Άγιοι Στάχυς, Απελλής, Αμπλίας, Ουρβανός, Νάρκισσος και Αριστόβουλος οι Απόστολοι από τους Εβδομήκοντα

Εορτάζει στις 31 Οκτωβρίου εκάστου έτους.

Eις τον Στάχυν.
Στάχυς δρεπάνῳ της τελετής, ως στάχυς,
Εκ του παρόντος εκθερίζεται βίου.

Eις τον Aπελλήν, Aμπλίαν, Oυρβανόν και Nάρκισσον.
Η τετράχορδος των Αποστόλων λύρα,
Σιγά στερήσει πνευμάτων ως κολλάβων.

Eις τον Aριστόβουλον.
Ψυχάς, Αριστόβουλος, αγρεύσας λόγῳ,
Xριστώ πρόσεισι, μισθὸν αιτών της άγρας.

Πρώτῃ εν τριακοστή Απόστολοι εξ τέλος εύρον.

Βιογραφία
Οι Άγιοι Στάχυς, Απελλής, Αμπλίας, Ουρβανός, Νάρκισσος και Αριστόβουλος άνηκαν στους εβδομήκοντα Αποστόλους του Κυρίου και όλοι τους υπήρξαν «Χριστοῦ εὐωδία τῷ Θεῷ ἐν τοῖς σωζομένοις» (Β’ προς Κορινθίους, Β’ 15). Δηλαδή ευωδιά Χριστού, ευχάριστη στο Θεό, και ευωδία μεταξύ των σωζόμενων πυύ άκουγαν απ’ αυτούς το σωτήριο μήνυμα του Ευαγγελίου.

Ο Άγιος Στάχυς έγινε πρώτος επίσκοπος Βυζαντίου, και αφού διάνυσε 16 χρόνια στο αποστολικό κήρυγμα, ειρηνικά αναπαύθηκε εν Κυρίω.

Ο Άγιος Απελλής έγινε επίσκοπος Ηράκλειας και πολλούς έφερε στη χριστιανική πίστη.

Ο Άγιος Αμπλίας έγινε επίσκοπος Οδυσσουπόλεως και ο Ουρβανός, επίσκοπος Μακεδονίας. Επειδή και οι δύο γκρέμιζαν τα είδωλα, θανατώθηκαν μαρτυρικά.

Ο Άγιος Νάρκισσος χειροτονήθηκε επίσκοπος Αθηνών. Η αλήθεια, όμως, του Ευαγγελίου, την οποία δίδασκε με ζήλο, εξήγειρε τους ειδωλολάτρες, με αποτέλεσμα να τον βασανίσουν και να παραδώσει την ψυχή του μαρτυρικά.

Ο Άγιος Αριστόβουλος, και αυτός υπήρξε επίσκοπος και πέθανε ειρηνικά, κηρύττοντας μέχρι τέλους της ζωής του το Χριστό. ( Άγιο Αριστόβουλο 15η Μαρτίου).

Ἀπολυτίκιον
Ἦχος γ’.
Ἀπόστολοι Ἅγιοι, πρεσβεύσατε τῷ ἐλεήμονι Θεῷ, ἵνα πταισμάτων ἄφεσιν, παράσχῃ ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον (Κατέβασμα)
Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Τὴν κιθάραν τοῦ Πνεύματος τὴν ἑξάχορδον, τὴν μελῳδήσασαν κόσμῳ τὰς ὑπὲρ νοῦν δωρεάς, ὡς ἐκφάντορας Χριστοῦ ἀνευφημήσωμεν, Στάχυν Ἀμπλίαν Ἀπελλῆν σὺν Ναρκίσσῳ Οὐρβανόν, καὶ Ἀριστόβουλον ἅμα· ὡς γὰρ Ἀπόστολοι θεῖοι, χάριν αἰτοῦνται ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν.

Κοντάκιον
Ἦχος πλ. δ’. Ὡς ἀπαρχὰς τῆς φύσεως.
Ὡς ἱερὰ κειμήλια, τοῦ Παναγίου Πνεύματος, καὶ τοῦ Ἡλίου τῆς δόξης αὐγάσματα, χρεωστικῶς ὑμνήσωμεν, τοὺς σοφοὺς Ἀποστόλους, Ἀπελλῆν Οὐρβανόν τε καὶ Ἀριστόβουλον, Ἀμπλίαν Νάρκισσον καὶ Στάχυν, οὓς ἡ χάρις συνήγαγε τοῦ Θεοῦ ἡμῶν.

Ἕτερον Κοντάκιον
Ἦχος β’. Τοῖς τῶv αἱμάτων σου.
Εἰς τὰ τοῦ κόσμου δραμόντες πληρώματα, θεογνωσίας τὸν λόγον ἐσπείρατε, καὶ στάχυν πολύχουν δρεψάμενοι, Βασιλεῖ τῶν ἁπάντων προσήξατε, Ἀπόστολοι Χριστοῦ παναοίδιμοι.

Κάθισμα
Ἦχος α’. Τὸν τάφον σου Σωτὴρ.
Εἰς ἅπασαν τὴν γῆν, ὁ σοφὸς ὑμῶν φθόγγος, ἐξῆλθεν ἀληθῶς, τοῦ Κυρίου αὐτόπται, Ἀπόστολοι ἔνδοξοι, Οὐρβανὲ σὺν Ἀμπλίᾳ τε, Ἀριστόβουλε, καὶ Ἀπελλῆ σὺν Ναρκίσσῳ, μετὰ Στάχυος, ὑπὲρ ὑμῶν τὸν Σωτῆρα, ἀπαύστως πρεσβεύσατε.

Ὁ Οἶκος
Τῶν Ἀποστόλων τὴν μνήμην πάντες, ὡς σωτηρίας ἡμέραν εὐφημήσωμεν νῦν, καὶ εὐσεβῶς μακαρίσωμεν. Αὕτη γὰρ πάσῃ τῇ οἰκουμένῃ ὥς περ ἥλιος λάμπει, φωτὸς ἀκτῖσι πᾶσαν ἀχλὺν ἐκδιώκουσα, καὶ καταλάμπουσα τοὺς πόθῳ ταύτην ἐκτελοῦντας, καὶ πίστει γεραίροντας· διὸ προθύμως συνδράμωμεν, ἀνυμνοῦντες αὐτοὺς καὶ κραυγάζοντες· Ἐκ τῶν κινδύνων ῥύσασθε ἡμᾶς, Ἀπόστολοι Κυρίου παναοίδιμοι.

Μεγαλυνάριον
Δῆμος Ἀποστόλων θεοφεγγής, Νάρκισσος Ἀμπλίας, Ἀριστόβουλος Οὐρβανός, Ἀπελλῆς καὶ Στάχυς, ἀνέτειλαν ὡς ἄστρα· δεῦτε οὖν καὶ θαλφθῶμεν, τούτων τῇ χάριτι.

Οπτικοακουστικό Υλικό

Ακούστε το απολυτίκιο!

Άγιοι Στάχυς, Απελλής, Αμπλίας, Ουρβανός, Νάρκισσος και Αριστόβουλος οι Απόστολοι από τους Εβδομήκοντα

Πηγή: saint.gr

Το ακατάληπτο της θεότητας αποτελεί πρόβλημα που αντιμετωπίζεται από όλους τους Πατέρες της Εκκλησίας στο μέτρο και στο βαθμό που καθένας επιχειρεί να κατανοήσει και να αποδείξει την ύπαρξη του Θεού μέσα από σχήματα λογικά [1]. Παρόλα αυτά η Θεολογία την ύπαρξη του Θεού δεν επιχειρεί να την προσεγγίσει στο περιβάλλον ενός φιλοσοφικού στοχασμού, αν και πολλές φορές χρησιμοποιεί τον φιλοσοφικό λόγο ως αφετηρία και τα φιλοσοφικά σχήματα ως έκφραση λόγου. Αντίθετα, η Θεολογία ξεφεύγοντας από το περιβάλλον της θεωρητικής φιλοσοφικής νόησης και σκέψης επιχειρεί και καταφέρνει να γνωρίσει το Θεό στο περιβάλλον μιας λειτουργίας της όλης υπαρξιακής ενότητας του ανθρώπου μέσα στο φώς της θεογνωσίας. Έτσι αποφεύγεται κάθε άλογο στοιχείο και ο λόγος περί Θεού διασφαλίζεται από κάθε δαιδαλώδη άφρονα και παραπλανητική πορεία σκέψεων [2].

Σε αυτό το περίγραμμα νόησης η Θεολογία κατανοεί την ύπαρξη του Θεού διασφαλισμένη από δύο βασικές κλείδες ασφαλείας. Πρώτον μπορεί να φιλοσοφεί ο ανθρώπινος πεπερασμένος νους με όλα τα στοιχεία της φθαρτότητας και της διάβρωσης που τον απαρτίζουν αλλά δεύτερον, δίνεται η δυνατότητα ακοίμητης ασφάλειας της ανθρώπινης ύπαρξης να θωρεί το Θεό και να τον επισημαίνει στην κτίση και στην ιστορία [3]. Το βασικό στοιχείο που πρέπει να σταθεί κάποιος είναι ότι σε αυτή την προσπάθεια κατανόησης της Θεότητας οι συλλογισμοί δεν είναι μήτε πρωτογενείς μήτε πρωταρχικοί. Ουσιαστικά είναι συλλογισμοί που προκύπτουν μέσα από μια καθαρή φιλοσοφική θεώρηση και συμπλέκονται με την εμπειρία της ανθρώπινης ύπαρξης που βιώνει στην κτίση και στην ιστορία έχοντας γνώση των θείων πραγμάτων [4].

Στον ορθό θεολογικό λόγο βασική προϋπόθεση είναι η αναγνώριση της διαφοράς κτιστού και ακτίστου. Αυτά τα δύο δεδομένα είναι αποτελούν την ουσιαστικότερη και την πρωταρχική οντολογική διάκριση καθόσον επί της διακρίσεως αυτής με ριζικό τρόπο θεμελιώνεται η ετερότητα Θεού και κτίσης, κτιστού κόσμου και άκτιστου Θεού [5].

Στην διάκριση αυτή είναι αναγνωρίσιμη η μοναδική πραγματικότητα που υπάρχει. Αυτή είναι η θεότητα. Το μόνο που υπάρχει οντολογικά σε πραγματική μορφή ύπαρξης είναι ο Θεός [6]. Η κτίση αποκτά την ύπαρξή της από την μετοχή στην θεότητα. Ο λόγος είναι απλός και συνάμα ουσιαστικός. Η θεότητα είναι το ον. Η κτίση είναι μη ον. Η κτίση αποκτά ύπαρξη και λαμβάνει το διαρκές είναι της οντολογικής της παρουσίας όσο μετέχει στην όντως ύπαρξη της θεότητας [7]. Από κει η κτίση προσλαμβάνει τόσο τις ιδιότητες της όσο και τις δυνατότητες εξέλιξης της. Μοναδική αυτόζωη αυτοΰπαρκτη πραγματικότητα είναι μόνο το ον, δηλ. ο Θεός [8]. Στο μη ον, δηλ. στην κτίση, δεν εντοπίζεται κανένα στοιχείο αυτοζωής και αυθυπαρξίας [9]. Για να υπάρξει το μη ον και να καταστεί ον πρέπει να μετέχει στο ον. Μόνο τότε κατά μετοχή του μη όντος στο ον, το μην ον υπάρχει, καθίσταται ύπαρξη, και τούτο επειδή η αΐδιος βούληση του Θεού ως ενέργεια θεία ορίζει την ύπαρξη του κτιστού κόσμου [10].

Η διάκριση Θεού και κτίσης κινείται ακριβώς σε αυτή την διάκριση όντος και μη όντος. Σε όλη την Πατερική Θεολογία αυτό το σχήμα διάκρισης Θεού και κτίσης, ακτίστου και κτιστού, όντος και μη όντος είναι η πρώτη και βασική διάκριση για την κατανόηση του Θεού. Ο Θεός είναι κυρίαρχος των πάντων και αυτή η κυριαρχία του γίνεται αισθητή πρωτίστως στα βιβλικά κείμενα είτε εικονικά είτε παραστατικά. Η βουλητική ενέργεια του κυρίαρχου Θεού σε όλη την κτίση δημιουργεί ένα λογικό σχήμα εξάρτησης της κτίσης στην παρουσία Του, με σαφή τονισμό της ετερότητας του μη όντος από το όν και της θεότητας από την κτίση [11].

Ο Τριαδικός Θεός σε αυτό το σχήμα κατανόησης μέσω της μετοχής του κτιστού κόσμου στον άκτιστο θεό, αποτελεί πηγή του «είναι» καθώς και πηγή της ζωής και κάθε εξέλιξης στην οποία μετέχει η κτίση. Ουσιαστικά έτσι η κτίση μετέχοντας στον Όντα Θεό γίνεται οντολογική πραγματικότητα [12]. Εξ’ αντικειμένου λοιπόν στην σχέση αυτή αποκλείεται κάθε σχήμα εξάρτησης, αλλά παρουσιάζεται μια σχέση ουσίας που το καίριο σημείο που πρέπει να σταθεί κάποιος είναι το σημείο μετοχής και ο πλουτισμός της κτίσης από το πραγματικό περιβάλλον της αδαπάνητης θεότητας [13].

Αν εκλάβει ο ανθρώπινος νους την Τριαδική Θεότητα, όχι σαν μια σχέση μετοχής του κτιστού σε αυτή εκ της οποίας λαμβάνει το είναι, τότε ο Θεός μετατρέπεται σε μια ανώτερη δύναμη έξω από την κτίση, ένα κέντρο που εξαρτούνται τα πάντα από αυτόν με τρόπο απολυταρχικό, ή ακόμα σε μια δύναμη που καταδυναστεύει την κτίση και τον κόσμο. Μια τέτοια εσφαλμένη αντίληψη υπερβαίνεται μέσα από την υγιή θεολογία της μετοχής του άκτιστου στο κτιστό που δεν διασφαλίζει απλά μια ισορροπία στην πραγματικότητα Θεού και ανθρώπου, αλλά εκτείνεται ακόμα περισσότερο σε μια μυστηριακή ένωση της φθαρτότητας στην αφθαρσία, όπου η κτίση ζωοποιούται και αγιάζεται από την ακένωτη παρουσία των άκτιστων θειων ενεργειών στην ανθρώπινη φύση και στην κτιστή πραγματικότητα που την περιβάλλει [14]. Έτσι η διαφορά κτιστού και ακτίστου οριοθετεί την σχέση Θεού και ανθρώπου μοναδικά και εποικοδομητικά στο πεδίο πορείας της αναγνωρίσεως του Θεού από τον άνθρωπο [15].

Παραπομπές:

1. Ν. Ξεξάκη, Ορθόδοξος Δογματική, Η Θεολογία του Ομοουσίου , τ. Β’, Έννοια, Αθήνα 2006, σελ. 65 και εξ..
2. Αντωνίου Παπαδοπούλου, Θέματα Ιστορίας Δογμάτων, Εκδοτικός Οίκος Αδελφών Κυριακίδη Α.Ε., Θεσ/νίκη, 1994, σελ. 19-33.
3. Ιωάννου Δαμασκηνού, Έκδοσις ακριβής της ορθοδόξου πίστεως, 1,3 PG 94, 739C.
4. Ν. Ματσούκα, Δογματική και Συμβολική Θεολογία Β’, Έκθεση της ορθόδοξης πίστης σε αντιπαράθεση με τη δυτική χριστιανοσύνη, Εκδ. Π. Πουρνάρα, Θεσ/νίκη, 2009, σελ. 45-46.
5. Μ. Βασίλειου, Κατ’ Ευνομίου 3, PG 29, 660A.
6. Ιωάννου Δαμασκηνού, Έκδοσις ακριβής της ορθοδόξου πίστεως, PG 94, 796C
7. Μ. Βασιλείου, Ομιλίαι εις την Εξαήμερον, PG, 29,33ΑΒ, πρβλ. και Μαξίμου του Ομολογητού, Κεφάλαια περί αγάπης, PG90, 1049Α και 1025Β.
8. Ιωάννου Δαμασκηνού, Έκδοσις ακριβής της ορθοδόξου πίστεως, 1,13, PG 94, 853C.
9. Ν. Ματσούκα, Δογματική και Συμβολική Θεολογία Γ’, Ανακεφαλαίωση και Αγαθοτοπία. Έκθεση του οικουμενικού χαρακτήρα της χριστιανικής διδασκαλίας, Εκδ. Π. Πουρνάρα, Θεσ/νίκη, 2001, σελ. 162-168.
10. Μ. Βασίλειου, Κατ’ Ευνομίου 1, PG 29, 556d-557, βλέπε επίσης Ζαχαρίου Σχολαστικού, Διάλεξις, PG 85, 1068Β, Διονυσίου Αρεοπαγίτου, Περί θείων ονομάτων 5,8, PG3 824C, Μαξίμου Ομολογητού, Προς Θαλάσσιον περί διαφόρων απορών, PG 90, 293D-296A, Μαξίμου Ομολογητού, Περί διαφόρων αποριών, PG 91, 1080Α .

11. Μαξίμου Ομολογητού, Μυσταγωγία, PG 91, 669BCD, βλέπε και Μαξίμου Ομολογητού, Εις την προσευχήν του πάτερ ημών, PG 90, 877BC, Μαξίμου Ομολογητού, Προς Θαλάσσιον περί διαφόρων απορών,PG 90, 485D.
12. Γρηγορίου Νύσσης, Περί του βίου Μωσέως, PG 44, 333AB.
13. Μ. Βασιλείου, Επιστολή 235, PG 32, 869ΑΒ.
14. Στυλιανού Παπαδοπούλου, Θεολογία και Γλώσσα, Εμπειρική θεολογία-Συμβατική γλώσσα, Παρουσία, Αθήνα 1997, σελ. 80-81.
15. Αντωνίου Παπαδοπούλου, Θεολογική Γνωσιολογία κατά τους Νηπτικούς Πατέρας, Ανάλεκτα Βλατάδων, Πατριαρχικόν Ίδρυμα Πατερικών Μελετών, Θεσ/νίκη 1977, σελ. 105 και εξ..

Είναι, αλήθεια, δύσκολο να πετάξει κανείς τις λανθασμένες αντιλήψεις περί διαπροσωπικών σχέσεων, περί σχέσεώς του με το Θεό, αλλά και περί θεώρησης του εαυτού του, όταν «παιδιόθεν» ποτίστηκε μ’ αυτές. Γιατί η παιδική ψυχή απορροφά όσα της προσφέρουν οι κάθε παιδαγωγοί, όπως το σφουγγάρι το μελάνι. Τα κρατά, τα αφομοιώνει, ζει μ’ αυτά.

Μεγαλώνοντας, βέβαια, γνωρίζει διαφορετικές αντιλήψεις, που, για να τις αποδεχτεί, χρειάζεται να παλέψει, να προβληματιστεί, ν’ αποδεχτεί το νέο. Ποιος όμως μπορεί να τον βεβαιώσει πως το νέο είναι και το ορθό;

Η νοοτροπία τού «να είμαι σίγουρος ότι αυτό που κάνω είναι το ορθό», νομίζω πως είναι λανθασμένη. Τι σημαίνει, τελικά, ορθό και τι λάθος; Με βάση ποιο κριτήριο καθορίζεται το ορθό και το λάθος;

Για το χριστιανό, το κριτήριο βρίσκεται στο θέλημα του Θεού για το συγκεκριμένο άνθρωπο τη συγκεκριμένη στιγμή. Οι ιεροί κανόνες, που θέσπισαν οι άγιοι Πατέρες στις Οικουμενικές συνόδους, δεν είναι νόμοι, όπως τους συναντούμε στα κράτη, αλλά δείκτες Ζωής, της όντως Ζωής. Υπάρχουν, δηλαδή, οι ιεροί κανόνες μέσα στην Εκκλησία για να μας δείχνουν πώς να ζήσουμε, αλλά ο τρόπος βίωσής τους ποικίλλει αναλόγως των συνθηκών, των χαρισμάτων, των δυνατοτήτων του προσώπου. Να γιατί χρειάζεται ο πνευματικός πατέρας που δε θα γίνει για το παιδί του «ο φύλακας των ιερών κανόνων» αλλά που θα το βοηθήσει ν’ ανακαλύψει την ομορφιά και τη χαρά της τήρησής τους, αφού είναι φάρμακα που θεραπεύουν και οδοδείκτες της Ζωής του Θεού.

Είναι αναγκαίο να επισημάνουμε, με βάση την Ορθόδοξη παράδοσή μας, πως ο πνευματικός πατέρας δεν είναι στη ζωή μας για να την κατευθύνει αφαιρώντας την ελευθερία μας, αλλά για να συμπορεύεται, επισημαίνοντας τους κινδύνους της λανθασμένης πορείας μας και δείχνοντάς μας, στο σημείο που θέλουμε, την οδόν του Κυρίου.

Σημασία έχει να βρισκόμαστε μέσα σ’ αυτήν την οδόν, ακόμα κι αν πέφτουμε. Γιατί τα λάθη και τα παραπατήματα, όσο και να πονούν, μας ωριμάζουν. Ο πνευματικός πατέρας είναι για να μας βοηθήσει να ωριμάσουμε, δηλαδή να δημιουργήσουμε φυσιολογική σχέση με το Χριστό, αγαπώντας Τον και αισθανόμενοι την αγάπη Του που οδηγεί στην αγάπη «υπέρ πάσαν την κτίσιν», κατά τον άγιο Ισαάκ το Σύρο.

Τότε θα μπορούμε, ώριμα και απλά, να κατανοούμε, τις περισσότερες φορές, το θέλημά Του για μας τη συγκεκριμένη περίοδο της ζωής μας. Ένα θέλημα που αναπαύει, γιατί δεν συγκρούεται με αυτό που στο βάθος κι εμείς θέλουμε.

Τότε θα μπορούμε να χαιρόμαστε τη σχέση μας με τους άλλους και με τον εαυτό μας, γιατί θα χαιρόμαστε τη σχέση μας με το όντως Πρόσωπο, το Χριστό, που ως πρόσωπο αγαπιέται και αγαπά, κατά τον άγιο Μάξιμο, διαλέγεται, σιωπά και μιλά, δηλαδή ζει!

Τότε οι όποιες λανθασμένες αντιλήψεις θα υποχωρούν και θ’ απολαμβάνουμε την ομορφιά της σχέσης με το ζωντανό Θεό κι όχι απλά την τήρηση των κανόνων, «για να κάνουμε το ορθό».

Δεν είναι η Παναγία μία απλή γυναίκα, ούτε όμως και μία θεότητα, είναι μία ξεχωριστή ύπαρξη την οποία διάλεξε ο Θεός να γίνει μητέρα Του και κατ’ επέκταση, μητέρα της οικουμένης. Στην περίοδο των Χριστουγέννων που σιγά σιγά οδεύουμε, ο θεολογικός λόγος στρέφεται δικαίως γύρω από το Πρόσωπο του Θεανθρώπου Ιησού Χριστού. Όμως μια ημέρα μετά από τα Χριστούγεννα εορτάζουμε την Σύναξη της Θεοτόκου, την από κοινού δηλαδή σύναξη των πιστών, προκειμένου να εορτάσουμε το πρόσωπο εκείνο πού μας «έφερε» τον Χριστό, δηλαδή την Παναγία.

Η σχέση του Ιησού με την Μαρία είναι μοναδική, αφού η Θεοτόκος, μόνη αυτή, είναι μητέρα Του και δούλη Του. Δέχθηκε, απαντώντας στον αρχαγγελικό χαιρετισμό, να υπηρετήσει το μυστήριο της Σαρκώσεως. Γεννά τον Θεό, αντιπροσωπεύοντας τον λαό και συνάπτοντας μαζί Του μία νέα Διαθήκη. Δεν είναι ένα σύμβολο, είναι ένα πρόσωπο, που προσφέρει στα σπλάχνα της την ανθρώπινη φύση στο Χριστό, αφού αυτό ήταν το μόνο πού ο Χριστός δεν είχε έως τότε. Κανονικός άνθρωπος αυτή λοιπόν, κανονικός και τέλειος άνθρωπος ο Χριστός, τον οποίο κυοφορεί.

Οι Πατέρες της Εκκλησίας την χαρακτηρίζουν «Δεύτερη Εύα» ή «Νέα Εύα», αφού το «γένοιτο» πού είπε εξαφάνισε την «πρώτη κατάρα» και άνοιξε τον δρόμο της Θεοκοινωνίας και πάλι με τον «νέο Αδάμ». Όμως και κάτι άλλο γίνεται με την εκούσια υπακοή της Παναγίας. Η ταύτισή της με την Εκκλησία. Εκκλησία και Μαρία παραλληλίζονται και ταυτίζονται γύρω από το κοινό Μυστήριο της Σαρκώσεως. Πρόκειται για ένα μυστήριο μητρότητας και υιοθεσίας συνάμα, το οποίο ενεργεί το Άγιο Πνεύμα (Μτ. 1,20. Λκ. 1,35). Αυτό πραγματοποιείται αναφορικά με τον Χριστό (Λκ. 1,31. Απ. 12,5), αλλά και αναφορικά με τα μέλη του Σώματός Του (Ιω.19,26), κατά τον καθηγητή Αγουρίδη.

Ας δούμε πιο συγκεκριμένα την σχέση αυτών των δύο, Παναγίας και Εκκλησίας.

Είναι, όπως αναφέρθηκε, άρρηκτη η σχέση μεταξύ των δύο αυτών, αφού μέσω της Θεοτόκου έγινε ο Θεός «υιός ανθρώπου» και έτσι κατέστη αδελφός και φίλος όλων των ανθρώπων. Ο Ίδιος είναι η κεφαλή της Εκκλησίας στην οποία όλοι εμείς είμαστε μέλη. Η Εκκλησία είναι το σώμα Του και ο Ίδιος η κεφαλή της (Κολ.1,18). Γι’ αυτό το μεγάλο θαύμα ευγνωμονούμε και τιμούμε την Παναγία, για το μεγάλο γεγονός, να μας υιοθετήσει ο Χριστός. Γι’ αυτόν τον λόγο δεν λείπει η Θεοτόκος από την Εκκλησία, από την λατρεία, από την υμνολογία, από την αγιογραφία, από την καθημερινή μας προσευχητική κοινωνία μαζί της. Μητέρα Εκκλησία και Μητέρα Παναγία παραλληλίζονται και εν τίνι μέτρο ταυτίζονται, αφού ο Χριστός είναι η ουσία και το κέντρο και των δύο. Μέσα στην κοιλία της Θεοτόκου βρίσκεται ο Χριστός, αλλά και μέσα στην Εκκλησία, πού μοιάζει με κοιλιά, βρίσκουμε τον Χριστό. Και οι δύο μας δίνουν τον Χριστό σεσαρκωμένο, τέλειο θεό και τέλειο άνθρωπο.

Η Εκκλησία είναι η Νύμφη του Χριστού ( Εφ. 5,32), μια νύμφη που είναι παρθένος και πού «χτίστηκε» επάνω στην Παρθένο Μαρία. Νύμφη Χριστού έτσι καλείται να γίνει και κάθε πιστός που θέλει να ενωθεί με τον Χριστό. Ο απόστολος των Εθνών Παύλος το σημειώνει αυτό απευθυνόμενος προς τους Θεσσαλονικείς λέγοντας : « Σας ζηλεύω με θεϊκή ζήλια, γιατί σας αρραβώνιασα μ’ έναν άνδρα, τον Χριστό, για να σας παρουσιάσω σ’ αυτόν σαν αγνή παρθένο» (Β΄Κορ. 11,2).

Ver. 11, 12. See what large letters I use as I write to you with my own hand. Those who want to impress people by means of the flesh are trying to compel you to be circumcised.

Feel the pain that possesses his blessed soul. Just as those who have fallen into some sorrow, who have lost a true friend, or are undergoing something unexpected, rest neither by night nor day, because of the grief besieging their soul, so the blessed Paul, after a short moral discourse, returns to the subject which had first occupied his mind, saying: ‘See what large letters I use as I write to you with my own hand’. By this he means that he actually wrote the whole letter himself, which was a sign of its authenticity. In his other Epistles, he himself only dictated, another wrote the words down, as can be seen from the Epistle to the Romans, where, at its close, it says, ‘I, Tertius, who am writing the Epistle down, salute you’ (Romans 16:22). But in this instance he wrote everything himself. And he did so by necessity, not just out of love, but in order to prevent any aspersion being cast, because he’d been charged with things he had no part in and was reported to be actually preaching circumcision and only pretending not to. This is why he was compelled to write the Epistle with his own hand, thus staving off attack by providing a written testimony. By ‘what large letters’, it seems to me that he means not so much how big they are but rather how misshapen, as if he were saying: ‘Although my writing isn’t of the best, I’ve been forced to write with my own hand to stop the mouths of those who are traducing me’.

Ver. 12, 13. Those who want to impress people by means of the flesh are trying to compel you to be circumcised. The only reason they do this is to avoid being persecuted for the cross of Christ. Not even those who are circumcised keep the law, yet they want you to be circumcised, so that they may boast about your circumcision in the flesh.

Here he indicates that they undergo this, not willingly but out of necessity. He provides them with an opportunity to withdraw, almost speaking in their defence, and urging them to beat a hasty retreat. What does ‘to impress people by means of the flesh’ mean? It means, ‘by other people’. He says that they were reviled by the Jews for deserting the customs of their fathers. Therefore they desire to injure you, so that they can answer to the Jews through your flesh. He says this in order to demonstrate that they weren’t doing this for God. It’s as if he were saying, ‘This business has nothing to do with piety, it’s all about human pretensions. Unbelievers wish to please other people and so are gratified by the mutilation of the faithful and thus choose to offend God’. Because this is the meaning of ‘to impress people by means of the flesh’. Then, as proof that there’s another reason why they won’t be forgiven, he again castigates them because it wasn’t only in order to please others that they ordained this, but out of their own vainglory. This is why he concludes that they may boast in your flesh, as if they had disciples and were teachers. And what’s the evidence for this? That they themselves, he says, don’t keep the Law. And even if they did keep it, they’d deserve censure; but as things stand their purpose is dishonest.

Ver. 14. But let me not glory, except in the cross of our Lord Jesus Christ

This is certainly thought to be shameful by the world’s reckoning and by unbelievers; in Heaven, though, and among the faithful it’s the highest glory. Poverty’s shameful as well, but we boast in it; and being ridiculed is a laughing matter to them, whereas we’re proud of it. So, too, is the Cross our boast. He doesn’t say, ‘I don’t boast’, nor, ‘I won’t boast’, but, ‘Let me not’ as if he considered it absurd to do so, and was invoking God’s assistance to stop him from boasting. And what is the boast of the Cross? That Christ, for my sake, assumed the form of a slave, and bore His sufferings for me, a slave, an enemy, an ungrateful person. Indeed, He loved me so much that He gave Himself for me. What can compare to this? If servants who receive nothing but praise from their masters, to whom they’re alike by nature, think this is a great thing, how can we not boast when the Master, God Himself, isn’t ashamed of the Cross He endured for us. We should never be ashamed of His unutterable protection. He wasn’t ashamed to be crucified for your sake, and will you then be ashamed to confess His infinite solicitude? It’s as if a king went to a prison and himself loosed the chains of a prisoner who, until then, hadn’t been ashamed of the king, but, after that, suddenly became ashamed of him. This would be the height of madness, since the prisoner should have been proud of the king’s action.

Ver. 14. through which the world has been crucified to me, and I to the world

What he calls ‘the world’ here isn’t heaven nor the earth, but the affairs of life, the praise of men, hangers-on, glory, wealth, and everything else that’s thought to be impressive. ‘To me these things have become dead’. That’s how Christians should always be and that’s what they should say. Not content with the first ‘death’, he added another, saying, ‘and I to the world’, implying a double ‘death’, and saying, ‘They’re dead to me, and I to them. They don’t attract or overwhelm me, as they’re dead once for all. Nor do I desire them, since I’m dead to them as well’. Nothing can be more blessed than this mortification, because it’s the whole substance of the blessed life.

Ομιλία του π. Μύρωνος Σιμωνοπετρίτου για τον λόγο και τον προορισμό της ζωής του χριστιανού. Η ομιλία έγινε στο μετόχι της Αναλήψεως της Ι.Μ. Σίμωνος Πέτρας στο Βύρωνα Αττικής.

Άγιος Ιάκωβος (Τσαλίκης).

[Διήγηση του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη Λεμεσού κ. Αθανασίου]:
Λίγες μέρες πριν πάμε εκεί ήρθαν από ένα χωριό και τον προσκάλεσαν να πάρει μερικά λείψανα του Αγίου Δαυίδ και να πάει στο χωριό τους για να τους κάνει κάποια παράκληση.
Την ώρα που τα πήγε ήταν μια γυναίκα εκεί από τον Καναδά. Ήταν μαζί με μια άλλη μοναχή, Κύπρια μάλιστα, και πήγαιναν να συναντήσουν τον π. Ιάκωβο.

Η κοπέλα από τον Καναδά, φυσικός μάλιστα, δεν ήταν πιστή κοπέλα, ήταν μάλλον άθεη. Πήγαν να τον δουν και τους λέει ο π. Ιάκωβος:
– Τώρα φεύγω, πάω στο χωριό, δεν ξέρω αν θα γυρίσω γρήγορα. Εύχομαι όμως ο Άγιος Δαυίδ, που είναι εδώ στο μοναστήρι μας να σας πληροφορήσει ότι όντως υπάρχουν άγιοι, η χάρις του Αγίου Πνεύματος. Υπάρχει ο Θεός, ο οποίος νικά της φύσεως τους νόμους.

Πήγε, λοιπόν, ο π. Ιάκωβος στο ντουλάπι, εκεί που φυλάνε τα λείψανα του Αγίου Δαυίδ πήρε ένα κομμάτι από τα λείψανα, από τη λειψανοθήκη, έκλεισε το ντουλάπι κι έφυγε.

Όταν ξεκίνησε να φύγει, τότε, το θυμιατό που ήταν μέσα στο ντουλάπι κλειστό με γυαλιά γύρω-γύρω άρχισε να κινείται μόνο του και να θυμιάζει μπροστά στα μάτια της μοναχής, της κοπέλας από τον Καναδά και του πατρός Ιακώβου.
Αυτό εξακολούθησε περίπου μισή ώρα. Τότε ο π. Ιάκωβος, με πολλή φυσικότητα είπε:
– Κοίταξε, Μαρία, αυτό το θυμίασμα για σένα είναι. Για να πιστέψεις ότι ο Άγιος Δαυίδ μπορεί να ενεργεί υπεράνω των νόμων της φύσεως.

Από το βιβλίο του Κλείτου Ιωαννίδη, “Γεροντικό του 20ού αιώνα”, των εκδόσεων η “Μεταμόρφωσις του Σωτήρος”, Μήλεσι.

Βγαίνοντας από τον Ι. Ναό Ευαγγελισμού Ευόσμου, συνάντησα μια συμφοιτήτρια. «Ήρθες για την Παναγία;» με ρώτησε. Πριν προλάβω να απαντήσω συνέχισε: «Δεν το έχουμε πει στους δικούς μας ακόμα, αλλά, την ημέρα που ήρθε η Παναγία στον Εύοσμο, πήγαμε στον γιατρό, και μας είπε πως θα γίνουμε γονείς! Ήταν κάτι που το θέλαμε τόσο καιρό!» Η χαρά της έφτανε μέχρι τον ουρανό. Τα μάτια της έλαμπαν. Μιλούσε με όλη την ύπαρξή της γεμάτη από ευγνωμοσύνη προς την Παναγία. Η πίστη της εκδηλωνόταν πηγαία σαν ζωντανό νερό που ρέει. Ήταν ήδη μητέρα και δεν είχε καμία αμφιβολία για την βοήθεια της Παναγίας Μητέρας στην ζωή της.

Η Τίμια Ζώνη της Παναγίας τέθηκε σε προσκύνηση στον Ι. Ναό Ευαγγελισμού Ευόσμου για έξι ημέρες στο τέλος του Οκτωβρίου (έως τις 29/10). Σε ένα κλίμα χαράς, ευφροσύνης, φωτεινής διάθεσης και κατάνυξης, χιλιάδες ανθρώπων πέρασαν για να την προσκυνήσουν. Την Θεία Λειτουργία ακολουθούσαν Παρακλήσεις και Αγρυπνίες. Στις 6 το πρωί που άνοιγε ο Ναός πλήθος κόσμου ήταν ήδη εκεί περιμένοντας να προσκυνήσει.

Ήταν άνθρωποι που πιστεύουν. Άνθρωποι που νιώθουν ότι η ευλογία της Παναγίας επιτελεί αλλαγές στην ζωή τους. Άνθρωποι που έχουν πόνο. Όχι μόνο σωματικό αλλά και ψυχικό. Άνθρωποι που υποφέρουν και ελπίζουν σε βοήθεια. Αλλά και άλλοι που θέλουν να Της αποδώσουν τιμή. Άλλοι που θέλουν να εκφράσουν ευγνωμοσύνη και εκείνοι που νιώθουν την αξία της και επειδή δεν έχουν συχνά την ευκαιρία να την προσκυνήσουν – αφού φυλάσσεται στο Άγιον Όρος – θέλησαν να το κάνουν με χαρά. Είναι θαυμαστό και ζηλευτό αυτό το αίσθημα των ανθρώπων να επιθυμούν να βρεθούν μπροστά στην εικόνα της Παναγίας και σε ένα κειμήλιο της επίγειας ζωής της, να ακουμπήσουν τα χείλη τους και να θέσουν την ψυχή τους σε προσκύνηση. Πέρα από εκδήλωση της πίστης τους είναι και άνοιγμα της καρδιάς τους.

Όλοι οι άνθρωποι αυτοί, δεν εκλογικεύουν το βίωμά τους. Δεν τους ενδιαφέρει να απαντήσουν σε ερωτήσεις ύπαρξης του Θεού γιατί δεν έχουν τέτοιες αμφιβολίες. Ζουν αληθινά βάζοντας οι ίδιοι τον Θεό στην ζωή τους. Αφιερώνουν χρόνο από την ημέρα τους και ταξιδεύουν ίσως από μακριά για να βρεθούν στον συγκεκριμένο τόπο και χρόνο. Ζουν κάτι που άλλοι δεν το βιώνουν. Κάνουν μια ελεύθερη και σωτήρια επιλογή. Και η επιλογή τους αυτή τους δικαιώνει.

Το σύνθημα των εθελοντών που βοήθησαν στην οργάνωση και την εξυπηρέτηση των χιλιάδων που έφτασαν στον Ιερό Ναό ήταν: Διακονούμε το Θαύμα. Και είδαν πολλά θαύματα να γίνονται και άκουσαν πολλούς ανθρώπους να περιγράφουν τον πόνο και την προσμονή τους για το θαύμα. Οι εθελοντές απλά ανέβαζαν και κατέβαζαν την μπάρα που κρατά σε τάξη τους προσκυνητές, καθάριζαν τον ναό, φρόντιζαν να υπάρχουν φρέσκα λουλούδια, εξυπηρετούσαν όσους ήθελαν να ζητήσουν κάτι ειδικό, μοίραζαν κεράσματα. Στην ουσία, ήταν ευρηματικοί στον τρόπο με τον οποίο εκδήλωναν την αγάπη τους και γινόταν έτσι μέτοχοι στο πανηγύρι.

Τέτοιοι άνθρωποι πάνε στα προσκυνήματα. Τόσο ίδιοι και τόσο διαφορετικοί. Άνθρωποι που μπορούν και ζουν το θαύμα!

Ένας από τους ομορφότερους αναμφίβολα ναούς των Αθηνών κτισμένος σε ένα υποβλητικό αισηθητικά τοπίο, είναι ο ναός της Αγίας Μαρίνας του Θησείου. Ευρίσκεται στην συμβολή των οδών Πυγμαλίωνος και Αγίας Μαρίνας και αποτελούσε στο παρελθόν χώρος προσευχής των κυφορούντων γυναικών, για να έχουν ασφαλή και ανώδυνο τοκετό, αλλά και των μητέρων ευρύτερα, για την υγεία και προστασία των παιδιών τους.

Ως πρός την αρχιτεκτονική του τεχνοτροπία ο ναός ειναι σταυροειδής και υποβάλλει αισθητικά τον επισκέπτη, με τον μεγάλο κεντρικό τρούλο και τους άλλες τέσσερις μικρότερους στις γωνίες. Τα θεμέλια του ναού τέθησαν το 1922 και αποπερατώθηκε το 1927. Τα αρχικά σχέδια για τον ναό εκπονήθηκαν απο τον Ερνέστο Τσίλερ, αλλά τελικά προκρίθηκαν τα σχέδια του αρχιτέκτονα Αχιλλέα Γεωργιάδη. Όμως τις εντυπώσεις στο εξαίσιο τοπίο του λόφου των Νυμφών όπου βρίσκεται ο ναός της Αγίας Μαρίνας, κλέβει στην κυριολεξία το μικρό βυζαντινό εκκλησάκι – αφιερωμένο επίσης στην Αγία Μαρίνα – σμιλευμένο στον βράχο των Νυμφών, στην νοτιανατολική γωνία του μεταγενέστερου ναού. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις ο ναός κτίστηκε μεταξύ του 11-ου και του 12-ου αιώνα και ο βράχος εξομαλύνθηκε αισθητικά με επιχρίσματα, ενώ παράλληλα αγιογραφήθηκε. Οι αρχαιολογικές έρευνες ανέδειξαν πέντε στρώματα επιχρισμάτων και παράλληλα τοιχογραφίες του 13-ου, του 17-ου και του 18-ου αιώνα. Οι τοιχογραφίες υπέστησαν μεγάλες φθορές προϊόντος του χρόνου. Οι πιο παλιές εξ΄ αυτών βρίσκονται στο ιερό βήμα, ήτοι η πλατυτέρα βρεφοκρατούσα, άγγελοι, καθώς και εικόνες των Αγίων Βασιλείου, Αγίου Γεωργίου κ.α.

Στην τοποθεσία που ανηγέρθη η παλιά εκκλησία, προϋφίστατο αρχαία υδατοδεξαμενή, της οποίας απεκαλύφθη το στόμιο, μέσω του οποίου έπαιρναν το νερό. Ο καινούριος ναός του 20-ου αιώνα είναι επενδυμένος με τοιχογραφίες του 1930, επιμελημένες κατά βάση απο τους ζωγράφους Κανδρή και Γραικό, οι οποίοι προσέδωσαν μια ξεχωριστή αισθητική τεχνοτροπία, εμπνευσμένη απο τις αντίστοιχες δυτικές. Το καλαίσθητο τέμπλο του ναού φιλοτέχνησε ο αρχιτέκτονας Γεώργιος Νομικός. Εξάλλου στο βόρειο τμήμα του ναού, έχουν ενσωματωθεί ορισμένες αποτοιχισμένες τοιχογραφίες της παλιάς εκκλησίας. Ένεκα της υψηλής αισθητικής και του γραφικού χαρακτήρα της Αγίας Μαρίνας, η εκκλησία προτιμάται κατά κόρον απο παλιούς Αθηναίους για τα μυστήρια του γάμου και των βαπτίσεων. Η Αγία Μαρίνα με το απαράμιλλο κάλλος της, στον αξεπέραστο αισθητικά για την πανοραμική του θέα λόφο των Νυμφών, αποτελεί ένα κόσμημα για την ορθόδοξη ταυτότητα της πόλης.

Ένα πεντανόστιμο χορταστικό πιάτο!

Υλικά για 4 άτομα

700 γρ. μοσχαρίσιος κιμάς
200 γρ. χοιρινός κιμάς
1 μεγάλο πολτοποιημένο κρεμμύδι ξερό
1 αβγό
2 κουταλιές σούπας γιαούρτι
1/2 ποτήρι τριμμένη φρυγανιά
1 κουταλάκι γλυκού ξύδι
αλάτι
πιπέρι
ρίγανη
1 κουταλιά σούπας ελαιόλαδο
Για τη γέμιση

300 γρ. μανιτάρια
2 πιπεριές Φλωρίνης κομμένες κυβάκια
1 σκελίδα σκόρδο
1 καρότο κομμένο κυβάκια
αλάτι
πιπέρι
δυόσμο
1 ποτήρι νερό
2 κουταλιές σούπας ελαιόλαδο
100 γρ τριμμένο κασέρι
Εκτέλεση

Σε ένα βαθύ μπολ βάζετε αρχικά όλα τα υλικά για το ρολό κιμά και τα ζυμώνετε καλά.
Για τη γέμιση

Σε ένα τηγάνι βάζετε τις δυο κουταλιές ελαιόλαδο και σοτάρετε τα μανιτάρια, το σκόρδο, τις πιπεριές και το καρότο κομμένο σε μικρά κυβάκια, μέχρι να μαλακώσουν.
Έπειτα προσθέτετε τον δυόσμο, αλάτι, πιπέρι κι αφήνετε να κρυώσει.
Απλώνετε σε μια επιφάνεια τον κιμά που ζυμώσατε κι από πάνω προσθέτετε τη γέμιση, το τριμμένο κασέρι και το τυλίγετε προσεχτικά σε ρολό.
Βάζετε σε ένα ταψί 1 ποτήρι νερό, 2 κουταλιές σούπας ελαιόλαδο και το ρολό. Ψήνετε σε προθερμασμένο φούρνο στους 190 βαθμούς για 30 λεπτά.
Το γυρνάτε και από την άλλη πλευρά και ψήνετε για άλλα 30 λεπτά, για να ροδοκοκκινίσει.
Αν το νερό τελειώνει την ώρα του ψησίματος προσθέτετε λίγο ακόμη.

Πηγή: briefingnews.gr

When those who have sinned and seen all the great evil that they themselves have caused and the consequences thereof, they’re penitent. Penitence is an inclination to return to God, from Whom they have become estranged. In this way they seek communion with God, as well as His mercy.

In His love for us, God doesn’t want anyone to be lost, but rather desires that all of us should come to a knowledge of the truth and be saved. He not only accepts the repentance of those who willingly repent, once they’ve become aware of their sins, but also calls to repentance those who, through callousness and excess have slid into sin.

He does this with the aim of saving them.

» Saint Nectarios of Pentapolis

Μένουμε έκθαμβοι μπροστά στα σπουδαία χαρίσματα τους. Το προορατικό, το διορατικό, το θαυματουργικό τους χάρισμα. Αλλά αυτά για εκείνους ήταν δεύτερα.

Ομιλία με θέμα «Τέσσερις νέοι Άγιοι της Εκκλησίας: Πορφύριος, Παΐσιος, Ιάκωβος, Αμφιλόχιος»,πραγματοποίησε ο Πρωτοπρεσβύτερος Γεώργιος Δορμπαράκης, στον Ιερό Ναό Ευαγγελιστρίας Πειραιώς, την Τετάρτη 31 Οκτωβρίου.

Της ομιλίας, που δόθηκε στο πλαίσιο του προγράμματος «ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει…», προηγήθηκε Ιερά Παράκληση προς την Υπεραγία Θεοτόκο τη Βηματάρισσα.

Οι άγιοι της Εκκλησίας μας είναι άνθρωποι οι οποίοι φανέρωσαν τον Χριστό και επομένως κατ᾽ αναλογία της αγάπης μας στο Χριστό, αγαπάμε και τους αγίους μας, προλόγισε ο π. Γεώργιος.

Η σύγχρονη εποχή μας, ευλογήθηκε από τον Θεό να αναδείξει μεγάλα πνευματικά αναστήματα, μεγάλους αγίους, σαν την παλαιάς εποχής. Όπως τους τέσσερεις οσίους στους οποίους ήταν αφιερωμένη η ομιλία, αλλά και άλλους ακόμη.

Μια πληθώρα αγίων που φανερώνει την διαχρονική και αιώνια παρουσία του Αγίου Πνεύματος στην Εκκλησία του Χριστού. Αφού είναι γνωστό ότι οι άγιοι αποτελούν τον καρπό του Αγίου Πνεύματος.

«Το Άγιο Πνεύμα δημιουργεί τις συνθήκες για να υπάρχουν άγιοι. Άνθρωποι δηλαδή, όχι αναμάρτητοι αλλά αγωνιστές πάνω στη μόνη οδό που οδηγεί στην βασιλεία του Θεού, την μετάνοια».

Στη συνέχεια ανέφερε σύντομα βιογραφικά στοιχεία για κάθε έναν από τους τέσσερεις νέους αγίους της Εκκλησίας μας, για να περιγράψει αμέσως μετά τα κύρια χαρακτηριστικά και των τεσσάρων.

Το πρώτο που ανέφερε, ήταν η βαθιά πίστη τους στο Κύριο Ιησού Χριστό. Όχι μία πίστη γενική και αόριστη σε Θεό, αλλά συγκεκριμένα στον Ιησού Χριστό και συνεπώς στον Τριαδικό Θεό που φανέρωσε Εκείνος.

Κι αυτό συνιστά μια χαρισματική πραγματικότητα, γιατί κανείς από μόνος του δεν γίνεται πιστός στον Χριστό. Ο Θεός Πατέρας ασκεί μία έλξη, μία γοητεία στην καρδιά του ανθρώπου, οπότε και εκείνος κατ’ αναλογία της καλής του διάθεσης, ανταποκρίνεται στο κάλεσμα του Θεού.

«Αυτή η ανταπόκριση του ανθρώπου, οδηγεί σε δύο καταστάσεις. Πρώτον, την ένταξη του στο χώρο της Εκκλησίας. Δεύτερον σε συνθήκες καρδιακής αγάπης προς τον Κύριο.

Που θα πει ότι η αληθινή πίστη στον Χριστό έχει πάντοτε εκκλησιαστικό χαρακτήρα. Στην Εκκλησία ζει κανείς την παρουσία του Χριστού, αφού η Εκκλησία είναι το ζωντανό σώμα Του».

Και είναι εξόχως συγκινητική, η διαπίστωση του εκκλησιαστικού φρονήματος όλων αυτών των οσίων. Πάντοτε ακολουθούσαν ότι έλεγε και αποφάσιζε η Εκκλησία.

Ποτέ δεν διαφοροποιούνταν, στηριζόμενοι στα χαρίσματα τους. Ήταν άγιοι, γιατί ήταν σωστά ενταγμένοι μέσα στην Εκκλησία, επεσήμανε ο π. Γεώργιος.

Και από την άλλη, η καρδιακή σχέση τους με τον Χριστό. Η πίστη τους δηλαδή δεν ήταν κάτι το τυπικό ή ένα θέμα ιδεολογίας.

Αυτό που τους συνείχε, ήταν η βαθιά αγάπη τους προς τον Χριστό, ο οποίος με τις εντολές Του, καθόριζε την πορεία της ζωής τους.

Δεύτερο στοιχείο που περιέγραψε, η αγάπη τους προς τον συνάνθρωπο. Δεν διέκριναν τους ανθρώπους από το ποιόν τους, ώστε ανάλογα να τους συμπεριφερθούν.

«Με την χάρη του Θεού έβλεπαν την ψυχή του ανθρώπου, την εικόνα του Χριστού μέσα του. Και είτε χαίρονταν από την φωτεινότητα της, είτε θλίβονταν και προσεύχονταν γι’ αυτήν, λόγω της σκοτεινιάς των παθών της. Έτσι κι αλλιώς, η στάση τους ήταν πάντοτε στάση ανιδιοτελούς αγάπης».

Τρίτο γνώρισμα, η μεγάλη τους ταπείνωση. Η ταπείνωση για τους οσίους αυτούς, δεν ήταν απλώς μια επιμέρους αρετή. Αποτελούσε την βάση όλων, δεδομένου ότι από αυτήν κρίνεται η ποιότητα και της αληθινής πίστης στον Χριστό, όπως και της αγάπης προς τον συνάνθρωπο.

Γιατί χωρίς ταπείνωση ο άνθρωπος, έστω κι αν έχει του κόσμου τις αρετές, εκπίπτει σε έναν δαιμονισμό που λίγο απέχει από τον δαιμονισμό του ίδιου του διαβόλου.

«Και οι τέσσερεις όσιοι, ήξεραν πολύ καλά ότι ο Εωσφόρος ξέπεσε από την πρώτη θέση που είχε, λόγω της υπερηφάνειας στην οποία περιέπεσε.

Λόγω δηλαδή της αδυναμίας επιμονής στην πραγματικότητα του εαυτού του. Ότι όλα τα καλά ανήκουν στον ίδιο τον Θεό και το μόνο που έχουμε τα κτιστά όντα, είναι το τίποτα. Από μόνοι μας είμαστε ένα τίποτα».

Η αίσθηση της μηδαμινότητάς τους, συνείχε την ζωή τους, κρατώντας τους στην ισορροπία της πνευματικής τους ζωής.

Ενώ από την άλλη είχαν πλήρη επίγνωση των χαρισμάτων τους, τα οποία όμως απέδιδαν στον ίδιο τον Χριστό.

Τα παραπάνω κύρια χαρακτηριστικά της ζωής τους, έφερναν πληθώρα άλλων χαρισμάτων και θαυμαστών καταστάσεων στην ύπαρξη τους.

Διότι, όπως παρατηρεί ο π. Γεώργιος, η αληθινή πίστη, η γνήσια αγάπη, η διακριτική ταπείνωση, αποτελούν γεννητικές αρετές. Με την έννοια ότι δημιουργούν το κατάλληλο κλίμα για να σκηνώσει πλούσια η χάρη του Θεού στον άνθρωπο.

Συνιστά παραδοξότητα για κάποιους χριστιανούς, το πηγαίο χιούμορ τους, το τελευταίο χαρακτηριστικό που ανέφερε.

Είναι συγκλονιστικό να σκεφτεί κανείς, ότι μιλάμε για οσίους ανθρώπους, αφιερωμένους σε σκληρή άσκηση ψυχής και σώματος, οι οποίοι όμως χαρακτηρίζονταν από μία διάθεση τόσο νεανική και ευχάριστη, που έκανε κάποιους να προβληματίζονται και ίσως να τους παρεξηγούν.

Και δεν μιλάμε για μία ευτράπελη κατάσταση, εξήγησε, αλλά για το ευχάριστο του χαρακτήρα και των λόγων, το άνοιγμα της ψυχής προς τον προσερχόμενο πλησίον.

Και τελείωσε την ομιλία του:

«Μένουμε έκθαμβοι μπροστά στα σπουδαία χαρίσματα τους. Το προορατικό, το διορατικό, το θαυματουργικό τους χάρισμα. Αλλά αυτά για εκείνους ήταν δεύτερα.

Δεν είναι τα χαρίσματα, δηλαδή οι δωρεές του Θεού, αυτά που βάζουν στον παράδεισο. Αυτά μπορεί να τα παίρνει και να τα δίνει ο Θεός, όποτε κρίνει ότι συμφέρει τον άνθρωπο.

Η αγάπη στον Θεό και τον άνθρωπο και η αίσθηση της μικρότητας μας είναι τα πρώτα και ουσιώδη».

Του Σταμάτη Μιχαλακόπουλου

Την ομιλία μπορείτε να παρακολουθήσετε εδώ:

Όταν σηκώνεσαι από τον ύπνο πρόκειται για μια προεικόνιση της αναστάσεως των νεκρών, που περιμένει όλους τους ανθρώπους, να κατευθύνεις τις σκέψεις σου στον Θεό. Να προσφέρεις σαν θυσία σ’ Εκείνον τους πρώτους καρπούς της λειτουργίας του νου σου, όταν αυτός δεν έχει ακόμα προσλάβει καμιά μάταιη εντύπωση.

Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσιανίνωφ

Ενα συγκλονιστικό ιατρικό θαύμα έπραξαν οι Άγιοι Ανάργυροι πριν από 1.700 χρόνια! Διαβάστε πως κατάφεραν να σώσουν ένα  ασθενή με γάγγραινα, αντικαθιστώντας το πόδι του, με υγιές μέλος. Σπάνια ευρήματα, αλλά και πίνακες ζωγραφικής επιβεβαιώνουν το γεγονός.

Παγκόσμια αναγνώριση για το θαύμα της πρώτης ανά τον κόσμο μεταμόσχευσης από τους Αγίους Αναργύρους. Το περιστατικό στη Βοστόνη το 1962, το οποίο διηγείται ο ίδιος ο καθηγητής Χειρουργικής Βασίλειος Κέκης.

Οι ερευνητές,  σημειώνουν, ότι έχουν βρει την πρώτη παράσταση μιας πολύ δύσκολης χειρουργικής επέμβασης, και μάλιστα μεταμόσχευσης, σε έναν πίνακα ζωγραφικής ο οποίος απεικονίζει μια σκηνή ιατρικής πράξης που πραγματοποιήθηκε τους πρώτους αιώνες μετά Χριστόν, τουλάχιστον 1.700 χρόνια πριν από τη σύγχρονη Ιατρική και προτού οι ειδικοί επιστήμονες μιλήσουν για πρώτη φορά περί μεταμόσχευσης.

Ο κ. Βασίλειος Κέκης, καθηγητής της χειρουργικής του Πανεπιστημίου Αθηνών και Διευθυντής χειρουργός του “Ιατρικού Κέντρου Αθηνών”, έζησε στη Βοστόνη Αμερικής το 1962, μια έντονη θρησκευτική εμπειρία, σε σχέση με θαυμαστές θεραπείες των Αγίων Αναργύρων, τις οποίες αναφέρουμε στη συνέχεια, όπως τις κατέγραψε ο ίδιος, προς δόξαν του Θεού και τιμή των Αγίων Κοσμά και Δαμιανού.

Τον Μάιο του 1962 μετεφέρετο επειγόντως στο τμήμα ατυχημάτων του Γενικού Νοσοκομείου της Μασσαχουσέτης (Mass. General Hospital) στη Βοστόνη Αμερικής, ένα μικρό αγόρι ηλικίας δώδεκα ετών, στο οποίο είχε αποκοπεί το δεξί του χέρι κατόπιν τροχαίου ατυχήματος. Μετά από επιτυχή χειρουργική επέμβαση επιτεύχθει η ανασυγκόλληση του άκρου και μετά από λίγο καιρό ο μικρός μαθητής επανήλθε στην ομάδα μπέιζ-μπολ του σχολείου του!

Μετά την επιτυχία αυτή ο ημερήσιος και περιοδικός τύπος της Αμερικής θέλησε να λάβει λεπτομέρειες για το γεγονός και γι΄ αυτό από το Νοσοκομείο οργανώθηκε Press conferences μετά των ιατρών χειρουργών, οι οποίοι έλαβαν μέρος στην εγχείρηση αυτή. Κατ΄ αρχήν ένας από τους δημοσιογράφους ρώτησε εάν το Mass. General Hospital διεκδικούσε την προτεραιότητα για ένα τέτοιο είδος χειρουργικής επέμβασης.

Τότε προς έκπληξη όλων, ο διευθυντής του Νοσοκομείου, χειρούργος E. D. Churchill απάντησε ως εξής: “Όχι, δεν διεκδικούμε τέτοια προτεραιότητα, διότι μια άλλη ομάδα γιατρών, οι Άγιοι Κοσμάς και Δαμιανός, περί το 400 μ.Χ. ακρωτηρίασε ενός άνδρα το κάτω άκρο, το οποίο έπασχε από γάγγραινα και το αντικατέστησε με ενός άλλου υγιούς από έναν Άραβα, ο οποίος μόλις είχε πεθάνει”! Το περιοδικό του M. G. H. δημοσίευσε τότε ένα ζωγραφικό πίνακα του 14ου αιώνα με θέμα “Το θαύμα του Μαύρου Ποδιού”, των Αγίων Κοσμά και Δαμιανού. Το ιατρικό περιοδικό Spectrum της εταιρείας “Pfizer”, θέλοντας να δημοσιεύσει έναν έγχρωμο πίνακα με το θαύμα, ανακάλυψε ότι υπάρχουν πλέον των 1500 ζωγραφικών πινάκων της εποχής της Αναγέννησης στα διάφορα μουσεία και Εκκλησίες της Ευρώπης, οι οποίοι απεικονίζουν το γεγονός της μεταμόσχευσης του μέλους από τους αγίους Κοσμά και Δαμιανό.

Η Αναπαράσταση του Ιατρικού Θαύματος!

Πίνακα, ο οποίος απεικονίζει τη μεταμόσχευση, την οποία πραγματοποίησαν οι Άγιοι Κοσμάς και Δαμιανός, βρίσκει σήμερα ο επισκέπτης στο Μουσείο του Αγίου Μάρκου στη Βενετία της Ιταλίας.

Οι Ιταλοί ερευνητές υποστηρίζουν ότι είναι η πρώτη απεικονιζόμενη σε ζωγραφική αναπαράσταση μεταμόσχευση άκρων. Το συγκεκριμένο έργο τέχνης, το οποίο έγινε με τέμπερα και φύλλο χρυσού στον πίνακα, είναι τρόπον τινά μια αγιογραφία που απεικονίζει το θαύμα του 474 μ.Χ. από τον Ιταλό καλλιτέχνη Matteo di Pacino. Να σημειώσουμε ότι υπάρχουν και πολλοί μεταγενέστεροι πίνακες που αποτυπώνουν το ίδιο γεγονός!

Πλείστοι άλλοι αντίστοιχοι υπάρχουν στην Πινακοθήκη του Μονάχου, την Ακαδημία της Φλωρεντίας, το Λούβρο των Παρισίων και σε διάφορες Εκκλησίες της Ευρώπης. Και στην Ελλάδα, στην Εκκλησία των Αγίων Αναργύρων Βέροιας βρίσκεται μια αγιογραφία-τοιχογραφία που απεικονίζει το θαύμα του “Μαύρου ποδιού”.

Επιπλέον, εικόνες του θαύματος του “Μαύρου ποδιού” μπορούμε να βρούμε στις πρώτες σελίδες των περισσοτέρων κλασσικών βιβλίων, τα οποία αφορούν στη μεταμόσχευση, με σχόλια σχετικά για την πρώτη γνωστή και επιτυχή μεταμόσχευση έστω και υπό την αναφορά ενός θαύματος.

Πηγή: briefingnews.gr

Annual weekend of the Orthodox Youth of the Benelux in Westmalle, Belgium

Για μια ακόμη χρονιά πραγματοποιήθηκε με την προτροπή και την συμμετοχή του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Βελγίου κ. Αθηναγόρου, η συνάντηση των Ορθοδόξου Νεολαίας της Μπενελούξ, το Σαββατοκύριακο 27-28 Οκτωβρίου 2018.

Δεκάδες νέοι είχαν την ευκαιρία να συμμετάσχουν σε λατρευτικές εκδηλώσεις, σε βιωματικά εργαστήρια, σε εποικοδομητικές συζητήσεις, σε εξορμήσεις στη φύση και άλλες δραστηριότητες.
Η ετήσια συνάντηση Ορθοδόξου Νεολαίας της Μπενελούξ, έχει καταστεί πλέον θεσμός και μία από τις σημαντικές και ουσιαστικές δραστηριότητες της Ι. Μητροπόλεως Βελγίου.

Πηγή: fanarion.blogspot

Δεν είναι πλάκα , δεν είναι αστείο , δεν είναι άλλη μια έρευνα στο κενό και στο περίπου…
Ο Ιπποκράτης έδωσε το φάρμακο για τον καρκίνο πρίν πολλά χρόνια.Και θα υιοθετήσουμε την τακτική του πανεπιστήμονα Ιπποκράτη ο οποίος μας έλεγε ότι είμαστε ότι τρώμε. Τι συμβαίνει όμως και υπάρχει στις ημέρες μας αυτή η έξαρση του καρκίνου;

Ας γνωρίσουμε την Ιπποκράτειο αντικαρκινική άμυνα η οποία στηρίζεται στην ισορροπία των 4 βασικών γεύσεων.

Αυτός θεωρείται η κορυφή της ελληνικής ιατρικής γιατί πρώτος αυτός ασχολήθηκε με την ανατομία και φυσιολογία και διατύπωσε ως εξής τις αντιλήψεις του για την υγεία και την αρρώστια, που υιοθέτησε και ο Ιπποκράτης: «Εκείνο που διατηρεί την υγεία είναι ισομερής κατανομή και ακριβής μείξη μέσα στο σώμα των δυνάμεων (= ισονομία) του ξηρού, του υγρού, του κρύου, του γλυκού, του πικρού, του ξινού και του αλμυρού. Την αρρώστια την προκαλεί η επικράτηση του ενός (=μοναρχία). Η θεραπεία επιτυγχάνεται με την αποκατάσταση της διαταραχθείσας ισορροπίας, με τη μέθοδο της αντίθετης από την πλεονάζουσα δύναμη».

Οι αντιλήψεις αυτές τις βρίσκουμε ακέραιες στον Ιπποκράτη. Η ακριβής μείξη, η ισονομία, η συμμετρία, η αρμονία, βρίσκονται στη βάση των δογμάτων των Πυθαγορείων και του Ιπποκράτη.Γράφει χαρακτηριστικά ο Ιπποκράτης: «Μέσα στον άνθρωπο υπάρχει και το πικρό και το αλμυρό, το γλυκό, το ξινό, το στυφό και το άνοστο και… τα συστατικά αυτά όταν αναμειγνύονται και ενώνονται μεταξύ τους, ούτε φαίνονται ούτε βλάπτουν τον άνθρωπο. Όταν όμως κάποιο απ΄ όλα διαχωριστεί και μείνει μόνο του τότε φαίνεται να προκαλεί βλάβη».

Έχει υποστηριχθεί, ότι με τον αποκλεισμό των πικρών ουσιών – μόνο ηδονή και ευχαρίστηση στο λάρυγγά μας είναι το σύνθημά μας – αποκλείσαμε μια από τις 4 βασικές γεύσεις: αλμυρό, ξινό, πικρό, γλυκό. Πολλοί έχουν απορρίψει και το ξινό και έχουν επιλέξει το αλμυρό και το γλυκό. Έτσι έχει χαθεί η ισορροπία.Ο Ιπποκράτης τόνιζε την ισορροπία, επηρεασμένος από τον πατέρα της ελληνικής ιατρικής τον γιατρό Αλκμαίωνα.

Αν τρώμε πολλά γλυκά και υδρογονάνθρακες και έχει γίνει το σώμα μας σοκολάτα και ζαχαροπλαστείο, έχει επέλθει ανισορροπία. Η επικράτηση των γλυκών σε βάρος του πικρού θα το πληρώσουμε και μάλιστα ακριβά. Οι όγκοι είναι γεμάτοι από ζάχαρη.Αυτό απέδειξε ο Warburg. Το 2001 ένα ιατρικό συνέδριο στην Καρλσρούη της Γερμανίας, επιβεβαίωσε την παροιμία: «ότι είναι πικρό στο στόμα, είναι καλό στο στομάχι».

Τονίστηκε ότι οι πικρές ουσίες, συμβάλλουν αποφασιστικά στη συνολική διαδικασία της πέψης
Το αμυγδαλέλαιο λαμβάνεται από τους καρπούς του αμύγδαλου. Πλούσιο σε βιταμίνες Α, Ε, Β1, Β2, Β6, Β17 και ιχνοστοιχεία. Η βιταμίνη Β17 δεν είναι βιταμίνη. Είναι η παλιά ονομασία της αμυγδαλίνης, όπως διαβάσαμε σε άρθρο ειδησιογραφικού πόρταλ.

Η αμυγδαλίνη είναι το πικρό συστατικό των αμυγδάλων και μια πιθανή τοξίνη αφού μπορεί να απελευθερώσει κυανίδη στον οργανισμό. Η αμυγδαλίνη θεωρείται ότι έχει αντικαρκινικές ιδιότητες, αλλά αυτό δεν έχει αποδειχθεί επιστημονικά.

.Οι κινήσεις του στομάχου και του εντέρου εντείνονται και επιταχύνεται η προώθηση της τροφής. Διεγείρουν την έκκριση χολής και παγκρέατος, βελτιώνουν την πέψη των λευκωμάτων, πρωτεϊνών και λιπών.Μειώνεται η αίσθηση του φουσκώματος και εμποδίζονται οι διαδικασίες ζύμωσης και σήψης που συντελούνται στο έντερο. Μέσω της βελτίωσης απορρόφησης της βιταμίνης Β12, οι πικρές ουσίες υποστηρίζουν την παραγωγή αίματος, προάγουν την απορρόφηση των λιποδιαλυτών στοιχείων, όπως και του σιδήρου. Οι πικρές ουσίες υποστηρίζουν και τη δημιουργία βάσεων (αλκαλικό υψηλό ΡΗ) στον οργανισμό. Και δρουν μ” αυτό τον τρόπο ενάντια στην υπεροξείδωση του αίματος.

Κανόνας 1ος Σε περίπτωση συστηματικής λήψης των πικρών ουσιών

1) δυναμώνει το συκώτι: Το συκώτι θέλει πικρά για να λειτουργήσει. Η χολή που παράγεται στο συκώτι είναι πικρή. Πως λοιπόν θα έχουμε παραγωγή πρώτης ποιότητας χολής, να διαλύει τα λίπη, αν δεν τρώμε πικρά; Τροφοδοτώντας με ζάχαρη το συκώτι δεν παράγουμε πικρή χολή.
2) Βελτιώνεται ο μεταβολισμός και με τον τρόπο αυτό μειώνεται και η χοληστερίνη. Με τα πικρά μειώνονται και οι τιμές του σακχάρου. Ο καθένας το καταλαβαίνει. Το σάκχαρο προέρχεται από την κατάχρηση υδατανθράκων, όχι από την κατάχρηση πικρών ουσιών και η θεραπεία γίνεται με τα αντίθετα, έλεγε ο Ιπποκράτης.

Πικρές ουσίες, όπως η Clucosonalat Sinigrin, είναι αντικαρκινικές. Πως δρουν οι πικρές ουσίες;

Η περίπτωση του βερίκοκου

Το κέντρο για τον καρκίνο είναι το συκώτι. Το συκώτι είναι για τον καρκίνο, ότι η καρδιά για το κυκλοφορικό. Το συκώτι είναι το κέντρο. Δυνατό συκώτι διώχνει τον καρκίνο.

Ζαχαροποιημένο και σοκολατοποιημένο συκώτι ίσον καρκίνος. Η άμυνα και ο τερματοφύλακας του οργανισμού εναντίον του καρκίνου βρίσκονται στο συκώτι και το συκώτι θέλει πικρά για να λειτουργήσει σωστά, να αποθηκεύσει τις βιταμίνες. Γιατί δεν παρουσιάζεται καρκίνος στο λεπτό έντερο;Ρωτήστε κάποιο γιατρό. Πολλοί δεν γνωρίζουν. Άλλοι απαντούν το ΡΗ, η μεγάλη ποσότητα γ – σφαιρίνης (επηρεάζεται από το σελήνιο), ή λόγω της ταχείας διέλευσης. Η απάντηση βρίσκεται στο γεγονός, ότι – σύμφωνα με τη φυσιολογία- στο λεπτό έντερο χύνονται οι εκκρίσεις της χολής και του παγκρέατος που κάνουν αλκαλικό το ΡΗ του λεπτού εντέρου.

Τα παγκρεατικά ένζυμα (θρυψίνη, χυμοθρυψίνη) και η χολή, είναι βασικής σημασίας για το περίεργο γεγονός, ότι στο λεπτό έντερο δεν εμφανίζεται σχεδόν ποτέ καρκίνος. Ο συνδυασμός και των δύο.
Γιατί και στο πάγκρεας και στο χοληδόχο πόρο εμφανίζεται καρκίνος; Να θέσω διαφορετικά το ερώτημα. Αν είναι το ΡΗ ή η γ-σφαιρίνη η αιτία που το καρκίνου του λεπτού εντέρου είναι πρακτικά 0, γιατί δεν αυξάνουμε τις γ – σφαιρίνες ή δεν διορθώνουμε το ΡΗ του οργανισμού σε αλκαλικό;

Ας θυμηθούμε τον Otto Warburg: 1) μεγάλη κατανάλωση γλυκόζης (γαλακτικό οξύ), 2) έλλειψη οξυγόνου, 3) χαμηλό (όξινο) ΡΗ. Η τριάδα των χαρακτηριστικών των καρκινικών κυττάρων.Πράγματι στο λεπτό έντερο υπάρχει αλκαλικό ΡΗ. Τα ένζυμα είναι πολύ ευαίσθητα. Η θερμοκρασία τα καταστρέφει εντελώς. Για να έχουμε λοιπόν πολλά ένζυμα, πρέπει να καταναλώνουμε ωμές τροφές. Έτσι θα ανεβάζουμε το επίπεδο των πεπτικών ενζύμων του εντέρου και θα έχουμε περισσότερα παγκρεατικά ένζυμα.

Κανόνας 2ος Τουλάχιστον το 50% των τροφών ενός καρκινοπαθή πρέπει να είναι ωμές, για άριστη λειτουργία των παγκρεατικών ενζύμων.

Πώς το κουκούτσι του βερίκοκου σκοτώνει τα καρκινικά κύτταρα;

Η Β17 που περιέχεται στο κουκούτσι του βερίκοκου, στα πικραμύγδαλα και τα αμύγδαλα, αποτελείται από δύο σάκχαρα (γλυκόζη) ένα βενζελδαύδη και ένα κυάνιο συνδεδεμένα μεταξύ τους. Όπως ο καθένας γνωρίζει, το κυάνιο είναι υψηλά τοξικό και σε μεγάλες ποσότητες θανατηφόρο.Όμως σ” αυτή τη φυσική του μορφή είναι χημικά αδρανές. Υπάρχει μία ουσία, που μπορεί να ξεκλειδώσει το μόριο της βιταμίνης Β17 και να απελευθερώσει το κυάνιο του βερίκοκου. Η ουσία αυτή είναι το ένζυμο beta glucosidase (βήτα γλυκοσιδάση), που το καλούμε, το ένζυμο που ξεκλειδώνει.

Όταν η βιταμίνη Β17, έρχεται σε επαφή μ” αυτό το ένζυμο, όχι μόνο απελευθερώνεται το κυάνιο, αλλά και η βενζελδαϊδη, η οποία είναι πολύ τοξική από μόνη της. Αυτές οι δύο ουσίες μαζί έχουν δηλητηριώδη ισχύ 100 φορές περισσότερο απ΄όσο κάθε μια χωριστά. Αυτό καλείται συνεργιστικό αποτέλεσμα.Ευτυχώς, το ένζυμο αυτό δεν βρίσκεται οπουδήποτε στον οργανισμό μας σε επικίνδυνο βαθμό, εκτός από τα καρκινικά κύτταρα.

Κάποτε δε 100 φορές περισσότερο απ΄ότι στα περιβάλλοντα υγιή κύτταρα. Αποτέλεσμα: Το δηλητήριο που απελευθερώνεται από το κουκούτσι του βερίκοκου και του αμύγδαλου στοχεύει στα καρκινικά κύτταρα και μόνο και τα σκοτώνει.

Υπάρχει επίσης ένα άλλο ένζυμο, που καλείται ροδανάση. Το ονομάζουνε προστατευτικό ένζυμο, για την ικανότητά του να προστατεύει και να ουδετεροποιεί το κυάνιο μετατρέποντάς το σε υποπροϊόντα ωφέλιμα για την υγεία. Αυτό το ένζυμο απαντάται σε μεγάλες ποσότητες σε κάθε σημείο του οργανισμού μας, εκτός από τα καρκινικά κύτταρα, τα οποία δεν προστατεύονται.
Με λίγα λόγια η ροδανάση προστατεύει τους ιστούς από το κυάνιο ενώ δεν υπάρχει στα καρκινικά κύτταρα. Β γλυκοσιδάση απελευθερώνει το κυάνιο που σκοτώνει τον καρκίνο. Βρίσκεται στα καρκινικά κύτταρα, δεν βρίσκεται στα υγιή.

Προσοχή εδώ. Ένα παράδειγμα από την ιστορία.

Οι επιστήμονες γνωρίζουν πως το αντίδοτο στη δηλητηρίαση από κυάνιο, είναι η ζάχαρη.
Αναφέρεται στην ιστορική απόπειρα δολοφονίας με κυανιούχο κάλιο κατά του Ρασπούτιν, μισητό πρόσωπο στην προεπαναστατική Ρωσία.

Μολονότι ο Ρασπούτιν δηλητηριάστηκε με κυάνιο, δεν έπαθε τίποτα, διότι το κυανιούχο κάλιο είχε τοποθετηθεί μέσα σε γλυκά και σε κρασί. Αν και η δόση ήταν μεγάλη παρουσίασε ελάχιστα συμπτώματα δευτερεύοντα της δηλητηρίασης, όπως λόξυγκα, σιελόρροια κ.λ.π. Η ζάχαρη είχε εξουδετερώσει τη δράση του πολύ δραστικού δηλητηρίου. Τη λεπτομέρεια αυτή δεν τη γνώριζαν οι επίδοξοι δολοφόνοι.

Ας φανταστούμε λοιπόν σήμερα έναν καρκινοπαθή που έχει καταναλώσει μεγάλες ποσότητες γλυκών, αναψυκτικών, ποτών, πατάτας, ή που η διατροφή του περιλαμβάνει κυρίως υδατάνθρακες, αν είναι δυνατόν να πάθει κάτι με λίγα κουκούτσια από βερίκοκα, όπως τα παπαγαλάκια των ΜΜΕ είπαν, ακολουθώντας τα κελεύσματα των κυρίων τους στου Μεμόριαλ.
Όπως δεν έπαθαν οι Χούντζας, όπως λέει η παράδοσή μας με το μυλωνά, όπως επιστημονικά το ανέλυσε ο Krebs με τη ροδανάση και τη Β γλυκοσιδάση, τα κουκούτσια από βερίκοκα είναι απολύτως ασφαλή.

Αρχίζουμε σε περιπτώσεις διαγνωσμένου καρκίνου με 5 την ημέρα, την πρώτη βδομάδα., με 10 τη δεύτερη και χωρίς περιορισμό στη συνέχεια. Η όρεξη, η πέψη, ο μεταβολισμός, θα βελτιωθούν.Τα βερίκοκα είναι φρούτα εποχής και τα προμηθευόσαστε από το μανάβη της γειτονιάς. Από αυτό το αντικαρκινικό φάρμακο όχι μόνο δεν κερδίζουν οι φαρμακευτικές εταιρίες, αντίθετα ζημιώνουν.

Κανόνας 3ος: Τα καρκινικά κύτταρα έχουν όξινο (χαμηλό ΡΗ)

Το ΡΗ το ισορροπεί το ασβέστιο η βιταμίνη D, το μαγνήσιο, το κάλιο, το βόριο. Το λεμόνι, βοηθά στην απορρόφηση του ασβεστίου. Καταναλώνετε πολύ λεμόνι κάθε μέρα, όπως συστήνει η αντικαρκινική δίαιτα Μοερμαν στην Ολλανδία. Τρώτε χέλια (τεράστια πηγή βιταμίνης Δ 5000 ΙΘ (μονάδες) στα 100 γραμ..Φρούτα, ειδικά σταφύλι (τεράστια πηγή καλίου). Λαχανικά (μπρόκολο, λάχανο, μωβ – άσπρο)καρότα, λαχανίδες (τεράστια πηγή αφομοιώσιμου ασβεστίου), βλήτα (επίσης τεράστια πηγή ασβεστίου, βορίου), μαϊντανό (ειδικά για καρκίνο του πνεύμονα, ρόκα (ειδικά για καρκίνο των νεφρών), ραδίκια (με το ζουμί τους).

Κανόνας 4ος: Η υποξία (χαμηλό οξυγόνο), είναι χαρακτηριστικό της καρκινογένεσης
H χλωροφύλλη δίνει το οξυγόνο στα φυτά. Σύμφωνα με το μεγάλο γιατρό Max Gerson (7) που θεράπευσε τον νομπελίστα Αλμπερτ Σβάϊτσερ και αποδεδειγμένα 50 καρκινοπαθείς σύμφωνα με τις ακτινογραφίες τους πριν και μετά τη θεραπεία.

Οι πράσινοι χυμοί, τουλάχιστον 5 την ημέρα, δίνουν το απαιτούμενο οξυγόνο και υγεία στα κύτταρα.Έχουμε έτσι απόπτωση (θάνατο, κυτταρική αυτοκτονία) των καρκινικών κυττάρων. Οι χυμοί της τσουκνίδας, φύλλων ελιάς, σέλινου, μαϊντανού και καρότου παίζουν σημαντικό ρόλο.
Ο Gerson μάλιστα, χρησιμοποιούσε ειδικό, αποχυμωτή, για τη διατήρηση όλων των θρεπτικών συστατικών. Όταν παρουσίασε τις ανίατες περιπτώσεις στο Κογκρέσο με όλα τα αποδεικτικά στοιχεία που τις συνόδευαν (εξετάσεις, ακτινογραφίες κ.λ.π.). Αντί να τον συγχαρούν, άρχισε ένα ανελέητο κυνηγητό εναντίον του.

Έτσι δρουν οι φαρμακευτικές εταιρίες. Καταδιώκουν την αλήθεια. Τα ίδια έγιναν και στη Γαλλία με τον Μπελανσονί, γιατρό του προέδρου Μιτεράν κ.λ.π..

Κανόνας 5ος: Τρώτε άφθονο σκόρδο και κρεμμύδι μέχρι «σκασμού»

Σκοτώνει τα καρκινικά κύτταρα.

Γιατί τεράστιες ποσότητες; Υπάρχουν πολλοί σκουπιδιάρηδες στον οργανισμό μας που τον καθαρίζουν από τις τοξίνες και τα δηλητήρια. Το γκλοκουρονικό οξύ, είναι ένα απ΄ αυτά. Έχετε ακούσει κάτι για την εξέταση Β-γλυκουρονιδάση; Ρωτείστε το γιατρό σας. Στα βιβλία της καρδιολογίας αναφέρεται ως εξέταση στο εγκεφαλονωτιαίο υγρό και πως συναντάται υψηλή σε σε αδενοκαρκινώματα, λεμφώματα, καρκινώματα από πλακώδη κύτταρα κ.λ.π. Τι κάνει η γλυκουρονιδάση; Καταστέλλει τη σύζευξη μεταξύ τοξίνης και του σκουπιδιάρη γλυκουρινικού οξέως με αποτέλεσμα οι τοξίνες να παραμένουν στον οργανισμό.

Όσο περισσότερο σκόρδο και κρεμμύδι καταναλώνουμε, τόσο περισσότερο καταστέλλεται η δράση της β-γλυκουρουνιδάσης και αποβάλλονται οι τοξίνες από τον οργανισμό.

Το ασβέστιο παίζει επίσης σημαντικότατο ρόλο στη μείωση της δραστηριότητας της β-γλυκουρονιδάσης. Από την άλλη μεριά το γλυκουρονικό οξύ χρειάζεται μήλα μπρόκολα, ραπάνια, λάχανο (ειδικά μωβ), χαμομήλι.

Επίσης τα κρεμμύδια μειώνουν σημαντικά τη γλυκόζη, όσο και την απάντηση της ινσουλίνης στη γλυκόζη. Το γλυκουρανικό οξύ συζεύγνυται με τη χολερυθρίνη από το ένζυμο UDT GT και απεκρίνεται στη χολή. Έχουμε καλύτερη λειτουργία της χολής και του συκωτιού.

Ο γιατρός Χαβάκης έγραφε πως στην Τρασυλβανία, όπου οι κάτοικοι που στη διατροφή τους έχουν μεγάλη θέση τα κρεμμύδια, ο καρκίνος είναι σχεδόν άγνωστος. Επειδή η δράση των κρεμμυδιών στο σάκχαρο είναι γνωστή και στην ιατρική .

Είναι αδιανόητο, οι καρκινοπαθείς και οι διαβητικοί να μην τρώνε πολλά κρεμμύδια. Ειδικά αν οι διαβητικοί τρώνε αρκετά φρέσκα κρεμμύδια, πέφτει ο δείκτης του σακχάρου.

Επίσης αν κάθε πρωί στίβουν ξερά κρεμμύδια και πίνουν μισό φλιτζάνι πέφτουν αισθητά η χοληστερίνη και το σάκχαρο. Ο δεύτερος ρόλος του κρεμμυδιού είναι ότι παρεμβαίνει στην τυροσίνη κινάση. Το κρεμμύδι, το μήλο και το γκρέιπφρουτ, περιέχουν κουερσετίνη, ένα βιοφλανοειδές. Η κουερσετίνη είναι σημαντικότατη, γιατί σταματά τη δράση μιας κατηγορίας ενζύμων που λέγονται κινάσες της τυροσίνης.

Tα ένζυμα αυτά βρίσκονται στην κυτταρική μεμβράνη και στο εσωτερικό της και όταν ενεργοποιούνται εντέλουν τα καρκινικά κύτταρα να διασπαστούν και έτσι προκαλούνται οι μεταστάσεις. Για να μην δίδονται εντολές διαίρεσεις του κυττάρου και έτσι να αποτρέπονται οι μεταστάσεις, το μήνυμα είναι: τρώτε άφθονα κρεμμύδια. Υπάρχουν φάρμακα για την αναστολή δράσης της τυροσίνης κινάσης (Τυροφωστίνες).

Ο στόχος των φαρμακευτικών εταιριών είναι σαφής: Θαυμάζουμε το Gleenvec ή τις τυροφωστίνες. Θαυματουργό το Gleenvec, καταπληκτική η επιστήμη! Μπράβο! Εμείς κερδίζουμε και οι καρκινοπαθείς είναι ευχαριστημένοι.! Κουβέντα όμως για το κρεμμύδι, που είναι το φυσικό Gleenvec. Πείτε μου!

Είχε άδικο ο Ιπποκράτης, όταν έγραφε: «Πιστεύω, ότι για να ασκήσει αποτελεσματικά το επάγγελμά του ένας γιατρός, είναι ανάγκη να γνωρίζει και μάλιστα να προσπαθήσει σκληρά να μάθει, όλα τα περί φύσης, δηλαδή ποιά επίδραση ασκούν στον άνθρωπο, ή τροφή, το ποτό και οι διάφορες συνήθειες σε κάθε άτομο ξεχωριστά. Δεν αρκεί να νομίζει απλά, ότι το τυρί είναι κακή τροφή, επειδή προκαλεί πόνο σε όποιον καταναλώνει μεγάλες ποσότητες.

Πρέπει να μάθει, τι πόνο προκαλεί, για ποια αιτία και για ποιο, από όσα υπάρχουν μέσα στο σώμα είναι ακατάλληλο. Γιατί υπάρχουν πολλές άλλες τροφές και ποτά που είναι από τη φύση τους βλαβερά και επιδρούν στον άνθρωπο με ποικίλους τρόπους. Κάποιοι μπορούν να φάνε μεγάλες ποσότητες τυρί, χωρίς να τους πειράξει καθόλου. Αντίθετα τονώνει θαυμάσια όσους ωφελεί. Άλλοι όμως το αφομοιώνουν δύσκολα. Οι οργανισμοί είναι διαφορετικοί. Η γνώση αυτών θα θεράπευε τον άνθρωπο από τις αρρώστιες».

Το ερώτημα παραμένει. Έχουν σήμερα γνώσεις οι γιατροί για τη θεραπευτική αξία των τροφών; Τι διδάσκονται για τη θεραπευτική τους δύναμη; Έχει άδικο ο Ιπποκράτης;

Κανόνας 6ος: Περιορίστε την Αποκαρβοξυλάση της ορνιθίνης (ODC)

Η Αποκαρβοξυλάση της ορνιθίνης είναι το ένζυμο κλειδί στη σύνθεση των πολυαμινών και παίζει σημαντικό ρόλο στη διαίρεση και ανάπτυξη του κυττάρου. Επανερχόμαστε στο μεγάλο ρόλο του συκωτιού.

Η εξίσωση, συκώτι = καρκίνος και καρκίνος = συκώτι, παίζει και εδώ το ρόλο της. Η αποκαρβοξυλάση της ορνιθίνης, είναι ηπατικό ένζυμο. Αν το σταματήσουμε, σταματούμε και την ανάπτυξη των όγκων.

Η αποκαρβοξυλάση της ορνιθίνης κάνει πολύ παρέα με την ινσουλίνη. Είναι στενές, πολύ στενές φιλενάδες. Επιρεάζοντας τις πολυαμίνες, προκαλούν αύξηση των όγκων, μεταστάσεις, αύξηση του βάρους. Επίσης ο συνδυασμός ινσουλίνης με σωματομεδίνες (IGF1 και IGF 2) είναι θανατηφόρος. Οι σωματομεδίνες (IGF1 και IGF 2) μοιάζουν με την προϊσουλίνη και παίζουν σημαντικότατο ρόλο στη ρύθμιση του πολλαπλασιασμού και της λειτουργίας των κυττάρων.

Σε υποκλυκαιμία, σχετιζόμενη με όγκο η (IGF1) είναι υψηλή. Ο όγκος έχει καταναλώσει όλο το σάκχαρο και ζητάει και άλλο. Γι΄αυτό έχουμε υπογλυκαιμία. Η IGF1, είναι ο κύριος παράγοντας για τη διέγερση των λιποκυττάρων, επιτάχυνση της ανάπτυξης των όγκων και πρόκλησης φλεγμονών. Η ινσουλίνη συνοδεύεται από την IGF1, που διεγείρει την κυτταρική ανάπτυξη. Μεγάλη αύξηση της ινσουλίνης και των σωματομεδινών, διεγείρουν την αύξηση των καρκινικών κυττάρων, αλλά και την ικανότητά τους να κάνουν μεταστάσεις (8). Μεγάλη κατανάλωση ζάχαρης, συνδέεται με αύξηση της ινσουλίνης με την παρέα της IGF σε μια προσπάθεια του οργανισμού να ρίξει το σάκχαρο. Τη σκυτάλη μετά την ινσουλίνη, παίρνουν οι σωματομεδίνες και αποκαρβοξυλάση της οπνιθίνης. Αποτέλεσμα: Μεταστάσεις, αυξήσεις των όγκων.

Ας δούμε μερικές έρευνες:

Η S. Hankinson της ιατρικής σχολής του Χάρβαρντ, απέδειξε, ότι από μια ομάδα γυναικών, ηλικίας κάτω των πενήντα, εκείνες με το υψηλότερο IGF, είχαν εφτά φορές περισσότερες πιθανότητες να εμφανίσουν καρκίνο του μαστού (ομάδες ερευνητών από το Xάβαρντ, το Mac Gill κ.λ.π. έδειξαν το ίδιο αποτέλεσμα στον καρκίνο του προστάτη με 9 φορές μεγαλύτερη πιθανότητα στους άνδρες που είχαν ψηλές σωματομεδίνες (10). Άλλες μελέτες έχουν δείξει παρόμοια αποτελέσματα στον καρκίνο του παγκρέατος, του παχέος εντέρου, των ωοθηκών κ.λ.π.

Πως μειώνουμε την ινσουλίνη και τις φίλες της τις σωματομεδίνες; Κόβοντας με το μαχαίρι στους καρκινοπαθείς γλυκά, πατάτες, ψωμιά και γενικά τις επεξεργασμένες τροφές. Η εξέταση ινσουλίνης και σωματομεδινών (IGF1 και IGF2) είναι απαραίτητες. Έρευνες έχουν δείξει, ότι η πλήρης αποχή από τροφές πλούσιες σε υδατάνθρακες μειώνει θεαματικά τα επίπεδα ινσουλίνης και IGF.
Για την αναστολή της ODC (αποκαρβοξυλάση της ορνιθίνης), το σκόρδο, το τσάι, το ρόδι ο χυμός από φύλα ελιάς, τα καρύδια, τα κρεμμύδια, τα κεράσια και όλα τα πικρά παίζουν σημαντικότατο ρόλο.

Όταν πέσουν η ινσουλίνη και οι σωματομεδίνες, ο οργανισμός αποβάλλει τα σάκχαρα. Το σώμα – ζαχαροπλαστείο, διώχνει τον καρκίνο πετώντας τα στοιχεία που τον θρέφουν.
Άρα μειώστε τα γλυκά και αυξήστε τα πικρά… έτσι θα έχετε ευεξία και αντίσταση απέναντι στον Καρκίνο.

Πηγή: iellada.gr

Αίσιο τέλος είχε τελικά η απαγωγή δύο μαθητών 11 ετών, στη Λάρνακα που απασχόλησε ιδιαίτερα τα  ελληνικά ΜΜΕ από το πρωί της Τρίτης, καθώς εντοπίστηκαν σώοι και αβλαβείς. Στη δημοσιότητα βρίσκονται πλέον τα στοιχεία του 35χρονου που κατηγορείται για την απαγωγή τους. Οδηγήθηκε ενώπιον δικαστηρίου, το οποίο και διέταξε την οκταήμερη κράτησή του.

Το βίντεο που δημοσίευσε η κυπριακή τηλεόραση επιβεβαιώνει ότι δεν χρειάζεται πολλή ώρα για να γίνει το μοιραίο.

Κάτι τέτοιες στιγμές οι γονείς αγωνιούν για τα παιδιά τους. Υπάρχει τρόπος να προστατευθούν από τον επιτήδειο που θα προσπαθήσει ανά πάσα στιγμή να τα προσεγγίσει;

Μιλώντας στη HuffPost Greece, η Πηνελόπη Κονιστή, διευθύντρια του 2ου Δημοτικού Σχολείου, που βρίσκεται σε μια πολυσύχναστη γειτονιά της Αθήνας, στο Παγκράτι, εξηγεί ότι γονείς και εκπαιδευτικοί είναι ιδιαίτεροι προσεχτικοί με τη μεταφορά των μαθητών από και προς το σχολείο.

Αναλυτικότερα, εξηγεί αναλυτικά πως «μέσα στο πλαίσιο των προγραμμάτων αλλά και των μαθημάτων μας, ο καθένας συζητά με τους μαθητές και τους επισημαίνει ότι δεν πλησιάζουμε κανέναν που δεν τον γνωρίζουμε, ακόμα και αν πει ότι τους έστειλε ο μπαμπάς και η μαμά. Αυτό είναι το πρώτο και σημαντικό. Ακόμα και αν πει ″τον έχω στο τηλέφωνο να σου μιλήσει″».

Όσον αφορά την ασφάλεια που παρέχει το σχολείο, κανένας άγνωστος δεν πλησιάζει μαθητή. «Δίνουμε το παιδί σε συνοδό που έχει υπογράψει υπεύθυνη δήλωση και αν παρατηρήσουμε αλλαγή, δηλαδή αν δεν έρθει ο υπογράφων, το παιδί μένει στο σχολείο και ενημερώνουμε αμέσως τους κηδεμόνες» αναφέρει η διευθύντρια.

Προς επίρρωση των προαναφερθέντων δηλώσεων της κας Κονιστής, η . Αναστασία Φρόντζου-Χρηστίδη,  σύμβουλος Σχέσεων, Παιδιού και Οικογένειας, Β.Α. Ψυχολογίας, αλλά και Επιστημονική Συνεργάτης Μονάδας Εφηβικής Υγείας (Μ.Ε.Υ) Β Παιδιατρικής Κλινικής Πανεπιστημίου Αθηνών, Νοσοκομείο Παίδων ¨Π&Α Κυριακού”, μιλώντας στη HuffPost Greece  έρχεται να συμπληρώσει ότι τελικά η συμβουλή «δεν μιλάμε σε αγνώστους» που έλεγαν παλιά οι γονείς στα παιδιά τους, φαίνεται να έχει εφαρμογή σε κάθε παρόμοια περίσταση και στις μέρες μας.

Συγκεκριμένα, εξηγεί ότι «οι προθέσεις των ανθρώπων δεν είναι πάντα αγαθές, μιας και ο δόλος υποκινεί τα βήματα πολλών, αλλά από την άλλη δεν μπορούμε να υποτιμήσουμε και τον παράγοντα της ψυχικής υγείας , μιας και έχουν αυξηθεί παρόμοια κρούσματα με πρωταγωνιστές ψυχιατρικά ασθενείς».

Η κα Φρόντζου-Χρηστίδη τονίζει ότι άλλες συμβουλές δίνουμε στα παιδιά προσχολικής και πρώτης σχολικής ηλικίας και άλλες στους εφήβους. Όσον αφορά, τα πρώτα, «οφείλουμε να δίνουμε συμβουλές χωρίς να αναφερόμαστε αναλυτικά στους κινδύνους.  Περιοριζόμαστε στο ότι μπορεί να μας κάνουν κακό και όχι στο ότι μπορεί να μας κλέψουν, να μας κακοποιήσουν, να μας βασανίσουν. Η αναφορά σε λεπτομέρειες μπορεί να φέρει διαταραχές λήψης τροφής, διαταραχές ύπνου/ και καταθλιπτικό συναίσθημα.

Όσον αφορά τους εφήβους, που αφορά και περιστατικό της Κύπρου, «καλό είναι να μην κυκλοφορούν με ακριβά κινητά, ώστε να μη γίνονται εύκολα στόχος. Και να μην βρίσκονται μόνοι σε σκοτεινά ή απομονωμένα μέρη», αναφέρει χαρακτηριστικά η παιδοψυχολόγος.

Τέλος, αναφέρεται και στο φαινόμενο της διαδικτυακής αποπλάνησης (grooming) που χρίζει ιδιαίτερης προσοχής. Οι επιτήδειοι, προσεγγίζουν μια φιλική σχέση μαζί τους για περισσότερες πληροφορίες για τη ζωή τους.

«Πλησιάζουν παιδιά με έντονη ανάγκη για επικοινωνία, παιδιά παραμελημένα, με χαμηλή αυτοεκτίμηση ή παιδιά δυσλειτουργικών οικογενειών. Προσπαθούν να κερδίσουν την εμπιστοσύνη των εφήβων, δείχνουν ότι τους συμπαραστέκονται στα προβλήματά τους και σε επόμενο τόνο πραγματοποιούν συνάντηση».

Τι κάνουμε σε αυτές τις περιπτώσεις;

Όχι άγνωστους φίλους στο Διαδίκτυο
Όχι ανάρτηση προσωπικών δεδομένω
Έλεγχος πληροφοριών Μέσω Διαδικτύου
Τα παιδιά να απευθύνονται σε γονείς κι εκπαιδευτικούς για ό,τι τους συνέβη
Προειδοποιεί μάλιστα και για συμμορίες παιδόφιλων με ανήλικα μέλη που είναι όμηροι και είναι η δίοδός τους, μέσα από την οποία θα προσεγγίσουν τους εφήβους με σκοπό την απαγωγή ή τη σεξουαλική κακοποίησή τους.

«Χρειάζεται σύνεση και ψυχραιμία, ώστε να μην περάσουν οι γονείς το κατώφλι της φοβίας. Δεν πρέπει να τρομοκρατηθούν, ούτε να τρομοκρατήσουν. Η συναισθηματική κάλυψη από την οικογένεια και η καθημερινή επικοινωνία μαζί τους  μπορεί να προστατεύσουν τα παιδιά τους από τους επιτήδειους και να μειώσουν την εμφάνιση τέτοιων δυσάρεστων περιστατικών

Καθώς ο κίνδυνος ελλοχεύει για τα παιδιά όχι μόνο σε φυσικούς χώρους, αλλά και στο διαδίκτυο, ο Διευθυντής της Ηλεκτρονικής Δίωξης Γιώργος Παπαπροδρόμου, μας συστήνει τις επίσημες ιστοσελίδες της Ηλεκτρονικής Δίωξης της ΕΛ.ΑΣ «Cyberalert», και «Cyberkid», όπου υπάρχουν αναλυτικά όλες οι συμβουλές που δίνονται για την αποφυγή αποτρόπαιων συμβάντων.

Οι σημαντικότερες εξ’αυτών:

Να μη δίνει σε κανέναν, ακόμα και στον καλύτερό του φίλο, τον κωδικό πρόσβασής του στο Διαδίκτυο. Τα μόνα άτομα που θα πρέπει να γνωρίζουν τον κωδικό είναι οι γονείς του.
Να μην απαντά σε ηλεκτρονικά μηνύματα με ύποπτο περιεχόμενο ή άγνωστο αποστολέα.
Να μην απαντά σε ηλεκτρονικά μηνύματα που το κάνουν να αισθανθεί «άβολα». Σε περίπτωση που λάβει ένα τέτοιο μήνυμα, να μη διστάζει να το αναφέρει στους γονείς του ή σε κάποιο άλλο πρόσωπο που εμπιστεύεται.
Αν αισθανθεί άβολα την ώρα που συνομιλεί μέσω chatroom, να διακόψει αμέσως τη συνομιλία.
Να αποφεύγει να στέλνει τη φωτογραφία του και άλλα προσωπικά του στοιχεία μέσω διαδικτύου σε άγνωστα άτομα.
Να σκεφθεί πολύ καλά ενδεχόμενη συνάντηση με διαδικτυακό φίλο και να ζητήσει την άποψη των γονέων σχετικά με αυτό το θέμα.
Σε περίπτωση που αποφασίσει να συναντηθεί με το «διαδικτυακό του φίλο», να ενημερώσει οπωσδήποτε τους γονείς του ή κάποιο άτομο που εμπιστεύεται και να φροντίσει ώστε η συνάντηση αυτή να πραγματοποιηθεί σε δημόσιο χώρο.
Να αναπτύξει κριτική διάθεση σε ό,τι διαβάζει στο Διαδίκτυο και να μην εμπιστεύεται αμέσως ό,τι δει σε αυτό.
Να αναπτυχθεί μια σχέση εμπιστοσύνης μεταξύ παιδιών και γονέων, ούτως ώστε το παιδί να συζητά με τους γονείς του και να τους αναφέρει οτιδήποτε βλέπει και ζει όταν σερφάρει στο internet . Είναι επίσης απαραίτητο οι ίδιοι οι γονείς να αποκτήσετε βασικές γνώσεις για το διαδίκτυο και να ενημερωθείτε σωστά ώστε να μπορέσετε να προσφέρετε στο παιδί σας την καθοδήγηση που είναι απαραίτητη κατά την πλοήγησή του στον κόσμο του διαδικτύου. Επίσης, η ανάπτυξη διαπροσωπικών σχέσεων με τα παιδιά σας και η αφιέρωση χρόνου σε αυτά είναι πολύ σημαντική.

Και όπως δηλώνει και η κα Φρόντζου-Χρηστίδη: « Τα παιδιά είναι ο θησαυρός της κοινωνίας μας και οφείλουμε να τα προστατέψουμε»

Πηγή: huffingtonpost.gr

Συγκεκριμένα, την Δευτέρα 29 Οκτωβρίου και από ώρα 11 το πρωί έως 2 το μεσημέρι, στο σταθμό του Μετρό στο Σύνταγμα, ειδικοί επιστήμονες θα παρέχουν χρήσιμες συμβουλές για την πρόληψη και αντιμετώπιση του εγκεφαλικού και θα διανέμεται ενημερωτικό υλικό.

«Το εγκεφαλικό και προλαμβάνεται και θεραπεύεται». Αυτό είναι το σύνθημα της Παγκόσμιας Ημέρας Εγκεφαλικών, όπως έχει καθιερωθεί η 29η Οκτωβρίου και ο Ελληνικός Οργανισμός Εγκεφαλικών προχωρά σε δράση ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης, του κοινού στέλνοντας το μήνυμα της πρόληψης.

Συγκεκριμένα, τη Δευτέρα 29 Οκτωβρίου και από ώρα 11 το πρωί έως 2 το μεσημέρι, στο σταθμό του Μετρό στο Σύνταγμα, ειδικοί επιστήμονες θα παρέχουν χρήσιμες συμβουλές για την πρόληψη και αντιμετώπιση του εγκεφαλικού και θα διανέμεται ενημερωτικό υλικό.

Κάθε χρόνο συμβαίνουν παγκοσμίως 17.000.000 εγκεφαλικά, 6.000.000 άνθρωποι πεθαίνουν και 5.000.000 άνθρωποι έχουν σοβαρή μόνιμη αναπηρία. «Πίσω από αυτά τα νούμερα υπάρχουν αληθινές ζωές. Οι ζωές όλων μας…», αναφέρει ο Ελληνικός Οργανισμός Εγκεφαλικών. Η Παγκόσμια Ημέρα Εγκεφαλικού ξεκίνησε το 2006 από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Εγκεφαλικού (World Stroke Organization – WSO). Το 2010 ο WSO κήρυξε το εγκεφαλικό ως κατάστασης εκτάκτου ανάγκης για τη δημόσια υγεία.

Το εγκεφαλικό είναι η πρώτη αιτία αναπηρίας στους ηλικιωμένους και η δεύτερη αιτία θανάτου σε ολόκληρο τον κόσμο. Επηρεάζει το ίδιο το άτομο, την οικογένειά του, το φιλικό του περιβάλλον, την εργασία του και την κοινότητα όπου ζει.

Ως εκ τούτου, είναι απόλυτα αναγκαίο να εξαλειφθούν οι παράγοντες κινδύνου και να ληφθούν μέτρα προστασίας, υπογραμμίζει ο Ελληνικός Οργανισμός Εγκεφαλικών, δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στην πρόληψη του εγκεφαλικού, που «επιτυγχάνεται μέσα από την αντιμετώπιση των παραγόντων που συντελούν στην εμφάνισή του. Αν συμβεί ένα εγκεφαλικό, είναι πολύ σημαντικό να γίνει άμεση διάγνωση, καθώς όσο πιο γρήγορα αντιμετωπισθεί το περιστατικό από τους γιατρούς, τόσο μειώνεται η πιθανότητα να αποβεί θανατηφόρο ή να προξενήσει εκτεταμένη εγκεφαλική ζημιά».

Πηγή: in.gr