We have weaknesses, passions and faults deeply rooted within us, many of which are also inherited. These can’t be cut off by any spasmodic effort, nor by worrying or stressing about them, but only by patience and persistence, by endurance, by care and attention. Excessive sorrow conceals pride. This is why it’s harmful and dangerous. It’s often exacerbated by the devil to throw us off course.
Ο Θεός επιτρέπει, σύμφωναμε το σχέδιό του, να δοκιμαστεί ο καθένας με διάφορες θλίψεις, για να φανερωθούν εκείνοι που Τον αγαπούν.
Άγιος Εφραίμ ο Σύρος
Το Εκκλησιαστικό Πρακτορείο Ειδήσεων Romfea.gr ξεκινάει ένα νέο κύκλο εκπομπών με τον τίτλο «Η Μουσική των Ελλήνων» και θέματα από την Ελληνική Μουσική, με καλεσμένους από τον χώρο της Ψαλτικής Τέχνης, της Παραδοσιακής αλλά και της Λαϊκής – Έντεχνης μουσικής, που επιμελείται και παρουσιάζει ο Γεώργιος Δεμελής.
Καλεσμένος της 1ης εκπομπής ο Δάσκαλος της Ελληνικής Μουσικής κ. Χρήστος Τσιαμούλης, όπως θα δείτε στο βίντεο που ακολουθεί.
Πηγή: romfea.gr
Στη Γαλλία, με έξοδα του κράτους, μεταφέρθηκε χθες το ζεύγος που κατανάλωσε δηλητηριώδη μανιτάρια.
Όπως ανέφερε στο SigmaLive η Γενική Διευθύντρια του Υπουργείου Υγείας, Χριστίνα Γιαννάκη, το ζεύγος αργά χθες το απόγευμα σε εξιδεικεμένο κέντρο της Γαλλίας, με τη κατάσταση της υγείας τους να παραμένει κρίσιμη.
Το περιστατικό, σύμφωνα με την Αστυνομία, φέρεται να σημειώθηκε την περασμένη Τετάρτη σε χωρίο της Λευκωσίας, όταν ένας 76χρονος Ελληνοκύπριος μαζί με την σύντροφο του από την Σρι Λάνκα, μάζεψαν μανιτάρια από την ύπαιθρο.
Στην συνέχεια τα μαγείρεψαν και τα έφαγαν. Ακολούθως, ένιωσαν αδιαθεσία και πόνους στο στομάχι και μεταφέρθηκαν αρχικά σε Κέντρο Υγείας και αργότερα σε σοβαρή κατάσταση στο Γενικό Νοσοκομείο Λευκωσίας.
Πρόκειται για μανιτάρια με την ονομασία «Amanita phalloides» τα οποία προκαλούν νεφρική και υπατική ανεπάρκεια. Ο Αμανίτης ο φαλλοειδής (θανατίτης ή deathcap) χαρακτηρίζεται ως ένα εξαιρετικά επικίνδυνο μανιτάρι. Διαβάστε ΕΔΩ πως να το αναγνωρίσετε.
Πηγή: sigmalive.com
Η χώρα μας αναδείχθηκε δημοφιλής προορισμός για πρώτη φορά
Με επιτυχία ολοκληρώθηκε το Αφιερωματικό Έτος Τουρισμού Ελλάδας – Ρωσίας 2017-2018 που αποτέλεσε πρωτοβουλία της υπουργού Τουρισμού, Έλενας Κουντουρά και της ομολόγου της, Άλα Μανίλοβα (Alla Manilova).
Το Αφιερωματικό Έτος Τουρισμού αποτελεί ένα πρωτοποριακό επιχειρησιακό πλαίσιο συνεργασίας μεταξύ των δύο χωρών με στόχο την ανάδειξη νέων ελληνικών περιφερειακών προορισμών, των ανταγωνιστικών τους πλεονεκτημάτων, την αντίστοιχη δημιουργία νέων θεματικών προϊόντων και τη διεύρυνση της ελληνικής τουριστικής προσφοράς με ουσιαστική ενίσχυσή της τουριστικής ροής από τη Ρωσία προς την Ελλάδα καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους.
Το υπουργείο Τουρισμού καθ’ όλη τη διάρκεια του αφιερωματικού έτους, όπως σημειώνεται σε σχετική ανακοίνωση, λειτούργησε ως «γέφυρα» για τον συντονισμό των δράσεων με τα συναρμόδια υπουργεία, τις Περιφέρειες και τον ιδιωτικό τομέα για να προωθηθούν από ελληνικής πλευράς πρόσθετες στοχευμένες επιχειρησιακές δράσεις στη Ρωσία.
Όπως αναφέρεται ακόμη, η θετική εικόνα που εξέπεμψε η Ελλάδα μέσα από τις δράσεις του έτους τουρισμού έδωσαν σημαντική ώθηση στην ενίσχυση των αφίξεων. Οι ελληνικοί προορισμοί είναι από τους λίγους ευρωπαϊκούς που δεν επηρεάστηκαν αρνητικά από την αύξηση του ευρώ έναντι του ρουβλίου και την πολιτική των μεγάλων «εκπτώσεων» των τουρκικών ξενοδόχων. Σε αντίθεση με άλλους ευρωπαϊκούς προορισμούς που οι Ρώσοι ταξιδεύουν κυρίως τη θερινή περίοδο, η Ελλάδα το 2018 κατέγραψε συνολική άνοδο 5%, σύμφωνα με τα στοιχεία του Rostourism και της Ένωσης της Ρωσικής Τουριστικής Βιομηχανίας (ATOR).
Μάλιστα η Ελλάδα το 2018 αναδείχθηκε δημοφιλής προορισμός των Ρώσων επισκεπτών για πρώτη φορά και τους χειμερινούς μήνες (αύξηση 5% το 1ο εξάμηνο του έτους), δίνοντας έμφαση στο city-break σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, τα οργανωμένα επαγγελματικά ταξίδια ρωσικών εταιρειών, τη φιλοξενία ρωσικών εθνικών και συνολικά αθλητικών ομάδων για προπονητικό τουρισμό και τον οργανωμένο εκπαιδευτικό τουρισμό σχολείων και πανεπιστημίων της Ρωσίας.
Στο πλαίσιο του κεντρικού σχεδιασμού των αρμόδιων για τον τουρισμό υπουργών της Ελλάδας και της Ρωσίας, τονίζεται στην ανακοίνωση, πραγματοποιήθηκε για πρώτη φορά η διασύνδεση 9 Περιφερειών της Ελλάδας και 30 Περιφερειών της Ρωσίας, όπου περιελάβανε εκτενείς παρουσιάσεις του τουριστικού προϊόντος των Περιφερειών των δύο χωρών, B2B συναντήσεις και συναντήσεις εργασίας με έμφαση στα ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα των Περιφερειών και τα θεματικά τουριστικά προϊόντα (πολιτιστικό τουρισμό, θρησκευτικό-προσκυνηματικό, σχολικό, συνεδριακό, θαλάσσιο και τουρισμό υγείας και ευεξίας).
Μέσα από κεντρικές συμφωνίες του υπουργείου Τουρισμού και του ΕΟΤ με τους κορυφαίους ταξιδιωτικούς ομίλους της Ρωσίας δόθηκε έμφαση στην προώθηση και την προβολή νέων ελληνικών προορισμών στη ρωσική τουριστική αγορά, λιγότερο δημοφιλών, όπως η Ήπειρος, η Πελοπόννησος, η Μακεδονία και τα νησιά του Βόρειου Αιγαίου. Καθώς, και στην καλή γνώση του ελληνικού τουριστικού προϊόντος μέσα από workshops και Β2Β συναντήσεις με στελέχη της ταξιδιωτικής βιομηχανίας των δύο χωρών υπό την αιγίδα του ΕΟΤ.
Πηγή: newsbeast.gr
Από τις 12 το μεσημέρι έως τις 3 μ.μ. της Κυριακής 2 Δεκεμβρίου, οι διοργανωτές φιλοδοξούν να «μυήσουν» τους συμμετέχοντες «σε έναν…υποβρύχιο κόσμο»
Με έναν πρωτοπόρο, πρωτότυπο και σίγουρα εξαιρετικά ενδιαφέρον τρόπο ο δήμος Νεάπολης-Συκεών γιορτάζει φέτος την Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία (3.12), διοργανώνοντας μία πραγματικά μοναδική εμπειρία δοκιμαστικής κατάδυσης για άτομα με κινητική αναπηρία «No Barrier Tour», την Κυριακή 2 Δεκεμβρίου 2018, στο Δημοτικό Κολυμβητήριο Συκεών.
Με φόντο το περιαστικό δάσος Σέιχ-Σου και τα κρυστάλλινα νερά της υπερσύγχρονης πιστοποιημένης πισίνας του Δημοτικού Κολυμβητηρίου Συκεών, η Κοινωφελής Επιχείρηση Υπηρεσιών Νεάπολης-Συκεών (ΚΕΥΝΣ) και το εξειδικευμένο καταδυτικό κέντρο Azure Diving Center, είναι καθ’ όλα έτοιμοι να προσφέρουν στους συμμετέχοντες Α.με.Α. μία αξέχαστη εμπειρία δοκιμαστικής κατάδυσης, σύμφωνα με τα πρότυπα του οργανισμού Disable Divers International (D.D.I.), με τη συνεργασία του Aqua Team Diving Center και του Ασκληπιείου Εργαστηρίου Φυσικοθεραπείας.
Από τις 12 το μεσημέρι έως τις 3 μ.μ. της Κυριακής 2 Δεκεμβρίου 2018, οι διοργανωτές φιλοδοξούν να «μυήσουν» τους συμμετέχοντες «σε έναν… υποβρύχιο κόσμο, μαγικό και μυστηριώδη, προσφέροντάς τους μοναδικές συγκινήσεις και συναισθήματα μέσα στο απόλυτα ασφαλές και προστατευμένο περιβάλλον του Δημοτικού Κολυμβητηρίου Συκεών», όπως αναφέρει ο πρόεδρος της ΚΕΥΝΣ Δημήτρης Απατσίδης, και να αποδείξουν μέσα από την ξεχωριστή αυτή εκδήλωση πως «η αυτόνομη κατάδυση όχι μόνο απευθύνεται σε όλους, αλλά μπορεί να είναι μια ασφαλής δραστηριότητα ικανή να απελευθερώσει κάποιους συνανθρώπους μας από τους φυσικούς περιορισμούς που μπορεί να τους θέτει μια σωματική αναπηρία», όπως σημειώνει ο υπεύθυνος της δραστηριότητας, εκπαιδευτής D.D.I. Ηλίας Παπαδόπουλος.
Σε ένα περιβάλλον όπου η βαρύτητα δεν υφίσταται και η ελευθερία κινήσεων είναι απεριόριστη, ο κ. Παπαδόπουλος με το επιτελείο του, που θα αποτελείται από εξειδικευμένους εκπαιδευτές κατάδυσης και πιστοποιημένους συνοδούς, όπως επίσης και εθελοντές για την καταδυτική δραστηριότητα Α.με.Α. σύμφωνα με τα πρότυπα της D.D.I., θα έχουν τη δυνατότητα να «συστήσουν» στους συμμετέχοντες την αυτόνομη κατάδυση και τις μοναδικές αισθήσεις που προσφέρει στους αυτοδύτες, ώστε να εξελιχθεί σε μια πολύ καλή εμπειρία που θα βοηθήσει Α.με.Α. να αποκτήσουν αυτοπεποίθηση και σχέση με την κατάδυση.
Στην εκδήλωση-δραστηριότητα θα συμμετέχει ενεργά και ο Μάνθος Μάρρας, εκπαιδευτής εκπαιδευτών και υπεύθυνος της D.D.I. στην Ελλάδα, καθώς επίσης και οι δύο Παραολυμπιονίκες συνδημότες μας Ανδρέας Κατσαρός και Ηλίας Ναλμπάντης.
Αξίζει να σημειωθεί ότι για την καλύτερη εξυπηρέτηση των συμμετεχόντων, ο Ο.Α.Σ.Θ. θα διαθέσει για την εκδήλωση ένα ειδικό λεωφορείο για τη μεταφορά τους από και προς το Δημοτικό Κολυμβητήριο Συκεών.
Υπενθυμίζεται ότι με αθρόα και ενθουσιώδη συμμετοχή πολλών επίδοξων δυτών, ανδρών και γυναικών κάθε ηλικίας, είχε ολοκληρωθεί το καλοκαίρι ο πρωτοποριακός πρώτος κύκλος του δωρεάν Ειδικού Προγράμματος Εμπειρίας Καταδυτικής Κολύμβησης που υλοποίησε πιλοτικά ο δήμος Νεάπολης-Συκεών και η Κοινωφελής Επιχείρηση Υπηρεσιών του, με στόχο να προσφέρουν σε όλους την ευκαιρία γνωριμίας και εξοικείωσης με την υποβρύχια κολύμβηση, και μάλιστα εντός της πόλης.
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ:
Δημοτικό Κολυμβητήριο Συκεών
Τηλ. Επικοινωνίας: 2310 200 327
Πηγή: voria.gr
Όλοι οι άνθρωποι είμαστε πλασμένοι κατ’ εικόνα του Θεού. Το «καθ’ ομοίωσιν» όμως το έχουν μόνον εκείνοι οι οποίοι με πολλή αγάπη υποδούλωσαν την ελευθερία τους στο Θεό· γιατί όταν δεν ανήκουμε στους εαυτούς μας, τότε είμαστε όμοιοι με Εκείνον που μας συμφιλίωσε με τον εαυτό Του μέσω της αγάπης. Αυτό δεν μπορεί κανείς να το επιτύχει, αν δεν πείσει την ψυχή του να μην δελεάζεται από την εύκολη δόξα αυτού του κόσμου.
Άγιος Διάδοχος Επίσκοπος Φωτικής
Πολύχρωμος ήταν και ο χάλκινος Ηνίοχος των Δελφών;
Η επιχείρηση ανίχνευσης χρωμάτων στα αρχαία μαρμάρινα γλυπτά -ακόμα και το σύνολο του μνημείου της Ακρόπολης- έχει ξεκινήσει προ δεκαετιών με σειρά ερευνητικών μεθόδων και αναλύσεων και τα πρώτα αποτελέσματα τους έχουν κατά καιρούς παρουσιασθεί (για πρώτη φορά στη Γλυπτοθήκη του Μονάχου το 2004 και στη συνέχεια και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες αλλα και στην Ελλάδα – στο εθνικό Μουσείο όπου παρουσιάστηκαν 21 επιχρωματισμένα εκμαγεία έργων και 51 πρωτότυπα αρχαία έργα, τα οποία διατηρούν υπολείμματα χρωμάτων, κυρίως τα αποτυπώματα της χρωματικής τους διακόσμησης).
Την αρχική πολυχρωμία του περίφημου χάλκινου γλυπτού του Ηνιόχου των Δελφών (Ηνίοχος: ο …τα ηνία έχων- ο οδηγός άρματος έλκει τα άλογα, αυτός που κρατάει τα ηνία) αναζητούν με νέες μεθόδους ανάλυσης του “υλικού” κατασκευής του, Γάλλοι ερευνητές από το 2017.
Γάλλοι ήταν εξάλλου οι αρχαιολόγοι (μέλη της γαλλικής ανασκαφής), οι οποίοι στα 1986 έφεραν στο φως, σχεδόν ανέπαφο, με την πράσινη πατίνα που τον προστάτευσε από τη διάβρωση το άγαλμα του Ηνίοχου (σωζόμενο τμήμα χάλκινου συμπλέγματος) – έργο του 5ου π.Χ αιώνα, στη Σικελία), στη διάρκεια της ανασκαφής των Δελφών το 1896.
«Πρόσφατες έρευνες για τα χάλκινα της αρχαιότητας: Νέα στοιχεία για τον Ηνίοχο των Δελφών», είναι ο τίτλος της διάλεξης που θα δώσει η διευθύντρια του τμήματος ελληνικών και ρωμαϊκών αρχαιοτήτων του Μουσείου του Λούβρου, Σοφί Ντεσάμπ (Sophie Descamps), την ερχόμενη Παρασκευή 23 Νοεμβρίου, στις 19.00 στο Τελλόγλειο Ίδρυμα Τεχνών Α.Π.Θ. (Αμφιθέατρο).
Η κ.Ντεσάμπ, όπως μεταδίδει το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων, θα παρουσιάσει τα πολύ ελπιδοφόρα πρώτα αποτελέσματα μιας έρευνας που έδωσαν τη δυνατότητα να καθοριστούν οι αναλυτικές μέθοδοι που θα πρέπει να εφαρμοστούν εντός του 2019, προκειμένου να αποκατασταθεί η αρχική πολυχρωμία του περίφημου γλυπτού. Επίσης δείχνουν ότι ο Ηνίοχος αποτέλεσε πρότυπο για τις πολλές τεχνικές καινοτομίες που επινοήθηκαν στην Ελλάδα στην περίοδο του αυστηρού ρυθμού (αρχές 5ου αιώνα π.Χ.).
Τα μεγάλα χάλκινα γλυπτά, ελληνικά και ρωμαϊκά, είναι εξαιρετικά σπάνια. Η κ.Ντεσάμπ θα τονίσει στην ομιλία της ότι ο Ηνίοχος των Δελφών, που αναγνωρίζεται ως ένα από τα σημαντικότερα αριστουργήματα της αρχαίας γλυπτικής, καταλαμβάνει, από την αποκάλυψή του το 1896, μια προνομιακή θέση. Αλλά αν και το σύμπλεγμα γλυπτών στο οποίο ανήκε έγινε αντικείμενο πολλών μελετών, στιλιστικών και επιγραφικών, αν και γνωρίζουμε τη χρονολόγησή του εδώ και λίγα χρόνια, την αρχική θέση του στο ιερό του Απόλλωνα και την ταυτότητα αυτού που το πρόσφερε (Πολύζαλος, τύραννος της Γέλας στη Σικελία), δεν έχουν γίνει για περισσότερο από έναν αιώνα παρά επιφανειακές τεχνολογικές εξετάσεις του γλυπτού.
Για το λόγο αυτό η Εφορεία Αρχαιοτήτων Φωκίδας υπέγραψε συμφωνία με τη Γαλλική Σχολή Αθηνών και το Μουσείο του Λούβρου, προκειμένου να επαναλάβει και να ολοκληρώσει, σε συνεργασία με το Κέντρο Έρευνας και Αποκατάστασης των Μουσείων Γαλλία, τη μελέτη του πιο διάσημου αυτού αφιερώματος στους Δελφούς.
Η αρχαιολόγος Sophie Descamps είναι γνωστή στη Θεσσαλονίκη απο το καλοκαίρι του 2011 όταν βρέθηκε στην πόλη επικεφαλής ομάδας Γάλλων και ελλήνων αρχαιολόγων που συγκέντρωσαν εξακόσια εβδομήντα εκθέματα από το Αρχαιολογικό Μουσείο της Θεσσαλονίκης και όλες τις εφορείες της Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων της Μακεδονίας και συνέθεσαν το υλικό της εκθεσης «Αρχαία Μακεδονία: Στο βασίλειο του Μεγάλου Αλεξάνδρου». Η εκθεση αναπτύχθηκε στο Λούβρο απο τον Οκτώβριο του 2011 ως τον Ιανουαριο του 2012 ενω η κ. κ.Sophie Descamps, επανήλθε στην «επικαιρότητα» της πόλης με την υπόθεση επιστροφής των αντιγράφων των «Μαγεμένων» – των γλυπτών της Θεσσαλονίκης που αφαιρέθηκαν βίαια απο το Γάλλο Ελανουέλ Μιλέρ στα 1864 και φυλάσσονται εκτοτε στο Μουσείο του Λούβρου.
Το άγαλμα του Ηνίοχου αποτελεί το σωζόμενο τμήμα χάλκινου συμπλέγματος που εκτίθεται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Δελφών και αποτελεί ίσως το γνωστότερο έκθεμά του και ένα από τα σημαντικότερα γλυπτά της αρχαίας ελληνικής τέχνης της πρώιμης κλασικής εποχής. Η δημιουργία του χρονικά τοποθετείται αμέσως μετά τους Περσικούς πολέμους.
Το συγκεκριμένο έργο αποτελούσε μέρος ενός μεγάλου αφιερώματος και έχει ύψος ενός μέτρου και 80 εκατοστών.
Φαίνεται πως εικονίζεται ως έφηβος από ευγενική γενιά της εποχής του. Φοράει τον τυπικό μακρύ χιτώνα, ενας πλατύς ζωστήρας σφίγγει το χιτώνα ψηλά πάνω από τη μέση, και ένας ιμάντας σταυρώνει στο πίσω μέρος, κάτω από τις μασχάλες.
Τα μάτια του είναι καφέ και έχουν μαύρους λίθους – σύμβολο ήθους και ισορροπίας. Πίσω από τα μισάνοιχτα, σαρκώδη χείλη αχνοφαίνονται τέσσερα ασημένια δόντια.
Κατά το μεγάλο σεισμό του 373 π.Χ., η σφοδρή πτώση βράχων και χωμάτων στην πλατεία του ναού προκάλεσε την καταστροφή του αρχαϊκού ναού και καταπλάκωσε τα έργα τέχνης που υπήρχαν εκεί, ανάμεσά τους και το άγαλμα του Ηνίοχου. Κρυμμένο και προφυλαγμένο κάτω από τα χώματα που το σκέπαζαν για αιώνες, κατόρθωσε να διαφύγει τη σύλληση από τις κατά καιρούς επιδρομές ή τη συστηματική αφαίρεση γλυπτών από τους Ρωμαίους αυτοκράτορες ή τον αφανισμό που υπήρξε η κοινή μοίρα όλων σχεδόν των χάλκινων έργων του ιερού κατά τα μεταγενέστερα χρόνια. Η γαλλική ανασκαφή των Δελφών, το 1896, τον έφερε ξανά στο φως σχεδόν ανέπαφο, με την πράσινη πατίνα που τον προστάτευσε από τη διάβρωση.
Μαζί με τα χάλκινα τμήματα του αναθήματος βρέθηκε και τμήμα του λίθινου βάθρου του, στο οποίο σώζεται ένα δίστιχο απόσπασμα της έμμετρης αφιερωματικής επιγραφής του.
πηγη newsbeast.gr, iellada.gr
Θέλησε να μιμηθεί το παράδειγμα του Χριστού. Και όπως Εκείνος απλά και απέριττα, με παραβολές, δηλαδή απλές ιστορίες, μίλησε στον κόσμο, έτσι κι ο Άγιος με απλά, αλλά βαθιά θεολογικά λόγια μίλησε στον άνθρωπο.
Την δεύτερη κατά σειρά ομιλία του με θέμα: «Μαθητεία στον Άγιο Παΐσιο τον Αγιορείτη: Μία μικρή προσέγγιση στην απλοϊκή διδασκαλία του», πραγματοποίησε ο Αρχιμανδρίτης Δανιήλ Ψωίνος,στον Ιερό Ναό Ευαγγελιστρίας Πειραιώς, την Τετάρτη 21 Νοεμβρίου.
Της ομιλίας, που δόθηκε στο πλαίσιο του προγράμματος «ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει…»,προηγήθηκε Ιερά Παράκληση προς την Υπεραγία Θεοτόκο τη Βηματάρισσα.
Ξεκινώντας σημείωσε πως ο Άγιος Παῒσιος, εκτός των άλλων χαρισμάτων με τα οποία ήταν προικισμένος από την χάρη του Θεού, είχε και αυτό της διδασκαλίας, της διδαχής.
Όποιος τον πλησίαζε, έφευγε γεμάτος, έχοντας πάρει απάντηση στα ερωτήματα του.
Η διδασκαλία του Αγίου ήταν απλοϊκή, τόνισε ο π. Δανιήλ. Έκανε την διδαχή του με τέτοιον τρόπο, ώστε να γίνεται αντιληπτή ακόμη κι από ένα μικρό παιδί, ή από τον άνθρωπο που δεν γνωρίζει βασικά πράγματα θεολογίας, εκκλησιαστικής και πνευματικής ζωής.
«Με την διδαχή του και τον λόγο του, γινόταν νυμφαγωγός πολλών ανθρώπων, πολλών καρδιών κι πολλών ψυχών προς τον Χριστό.
Η διδαχή του άγγιζε την ανθρώπινη καρδιά, συγκινούσε και οδηγούσε πολλές φορέα τον άνθρωπο που ήταν δεκτικός αυτής της διδασκαλίας, στην μετάνοια, στην αλλαγή της ζωής του και στο να ζήσει πλέον κοντά στον Θεό.
Αυτή η απλοϊκή του διδασκαλία ήταν γεμάτη υψηλών νοημάτων και βαθιάς θεολογίας.»
Χρησιμοποιούσε τον απλό λόγο για να γίνει κατανοητός από τους άλλους. Διότι πίστευε βαθιά μέσα του πως ο λόγος του Θεού έχει αξία και ενεργεί, όταν ο άλλος τον κατανοεί.
Η διδαχή του Αγίου απευθυνόταν στο τώρα, στο σήμερα και τις ανάγκες εκείνου του ανθρώπου που προσπαθούσε να εκμαιεύσει τον θεϊκό λόγο από τον όσιο Πατέρα της Εκκλησίας μας.
Ο απλοϊκός του λόγος, συνέχισε ο π. Δανιήλ, χρησιμοποιούσε και δανειζόταν παραδείγματα απ’ την καθημερινότητα. Μετερχόταν πανέμορφες εικόνες και ισχυρές παρομοιώσεις.
Και μέσα από όλα αυτά τα σχήματα του λόγου, προσέφερε στον άνθρωπο τον Λόγο, δηλαδή τον Χριστό.
«Θέλησε να μιμηθεί το παράδειγμα του Χριστού. Και όπως Εκείνος απλά και απέριττα, με παραβολές, δηλαδή απλές ιστορίες, μίλησε στον κόσμο, έτσι κι ο Άγιος με απλά, αλλά βαθιά θεολογικά λόγια μίλησε στον άνθρωπο.»
Θεωρούσε ο Άγιος πως το έργο της προσευχής, είναι βασικό έργο κάθε χριστιανού. Δε νοείται χριστιανός, ο οποίος δεν προσεύχεται.
Μας λέει επίσης ο Άγιος ότι η προσευχή μας πρέπει να διευρυνθεί και να φτάσει να αγκαλιάζει και τους άλλους. Και συνιστούσε την συνεχή, την αδιάλειπτη προσευχή.
Επίσης η προσευχή μας πρέπει να επεκτείνεται και στους κεκοιμημένους, οι οποίοι περιμένουν εναγωνίως και έχουν ανάγκη τις προσευχές μας, όπως οι φυλακισμένοι την επίσκεψη μας.
Ο άνθρωπος της προσευχής χαριτώνεται από τον Θεό, ενδυναμώνεται, φωτίζεται από Αυτόν και καθιστά τον εαυτό του, δοχείο του Παναγίου Πνεύματος.
Τεκμήριο για την γνησιότητα της πνευματικής μας κατάστασης, σύμφωνα με τον Άγιο, είναι το να είμαστε αυστηροί με τον εαυτό μας και επιεικείς με τους άλλους.
«Να οικονομούμε επίσης τους άλλους, για να οικονομεί κι εμάς ο Θεός. Οι άνθρωποι του Θεού, παρακινούν σε πραγματική μετάνοια τον άλλον, δεν τον απελπίζουν.
Είμαστε υποχρεωμένοι, τον πόνο του άλλου να τον κάνουμε δικό μας πόνο, όπως έπραττε κι εκείνος.»
Η καρδιά μας έχει πολύ μεγάλη δύναμη κι όλη η επιθυμητική της δύναμη πρέπει να διοχετευθεί στην πνευματική ζωή. Τότε μόνο θα πλημμυρίσει από χαρά, όταν κάνει κάτι όχι γιατί πρέπει, αλλά από φιλότιμο. Τους χριστιανούς πρέπει να τους διακρίνει η πνευματική λεβεντιά και αρχοντιά.
Εμείς πολλές φορές αφιερώνουμε την καρδιά μας, όχι προς τον Θεό, αλλά προς κάτι άλλο. Τότε η καρδιά μας ζει μέσα στη στενοχώρια, δηλαδή σε στενό χώρο, αφού δίνοντας την καρδιά μας κάπου αλλού, την περιορίζουμε σε κάτι πολύ στενό και κλειστό.
Στην αρχή της πνευματικής μας ζωής χρειάζεται προσευχή, λίγη μελέτη, πολύ παρακολούθηση του εαυτού μας και επιτήρηση των λογισμών μας.
Χαρακτηριστικά της αληθινής μετάνοιας είναι να αισθανόμαστε μέσα μας την αθλιότητα μας, να αισθανόμαστε έντονη την παρηγοριά και την ελπίδα που προέρχεται από το έλεος του Θεού και να μην βρίσκεται μέσα μας ίχνος άγχους.
Ο π. Δανιήλ ανέφερε ακόμη παραδείγματα από λόγους του Αγίου για τους νέους, τα νέα ζευγάρια και την οικογένεια.
Και ολοκλήρωσε με τον ακόλουθο λόγο του Αγίου Παϊσίου:
«Όσο ενώνεται κανείς με τον Χριστό, δεν φοβάται τίποτα. Η παρουσία του Χριστού στη ζωή του, του δίνει όλα εκείνα τα απαραίτητα εφόδια και την δύναμη να μπορέσει να συνεχίσει την πορεία του και τον αγώνα του.»
Του Σταμάτη Μιχαλακόπουλου
Την ομιλία μπορείτε να παρακολουθήσετε εδώ:
Πιστεύουμε ότι μοναδικό φως ελπίδας και αισιοδοξίας για την αμφίβολη ποιότητα ζωής των σημερινών νέων μπορεί να προέλθει από τον ουρανό, τον Θεό. Διότι ο Τριαδικός Θεός, που αποκαλύπτεται και ζει μέσα στην Ορθόδοξη Εκκλησία είναι Θεός προσωπικός. Ο Θεός συνάπτει προσωπικές σχέσεις με κάθε πιστό έτσι ώστε κάθε κίνηση, έργο, δραστηριότητα ακόμη και σκέψη του ανθρώπου να σχετίζεται άμεσα μαζί Του.
Γέροντας Εφραίμ Βατοπαιδινός
Ανάγνωση του βίου του Αγίου Λουκά του Ιατρού Αρχιεπσκόπου Συμφερουπόλεως.
Η ηχογράφηση έγινε στον ραδιοφωνικό σταθμό της Ιεράς Μητροπόλεως Λεμεσού. Διαβάζει ο Πρωτοσύγκελλος της Ι.Μ. Λεμεσού Αρχιμανδρίτης Ισαάκ.
Some people say, and believe they’re right in doing so, that we should ‘get along well with everybody’, meaning our behaviour shouldn’t cause people not to like us and that we should be friends with everybody. But do Christians who wish to have Christ in their lives really have this as their aim?
Saint Paul advises: ‘If it is possible, so far as it depends on you, live peaceably with all’. (Romans 12, 18), hinting that it isn’t actually possible to have peaceful relations with everyone, even though that’s what we would prefer.
In another Epistle (2 Cor. 13, 11), Saint Paul urges us to ‘agree with one another, live in peace, and the God of love and peace will be with you’. And elsewhere, writing to the Christians of Thessaloniki, he calls upon them ‘to have peace among themselves’ (1 Thess. 5, 13).
Peace is certainly an important element that should exist among people who have ‘the same spirit’, the same outlook, the same faith, the same view of life. But it’s not the case with all those who live in close contact with others. There will inevitably be disagreements, a different view of things, which, in the end, make us not ‘of the same spirit’.
The effort to make it seem that we agree with everyone, so that we ‘get along with them’, demonstrates a hypocritical disposition which isn’t in accord with the spirit of the Gospel. Because it’s one thing to be peaceful and another to agree with everybody.
Christ said openly that He had not come to bring enforced peace to the earth, but discord (Matth. 10, 34), meaning the divisions that His teaching would bring, since not everyone would accept them.
It’s obvious that our society isn’t based on the Gospels, nor is it true that all those who were baptized as children are raised in the spirit of the teachings of Christ and the Church. Each of us has the freedom to choose our own course.
This is why there are people we’re ‘at peace’ with as being of the same mind and the same faith, and others with whom we’ll disagree and clash verbally, without being untrue to our Christian spirit by disliking or being hostile towards them.
It’s one thing to try and keep the peace, even if we disagree, and another to want to get along with everybody so that they have a good opinion of us. Certainly, such an attitude to life is an expression of vanity, which, according to the Fathers, is a sickness. This is why it results in upsets and tensions instead of peace. There’s an extrovert attitude and a sociability involved that doesn’t have a spiritual base and smacks of bootlicking.
Of course, there’s the saying that if you want to please everybody, you’ll end up not pleasing anybody. Ordinary folk are good judges and know that the attempt to please everybody is shallow and selfish. But if we recognize that this is conceit, then, painful as it may be, it’s possible that it’ll bring us to repentance, which calms, gladdens and completes us.
Όσιος Σεραφείμ της Βύριτσας.
[Ο όσιος Σεραφείμ της Βύριτσας]: Παρακάλεσε να ειδοποιήσουν τον π. Αλέξιο Κυμπάρδιν. Όταν ο π. Αλέξιος ήλθε στο σπίτι του είπε:
– Η Παναγία πρόσταξε να με κοινωνείς κάθε μέρα.
Πράγματι, για δεκαπέντε μέρες ο π. Αλέξιος τον κοινωνούσε καθημερινά, μέσα στη νύχτα. Κάποια μέρα όμως συνέβη ένα ακόμη θαυμαστό γεγονός, όπως διηγείται ο π. Αλέξιος.
Κάθε μέρα, πολύ πριν ξημερώσει, πήγαινα και κοινωνούσα το γέροντα. Κάποια φορά όμως δεν άκουσα το ξυπνητήρι και δεν ξύπνησα στις 2.00 π.μ. όπως συνήθιζα. Ξύπνησα στις 4.00 π.μ.
Πήρα τα Τίμια Δώρα και έτρεξα στον γέροντα.
Ήταν ξαπλωμένος, αλλά το πρόσωπό του ήταν ολοφώτεινο. Γύρω του σκορπούσε φως!
Του ζήτησα συγγνώμη και ετοιμάστηκα να τον κοινωνήσω. Όμως ο γέροντας δεν με άφησε.
– Μην ανησυχείτε, πάτερ. Ήλθαν οι άγγελοι και με κοινώνησαν!
Έμεινα έκθαμβος. Το φωτεινό πρόσωπό του έδειχνε ότι ήταν αλήθεια.
Από το βιβλίο του Αρχιμ. Νεκταρίου Αντωνοπούλου, νυν Μητροπολίτη Αργολίδας, ο “Στάρετς Σεραφείμ της Βύριτσα 1866-1949”, των εκδόσεων Ακρίτας.
Την Δευτέρα 3 Δεκεμβρίου 2018 και ώρα 6 το απόγευμα, στον Ιερό Ναό του Αγίου Γεωργίου Πανοράματος (Θεσσαλονίκη), θα πραγματοποιηθεί ομιλία του κ. Γεωργίου Κρουσταλάκη, Oμοτίμου Καθηγητή της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών, με θέμα: «Η Παιδαγωγική του Οσίου Πορφυρίου».
Είναι προτιμότερο να ρίχνεις ταπεινά τα μάτια σου κάτω και να κοιτάς τα πόδια σου, προσέχοντας που πατάς. Αυτός είναι ο πιο σωστός δρόμος.
Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος
The feasts of the Mother of God are a matter of joy for the whole Church. Our Lady, who is honoured at these, is the person who glorified the whole of the human race when she answered God’s invitation to participate in His incarnation, thus ushering in the dawn of the time of our salvation.
The feast of the Entry of the Mother of God reminds us that Our Lady is the most important person in the task of our salvation. Without her presence, our return to paradise would have been nigh impossible.
This feast was established in the 6th century, in Jerusalem, on the basis of the ancient tradition of the Church and is also mentioned in texts by Saint Sofronios of Jerusalem (634-638).
At this feast of the Entry of the Mother of God, we honour the fact of the dedication of Our Lady, then three years old, by her parents at the temple of Solomon. Our Most Holy Lady, the Mother of God was born to elderly parents, Ioakeim and Anna, who had asked God to give them a child whom they could dedicate to the temple. Her parents gave three-year-old Mary into the hands of Zachariah, the priest (who was later to become the father of Saint John the Forerunner) and he took her into the altar, to be sanctified and, in due course to become the Mother of God.
In the icons of the event of the Entry of the Mother of God, we see Our Lady in the centre, as a little girl, though she has about her all the holiness of the future Mother of God. Zachariah the priest rests his hand affectionately and reverently on her head, blessing her and welcoming her into the holy of holies. He’s wearing liturgical vestments and the insignia of the priesthood on his head. Our Lady stands before him in holy silence her hands raised respectfully towards him. This denotes the willingness and joy she feels at entering the Lord’s Temple.
Her elderly parents are also depicted showing reverence and holy emotion. They put her in Zachariah’s hands with a very expressive gesture which reveals their desire to fulfil their promise to the Lord by dedicating to Him the precious child they’d been given after many years of prayer and fasting, deep into their old age.
The feast of the Entry of the Mother of God teaches us prayer as a way of life, since it is itself a model and instruction concerning prayer. Because they had the personal problem of infertility, Ioakeim and Anna gave themselves over to persistent, intercessionary prayer, so that God would take heed of their request. And when God did accede to their prayer, they dedicated their three-year-old daughter to the holy of holies as a gesture of gratitude.
With the entry of Our Lady into the temple, her constant prayer to God begins. She enters the holy of holies and there directs her mind to God and concentrates her whole being on contact with Him. The prayer of Our Lady was entirely free of material or spiritual commitments because it became a way of life, a personal experience and a two-way relationship with God. While she was in the holy of holies, God spoke to her more than she did to Him. It was this experience of prayer which led to God becoming human and saving the world.
At a time when people don’t know the right way to communicate with their neighbours, the feast of the Entry of the Mother of God is presented by the Church as the answer to today’s trammels on communication. Modern society is characterized by unhealthy interpersonal relations. We need to open up our heart and there, in the deepest recesses of the Holy of Holies of our existence, listen to the messages from God. In the depths of our heart we’ll develop our cooperation with Him, with the aim of encountering each other at the end of the journey. Through prayer of the heart and with the three-year-old Mother of God as our guide, we can, in the end, find the meaning of real life, which we’re missing so profoundly.
Ο Γέρ. Ιγνάτιος Ριγανάς ψάλει την περίφημη Καταβασία της Θ΄ωδής των Χριστουγέννων «Μυστήριον ξένων», σε αργό ειρμολογικό μέλος και ήχ. α΄, όπως την άκουσε από παλαιούς αγιορείτες ψάλτες, οι οποίοι γνώριζαν καλά το προσευχητικό ήθος και ύφος της ψαλτικής.
Ο υμνογραφικός λόγος της προ των Χριστουγέννων χρονικής περιόδου, αποτελεί πολύτιμο βοήθημα για την προσοικείωση των πιστών με το μυστήριο της Χριστού Γεννήσεως. Ανάλογο ρόλο επιτελεί και το μέλος που σκοπό έχει να βοηθήσει τους πιστούς, εντός της λειτουργικής ζωής, να εννοήσουν και να βιώσουν τα εορταζόμενα πρόσωπα και γεγονότα.
Ειρμός Θ΄ωδής Κανόνα Χριστουγέννων, ήχ. α΄
«Μεγάλυνον ψυχή μου, τήν τιμιωτέραν, καί ἐνδοξοτέραν τῶν ἄνω στρατευμάτων»
«Μυστήριον ξένον, ὁρῶ καί παράδοξον! οὐρανόν τό Σπήλαιον, θρόνον Χερουβικόν, τήν Παρθένον, τήν φάτνην χωρίον, ἐν ᾧ ἀνεκλίθη ὁ ἀχώρnτος, Χριστός ὁ Θεός, ὅν ἀνυμνοῦντες μεγαλύνομεν».
Υλικά
Κολοκυθάκια 6 τεμ μεγάλα
Πιπεριές κέρατο 4 τεμ
Μανιτάρια 300 γρ λευκά μικρά
Ρύζι Καρολίνα 4 κουταλιές της σούπας
Κρασί κόκκινο 1 ποτήρι κρασιού
Ντομάτες 3 τεμ τριμμένες στον τρίφτη
Ντοματοπολτό 1 κουτάλι της σούπας
Πάπρικα γλυκιά-καυτερή 1/2 κουταλάκι του γλυκού
Κρεμμύδια ξερά 2 τεμ
Σκόρδο 2 σκελίδες
Ελαιόλαδο 1 φλιτζάνι του τσαγιού
Άνηθος – μαϊντανός από 1/2 ματσάκι
Δυόσμος 1 κουτάλι της σούπας φρέσκος ή ξερός
Αλάτι – πιπέρι μαύρο
Νερό 1 1/2 ποτήρι νερού
Οδηγίες
Πλένουμε τα κολοκυθάκια και τις πιπεριές και τα αφήνουμε να στραγγίξουν. Κόβουμε τα κολοκυθάκια στη μέση, βγάζουμε την ψίχα και την αφήνουμε στην άκρη. Κόβουμε τις πιπεριές από το επάνω μέρος, βγάζουμε τα σπόρια και κρατάμε το καπέλο. Σκουπίζουμε τα μανιτάρια ή τα ξεφλουδίζουμε και τα κόβουμε σε μικρές φέτες. Πλένουμε το ρύζι και το βάζουμε σε ένα μπολ μαζί με τα μανιτάρια. Καθαρίζουμε τα κρεμμύδια και το σκόρδο και τα τρίβουμε. Πλένουμε τις ντομάτες και τις τρίβουμε στον τρίφτη. Βάζουμε το μισό ελαιόλαδο σε βαθύ τηγάνι κι αφήνουμε να κάψει. Προσθέτουμε τις πάπρικες, το πιπέρι, το κρεμμύδι, το σκόρδο και ανακατεύουμε για λίγα λεπτά. Προσθέτουμε τα μανιτάρια με το ρύζι και τα σοτάρουμε ελαφρώς. Βάζουμε τον ντοματοπολτό, ανακατεύουμε και σβήνουμε με το κόκκινο κρασί. Αφήνουμε για λίγο να εξατμισθεί, προσθέτουμε λίγο νεράκι κι αφήνουμε να βράσουν για περίπου 10 λεπτά. Αλατίζουμε, προσθέτουμε όλα τα μυρωδικά, ανακατεύουμε και κατεβάζουμε από την φωτιά. Αλατίζουμε τα κολοκυθάκια και τις πιπεριές στο εσωτερικό τους και ξεκινάμε να τα γεμίζουμε. Αφού τα γεμίσουμε, τα τοποθετούμε σε φαρδιά κατσαρόλα όρθια. Προσθέτουμε την ψίχα από τα κολοκυθάκια που κρατήσαμε και το υπόλοιπο ελαιόλαδο. Βάζουμε την κατσαρόλα σε δυνατή φωτιά, προσθέτουμε τις τριμμένες ντομάτες, ζεστό νερό (1 ποτήρι του νερού και λίγο ακόμη) κι αφήνουμε να πάρουν μια βράση. Χαμηλώνουμε την φωτιά, σκεπάζουμε με το καπάκι κι αφήνουμε να βράσουν. Ανά διαστήματα προσέχουμε μήπως χρειάζεται κι άλλο νερό. Προς το τέλος αφαιρούμε το καπάκι και συνεχίζουμε το βράσιμο (θέλουμε το φαγητό μας να μείνει με την σάλτσα του, ενώ προσθέτουμε αλάτι και πιπέρι αν χρειαστεί). Αποσύρουμε την κατσαρόλα από την φωτιά κι είναι έτοιμο να το απολαύσουμε.
Πηγή: chefoulis.gr
Από την Πέμπτη 29 Νοεμβρίου έως το Σάββατο 1 Δεκεμβρίου 2018 θα πραγματοποιηθεί στο Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών (Βασ. Κωνσταντίνου 48, Αθήνα | Αμφιθ. «Λ. Ζέρβας») το 3ο Διεθνές Συνέδριο του ερευνητικού προγράμματος Science and Orthodoxy around the World με τίτλο The Science and Orthodox Christianity Relationship: Past – Present – Future Η Σχέση Επιστήμης και Ορθόδοξου Χριστιανισμού: Παρελθόν-Παρόν-Μέλλον.
Το Σάββατο 1 Δεκεμβρίου θα είναι αφιερωμένο στο θέμα «Ψυχανάλυση και Ορθόδοξη Θεολογία».
Για το συνολικό πρόγραμμα και τις περιλήψεις του συνεδρίου επισκεφτείτε τη σελίδα του στον σύνδεσμο: http://project-sow.org/third_conf
Οι εργασίες του συνεδρίου θα πραγματοποιηθούν στα αγγλικά με ταυτόχρονη μετάφραση στα ελληνικά. Η παρακολούθηση είναι ελεύθερη και δωρεάν και δεν απαιτείται εγγραφή. Θα δοθούν βεβαιώσεις παρακολούθησης.
.webp)
