Quantcast
Channel: Απόψεις για τη Μονή Βατοπαιδίου (και όχι μόνο)
Viewing all 34873 articles
Browse latest View live

Μην το θεωρούμε σπατάλη χρόνου (Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης († 1994))

$
0
0

20151116-1Εάν δεν αποκτήσουμε λοιπόν εμείς πνευματικό πλούτο, για να μπορούμε να συντηρούμαστε από τους πνευματικούς τόκους, όταν θα εργαζόμαστε δωρεάν για τους άλλους, θα είμαστε οι πιο δυστυχισμένοι και αξιολύπητοι. Γι’ αυτό να μη το θεωρούμε σπατάλη χρόνου, όταν κάνουμε εργασία στον εαυτό μας, είτε για λίγο χρονικό διάστημα είτε για πολύ είτε για πάντα, σ’ όλη τη ζωή μας, διότι η μυστική εργασία έχει την ιδιότητα να κηρύττει μυστικά τον λόγο του Θεού μέσα στις ψυχές των ανθρώπων.

Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης


Οι τέλειες φακές μαγειρεύονται με πράσο και μήλο!

$
0
0

b_ (1)

Υλικά
250 γρ. φακές ψιλές
το λευκό και τρυφερό πράσινο μέρος από 4 μέτρια πράσα, κομμένα σε λεπτές ροδέλες
1 μέτριο πράσινο μήλο, χοντροτριμμένο
2-3 σκελίδες σκόρδου, ψιλοκομμένες
2 φύλλα δάφνης
1 κουτ. γλυκού ρίγανη ξερή, τριμμένη
1/2 κουτ. γλυκού κουρκουμάς
2 κουτ. σούπας ξίδι βαλσαμικό
90 ml ελαιόλαδο
αλάτι, φρεσκοτριμμένο πιπέρι

Διαδικασία
Σε μια φαρδιά κατσαρόλα ζεσταίνουμε 60 ml από το ελαιόλαδο σε μέτρια φωτιά και σοτάρουμε το πράσο με το μήλο για περίπου 10 λεπτά, μέχρι να μαλακώσουν ελαφρώς και να ροδίσουν. Προσθέτουμε τις φακές, αλατοπίπερο, τη δάφνη και ανακατεύουμε απαλά για 1 λεπτό, μέχρι να λαδωθούν καλά. Ρίχνουμε 1 λίτρο νερό και βράζουμε για 35-40 λεπτά ή μέχρι να μαλακώσουν οι φακές και να εξατμιστούν τα περισσότερα υγρά.

Σε ένα μικρό τηγάνι ζεσταίνουμε το υπόλοιπο ελαιόλαδο σε δυνατή φωτιά και σοτάρουμε το σκόρδο με τον κουρκουμά για περίπου 1/2-1 λεπτό και τα αδειάζουμε στις φακές. Προσθέτουμε τη ρίγανη, ανακατεύουμε και σερβίρουμε.

Πηγή: gastronomos.gr

Tell God about it (Saint Porphyrios of Kavsokalyvia)

$
0
0

When you see the devil at the throat of your child, instead of becoming angry with your offspring for going astray, speak to God about it. Whatever you’d have said to the child (because they’d react badly, given their character), tell it to God. Get down on your knees and, by God’s grace, your words will be passed on to the child.

Έρχονταιμόνα τους (Γέροντας Ιωσήφ Ησυχαστής († 1959))

$
0
0

Εμείς να ζητούμε το έλεος της αφέσεως των αμαρτιών μας και να επιμεληθούμε την καθαρότητα της ψυχής, και τα του Θεού έρχονται μόνα τους χωρίς να τα ζητούμε.

Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής

Στο φως για πρώτη φορά η αρχαία Τενέα – Εντυπωσιάζουν τα ευρήματα στην Κορινθία

$
0
0

Νέοι τάφοι πλούσιοι σε ευρήματα με αγγεία, χρυσά, χάλκινα και οστέινα κοσμήματα, στλεγγίδες, νομίσματα

Σπουδαία ευρήματα έρχονται στο φως στο Χιλιομόδι Κορινθίας καθώς για πρώτη φορά εντοπίστηκαν οικιστικά κατάλοιπα της αρχαίας Τενέας.

Όπως αναφέρει ανακοίνωση του υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού για τη συστηματική αρχαιολογική έρευνα, που φέτος διεξήχθη το χρονικό διάστημα από 1 Σεπτεμβρίου έως 10 Οκτωβρίου 2018, «οι εργασίες επικεντρώθηκαν σε δύο κυρίως χώρους: στην περιοχή όπου εκτείνεται οργανωμένο νεκροταφείο ελληνιστικών και ρωμαϊκών χρόνων με συνοδά κτίρια και εγκαταστάσεις και σε έναν δεύτερο χώρο, όπου για πρώτη φορά εντοπίστηκαν και ανασκάφηκαν οικιστικά κατάλοιπα της αρχαίας Τενέας».

Η έρευνα έγινε στο πλαίσιο του προγράμματος Αρχαίας Τενέας, με φορέα τη Γενική Διεύθυνση Αρχαιοτήτων και Πολιτιστικής Κληρονομιάς, υπό την διεύθυνση της δρος Έλενας Κόρκα, επίτιμης γενικής διευθύντριας.

«Τα οικιστικά κατάλοιπα αποτελούν πλέον αποδείξεις για τον εντοπισμό της αρχαίας πόλης, η ύπαρξη της οποίας καταμαρτυρείται μόνον μέσα από ιστορικές πηγές και επιγραμματικές μαρτυρίες παλαιότερων και σύγχρονων μελετητών. Ταυτόχρονα, διεξήχθη ευρείας κλίμακας επιφανειακή και γεωφυσική έρευνα», σημειώνεται στην ανακοίνωση του ΥΠΠΟΑ.

Πιο συγκεκριμένα, στο χώρο του νεκροταφείου, όπου «πραγματοποιήθηκαν τομές περιμετρικά του δίχωρου υπέργειου ρωμαϊκού ταφικού μνημείου και της υποκείμενης αυτού δεξαμενής ελληνιστικών χρόνων, που ανασκάφηκαν το 2016 και 2017», φέτος εντοπίστηκαν επτά νέοι τάφοι. Τέσσερις από αυτούς χρονολογούνται στους ρωμαϊκούς χρόνους και βρίσκονται βόρεια του ταφικού μνημείου, εντός των ρωμαϊκών ταφικών περιβόλων.

«Σε χαμηλότερο επίπεδο διερευνήθηκαν τρεις τάφοι ελληνιστικών χρόνων, εκ των οποίων ο ένας επαναχρησιμοποιήθηκε κατά τους ρωμαϊκούς χρόνους. Από τα οστεολογικά κατάλοιπα των εννέα ταφών οι δύο σκελετοί ανήκαν σε ενήλικους άνδρες, οι πέντε σε ενήλικες γυναίκες και οι δύο σε παιδιά. Μάλιστα, σε έναν από τους τάφους εντοπίσθηκε γυναικεία μαζί με παιδική ταφή», συμπληρώνει η ανακοίνωση του ΥΠΠΟΑ.

Οι ταφές ήταν όλες πλούσια κτερισμένες με αγγεία, χρυσά, χάλκινα και οστέινα κοσμήματα, στλεγγίδες, νομίσματα κ.ά. «Μεταξύ των ευρημάτων ξεχωρίζει δαχτυλίδι που φέρει σφραγιδόλιθο με απεικόνιση Σαράπιδος καθήμενου σε θρόνο και πλησίον του τον Κέρβερο στην παραδοσιακή αναπαράστασή του με τις τρεις κεφαλές, ένας λύχνος κορινθιακού εργαστηρίου με παράσταση της Υγείας, χρυσή δανάκη (σ.σ.: αρχαίο περσικό νόμισμα), θησαυρός τριών νομισμάτων που ανήκουν στις πρώτες κοπές της Κορίνθου ως ρωμαϊκή αποικία και χρονολογούνται περί το 44-40 π.Χ., καθώς και αρχαϊκά νομίσματα του ίδιου νομισματοκοπείου, όπως ένας οβολός Κορίνθου του β’ μισού του 6ου αι. π.Χ. και ένα ασημένιο ημίδραχμο του α’ μισού του 5ου αι. π.Χ.», τονίζει η ανακοίνωση.www.lifo.gr

Λεπτομέρειες και ευρήματα από τον ανεσκαμμένο χώρο με τα οικιστικά κατάλοιπα. 5α και β: Λεπτομέρειες του ανεσκαμμένου χώρου όπου διακρίνονται θυραία ανοίγματα και πήλινα δάπεδα. 5γ: Οστέινο ζάρι ρωμαϊκών χρόνων.5δ:Απότμημα μαρμάρινης επιγραφής ρωμαϊκών χρόνων.5ε: Ειδώλιο ζώου.5 στ: τμήμα ειδωλίου. Το χρονικό διάστημα από 1 Σεπτεμβρίου έως 10 Οκτωβρίου 2018 διεξήχθη η συστηματική αρχαιολογική έρευνα στο Χιλιομόδι Κορινθίας.

 

Ευρήματα από ταφές ελληνιστικών και ρωμαϊκών χρόνων. 1α: Ταφή ελληνιστικών χρόνων. 1β: Λύχνος ρωμαϊκών χρόνων με παράσταση Υγείας. 1γ:Χρυσά ενώτια ρωμαϊκών χρόνων. 1δ:Χρυσή δανάκη Σικυώνας. 1ε: Μικκύλα αγγεία ελληνιστικών χρόνων.

 

Αυτό που διαπιστώνεται, σύμφωνα πάντα με το ΥΠΠΟΑ, είναι ότι, περιμετρικά της δεξαμενής και του μετέπειτα ρωμαϊκού ταφικού μνημείου, εκτείνεται οργανωμένο νεκροταφείο ελληνιστικών και ρωμαϊκών χρόνων, που στο σύνολό του απαριθμεί, από τα μέχρις σήμερα ανασκαφικά στοιχεία, 35 τάφους, πολλοί εκ των οποίων περιλαμβάνουν περισσότερες από μια ταφές. «Ο πλούτος και η ποικιλία των κτερισμάτων πιστοποιεί τη διαχρονική ευμάρεια της πόλης και των κατοίκων της», επισημαίνεται στην ανακοίνωση. Επίσης, συμπληρώνεται ότι «νότια του πηγαδιού που εντοπίστηκε το 2016, αποκαλύφθηκε τμήμα κτιρίου ρωμαϊκής εποχής, η χρήση του οποίου συνδέεται πιθανότατα με το πηγάδι. Η διερεύνηση του κτιρίου που εντοπίστηκε προς το τέλος της έρευνας, θα συνεχιστεί και την επόμενη ανασκαφική περίοδο».

Σιδερένιο δαχτυλίδι ρωμαϊκών χρόνων. Φέρει σφραγιδόλιθο με απεικόνιση Σαράπιδος καθήμενου σε θρόνο που συνοδεύεται από τον Κέρβερο.

Αρχαία Τενέα   Βορειότερα του νεκροταφείου, στον δεύτερο χώρο έρευνας, εντοπίστηκε τμήμα κτιριακών εγκαταστάσεων. «Συγκεκριμένα», συνεχίζει η ανακοίνωση, «σε έκταση 672 τ.μ. ανασκάφηκε τμήμα του οικιστικού ιστού της πόλης, που διέθετε οργανωμένους χώρους με στέγαση και θυραία ανοίγματα. Στο εσωτερικό των χώρων αυτών διατηρούνταν σε καλή κατάσταση πήλινα δάπεδα, καθώς και τμήματα από μαρμάρινα και λίθινα δάπεδα, ενώ κάποιοι από τους τοίχους ήταν ιδιαίτερα επιμελημένοι και έφεραν επίστρωση κονιάματος».

Στο εσωτερικό των παραπάνω χώρων εντοπίστηκαν επιστήλια, κιονίσκοι και άλλα αρχιτεκτονικά, καθώς και ένας πυθαμφορέας, ο οποίος βρέθηκε in situ, δηλαδή στο σημείο όπου είχε τοποθετηθεί κατά την τελευταία χρήση του. Στον ίδιο χώρο, στη θεμελίωση ενός τοίχου, εντοπίσθηκε εγχυτρισμός (ταφή μέσα σε αγγείο) με δύο ταφές εμβρύων. Επιπλέον, σε έναν από τους χώρους, η διερεύνηση του οποίου δεν ολοκληρώθηκε, αποκαλύφθηκε τμήμα πήλινου αγωγού μήκους 3,5 μ., ενώ συγκεντρώθηκε μεγάλος αριθμός ψηφίδων.

«Μόνον από την περιοχή των παραπάνω τομών προέκυψαν περισσότερα από διακόσια νομίσματα, τα οποία χρονολογούνται από τους πρώιμους ελληνιστικούς μέχρι και τους ύστερους ρωμαϊκούς χρόνους. Αρκετά από τα νομίσματα αυτά ανήκουν στην εποχή του Σεπτιμίου Σεβήρου (193-211 μ. Χ.), ενώ εντοπίζονται και σπάνιες τοπικές κοπές διαφόρων πελοποννησιακών πόλεων. Τα νομισματικά ευρήματα δείχνουν ότι ο οικισμός πιθανότατα γνώρισε ιδιαίτερη οικονομική ανάπτυξη στη διάρκεια της δυναστείας των Σεβήρων», τονίζει η ανακοίνωση. Επίσης, σύμφωνα με το ΥΠΠΟΑ, παρατηρήθηκε μεγάλη συγκέντρωση κεραμικής χρηστικών κυρίως αγγείων, ενώ ξεχωριστή θέση ανάμεσα στα ευρήματα κατέχουν ένα θραύσμα επιγραφής ρωμαϊκής εποχής και ένα οστέινο ζάρι.

Οι παραπάνω κτιριακές εγκαταστάσεις, που φανερώνουν συνεχείς παρεμβάσεις και αναδιαμορφώσεις εξαιτίας της μακράς περιόδου χρήσης τους, χρονολογούνται από τους πρώιμους ελληνιστικούς έως και τους ύστερους ρωμαϊκούς χρόνους και διαφαίνεται ότι επεκτείνονται προς όλες τις κατευθύνσεις. Η έρευνα θα συνεχιστεί στους χώρους αυτούς στην επόμενη περίοδο.

Το δυτικό τμήμα του ανεσκαμμένου χώρου με οικιστικά κατάλοιπα.

«Το σύνολο των φετινών ανασκαφικών στοιχείων μάς οδηγεί στην υπόθεση ότι ο οικισμός ενδεχομένως υπέστη τις συνέπειες της επιδρομής του Αλάριχου στην Πελοπόννησο το 396-397 μ.Χ. και ότι ίσως εγκαταλείφθηκε στα χρόνια των αβαροοσλαβικών επιδρομών, στα τέλη του 6ου αιώνα μ.Χ.», προσθέτει η ανακοίνωση του ΥΠΠΟΑ.

Το πρόγραμμα υποστηρίζεται από διεπιστημονική ομάδα ερευνητών, ενώ συμμετείχαν σε αυτό φοιτητές από πανεπιστημιακές σχολές του εσωτερικού και του εξωτερικού, οι οποίοι εργάστηκαν και μαθήτευσαν στο πλαίσιο των ανασκαφικών εργασιών. Ταυτόχρονα, διεξήχθησαν εκπαιδευτικά προγράμματα σε μαθητές δημοτικού και γυμνασίου της περιοχής.

Το ΥΠΠΟΑ υπογραμμίζει την ουσιαστική αρωγή της Περιφέρειας Πελοποννήσου, της επιχείρησης Χ. Τσαούση, του Ιδρύματος Π. και Α. Κανελλοπούλου, της Protergia και της Λάβα Α. Ε., καθώς και τη σημασία που έχει η «ευαισθητοποίηση της τοπικής κοινωνίας με τις προσπάθειες του Σωματείου «Φίλοι Αρχαίας Τενέας»». Τέλος, εκφράζονται οι «ευχαριστίες στις οικογένειες Μανούσου Μανουσάκη και Θωμά Αθανασάκου για τη φιλοξενία τους και Διαμαντή Ηλία και Χρήστου Χασικίδη για τη δυνατότητα διερεύνησης των αγρών που μας διαθέτουν. Σε όλους όσοι υποστηρίζουν το έργο μας εκφράζουμε τις θερμές μας ευχαριστίες», καταλήγει η ανακοίνωση του ΥΠΠΟΑ.

 

Πηγή: lifo.gr

 

 

Ραβάσια Μεγίστης Λαύρας (1912-1913), «Η περίοδος της απελευθέρωσης του Αγίου Όρους και των ρωσικών διεκδικήσεων»

$
0
0

Την Δευτέρα 19 Νοεμβρίου 2018, στις 19:00 στην Αίθουσα Τελετών Παλαιού Κτιρίου Φιλοσοφικής Σχολής του Α.Π.Θ. «Αλέξανδρος Παπαναστασίου» θα πραγματοποιηθεί η παρουσίαση του βιβλίου: Ραβάσια Μεγίστης Λαύρας (1912-1913), «Η περίοδος της απελευθέρωσης του Αγίου Όρους και των ρωσικών διεκδικήσεων» με ομιλητές τον Αρχιμ. Βασίλειο Γοντικάκη, Προηγούμενο Ι.Μ. Ιβήρων, τον Κρίτωνα Χρυσοχοΐδη, Ομότιμο Δ/ντή Ερευνών του Ινστιτούτου Ιστορικών Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών και τον συγγραφέα του έργου Διογένη Καραγιαννακίδη, Συγγραφέα, Δρ. Ν. Δικηγόρο.

Λίγα λόγια για το βιβλίο

Η αλληλογραφία των Μοναστηριών με τους Αντιπροσώπους τους στις Καρυές (Ραβάσια) αποτελεί μοναδικής αξίας ιστορική πηγή, όποια περίοδο και αν ήθελε επιλέξει κανείς.

Το βιβλίο βασίζεται στη μελέτη των ραβασίων της Μεγίστης Λαύρας της περιόδου από τον Σεπτέμβριο του 1912 και μέχρι τον Οκτώβριο του 1913. Μεταφέρει στον αναγνώστη πλούσια αποσπάσματα της αλληλογραφίας συνοδευόμενα από σχόλια και κάποιες ιστορικές πληροφορίες που ο συγγραφέας επέλεξε προς αρτιότερη και ευκολότερη κατανόηση.

Έτσι παρουσιάζονται: εικόνες της καθημερινής ζωής, οι σχέσεις με τις οθωμανικές αρχές, οι ειδήσεις για την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης, οι μαρτυρίες για την απελευθέρωση του Αγίου Όρους και τους φρενήρεις πανηγυρισμούς στις Καρυές και στη Λαύρα, την άφιξη του στρατού και την φιλοξενία του, την έλευση και την αναχώρηση βουλγαρικού αποσπάσματος, την απόδοση τιμών στην βασιλική οικογένεια από την Ιερά Κοινότητα στη Θεσσαλονίκη κ.λπ.

Σημαντικό μέρος του βιβλίου αφιερώνεται στις εντυπώσεις και τα συναισθήματα που προκάλεσε στους αγιορείτες η επιχείρηση της τσαρικής διπλωματίας προς διεθνοποίηση του Αγίου Όρους τον Δεκέμβριο του 1912 και μέχρι τον Οκτώβριο του 1913 και στις αποφάσεις και άλλες εναγώνιες ενέργειές τους προς απόκρουση των συγκεκριμένων διεκδικήσεων.

106η επέτειος ενώσεως της Σάμου με την Μητέρα Ελλάδα (ΦΩΤΟ)

$
0
0

Μήνυμα ομοψυχίας αλλά και αφοσίωσης στις διαχρονικές αξίες του Γένους έδωσαν οι ακρίτες της Σάμου με αφορμή την 106η επέτειο της Eνώσεως της Σάμου με την Μητέρα Ελλάδα. Επίκεντρο των εορτασμών ήταν η πόλις της Σάμου και ο Ιερός Καθεδρικός Ναός του Αγίου Σπυρίδωνος . O Ναός αυτός αποτελεί σύμβολο αφού σε αυτόν την 11η Νοεμβρίου 1912 ο Μητροπολίτης Σάμου Κωνσταντίνος Βοντζαλίδης , ο αρχηγός της Σαμιακής επαναστάσεως Θεμιστοκλής Σοφούλης, αλλά καιοι πληρεξούσιοι της εθνοσυνέλευσης συνέταξαν και υπέγραψαν το ψήφισμα της Ένωσης με την Μητέρα Ελλάδα.

Την Κυριακή 11 του μηνός Νοεμβρίου τελέσθηκε Αρχιερατική Θεία Λειτουργία Ιερουργούντος του Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου μας κ.κ Ευσεβίου ο οποίος και ομίλησε καταλλήλως προς το τέλος αυτής.   Ακολούθως εψάλη η καθιερωμένη Δοξολογία ,προεξάρχοντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κατά διάρκεια της οποίας εξεφωνήθη και ο πανηγυρικός της ημέρας από τον Διευθυντή του ΕΠΑΛ Σάμου κ. Ευάγγελο Τσεσμελή. Στη συνέχεια εψάλη επιμνημόσυνη δέηση στο Άγαλμα του Θεμιστοκλή Σοφούλη έγινε η κατάθεση στεφάνων και ακολούθησε η καθιερωμένη παρέλαση με την συμμετοχή Μαθητών , Συλλόγων και του Στρατού μας.

Στην παρέλαση για ακόμη μια φορά συμμετείχαν εκ μέρους της Ιεράς Μητροπόλεως μας τμήμα των χορευτικών ομάδων του Ιερού Ναού Αγίου Θεοδώρου της πόλεως Σάμου αλλά και αντιπροσωπεία των Νεανικών Συντροφιών της Ιεράς Μητροπόλεως μας .

 

Πηγή: imsamou.gr

 

Αφιέρωμα στο Καστελόριζο, από το «ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει…»

$
0
0

Γυναίκα  – σύμβολο, η Κυρά της Ρω, Δέσποινα Αχλαδιώτη, για 40 χρόνια ύψωνε την γαλανόλευκη στη βραχονησίδα Ρω.

Μουσικοχορευτική εκδήλωση αφιερωμένη στην ιστορία, τα ήθη και έθιμα, στις παραδοσιακές ενδυμασίες, καθώς και στην καλλιτεχνική παράδοση του ακριτικού νησιού του Καστελόριζου, του νησιού της κυράς της Ρω, πραγματοποιήθηκε το Σάββατο 10 Νοεμβρίου, στο Πνευματικό Κέντρο του Ιερού Ναού Ευαγγελιστρίας Πειραιώς.
Την ευθύνη του αφιερώματος,  που πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο του προγράμματος «ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει…», είχαν η κα Ευαγγελία Ξενοπούλου, «Τ´ αηδόνι του Καστελόριζου», βραβευμένη με έπαινο από την Ακαδημία Αθηνών, ο κ. Θεοχάρης Κατσής, Εκπαιδευτικός –Χοροδιδάσκαλος και η κα Γερασιμίνα Κατσή-Μεντάκη, Παιδαγωγός – Χοροδιδάσκαλος.

Η κα Ξενοπούλου, περιέγραψε τις ομορφιές και τα αξιοθέατα του Καστελόριζου, ενώ στη συνέχεια έκανε μια ιστορική αναδρομή στα γεγονότα του τελευταίου αιώνα.
Μάλιστα, επεσήμανε ότι ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος κατέστρεψε ολοσχερώς το νησί, γι’ αυτό και πολλοί κάτοικοι αναγκάστηκαν τότε να μεταναστεύσουν στην Αυστραλία.
Ακολούθως έγινε και από τους τρεις συνομιλητές, αναφορά στα ιδιαίτερα έθιμα και τις παραδόσεις του νησιού κατά την διάρκεια του χρόνου.
Έτσι, για παράδειγμα, τα Χριστούγεννα ασπρίζουν τα σοκάκια, ετοιμάζονται τοπικά γλυκά, αλλά αυτό που κάνει τη διαφορά, είναι τα χριστουγεννιάτικα δωδεκανησιακά κάλαντα, που δεν έχουν καμία σχέση με τα κάλαντα που συνηθίζονται στην υπόλοιπη Ελλάδα.
Τα παλιά χρόνια, είπε η κα Ξενοπούλου, οι κοπέλες δεν έβγαιναν από τα σπίτια τους, παρά μόνο την Πασχαλιά. Έβγαιναν στις γειτονιές τους και τραγουδούσαν τραγούδια της ξενιτιάς.
Την Κυριακή του Πάσχα, όλοι χορεύουν γύρω από το κουβούκλιο της Αναστάσεως, με την συνοδεία μουσικών οργάνων.
Το ωραιότερο έθιμο του νησιού, είναι ο τοπικός γάμος. Διαρκεί μία ολόκληρη εβδομάδα, με διάφορα δρώμενα που λαμβάνουν χώρα,  Δευτέρα με Κυριακή, όπου πάντα το μεσημέρι τελείται το μυστήριο.
Στη συνέχεια περιέγραψαν τις παραδοσιακές ενδυμασίες του νησιού, ανδρικές και γυναικείες.
Ενώ η κα Ξενοπούλου μίλησε και για την γυναίκα  – σύμβολο, την Κυρά της Ρω, την Δέσποινα Αχλαδιώτη, η οποία για 40 χρόνια ύψωνε την γαλανόλευκη στη βραχονησίδα Ρω και με την οποία τους συνέδεαν συγγενικοί δεσμοί.
Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε, αφού παρουσιάστηκαν παραδοσιακοί χοροί και τραγούδια από το Χορευτικό Συγκρότημα Καστελόριζου.

Του Σταμάτη Μιχαλακόπουλου

Την εκδήλωση μπορείτυε να παρακολουθήσετε εδώ:

 


Δεν επιτρέπεται (Βιττόριο Αλφιέρι, Ιταλός δραματουργός)

$
0
0

Δεν επιτρέπεται στον άνθρωπο να διασφαλίζει την ευτυχία του με το έγκλημα.

 

Βιττόριο Αλφιέρι (Ιταλός δραματουργός)

Νιώθω πως πεθαίνω (Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης)

$
0
0

20151116-2
Όταν δεν τελώ τη Θεία Λειτουργία, νιώθω πως πεθαίνω!.

Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης

Ένας Κύπριος (πρώην) Σατανιστής περιγράφει την εμπειρία του

$
0
0

Ο τίτλος ενδεχομένως παραπέμπει σε άρθρο που γράφτηκε τη δεκαετία του 90’, τότε που ο Σατανισμός ήταν ένα μεγάλο κοινωνικό ζήτημα, βρισκόταν σε έξαρση και απασχολούσε τόσο τα Μέσα της εποχής όσο και το κράτος.

Οι φωτογραφίες λήφθηκαν από σημεία που οι ίδιοι μας υπέδειξαν, στην Παλιά Λευκωσία. Όπως μας ανέφεραν, το σχήμα που απεικονίζεται στις δύο πρώτες εικόνες αφορά σε ένα σπάνιο σατανιστικό σχήμα το οποίο πολύ λίγοι γνωρίζουν και χρησιμοποιούν στις ομάδες των Σατανιστών.

Τελετές, δολοφονίες, αυτοκτονίες, συλλήψεις και δίκες που κέντριζαν το ενδιαφέρον ενός κοινού, σε Κύπρο και Ελλάδα, που από τη μία αναθεμάτιζε και έφτυνε τον κόρφο του στο άκουσμα της λέξης «σατανιστής» και από την άλλη διψούσε να μάθει όλο και περισσότερα γι’ αυτούς που ασπάστηκαν τον Σατανά και μπήκαν σε απόκρυφα και άγνωστα μονοπάτια.

Σατανισμός, σύμφωνα με τον ορισμό που του δίνουν και οι τρεις μεγάλες θρησκείες, είναι η λατρευτική πίστη η οποία έχει ως επίκεντρό της τον Σατανά, ή διάβολο, οντότητα που σύμφωνα με τη θρησκευτική παράδοση είναι ο έσχατος αντίπαλος του Θεού.

Ωστόσο, μελετώντας τα πρόσφατα παραδείγματα ανθρώπων που ασπάστηκαν τον Σατανισμό, μπορείς εύκολα να αντιληφθείς ότι δεν πρόκειται απλώς για μία αίρεση που απορρίπτει τον Θεό, ή τον Χριστό ή το Άγιο Πνεύμα, αλλά κάτι πολύ πιο βαθύ που επηρεάζει την ελεύθερη βούληση, την κρίση και τη ψυχολογία.

Κάπως έτσι, μελετώντας παλιά δημοσιεύματα και πρωτοσέλιδα εφημερίδων για σατανιστές και τελετές σε Κύπρο και Ελλάδα, μας δημιουργήθηκε η απορία για το τι συμβαίνει σήμερα με το συγκεκριμένο θέμα, αφού μοιάζει να μην υπάρχει πουθενά και κανείς να μην το συζητά. Λες και κάποιος το εξαφάνισε σε μία νύχτα, αφήνοντας μόνο κάποια ίχνη από πεντάλφες σε ερειπωμένα κτήρια στην παλιά Λευκωσία να θυμίζουν ότι κάποτε εδώ γινόταν κάτι.

 

Στην πλειοψηφία τους, αυτές οι ομάδες αποτελούνται από τσαρλατάνους, οι οποίοι γίνονται πλούσιοι τάζοντας ευτυχία σε άτομα απογοητευμένα ή ψυχολογικά αδύναμα, που δίνουν τα πάντα για λίγα λεπτά αγαλλίασης.

Μας πήρε περίπου 1,5 χρόνο μέχρι να βρούμε άκρη και άτομο πρόθυμο να μας μιλήσει, όχι τόσο για να εμβαθύνουμε στον Σατανισμό, αλλά για να καταλάβουμε τι ακριβώς είναι αυτό το πράγμα και τι πραγματικά γίνεται στις τελετές τους. Αν, δηλαδή, όλα αυτά τα τερατώδη που ακούγαμε κατά καιρούς, ισχύουν, ή αν είναι ράδιο αρβύλα.

Ο Π.Τ. δέχτηκε να μας μιλήσει, υπό τον όρο της πλήρους ανωνυμίας και της διασφάλισης ότι δεν πρόκειται να τον εκθέσουμε. Ο ίδιος, είχε ασπαστεί τον Σατανισμό ενόσω βρισκόταν στο εξωτερικό, και στα χρόνια που ακολούθησαν μελέτησε πολύ αγγίζοντας σε βάθος τον Σατανισμό, μέχρι που μία μέρα ένιωσε ότι όλο αυτό τον είχε κουράσει, ότι δεν τον κάλυπτε πια και αποφάσισε να αλλάξει ρότα.

Όσοι μυούνται από τρίτους σε αποκρυφιστικές ή σατανιστικές ομάδες είναι άτομα αδύναμα ψυχολογικά ή απογοητευμένα από τη ζωή.

Πώς μυείται κάποιος στον Σατανισμό;

Αυτό είναι ένα τεράστιο κεφάλαιο. Τρόποι για να «μυηθεί» κάποιος στον σατανισμό υπάρχουν πολλοί, όμως δεν χρειάζεται κατ’ ανάγκη να σε παρασύρει κάποιος ή να σου το επιβάλει. Γενικώς, αυτή είναι η ιδέα που επικρατεί στις μέρες μας. Όμως, στις πλείστες περιπτώσεις συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Ειδικά σήμερα με την τεχνολογία που υπάρχει, είναι πανεύκολο για κάποιον που μπορεί να έχει ένα μεγάλο ενδιαφέρον για τον αποκρυφισμό και όχι κατ’ ανάγκη για τον σατανισμό, να μπει στο διαδίκτυο και σε 5 λεπτά να έχει πρόσβαση σε διάφορες επικλήσεις, προσευχές, βίντεο από τελετές ακόμα και σε βιβλία μαγείας για ‘αρχάριους’, τα οποία παλαιότερα ήταν αρκετά δυσεύρετα.

Στη δική μου περίπτωση δεν μου έδειξε κάποιος κάτι σχετικά με το σατανισμό ή τον αποκρυφισμό. Από μικρό παιδί με συνάρπαζε οτιδήποτε, σκοτεινό, αποκρυφιστικό και πνευματικό. Χωρίς ίχνος εγωισμού, θεωρούσα και ακόμη θεωρώ τον εαυτό μου, πνευματικά, ένα σκαλί πιο πάνω από τον μέσο άνθρωπο. Γι’ αυτό τον λόγο από πολύ μικρή ηλικία άρχισα να ψάχνω για βιβλία που είχαν σχέση με τον αποκρυφισμό και γενικότερα το άγνωστο, το σκοτάδι. Ήμουν από τους πρώτους στην Κύπρο σε πολύ μικρή ηλικία που κατάφερε να αποκτήσει ένα πολύ σημαντικό βιβλίο, το «Clavicula Salomonis», κοινώς ‘Σολωμονική’. Έτσι το ταξίδι μου ξεκινά από εκείνο το σημείο.

Συμπερασματικά βλέπουμε ότι αν ο άνθρωπος έχει θέληση από μόνος του να μάθει ή να μυηθεί, δεν χρειάζεται τρίτους για να τον μυήσουν. Γενικότερα, όμως, όσοι μυούνται από τρίτους σε αποκρυφιστικές ή σατανιστικές ομάδες είναι άτομα αδύναμα ψυχολογικά ή απογοητευμένα από τη ζωή, τα οποία, αναζητούν μια πρόσκαιρη και εύκολη λύση, βασισμένοι στα όσα τους υπόσχονται οι εκάστοτε «Αποστόλοι» της κάθε αποκρυφιστικής ή σατανιστικής ομάδας.

 

Από μικρό παιδί με συνάρπαζε οτιδήποτε, σκοτεινό, αποκρυφιστικό και πνευματικό.

Μπορείς να μας προσδιορίσεις τι είναι ο σατανισμός;

Δεν μπορεί να προσδιοριστεί με μία μόνο έννοια ή ορισμό. Ο σατανισμός μπορεί να επεξηγηθεί με διάφορους όρους και ερμηνείες. Αν το πάρουμε από χριστιανικής πλευράς θα λέγαμε ότι είναι η λατρεία του αντιθέτου της χριστιανικής πίστεως, δηλαδή η λατρεία του έκπτωτου αγγέλου, εχθρού του Θεού και της ανθρωπότητας. Από την άλλη, υπάρχουν δεκάδες εκδοχές σατανισμού που δεν είναι κατ’ ανάγκη βασισμένες στην χριστιανική πίστη.

Για παράδειγμα, σατανισμός μπορεί να θεωρηθεί η λατρεία της ελευθερίας του ανθρώπου να πράττει οτιδήποτε, όποτε και όπως θέλει, όπως μας λέει και ο μεγάλος αποκρυφιστής Alister Crowley, «Do what thou wilt, shall be the whole of the law», που σημαίνει, «κάνε ότι θες και αυτό θα είναι ο νόμος».

Επίσης, υπάρχουν ομάδες που βλέπουν την οντότητα «σατανάς» ως μια ψευδαίσθηση, κάτι που δεν υπάρχει ως οντότητα, αλλά κατά κάποιο τρόπο μια αόρατη δύναμη που επιτρέπει στον καθένα να ζει με τους δικούς του κανόνες και νόμους χωρίς περιορισμούς. Εν ολίγοις, θα μπορούσαμε να πούμε ότι σατανισμός είναι το κυνήγι της απόλυτης ελευθερίας απαλλαγμένης από οποιεσδήποτε ηθικές αξίες.

«Ως πρώην σατανιστής το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι ο σατανισμός υπάρχει και μάλιστα έχει μπει για τα καλά στη ζωή μας και στα σπίτια μας. Απλώς, πλέον, το κάνει έμμεσα, χρησιμοποιώντας άλλες μεθόδους όπως αποκρυφιστικά βιβλία για παιδιά και μεθόδους πνευματικής κάθαρσης. Αυτό που πιστεύω μέσα από την προσωπική μου εμπειρία είναι ότι ο σατανάς υπάρχει και ως οντότητα και ως δύναμη».

Σατανισμός μπορεί να θεωρηθεί η λατρεία της ελευθερίας του ανθρώπου να πράττει οτιδήποτε, όποτε και όπως θέλει.

Οι Σατανιστές πιστεύουν και στην ύπαρξη του Θεού;

Βεβαίως. Δεν μπορεί να υπάρξει το ένα χωρίς να υπάρχει το άλλο. Οι πλείστες ομάδες σατανισμού αναγνωρίζουν την ύπαρξη του Θεού, αν και δεν τον αποκαλούν Θεό παρά μόνο ως «the Creator» (δημιουργός). ‘Έτσι κι αλλιώς γι’ αυτό πολεμά τη Χριστιανοσύνη ο Σατανισμός, για να αποδείξει ότι ο Σατανάς είναι ανώτερος από τον Δημιουργό.


Θυσίες ζώων γίνονται πολύ συχνά, συνήθως κόκορα και κάποιες φορές λαγού. Ανθρωποθυσίες γίνονται μέχρι και σήμερα, όμως εξ’ όσων γνωρίζω, όχι στην Κύπρο.


 

Γιατί κάποιος που πιστεύει στο Θεό να απαρνηθεί την πίστη του και να στραφεί στον Σατανά;

Υπάρχουν πολλοί λόγοι. Ο κάθε Χριστιανός δεν παύει να είναι και άνθρωπος. Απογοήτευση από τη ζωή, άσχημα γεγονότα στην καθημερινότητα όπως θάνατοι, λάθος αποφάσεις σε επαγγελματικό επίπεδο, ακόμα και θέματα υγείας είναι ικανά να αποστρέψουν τον Χριστιανό από την πίστη του, και να τον στρέψουν σε μία σατανιστική ομάδα. Θεωρούν ως κύριο υπεύθυνο των αποτυχιών ή των κακοτυχιών τους το Θεό και ως εκ τούτου τον εγκαταλείπουν για να βρουν μια άλλη, εύκολη λύση. Οι πλείστοι απ’ αυτούς, όμως, θα βρεθούν προ αρνητικής εκπλήξεως. Στην πλειοψηφία τους, αυτές οι ομάδες αποτελούνται από τσαρλατάνους, οι οποίοι γίνονται πλούσιοι τάζοντας ευτυχία σε άτομα απογοητευμένα ή ψυχολογικά αδύναμα, που δίνουν τα πάντα για λίγα λεπτά αγαλλίασης.

 

Υπάρχουν ομάδες που βλέπουν την οντότητα «σατανάς» ως μια ψευδαίσθηση, κάτι που δεν υπάρχει ως οντότητα, αλλά κατά κάποιο τρόπο μια αόρατη δύναμη που επιτρέπει στον καθένα να ζει με τους δικούς του κανόνες και νόμους χωρίς περιορισμούς. Εν ολίγοις, θα μπορούσαμε να πούμε ότι σατανισμός είναι το κυνήγι της απόλυτης ελευθερίας, απαλλαγμένης από οποιεσδήποτε ηθικές αξίες.

Στην Κύπρο υπάρχουν ομάδες Σατανιστών; Γνωρίζουμε καθόλου στοιχεία;

Αυτό, δεν μπορώ να το γνωρίζω. Όταν εγώ ανήκα στον σατανισμό, δεν ήμουν ούτε σε ομάδα ούτε σε κάποια εκκλησία. Υπήρξα μοναχικός ασκητής όπως πολλοί άλλοι. Η αλήθεια είναι πως στις μέρες μας η έννοια ‘σατανισμός’ έχει εξασθενήσει. Υπάρχουν άλλα είδη αποκρυφισμού στη μόδα τώρα, όπως είναι κάποιες διαδεδομένες μορφές διαλογισμού ή κάποιες εναλλακτικές θεραπείες, τα οποία δεν εμπεριέχουν τη λέξη ή την έννοια του σατανισμού, αλλά, πιστέψτε με, πολλές από τις μεθόδους που ακολουθούν είναι ταυτόσημες με τις μεθόδους του σατανισμού ή του παγανισμού. Υπήρξε μια περίοδος από τις αρχές μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 90’ όπου ο σατανισμός βρισκόταν σε έξαρση σε Ελλάδα και Κύπρο και θα μπορούσα να πω ότι τότε υπήρχε ένα αρκετά μεγάλο ποσοστό σοβαρών και αφοσιωμένων σατανιστών και δεν εννοώ τον κάθε έφηβο που απλά δοκιμάζει κάτι καινούριο. Σήμερα, δεν μπορώ να πω με σιγουριά.

Τι είδους τελετές γίνονται στην Κύπρο;

Λίγα πράγματα μπορώ να σας πω. Τον περισσότερο καιρό που εξασκούσα τον σατανισμό βρισκόμουν στο εξωτερικό. Όμως η βάση των τελετών της κάθε ομάδας δεν διαφέρει και πολύ. Έτσι κι αλλιώς στην Κύπρο ποτέ δεν υπήρχαν πολλές ομάδες αφοσιωμένων σατανιστών.

 

Υπάρχουν άλλα είδη αποκρυφισμού στη μόδα τώρα, όπως είναι κάποιες διαδεδομένες μορφές διαλογισμού ή κάποιες εναλλακτικές θεραπείες, τα οποία δεν εμπεριέχουν τη λέξη ή την έννοια του σατανισμού, αλλά πιστέψτε με πολλές από τις μεθόδους που ακολουθούν είναι ταυτόσημες με τις μεθόδους του σατανισμού ή του παγανισμού. 

Τι ακριβώς γίνεται στις συναντήσεις σας;

Και πάλι εδώ δεν μπορώ να αναφέρω πολλά πράγματα, αφού ποτέ δεν υπήρξα μέλος ομάδας ή εκκλησίας. Έχω παρευρεθεί σε κάποιες συναντήσεις και γιορτές μελών κάποιων ομάδων, ωστόσο επειδή ήταν αντίθετα σε κάποια πράγματα που πίστευα, αρνιόμουν να παραστώ στις τελετές τους. Στις 2 ή 3 φορές που πήγα, όμως, δεν γίνεται κάτι διαφορετικό από όσα ακούγονται στην τηλεόραση. Υπάρχει η κανονική λειτουργία όπως στην εκκλησία μας βασισμένη σε ότι αυτοί πιστεύουν (ανέφερα και πριν ότι ο σατανισμός έχει πολλές παραλλαγές και εκδοχές). Υπάρχει η μετάληψη με αίμα (όχι πάντα), επίκληση στα πνεύματα να ευλογήσουν τους παρευρισκόμενους και με το πέρας της τελετής ξεκινά μια γιορτή στην οποία ο καθένας είναι ελεύθερος να κάνει ότι θέλει, με όποιον θέλει…

Υπάρχουν συγκεκριμένα σημεία συνάντησης για τις τελετές ή κάθε φορά επιλέγεται διαφορετικός χώρος;

Αυτό εξαρτάται από την κάθε ομάδα. Εάν έχουν κάποιο χώρο δικό τους, συνήθως συναντιόνται εκεί. Διαφορετικά επιλέγουν χώρους που είναι πιο δύσκολο να έχει πρόσβαση κάποιος τρίτος.

Υπάρχει η μετάληψη με αίμα, όχι πάντα, επίκληση στα πνεύματα να ευλογήσουν τους παρευρισκόμενους και μετά το τέλος της τελετής ξεκινά μια γιορτή στην οποία ο καθένας είναι ελεύθερος να κάνει ότι θέλει, με όποιον θέλει.

Γίνονται θυσίες;

Θυσίες ζώων γίνονται πολύ συχνά, συνήθως κόκορα και κάποιες φορές λαγού. Ανθρωποθυσίες γίνονται μέχρι και σήμερα, όμως εξ’ όσων γνωρίζω, όχι στην Κύπρο και όσες γίνονται είναι πολύ περιορισμένες σε ορισμένες μεγάλες γιορτές του σατανισμού και από πολύ φανατικές ομάδες.
Ποια είναι η πιο συχνή παράκληση που ακούγεται στις τελετές σας;

Δεν είναι παρακλήσεις αλλά κατάρες. Αν θέλετε ένα παράδειγμα όμως είναι το «In nomine dei nostre satanas, lucifere exelsis», που σημαίνει «Στο όνομα του θεού μας σατανά, το πρωινό αστέρι του Υψίστου». Άλλη μια απόδειξη της αποδοχής του Θεού από τις σατανιστικές ομάδες.

 

Είχε αρχίσει να με κουράζει η ψυχολογική πίεση από τα πνεύματα και τις ενέργειες στα οποία όλα τα προηγούμενα χρόνια είχα ανοίξει την πόρτα και συνεχώς με ενοχλούσαν.

Είδες ποτέ κάποια μορφή ή κάποια απόδειξη ότι όλο αυτό που πιστεύεις είναι υπαρκτό;

Σχεδόν σε κάθε επαφή με το μεταφυσικό.

Όσο καιρό εξασκούσες το Σατανισμό, έτυχε να γίνεις μάρτυρας κάποιου άσχημου γεγονότος;

Πολλές φορές.

 

Από τη στιγμή που δίνεσαι σε τέτοιες δυνάμεις ξέρεις ότι μια ζωή θα είσαι κατατρεγμένος απ’ αυτές.

Τι ήταν αυτό που σε έσπρωξε τελικά μακριά από το Σατανισμό;

Δεν μπορούσε να μου προσφέρει κάτι άλλο από όσα ήδη είχα μάθει και δει. Παράλληλα είχα αρχίσει να αντιλαμβάνομαι πως αυτή δεν είναι αυτή η διέξοδος και η λύση στα προβλήματά μου. Επηρεάστηκα επίσης από πολύ κοντινά μου άτομα που φρόντισαν να μου δείξουν την αλήθεια. Δεν σου κρύβω ότι είχε αρχίσει να με κουράζει η ψυχολογική πίεση από τα πνεύματα και τις ενέργειες στα οποία όλα τα προηγούμενα χρόνια είχα ανοίξει την πόρτα και συνεχώς με ενοχλούσαν. Δεν μπορείς να ξεφύγεις για πάντα από τη δύναμή τους, ειδικά όταν προσπαθείς να ξεκολλήσεις, αλλά με θέληση και αποφασιστικότητα όλα γίνονται. Έτσι κι αλλιώς από τη στιγμή που δίνεσαι σε τέτοιες δυνάμεις ξέρεις ότι μια ζωή θα είσαι κατατρεγμένος απ’ αυτές.

Ποιοι είναι οι 5 πιο βασικοί μύθοι που κυκλοφορούν σε σχέση με τον Σατανισμό;

Είναι αρκετά αυτά που ακούγονται αλλά δεν ευσταθούν, αν όμως έπρεπε να ξεχωρίσω 5, θα έλεγα το ότι «είναι κάτι που δεν υπάρχει ή που δεν λειτουργεί», «ότι είναι η αποκλειστική αιτία των κακών του κόσμου μας», «ότι αφορά μόνο τους ευκολόπιστους και τους ελαφρόμυαλους», «ότι σε κάθε σατανιστική τελετή γίνονται ανθρωποθυσίες» και ότι «είναι η διέξοδος στα προβλήματα της καθημερινότητας και του κόσμου μας».
Υπάρχει τρόπος για κάποιον που δεν είναι μέλος σε μια τέτοια οργάνωση να παρακολουθήσει μια σατανιστική τελετή; 

Απ’ όσο ξέρω, ειδικά στην Κύπρο, αυτό είναι δύσκολο μέχρι και ακατόρθωτο. Είναι δύσκολο να τους προσεγγίσεις, πόσω μάλλον να σε αφήσουν να παραστείς σε μία δική τους τελετή.

 

Πηγή: city.sigmalive.com

 

Ο Άγιος Αναστάσιος από την Παραμυθιά (18 Νοεμβρίου)

$
0
0

gr2-1024x638Ο καλλίνικος Μάρτυς Αναστάσιος καταγόταν από την Παραμυθιά της Ηπείρου. Ήταν αγρότης και πιστός χριστιανός. Μια μέρα βγήκε με άλλους Χριστιανούς έξω στα χωράφια, για να θερίσουν. Ο Αναστάσιος είχε πάρει μαζί του και την αδελφή του. Εκείνη την ημέρα συνέπεσε να περάσει από εκεί, ο υιός του ηγεμόνος του τόπου, που λεγόταν Μούσας, μαζί με άλλους Αγαρηνούς για υπηρεσία. Μόλις οι άπιστοι είδαν την ωραιοτάτη αδελφή του Αναστασίου, έτρεξαν αμέσως κατά πάνω της, με ανήθικους σκοπούς. Πρόφθασε όμως ο Αναστάσιος και όρμησε εναντίον των Τούρκων. Έδωσε έτσι καιρό στην αδελφή του και έφυγε.

Οι Αγαρηνοί προσβλήθηκαν, γιατί μαζί με τον Αναστάσιο έτρεξαν και άλλοι Χριστιανοί εναντίον τους και τους έβρισαν. Όταν επέστρεψαν αυτοί από την υπηρεσία τους, στον Πασά, όλη η μανία τους στράφηκε εναντίον του Αναστασίου. Μάλιστα για να επιβαρύνουν την θέση του, είπαν στον Πασά, ότι δήθεν είχε δώσει λόγο να αλλαξοπιστήσει και δεν το έκαμε. Αυτό ήταν λόγος να τον σκοτώσουν.

Αμέσως ο Πασάς έστειλε στρατιώτες και συνέλαβαν τον Αναστάσιο. Όταν τον είδε τόσο ωραίο και ανδρείο, σκέφθηκε να τον καταφέρει, είτε με κολακείες και υποσχέσεις, είτε με απειλές και τιμωρίες για να αλλάξει την πίστη του. Ο Αναστάσιος όμως όταν άκουσε την τελευταία κατηγορία, διαμαρτυρήθηκε με δύναμη, ότι ποτέ δεν είχε δώσει τέτοια υπόσχεση σε κανένα. Εγώ, είπε, Χριστιανός γεννήθηκα και Χριστιανός θα πεθάνω με την βοήθεια του Χριστού μου.

Κατόπιν έβαλαν τον Αναστάσιο στην φυλακή μέχρι να σκεφτούν πως θα τον πείσουν να αλλάξει την πίστη του. Άρχισε λοιπόν, ο πασάς, να του υπόσχεται χίλια δυο αγαθά. Εν τέλει του είπε ότι θα τον θεωρεί σαν παιδί του γνήσιο, αν υπακούσει σε ότι του λέγει. Με φρίκη, αηδία και αποστροφή, άκουσε όλα αυτά ο Αναστάσιος, ο γενναίος αθλητής του Χριστού. Με αξιοθαύμαστο θάρρος τους λέγει:

– Εγώ έχω στους ουρανούς, αγαθά όχι σαν αυτά τα δικά σας, αλλά πολύ καλλίτερα, τιμιώτερα και διαρκή, που δεν τελειώνουν ποτέ. Δεν δέχομαι επ’ ουδενί λόγω τα δικά σας, τα φθαρτά και μάταια, για να μη χάσω εκείνα τα αιώνια. Γι αυτό την πίστη μου δεν την αρνούμαι με κανένα τρόπο. Τον έκλεισαν τότε πάλι στη φυλακή, έως ότου σκεφθούν τι να του κάμουν.

Στην φυλακή που βρισκόταν μετέτρεψε στον Χριστιανισμό τον ίδιο τον γιο του Πασά, τον  Μουσά, ο οποίος τον επισκέφθηκε μόνος του κρυφά. Ο Μάρτυς του λέγει:

– Ρωτάς, γιατί περιφρόνησα τα καλά, που μου πρότεινε ο πατέρα σου; Αυτό το έκαμα γιατί εμείς έχομε στους ουρανούς αγαθά ανεκλάλητα και αιώνια με τα οποία αν παραβάλωμε όλα του κόσμου τα αγαθά, είναι σκιά και μηδέν.

Ο Πασάς, έβγαλε από τη φυλακή τον Αναστάσιο. Βλέποντας όμως ότι δεν κατάφερε να πείσει ούτε με κολακείες, ούτε με φοβέρες, διέταξε να τον αποκεφαλίσουν, έξω από την πόλη, πλησίον του Μοναστηριού, που βρισκόταν εκεί κοντά. Πράγματι! Τον πήγαν εκεί και ο δήμιος τράβηξε την σπάθη και τον αποκεφάλισε. Έμεινε δε το λείψανο του καλλινίκου Μάρτυρος κάτω εκεί, που τον αποκεφάλισαν, αρκετές ημέρες. Κανείς από τους Χριστιανούς δεν τολμούσε να πλησιάσει για να το παραλάβει και το ενταφιάσει. Ο τύραννος τους είχε απειλήσει με θάνατο. Έβλεπαν όμως κάθε βράδυ οι Χριστιανοί να κατεβαίνει από τον ουρανό ένα φως επάνω στο λείψανο του Αγίου.

Μια νύκτα όμως ο Μάρτυς φάνηκε στο όνειρο του Πασά και τον διέταξε απειλώντας τον, να δώσει το λείψανό του στο Μοναστήρι. Το πρωί αμέσως ειδοποιήθηκαν οι Μοναχοί και ήλθαν με λαμπάδες και θυμιάματα. Με τιμές που του άξιζαν και με ευλάβεια έφεραν το λείψανό του στο Μοναστήρι και το ενταφίασαν.

Ο Άγιος Αναστάσιος αποκεφαλίστηκε την 18ην Νοεμβρίου του έτους 1750 εις δόξαν Θεού.

Πηγή optiko.net

Ο Άγιος Πλάτων από την Άγκυρα (18 Νοεμβρίου)

$
0
0

Ο άγιος Πλάτωνας καταγόταν από την Άγκυρα της Γαλατίας της Μικράς Ασίας και ήταν αδελφός του μάρτυρα Αντίοχου.[1]

Σε νεαρή ηλικία τον συνέλαβαν οι ειδωλολάτρες, διότι διακήρυττε την πίστη του στον Ιησού Χριστό και τον οδήγησαν μπροστά στον ηγεμόνα Αγριππίνο. Ο Αγριππίνος βλέποντας την ωραιότητα του νέου και γνωρίζοντας ότι είχε μεγάλη περιουσία, προσπάθησε να τον ελκύσει με κολακείες. Όμως ο άγιος Πλάτων αρνήθηκε και συνέχισε να διακηρύττει την πίστη του στον Έναν και μοναδικό Θεό. Αφού ο ηγεμόνας είδε ότι δεν κατάφερε να τον αλλαξοπιστήσει δελεάζοντάς τον, τον απείλησε με μαρτύρια. Παρ’ όλα ταύτα ο άγιος Πλάτων παρέμεινε σταθερός στην πίστη του. Έτσι ο Αγριππίνας διέταξε να τον μαστιγώσουν ανελέητα και ύστερα να τον βασανίσουν με πυρωμένες ράβδους. Ο άγιος διατήρησε όλη του την πίστη και δεν έπαψε να ομολογεί τον Ιησού Χριστό, γι’ αυτό διατάχθηκε ο αποκεφαλισμός του.

Έτσι λοιπόν ο άγιος μεγαλομάρτυρας Πλάτωνας παρέδωσε το πνεύμα του στον Κύριο και τιμήθηκε με το αμάραντο στέφανο του μαρτυρίου στις 18 Νοεμβρίου του 306 μ.Χ.

[1] Ο Άγιος μάρτυρας Αντίοχος, αδελφός του Αγίου Πλάτωνα ήταν γιατρός. Πήγαινε από πόλη σε πόλη και από χωριό σε χωριό και γιάτρευε τους ασθενείς όχι μόνο κατά το σώμα αλλά και κατά την ψυχή. Τον συνέλαβε ο ηγεμόνας Αδριανός και τον υπέβαλε σε μια σειρά φρικτών βασανιστηρίων. Τον κρέμασε επάνω σ’ ένα ξύλο και του ξέσχισε τα πλευρά, κατόπιν τον άφησε μέσα στη φωτιά, έπειτα τον έριξε μέσα σ’ ένα καζάνι με βραστό λάδι και στη συνέχεια τον άφησε τροφή στ’ άγρια θηρία. Απ’ όλα αυτά όμως, ο Αντίοχος, με τη θεία χάρη βγήκε αβλαβής και όχι μόνο. Αλλά με την προσευχή του συνέτριψε τα είδωλα και έλαβε το στεφάνι του μαρτυρίου δια αποκεφαλισμού. Ο δήμιος όμως, Κυριάκος, που τον αποκεφάλισε είδε να τρέχει από τον λαιμό του αντί για αίμα, γάλα. Τότε και αυτός με θάρρος ομολόγησε τον Χριστό και αποκεφαλίστηκε επί τόπου. Τιμάται στις 16 Ιουλίου.

Απολυτίκιον.

Ήχος α’. Χορός Αγγελικός.

Δυάς η ευκλεής, των κλεινών Αθλοφόρων, εδόξασε λαμπρώς, την Αγίαν Τριάδα, ο Πλάτων ο ένδοξος, Ρωμανός τε ο ένθεος, εναθλήσαντες, και τον εχθρόν καθελόντες, όθεν πάντοτε, υπέρ ημών δυσωπούσι, τον μόνον Φιλάνθρωπον.

Κοντάκιον.

Ήχος γ’. Η Παρθένος σήμερον.

Η αγία μνήμη σου, την οικουμένην ευφραίνει, συγκαλούσα άπαντας, εν τω πανσέπτω ναώ σου, ένθα νυν, μετ ευφροσύνης συναθροισθέντες, άσμασι, σάς αριστείας Πλάτων υμνούμεν, και εν πίστει εκβοώμεν, Βαρβάρων ρύσαι την πόλιν σου Άγιε.

Πηγή: http://koinoniaagion.blogspot.com/2009/11/o-18.html

Άγιος Πλάτωνας

$
0
0
 Άγιος Πλάτωνας


Άγιος Πλάτωνας

Εορτάζει στις 18 Νοεμβρίου εκάστου έτους.

 

Μικρού λαθών παρήλθεν ημάς ο Πλάτων,

Πλάτων εκείνος, ον πλατύ κτείνει ξίφος.

Ογδοάτη δεκάτη τε Πλάτωνα άορ κατέπεφνεν.

 

Βιογραφία

Ο Άγιος Πλάτωνας έζησε στα τέλη του 3ου αιώνα μ.Χ. Καταγότανε από την Άγκυρα της Γαλατίας της Μικρός Ασίας, και ήταν αδελφός του μάρτυρα Αντιόχου.

Σε νεαρή ηλικία τον συνέλαβαν οι ειδωλολάτρες, διότι διακήρυττε την πίστη του στον Ιησού Χριστό και τον οδήγησαν μπροστά στον ηγεμόνα Αγριππίνο. Ο Αγριππίνος βλέποντας την ωραιότητα του νέου και γνωρίζοντας ότι κατείχε περιουσία, προσπάθησε να τον ελκύσει με κολακείες. Όμως ο Άγιος Πλάτων αρνήθηκε και συνέχισε να διακηρύττει την πίστη του στον Έναν και μοναδικό Θεό. Αφού ο ηγεμόνας είδε ότι δεν κατάφερε να τον αλλαξοπιστήσει δελεάζοντάς τον, τον απείλησε με μαρτύρια. Παρ’ όλα ταύτα ο Άγιος Πλάτων παρέμεινε σταθερός στην πίστη του. Έτσι ο Αγριππίνας διέταξε να τον μαστιγώσουν ανελέητα και ύστερα να τον βασανίσουν με πυρωμένες ράβδους.

 

Ο Άγιος διατήρησε όλη του την πίστη και δεν έπαψε να ομολογεί τον Ιησού Χριστό, γι’ αυτό διατάχθηκε ο αποκεφαλισμός του (306 μ.Χ.). Έτσι λοιπόν ο Άγιος μεγαλομάρτυρας Πλάτωνας παρέδωσε το πνεύμα του στον Κύριο και τιμήθηκε με το αμάραντο στέφανο του μαρτυρίου.

Απολυτίκιον  (Κατέβασμα)

Ήχος α’. Χορός Αγγελικός.

Δυάς η ευκλεής, των κλεινών Αθλοφόρων, εδόξασε λαμπρώς, την Αγίαν Τριάδα, ο Πλάτων ο ένδοξος, Ρωμανός τε ο ένθεος, εναθλήσαντες, και τον εχθρόν καθελόντες, όθεν πάντοτε, υπέρ ημών δυσωπούσι, τον μόνον Φιλάνθρωπον.

 

Κοντάκιον

Ήχος γ’. Η Παρθένος σήμερον.

Η αγία μνήμη σου, την οικουμένην ευφραίνει, συγκαλούσα άπαντας, εν τω πανσέπτω ναώ σου, ένθα νυν, μέτ’ ευφροσύνης συναθροισθέντες, άσμασι, σας αριστείας Πλάτων υμνούμεν, και εν πίστει εκβοώμεν· Βαρβάρων ρύσαι την πόλιν σου Άγιε.

 

Κάθισμα

Ήχος πλ. δ’. Την Σοφιαν.

Των αγώνων τω πλάτει Μαρτυς σοφέ, πλατυνόμενον πίστει πανευκλεώς, εχθρού απεστένωσας, μηχανάς και ηφάνισας, και καλώς τελέσας, τον δρόμον τον ένθεον, Παραδείσου πλάτος, γηθόμενος έφθασας· όθεν Εκκλησία, πλατυσμώ ευσεβείας, αστράπτουσα σήμερον, εορτάζει την μνήμην σου, και βοά σοι Μακάριε. Πρέσβευε Χριστώ τω Θεώ, των πταισμάτων άφεσιν δωρήσασθαι, τοις εορτάζουσι πόθω, την αγίαν μνήμην σου.

 

Ο Οίκος

Των Ελλήνων λιπών άπασαν την ματαιότητα, των Χριστού Μαθητών τα ψυχωφελή διδάγματα ηγάπησε λίαν Πλάτων ο θεόφρων. Διο και ώφθη πάσιν αιδέσιμος, και άγκυρα πίστεως εν τη πατρίδι, ης και η κλήσις σαφώς Άγκυρα υπάρχει. Καλώς γαρ τούτον εκθρεψαμένη, βεβαίαν σκέπην κατ’ εχθρών, και αντιλήπτορα θερμόν εν πολέμοις ευρίσκει, καθ’ εκάστην εκβοώσα προς αυτόν· Βαρβάρων ρύσαι την πόλιν σου Άγιε.

Οπτικοακουστικό Υλικό

 Άγιος Πλάτωνας


Άγιος Πλάτωνας

 Άγιος Πλάτωνας


Άγιος Πλάτωνας

Πηγή:saint.gr 

 

 

 

Ιερομόναχος Ελπίδιος Νεοσκητιώτης (1913 – 18 Νοεμβρίου 1983)

$
0
0
Ιερομόναχος Ελπίδιος Νεοσκητιώτης ο Κύπριος

Ιερομόναχος Ελπίδιος Νεοσκητιώτης ο Κύπριος

Γεννήθηκε στη Λευκωσία της Κύπρου ο κατά κόσμον Αλέξανδρος Χασάπης από λίαν ευσεβείς γονείς. Ήταν αδελφός δίδυμος του οσίου νέου ιερομάρτυρος Φιλουμένου του Ιεροσολυμίτου (+1979). Από παιδί μαζί με τον αδελφό του αγάπησαν ένθερμα την αγιοπατερική μελέτη. Ήξερε όλους τους ψαλμούς απ’ έξω. Ο βίος του οσίου Ιωάννου του Καλυβίτη τους συγκίνησε και τους ενθουσίασε τόσο, που μόλις 14 ετών, τους οδήγησε στη μονή Σταυροβουνίου. Επί μία εξαετία οι νεαροί ζηλωτές αγωνίσθηκαν υπερθαύμαστα έχοντας εκεί εξαιρετικά ασκητικά παραδείγματα. Κατόπιν αναχώρησαν για τα Ιεροσόλυμα.

Εκεί ενετάχθησαν στην Αγιοταφιτική Αδελφότητα ως φύλακες των πανιέρων προσκυνημάτων. Το 1937 ο Ελπίδιος χειροτονήθηκε διάκο­νος και το 1940 πρεσβύτερος. Επί μία πενταετία διακόνησε και το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας. Εργάσθηκε αποδοτικά στην Αγγλία, τη Ρω­σία, την Κύπρο, ως ιεροκήρυκας Πάφου και ηγούμενος Μαχαιρά και την Αθήνα. Παρά τις πολλές μετακινήσεις του παρέμεινε αυστηρός μο­ναχός με τις καθημερινές ιερές ακολουθίες του και τον κανόνα του, ο ένθερμος εραστής της άνω φιλοσοφίας. Μεγαλόσχημος μοναχός εκάρη το 1969.

Την τελευταία επταετία του βίου του τη διήλθε, κατά τον παντοτεινό διακαή του πόθο, στην Καλύβη του Ευαγγελισμού της Θεοτό­κου της Νέας Σκήτης. Εδώ δόθηκε όλος στην προσευχή. Όλη του η ημέρα ήταν αφιερωμένη στον Θεό. Εκτός των καθημερινών τακτικών ιερών ακολουθιών στο ναΐσκο της Θεομήτορος έψαλλε παρακλήσεις, ανεγίνωσκε ευχές, έκανε ατελείωτα κομποσχοίνια. Στην Παναγία είχε ιδιαίτερα μεγάλη ευλάβεια. Αυτή τον θεράπευσε, τον έφερε στο Πε­ριβόλι της, στη σκήτη της και στην Καλύβη της. Το υπό των Εβραίων μαρτύριο του αδελφού του στα Ιεροσόλυμα κατά θαυμαστό τρόπο το βίωνε στην αθωνική του Καλύβη ως να ήτο παρών. Η προσευχή του θαυματουργούσε. Ευλογούσε το τραπέζι φτωχών και αυξανόταν.

Ευλογούσε ασθενείς και θεραπεύονταν και δεν χρειάζονταν να εγχειρισθούν. Τα πνευματικοπαίδια του τον έβλεπαν να λειτουργεί και να μην πατά στη γη και να είναι λουσμένος σε υπερουράνιο φως. Έκρυβε συστηματικά την αρετή του. Είχε αληθινή ταπείνωση. Είχε άμεμπτη ζωή. Είχε μακάριο τέλος. Υπόμεινε αγόγγυστα και καρτερι­κά τον σταυρό της ασθενείας του. Ένα χρόνο πριν την τελείωσή του τον επισκέφθηκα και μόνο αγαθούς λόγους είχε να πει για όλους, τον Γέροντα Ευστάθιο (+1981), τον αδελφό του Φιλούμενο, τα 12 αδέλφια του, τους Νεοσκητιώτες, τους Σταυροβουνιώτες, τους Ιεροσολυμίτες. Φεύγοντας μου είπε: «Χαίρομαι, ευχαριστώ και δοξάζω τον Θεό που βρίσκομαι στη δύση της ζωής μου στην ωραία αυτή σκήτη του Αγίου Όρους». Το «λάθε βιώσας», που έλεγε για άλλους, ήταν συνεχές βίωμά του.

Ο νυν μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος λέγει περί αυτού: «Στο σκή­νωμά του είδαμε πραγματικά ότι στο πρόσωπό του υπήρχε η έκφραση ενός ανθρώπου, που νίκησε σ’ ένα μεγάλο αγώνα. Ήταν τόσο έντονες η χαρά κι η ικανοποίηση, που δεν έμεινε καμιά αμφιβολία σ’ όσους τον είδαμε νεκρό ότι πέτυχε τον αγιασμό και πήρε τον άφθαρτο στέφανο που επαγγέλλεται ο Θεός σε όλους όσους τον ακολουθούν μέχρι θανά­του. Σ’ όλους τους πατέρες στη Νέα Σκήτη ο Γέρων Ελπίδιος άφησε την πεποίθηση ενός αγίου, διότι πράγματι όλη του η ζωή ήταν ζωή ενός άγιου μοναχού, ενός ανθρώπου που ασχολείται μόνο με την προσευχή, ενός ανθρώπου που περιφρόνησε τα πάντα για τον Χριστό, πέριξ του οποίου εκινείτο όλος ο βίος του».

Εκοιμήθη στο νοσοκομείο «Ερυθρός Σταυρός» Αθηνών, όπου παλαιότερα είχε υπηρετήσει, στις 18.11.1983. Έως της τελευταίας αναπνοής του προσευχόταν, λέγοντας την ευχή του Ιησού. Το σκήνος του με­ταφέρθηκε κι ετάφη στην ιερά μονή Παναγίας Φανερωμένης-Μπάλας Αττικής, όπου επί έτη ήταν Πνευματικός των εκεί μοναζουσών.

Πήγες – Βιβλιογραφία

Μοναχολόγιον Ιεράς Μονής Αγίου Παύλου. Μωυσέως Αγιορείτου μοναχού, Εκδημίες Αγιορειτών, Πρωτάτον 8/1984, σ. 9. Ελπιδίου Νεοσκητιώτου ιερομ., «Λάθε βιώσας…» Πρωτάτον 18/1989, σσ. 134-136. Κλείτου Ιωαννίδη, 10 Κύπριοι «Άγιοι Γέροντες του εικοστού αιώνα», Λευκωσία 1997, σσ. 79-94. Ιωσήφ Βατοπαιδινού μοναχού, Οσίων Μορφών Αναμνήσεις, Άγιον Όρος 2003, σσ. 137-145.

Πηγή: Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου, Μέγα Γεροντικό εναρέτων αγιορειτών του εικοστού αιώνος Τόμος Β’ – 1956-1983, σελ. 1083-1086 Εκδόσεις Μυγδονία, Α΄ Έκδοσις, Σεπτέμβριος 2011.


Η ενότητα της Εκκλησίας και των Χριστιανών (Μητροπολίτης Πισιδίας Σωτήριος Τράμπας)

$
0
0

ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 9ης ΛΟΥΚΑ (Εφεσ. 4,1-7)

Η σημερινή περικοπή από την προς Εφεσίους Επιστολή του Αποστόλου Παύλου τονίζει την ενότητα της Μιάς Αγίας του Χριστού Εκκλησίας και την ανάγκη της ενότητος των βαπτισμένων μελών της Εκκλησίας μεταξύ τους και με το σώμα της Εκκλησίας.

Την ενότητα των χριστιανών ο Απόστολος Παύλος την στηρίζει στο γεγονός, ότι:

Πρώτον, μέσα στην Εκκλησία υπάρχει μία πίστη. Η ορθή πίστη, όπως την κήρυξε ο Χριστός και την μετέδωσαν οι Απόστολοι του Χριστού. Αυτή την πίστη που παραλάβαμε από τους Πατέρες μας, οφείλουμε κι εμείς σήμερα να διαφυλάξουμε και να τη μεταδώσουμε στους μεταγενέστερους καθαρή από παρερμηνείες και αλλοιώσεις. Ενότητα μεταξύ χριστιανών με διαφορετικές δογματικές πεποιθήσεις δεν μπορεί να υπάρξει. Το βλέπουμε στους ετεροδόξους, που ο καθένας ερμηνεύει το Ευαγγέλιο με τον δικό του τρόπο και έχουν γίνει χιλιάδες κομμάτια χωρίς καμμία σχέση μεταξύ τους, κάποιοι δε, και αντιμάχονται τους άλλους.

Δεύτερον, ένας είναι ο Θεός Πατέρας, ένας είναι ο Κύριός μας. Ο Χριστός είναι η κεφαλή της Εκκλησίας. Με Αυτόν είναι ενωμένα οργανικά όλα τα μέλη της Εκκλησίας και αποτελούν όλοι μαζί το ένα σώμα της Εκκλησίας. Από Αυτόν παίρνουν ζωή όλοι οι πιστοί. «Εις Άγιος, εις Κύριος, Ιησούς Χριστός» ομολογούμε στη θεία Λειτουργία.

Τρίτον, ένα και το αυτό Βάπτισμα λάβαμε όλοι οι χριστιανοί, όλων των εθνών και όλων των αιώνων, και ενωθήκαμε με τον ένα Κύριον, τον Ιησούν Χριστόν. Όλοι γίναμε ισότιμα μέλη της Εκκλησίας του Χριστού και αναγεννηθήκαμε όλοι με τον ίδιον τρόπον, διά του αυτού Βαπτίσματος.

Αφού λοιπόν είμαστε όλοι παιδιά του αυτού Θεού Πατέρα, μέλη του αυτού Σώματος της Εκκλησίας του Χριστού, πρέπει και μεταξύ μας οι πιστοί να είμαστε ενωμένοι. Και είναι γεγονός ότι αυτή την μεταξύ μας ενότητα την ζωογονεί το Άγιον Πνεύμα.

Όμως για να διατηρείται αυτή η μεταξύ μας ενότητα είναι αναγκαία και η δική μας θέληση. Ο Θεός μας χάρισε το δώρον της ελευθερίας της θελήσεως. Δεν μας υποχρεώνει αναγκαστικά να δεχόμαστε ότι Εκείνος μας προσφέρει. Μας έχει καλέσει να καθήσουμε μαζί με τον Χριστό στα επουράνια και να συμβασιλεύσουμε μαζί Του. Όμως αυτό θα γίνει αν κι εμείς θελήσουμε να περπατήσουμε τόν δρόμο που μας υποδεικνύει ο Θεός, για να φθάσουμε στον λαμπρόν αυτόν προορισμό μας· εάν «αξίως περιπατῆσαι της κλήσεως ης εκλήθητε» όπως γράφει ο Απόστολος Παύλος (στίχ. 1). Και στη συνέχεια ο Απόστολος Παύλος παρακαλεί -δεν διατάσσει- τους πιστούς να ζουν:

-Με ταπείνωση, με ταπεινό φρόνημα. Η ταπεινοφροσύνη είναι η βάση όλων των αρετών, αφού αυτή ελκύει την χάρη του Θεού: «Ο Θεός υπερηφάνοις αντιτάσσεται, ταπεινοίς δε δίδωσι χάριν» (Α’ Πέτρ. 5,5). Η ταπεινοφροσύνη που παρακαλεί ο Απόστολος να έχουν οι χριστιανοί, δεν αρκεί να είναι εξωτερική με λόγια και κάποιες πράξεις, αλλά να είναι και εσωτερική και να εκδηλώνεται με ειλικρίνεια σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής του πιστού. Γι αυτό γρἀφει: «μετά πάσης ταπεινοφροσύνης» (στίχ.2).

-Με πραότητα να ζήτε. «Μάθετε απ’ εμού ότι πράος ειμι» (Ματθ.11,29) είπε ο Κύριος. Και ο Απόστολος Πέτρος προβάλλει ως υπόδειγμα την πραότητα του Χριστού: «Ο Χριστός πέθανε για μας, αφήνοντας μας το υπόδειγμα για να βαδίσουμε στα αχνάρια Του…Τις λοιδορίες δεν τις ανταπέδιδε, κι όταν έπασχε δεν απειλούσε»(Α’ Πέτρ.2,21 & 23). Διαβάζοντας τα Ιερά Ευαγγέλια μένουμε έκπληκτοι με την πραότητα με την οποία αντιμετώπισε ο Χριστός τις ειρωνείες, τα φτυσίματα, τους ραβδισμούς και τον σταυρικό θάνατο. Αυτή την πραότητα μας προτρέπει ο Απόστολος Παύλος να μιμηθούμε.

-Με μακροθυμία και υπομονή, να αντιμετωπίζετε τις δύσκολες καταστάσεις, προσθέτει ο Απόστολος Παύλος. Ο Κύριος μας διαβεβαίωσε: «Ο υπομείνας εις τέλος ούτος σωθήσεται» (Ματθ. 10,22). Χαρακτηριστικό παράδειγμα υπομονής είναι ο Ιώβ.

-Και να ανέχεσθε με αγάπη ο ένας τον άλλον, μας παρακαλεί ο Απόστολος Παύλος. Δημιουργούνται συχνά προστριβές ακόμη και μεταξύ πιστών χριστιανών , που δεν είναι εύκολο να εξομαλυνθούν με κανέναν άλλον τρόπον, παρά μόνον με την ανοχή και την αγάπη. Να παραβλέψουμε τον προσβλητικό λόγο, την αδικία, την απρεπή συμπεριφορά ακόμη και ευεργετημένων από μας ανθρώπων. Με τη λογική δεν θα βρούμε άκρη. Μόνον με την αγάπη και την ανοχή θα εξομαλύνουμε την κατάσταση και ας αφήσουμε τον Πάνσοφο Θεό να φωτίσει τον άλλον να συναισθανθεί κάποτε το κακό που προξένησε.

Αδελφοί μου, εάν με τη χάρη του Κυρίου προσπαθήσουμε να ζήσουμε σύμφωνα με αυτές τις προτροπές, που μας απηύθυνε μέσα από τη φυλακή του ο Απόστολος Παύλος, είναι βέβαιον ότι και εδώ θα ζούμε με ειρήνη και χαρά ενωμένοι μεταξύ μας και με τον Χριστό, και στον τελικό προορισμό μας θα φθάσουμε. Αμήν.

Ο άφρων πλουσιος (Μητροπολίτης Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως Ιερεμίας)

$
0
0

1. Σας είπα και άλλοτε, αδελφοί μου χριστιανοί, ότι η Εκκλησία μας σαν φιλεύσπλαγχνος μητέρα που είναι, αυτήν την χειμερινή περίοδο, που από παλαιά οι συνθήκες της ζωής ήταν δύσκολες, βάζει ως κυριακάτικα ευαγγελικά αναγνώσματα περικοπές που κεντρίζουν το ενδιαφέρον για τους πάσχοντες αδελφούς μας. Έτσι την προηγούμενη Κυριακή ακούσαμε την παραβολή του καλού Σαμαρείτου και την σημερινή Κυριακή ακούσαμε πάλι την ομοία στο περιεχόμενο παραβολή του άφρονος πλουσίου. Σε άλλο μου κήρυγμα στην παραβολή αυτή θυμάμαι ότι σας απέδειξα γιατί ο πλούσιος είναι άφρονας. Δεν θέλω να επαναλάβω τα ίδια, γι᾽ αυτό θα σας μιλήσω σήμερα με λίγα απλά λόγια γενικά επί της παραβολής.

2. Ακούστε: Ο πλούσιος της παραβολής δεν έγινε πλούσιος από τα αγαθά που απέκτησε εκείνη την χρονιά, αλλά ήταν ήδη πλούσιος από προηγούμενα χρόνια. Επομένως, δεν είχε αγωνία πως να περάσει τον ερχόμενο χρόνο και μπορούσε λοιπόν να πεί, «όλη την φετινή μου σοδειά την δίνω στην φτωχολογιά». Δεν το είπε όμως αυτό. Αλλά δεν τον ακούμε να ευχαριστεί και τον Θεό για την ευλογία που του έδωσε με την ευφορία των χωραφιών του. Γιατί, η γεωργία προπαντός, εξαρτάται κυρίως από τον Θεό, που ρυθμίζει τις συνθήκες των καιρών για μια πλούσια καρποφορία. Αντίθετα, ενώ ο άφρονας πλούσιος είδε τον άφθονο καρπό του, τον ακούμε και τον βλέπουμε να ασχολείται με τον εαυτό του, με πολλή μάλιστα αγωνία και πολύ άγχος. Και η ώρα είναι μεσάνυχτα. Δηλαδή, κοιμούνται οι πτωχοί, κουρασμένοι από τον κόπο της ημέρας, για να βγάλουν το ψωμί τους, και δεν κοιμάται ο πλούσιος, που τα έχει όλα και μάλιστα τώρα, με την έκτακτη σοδειά του, απέκτησε ακόμη περισσότερα. Ο πλούσιος της περικοπής μας λέγει ένα λόγο, που μόνο ο πάμπτωχος και η χρεωμένη χήρα θα μπορούσε να πεί. «Τι να κάνω;», λέγει. «Τι ποιήσω;». Το πρόβλημά του είναι το ότι οι αποθήκες του είναι μικρές και δεν χωρούν λοιπόν την τόσο πλούσια σοδειά της χρονιάς εκείνης!… Αλλά αποθήκες για τα πλούσια αγαθά του είναι «τα στομάχια των πεινασμένων», του λέγει ο άγιος Βασίλειος. «Τι να κάνω;», λέγει ο ταλαίπωρος και αξιολύπητος πλούσιος της παραβολής μας. Αλλά ένας καλός μαθητής, και του Δημοτικού Σχολείου ακόμη, θα μπορούσε άριστα να πεί στον πλούσιο, που διερωτάται τι να κάνει. Θα του έλεγε, να κάνει μια διαίρεση. Γιατί αν ξέρουμε την τιμή των πολλών και δεν ξέρουμε την τιμή της μιάς, κάνουμε διαίρεση! Τόσα είναι τα αγαθά του, τόσοι είναι οι πτωχοί στην επαρχία του, μια διαίρεση λοιπόν και θα έλυε το πρόβλημα, για το οποίο, απορώντας και αγωνιώντας, έλεγε «τι ποιήσω;». Και επειδή, αγαπητοί μου, μνημόνευσα τον άγιο Βασίλειο, σας αναφέρω και μία ωραία περικοπή λόγου του, που γράφει μιλώντας στην σημερινή ευαγγελική περικοπή. «Όσο περισσότερο – λέγει – χρησιμοποιούμε τα νερά μιάς πηγής, τόσο είναι καλύτερο και για την πηγή και για τα νερά της. Όπως τα νερά γίνονται στάσιμα και μολύνονται, όταν δεν τα χρησιμοποιούμε, έτσι και ο αχρησιμοποίητος πλούτος, γίνεται μη παραγωγικός και άχρηστος».

3. Αυτόν τον πλούσιο, για τον οποίο μιλάμε, αδελφοί, ο ίδιος ο Θεός τον είπε «άφρονα». «Άφρων», του είπε ο Θεός, «αυτήν την νύχτα την ψυχή σου απαιτούσιν από σου». Ποιοί «απαιτούν» την ψυχή, αδελφοί μου; Την ψυχή την απαιτούν δικαιωματικά, σαν να είναι δική τους, αυτοί στους οποίους δόθηκε. Αν ο άνθρωπος αγαπάει τον Θεό και εφαρμόζει τον Νόμο Του, τότε την ψυχή την απαιτούν οι άγγελοι, για να την παραδώσουν στον Θεό. Αν όμως η ψυχή λασπώθηκε στην αμαρτία, χωρίς να μετανοήσει, και αν η ψυχή σκεπτόταν όλο τα υλικά και καθόλου τα πνευματικά, σαν τον άφρονα πλούσιο της παραβολής μας, τότε ανήκει στους δαίμονες. Και λέγει λοιπόν ο Θεοφύλακτος Βουλγαρίας, ερμηνεύοντας την ευαγγελική μας περικοπή, ότι οι δαίμονες, αυτοί είναι που «απαιτούν» την ψυχή του άφρονα πλουσίου. Και γι᾽ αυτό είναι για ένα περισσότερο ακόμη λόγο «άφρονας» ο πλούσιος της περικοπής μας. Τι σημαίνει «άφρονας», χριστιανοί μου; Κατά λέξη σημαίνει «άμυαλος», από το στερητικό «α» και το «φρην», που σημαίνει «νούς». Αλλά στην θεολογία μας ο «νούς» δεν σημαίνει απλά το «μυαλό», αλλά όλο το εσωτερικό «είναι» του ανθρώπου, σημαίνει γενικά την ψυχή του. Ώστε, μιλώντας θεολογικά, θα πούμε ότι «άφρων» είναι ο άνθρωπος εκείνος που δεν έχει μέσα του καθόλου έννοια Θεού. Γι᾽ αυτό και τα λόγια του και οι πράξεις του δεν αναφέρονται καθόλου στον Θεό, ούτε και στον άλλο άνθρωπο, που είναι εικόνα του Θεού, αλλά αναφέρονται μόνο στον εαυτό του. Έτσι και ο «άφρων», για τον οποίο μας μιλάει ο ψαλμός 52, που λέγει ότι «δεν υπάρχει Θεός», είναι ο άνθρωπος εκείνος που έλεγε και έπραττε χωρίς καμμιά έννοια Θεού, κάνοντας έργα βδελυκτά και διεφθαρμένα (βλ. Ψαλμ. 52,2). Και μ᾽ αυτήν την έννοια, αγαπητοί μου χριστιανοί, ας το παραδεχθούμε ταπεινά, ότι όταν αμαρτάνουμε γινόμαστε πραγματικά «άφρονες». Ενώ, όσο περισσότερο άγιοι γινόμαστε, τόσο και περισσότερο συνετοί και φρόνιμοι και νουνεχείς είμαστε.

4. Τέλος, αδελφοί μου χριστιανοί, επειδή προηγουμένως σας μίλησα για ένα ψαλμό της Παλαιάς Διαθήκης, που μιλάει για άφρονα, θέλω πάλι, τώρα στο τέλος του κηρύγματός μου, να σας μιλήσω για άλλον ψαλμό, τον 48, με τον οποίο φαίνεται να σχετίζεται κατά πολύ η σημερινή ευαγγελική περικοπή. Ο ψαλμός αυτός παρομοιάζει τους πλούσιους, που θέλουν να διαιωνίσουν το όνομά τους με τα πλούτη τους, τους παρομοιάζει με τα πρόβατα εκείνα, που, παρότι οδηγούνται στην σφαγή, αυτά κοιτάνε την χλόη. Έτσι και οι άφρονες πλούσιοι οδηγούνται στον άδη, όπου θα διαπιστώσουν ότι κριτές τους θα γίνουν οι πτωχοί, τους οποίους αυτοί παρέβλεπαν ή και αδίκησαν ακόμη. «Καθένας – λέγει ο ψαλμωδός – βλέπει ότι και οι σοφοί πεθαίνουν, ότι χάνονται, όπως οι τρελλοί και οι ανόητοι, και εγκαταλείπουν σε άλλους τα αγαθά τους». Χριστιανοί μου, ας ζητάμε τον πλούτο του Θεού, όπως μας λέγει ο Κύριος στο τέλος της παραβολής, που τον αποκτούμε με την απόλαυση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού στην προσευχή και με την μελέτη της διδαχής των αγίων Πατέρων.

Η ολέθρια αφροσύνη (Λουκ. ιβ΄ 16-21) (Ιωάννης Καραβιδόπουλος, Ομότιμος Καθηγητής Ερμηνείας της Καινής Διαθήκης, Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ.)

$
0
0

«Κάποιος από το πλήθος είπε στον Ιησού: «Διδάσκαλε, πες στον αδερφό μου να μοιράσουμε την κληρονομιά μας». Κι ο Ιησούς του απάντησε: «’Ανθρωπέ μου, εγώ δεν είμαι δικαστής για να χωρίζω την περιουσία σας». Και στο πλήθος είπε: «Να προσέχετε και να φυλάγεστε από κάθε είδους πλεονεξία, γιατί τα πλούτη, όσο περίσσια κι αν είναι, δε δίνουν στον άνθρωπο την αληθινή ζωή». Τους είπε μάλιστα την εξής παραβολή: «Κάποιου πλούσιου ανθρώπου τα χωράφια έδωσαν άφθονη σοδειά. Τότε εκείνος σκεφτόταν και έλεγε: “τι να κάνω; Δεν έχω μέρος να συγκεντρώσω τα γεννήματά μου! Αλλά να τι θα κάνω”, είπε. “Θα γκρεμίσω τις αποθήκες μου και θα χτίσω μεγαλύτερες για να συγκεντρώσω εκεί όλη τη σοδειά μου και τ’ αγαθά μου. Μετά θα πω στον εαυτό μου: τώρα έχεις πολλά αγαθά, που αρκούν για χρόνια πολλά• ξεκουράσου, τρώγε, πίνε, διασκέδαζε”. Τότε του είπε ο Θεός: “ανόητε. Αυτή τη νύχτα θα παραδώσεις τη ζωή σου. Αυτά, λοιπόν, που ετοίμασες σε ποιόν θα ανήκουν;” Αυτά, λοιπόν, παθαίνει όποιος μαζεύει πρόσκαιρους θησαυρούς και δεν πλουτίζει τον εαυτό του με ο,τι θέλει ο Θεός» (Λουκ. 12, 16-21).

Η συγκέντρωση αγαθών που εξυπηρετούν τη ζωή αποτελεί μία πολύ φρόνιμη και λογική ενέργεια για τον άνθρωπο και μάλιστα για τον οικογενειάρχη που από την εργατικότητα και προνοητικότητά του εξαρτάται η ζωή των μελών της οικογένειάς του. Την οκνηρία και απρονοησία κανείς ποτέ δεν επαίνεσε. Γιατί λοιπόν παρ’ όλα αυτά ο πλούσιος της σημερινής παραβολής χαρακτηρίζεται ως «άφρων»; Για τους εξής λόγους: α) Πρώτα-πρώτα γιατί ο ορίζοντας του κόσμου γι’ αυτόν τελειώνει στα όρια του εαυτού του. Είναι χαρακτηριστικό ότι στη διήγησή μας επικρατεί η κτητική αντωνυμία «μου». Ο πλησίον είναι ανύπαρκτος για τη σκέψη και τη ζωή του πλουσίου μας. β) Γιατί νομίζει ότι η υλική ευδαιμονία του είναι ατέρμονη και ότι δεν πρόκειται να του την αφαιρέσει κανείς. Έτσι καταστρώνει μακρόπνοα σχέδια λέγοντας στον εαυτό του: «ψυχή, έχεις, πολλά αγαθά κείμενα εις έτη πολλά- αναπαύου, φάγε, πίε, ευφραίνου». Και γ) γιατί καταπίεσε τελείως μέσα στα βάθη του υποσυνειδήτου του τον Θεό, νομίζοντας ότι τον αφάνισε και γλύτωσε από τον έλεγχό του.

Να λοιπόν που βρίσκονται τα όρια ανάμεσα στη φρόνηση και στην αφροσύνη, ανάμεσα στη λογική προνοητικότητα και στην παράλογη αποθεματοποίηση αγαθών. Στη μία περίπτωση διευκολύνει κανείς και εξυπηρετεί τη ζωή τη δική του και των οικείων του, στην άλλη την καταστρέφει, γιατί δημιουργεί αγχώδεις καταστάσεις από τις οποίες δύσκολα ελευθερώνεται. Πραγματικά, η χωρίς λόγο συσσώρευση αγαθών προκαλεί άγχος και προβλήματα, οφείλεται δε κατά βάση στον πόθο του ανθρώπου να ξεφύγει από τη σκέψη του θανάτου. Έτσι μαζεύει υλικά αγαθά, οχυρώνεται μέσα σ’ αυτά, για να αισθανθεί ασφαλής και σίγουρος, με συνέπεια να πετρώσει η καρδιά του για τον διπλανό του, ο οποίος του είναι τελείως αδιάφορος η και ανύπαρκτος. Κι όταν λέμε αγαθά, ας μη πηγαίνει ο νούς μας μόνο στα χρήματα. Υπάρχουν τόσα άλλα πράγματα που θεωρούνται σαν μέσα που εξασφαλίζουν τον άνθρωπο. Είναι οι γνώσεις, η επιστήμη, τα αξιώματα, οι τίτλοι, οι γνωριμίες, οι δεσμοί. Και εδώ πρέπει να χαράξει κανείς τα όρια ανάμεσα στη φρόνιμη ιεράρχηση των αγαθών και στην άφρονα η αγχώδη αναζήτηση στηριγμάτων για μία ζωή χωρίς το φόβο του τερματισμού της. Είναι πράγματι αφροσύνη να ξεχάσει κανείς ότι όλα αυτά που αναφέραμε προηγουμένως δεν είναι τρόποι εξασφαλίσεως του εγώ έναντι των άλλων αλλά μέσα εξυπηρετήσεως είτε του εγώ είτε των άλλων κι είναι αφροσύνη ακόμη να νομίζουμε ότι μ’ αυτά γίναμε πανίσχυροι, εκθρονίσαμε τον Θεό και ξεφύγαμε το θάνατο.

Έρχονται στιγμές που σ’ ένα ξέσπασμα της καταπιεσμένης συνειδήσεώς μας ακούγεται η φωνή του Θεού και θυμίζει αλήθειες ξεχασμένες και πραγματικότητες που θελήσαμε να τις παρακάμψουμε. Σ’ αυτές τις στιγμές βλέπει κανείς τη γύμνια και την αφροσύνη του παρ’ όλο που νόμιζε ότι ήταν θωρακισμένος με πολλά αγαθά και ότι η οργάνωση της ζωής του ήταν άρτια και απρόσβλητη. Πολύ εύκολα ξεγελιέται κανείς! Κι αυτό ακριβώς θέλει να τονίσει η σημερινή παραβολή: Η ανασφάλεια που αισθάνεται ο άνθρωπος από την αμαρτία και τη φθορά που βασιλεύουν μέσα στον κόσμο δεν θεραπεύεται με τη συσσώρευση υλικών αγαθών, με τη δημιουργία υποκατάστατων του Θεού, με την οχύρωση του εαυτού μας σε ψεύτικα και ευπρόσβλητα χαρακώματα. Ασφαλής και σώφρων είναι ο άνθρωπος, ο οποίος, χωρίς να παραμελεί τις βιοτικές ανάγκες του, βλέπει τον Θεό σαν πηγή της ζωής και δωρητή των αγαθών. Αλλιώς, μόνο ως άφρων μπορεί να χαρακτηρισθεί, με όλες τις τραγικές συνέπειες της αφροσύνης του.

 

Πηγή: www.agiazoni.gr

Άγιος, αληθινός και πιστός, δίκαιος, αγάπη (Αρχιμανδρίτης Επιφάνιος Χατζηγιάγκου)

$
0
0

Ιησούς Χριστός ο Αρχιπάρθενος, έργον αγιογραφείου Ι.Μ.Μ. Βατοπαιδίου 2015

Σειρά κηρυγμάτων με ομιλητή τον Αρχιμανδρίτη π. Επιφάνιο Χατζηγιάγκου με θέμα την ερμηνεία του Συμβόλου της Πίστεως.

Οι ομιλίες έγιναν στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Αγίου Παντελεήμονος Φλώρινας.

Sermon on the Apostolic Reading for the 9th Sunday of Luke (Ephesians 4: 1-7) (Metropolitan of Pisidia Sotirios)

$
0
0

Today’s passage from the Apostle Paul’s Epistle to the Ephesians emphasizes the unity of the One Holy Church of Christ. This unity is needed for the baptized members of the Church among themselves, and with the body of the Church.

The unity that the Apostle Paul speaks of is supported by the fact that:

First, there is One Faith in the Church. The right faith, as Christ has taught, and the Apostles of Christ have shared. This faith we have received from our Fathers, should in our present day be passed on to those who come after us, free of misinterpretations and alterations. Unity among Christians with different dogmatic beliefs cannot exist. We see it in the heterodox, who interpret the Gospel each in their own way. Thousands of pieces (denominations) are the result, totally different from each other and in some cases, with conflict between them.

Second, One is God the Father, one is our Lord. Christ is the head of the Church. With it, all members of the Church are organically united and they all form one body of the Church. From Him all believers receive life. “One is Holy, one is Lord Jesus Christ,” we confess in the Divine Liturgy.

Third, all Christians from all nations throughout history have received one and the same Baptism, and are united with the one Lord, Jesus Christ. We have all become equal members of the Church of Christ and have been born in the same way, through that Baptism. Because we are all children of the same Father God and members of the same Body of the Church of Christ, there must be unity among us. This unity between us is in the embrace of the Holy Spirit.

However, in order to preserve this unity, our own desire for it is necessary. God has given us the gift of free will. We are not necessarily forced to accept what He offers us. He has called us to sit with Christ in the heavens and to cooperate with Him. This will become clear if we want to walk the way that God tells us to achieve this glorious purpose; if you “walk worthy of the calling with which you were called” as the Apostle Paul writes (verse 1), and then pleads (not commands) the faithful to live:

-In Humility. Humility is the basis of all virtues, since it attracts the grace of God: “God resists the proud, but gives grace to the humble” (1 Peter 5:5). The appeal of the Apostle for Christians to be humble is not just for external acts like words and a few deeds, but internal and to honestly cover all aspects of the believer’s life. That is why he says “with all lowliness” (verse 2).

-With All gentleness. “Learn from Me, for I am gentle and lowly in heart” (Matthew 11:29), the Lord said. The Apostle Peter as a model exemplifies the gentleness of Christ: “Christ suffered for us, leaving us an example, that you should follow His steps…Who, when He suffered, He did not threaten” (1 Peter 2: 21&23). Reading the Holy Gospels, we are amazed by the gentleness with which Christ has faced contempt, injury, being stripped and crucified. We are urged to imitate the Apostle Paul in this action.

-With longsuffering, you must deal with difficult situations, the Apostle Paul adds. The Lord assured us: “He who endures to the end will be saved” (Matthew 10:22).

-Bearing with one another in love. To tolerate one another with love, as the Apostle Paul asks us. There are frequent conflicts between faithful Christians which are not easy to live with, except with tolerance and love. To overlook offensive speech, injustices and indiscriminate behavior, even from people who have benefited from us. We will not find the answer with logic, but only with this love and tolerance will we ease the situation and allow the Almighty God to guide the other person in realizing the evil they caused.

My brothers and sisters, if by the grace of the Lord we try to live in accordance with these teachings given to us by the Apostle Paul, it is certain that there will be unity. In this unity, we are united with Christ and will arrive peacefully to our final destination, the joy of the Heavens. Amen.

Viewing all 34873 articles
Browse latest View live




Latest Images