέρες ως μεγάλοι παιδαγωγοί καλλιέργησαν τον ‘’καλόν κ’ αγαθόν’’ πολίτη της Εκκλησίας (Γεώργιος Κουννούσιης, Δρ. Θεολογίας, Κοινωνιολόγος)

0
0

Οι νηπτικοί Πατέρες εφαρμόζοντας την ησυχία και την άσκηση ως δεύτερή τους φύση, γνωρίζουν ότι δεν πρέπει οι άνθρωποι να επαίρονται για τις γνώσεις τους, ούτε να επιδεικνύουν τη μόρφωσή τους, γιατί τις πλείστες φορές η ημιμάθεια και η πλεονεξία τους πάντα θα τους προδίδει. Αυτό παθαίνουν όσοι επιχειρούν να διδάξουν άλλους με όσα έχουν ακούσει μόνο, χωρίς να εντρυφήσουν πραγματικά στη γνώση και φυσικά δεν ολοκληρώνουν την προσπάθειά τους, επειδή δεν μιλούν από προσωπική εμπειρία. Όταν οι μαθητές καταλάβουν τους δασκάλους εκείνους ότι δεν ανταποκρίνονται τα λόγια στις πράξεις τους ή ακόμη ότι αυτά που λένε είναι αντίθετα από το θέμα που έχουν να διδάξουν, τότε αυτοί ομολογούν την άγνοιά τους, καθώς κινδυνεύουν από τα λόγια που είπαν [32]. Γι’ αυτό και οι Πατέρες της Φιλοκαλίας εφιστούν την προσοχή σε όλους μας, λέγοντας ότι πρέπει να προσέξουμε ποιους ακούμε να μιλούν. Γιατί, κατά τον Άγιο Συμεών τον Νέο Θεολόγο, οι άνθρωποι θεωρούν διδακτικό και πνευματικό, τον φλύαρο και επιδεικτικό, ενώ τον σιωπηλό που αποφεύγει με προσοχή την αργολογία, τον λένε αγροίκο και αμίλητο [33].

Έχοντας όλα αυτά κατά νου, οι θεωρητικοί του νοός της Ανατολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας, προχωρούν στην ανάλυση της χριστιανικής πίστεως, η οποία μαθαίνεται με την γνώση των γραμμάτων, θύραθεν και χριστιανικών, καθώς και με την εμβάθυνση μέσω της καθάρσεως και του φωτισμού στην πνευματική θεωρία του ακτίστου φωτός. Έτσι διδάσκουν ότι, κατά τους σοφούς της εποχής τους, γίνεται διάκριση μεταξύ τριών κατηγοριών παιδαγωγών: του ρήτορα [34], του φιλοσόφου [35] και του γραμματέα [36]. Παρόλα αυτά θα πρέπει όσοι εντάσσονται και στις τρεις κατηγορίες των παιδαγωγών να είναι γνώστες, τόσο της θύραθεν γνώσεως, όσο και της πνευματικής θεωρίας της Εκκλησίας για την προκοπή των μαθητών τους [37]. Συνοψίζοντας τις τρεις κατηγορίες παιδαγωγών αναφέρουν ότι, γραμματέας ονομάζεται κάθε πρακτικός ασκητής που ασχολείται ακόμη με τις πράξεις σωματικώς˙ ρήτορας θείος είναι εκείνος που στέκεται κατά φύση ανάμεσα στις γνώσεις και τους λόγους των όντων και τα αποδεικνύει όλα, φωτιζόμενος από το Άγιο Πνεύμα˙ φιλόσοφος αληθινός, είναι εκείνος που αισθάνεται μέσα του την υπερφυσική ένωση με το Θεό, με τρόπο συνειδητό και άμεσο [38]. Και οι τρεις κατηγορίες είναι δηλαδή θεόπτες του ακτίστου φωτός της Τριαδικής Θεότητας και μέσω της δικής τους εμπειρίας γίνονται οι φωτισμένοι παιδαγωγοί των υπολοίπων μελών του σώματος της Εκκλησίας του Χριστού. Η μέριμνα, επομένως, για τη φυσική και πνευματική ανέλιξη του ποιμνίου της Εκκλησίας διαλαμβάνει καίριο και σημαντικό ρόλο στα κείμενα των νηπτικών Πατέρων.

«Οι νηπτικοί Πατέρες μας εισάγουν σε έναν πνευματικό λειμώνα. Ευώδη άνθη του λειμώνα αυτού είναι η ησυχία, η μετάνοια, η κατά Θεόν σχολή, το κατά Θεόν πένθος, η χαρμολύπη, ο αγνός φόβος, η αδιάλειπτη και έμπονη προσευχή, η καθαρή καρδιά και ο φωτισμένος νους. Κεντρική θέση κατέχει η νήψη. Η νήψη ως συνεχής εγρήγορση και καθολική επαγρύπνηση αποτελεί τη βάση της πνευματικής ζωής» [39]. Παράλληλα, όμως, οι φιλοκαλικοί Πατέρες έχοντας το βλέμμα στον ουρανό και στο Θεό και τη σκέψη τους συνεχώς στις Αγίες Γραφές, μέσα από τα κείμενά τους έγιναν οι μεγαλύτεροι παιδαγωγοί της Ορθόδοξης χριστιανικής πίστης και καλλιέργησαν έτσι τον ‘’καλόν κ’ αγαθόν’’ πολίτη της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Χωρίς να ξεχνούν, βέβαια, να στρέφονται ευχαριστιακά προς τον Τριαδικό Θεό και να Τον δοξολογούν λέγοντας: «γιατί αλήθεια, είναι μακάριος ο άνθρωπος που θα τον παιδαγωγήσεις, Κύριε, και θα τον διδάξεις με το νόμο Σου. Γιατί αληθινά σοφός είναι εκείνος που φτάνει στην πίστη με την παιδαγωγία και διδάσκεται τα απόρρητα του Θεού με τη διδασκαλία του Πνεύματος» [40].

Διαβάστε ολόκληρη τη μελέτη εδώ

 

Παραπομπές:

32. Όσιος Νείλος ο Ασκητής, «Λόγος Ασκητικός», Φιλοκαλία των ιερών Νηπτικών, ο.π., σελ. 181˙ Γ. Γαλίτη (εκδ.), Φιλοκαλία των ιερών Νηπτικών, τόμος Α΄, 19985, ο.π., σελ. 255.
33. Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος, «154 πρακτικά και θεολογικά κεφάλαια, κεφ. 71», Φιλοκαλία των ιερών Νηπτικών, ο.π., σελ. 765˙ Γ. Γαλίτη (εκδ.), Φιλοκαλία των ιερών Νηπτικών, τόμος Δ΄, 19973, ο.π., σελ. 26.
34. Άγιος Γρηγόριος ο Σιναιτης, «137 ωφέλιμα κεφάλαια, κεφ. 127», Φιλοκαλία των ιερών Νηπτικών, ο.π., σελ. 901-902˙ Γ. Γαλίτη (εκδ.), Φιλοκαλία των ιερών Νηπτικών, τόμος Δ΄, 19973, ο.π., σελ. 205.
35. Άγιος Γρηγόριος ο Σιναιτης, «137 ωφέλιμα κεφάλαια, κεφ. 127», Φιλοκαλία των ιερών Νηπτικών, ο.π., σελ. 901-902˙ Γ. Γαλίτη (εκδ.), Φιλοκαλία των ιερών Νηπτικών, τόμος Δ΄, 19973, ο.π., σελ. 206.
36. Άγιος Γρηγόριος ο Σιναίτης, «137 ωφέλιμα κεφάλαια, κεφ. 127», Φιλοκαλία των ιερών Νηπτικών, ο.π., σελ. 901-902˙ Γ. Γαλίτη (εκδ.), Φιλοκαλία των ιερών Νηπτικών, τόμος Δ΄, 19973, ο.π., σελ. 206-207.
37. Άγιος Γρηγόριος ο Σιναιτης, «137 ωφέλιμα κεφάλαια, κεφ. 127», Φιλοκαλία των ιερών Νηπτικών, ο.π., σελ. 901-902˙ Γ. Γαλίτη (εκδ.), Φιλοκαλία των ιερών Νηπτικών, τόμος Δ΄, 19973, ο.π., σελ. 207.
38. Άγιος Γρηγόριος ο Σιναιτης, «137 ωφέλιμα κεφάλαια, κεφ. 127», Φιλοκαλία των ιερών Νηπτικών, ο.π., σελ. 901-902˙ Γ. Γαλίτη (εκδ.), Φιλοκαλία των ιερών Νηπτικών, τόμος Δ΄, 19973, ο.π., σελ. 207.
39. πρωτ. Βασίλειου Καλλιακμάνη, «Το Φως της Φιλοκαλίας», ο.π., σελ. 91.
40. Άγιος Κάλλιστος Αγγελικούδης, «Περί της ενώσεως με το Θεό», στο: Γ. Γαλίτη (εκδ.), Φιλοκαλία των ιερών Νηπτικών, τόμος Ε΄, 19932, ο.π., σελ. 265.

Τα βλάχικα / αρμάνικα: γλώσσα, ιδίωμα ή διάλεκτος; (Σοφία Μπούμπα, Εκπαιδευτικός- Λαογράφος)

0
0

Πληθώρα απόψεων έχει διατυπωθεί και για τα βλάχικα/ αρμάνικα ως προς τα παρακάτω ερωτήματα: Α) Είναι γλώσσα, ιδίωμα ή διάλεκτος; Β) Τα βλάχικα υπήρξαν μητρική γλώσσα των Βλάχων ή προέκυψαν ως αποτέλεσμα εκλατινισμού των πληθυσμών αυτών από τους Ρωμαίους κατακτητές στα χρόνια της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας; Γ) Οι βλάχικοι πληθυσμοί υπήρξαν πάντοτε δίγλωσσοι; Δ) Γράφονται τα βλάχικα; Τι είδους χαρακτήρες χρησιοποιούνται για την γραφή τους (ελληνικούς, λατινικούς); Ε) Υπάρχουν δείγματα γραφής της βλάχικης; ΣΤ) Ποια είναι η σχέση της ελληνικής γλώσσας με τα βλάχικα; Υπάρχει διαφοροποίηση στο πού χρησιμοποιείται η μεν και πού η δε; Να επισημάνουμε ότι οι απαντήσεις που δίδονται σχετίζονται άμεσα με τις απόψεις που υιοθετεί ο/η εκάστοτε μελετητής/τρια περί της καταγωγής των Βλάχων.

Α) Άλλοι αναφέρονται στη βλάχικα ως γλώσσα, άλλοι ως ιδίωμα κι άλλοι ως διάλεκτο, ενώ υπάρχουν κι εκείνοι που εναλλάσσουν τους όρους. Άλλοτε χρησιμοποιούν τον όρο «γλώσσα» κι άλλοτε «ιδίωμα» ή «διάλεκτο». Όσοι/ες υποστηρίζουν την άποψη ότι τα βλάχικα είναι γλώσσα προερχόμενη από τη δημώδη λατινική διευκρινίζουν ότι αποτελεί παρακλάδι της λατινικής κι όχι της δακορουμανικής. Με τη τελευταία έχει απλή συγγένεια (Έξαρχος, 1994).

Β) «Γενικότερα, Έλληνες που χρησιμοποιήθηκαν από τους Ρωμαίους ως οδοφύλακες, από ανάγκη συνεργασίας και συναλλαγής μαζί τους στην καθημερινή ζωή, «ξέχασαν» την μητρική γλώσσα τους και «έμαθαν» την διαμορφωθείσα βλαχική, χωρίς όμως να τη γράφουν. (…) Και φυσικά οι κάτοικοί τους μιλούσαν παλιά μόνο την ελληνική. (…) Στους πέντε αιώνες συνεργασίας οδοφυλάκων και Ρωμαίων διαμορφώθηκε η βλαχική και από τους οδοφύλακες πέρασε και στους κτηνοτρόφους. Και όλοι αυτοί οι ελληνόφωνες πριν το 150 π.Χ βρέθηκαν βλαχόφωνες το 350 μ.Χ στην Βυζαντινή Αυτοκρατορία.» (Αρσενίου, 2005, σ. 55).

Γ) Ο Α. Λαζάρου (1993) υποστηρίζει ότι η Ρωμαϊκή κατάκτηση από το 229 π.Χ κι εξής στην ελληνική χερσόνησο είχε ως αποτέλεσμα τον πλήρη εκλατινισμό των Ιλλυρικών πληθυσμών και σε μεγάλο βαθμό και των Θρακικών, ενώ για τους πληθυσμούς της Ηπείρου, Θεσσαλίας και Μακεδονίας ο εκλατινισμός ήταν μερικός με τη μορφή διγλωσσίας.

Σύμφωνα με τον T. Kahl η βλάχικη ήταν η μητρική γλώσσα των Βλάχων και σταδιακά εγκαταλείφθηκε χάρη στην επικράτηση της ελληνικής ως επίσημης γλώσας. «Η ίδια η άνοδος του μορφωτικού τους επιπέδου ήταν που τους οδήγησε κατά τη γνώμη μας στην υιοθέτηση μιας χρήσιμης και καλλιεργημένης γλώσσας (κατά κανόνα της ελληνικής) και την εγκατάλειψη της μητρικής» (Kahl, 2009, σ. 38). Με την άποψη αυτή φαίνεται να συμφωνεί κι ο Φ. Δασούλας αναφερόμενος στην περίπτωση του μετσοβίτικου ιδιώματος της βλάχικης γλώσσας. Στις αρχές του 18ου αιώνα ιδρύθηκε στο Μέτσοβο σχολή για την πνευματική αναγέννηση του νέου ελληνισμού. «Νομοτελειακά αυτή η εξέλιξη συνιστά παράγοντα συρρίκνωσης της τοπικής γλώσσας. Ωστόσο αυτή παραμένει ισχυρή τόσο σε επίπεδο προφορικής επικοινωνίας όσο και σε επίπεδο πνευματικής δημιουργίας πάντα στα πλαίσια μίας λαϊκής κουλτούρας. Η θέση της στην τοπική κοινωνία δεν ανατρέπεται ούτε και μετά την καθολική συμμετοχή των κοριτσιών του οικισμού στην εκπαίδευση γεγονός που λαμβάνει χώρα στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα. Μπορεί η τελευταία εξέλιξη να σηματοδοτεί την εισδοχή της τοπικής κοινωνίας σε μια φάση καθολικής διγλωσσίας ωστόσο στην προφορική επικοινωνία ο ρόλος της ελληνικής γλώσσας ως της δεκαετίες του 1960- 1970 παραμένει περιθωριακή.» (Δασούλας, σ. 4). Επομένως, γίνεται αντιληπτό ότι πριν τη σύσταση του σχολείου και την καθολική συμμετοχή των κοριτσιών στην εκπαίδευση στο Μέτσοβο ομιλείτο μία γλώσσα η βλάχικη. Χάρη στην εκπαίδευση ο πληθυσμός του Μετσόβου έγινε δίγλωσσος (βλάχικα και ελληνικά).

Δ) Οι πρώτες πηγές στις οποίες εμφανίζονται τα βλάχικα ήταν με ελληνικούς χαρακτήρες. Εν συνεχεία χρησιμοποιήθηκαν και λατινικοί για την γραπτή εκφορά της βλάχικης. Δεν υπάρχει σημέρα κοινώς αποδεκτός τρόπος γραφής τους.

Ε) Μέχρι τον 18ο αιώνα δεν υπήρχαν γραπτές πηγές της βλάχικης. «Οι πηγές βέβαια δεν δικαιολογούν την αναφορά σε γραπτή αρμανική γλώσσα, παρά μόνο από τις αρχές του 18ου αι. κι εξής» (Kahl, 2009, σ. 28). Μέχρι πρότινος η βλάχικη φαίνεται να ήταν γλώσσα που χρησιμοποιείτο μόνο προφορικά. Μέχρι την εμφάνιση του βλάχικου γραπτού λόγου η «βλάχικη φιλολογία» ήταν αμιγώς προφορική και απαρτιζόταν από τα παραδοσιακά τραγούδια, τα παραμύθια, τις παροιμίες. Ο Γ. Έξαρχος διατύπωσε δυο λόγους για τους οποίους δεν υπήρξε μέχρι κάποια χρονική περίοδο γραπτή «βλάχικη φιλολογία»: «Πρώτον: Οι Βλάχοι/ Αρμάνοι της Ελλάδας έγραψαν και γράφουν στη Νεοελληνική μας γλώσσα, γιατί ο πλούτος του λεξιλογίου της παρέχει απεριόριστες δυνατότητες έκφρασης. (…) Δεύτερον: Οι Βλάχοι/ Αρμάνοι της Ελλάδας ουδέποτε ένοιωσαν παλαιότερα ότι κινδυνεύει να χαθεί η βλάχικη γλώσσα τους.» (1994, σσ. 51-53).

ΣΤ) Τα Βλάχικα χρησιμοποιούνταν στον προφορικό λόγο, σε οικογενειακά, φιλικά αλλά και επαγγελματικά πλαίσια (π.χ για την ομάδα των κτηνοτρόφων). Όμως, χρησιμοποιούσαν την ελληνική ως γλώσσα του εμπορίου, της Εκκλησίας και του σχολείου και για την αποτύπωση του προφορικού σε γραπτό λόγο.

«Βλάχοι δεν ονομάζονταν όλοι οι Έλληνες γεωργοί και όλοι οι Έλληνες νομάδες, αλλά μόνο όσοι από αυτούς μιλούσαν την βλαχική γλώσσα. Επρόκειτο, δηλαδή για Έλληνες που μετείχαν στην οικονομική ζωή της τότε κοινωνίας και υποχρεώθηκαν από επαγγελματική ανάγκη να χρησιμοποιούν την διαμορφωθείσα βλαχική γλώσσα, καθώς και όσοι χρησιμοποιούνταν από τον στρατό των Ρωμαίων ως οδοφύλακες ορεινών διαβάσεων ή σε διάφορες άλλες υπηρεσίες τους. (…) Το ιδίωμα, λοιπόν, της βλαχικής γλώσσας δημιουργήθηκε από την ανάγκη των συναλλαγών στην καθημερινή ζωή κατά την διάρκεια των 500 περίπου χρόνων Ρωμαϊκής Κατοχής, η οποία είχε ως επίσημη γλώσσα την λατινική.» (Αρσενίου, 2005, σσ. 51,53).

«Στα νεότερα χρόνια, η θέση της ελληνικής ως γλώσσας συνεννόησης στις εμπορικές συναλλαγές της νότιας Βαλκανικής, το κύρος της ελληνικής παιεδείας και ο ρόλος της Εκκλησίας της Κωνσταντινούπολης στην οθωμανική αυτοκρατορία, οδήγησαν ένα μεγάλο αριθμό Αρμάνων στην έκφραση ελληνικών τύπων αυτοπροσδιορισμού. Σήμερα, όλοι οι κάτοικοι των αρμανικών οικισμών της Ελλάδας μιλούν άπταιστα ελλληνικά. Η αρμανική επιβιώνει εντός της οικογένειας και του οικείου περιβάλλοντος της κοινότητας. Γενικά, ακόμη και οι άνθρωποι που γνωρίζουν καλά την αρμανική γλώσσα έχουν μεγαλύτερη ευχέρεια στην επίσημη γλώσσα, τα ελληνικά.» (Kahl, 2009, σ. 21).

«Η επιρροή και το κύρος της ελληνικής γλώσσας της εποχής αποτυπώθηκε και στα πρώτα γραπτά παραδείγματα της αρμανικής. Δεν είναι μόνο η χρήση του ελληνικού αλφαβήτου που επιτρέπει αυτή τη διαπίστωση, αλλά και ο στόχος συγγραφής των συγκεκριμένων έργων» δηλαδή τη διάδοση της ελληνικής γλώσσας μεταξύ των βλαχοφώνων. «Οι λόγιοι αυτοί υπέσκαπταν συνειδητά το κύρος της αρμανικής και ενθάρρυναν τη χρήση της ελληνικής ως γλώσσας της θρησκείας και του γραπτού πολιτισμού.» (Kahl, 2009, σσ. 26-27)

Είναι γεγονός ότι κάποτε η εθνοπολιτισμική ομάδα των Βλάχων διακρινόταν από τις άλλες πληθυσμιακές ομάδες λόγο της λατινοφωνίας της. Η σημερινή κατάσταση είναι διαφορετική. Οι σημερινοί/ες Βλάχοι/ες γνωρίζουν —πολλές φορές— καλύτερα την επίσημη γλώσσα του κράτους στο οποίο διαβιούν παρά την βλάχικη. «Κοινό χαρακτηριστικό των Αρμάνων στη νοτιοανατολική Ευρώπη δεν είναι πάντοτε η γνώση και η χρήση της αρμανικής, αλλά ότι μιλούν αντίστοιχα τη γλώσσα του κράτους στο οποίο ζουν» (Kahl, 2009, σ. 39).

Διαβάστε ολόκληρη τη μελέτη εδώ

 

Παραπομπές:

 

Viewing all 34873 articles
Browse latest View live




Latest Images