Quantcast
Channel: Απόψεις για τη Μονή Βατοπαιδίου (και όχι μόνο)
Viewing all 34873 articles
Browse latest View live

Πεθαίνει ο άθλιος (Άγιος Νεκτάριος Επίσκοπος Πενταπόλεως)

0
0

20151120-1
Ο ανυπόμονος είναι δειλός, ανυπόφορος, αφόρητος, ευέξαπτος, φίλαυτος και ιδιοτελής. Για τη ψυχή του δεν έχει αποκτήσει κανένα αγαθό, γιατί αποφεύγει τον πόνο. Είναι απελπισμένος γιατί η ελπίδα ανήκει σ’ αυτούς που πονούν και εργάζονται και θλίβονται. Αυτός που δεν πονά, πού να ελπίσει; Ο ανυπόμονος πεθαίνει άθλιος.

Άγιος Νεκτάριος επίσκοπος Πενταπόλεως ο θαυματουργός


Μακαρόνια με σάλτσα μελιτζάνας

0
0

Υλικά

½  κιλό μελιτζάνες
5 μέτριες ώριμες ντομάτες
½ φλιτζάνι τσαγιού λάδι
2 σκελίδες σκόρδο λιωμένες
Αλάτι, πιπέρι
½ κουταλάκι του γλυκού ζάχαρη
1 κλωναράκι βασιλικός
½ κιλό μακαρόνια

Εκτέλεση

Πλένουμε και κόβουμε τις μελιτζάνες σε μικρούς κύβους.Τις αλατίζουμε και τις αφήνουμε να μείνουν 1 ώρα στο τρυπητό για να ξεπικρίσουν.Τις ξεπλένουμε και τις στύβουμε. Ξεφλουδίζουμε και ψιλοκόβουμε τις ντομάτες.Ζεσταίνουμε σε βαθύ τηγάνι το λάδι με 2-3 κουταλιές  νερό. Ρίχνουμε το σκόρδο και τις μελιτζάνες.Τις σοτάρουμε σε δυνατή φωτιά για μερικά λεπτά.Προσθέτουμε τις ντομάτες, τη ζάχαρη και τον βασιλικό. Αφήνουμε τη σάλτσα να σιγοψηθεί  ώσπου να πήξει.Βράζουμε τα μακαρόνια σε άφθονο νερό αλατισμένο. Τα στραγγίζουμε και τα σερβίρουμε με τη σάλτσα της μελιτζάνας.

 

Πηγή: monastiriaka.gr

It’s the path (Saint Ignatius Brianchaninoff)

0
0

What can be more wonderful and pleasant than love for your neighbour? To be able to love is bliss, to hate is torture. Love for your neighbour is the path that leads to God, because Christ, the true God, was pleased to be mystically embodied in each of our neighbours.

Την Δευτέρα έγινε η κατάταξη Οπλιτών Θητείας 2018 ΣΤ΄ ΕΣΣΟ στα Σημεία Υποδοχής Οπλιτών

0
0

Εως και την Δευτέρα 19 Νοεμβρίου, υλοποιήθηκε η διαδικασία κατάταξης των Οπλιτών Θητείας της 2018 ΣΤ΄ ΕΣΣΟ, στο Στρατό Ξηράς, στα Σημεία Υποδοχής Οπλιτών (ΣΥΠΟ).

«Καλωσορίζουμε τους νεοσύλλεκτους Οπλίτες στον Στρατό Ξηράς και τους ευχόμαστε καλή και εποικοδομητική θητεία, γρήγορη ένταξη στις επιχειρησιακές Μονάδες, προκειμένου να συμβάλουν μαζί με το υπόλοιπο στρατιωτικό προσωπικό, τους Εθνοφύλακες και την Εφεδρεία στην καθημερινή εκπλήρωση της αποστολής των Μονάδων, προς όφελος του Στρατού Ξηράς, των Ενόπλων Δυνάμεων και της Πατρίδας μας γενικότερα» αναφέρει σε ανακοίνωσή του το ΥΠΕΘΑ/ΓΕΣ.

 

Πηγή: iellada.gr

 

Δεν το μπορεί κανείς (Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς († 1979))

0
0

Ψεύτικος είναι κάθε Θεός που δενμπορεί να δώσει στους ανθρώπους και να εξασφαλίσει την αιώνια ζωή. Κι αυτό δεν το μπορεί κανείς που δεν είναι σε θέση να νικήσει τον θάνατο.

Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς

Ομιλία Μητροπολίτη Βεροίας με θέμα: «Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς και η Αγία Οικογένειά του»

0
0

Την Τετάρτη 14 Νοεμβρίου το απόγευμα ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων στην εναρκτήρια ομιλία της Σχολής Γονέων Βεροίας ανέπτυξε το θέμα: «Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς και η Αγία Οικογένειά του», στο πνευματικό κέντρο της Ιεράς Μητροπόλεως.

Την εκδήλωση προλόγισε ο Υπεύθυνος της Σχολής Γονέων Βεροίας Αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος.

ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ

 

Πηγή: imverias.gr

 

Our Most Holy Lady as the Temple of God (Miltiadis Konstantinou, Professor of the School of Theology of the University of Thessaloniki)

0
0

Were one to attempt to describe in a single sentence the role and aim of the Church, one might say that ‘The aim of the Church is to manifest God to the world’. In order to achieve this aim, the Church uses theology, which expresses the faith of the Church in two ways: either with words or images. But the potential of both words and deeds to make God manifest is necessarily very limited, which is why, if we’re going to understand their content properly, any approach to them needs to be made with great care and with due appreciation of the requirements involved. A typical example of the use of images to express the faith of the Church is the feast we celebrate today, that of the Entry of the Mother of God.

The historical foundation for this feast lies in the time of Byzantium [that is, New Rome]. In Jerusalem, on the site where, in antiquity, the famous temple of Solomon had stood, Emperor Justinian built a great basilica in honour of Our Lady. The inauguration of this church took place on 20 November, 534 and it was commemorated every year on 21 November with great splendour. At the end of the 7th/beginning of the 8th century, this feast became linked with a beautiful Christian legend, according to which, at the age of three, Our Lady was dedicated by her parents to the temple of God, which stood on precisely the same spot where the new church had been built. This is the reason why the Epistle reading for today, to the Hebrews, refers to the description of the temple in Jerusalem.

This link between the temple in Jerusalem and a feast of Our Lady conceals a profound symbolism, and if we are to understand it we must bear in mind the way in which people viewed temples in the pre-Christian era. It was a commonplace of almost all ancient religions that the gods dwelt simultaneously in heaven and in the temples dedicated to them. The temple was the locus where the difference between heaven and earth was lifted, so that anyone entering a temple was, at the same time, standing before the heavenly throne of the god. Within the locus of the temple, the categories of earthly and heavenly were transcended, since the boundaries between the mundane and the celestial became relative. So, in the eyes of the ancients, the temple was a part of the earth which reached up to the heavens or, vice versa, a part of the heavens which reached down to the earth.

Precisely because the locus of the temple was linked to such concepts, the faithful were forbidden entrance. In Jerusalem, only the archpriest was allowed into the inner part, and then only once a year, in order to sprinkle it with the blood of the sacrifice which had been offered in the courtyard. Jesus Christ abolished this strict boundary between the realm inhabited by the divinity and that inhabited by people. God became man and came to dwell among people, and in this way He abolished any division between the divine and the human.

With God’s incarnation, the whole earth then became a temple, where everyone has the opportunity to communicate directly with God. So a Christian church, through its architecture, symbolizes the universe and each part of it represents a portion of the world. The floor indicates the earth, on which we find ourselves. The ceiling symbolizes heaven which is why the Pantokrator is always depicted in the middle, that is, the icon of Christ- Who is usually portrayed as being neither young nor old- in order to indicate the union between the Son and the Father. The architectural part of the church that links the floor with the ceiling, in other words, earth with heaven, is the apse in the sanctuary. This is why, at this particular point, we have the icon of Our Most Holy Lady: to show that, because of the contribution of this poor, little girl from Palestine, the union of earth and heaven became possible. These are icons and symbols which, if read aright, summarize the whole theology of the Church.

The icon of Mary entering the temple represents, in the most vivid manner, her role in the story of the salvation of the human race. Whereas the temple in Jerusalem merely symbolized the locus of God’s habitation, He really did come to dwell in Mary’s womb. Whereas the temple in Jerusalem symbolized God’s heavenly throne, Mary really did become His throne and the hymnographer for today’s feast was right to identify her with the heavens: ‘Heaven and earth rejoice, seeing the spiritual heaven proceeding into the divine abode to be nurtured in holiness’.

And whereas the temple of Jerusalem, as God’s abode, was holy for the Jews, Mary is justly called ‘All-Holy’ by Christians. The icon of her entry into the temple of God announces in the clearest terms the abolition of the boundaries separating the celestial world from the mundane, an abolition achieved by Christ’s sacrifice on the cross and His resurrection. Now everyone has the opportunity to become a citizen of heaven. But this opportunity which God has given us is not free of obligations. Since, as we’ve said, the whole world has become God’s temple, it’s no longer possible to behave in one way in our everyday life and in another at church on Sundays. If you go to church to glorify God, you have to do the same with all your actions in your everyday life.

It’s well-known that the enormous changes at the end of the 20th century on the socio-political and economic levels dashed the hopes of millions of people and gave rise, in many of them, to feelings of insecurity and uncertainty. Thousands have become disillusioned by the various social and economic systems and are seeking solutions and refuge in the most unlikely religions devised by the human brain. Within this general disorientation of the modern era, Christians are called to be witnesses to others, through their way of life. This requires an enduring exercise in self-control, so that all our choices and actions should be in line with the will of God. It also requires a willingness on the part of Christians to listen to what God’s asking of them at every moment of their life, and to be in a position to repeat the words of Mary: ‘Behold your servant, Lord. May what happens to me be in accordance with your word’ (Luke 1, 38). Then the words of the Lord which close the Gospel reading for the feast will be true for them, as well: ‘Blessed are they who hear the word of God and keep it’ (Luke 11, 28).

 

Source: agiazoni.gr

Όταν η Πόλη… γράφει (οικολογικά) παραμύθια

0
0

Η Μαριλένα Πόλη βρήκε έναν αλλιώτικο τρόπο να μιλήσει στα παιδιά για την προστασία του πλανήτη.
Το καλύτερο πράγμα που μπορεί να κάνει ο άνθρωπος για τη φύση-περιβάλλον είναι να αποδεχτεί ότι η προστασία του πλανήτη είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την ευημερία του πολιτισμού μας. Από αυτό ξεκινούν όλα, όταν καταλάβουμε δηλαδή ότι η υγεία, η χαρά και η ζωή δεν αγοράζονται με χρήματα.

Έχοντας ως φάρο τα πιο πάνω λόγια, η Μαριλένα Πόλη αποφάσισε να εκδώσει την πρώτη συλλογή παραμυθιών της σειράς EcoFairtytales, τα οποία είναι οικολογικού περιεχομένου. Και αυτό γιατί, όπως η ίδια πιστεύει, οι κύριοι αποδέκτες, τα μικρά παιδιά δηλαδή, είναι πιο ανοικτά σε «πράσινες» ιδέες από ότι όταν μεγαλώσουν.

Πρέπει να καταλάβουμε ότι η υγεία, η χαρά και η ζωή δεν αγοράζονται με χρήματα. 

Υπάρχει απήχηση εκ μέρους των παιδιών; Ποιο είναι το καλύτερο σχόλιο που άκουσες από έναν μικρό αναγνώστη σου;

Τα περισσότερα παιδιά ενθουσιάστηκαν με την εικονογράφηση των παραμυθιών την οποία ανέλαβε η εικονογράφος Αναστασία Τσιερκέζου-Χριστοδούλου. Το πιο συναρπαστικό κομμάτι της όλης διαδικασίας έκδοσης του βιβλίου «Οικολογικά παραμύθια Tόμος 1», προσωπικά θα έλεγα πως ήταν η προώθησή του στα σχολεία με παρουσιάσεις/εργαστήρια, γιατί μέσω αυτών είχα την ευκαιρία να διαβάσω τα παραμύθια στα παιδιά και να δω από κοντά την αντίδρασή τους. Το καλύτερο σχόλιο που άκουσα ήταν από έναν μαθητή της πρώτης τάξης του δημοτικού που μου είπε ότι θέλει να γίνει δασονόμος όταν μεγαλώσει για να προστατεύει τη φύση, όπως ο ήρωας του παραμυθιού «Η κυρία με τις κόκκινες τουλίπες» που τους διάβασα.

 

 

Με τι άλλο καταπιάνεσαι εκτός από τη συγγραφή;

Αφιερώνω χρόνο σε εκπαιδευτικά προγράμματα του ΜΚΟ «Φίλοι της λίμνης Ορόκλινης» όπου είμαι υπεύθυνη για τα εργαστήρια κατασκευών από ανακυκλώσιμα υλικά και τις ξεναγήσεις στη λίμνη Ορόκλινης και Αλυκής για εκπαιδευτικά ιδρύματα και τον εναλλακτικό τουρισμό. Ένας από τους στόχους των ξεναγήσεών μας στις λίμνες είναι η προσέλευση ντόπιων ομάδων, ωστόσο το περισσότερο ενδιαφέρον προς το παρόν προέρχεται από τον εξωτερικό τουρισμό.

 

Έχουμε κτίσει ένα αδηφάγο πολιτισμό καταστρέφοντας το μοναδικό «σπίτι» που έχουμε, τον πλανήτη Γη. 

Το πάθημα του βασιλιά του δάσους Πολλα ευχαριστώ στην εικονογράφο του παραμυθιού Τασούλα Τσιερκέζου!

Geplaatst door EcoFairytales op Zaterdag 24 juni 2017

Ποιο είναι το καλύτερο πράγμα που μπορεί να κάνει ο άνθρωπος για τη φύση-περιβάλλον;

Να αποδεχτεί ότι η προστασία του πλανήτη είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την ευημερία του πολιτισμού μας. Από αυτό ξεκινούν όλα, όταν καταλάβουμε δηλαδή ότι η υγεία, η χαρά και η ζωή δεν αγοράζονται με χρήματα. Μέχρι στιγμής έχουμε κτίσει ένα αδηφάγο πολιτισμό καταστρέφοντας το μοναδικό «σπίτι» που έχουμε, τον πλανήτη Γη. Η ενσυνείδηση αυτή σε ατομικό επίπεδο αυτόματα προσελκύει στην καθημερινότητά μας απλές αλλά συνάμα ουσιώδεις λύσεις στο πρόβλημα της υποβάθμισης του περιβάλλοντος, όπως η χρήση ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και η υιοθέτηση αειφορικών τακτικών π.χ. οικιακή κομποστοποίηση, ανακύκλωση πλαστικού, χαρτιού, γυαλιού, μπαταριών, λαμπτήρων, ηλεκτρικών/ηλεκτρονικών συσκευών κτλ.

Το «Οικολογικά Παραμύθια, Τόμος 1», το πρώτο βιβλίο της σειράς, αντανακλά την επιτακτική ανάγκη για ενδυνάμωση της περιβαλλοντικής συνείδησης.

Γιατί αποφάσισες να ασχοληθείς με τα παραμύθια οικολογικού περιεχομένου;

Αποφάσισα να ασχοληθώ με την έκδοση της πρώτης συλλογής παραμυθιών της σειράς EcoFairtytales, τα οποία είναι οικολογικού περιεχομένου, λόγω του ότι οι κύριοι αποδέκτες, τα μικρά παιδιά δηλαδή, είναι πιο ανοικτά σε «πράσινες» ιδέες από ότι όταν μεγαλώσουν. Το «Οικολογικά Παραμύθια, Τόμος 1», το πρώτο βιβλίο της σειράς, αντανακλά την επιτακτική ανάγκη για ενδυνάμωση της περιβαλλοντικής συνείδησης και αυτό επιτυγχάνεται μέσω των μηνυμάτων που μεταφέρονται προς τα έξω. Μερικά από τα καίρια προβλήματα που αντιμετωπίζει ο πλανήτης μας τα οποία επέλεξα για τον πρώτο τόμο της σειράς παραμυθιών EcoFairytales είναι η προώθηση της ανακύκλωσης, η προστασία των ενδημικών ειδών και η ευαισθητοποίηση για τα είδη που απειλούνται με εξαφάνιση.

 

 

EcoFairytales

Η σειρά EcoFairytales αποτελείται από τέσσερα παραμύθια που αφορούν την προστασία του περιβάλλοντος.

Πληροφορίες: 97 844386 / EcoFairytales city.sigmalive.com

 


«Οι συγκρούσεις στην οικογένεια. Αρμονία ή καταστροφή;»

0
0

Η Ιερά Μητρόπολις Αιτωλίας και Ακαρνανίας ανακοινώνει ότι την προσεχή Παρασκευή 23 Νοεμβρίου 2018 και ώρα 18:00’ θα πραγματοποιηθεί η μηνιαία σύναξη της Διακονίας Στηρίξεως Γυναικών «Παναγία η Παραμυθία», στην αίθουσα του Ιερού Ναού Αγίας Τριάδος Αγρινίου. Ομιλήτρια θα είναι η ελλογιμωτάτη κα Μαρία Ράπτη, Πρόεδρος του Ακαδημαϊκού Συμβουλίου της Ανωτάτης Εκκλησιαστικής Ακαδημίας Βελλάς Ιωαννίνων. Θα αναπτύξει το θέμα: «Οι συγκρούσεις στην οικογένεια. Αρμονία ή καταστροφή;». Θα ακολουθήσει διάλογος επί του θέματος.

Η κα. Μαρία Ράπτη κατάγεται από το Θέρμο Αιτωλοακαρνανίας. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, την Θεολογική Σχολή Πανεπιστημίου Αθηνών και το Universite de Fribourg (Pedagogie – Psychologie). Έχει εκπονήσει διδακτορική διατριβή στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Δίδαξε στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση, σε προγράμματα επιμόρφωσης εκπαιδευτικών, στο Παιδαγωγικό Τμήμα Νηπιαγωγών του Πανεπιστημίου  Ιωαννίνων και στην Ανώτατη Σχολή Παιδαγωγικής και Τεχνολογικής Εκπαίδευσης (Α.Σ.ΠΑΙ.Τ.Ε.) Ιωαννίνων. Είναι Επίκουρη Καθηγήτρια της Ανώτατης Εκκλησιαστικής Ακαδημίας Βελλάς Ιωαννίνων, με γνωστικό αντικείμενο την Χριστιανική Παιδαγωγική και την Κατήχηση. Συμμετέχει με εισηγήσεις σε συνέδρια και ημερίδες, με ομιλίες σε Σχολές Γονέων και ως μέλος οργανωτικών και επιστημονικών επιτροπών συνεδρίων. Δημοσιεύει κείμενά της σε επιστημονικά περιοδικά και επετηρίδες.

Υποδοχή Λειψάνου του αγ. Λουκά του Ιατρού στην Ι.Μ. Κίτρους, Κατερίνης και Πλαταμώνος

0
0

Το απόγευμα της Κυριακής 18 Νοεμβρίου, στο παρεκκλήσιο του Αποστόλου Βαρνάβα, κάτωθεν του Καθεδρικού Ιερού Ναού Θείας Αναλήψεως Κατερίνης, πραγματοποιήθηκε με ευλάβεια η υποδοχή του Ιερού Λειψάνου του Αγίου Λουκά του Ιατρού, Αρχιεπισκόπου Συμφερουπόλεως και Κριμαίας, το οποίο εκόμισε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων, ανταποκρινόμενος στην πρόσκληση του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Κίτρους, Κατερίνης και Πλαταμώνος κ. Γεωργίου.

Αμέσως μετά την υποδοχή ακολούθησε ο Παρακλητικός Κανών του Αγίου και η προσφώνηση του οικείου Ποιμενάρχη, ο οποίος εξέφρασε τη χαρά της τοπικής Εκκλησίας για την τιμή της παρουσίας του Σεβασμιωτάτου κ. Παντελεήμονος και την ευλογία της κομίσεως του χαριτόβρυτου ιερού Λειψάνου του λαοφιλούς Αγίου Λουκά.

Στη συνέχεια ο Σεβασμιώτατος Βεροίας κ. Παντελεήμων μίλησε για τον βίο του Αγίου Λουκά, καθηλώνοντας το πολυπληθές κοινό. Στην ομιλία του  με θέμα «Αγάπησα το μαρτύριο: Άγιος Λουκάς, των πασχόντων ιατρός και λιμάνι», αναφέρθηκε εκτενώς στους διωγμούς και στα βάσανα που υπέστη ο Άγιος Λουκάς και στη θαυμαστή παρρησία που είχε και έχει ενώπιον Κυρίου, επιτελώντας πλήθος θαυμάτων.

 

Δύσκολα φεύγουν (Άγιος Μακάριος ο Αιγύπτιος)

0
0

20151121-2
Το θέλημα του Θεού, στο οποίο καλεί ο Απόστολος τον καθένα να φτάσει είναι η τέλεια κάθαρση από την αμαρτία, η ελευθερία από τα πάθη της ατιμίας και η απόκτηση της αρετής. Δηλαδή ο καθαρισμός και ο αγιασμός της καρδιάς, που γίνεται με τη μετοχή του Αγίου Πνεύματος, που το νιώθουμε μέσα μας. «Μακάριοι όσοι έχουν καθαρή καρδιά, γιατί αυτοί θα δουν το Θεό», είπε ο Κύριος. Και ο Δαβίδ λέει· «Ποιός είναι άξιος ν’ ανέβει στο όρος του Κυρίου και να σταθεί στον άγιο τόπο Του;»· και άπαντα. « Αυτός που έχει αθώα χέρια και καθαρή καρδιά». Το  Άγιο Πνεύμα, γνωρίζοντας ότι τα κρυφά πάθη μας είναι βαθιά ριζωμένα στην ψυχή και δύσκολα φεύγουν, μας παρακινεί, μαζί με την αντίστασή μας προς αυτά, να προσευχόμαστε θερμά προς τον Κύριο, λέγοντας «εκ των κρυφίων μου καθάρισόν με».

Άγιος Μακάριος ο Αιγύπτιος

Έλευση του αγ. Κοσμά του Ερημίτη στον τόπο της άσκησής του μετά από 960 χρόνια

0
0

Η επανακομιδή τμήματος του ιερού λειψάνου του Αγίου Κοσμά του Ερημίτη στον τόπο της άσκησης του, την Ιερά Μονή Κουδουμά πραγματοποιήθηκε στις 20 Οκτωβρίου 2018 και από εκεί κατέφθασαν στο Μοναστήρι του Κουδουμά όπου έγινε η υποδοχή τους και ακολούθησε ιερά αγρυπνία. Πρόκειται  από πλευράς αρχαιότητας, για το δεύτερο σπουδαιότερο γεγονός επιστροφής τιμίου λειψάνου, στη Μεγαλόνησο Κρήτη, μετά την επανακομιδή της Τιμίας Κάρας του Αγίου Αποστόλου Τίτου, Πρώτου Επισκόπου της Αποστολικής Εκκλησίας Κρήτης.

 

 

Το άφθαρτο σκήνωμα του αγίου παρέμενε στη Βενετία από το έτος 1058, όταν Βενετσιάνοι έμποροι ήλθαν με πλοίο στα νότια παράλια της Κρήτης, πέρασαν τα δύσβατα μέρη πού οδηγούσαν στον τόπο της σπηλιάς πού ήταν θαμμένος ο Άγιος το 658, έκλεψαν το σώμα του και το μετέφεραν στη Βενετία, στο γνωστό Νησί του Αγίου Γεωργίου του Μείζονος.

Για να τιμηθεί κατάλληλα το σπουδαίο αυτό ιστορικό γεγονός και να πληροφορηθεί ο ευσεβής λαός του Θεού, η Ιερά Σύνοδος Κρήτης αποφάσισε τα παρακάτω:

  1. Το Σάββατο, 17 Νοεμβρίου 2018 στην Ιερά Μονή Κουδουμά να τελεσθεί Αρχιερατικό Συλλείτουργο.
  2. Την Κυριακή, 12 Μάιου 2019, κατά την οποία εορτάζεται η επέτειος της ανακομιδής της Τίμιας Κάρας του Αγίου Αποστόλου Τίτου, τα ιερά λείψανα του Αγίου Κοσμώ του Ερημίτη να μεταφερθούν στον Ιερό Καθεδρικό Ναό Αγίου Τίτου Ηρακλείου, όπου θα τελεσθεί Συνοδική Θεία Λειτουργία Τιμία Κάρα του Αγίου Αποστόλου Τίτου και τα ιερά λείψανα του Αγίου Κοσμά θα λιτανευθούν από κοινού, το απόγευμα της ιδίας ημέρας, κατά την καθιερωμένη λιτάνευση, στην πόλη του Ηρακλείου.
  3. Τη Δευτέρα, 13 Μάιου 2019 Συνοδική Αντιπροσωπεία να μεταφέρει τα ιερά Λείψανα του Αγίου Κοσμά οπό τον Ιερό Καθεδρικό Ναό του Αγίου Τίτου Ηρακλείου, στην Ιερά Μονή Κουδουμά, όπου θα τοποθετηθούν σε κατάλληλο χώρο.
  4. Να γίνουν εδικές εκδόσεις σχετικά με τον βίο του Αγίου Κοσμά, προκειμένου να γνωστοποιηθεί στο λαό του Θεού, η ασκητική πολιτεία και η μαρτυρία του αρχαιότερου γνωστό Ερημίτη και Ομολογητή της Μεγαλονήσου.
  5. Να οργανωθεί τριήμερο εκδηλώσεων με σχετική Επιστημονική Ημερίδα, εντός του μηνός Μάιου 2019, στο οποίο θα κληθούν οπό τη Βενετία άνθρωποι πού σχετίζονται με τα παραπάνω, ο ποιοι θα τιμηθούν οπό την Εκκλησία της Κρήτης.
  6. Να καθιερωθεί, κατ έτος, ἡ τρίτη Κυριακή μηνός Μάιου, ως η ημέρα της εορτής της ανακομιδής των ιερών λειψάνων του Αγίου Κόσμα του Ερημίτη στην Ιερά Μονή του Κουδουμά.

Ο διάλογος ως τρόπος επικοινωνίας και αλληλοκατανόησης (Παναγιώτης Σκαλτσής, Καθηγητής, Πρόεδρος Τμήματος Θεολογίας Α.Π.Θ.)

0
0

Χαιρετισμός του Προέδρου του Τμήματος Θεολογίας Α.Π.Θ. Παναγιώτη Σκαλτσή στην ορκωμοσία του Τμήματος Θεολογίας στις 15/11/2018.

 

Σεβαστοί Πατέρες,
Κύριε Κοσμήτορα,
Κυρίες και Κύριοι συνάδελφοι,
Κυρίες και Κύριοι

Βρισκόμαστε σε μία ιστορική και ευλογημένη στιγμή για την προσωπική σας ζωή, αγαπητοί νέοι πτυχιούχοι του Τμήματος Θεολογίας, κατά την οποία επιστέφονται τυπικά και επίσημα οι πολυετείς κόποι σας και αποκτάτε τον τίτλο και το δίπλωμα για το οποίο μοχθήσατε στη μελέτη και στην έρευνα της θεολογικής επιστήμης για πολλά χρόνια.

Διερμηνεύοντας από τη θέση μου τα συναισθήματα όλων των συναδέλφων διδασκόντων, αλλά και του γραμματειακού προσωπικού του Τμήματός μας, θα ήθελα να σας διαβεβαιώσω ότι συμμεριζόμαστε απόλυτα τη σημερινή χαρά και περηφάνεια σας. Εξάλλου, στην πορεία σας προς τη γνώση των τελευταίων ετών, υπήρξαμε κατά κάποιο τρόπο συνοδοιπόροι σας, ενίοτε δε και αρωγοί και υποστηρικτές της εργώδους προσπάθειάς σας.

Αγαπητοί μου,

Η παρουσία σας στον πανεπιστημιακό χώρο και η συμμετοχή σας στην εκπαιδευτική διαδικασία και το πρόγραμμα Προπτυχιακών Σπουδών του Τμήματος Θεολογίας εξελίχθηκε σε περιβάλλον ακαδημαικής ελευθερίας, κριτικής σκέψης και γόνιμου διαλόγου. Η ποιότητα άλλωστε στη γνώση δεν μπορεί να διασφαλισθεί χωρίς αυτούς τους όρους και κυρίως χωρίς την διαλογική επικοινωνία και αλληλοκατανόηση. Η εμβάθυνση στις σχέσεις που διέπουν τον Θεό με τον άνθρωπο και τον κόσμο, στόχος που επιδιώκει η θεολογική επιστήμη μέσα από τη μελέτη των κειμένων και των μνημείων της, αλλά και την εμπειρία της εκκλησιαστικής ζωής, γίνεται με προϋποθέσεις διαλόγου, συζήτησης, ανταλλαγής απόψεων. Νοητικά στερεότυπα, επιφανειακές προσεγγίσεις, ιδεολογικοί εκβιασμοί και ανιστόρητα σχήματα δεν έχουν θέση στην ακαδημαική κοινότητα και δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να ακυρώσουν το περιεχόμενο της θεολογίας του διαλόγου και της αλήθειας. Στον διάλογο άλλωστε, σύμφωνα με σοφή ρήση, «δεν πάμε, για να σώσουμε τις ιδέες μας αλλά την αλήθεια» .

Για τέσσερα, ίσως και περισσότερα, χρόνια, αγαπητοί μου, μαθητεύσατε και σπουδάσατε την επιστήμη που ξέρει να διαλέγεται και να ανταποκρίνεται τόσο στη σκέψη, όσο και στις καρδιές των ανθρώπων. Στον τόπο αυτό της Ορθόδοξης Θεολογίας διδαχθήκατε για την σπουδαιότητα του καθημερινού διαλόγου «αυτόν που προϋποθέτει δύο ακρογωνιαίες, αμετάκλητες για τον πολιτισμό αξίες της ζωής: πρώτο, την ύπαρξη του Άλλου, με τον οποίον ο άνθρωπος μπορεί να συνάψει διάλογο, να συνομιλήσει, και δεύτερο, τη σταθερή παρουσία της ελευθερίας, που δίνει πνευματική αξία στο διάλογο» .

Από τα πρώτα κιόλας μαθήματα, σπουδή στα βιβλικά κείμενα, διδαχθήκατε το «ποιήσωμεν άνθρωπον κατ’ εικόνα ημετέραν και καθ’ ομοίωσιν» . Ο Θεός Πατήρ σε κοινωνία με τα δύο άλλα πρόσωπα δημιουργεί τον άνθρωπο και τον κόσμο, εισέρχεται από αγάπη στην ιστορία και διαλέγεται με τα δημιουργήματά του για την σωτηρία των. Γίνεται ο Λόγος σάρκα κατά τον Ευαγγελιστή Ιωάννη , διαλεγόμενος – συνεργαζόμενος με τον άνθρωπο στο πρόσωπο της Θεοτόκου, το εργαστήριο της σωτηρίας μας. Όλοι γνωρίζουμε το διαλεκτικό πνεύμα του Χριστού μας, ο οποίος διελέγετο με κάθε άνθρωπο και απαντούσε σε καίρια ερωτήματα σαν αυτό της ευαγγελικής περικοπής της περασμένης Κυριακής· «Διδάσκαλε, τι ποιήσας ζωήν αιώνιον κληρονομήσω;» . Και η απάντησή του ακριβώς ήταν η αγάπη, η διακονία και η ανεκτικότητα στον συνάνθρωπο, τον πλησίον.

Μελετώντας άλλα γνωστικά πεδία της Θεολογίας, ακούσατε και μάθατε για το στηριζόμενο στον διάλογο Συνοδικό Σύστημα διοίκησης της Ορθόδοξης Εκκλησίας, για την θεία Λειτουργία της Σύναξης και του διαλόγου μεταξύ κλήρου και λαού ως έκφραση της ενότητας του εκκλησιαστικού σώματος, για την δυναμική του διαλόγου σε οικουμενικό επίπεδο, για την διαλογική επιδεξιότητα του ποιμένα , για τον τρόπο συμμετοχής στον διάλογο σχετικά με τη συζήτηση που αφορά τη θέση της θρησκείας στη δημόσια σφαίρα, αλλά και τη διαχείριση του θρησκευτικού πλουραλισμού στις μέρες μας .

Μ’ αυτήν ακριβώς τη θεολογική παιδεία και κατάρτιση καλείστε να δίδετε καθημερινά στον κόσμο το μήνυμα του Ευαγγελίου της αγάπης και να διακονείτε τον σύγχρονο άνθρωπο με πνεύμα καταλλαγής, κατανόησης και μακροθυμίας αξιοποιώντας στην επικοινωνία σας με τους άλλους τον διάλογο, την ανταλλαγή των ιδεών, τη διάθεση για συνεννόηση και οικοδομή. Έχει γραφεί ότι «ο εποικοδομητικός διάλογος μπορεί να χαρακτηρισθεί ως το εργαλείο το οποίο απομακρύνει τον άνθρωπο από το δρόμο που οδηγεί στην αδράνεια, την παθητικότητα και την αδιαφορία. Ενώ συγχρόνως διασφαλίζει την ανιδιοτελή ειλικρίνεια και ελευθερία του ανθρωπίνου γένους».

Ο θεολόγος, αγαπητοί μου, γνωρίζει αυτή την αλήθεια, ότι δηλαδή δεν μπορεί αδιαφορεί για τον άλλον, καθόσον, όπως σημειώνει ο Μέγας Βασίλειος, «πάντες συγγενείς, πάντες αδελφοί, πάντες ενός πατρός έκγονοι» . Ο συνάνθρωπός μας είναι συγγενής μας και μέσα μας υπάρχει ισχυρή η αγαπητική τάση που μας ωθεί να επικοινωνούμε, να υποστηριζόμαστε μεταξύ μας και να αγαπάμε αλλήλους . «Εικών ει του Θεού και εικόνι Θεού διαλέγη» σημειώνει ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος.

Στη βάση αυτή ο με επιείκεια και πραότητα και όχι με υστεροβουλία, καχυποψία και κακοπιστία διεξαγόμενος διάλογος , φέρνει τους ανθρώπους πιο κοντά. Δημιουργεί ανάμεσά των δεσμούς ισχυρούς. Διώχνει προκαταλήψεις. Προφυλάσσει από ενέργειες άστοχες και λανθασμένες. Παρεμποδίζει την ανάπτυξη συμπεριφορών φανατισμού και μισαλλοδοξίας. Εμπνέει την ισορροπία μεταξύ των μελών της οικογένειας και την αρμονία στις κοινωνικές μας σχέσεις. Διαμορφώνει το κλίμα για την επίλυση μικρών η μεγάλων διαφορών μεταξύ προσώπων, ακόμη και λαών. Γεφυρώνει αντιθέσεις και καλλιεργεί το ενδιαφέρον για την επιστήμη και την έρευνα.

Υψηλή λοιπόν η αποστολή σας, αγαπητοί νέοι πτυχιούχοι του Τμήματος Θεολογίας και η ευθύνη σας μεγάλη. Να συμβάλλετε κι εσείς με τις γνώσεις σας, την προσωπικότητα και το βασιζόμενο στην αγάπη και το διάλογο έργο σας σε ένα κόσμο ποιοτικά καλύτερο και μία κοινωνία πνευματικά ωριμότερη.

Για να θυμάστε αυτά τα λόγια θα ήθελα τούτη τη στιγμή του αποχωρισμού να σας προσφέρω ως ενθύμιο κάτι από την ερευνητική ιστορία και προσφορά της Τμήματός μας στην κοινωνία· τη μετάφρα-ση της Καινής Διαθήκης που εκπόνησαν οι καθηγητές της προηγούμενης γενιάς των ερμηνευτών δασκάλων της Σχολής μας για λογαριασμό της Ελληνικής Βιβλικής Εταιρίας. Τώρα που θα περάσετε να σας συγχαρούν οι καθηγητές σας θα δωρίσω στην καθεμιά και στον καθένα από σας ένα αντίτυπο, προσφορά του σωματείου «Φίλοι της Αγίας Γραφής», πιστεύοντας ότι θα αποτελέσει σημαντικό βοήθημα και ασφαλή οδοδείκτη όλων των προσωπικών σας επιλογών ως θεολόγων.

Πολυέλεος Λόγον αγαθόν ήχος βαρύς Γεωργίου Κρητός – Στέφανος Μπρούσαλης (Στέφανος Μπρούσαλης, Πρωτοψάλτης Ι.Ν. Αγίου Δημητρίου Πριγκήπου †)

0
0

Εξαιρετικός ιεροψάλτης, βαθύς γνώστης της καθ΄ημάς Παραδόσεως εκκλησιαστικής τε και θύραθεν της σχολής Γεωργίου Σαρανταεκκλησιώτου, εξεμέτρησε το ζήν το 1974.

The Ecological Crisis (Timotheos Papastavrou)

0
0

One of the most important problems facing us over recent years has been the ecological crisis and environmental problems which are afflicting our planet. Ecological changes have always existed and are the result either of natural disasters and changes in the environment, often resulting in new ecological balances in nature, or people’s careless exploitation of the natural environment in order to satisfy their needs, without any consideration of the damage they’re causing.

The present ecological crisis has been caused by a break in the relationship between people and nature, a rupture which made its appearance with the anthropocentric perspective on life, where people view nature as a natural tool-shed which they can use at will. From ancient times, people gradually began to exploit nature in order to survive and multiply. Thereafter, and with the passage of time, the population gradually increased, as did the exploitation of natural resources commensurately. In this way, people’s needs were meet, though no effort was made to restore the balance of nature. The problem of the ecological crisis has assumed enormous dimensions because of scientific and technological developments which have created difficulties such as the pollution of the soil through chemical fertilizers used to increase yields. There is also the pollution of the air from factories constantly in production. This in turn produces the greenhouse effect, the consequence of which is that the planet is being over-heated. The worst of all, however, are environmental disasters such as that which occurred at Chernobyl, in the Ukraine in 1986, with the explosion at one of the four nuclear reactors at a Soviet installation. The resulting cloud of radiation spread over 2,000 kilometres and was responsible for an enormous number of illnesses caused by the side-effects of the disaster. The high rate of technological development in the mid-18th century gave us the industrial revolution, which, according to Suermann is the prime cause of our ecological problems. This view is shared by Leiperto who believes that the style of industrial countries is responsible for the destruction of the planet. Finally, another important factor in the creation of ecological problems is the lack of an environmental policy. This is compounded by certain interested parties which are behind the non-application of laws or the non-imposition of punishments for those who cause damage to the environment.

From a theological point of view, ecological problems are held to reflect an internal crisis within people themselves, a crisis which is born from the rejection of God’s will on our part, as free persons, with the result that what happens to us is imprinted on nature and vice versa. One of our greatest mistakes is the misuse of the authority we have over animals, and nature in general, in the belief that we’re superior, while forgetting that we aren’t the overlords of nature but rather servants of the will of God.. This misconception has brought about numerous disasters, much to our own detriment Some of the charges of the scientific community against Christianity are not without significance, initially in the case of the attitude of the Western Church to certain scientific theories. Once people had recognized the ecological problem, there were scientists who attacked Christianity as being responsible for them because it taught people through the Scriptures to ‘dominate nature’. But these charges are unfounded, because the unprincipled evolution of science and technology is not the fault of Christianity, given that the culture of the Eastern Church never expressed the same interest in technical matters as was evinced in the Latin West. Moreover, the ecology was first damaged in regions where there were no Christians at the time, such as Egypt and Persia. Finally, Scriptural tradition concerning the proper and reasonable exploitation of natural resources should not be used as an indictment for the ecological damage to our planet, because, through Christianity, people learn to be restrained and undemanding, and thus to avoid excesses.

In conclusion, despite the enormous and almost irreparable damage that we have done to nature, there is still time for us to come to our senses and change tack in order to restore the balance within nature and repair our relationship with it, insofar as this is possible.


Ο Άγιος Δαβίδ εμφανίζεται και προσεύχεται μαζί με τον Άγιο Ιάκωβο!

0
0

Ο όσιος Ιάκωβος (Τσαλίκης) με την εικόνα του οσίου Δαβίδ του Γέροντα.

Συνέχεια από το προηγούμενο.

[…]

Πλησιάζοντας ο π. Ιάκωβος [ο άγιος Ιάκωβος (Τσαλίκης)] το Ασκητήριο [του Αγίου Δαβίδ του Γέροντα] είχε πολύ φόβο.

Πώς θα μπει και πώς θα μείνει τη νύκτα στην έρημη σπηλιά μόνος;

Γι’ αυτό, πριν μπει, ζήτησε κι άλλη χάρη από τον όσιο Δαβίδ:
– Άγιε Δαβίδ, αν θες, να έρθεις και συ να προσευχηθείς μαζί μου, αλλά να έρθεις με γνωστό πρόσωπο, για να μην φοβηθώ!

Και μπαίνοντας νιώθει δίπλα του τον ηγούμενο Νικόδημο [τον τότε ηγούμενο της Ιεράς Μονής οσίου Δαβίδ του Γέροντα, στην Βόρεια Εύβοια].
Άναψε δυο κεράκια. Γονατίσανε. Διαβάσανε Παρακλήσεις. Διαβάσανε όλο το Ψαλτήρι, κάνανε κομποσχοίνι και ξημερώνοντας σηκώθηκαν.
Τότε κατάλαβε να φεύγει πρώτος ο Νικόδημος και να χάνεται.
Ήταν ο όσιος Δαβίδ, που τον συντρόφεψε με την μορφή του Νικόδημου, για να μην φοβηθεί.

 

Από το βιβλίο του Στυλιανού Γ. Παπαδόπουλου, ο «Μακαριστός Ιάκωβος Τσαλίκης», των εκδόσεων Ακρίτας.

Γνωρίζεις τα λόγια και τα έργα τον Ιησού (Όσιος Αρσένιος Μπόκα)

0
0

20151123-1
Γνωρίζεις τα λόγια και τα έργα τον Ιησού, αλλά δε γνωρίζεις ακόμη τον Ίδιο. Και μέχρι να Τον βρεις, δεν ξέρεις ούτε τον εαυτό σου, ούτε τον προορισμό σου, ούτε το σκοπό του κόσμου.

Όσιος Αρσένιος Μπόκα

Με λαμπρότητα ετελέσθη η πρώτη Ιερά Πανήγυρις της μνήμης του Οσίου Ιακώβου Τσαλίκη

Καστανό ρύζι με ψιλοκομμένα λαχανικά στο φούρνο

0
0

Οι πολύχρωμες πιπεριές είναι πλούσιες σε πολύτιμα αντιοξειδωτικά που μαζί με τα αντίστοιχα του καστανού ρυζιού, του καρότου, της μελιτζάνας και του ελαιολάδου συμβάλλουν για ένα λαμπερό και υγιές δέρμα.

Υλικά

500 g καστανό ρύζι Agrino Brown Family 10’ για γεμιστά και ριζότο
1 καρότο τριμμένο
1 κρεμμύδι ξερό ψιλοκομμένο
1 πράσο ψιλοκομμένο
1 κολοκυθάκι κομμένο σε κύβους
1 μελιτζάνα κομμένη σε κύβους
1 πράσινη πιπεριά κομμένη σε κύβους
1 κόκκινη πιπεριά κομμένη σε κύβους
1 κίτρινη πιπεριά κομμένη σε κύβους
3 κ.σ. ελαιόλαδο
1 λίτρο ζωμό λαχανικών
3 κ.σ. δυόσμο ψιλοκομμένο
αλάτι, φρεσκοτριμμένο πιπέρι

Διαδικασία
Τοποθετούμε ένα μεγάλο αντικολλητικό τηγάνι σε δυνατή φωτιά να ζεσταθεί καλά και προσθέτουμε το ελαιόλαδο. Σοτάρουμε τα ψιλοκομμένα λαχανικά για 10’, το καρότο, το κρεμμύδι, το πράσο, το κολοκυθάκι, τη μελιτζάνα και τις πιπεριές. Προσθέτουμε καστανό ρύζι Agrino και συνεχίζουμε το σοτάρισμα για άλλα 1-2’. Προσθέτουμε το ζωμό λαχανικών, αλάτι και φρεσκοτριμμένο πιπέρι και μόλις πάρει μία βράση τοποθετούμε το περιεχόμενο του τηγανιού σε ένα μεγάλο αντικολλητικό ταψί. Τοποθετούμε το ταψί σε προθερμασμένο φούρνο στους 180°C για 10’ και όταν είναι έτοιμο το αποσύρουμε από τον φούρνο, πασπαλίζουμε με τον ψιλοκομμένο δυόσμο, ανακατεύουμε καλά και σερβίρουμε.

 

Πηγή: gastronomos.gr

We must stay humble

0
0

We must constantly renew our determination to live by Christ’s commandments, we must pray for His help, we must humble ourselves when we stray, we must accept the fact that we are weak and not become exasperated with ourselves. We are incapable of conquering, so why demand of ourselves that which the Lord alone can give? Why bemoan the fact that we are unable to rise above ourselves? Such demands for spiritual perfection reveal our pride. Let us wait for all things from the One Lord and use our failures and sinfulness to fervently humble ourselves.

Viewing all 34873 articles
Browse latest View live




Latest Images