Quantcast
Channel: Απόψεις για τη Μονή Βατοπαιδίου (και όχι μόνο)
Viewing all 34873 articles
Browse latest View live

Ολέθριες συνέπειες

0
0

Οι υπερβολικοί ανταγωνισμοί φέρνουν ολέθριες συνέπειες για τα κράτη και τα οδηγούν μπροστά σε μεγάλους κινδύνους.

 

Πλούταρχος


Να την μισήσουμε (Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσανίνωφ)

0
0

20151207-2
Ένα μόνο αιώνιο και αληθινό αγαθό μπορούμε να αποκτήσουμε στο διάστημα της επίγειας ξενιτειάς μας, τη γνώση του Θεού, την καταλλαγή και την ένωση μαζί του, την οποίαν μας χάρισε ο Χριστός. Αλλά για να αποκτήσουμε το κορυφαίο αυτό αγαθό, πρέπει να εγκαταλείψουμε την αμαρτωλή ζωή, πρέπει να την μισήσουμε.

Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσανίνωφ

Προσλαλιά εις το τεσσαρακονθήμερον Μνημόσυνον του μακαριστού Γέροντος κου Γρηγορίου Δοχειαρίτου

0
0

 

Σήμερον συμπληρούνται τεσσαράκοντα ημέραι από της προς Κύριον εκδημίας του μακαριστού Γέροντος, Καθηγουμένου, Πατρός και αδελφού ημών. Τεσσαράκοντα ημέραι πλήρεις πόνου, θλίψεως και ορφανίας. Δεν κλαίμε ούτε λυπούμεθα ως μη έχοντες ελπίδα. Αλλά πονούμεν διά τον χωρισμόν! Άλλος πέντε, άλλος δέκα, άλλος είκοσι και ως ο λαλών πεντήκοντα οκτώ έτη εζήσαμε μαζί. Μαζί περάσαμε θλίψεις και στενοχωρίας, οδύνας, πικρίας και αναστεναγμούς· κινδύνους εκ ψευδαδέλφων, συνωμοσίας και έχθρας. Όμως, ως έλεγον οι Άγιοι Τεσσαράκοντα Μάρτυρες, «διήλθομεν διά πυρός και ύδατος, και ο Θεός ο άγιος εξήγαγεν ημάς εις αναψυχήν». Η μεγάλη Μάννα, η Κυρία Θεοτόκος η Γοργοϋπήκοος, την οποίαν στεντορεία τη φωνή εκελάδει, δεν μας εγκατέλιπε! Και οι προστάται της Μονής Παμμέγιστοι Ταξιάρχαι ήπλωναν στοργικώς τας πτέρυγάς των και εσκέπαζον, μη επιτρέποντες ημάς εισελθείν εις πειρασμόν. Με την πίστιν εις τον Θεόν, όνπερ παιδιόθεν ηγάπα, αντιμετώπιζε τα πολλά και δυσεπίλυτα προβλήματα της κατά τα άλλα ευαγούς Μάνδρας της Βασιλικής Μονής του Δοχειαρίου.

Νυν δε κατάφορτος έργων, «ως ελαία κατάκαρπος», εισήλθεν εις την αγήρω ζωήν και μακαριότητα! Και έλαχεν εις εμέ τον ανάξιον και έσχατον πάντων να ψελλίσω λόγον εις την κατάπαυσιν αυτού, κατά το τελεσθέν σήμερον τεσσαρακονθήμερον μνημόσυνον. Αλλά πως να τολμήσω ο ευτελής να πλέξω εγκώμιον εις την υψηλοτάτην κορυφήν; Ομοιάζω με ασθενή και τρέμοντα τους πόδας, όπου θέλει να ανέβη εις την κορυφήν του βουνού. Διό παρακαλώ την Κυρίαν Θεοτόκον, την Γοργοϋπήκοον, και τους Θείους Ταξιάρχας να μου δώσουν λόγον, ίνα μη εκ της αναξιότητός μου μειώσω έστω και επ᾽ ελάχιστον την προσωπικότητα του ανδρός.

Ο μακαριστός Γέρων Γρηγόριος (κατά κόσμον Εμμανουήλ Ζουμής, του Χρήστου και της Αικατερίνης) εγεννήθη το έτος 1942, ότε η Πατρίς ημών διετέλει υπό κατοχήν, εις την μυροβόλον νήσον Πάρον, και δη εις το χωρίον Νάουσα, ένθα η σκέπη της Παναγίας της Παντανάσσης, «παρά θιν᾽ αλός» ως έλεγον οι αρχαίοι ημών πρόγονοι. Εκεί, παίς ων, έπαιζε με άλλους νεανίας εις τα κύματα της θαλάσσης, πλέκοντας τα πρώτα νεανικά του όνειρα. Η ευσεβεστάτη μάμμη του Ζαχαρώ και η μήτηρ του Αικατερίνη τον εδίδαξαν εκ νεαράς ηλικίας την ευσέβειαν και την προς το Θείον αγάπη. Εκεί, πλησίον εις τας απλάς και αδόλους ψυχάς των γεροντισσών, κατά τας εσπερινάς συνάξεις τας οποίας έκαμνον αναγινώσκουσαι εκ των Συναξαρίων βίους Αγίων, έμαθε πολλά από τον βίον του Αγίου Αντωνίου του Μεγάλου και άλλων Αγίων, και εις τας τελουμένας υπ’ αυτών ιεράς αγρυπνίας την αγάπην προς την εκκλησίαν. Επταετής ων, τη συνοδεία της μάμμης και της ευσεβεστάτης μητρός του, επεσκέφθησαν την Ιεράν Μονήν της Λογγοβάρδας και κάτω από το πετραχήλι του οσίου Γέροντος Φιλοθέου εξωμολογήθη τα παιδικά του πταίσματα. Έκτοτε, συνεδέθη με την Μονήν και πολλάκις την επεσκέπτετο. Έτσι εγεννήθησαν και τα πρώτα σκιρτήματα διά την μοναχικήν του σταδιοδρομίαν.

Δωδεκαετής μεταβαίνει εις την Ιεράν Νήσον Πάτμον, χάριν σπουδών, και συντόμως έλκεται και σαγηνεύεται από τα δίκτυα του μεγάλου ψαρά της Πάτμου, όπως προσφυέστατα τον απεκάλεσαν, Οσίου Αμφιλοχίου. Άλλοτε κάτω από το πετραχήλι του και άλλοτε καθήμενοι εις τον πύργον, ένθα το κελλίον του Γέροντος, έμαθε και εδιδάχθη πολλά παρά τους πόδας του «σοφού Γαμαλιήλ». Η σπίθα όπου έκαιγε μέσα του ήναψε και, τελειώνοντας τας σπουδάς του εις την Πατμιάδα Σχολήν, μεταβαίνει εις το Ησυχαστήριον του Κουβαρίου, το οποίον ήδη είχεν ανεγείρει ο Όσιος Αμφιλόχιος, και αγωνίζεται μετά του Μοναχού Νικηφόρου του Καλυμνίου.

Τις διηγήσεται όμως τας δυσκολίας και τα προβλήματα της συναναστροφής του νέου μετά του μεγαλυτέρου τη ηλικία και δυστρόπου Μοναχού; Ένεκα τούτου, και προς μεγίστην θλίψιν του οσίου Πατρός, εγκαταλείπει την ηρεμίαν και ησυχίαν του Κουβαρίου και μεταβαίνει εις την πολύβοον πόλιν της Θεσσαλονίκης διά μείζονας σπουδάς. Εκεί ευρίσκει και άλλους Κουβαρίτας, τους οποίους η αγάπη του μακαριστού Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης Παντελεήμονος του Α΄ είχεν επισυνάξει υπό την προστασίαν του «ως η όρνις υπό τας πτέρυγας αυτής τους νεοσσούς», ένεκα ευλαβείας προς τον Όσιον Γέροντα.

Εκ λόγων ανωτέρας βίας κατέρχεται εις Αθήνας προς συνέχισιν των σπουδών. Εκεί συνδέεται με το «Πορευθέντες», εις το οποίον προίστατο ο νυν Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος, ένθα το οικοτροφείον των Αφρικανών σπουδαστών, και παρέχει τας υπηρεσίας του, διακονών ως υπεύθυνος αυτού. Δεν έπαυσε βεβαίως να έχη την αναφοράν του εις τον Γέροντα της Πάτμου και να μεταβαίνη εκείσε, οσάκις είχε την ευκαιρίαν. Όταν επί τέλους διηυθετήθη η υπόθεσις του Κουβαρίου, επιστρέφει και παραμένει μετά του μακαριστού Μοναχού Ιωσήφ, όστις τον εξετίμα και τον υπερηγάπα.

Την πρωτοχρονιάν του 1967 κείρεται μοναχός υπό του Οσίου Γέροντος και εξακολουθεί τας σπουδάς του εις το Πανεπιστήμιον Αθηνών, εργαζόμενος εις την διεκπεραίωσιν του περιοδικού της αδελφότητος «ΖΩΗ», προς εξοικονόμησιν των προς το ζην.

Το έτος 1970, ο Γέρων Αμφιλόχιος μεθίσταται προς τα ουράνια, ενώ ήδη κατ᾽ εντολήν και επιθυμίαν του ο μοναχός Γρηγόριος είχε χειροτονηθή διάκονος υπό του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ρόδου κυρού Σπυρίδωνος. Μετά την θανήν του Γέροντος, εις το ταπεινόν Ησυχαστήριόν του ο διάβολος εγείρει θύελλαν προβλημάτων, τόσον εκ της Ιεράς Μονής του Θεολόγου, η οποία δεν επέτρεπε την λειτουργίαν του Ιερού Ησυχαστηρίου, όσον και εκ της γυναικείας Ιεράς Μονής του Ευαγγελισμού, εις την οποίαν ανήκε το ερημητήριον.

Ξερριζωμένος και πικραμένος παίρνει τον δρόμον της προσφυγιάς μετά τριών συμμοναστών του. Κατόπιν υποδείξεως σεβαστού και συνετωτάτου κληρικού, καταφεύγει εις τον επίσκοπον Αιτωλοακαρνανίας Θεόκλητον (ο οποίος τον χειροτονεί πρεσβύτερον, αφού προηγουμένως εκάρη μεγαλόσχημος Μοναχός παρά του οσίου Γέροντος Φιλοθέου) και εγκαθίσταται εις την ερειπωμένην Μονήν της Μυρτιάς, άνωθεν της λίμνης Τριχωνίδος. Παράδεισος ο τόπος, αλλ᾽ ο διάβολος, όστις πολεμά τα καλά, μη υποφέρων το έργον το οποίον συντελείται εις αυτό το ταπεινόν Μοναστήριον, εγείρει και αύθις νέαν θύελλαν εκ των κληρικών της επαρχίας, ιδία δε του Μητροπολίτου. Είναι γνωστή η ρήσις την οποίαν είπεν εις τον μεσολαβήσαντα μακαριστόν Επιφάνιον Θεοδωρόπουλον: «Θα τους ψήσω και θα τους τηγανίσω, και μετά θα φύγουν». Ο Θεός να αναπαύση την ψυχήν του!

Ο αντιλήπτωρ όμως των αδικουμένων Θεός και η Παναγία, όπου επροστάτευον τον δούλον τους, ένευσαν εις την καρδίαν του μακαριστού Μητροπολίτου Ναυπακτίας και Ευρυτανίας κυρού Δαμασκηνού Κοτζιά (δεν γνωρίζω εάν είχε συγγένειαν με τον αλήστου μνήμης Υπ. Εξ. Ν.Κ., όστις ξεπούλησε την Μακεδονίαν, διότι ο μακαριστός Μητροπολίτης ήτο σφόδρα Βασιλικός), όστις τον εδέχθη και του παρέδωσεν εν λευκώ την Μονήν της Παναγίας Προυσιωτίσσης. Ένα Μοναστήρι παμπάλαιον επάνω εις τα κακοτράχαλα βουνά της Πίνδου, του οποίου αι απαρχαί χάνονται εις τα βάθη του χρόνου. Πως ήτο δυνατόν όμως αυτός ο νησιώτης, ο εκ κοιλίας μητρός ενηχούμενος τον φλοίσβον της θαλάσσης, ο Αιγαιοπελαγίτης, όπως υπέγραφε, να ζήση επάνω εις τα υψηλά βουνά της Πίνδου, άτινα επί εννέα και πλέον μήνας καλύπτονται από χιόνας, παγετούς και ομίχλην; Αλλά και το θέρος, ότε οργιάζει η φύσις και αισθάνεσαι την χάριν του Θεού, είναι αδύνατον να βιώση κανείς την ησυχίαν και την γαλήνην που αποπνέει το περιβάλλον, ένεκα του πλήθους των προσκυνητών.

Διό και προσβάλλεται η υγεία του και επιζητεί τρόπον φυγής, παρ’ όλον που πολλά εκοπίασε διά την αναστήλωσιν της πυρποληθείσης παρά των Γερμανών Μονής. Κτήρια παραμένοντα από δεκαετίας μόνον εις τον σκελετόν, άλλα ερειπωμένα και άλλα ημιτελή, τα οποία έπρεπε να ολοκληρωθούν. Ανασκουμπώνεται και με ιδίους πόρους της Μονής αρχίζει την ανακαίνισιν αυτής και ουχί μόνον. Δημιουργεί Συνοδικόν μέγα, διά το οποίον ο τότε πρόεδρος της Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Τσάτσος, επισκεφθείς την Μονήν, έκπληκτος ανεφώνησεν: «Ευρίσκομαι στην Μονή Προυσού η κάνω λάθος;». Δημιουργεί Μουσείον, εις το οποίον συνάζει χειρόγραφα, εικόνες και άλλα εκκλησιαστικά και μη αντικείμενα. Τα ελαιοστάσια εις τον κάμπον του Αγρινίου, που ήσαν από χρόνων εγκαταλελειμμένα, αναζωογονούνται, και άλλα πολλά που δεν είναι του παρόντος να αναφέρωμεν.

Αι συνθήκαι όμως παραμένουν δυσμενείς. Αι απαιτήσεις των πολυπληθών προσκυνητών άμετροι και αλόγιστοι. Να φαντασθή κανείς ότι οι οδηγοί των ταξί τους μετέφεραν εις την Μονήν και κατ᾽ αυτάς τας ώρας του μεσονυκτίου. Ειργάσθη υπέρ δύναμιν, διά να δυνηθή να βάλη τάξιν εις αυτό το «χάνι της Γραβιάς». Μεγάλαι στιγμαί δι᾽ αυτόν και την μικράν αδελφότητα ήταν η ανεύρεσις των ιερών λειψάνων του Νεομάρτυρος Ιωάννου του εκ της Κονίτσης καταγομένου και εν Βραχωρίω (Αγρινίω) μαρτυρήσαντος.

Το κλίμα εν τέλει επηρεάζει την εύθραυστον υγείαν του και επιζητεί τρόπον φυγής. Η ευκαιρία δίδεται κατά τον χωρισμόν της μητροπόλεως Ναυπακτίας και Ευρυτανίας και την εγκαθίδρυσιν του νέου Επισκόπου Αγίου Βλασίου και Καρπενησίου. Τότε ήλθεν αντιπροσωπεία εκ της Μονής Δοχειαρίου και προσεκάλεσε τον Γέροντα και την αδελφότητα ίνα αναλάβουν την Μονήν.

Εδράξατο της ευκαιρίας, όχι διότι ήτο πλουσία η νύμφη (άπαγε της βλασφημίας!-ένας ερειπιώνας απ’ άκρου εις άκρον), αλλά διά το κάλλος αυτής, το γλυκύ και ήμερον κλίμα, την γειτνίασιν με την θάλασσαν και πρωτίστως διότι ως μέγα αυτής παλλάδιον κατείχε την θαυματουργόν Εικόνα της Γοργοϋπηκόου.

Έτσι, τον Ιούλιο του 1980 με την μικράν αδελφότητα αναχωρεί διά τον Άθωνα. Η κατάστασις όμως της Μονής Δοχειαρίου φρικτή. Κελλία διά να μείνωμεν δεν υπήρχον. Έπρεπε να αρχίσωμεν να ετοιμάζωμεν ένα-ένα τα κελλία, διότι είμεθα στριμωγμένοι σε τρία κελλάκια εις τον πύργον της εισόδου της Μονής, το καθένα των οποίων δεν χωρούσε πάνω από ένα πρόσωπο. Και όμως, εκεί στριμωχθήκαμε δώδεκα αδελφοί! Κήποι ανύπαρκτοι. Ελαιοστάσια; Χειρότερα της Μονής Προυσού. Μηχανήματα; Ανύπαρκτα. Τέσσερις-πέντε ημίονοι και αυτοί εις κακήν κατάστασιν. Αλλά διατί λέγω δι’ αυτά; Μαγειρείον; Υποτυπώδες. Οικοσκευή; Ανύπαρκτος. Και να λάβωμεν υπ’ όψιν ότι παρά πόδας ηκολούθη και η ενθρόνισις του Ηγουμένου. Πως θα εσιτίζοντο οι κεκλημένοι; Ας έχη δόξαν ο Κύριος ότι ενεφάνισε τον γνωστόν ημίν κ. Ανδρέαν Κιουρτζόγλου, όστις μας εφοδίασε με όλα τα χρειώδη.

Αρχίζει λοιπόν το μέγα έργον της αναστηλώσεως της Μονής. Με τι πόρους όμως; Ποίος θα βοηθήση; Επιρρίπτει την μέριμνάν του εις την μόνην δυναμένην να βοηθήση Παναγίαν και αρχίζει το τεράστιον έργον. Αναστηλώνεται όλον το κτιριακόν συγκρότημα της Μονής, ως επίσης και άπαντα τα ευρισκόμενα εις τον ευρύτερον χώρον αυτής Καθίσματα. Δημιουργούνται ξενώνες, ανοίγονται τα εγκαταλελειμμένα ελαιοστάσια, φυτεύονται κήποι και αμπελώνες, ανακαινίζονται τα εργατόσπιτα, κτίζονται εργαστήρια αγιογραφίας και συντηρήσεως έργων τέχνης, ιερορραφείον, λιβανοποιείον…

Πληρούται όλη η παραλία από των συνόρων της Μονής Ξενοφώντος έως και της Κωνσταμονίτου διά των εξωκλησίων της Αγίας Παρασκευής, του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου, της Παναγίας Διασωζούσης και των Οσίων Κολλυβάδων, της Παναγίας Θαλασσινής, της Παναγίας Παυσολύπης, των Αγίων Νεομαρτύρων, του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού και της Αγίας Μαρίνης, διά να περιφρουρούν την Μονήν από θαλάσσης. Αλλά και εις τα ορεινά δεν παρέλειψε να ανεγείρη ευκτηρίους οίκους (Παναγία η Χαιριώτισσα, Άγιος Παντελεήμων, Ανάληψις, Προφήτης Ηλίας, Παναγία η Αρχόντισσα και το Κυριακόν της πάλαι ποτέ διαλαμψάσης περιφήμου Σκήτης του Προδρόμου), φύλακας και προστάτας της Μονής από Βορρά, Ανατολής, Νότου και Δύσεως. Εμπλουτίζει το Καθολικόν με πάμπολλα σκεύη αργυρά και επίχρυσα, αργυρούς πολυελαίους, κανδήλας ευμεγέθεις αργυράς, καλύμματα αγίας Τραπέζης χρυσοκέντητα, άμφια επίσημα διά τους Ιερείς διαφόρων αποχρώσεων διά τας πανηγύρεις και τας εορτάς. Δημιουργεί νέαν Βιβλιοθήκην, Συνοδικόν μέγα και συνελόντι ειπείν ουδέν εκ των όσων αναφέρει εις την Διαθήκην του ο Όσιος Νεόφυτος άφησεν εκτός. Θα έλεγέ τις ότι ήταν ο αντάξιος διάδοχός του μετά ακριβώς εννεακόσια έτη!

Μέσα εις όλους αυτούς τους αγώνας ήλθεν, ως αύρα λεπτή και πρωινή, η αποκάλυψις της πρωτοτύπου εικόνος της Παναγίας Γοργοϋπηκόου, ήτις επαρηγόρησε και ανέψυξε πάντας ημάς!

Και υπεράνω πάντων η μέριμνα διά τα πνευματικά. Η επιτέλεσις της εικοσιτετραώρου ακολουθίας μετά πάσης ακριβείας και επισημότητος. Έψαλλε τους κανόνας ζωντανά και όση αυτώ δύναμις, «διά να τονίζεται και εμφαίνεται το μέτρον» όπως έλεγεν. Η εξαγόρευσις των λογισμών ήθελε να γίνεται καθ᾽ ημέραν και η εξομολόγησις το Σάββατον, διά να μεταλάβωμεν την Κυριακήν του Σώματος και του Αίματος του Κυρίου. Δεν του ήρεσεν ουδόλως αυτό το οποίον γίνεται εις το Άγιον Όρος, να μεταλαμβάνουν το Σάββατον και όχι την Κυριακήν, που είναι η Ανάστασις και η κατ᾽ εξοχήν ημέρα του Κυρίου.

Φύσις ενεργητική και ανυποχώρητος. Ήθελε τα πάντα να γίνωνται εις την εντέλειαν. Το «πάντα ευσχημόνως και κατά τάξιν γινέσθω» τον έθελγε. Αι εορταί και πανηγύρεις ήθελε να επιτελούνται λαμπρώς, διό και λαμπρώς εστόλιζε την εκκλησίαν. Χριστούγεννα και Πάσχα ήταν η χαρά του να στολίζη ο ίδιος την εκκλησίαν κατά τα πρώτα χρόνια. Το αναλόγιον κατ᾽ εκείνας τας εορτάς τον έτρεμεν! Έδιδε τον τόνον προηγούμενος αυτός και ακολουθούσεν ο χορός. Το βράδυ της Αναστάσεως, ψάλλοντας τον αναστάσιμον κανόνα, έλεγέ τις «τώρα θα χορέψωμε», με τον ζωντανόν τρόπον που έψαλλε. Άραγε τώρα ποίος θα ηγηθή του χορού κατ᾽ αυτάς τας λαμπράς ημέρας;

Τα κοινά του Όρους δεν τον άφηναν ασυγκίνητον. Δεν παρέλειπεν ούτε και εις τα τέλη της ζωής του, όπου η κλονισμένη υγιεία του επιβαρύνθηκε έτι πλέον, να παρίσταται εις τας συνάξεις των ΔΙΣ και ΕΔΙΣ και να δίδη τας σοφάς τω όντι συμβουλάς του. Επιεικής και μειλίχιος, με το αστείρευτο και πηγαίο χιούμορ ήξευρε να κατευνάζη τα πάθη, να εξάγη τους αγίους Πατέρας από κακοτοπιές και να δίδη λύσεις. Διά το θάρρος της γνώμης, την οποίαν ευθαρσώς διετύπωνε χωρίς να την συγκαλύπτη η να την ωραιοποιή, κατηγορήθηκε από τους Αγιορείτας ως τρελός. Μακάρι να είχαμε όλοι αυτήν την αγίαν τρέλαν!

Δεν ωρροδούσε προ των μεγάλων και ισχυρών· αυτό που ήθελε να είπη το έλεγεν ευθαρσώς, χωρίς περιστροφάς και χωρίς να φοβήται τας τυχόν συνεπείας. Δεν εφοβείτο να εκφράση την αλήθειαν όσον σκληρή και αν ήταν και αν τσάκιζε κόκκαλα! Το ίδιο συνέβαινε και εις το Δ.Σ. του Κε.Δ.Α.Κ., οσάκις ήταν Αντιπρόσωπος της Ιεράς Κοινότητος εις αυτό. Όταν οι σύνεδροι ευρίσκοντο προ αδιεξόδου, με το χαμόγελο και το χιούμορ που τον διέκριναν έλεγε: «Λοιπόν επέρασε, συμφωνούμε, ετελείωσε και αυτό…». Και πράγματι, έτσι ελύοντο πολλά θέματα. Μέχρι σήμερα, οσάκις με συναντούν οι διατελέσαντες Διευθυνταί, αυτά ακριβώς μου λέγουν διά την προσωπικότητα του μακαριστού Γέροντος.

Ωστόσον, η μέριμνα δεν εξηντλείτο μόνον εντός της Δοχειαρίτικης Μάνδρας και του Όρους γενικώτερον. Προσκληθείς υπό του τότε Δημάρχου του Δήμου Σοχού να ανεγείρη εις την περιοχήν του Μονήν, διότι όπως έλεγε «δεν έχομε κάτι κι εμείς», ανήγειρεν εκ βάθρων Μονήν προς τιμήν της Παναγίας Θεοσκεπάστου, διά να εγκαταστήση θεοφιλείς ψυχάς, όπου από ετών εζήτουν να οικονομήση κάτι και δι’ αυτάς. Έτσι, οικονόμησε η Παναγία δι’ αυτάς τας ψυχάς να εύρουν λιμάνι να απαγκιάσουν και εφαλτήριον διά την αιωνιότητα.

Τις δύναται όμως να διηγηθή τους απείρους κόπους, τας δυσκολίας και τα πάμπολλα προβλήματα που εμφανίζονται όταν πρόκειται να αρχίση εν τοιούτον έργον; Διότι δεν είναι οικία, ούτε άλλο τι, είναι Μοναστήρι, είναι οίκος Θεού, όπου θα αναπέμπωνται δεήσεις και προσευχαί, και θα τελήται η αναίμακτος θυσία! Διά τους λόγους αυτούς το συγκεκριμένον έργον δέχεται τα πεπυρωμένα βέλη του πονηρού. Αυτός εγείρει την θύελλαν και βάζει λογισμούς εις τους ανθρώπους και αρχίζουν τα σκάνδαλα.

Άλλος μπελάς και αυτός διά τον ταλαίπωρον Ηγούμενον και άλλαι αγωνίαι! Όμως με την πίστιν εις τον Θεόν και την αγάπην προς την Κυρίαν Θεοτόκον, όλα τα υπερβαίνει. Έτσι, με την βοήθειαν των πατέρων και αδελφών, οι οποίοι συνεκρότησαν το οικοδομικόν συνεργείον και συν τω χρόνω απέκτησαν τοσαύτην εμπειρίαν εις τα οικοδομικά, ώστε και ο καλύτερος εργολάβος να τους ζηλεύη, ήρχισε και επερατώθη το έργον εις χρόνον ρεκόρ. Αρκεί να είπωμεν ότι η θεμελίωσις εγένετο την 8ην Μαίου του Σωτηρίου έτους 1993 και την 8ην Σεπτεμβρίου του αυτού έτους είχεν ανεγερθή η Νοτία Πτέρυγα μετά του παρεκκλησίου προς τιμήν του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου και εγένοντο τα θυρανοίξια!

Εκτοτε, καθ’ έκαστον έτος συνεπληρούντο αι εργασίαι, ώστε σήμερον να φαίνεται προ οφθαλμών ημών μία Μονή ανταξία της μητρικής του Δοχειαρίου. Παρεκκλήσια, κελλία, εργαστήρια, τράπεζα, μαγειρείον, αποθηκευτικοί χώροι, ξενώνες έσωθεν και έξωθεν της Μονής διά τους κοσμικούς και χώροι εκτός του περιβόλου διά την διαμονήν των εργαζομένων αδελφών και των διακονούντων Ιερομονάχων και Ιεροδιακόνων. Υπεράνω δε πάντων τούτων, ως αστήρ εωθινός, αναπέμπει μαρμαρυγάς το πανέμορφον και πανύψηλον Καθολικόν, δεσπόζον εις το κέντρον αυτής της Μονής. Διά πάντα ταύτα ιθύνων νούς και έχων το γενικόν πρόσταγμα, ο ανύστακτος Ηγούμενος!

Αι αυλαί τόσον της Μονής του Δοχειαρίου όσον και της Θεοσκεπάστου ουδέποτε τον είδαν να περιφέρεται, ακόμη και τας εορτάς, βαστάζοντα εις τας χείρας του το Χαζράνι του Ηγουμένου! Πάντοτε περιεζωσμένος περί την οσφύν αυτού ποδέαν και ψάθινον σκιάδιον επί της κεφαλής, εις σημείον να μην αναγνωρίζεται από τους επιζητούντας αυτόν προσκυνητάς.

Αυτός ήταν ο μακαριστός Ηγούμενος Γρηγόριος! Απλούς, απέριττος, άνευ κομπασμών ή τινος των τοιούτων. Ο λόγος του εξήρχετο ορμητικός, ως ο παρακείμενος χείμαρρος προς την εις Ξενοφώντος άγουσαν, πίπτων ως «Αερμώνειος δρόσος» επί τους ακροωμένους αυτόν. Όταν τον επλησίαζες και συνωμιλούσες μαζί του, έβλεπες έναν άλλον άνθρωπον. Εύχαρι, χαρίεντα και αστειζόμενον, χωρίς φτιασίματα και υποκρισίες, θέλγοντα τον ακροατήν. Μειλίχιος και επιεικής προς τους μετανοούντας αμαρτήσαντας και άκρως συγκαταβατικός. Αντιθέτως, ως κεραυνός έπιπτεν επί τους μη μετανοούντας και αμαρτάνοντας. Ούτος ην ο Γρηγόριος!

Εστηλίτευε τας παραβάσεις των κρατούντων και ισχυρών της γης χωρίς φόβον και πάθος. Ωμιλούσε πάντοτε την γλώσσαν της αληθείας, η οποία, ως εικός, γεννά εχθρούς και όχι φίλους. Αλλά αυτό δεν τον απασχολούσε! Συγκατάβασιν εις τα της πίστεως δεν εγνώριζε. Δεν ήξευρε να κολακεύη. Πάντοτε ευθύς ο λόγος και αληθής. Δεν εγνώριζε να κρύβεται· διό και οι Αγιορείται δικαίως τον απεκαλούσαν «ξεσκέπαστο τσουκάλι».

Και νυν, αξιομακάριστε Γέρον, πάτερ, αδελφέ και παμφίλτατε φίλε (ας μου επιτραπή, Σεβασμιώτατοι άγιοι Αρχιερείς, να τον προσφωνήσω ούτως, διότι επί πεντήκοντα οκτώ συναπτά έτη εζήσαμε μαζί. Χωρίς αυτό βεβαίως να σημαίνη ότι δεν είχαμε τας εκατέρωθεν αντεγκλήσεις, τας οξείας αντιπαραθέσεις και προστριβάς, τας οποίας αναποφεύκτως δημιουργεί η διοίκησις. Διήλθομεν από πολλάς θλίψεις, πειρασμούς και σκάνδαλα, δυσκολίας, ανεχείας, αλλά χάριτι Θεού ουδέν εστάθη δυνατόν να μας χωρίση και να διακόψη την φιλίαν, η οποία ανεπτύχθη υπό την σκιάν του Ηγαπημένου μαθητού του Σωτήρος Ιωάννου του Θεολόγου! Ας έχη δόξαν ο Κύριος!), τα νυν αναπαύου εις τον γαλήνιον όρμον της ηγαπημένης σου Μονής, Όσιε πάτερ, και μη λησμονής τα ηγαπημένα σου τεκνία, άτινα λυπούνται και θλίβονται διά την στέρησίν σου, και εύχου κάτω από τον Θρόνον του Δεσπότου μετά των οσίων Πατέρων Αμφιλοχίου και Φιλοθέου, και των Οσίων Κτιτόρων της Μονής ταύτης Ευθυμίου, Νεοφύτου και Θεοφάνους, όπως συναντηθώμεν εις την άνω Ιερουσαλήμ, ως συχνάκις επανελάμβανες: «Τι να τον κάνω τον παράδεισο, αν δεν είμαστε μαζί; Όπως εδώ, ούτω και επάνω»! ΑΜΗΝ

Are the Israelites the People of God? (Archimandrite Iakovos Kanakis)

0
0

There’s no easy or definitive answer to this question, nor any anxiety over it if you trust in God’s plan. It is, however, a matter on which theologians have set out their opinions, though we’re not in a position to accept any particular one of these absolutely. However that may be, it’s certainly not necessary to approach the issue by involving nationalistic elements, anti-Semitic tendencies and the like.

If we start at the beginning, as events are described in Genesis, God creates Adam, that is the human person. After the flood and other Biblical events, He chooses a people to whom He will give His Law and from whom will be born His Son. That this people is Israel is beyond doubt. But it’s not as though God makes this choice by excluding other peoples; quite the contrary. Through this people, He wants His Law to be given to all others. In the Bible, however, it becomes clear that the Jews failed in a variety of ways to serve this plan of God’s.

So the question remains: why did He choose this particular people? Even though they were to prove unequal to the task He set them.

It’s likely that God chose Israel, because the people were accepting of monotheism, which, despite their lapses, they preserved over the course of the centuries. It would have been much more difficult for God to set His plan in motion among peoples who were idolaters. Even so, in the end, the Jews* weren’t able to accept God’s only-begotten, incarnate Son, with tragic consequences for their descendants. The whole of God’s work was centred on the coming of this Son, an event which according to some of the Fathers of the Church, would have happened in any case, that is, irrespective of whether the Fall occurred or not.

The incarnation of Christ, the Son of God, from the nation of the Hebrews, may also be linked to their geographical location. The Mediterranean basin was a centre of civilization (from early on there had been spoken and written language) and also of trade, so the Gospel message could be spread quickly to the ends of the known world as it then was. We should also remember that, apart from Hebrew, other languages, such as Latin and Greek (which was widely used) were also spoken in the region**.

It’s worth noting something else, as well. What we call the ‘chosen people’ wasn’t always a narrow, or closed group of Jews. They were the base, but others, who came from idolatrous nations but were seeking the One, True God were added to them, one example being Ruth, from Moab, who was a pagan but became one of God’s people, and, indeed, is one of the members of Christ’s family tree (Matth. 1, 5).

And it should also be noted that Israel wasn’t separated by God so that only it would be saved, but so that it would function as ‘leaven’ that would make the whole world ‘rise’. This idea is a central thread in the preaching of the prophets. We see the same concept clearly in God’s promise to the progenitor Abraham ‘and all the tribes of the earth shall be blessed in you’ (Gen. 12, 3).

There are those who ask why we need to study the Old Testament, given that it’s purely the history of the Jews. But although the first part of Holy Scripture, the Old Testament, contains much historical material, it’s not merely a historical document. It’s a sacred text that records the Revelation of God to the world. Through its books we see God’s signs, from the creation of the world and humankind until the last days. Through the Old Testament we learn who created us and how elevated our position was. We also see the tragic moment of our fall, but also the promise, even then, of a re-creation. Professor Miltiadis Konstantinou observes that: ‘In the history of the prophets, what happened to Israel was laid as the foundation of the history of the Gentiles and of the world. At the end of prophecy there’s the ‘servant of God’, Who is sent to be ‘a light to the Gentiles’ and ‘salvation for the ends of the earth’. Later, in the eschatological prophecies, salvation becomes open to all the nations. In the end, Jesus dies on the Cross because ‘God so loved the world’ (Jn. 3, 16). It is therefore clear that the history of God and His people has, from the beginning to end, the whole of humanity as its goal. When this goal is lost… even the most moving narratives, even the most sublime moral or theological teachings, cease to be Holy Scripture and are no more than pious history’.

*Obviously, Fr. Iakovos means ‘the Jewish nation as a whole’. All the important figures in the New Testament, however, those who went on to establish the Church, were also Jews and, indeed, very devout.
** Take the case of Saint Matthew. As a Jew, he’d have spoken Hebrew and Aramaic; as a tax-collector he must have had at least a working knowledge of Latin in order to communicate with the Roman authorities; and he would almost certainly have known some Greek, given that it seems to have been in common use as a second language in Capernaum (which was founded by the Hellenized Hasmonean dynasty), where he was working when Christ chose him. [WJL]

Άγ. Πατάπιος: Ο αναζητητής της ταπείνωσης και θεραπευτής του καρκίνου

0
0

Η Εκκλησία εορτάζει και τιμά την ιερή μνήμη του οσίου Παταπίου του ερημοπολίτη.
Έτσι χαρακτηριστικά τιτλοφορείται ο όσιος, που έζησε απομονωμένος στην έρημο, αφήνοντας το θόρυβο και τις χαρές της κοσμικής ζωής. Γεννήθηκε στην Θήβα της Αιγύπτου από γονείς ευσεβείς χριστιανούς, κοντά στους οποίους με πολλή φροντίδα κι επιμέλεια ανατράφηκε κι έμαθε τα ιερά γράμματα. Ταιριάζει και στον άγιο Πατάπιο εκείνο που γράφει ο απόστολος Παύλος προς τον Τιμόθεο· «από βρέφους τα ιερά γράμματα οίδας, τα δυνάμενα σε σοφίσαι εις σωτηρίαν διά πίστεως της εν Χριστώ Ιησού». Η πίστη στον Ιησού Χριστό και τα ιερά γράμματα κάνουν πραγματικά σοφό και σώζουν τον άνθρωπο.

Όταν ήλθε σε ηλικία, ο άγιος Πατάπιος απαρνήθηκε την πατρίδα, τον πλούτο, τους συγγενείς και κάθε κοσμική απόλαυση και ματαιότητα κι έφυγε στην έρημο. Ήταν η εποχή τότε, που ο αναχωρητισμός και ο μοναχικός βίος στην περιοχή εκείνη της Αιγύπτου βρισκόταν σε μεγάλη ακμή. Γρήγορα ο άγιος Πατάπιος ξεχώρισε κι έγινε πολύ γνωστός για τη μεγάλη του άσκηση και αρετή, τόσο, που πολλοί έτρεχαν κοντά του, για να ωφεληθούν πνευματικά από τη γνωριμία του και την αναστροφή μαζί του. Το ίδιο γινότανε, όπως βλέπομε στα ιερά Ευαγγέλια, με τον Πρόδρομο και Βαπτιστή Ιωάννη, όπου «εξεπορεύετο προς αυτόν Ιεροσόλυμα και πάσα Ιουδαία και πάσα περίχωρος του Ιορδάνου».

Αυτό πρέπει να το προσέξουμε και να το εκτιμήσουμε πολύ, ποια σημασία δηλαδή και πόση πνευματική ωφέλεια έχει για έναν τόπο η παρουσία ενός αγίου ανθρώπου. Ας μην είναι, και δεν πρέπει να είναι, μέσα στο θόρυβο του κόσμου, αλλά στην έρημο, μόνος μαζί με το Θεό. Οι άνθρωποι τον βρίσκουν και τρέχουνε να τον δουν και να τον ακούσουν, σαν εκείνους που διψάνε και δεν περιμένουνε να πάει σ’ αυτούς το νερό, αλλ’ αυτοί πηγαίνουν στη βρύση. Δεν είναι ανάγκη και δεν πρέπει οι όσιοι ασκητές να κατεβαίνουν, για να βρουν τάχα τους ανθρώπους, αλλά οι άνθρωποι μόνοι τους ξέρουν να πηγαίνουν στα μοναστήρια, όπως και τώρα πολλοί πηγαίνουν στο Άγιο Όρος.

Ο άγιος Πατάπιος τόσο πολύ αγάπησε την ησυχία της ερήμου, ώστε άρχισε να στενοχωρείται, βλέποντας τους ανθρώπους να τρέχουν κοντά του, να τον επαινούν και να τον θαυμάζουν για την ασκητική του ζωή και για την αγιότητα του βίου του. Οι άγιοι ποτέ δεν αφήνουν τον εαυτό τους να πιστέψει εκείνα που ο κόσμος πιστεύει γι’ αυτούς· αν το πάθουν αυτό, τότε τα έχασαν όλα. Αυτή είναι η μεγάλη δύναμη και η αρετή των Αγίων, γι’ αυτό όσο ο κόσμος τους θαυμάζει, τόσο εκείνοι φεύγουν και κρύβονται. Αυτό έκανε και ο άγιος Πατάπιος· αφού έμεινε χρόνια στην έρημο της Θηβαΐδας, ύστερα για να χαθούν τα ίχνη του, έφυγε και πήγε στην Κωνσταντινούπολη.

Στην Κωνσταντινούπολη ο άγιος Πατάπιος, οδηγημένος από το Θεό, πήγε κι έμεινε στο προσκύνημα της Παναγίας των Βλαχερνών. Εκεί έζησε άγνωστος και φτωχός, μέσα σε μεγάλη σκληραγωγία και πνευματική περισυλλογή, όπως και στην έρημο. Μα το φως δεν μπορεί να κρυφτεί κι η αγιοσύνη, όσο περισσότερο κρύβεται μέσα στον άνθρωπο του Θεού, τόσο πιο πολύ είναι φανερή στον κόσμο. Ο άγιος Πατάπιος, ο ταπεινός και φτωχός μοναχός των Βλαχερνών, έφτασε να είναι ένας ουράνιος άνθρωπος κι ένας επίγειος άγγελος. Γι’ αυτό κι ο Θεός τον δόξασε με τη χάρη των θαυμάτων. Εκεί κοντά στα ιαματικά νερά της Ζωοδόχου Πηγής των Βλαχερνών ήταν κι ο άγιος Πατάπιος, θεραπεύοντας τις αρρώστιες των ανθρώπων.
Από τα πολλά θαύματα και τις θεραπείες του αγίου Παταπίου αναφέρομε μόνο ένα· θεράπεψε μια γυναίκα, που έπασχε η ταλαίπωρη από καρκίνο του μαστού. Την αρρώστια αυτή, που για την ιατρική επιστήμη ακόμα είναι ανίατη, την νίκησε ο άγιος Πατάπιος με την προσευχή και με τη χάρη του Χριστού. Γι’ αυτό και είναι ο προστάτης και θεραπευτής των πιστών, που πάσχουν απ’ αυτή την επάρατη αρρώστια. Και σήμερα στο γυναικείο μοναστήρι του αγίου Παταπίου, που είναι στο βουνό επάνω από το Λουτράκι της Αττικής, πηγαίνουν οι πιστοί και ζητούν τη χάρη του Χριστού, για να βρουν ίαση με τις ευχές του αγίου Παταπίου. Ο Ιησούς Χριστός, ο ιατρός των ψυχών και των σωμάτων μας, είπε για τους Αγίους, κι είναι αλήθεια, ότι «ο πιστεύων εις εμέ τα έργα ά εγώ ποιώ κακείνος ποιήσει…». Αμήν.

 

Πηγή: ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ

Ρεβίθια με πράσα καί ρύζι στον φούρνο

0
0

Υλικά:

300 γρ. ρεβύθια
1 κ.γ. σόδα
1/2 κρεμμύδι
1 μεγάλο πράσο
1 ματσάκι μυρώνια
1 ματσάκι καυκαλίθρες
200 γρ. σπανάκι
2 κρεμμυδάκια φρέσκα
3 ώριμες ντομάτες
λίγο άνηθο
1/2 φλ. λάδι
200 γρ ρύζι κίτρινο
χυμό 1 λεμονιού
αλάτι, πιπέρι

Εκτέλεση:

Βάζουμε σε νερό από το προηγούμενο βράδυ τα ρεβύθια να μουσκέψουν. Το πρωί τους ρίχνουμε τη σόδα και τα τρίβουμε με τα χέρια. Αδειάζουμε αυτό το νερό και τα βράζουμε χωρίς να τα ξεπλύνουμε σε καθαρό νερό για 1 – 1 1/2 ώρα μέχρι να αρχίσουν να μαλακώνουν.

Τα βάζουμε σε ένα ταψί μαζί με το φρέσκο κρεμμυδάκι και το πράσο κομμένα σε ροδέλες, τις καυκαλίθρες και τα μυρώνια κομμένες μέτρια και τον άνηθο ψιλοκομμένο.

Προσθέτουμε το σπανάκι χωρίζοντας τα φύλλα από τη ρίζα και τη ντομάτες κομμένες σε φέτες.

Ρίχνουμε αλάτι και πιπέρι.

Περιχύνουμε με λάδι και νερό το ταψί και αφήνουμε στους 180 βαθμούς το φαγητό για 1 ώρα.

Τα τελευταία 20′ – 30′ προσθέτουμε το ρύζι, ανακατεύουμε να πάει παντού κι ελέγχουμε αν φτάνει το νερό του ταψιού για να ψηθεί κι αυτό.

Μόλις βγάλουμε το φαγητό από το φούρνο το περιχύνουμε με το χυμό λεμονιού.

 

Πηγή:  Αγιορειτικη Μαγειρική Κληρονομιά

 

That’s where it takes you (Saint Neofytos Recluse)

0
0

Through unflinching repentance, knowledge of the self leads to knowledge of God.

Το Άγιο Όρος στηρίζει την πολύτεκνη οικογένεια

0
0

Εκδήλωση βράβευσης νέων πολύτεκνων Μητέρων και Αριστούχων πολύτεκνων μαθητών πραγματοποίησε η Ιερά Μητρόπολις Δράμας, η Ιερά Μεγίστη Μονή Βατοπαιδίου και ο Σύλλογος Πολυτέκνων Δράμας, πριν λίγη ώρα στο αμφιθέατρο του Διοικητηρίου Δράμας.


Στην εκδήλωση απονεμήθηκαν έπαινοι και χρηματικά βραβεία προσφορά αγάπης της Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου. Ο Καθηγούμενος π. Εφραίμ στην ομιλία του προς τις πολύτεκνες οικογένειες στην κατάμεστη αιθουσα του διοικητηρίου Δράμας αναφέρθηκε στην προσφορά του Αγίου Ορους στην πολύτεκνη οικογένεια στην πνευματική αξία και ευλογία του γάμου και της οικογενείας.


Ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Δράμας κ.κ. Παύλος στην προσφώνηση του αναφέρθηκε στο πολυσχιδές και μεγάλο φιλανθρωπικό και πνευματικό έργο που επιτελεί η Ιερά Μεγίστη Μονή Βατοπαιδίου, ιστορικά και στο σήμερα και τόνισε την ιδιαίτερη μέριμνα του Γέροντα Εφραίμ για τους πολύτεκνους.


Τίμησαν με την παρουσία τους στην εκδήλωση την Πολύτεκνη οικογένεια και τους Οργανωτές, εκπρόσωπος του Δήμάρχου Δράμας, εκπρόσωποι του Στρατού, της Αστυνομίας της Πυροσβεστικής υπηρεσίας, Αντιδήμαρχοι, Δημοτικοί και Περιφερειακοί Σύμβουλοι, και Πρόεδροι Συλλόγων Πολυτέκνων από άλλες περιοχές.


Συνολικά βραβεύθηκαν 176 μαθητές-φοιτητές που αρίστευσαν και 33 νέες πολύτεκνες Μητέρες με χρηματικά ποσά, προσφορά του Καθηγουμένου της Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου Πανοσιολογιότατου Αρχιμανδρίτη κ Εφραίμ.

Φωτογραφίες ΡαΦαήλ Γεωργιάδης

 

Πηγή: orthodoxianewsagency.gr

 


Κοινωνικό μέρισμα: Άνοιξε η ηλεκτρονική πλατφόρμα – Δείτε αν μπορείτε να το εισπράξετε χωρίς αίτηση

0
0

Η ηλεκτρονική πλατφόρμα koinonikomerisma.gr έχει πλέον ανοίξει και οι δικαιούχοι μπορούν πλέον να μπαίνουν σε αυτή, για να συμπληρώσουν τη σχετική αίτηση και να διεκδικήσουν το κοινωνικό μέρισμα του 2018. Ωστόσο, υπάρχουν και κάποιοι, οι οποίοι θα αποφύγουν τη διαδικασία αυτή και θα το λάβουν αυτόματα.
Όπως δήλωσε προ ημερών στην ΕΡΤ ο Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος της ΗΔΙΚΑ, Αναστάσιος Τάγαρης, σε αυτή την κατηγορία ανήκουν οι υπερήλικες.

«Προβληματιστήκαμε με αυτό το θέμα. Γιατί πέρσι υπήρχαν ζητήματα.Η σκέψη είναι να γίνει πάλι οίκοθεν και μόλις ανοίξει η πλατφόρμα να τρέξουμε αυτόματα εμείς τις αιτήσεις για τους υπερήλικες και να πληρωθούν 14 του μήνα. Θα τρέξει αυτόματα η αίτηση για όσους είναι πάνω από 70 ετών.

Η πλατφόρμα θα μείνει ανοιχτή και όσοι δεν πληρωθούν στις 14 του μήνα θα ξέρουν ότι υπήρξε πρόβλημα και θα πρέπει να κάνουν αίτηση».

Προσέθεσε ακόμη ότι: «Όλα στο σύστημα θα είναι ενσωματωμένα από την αρχή. Στόχος είναι η πληρωμή να γίνει στις 14 του μήνα και να μην κλείσει η πλατφόρμα».

 

Πηγή: newsbomb.gr

 

Έτσι κλέβουν χρήματα μέσα από το iPhone σε ένα δευτερόλεπτο!

0
0

Εντοπίστηκαν εφαρμογές, που υποτίθεται ότι βοηθούν στην παρακολούθηση της φυσικής κατάστασης, ενώ στην πραγματικότητα χρησιμοποιούν τη λειτουργία Touch ID της Apple για να κλέψουν χρήματα
Η εταιρεία ασφαλείας ESET προειδοποιεί τους χρήστες συσκευών iOS να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί, καθώς εντοπίστηκαν εφαρμογές, που υποτίθεται ότι βοηθούν στην παρακολούθηση της φυσικής κατάστασης, ενώ στην πραγματικότητα χρησιμοποιούν τη λειτουργία Touch ID της Apple για να κλέψουν χρήματα.

Για το θέμα έχουν γίνει και σχετικές καταγγελίες και όπως προκύπτει ανάμεσα στις εφαρμογές που βοηθούν τους χρήστες στην προσπάθεια τους για έναν πιο υγιεινό τρόπο ζωής, είναι και τα apps «Fitness Balance» και «Calories Tracker», τα οποία υπόσχονται υπολογισμό του Δείκτη Μάζας Σώματος, καθημερινή παρακολούθηση των θερμίδων ή υπενθύμιση στους χρήστες να πίνουν περισσότερα νερά. Ωστόσο, «αυτές οι εφαρμογές έχουν ένα απροσδόκητα βαρύ αντίτιμο, σύμφωνα με τους χρήστες του Reddit», τονίζει η ESET.

Την πρώτη φορά που ο χρήστης θα ενεργοποιήσει μία από τις δύο αυτές εφαρμογές, του ζητείται σάρωση των δακτυλικών του αποτυπωμάτων, ώστε να του «προβάλουν προσωποποιημένες συστάσεις για την παρακολούθηση των θερμίδων και της διατροφής», αναφέρει η ιστοσελίδα eset.com.

Η ESET μόλις τη Δευτέρα (03/12) δημοσίευσε και συγκεκριμένο άρθρο προειδοποιώντας τους χρήστες κινητών τηλεφώνων.

Σε ένα δευτερόλεπτο σου παίρνουν τα χρήματα από το λογαριασμό
Στη συνέχεια, εμφανίζεται ένα αναδυόμενο παράθυρο που ζητά την πληρωμή 99,99 ή 119,99 δολαρίων ή 139,99 ευρώ, για να μπορέσει ο χρήστης να συνεχίσει να χρησιμοποιεί την εφαρμογή.

Αυτό το αναδυόμενο παράθυρο εμφανίζεται μόνο για περίπου ένα δευτερόλεπτο, ωστόσο, εάν ο χρήστης έχει μια πιστωτική ή χρεωστική κάρτα συνδεδεμένη απευθείας με τον λογαριασμό του στην Apple, η συναλλαγή επαληθεύεται και τα χρήματα μεταφέρονται.

Αν οι χρήστες αρνηθούν τη σάρωση των δακτυλικών αποτυπωμάτων τους στην εφαρμογή «FitnessBalance», εμφανίζεται ένα άλλο αναδυόμενο παράθυρο, ζητώντας τους να πατήσουν «Συνέχεια» για να μπορέσουν να χρησιμοποιήσουν την εφαρμογή. Αν συμμορφωθούν, η εφαρμογή προσπαθεί ξανά να επαναλάβει την επιθετική διαδικασία πληρωμής.

Παρά την κακόφημη φύση της, τονίζει η ESET, η εφαρμογή «Fitness Balance» έλαβε πολλές αξιολογήσεις 5 αστέρων, είχε μέση βαθμολογία 4,3 αστέρων και έλαβε τουλάχιστον 18 θετικές κριτικές. Η δημοσίευση πλαστών θετικών αξιολογήσεων, είναι μια πολύ γνωστή τεχνική, που χρησιμοποιείται από τους απατεώνες για τη βελτίωση της φήμης των εφαρμογών τους.

Τα θύματα ανέφεραν ήδη και τις δύο εφαρμογές στην Apple, γεγονός που οδήγησε στην απομάκρυνσή τους από το κατάστημα App Store. Οι χρήστες προσπάθησαν ακόμη να επικοινωνήσουν απευθείας με τον προγραμματιστή της εφαρμογής «Fitness Balance», αλλά έλαβαν μόνο μια γενική απάντηση με την υπόσχεση ότι θα διορθωθούν τα αναφερόμενα «ζητήματα» στην επικείμενη έκδοση 1.1. Και οι δύο εφαρμογές, λαμβάνοντας υπόψη το περιβάλλον εργασίας και τη λειτουργικότητα, πιθανότατα έχουν δημιουργηθεί από τον ίδιο προγραμματιστή. Οι χρήστες έχουν επίσης δημοσιεύσει βίντεο για τις εφαρμογές «Fitness Balance» και «Calories Tracker» στο Reddit.

Δεδομένου ότι η Apple δεν επιτρέπει λύσεις ασφαλείας στο App Store, οι χρήστες πρέπει να βασίζονται στα μέτρα ασφαλείας που εφαρμόζει η Apple. Επιπλέον, η ESET συμβουλεύει τους χρήστες να διαβάζουν πάντα τις αξιολογήσεις των υπόλοιπων χρηστών. Καθώς πολλές φορές τα θετικά σχόλια είναι πλαστά, οι αρνητικές κριτικές είναι πιο πιθανό να αποκαλύψουν την πραγματική φύση της εφαρμογής. 

Οι χρήστες iPhone X μπορούν επίσης να ενεργοποιήσουν μια πρόσθετη λειτουργία που ονομάζεται «Double Click to Pay», η οποία απαιτεί να κάνουν διπλό κλικ στο πλευρικό κουμπί για να επαληθεύσουν μια πληρωμή. Όσοι χρήστες έχουν ήδη πέσει θύματα αυτής της απάτης, μπορούν επίσης να προσπαθήσουν να διεκδικήσουν επιστροφή χρημάτων από το App Store της Apple

 

Πηγή: ethnos.gr

Ο π. Ιωνάς από την Ταϊβάν στο «Ενορία εν δράσει»

0
0

Δεν ήρθα εδώ, για να μεταπείσω κανέναν. Ο σκοπός μου δεν είναι να προσηλυτίσω. Σέβομαι τις πεποιθήσεις των άλλων και γι’ αυτό το λόγο εκπλήττονται, όταν τους λέω ότι δε θέλω ν’ αλλάξω κανέναν, απλώς να κάνω την Θεία Λειτουργία, που αυτό για μένα είναι το παν.

Ο Αρχιμανδρίτης Ιωνάς Μούρτος, ο μοναδικός Ορθόδοξος ιεραπόστολος της Ταϊβάν, ήταν φιλοξενούμενος του π. Σπυρίδωνα Τσιμούρη, στο «Ενοριακό Αρχονταρίκι» του Ιερού Ναού Ευαγγελιστρίας Πειραιώς, την Τετάρτη 5 Δεκεμβρίου, στο πλαίσιο του προγράμματος «ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει…», σε μια συζήτηση με θέμα: Αναζητώντας τον Χριστό στις εσχατιές της γης.

Ο π. Ιωνάς μίλησε από καρδιάς για την μοναχική του διακονία στην πολυπληθή και αλλόθρησκη Τάι-Πέι της Ταϊβάν, όπου η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν είναι γνωστή ούτε κατ’ όνομα, εκεί όπου θυσιαστικά αγωνίζεται να διαδώσει τον Λόγο του Θεού.
Η Ορθοδοξία είναι άγνωστη στην Ταϊβάν τονίζει ο π. Ιωνάς και το πρόβλημα είναι ότι ο τρόπος του σκέπτεσθαι που έχουν οι Κινέζοι και οι Ταϊβανέζοι είναι τελείως διαφορετικός από τον δικό μας. Απουσιάζουν έννοιες όπως αυτή του προσώπου, το σωστό ή λάθος και άλλες.
Έδωσε στη συνέχεια κάποια παραδείγματα από τις εμπειρίες του, για το πως προσπαθεί να μιλήσει για την θεία Ευχαριστία και μέσα από αυτήν να δείξει σε αυτό το κοινό έναν άλλο τρόπο ολοκλήρωσης.
Ενώ κατέδειξε το χάσμα που υπάρχει στην αντιμετώπιση σειράς ζητημάτων, όπως του πόνου, όπου είναι τελείως διαφορετικός ο τρόπος προσέγγισης ανάμεσα στον βουδισμό και τον χριστιανισμό.
Αναφέρθηκε στην πορεία του και την ανάπτυξη των ιεραποστολικών του προσπαθειών στην Ταϊβάν, την οργάνωση της Εκκλησίας, την δημιουργία εφαρμογών ορθόδοξης ηλεκτρονικής κατήχησης για κινητά τηλέφωνα.
Ζήτησε τις προσευχές όλων για την ενίσχυση του έργου του, τη συνδρομή σε βιβλία, εικόνες και φυσικά την οικονομική βοήθεια.
Για να τονίσει:
«Δεν ήρθα εδώ, για να μεταπείσω κανέναν. Ο σκοπός μου δεν είναι να προσηλυτίσω. Σέβομαι τις πεποιθήσεις των άλλων και γι’ αυτό το λόγο εκπλήττονται, όταν τους λέω ότι δε θέλω ν’ αλλάξω κανέναν, απλώς να κάνω την Θεία Λειτουργία, που αυτό για μένα είναι το παν.
Να έρθει ο Θεός στη γη, σ’ αυτόν τον τόπο. Δεν υπάρχει τίποτα άλλο από τη Θεία Λειτουργία σ’ αυτή και στην άλλη ζωή».
Το Ιεραποστολικό Κλιμάκιο της Ταϊπέι στην Ταϊβάν υπάγεται στο Οικουμενικό Πατριαρχείο και στην Ιερά Μητρόπολη Χονκ-Κονγκ.
Η λειτουργία του Κλιμακίου ξεκίνησε από τον π. Ιωνά Μούρτο στις αρχές του έτους 2001, όταν με πρόσκληση του τότε Μητροπολίτη Νικήτα και τις ευχές του Γέροντος της Ι. Μονής Οσίου Γρηγορίου του Αγίου Όρους, μακαριστού π. Γεωργίου Καψάνη, αποφάσισε να μεταβεί και να διαδώσει το μήνυμα της Ορθοδοξίας στη μακρινή αυτή χώρα της Άπω Ανατολής.
Στην Ταϊβάν την εποχή εκείνη δεν υπήρχαν Ορθόδοξοι, παρά μόνο καθολικοί, προτεστάντες, βουδιστές, ταοϊστές και άλλοι θιασώτες ειδωλολατρικών θρησκειών.
Γράφτηκε και σε ένα Πανεπιστήμιο για να μάθει κινέζικα αλλά και για να αποκτήσει άδεια παραμονής που το κράτος δεν του παρείχε, γιατί η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν υφίσταται για την κυβέρνηση της Ταϊβάν.
Από τις αρχές του 2004 ο π. Ιωνάς κάλυψε με την οικονομική συνδρομή του ιεραποστολικού συνδέσμου «Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός», μια βασική ανάγκη, την απόκτηση ενός διαμερίσματος σε συγκρότημα πολυκατοικιών, που χρησιμοποιείται έκτοτε ως Ι. Ναός επ’ ονόματι της Αγίας Τριάδος για τις λατρευτικές ανάγκες και την κατήχηση, καθώς τα πρώτα χρόνια νοίκιαζε τον χώρο ενός μικρού νηπιαγωγείου.
Ο π. Ιωνάς πραγματοποιεί ομιλίες σε πανεπιστήμια, θεολογικά σεμινάρια, συνέδρια, πνευματικά κέντρα  και νοσοκομεία.
Το ποίμνιο του Ιεραποστολικού Κλιμακίου της Ταϊπέι αυξάνεται σταδιακά με το αξιόλογο έργο του π. Ιωνά και ήδη τελούνται εκεί αρκετές βαπτίσεις και γάμοι.

Του Σταμάτη Μιχαλακόπουλου 

Τη συζήτηση μπορείτε να παρακολουθήσετε εδώ:

 

Συναγερμός: Για πρώτη φορά από τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο μειώνεται ο πληθυσμός της Ελλάδας

0
0

Η Ελλάδα βρίσκεται σε κρίσιμη καμπή. Έχουμε υποχρέωση απέναντι στα παιδιά μας να αναστρέψουμε το δημογραφικό μαρασμό της χώρας. Και αυτό μόνο με αλλαγή προτεραιοτήτων στη δημοσιονομική και μεταναστευτική πολιτική μπορεί να επιτευχθεί.

Με το δημογραφικό πρόβλημα και την Ελλάδα που γερνά, ασχολείται το εβδομαδιαίο δελτίο του ΣΕΒ.

Οπως αναφέρει, ο πληθυσμός της Ελλάδας μειώνεται από το 2011. Αυτό συμβαίνει για πρώτη φορά μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Μέχρι και το ξέσπασμα της κρίσης, ο πληθυσμός αυξανόταν, καθώς η μετανάστευση και, πιο πρόσφατα, η τροφοτοδούμενη από την κατανάλωση ανάπτυξη της δεκαετίας του 2000, δημιουργούσαν μια επίπλαστη ευημερία. Αυτοί οι παράγοντες συγκάλυπταν σε μεγάλο βαθμό την ουσιαστική στασιμότητα της φυσικής κίνησης του πληθυσμού (σχεδόν μηδενική διαφορά γεννήσεων-θανάτων), που είχε ξεκινήσει προς τα τέλη της δεκαετίας του 1990.

Στα χρόνια της κρίσης και προσαρμογής, όμως, όλα άλλαξαν, και οι γεννήσεις μειώθηκαν κατά 29.380 μεταξύ 2009 και 2017, όσο περίπου είχαν μειωθεί τη δεκαετία του 1940 (-30 χιλ.). Έτσι σταδιακά ο πληθυσμός άρχισε να μειώνεται. Η μείωση αυτή μπορεί, βεβαίως, να αποδειχθεί προσωρινού χαρακτήρα, και να αντιστραφεί καθώς η οικονομία ανακάμπτει. Όμως, η παρατεταμένη διάρκεια της βαθιάς κρίσης, μαζί με την αναιμική ανάκαμψη που τη διαδέχεται, την υποχρηματοδότηση των δημόσιων αγαθών και τις εν γένει περιορισμένες δυνατότητες στήριξης της οικογένειας που αφήνει η ασκούμενη δημοσιονομική πολιτική, μπορεί να αποδειχθούν μοιραίες.

Εάν υπάρχει, ένας και μόνο λόγος για να εισέλθει η χώρα σε μια πιο ισχυρή και δυναμική πορεία ανάπτυξης, με επενδύσεις που δημιουργούν απασχόληση και σταθερά εισοδήματα, είναι εν τέλει ο κίνδυνος της δημογραφικής και κατά συνέπεια εθνικής συρρίκνωσης. Διότι, εάν δεν ανακάμψει δυναμικά ο πληθυσμός, όλα τα παιδιά που δεν γεννήθηκαν ή δεν θα γεννηθούν από εδώ και πέρα, θα λείπουν ως παραγωγικό δυναμικό στις δεκαετίες του 2030 και 2040, και αυτό θα προκαλέσει καθήλωση της δυνητικής ανάπτυξης της χώρας.

Το 1980
Κάτι ανάλογο είχε συμβεί τη δεκαετία του 1980, όταν σημειώθηκε αντίστοιχη μείωση γεννήσεων. Τότε, οι μετανάστες και τα δανεικά από το εξωτερικό αποκατέστησαν κάποια ισορροπία, η οποία, όμως, κατέρρευσε με το ξέσπασμα της κρίσης, και τη συνακόλουθη εξαφάνιση των δανεικών, αλλά και των μεταναστευτικών ροών (που έγιναν αρνητικές λόγω της μετανάστευσης κατοίκων στο εξωτερικό).

Στην περίοδο της κρίσης, οι μειώσεις μισθών και συντάξεων και η μεγάλη ανεργία υπέσκαψαν κυριολεκτικά τις σταθερές πάνω στις οποίες βασιζόταν μέχρι τότε το νέο νοικοκυριό, όπως η ύπαρξη τουλάχιστον μιας σταθερής δουλειάς, ή στήριξη του ζευγαριού από τους γονείς, κ.ο.κ.

Ούτως ή άλλως επρόκειτο για ένα ξεπερασμένο από την εποχή πλαίσιο στήριξης της σύγχρονης οικογένειας. Οι πιο προηγμένες οικονομικά και κοινωνικά χώρες έχουν από καιρό αναγνωρίσει τη σημασία των ποιοτικών δημόσιων αγαθών, όπως το καλό δημόσιο σχολείο, τις στοχευμένες φορολογικές απαλλαγές υπέρ της οικογένειας αλλά και τις αναγκαίες υποδομές όπως η καθολική βρεφονηπιακή κάλυψη, ως ενεργητικές πολιτικές για την αντιμετώπιση τόσο της υπογεννητικότητας όσο και της δημογραφικής γήρανσης. Όμως τέτοιες πολιτικές σήμερα δεν εφαρμόζονται στην Ελλάδα, ενώ ο πληθυσμός της χώρας γερνά με ταχύτατους ρυθμούς.

Κρίσιμη καμπή
Η Ελλάδα βρίσκεται σε κρίσιμη καμπή. Έχουμε υποχρέωση απέναντι στα παιδιά μας να αναστρέψουμε το δημογραφικό μαρασμό της χώρας. Και αυτό μόνο με αλλαγή προτεραιοτήτων στη δημοσιονομική και μεταναστευτική πολιτική μπορεί να επιτευχθεί. Εάν δεν θέλουμε να δούμε την Ελλάδα να  μετατρέπεται σε χώρα ηλικιωμένων και να μην είμαστε σε θέση, ως κοινωνία, να προσφέρουμε τα απαραίτητα στοιχειώδη, δεν μπορούμε να συνεχίζουμε να σπαταλάμε πόρους και να μην δημιουργούμε τον αναπτυξιακό χώρο που θα επιτρέψει τη δημογραφική ανάκαμψη της χώρας.

Στο πλαίσιο αυτό, εποικοδομητικό ρόλο θα παίξει η μείωση του μη μισθολογικού κόστους και του φορολογικού βάρους των οικογενειών, βελτιώσεις στην προστασία της απασχόλησης των γυναικών κατά τη διάρκεια της μητρότητας, η διευκόλυνση της απασχόλησης των γυναικών, μέσω της παροχής καθολικής βρεφονηπιακής φροντίδας, φορολογικά κίνητρα για επιστροφή Ελλήνων από το εξωτερικό και μια στοχευμένη πολιτική προσέλκυσης μεταναστών με ειδικές δεξιότητες για τις ανάγκες κλάδων της οικονομίας που βρίσκονται σε δυναμική τροχιά ανάπτυξης.

Η Ελλάδα έχει τη δυνατότητα σε βάθος λίγων δεκαετιών να αυξήσει σημαντικά τον πληθυσμό της και μόνο υπό αυτή την προϋπόθεση θα μπορέσει να αποκτήσει βαρύνοντα γεωπολιτικό και οικονομικό ρόλο στην περιοχή της ΝΑ Μεσογείου.

Ανάπτυξη
Σχετικά με τις οικονομικές εξελίξεις, ο ρυθμός ανάπτυξης επιταχύνθηκε σε +2,2% το 3ο τρίμηνο του 2018, ως αποτέλεσμα κυρίως της ενίσχυσης της ιδιωτικής κατανάλωσης (+0,7%) και των εξαγωγών (+7,6%). Συνολικά, κατά το 9μηνο του 2018, το ΑΕΠ εμφανίζει αύξηση +2,1%, με την ιδιωτική κατανάλωση (+0,8%) και τις εξαγωγές (+8,3%) να συμβάλλουν θετικά (+0,6 και +2,6 π.μ. αντίστοιχα), την ώρα που οι επενδύσεις σε πάγια εμφανίζουν αρνητική μεταβολή (-6,2%) κυρίως λόγω της επίδρασης βάσης μετά τη μεγάλη αύξηση των εισαγωγών πλοίων το 2017.

Εκτιμάται ότι, εξαιρουμένων των εισαγωγών πλοίων, οι επενδύσεις σε πάγια κατά το 9μηνο του 2018 αυξήθηκαν κατά +2%, συμβάλλοντας θετικά (+0,2 π.μ.) στην αύξηση του ΑΕΠ. Παράλληλα, το οικονομικό κλίμα ανέκαμψε τον Νοέμβριο του 2018 (101,8 μονάδες από 101 τον προηγούμενο μήνα), κυρίως λόγω της σημαντικής βελτίωσης της καταναλωτικής εμπιστοσύνης (-35,8 μονάδες από -38,3 τον προηγούμενο μήνα). Ωστόσο, οι αυξημένες φορολογικές υποχρεώσεις νοικοκυριών και επιχειρήσεων ανέκοψαν την ανοδική πορεία των καταθέσεων (-€346 εκατ. τον Οκτ 2018).

 

Πηγή: tanea.gr

Γιατί είναι σημαντικός ο χρυσός κανόνας «3-6-9-12» για τα παιδιά, την τηλεόραση και την τεχνολογία

0
0

Αν κάποιος ασχολείται με την ψυχολογία και την ψυχανάλυση, δεν μπορεί να μην γνωρίζει το όνομα Σερζ Τισερόν.

Ο Τισερόν είναι Γάλλος ψυχίατρος, διδάκτωρ ψυχολογίας και ερευνητής  στο πανεπιστήμιο University Paris 7 Denis Diderot. Εργάζεται εδώ και είκοσι χρόνια πάνω στις σχέσεις παιδιού-εικόνας και έχει γράψει περίπου 40 βιβλία.

Στη Γαλλία έγινε γνωστός από τα μέσα της δεκαετίας του ’80, αφού μπόρεσε μελετώντας τις ιστορίες του Τεν Τεν να φέρει στην επιφάνεια το μεγάλο μυστικό του Ερζέ, του δημιουργού τους: ο Ερζέ σχεδίαζε τις περιπέτειες του Τεν Τεν για να αφηγηθεί το μεγάλο οικογενειακό του μυστικό – ο πατέρας του ήταν εξώγαμο παιδί. Λίγα χρόνια αργότερα η έκδοση της βιογραφίας του δημιουργού του Τεν Τεν επαλήθευσε την υπόθεση του Τισερόν. Μέσα από αυτή την ανακάλυψη, κατάφερε να χτίσει τη μέθοδό του και να εντοπίζει σε παιδιά με ευάλωτο ψυχικό κόσμο, μαθησιακές δυσκολίες ή σωματικές αντιδράσεις την πηγή της συμπεριφοράς τους.

Το 2008 ανέπτυξε τον κανόνα «3-6-9-12», που εξηγεί τη συνάρτηση στη σχέση της ηλικίας των παιδιών με τις οθόνες της τεχνολογίας. Το 2011 η Γαλλική Ένωση Παιδιάτρων αποδέχτηκε την πρόταση.

***
Ο κανόνας «3-6-9-12»:
Όχι τηλεόραση πριν από τα 3 χρόνια.
Όχι παιχνίδια σε κονσόλα πριν από τα 6.
Όχι internet πριν από τα 9.
Όχι social media πριν από τα 12.
***
Η HuffPost Greece επικοινώνησε με τον κ. Σερζ Τισερόν για να μας εξηγήσει τι σημαίνει αυτός ο κανόνας και γιατί είναι σημαντικός για τη σωστή ανάπτυξη των παιδιών.

 

 

Writer Serge Tisseron Photographed in PARIS (Photo by Eric Fougere/VIP Images/Corbis via Getty Images) Ο Γάλλος ψυχαναλυτής-ψυχίατρος, Σερζ Τισερόν

-Τι είναι ο κανόνας 3-6-9-12 και πως τον προτείνατε;

-Το 2006 δημιουργήθηκαν στην Γαλλία δύο τηλεοπτικά κανάλια ειδικά για παιδιά κάτω των 3 ετών. Με ενδιέφερε για πολύ καιρό, από το 1998, το θέμα των κινδύνων που κρύβει η τηλεόραση, όταν έγραψα το «Y a-t-il un pilote dans l’image? Six moyens pour vivre en paix avec les images» («Υπάρχει ένας πιλότος για την εικόνα; Έξι τρόποι να ζεις ειρηνικά με τις εικόνες»). Επιπλέον είχα ένα παιδί 2 ετών και πραγματικά δεν μπορούσα να καταλάβω τι θα μπορούσε να κερδίσει με το να βλέπει τηλεόραση! Σε αυτή την ηλικία, ένα παιδί έχει τόσα πολλά να μάθει από τη συναναστροφή με ενήλικους και άλλα παιδιά της ηλικίας του. Έτσι ξεκίνησα μια προσπάθεια όπου έφερα σε επαφή πολλούς ειδικούς βρεφικής ηλικίας και καταφέραμε να κάνουμε το υπουργείο Υγείας (σ.σ. της Γαλλίας) να καταδικάσει τους κινδύνους που κρύβει η παρακολούθηση τηλεόρασης για τα παιδιά κάτω των 3 ετών.

Για να βοηθήσω τους γονείς να καταλάβουν αυτό το σημαντικό θέμα, δημοσίευσα το ίδιο έτος, το 2006, το «Οι κίνδυνοι της τηλεόρασης για τα παιδιά», που επανεκδόθηκε σε μια ενημερωμένη έκδοση το 2018. Κατονόμασα τον τρόπο που η τηλεόραση στρεβλώνει τη βασική μαθησιακή ανάπτυξη των παιδιών, ειδικά τον αισθητήριο, κινητήριο και σχεσιακό τομέα, καθώς και τον απίστευτο κυνισμό εκείνων που επιμελούνται τα προγράμματα, που συνήθως ο μόνος τους στόχος είναι τραβήξουν την προσοχή των νέων θεατών, με σκοπό να τους μετατρέψουν σε οικογενειακούς εντολείς (σ.σ. θέλω αυτό, θέλω το άλλο), ειδικά στον τομέα των τροφίμων. Ο υπότιτλος του βιβλίου μου ήταν εξαιρετικά σαφής: «Όχι στην μορφοποίηση του μυαλού».

Οι γονείς μου έλεγαν «καταλαβαίνουμε ότι είναι επικίνδυνο για ένα παιδί κάτω των 3 ετών να κολλάει μπροστά από μια οθόνη. Αλλά μετά, πως το κάνουμε;». Τότε σκέφτηκα τον κανόνα 3-6-9-12, που αντιστοιχεί σε τέσσερις βασικές ηλικίες: Στη Γαλλία, τα παιδιά στα 3 ξεκινάνε παιδικό σταθμό, στα 6 το δημοτικό, στα 9 ξεκινάει αυτό που ονομάζουμε τρίτος κύκλος και η ηλικία που το παιδί γνωρίζει καλά πλέον ανάγνωση και γραφή και έχει περιέργεια για το ίντερνετ, ενώ τα 12 είναι το τέλος του τρίτου κύκλου και η ηλικία που το παιδί θα έχει όλο και περισσότερες αναφορές εκτός οικογένειας. Αυτά τα ηλικιακά γκρουπ δεν αντιστοιχούν ακριβώς στα στάδια παιδικής ανάπτυξης της ψυχολογίας, αλλά είναι εύκολα κατανοητά από γονείς και παιδιά επειδή σχετίζονται με το σχολείο.

Καμία οθόνη από μόνη της δεν είναι κακή, όλα εξαρτώνται από το πώς θα μπει στη ζωή του παιδιού. Ακριβώς όπως κάνουμε με το φαγητό. Όλα τα φαγητά καλά είναι αλλά δεν βάζουμε μια μπριζόλα μέσα στο μπιμπερό!
Σερζ Τισερόν

Ονόμασα αυτή την ομαδοποίηση «ο φάρος του 3-6-9-12». Η λέξη φάρος δεν επιλέχθηκε τυχαία: στη θάλασσα, ο φάρος μπορεί να προστατεύσει από επικίνδυνους ύφαλους, αλλά επίσης μπορεί να βοηθήσει στην ανακάλυψη ενός όμορφου κοραλλιού ή στην εξερεύνηση ενός ναυαγίου. Αναφέρεται με λίγα λόγια σε κάτι που είναι και ενδιαφέρον και επικίνδυνο. Και αυτό γιατί, στην πραγματικότητα, σκοπός μου δεν ήταν ποτέ να καταδικάσω τις οθόνες, αλλά να μάθω στους γονείς και πώς να τις χρησιμοποιούν και πώς να ζουν χωρίς αυτές. Θέλω μια συνδεδεμένη, υπεύθυνη, αλληλέγγυα και δημιουργική κοινωνία. Και για να γίνει αυτό ο κανόνας 3-6-9-12 οργανώνεται πάνω σε τρεις βασικές αρχές: συνοδεία, εναλλαγή και μαθησιακή αυτονομία.

Το αποτέλεσμα είναι τέσσερα πολύ βασικά τιπς:

περιορισμός στον χρόνο μπροστά στην οθόνη, φυσικά, αλλά και
να επιλέγουμε ποιοτικά προγράμματα με τα παιδιά μας,
να συζητάμε μαζί τους για αυτό που βλέπουν ή κάνουν στην οθόνη, και τέλος
να ενθαρρύνουμε τις δημιουργικές πρακτικές των παιδιών μας, ειδικά από τα 6 χρόνια τους.
Καμία οθόνη από μόνη της δεν είναι κακή, όλα εξαρτώνται από το πώς θα μπει στη ζωή του παιδιού. Ακριβώς όπως κάνουμε με το φαγητό. Όλα τα φαγητά καλά είναι αλλά δεν βάζουμε μια μπριζόλα μέσα στο μπιμπερό!

Το 2013 ο κανόνας του 3-6-9-12 με αξίωσε να λάβω ένα βραβείο στην Ουάσιγκτον από το Family Online Safety Institute (FOSI) που κάθε χρόνο βραβεύει όποιον συμβάλει σημαντικά στην ενθάρρυνση της καλής χρήσης των οθονών.

– Πόσο κακό είναι για ένα παιδί κάτω των 3 ετών να περνά χρόνο μπροστά από μια οθόνη;

Πριν από την ηλικία των 3, κάθε ώρα που περνά ένα παιδί μπροστά από μια οθόνη είναι μια κλεμμένη ώρα από κατακτήσεις που είναι πολύ σημαντικές για την ηλικία του και οι επιπτώσεις γίνονται αντιληπτές μετά τα πρώτα χρόνια της ζωής του. Εμπλέκονται τουλάχιστον πέντε τομείς:

Η απόκτηση γλωσσικών δεξιοτήτων: Το παιδί μαθαίνει να μιλά μόνο όταν μιλά. Αλλά όσο περισσότερο χρόνο περνά μπροστά από μια οθόνη, τόσο το λιγότερο μιλά για αυτό και τόσο το λιγότερο αναπτύσσει τη γλωσσική ικανότητα.

Η προσοχή και η συγκέντρωση: Η τηλεόραση βλάπτει την ανάπτυξη του παιδιού στους τομείς της προσοχής και της συγκέντρωσης, ειδικά εάν παίζει σε ένα δωμάτιο που είναι αναμμένη, ακόμη κι αν δεν την κοιτά.

Η σχέση με τον χρόνο: Μπροστά από μια οθόνη, τα παιδιά κάθε λεπτό είναι αυτάρκη, περικυκλωμένα από χρώματα, κινήσεις και συναισθήματα. Όσο για τα τάμπλετς, βυθίζονται όλο και πιο πολύ σε ένα κόσμο μόνιμης αναστρεψιμότητας, αφού ανά πάσα στιγμή μπορούν να πάνε πίσω και να εμφανίσουν ξανά αυτό που μόλις έσβησαν.

Ενθάρρυνση της αδράνειας: Το παιδί συνήθως ενισχύει τις ικανότητες κοινωνικής αλληλεπίδρασης με όλα τα αυθόρμητα παιχνίδια, αλλά η τηλεόραση έχει τα αντίθετα αποτελέσματα, να ενισχύει την αδράνεια.
Οι κίνδυνοι για την οικοδόμηση της ευαισθησίας: Το παιδί έχει ανάγκη να μάθει τη σημασία του μιμητισμού των συνομήλικών του  και το κάνει αυτό μόνο με τη συναναστροφή. Διαφορετικά κινδυνεύει να υποφέρει από έλλειψη συναισθηματικής ενσυναίσθησης -η οποία είναι η ικανότητα να εντοπίζει τη μιμητορία των συνομήλικών του- με αποτέλεσμα πολυάριθμες διαταραχές της επικοινωνίας.

– Και μετά τα 3 έτη, ποια είναι τα προβλήματα που δημιουργούνται εάν ένα παιδί περνά ώρες μπροστά από μια οθόνη (video games, social media, Internet, βίντεο);

-Αυτά τα εργαλεία μπορούν να προσφέρουν πολλά, ειδικά μετά τα 6 τους χρόνια, αλλά όμως υπάρχει και ο κίνδυνος να απομακρύνουν τα παιδιά από σημαντικές γνωστικές, κινητικές και κοινωνικές λειτουργίες, με σοβαρές επιπτώσεις τόσο στην γνωστική τους ανάπτυξη όσο και στις κοινωνικές δεξιότητες. Σε όλες επίσης τις ηλικίες μπορεί να οδηγήσουν σε μείωση του χρόνου που κοιμούνται, με επιπτώσεις σε όλες τις δραστηριότητές τους. Γι΄αυτό είναι πολύ σημαντικό να μπαίνει όριο στον χρόνο χρήσης.

Πρακτικά, το ιδανικό θα ήταν να αυξάνεται ο χρόνος χρήσης σταδιακά, από τη μισή στη μια ώρα την ημέρα, στο διάστημα από 3 μέχρι 6 ετών. Μετά, από μια στις δύο ώρες, από 6 έως 12 ετών. Αυτός ο χρόνος αφορά σε όλες της οθόνες που χρησιμοποιούμαι για διασκέδαση, όπως τάμπλετ, τηλεόραση, κονσόλα για παιχνίδια και κινητό. Και ο τρόπος να παροτρύνουμε το παιδί να ελέγχει τον χρόνο που περνά μπροστά από την οθόνη είναι να το κάνετε σαν μια τελετουργία, όπως το φαγητό και ο ύπνος. Δεν τσιμπολογάμε όλη μέρα, τα γεύματα γίνονται συγκεκριμένες ώρες, και με τον ίδιο τρόπο δεν ασχολούμαστε με την οθόνη όλη μέρα.

Τέλος, είναι σημαντικό να συζητάτε με τα παιδιά σας για αυτό που βλέπουν στην οθόνη και να παρακολουθείτε μαζί. Με το να το ρωτάτε τι είναι αυτό που του αρέσει στο παιχνίδι, ποιος είναι ο στόχος του κτλ, το κινητοποιούμε ώστε να μάθει να εκφράζεται, να συζητά. Έτσι αναπτύσσει την αφηγηματική του νοημοσύνη.  Επίσης αν ασχολείστε με τον δικό του κόσμο, αξιολογείτε το παιδί, αναγνωρίζοντας τις ικανότητές του με την τεχνολογία. Είναι σημαντικό οι γονείς να ασχοληθούν με αυτές τις νέα πρακτικές, να μάθουν για τους κινδύνους αλλά και για τα θετικά τους. Ωστόσο, σε οποιαδήποτε ηλικία, θα πρέπει να είμαστε σε θέση να αναγνωρίσουμε τη διαφορά μεταξύ της υπερβολικής, μη παθολογικής χρήσης, και της υπερβολικής, παθολογικής χρήσης. Η υπερβολική, μη παθολογική χρήση εμπλουτίζει τη ζωή. Παθιάζονται και δημιουργούν δεσμούς. Αλλά η υπερβολική παθολογική χρήση εξαθλιώνει: ο στόχος τους δεν είναι πλέον η ανάγκη για ευχαρίστηση, αλλά να δραπετεύσουν από τη δυσαρέσκεια. Η οθόνη γίνεται ένα είδος φίλτρου λησμονιάς.

Ο τρόπος να παροτρύνουμε το παιδί να ελέγχει τον χρόνο που περνά μπροστά από την οθόνη είναι να το κάνετε σαν μια τελετουργία, όπως το φαγητό και ο ύπνος. Δεν τσιμπολογάμε όλη μέρα, τα γεύματα γίνονται συγκεκριμένες ώρες, και με τον ίδιο τρόπο δεν ασχολούμαστε με την οθόνη όλη μέρα.

– Υπάρχουν τεχνικές που μπορούν να βοηθήσουν τους γονείς να κάνουν τα παιδιά τους να περνάνε λιγότερο χρόνο μπροστά από μια οθόνη;

-Πρώτον, όλα γίνονται πιο εύκολα εάν τα χρονικά περιθώρια διαμορφωθούν με σαφήνεια. Αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε και τις δυσκολίες που μπορεί να έχουν τα παιδιά στο να τηρούν τους κανόνες. Φυσιολογικά, ο έλεγχος της παρόρμησης είναι δύσκολο να κατακτηθεί πριν από την ηλικία των 25 ετών. Αλλά το καλύτερο είναι η εκπαίδευση, δίνοντας το παράδειγμα!

Για να βοηθήσετε το παιδί σας να ζει χωρίς την οθόνη, δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο από το να περνάτε χρόνο μαζί τους δίνοντας αξία σε δραστηριότητες που δεν χρειάζονται οι οθόνες, όπως σπορ, παραδοσιακά παιχνίδια και επιτραπέζια.

Επίσης πρέπει να θέσετε οικογενειακούς κανόνες για τη χρήση της οθόνης. Οι πιο βασικοί είναι οι εξής δύο: να τρώτε το βραδινό γεύμα χωρίς τηλεόραση, τάμπλετ ή κινητό, και να αποφασίσετε ένα μέρος όπου θα αφήνετε τις συσκευές το βράδυ μέχρι το επόμενο πρωί. Ας αγοράσουμε ξυπνητήρια και ποτέ να μην παίρνουμε τα κινητά στο κρεβάτι τη νύχτα. Έτσι θα είναι πολύ πιο εύκολο να απαγορεύσουμε στα παιδιά να κοιμούνται με τα κινητά τους.
Πηγή: huffingtonpost.gr

 

Η Σύλληψις της Αγίας Άννης (9 Δεκεμβρίου)

0
0

Σύμφωνα με το προαιώνιο σχέδιο του Θεού, ο οποίος επιθυμούσε να ετοιμάσει ένα πάναγνο κατοικητήριο για να κατασκηνώσει μαζί με τους ανθρώπους, δεν επετράπη στον Ιωακείμ και την Άννα να αποκτήσουν απογόνους. Και οι δύο είχαν φθάσει σε προχωρημένη ηλικία και είχαν μείνει στείροι – συμβολίζοντας την ανθρώπινη φύση, στρεβλωμένη και αποξηραμένη από το βάρος της αμαρτίας και του θανάτου -, δεν έπαυσαν ωστόσο να παρακαλούν τον Θεό να τους λυτρώσει από το όνειδος της ατεκνίας. Όταν ήλθε το πλήρωμα του χρόνου, ο Θεός έστειλε τον Αρχάγγελο Γαβριήλ στον Ιωακείμ που είχε αποσυρθεί σε ένα βουνό και στην Άννα που θρηνούσε την δυστυχία της στον κήπο τους, για να τους αναγγείλει ότι επρόκειτο σύντομα να εκπληρωθούν στο πρόσωπό τους οι πάλαι προφητείες και ότι θα γεννούσαν τέκνο που προοριζόταν να καταστεί η αυθεντική Κιβωτός της καινής Διαθήκης, η θεία Κλίμαξ, η άφλεκτος Βάτος, το αλατόμητον Όρος, ο ζωντανός Ναός όπου θα κατοικούσε ο Λόγος του Θεού <1>. Την ημέρα αυτή, με την σύλληψη της Αγίας Άννης, τερματίζεται η στειρότητα της ανθρώπινης φύσης, που χωρίσθηκε από τον Θεό δια του θανάτου· και με την υπέρ φύσιν τεκνοποίηση αυτής που είχε μείνει στείρα έως την ηλικία κατά την οποία δεν μπορούν πλέον φυσιολογικά να τεκνοποιήσουν οι γυναίκες, ο Θεός ανήγγειλε και επιβεβαίωσε το πλέον υπερφυές θαύμα της ασπόρου συλλήψεως και την αμώμου γεννήσεως του Χριστού από τα σπλάγχνα της Υπεραγίας Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας.

Παρότι εγεννήθη από θεία επέμβαση, η Παναγία προήλθε από σύλληψη μέσω συνευρέσεως ανδρός και γυναικός κατά τους νόμους της ανθρώπινης φύσης μας, της πεπτωκυίας και δέσμιας της φθοράς και του θανάτου μετά το προπατορικό αμάρτημα (βλ. Γέν. 3,16) <2>. Σκεύος εκλογής, τίμιος Ναός που προετοίμασε ο Θεός πρό των αιώνων, η Θεοτόκος είναι η πλέον αγνή και τέλεια αντιπρόσωπος της ανθρωπότητας, αλλά δεν βρίσκεται εκτός της κοινής κληρονομίας και των συνεπειών του αμαρτήματος των πρωτοπλάστων. Ακριβώς όπως έπρεπε, για να μας λυτρώσει ο Χριστός από το κράτος του θανάτου δια του εκουσίου Σταυρικού Του θανάτου (βλ. Εβρ. 2,14), να γίνει ο σαρκωθείς Λόγος του Θεού όμοιος με τον άνθρωπο στα πάντα πλην της αμαρτίας, εξίσου απαραίτητο ήταν η Μητέρα Του, στα σπλάγχνα της οποίας ο Λόγος του Θεού ενώθηκε με την ανθρώπινη σάρκα, να είναι σε κάθε τι όμοια με εμάς, υποκείμενη στην φθορά και στον θάνατο, μή τυχόν και θεωρηθεί ότι η Λύτρωση και η Σωτηρία δεν μας αφορούν απολύτως και εξ ολοκλήρου, εμάς του απογόνους του Αδάμ. Η Θεοτόκος εξελέγη μεταξύ των γυναικών όχι τυχαίω τω τρόπω, αλλά γιατί ο Θεός είχε προβλέψει προαιωνίως ότι θα ήταν σε θέση να διαφυλάξει τελείως την αγνότητά της ώστε να Τον δεχθεί μέσα της <3>. Και ενώ συνελήφθη και γεννήθηκε όπως όλοι μας, αξιώθηκε να καταστεί κατά σάρκα Μητέρα του Υιού του Θεού και κατά πνεύμα μητέρα όλων μας. Γλυκύτατη και φιλεύσπλαγχνος, είναι σε θέση να μεσιτεύει υπέρ ημών ενώπιον του Υιού της, ώστε να μας χαρίσει Εκείνος το μέγα έλεος.

Ακριβώς όπως ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός είναι ο καρπός της παρθενίας της, η Υπεραγία Θεοτόκος ήταν καρπός της σωφροσύνης του Ιωακείμ και της Άννας. Ακολουθώντας αυτήν την οδό της αγνότητος και εμείς, μοναχοί και σώφρονες χριστιανοί, κάνουμε να γεννηθεί και να μεγαλώσει μέσα μας ο Σωτήρας Χριστός.

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

1 Βλ. εκτενέστερη ανάπτυξη στο Γενέθλιο της Θεοτόκου [8 Σεπτ.].

2 Η Ορθόδοξος Εκκλησία απορρίπτει το δόγμα της «ασπίλου Συλλήψεως» που κατοχύρωσε η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία το 1858, χωρίς ωστόσο να μειώνει την τιμή της Θεοτόκου. Διότι, σύμφωνα με τους Πατέρες της Εκκλησίας, δεν κληρονομούμε την προσωπική ευθύνη της αμαρτίας του Αδάμ, αλλά απλώς τις συνέπειες του προπατορικού αμαρτήματος: τον θάνατο, την φθορά και τα αδιάβλητα πάθη (συμπεριλαμβανομένης της αναπαραγωγής μέσω της σαρκικής ένωσης) που δημιουργούν στον άνθρωπο μια ροπή προς την ηδονή. Για τον λόγο αυτό, οι Ορθόδοξοι δεν έχουν καμιά δυσκολία να αναγνωρίσουν ότι η Θεοτόκος ήταν κληρονόμος, όπως όλοι μας, των συνεπειών της παρακοής του Αδάμ (μόνος ο Χριστός ήταν απαλλαγμένος), αλλά ότι ήταν ταυτόχρονα και αγνή και αναμάρτητος σε προσωπικό επίπεδο, αφού εν ελευθερία διαφυλάχθηκε από όλες τις έλξεις του κόσμου και των παθών, και εκουσίως συνεργάσθηκε στην εκπλήρωση του σωτηρίου σχεδίου του Θεού, υπακούοντας με πραότητα στην βούλησή Του: Ιδού η δούλη Κυρίου, γένοιτό μοι κατά του ρήμα σου, απάντησε τον Άγγελο (Λουκ. 1,38).

3 Αυτό είναι το νόημα των Εισοδίων της Θεοτόκου, που εορτάζουμε στις 21 Νοεμβρίου.

Πηγή: «Νέος Συναξαριστής της Ορθοδόξου Εκκλησίας», υπό ιερομονάχου Μακαρίου Σιμωνοπετρίτου, εκδ. Ίνδικτος (τόμος τέταρτος – Δεκέμβριος, σ. 93-95)

Σύλληψη της Αγίας Άννης

0
0

agia_annaΕορτάζει στις 9 Δεκεμβρίου εκάστου έτους.

 

Ουχ ώσπερ Εύα και συ τίκτεις εν λύπαις.

Χαράν γαρ Άννα ένδον κοιλίας φέρεις.

Τη δ’ ενάτη Μαρίην Θεομήτορα σύλλαβεν Άννα.

Βιογραφία

Για τη μητέρα της Θεοτόκου Άννα, δεν αναφέρουν τίποτα σχετικό τα Ευαγγέλια, ούτε τα υπόλοιπα βιβλία της Καινής Διαθήκης. Σύμφωνα όμως με την παράδοση της Εκκλησίας, ο Ιερέας Ματθάν, κάτοικος της Βηθλεέμ, απέκτησε τρεις θυγατέρες: τη Μαρία, τη Σοβή και την Άννα.

Η Μαρία, αφού παντρεύτηκε στη Βηθλεέμ, γέννησε εκεί την Ελισάβετ, τη μητέρα του Ιωάννη του Βαπτιστή.

Η Άννα παντρεύτηκε τον Ιωακείμ από τη Γαλιλαίο. Μετά από πολλά χρόνια ατεκνίας, απέκτησε κόρη, την Παρθένο Μαρία.

Η παράδοση αναφέρει ότι οι γονείς της την αφιέρωσαν στην υπηρεσία του Ναού της Ιερουσαλήμ, σε ηλικία τριών ετών. Αυτοί δε μετά από λίγα χρόνια πέθαναν.

Την Αγία Άννα τιμούσαν από τα αρχαία χρόνια. Το συμπεραίνουμε αυτό από διάφορους Πατέρες της Εκκλησίας, αλλά και από αρχαίους εκκλησιαστικούς ύμνους, που υπάρχουν προς τιμήν της μητέρας της Θεοτόκου. Επίσης, το έτος 550 μ.Χ., ο αυτοκράτωρ Ιουστινιανός, αφιέρωσε ναό στην Κωνσταντινούπολη προς τιμήν της Αγίας Άννας.

 Απολυτίκιον  (Κατέβασμα)

Ήχος δ’.

Σήμερον της ατεκνίας δεσμά διαλύονται· του Ιωακείμ γαρ και της Άννης εισακούων Θεός, παρ᾽ ελπίδα τεκείν αυτούς σαφώς, υπισχνείται θεόπαιδα· εξ ης αυτός ετέχθη ο απερίγραπτος, βροτός γεγονώς, δι᾽ Αγγέλου κελεύσας βοήσαι αυτή· Χαίρε Κεχαριτωμένη, ο Κύριος μετά σου.

 Κοντάκιον

Ήχος δ’. Επεφάνης σήμερον.

Εορτάζει σήμερον, η οικουμένη, την της Άννης Σύλληψιν, γεγενημένην εκ Θεού· και γαρ αυτή απεκύησε, την υπέρ λόγον, τον Λόγον κυήσασαν.

 

Σύλληψη της Αγίας Άννης

Σύλληψη της Αγίας Άννης

Αγία Άννα

Αγία Άννα

Αγία Άννα

Αγία Άννα

Αγία Άννα

Αγία Άννα

Αγία Άννα

Αγία Άννα

Αγία Άννα

Αγία Άννα

Πηγή:  saint.gr 

 


Όσιος Άνθιμος ο διά Χριστόν σαλός († 9 Δεκεμβρίου 1867)

0
0

Γεννήθηκε στη Σόφια της Βουλγαρίας και τα πρώτα του χρόνια τα έζησε με πολλή ευλάβεια και προσήλωση στις Ιερές ακολουθίες της Εκκλησίας. Νέος νυμφεύθηκε και κατόπιν χειροτονήθηκε Ιερεύς. Μετά τον θάνατο της συζύγου του ήλθε στο Άγιον Όρος, περί το 1830, κι έγινε μοναχός στη μονή Σίμωνος Πέτρας.

Το 1841 επέλεξε ένα δύσκολο δρόμο αγιότητος, την διά Χριστόν σαλότητα, και αναχώρησε για τις αθωνικές ερημιές. Συχνά πήγαινε στη μονή του Αγίου Παντελεήμονος και του άρεσε ν΄ ακούει την ακολουθία από τον νάρθηκα προσποιούμενος, για να ταπεινώνεται, τον σαλό. Όταν τον αντιλαμβάνονταν, αναχωρούσε για τα σπήλαια, τα δάση και τις ρεματιές του Άθωνα. Μ΄ ένα τριμένο τσουβάλι αντί για ράσο, με μεγάλη αυτομεμψία και αυταπάρνηση, ζούσε στις παγωνιές και τους καύσωνες με υπομονή κι ελπίδα. Σε ορισμένους με το διορατικό του χάρισμα αποκάλυπτε τους κρυφούς τους λογισμούς και τους διόρθωνε κατανύσσοντάς τους. Ορισμένοι τον θεωρούσαν πραγματικά σαλό. Εκείνος όμως τηρούσε πάντα τον αυστηρό κανόνα της ακτημοσύνης, της νηστείας και της προσευχής, μισώντας τις τιμές και τους επαίνους. Για κατοικία είχε τους βράχους, τα φαράγγια και τις κουφάλες των δένδρων. Περιδιάβαινε όλο το Άγιον Όρος νουθετώντας πολλούς με την άκρα ασκητική του ζωή.

Το τέλος του, πού από καιρό το προγνώρισε, τον βρήκε στο νοσοκομείο της μονής Ζωγράφου, στις 9 Δεκεμβρίου 1867. Η μνήμη του είναι άγνωστη στους συναξαριστές. Τιμάται στις 9 Δεκεμβρίου.

Πηγή: Μοναχού Μωϋσέως Αγιορείτου, Οι Άγιοι του Αγίου Όρους, Εκδόσεις Μυγδονία, Θεσσαλονίκη, 2007

Μοναχός Ιγνάτιος Καρυώτης (1879- 9 Δεκεμβρίου 1962)

0
0
Οι αυτάδελφοι Γέροντες Ιγνάτιος αριστερά) και Βασίλειος καθήμενοι) και οι διάκονοι Ιωάσαφ και Αγαθάγγελος όρθιοι)

Οι αυτάδελφοι Γέροντες Ιγνάτιος αριστερά) και Βασίλειος καθήμενοι) και οι διάκονοι Ιωάσαφ και Αγαθάγγελος όρθιοι)

Ο υιός του Αντωνίου Καραγκιόζη ήλθε νέος από τ’ Αλάτσατα της Μ. Ασίας στην Καλύβη του Αγίου Γεωργίου των Ιωσαφαίων της ιεράς σκήτης της Αγίας Τριάδος Καυσοκαλυβίων το 1897. Το 1898 εκάρη μοναχός. Μόναζε με τον κατά σάρκα αδελφό του Βασίλειο, που ήλθε από την πατρίδα τους το 1903 κι εκάρη μοναχός το 1907. Το 1908 χειροτονήθηκε διάκονος από τον πρώην Καρπάθου και Κάσου Νείλο (+1917), που παρεπιδημούσε στο Άγιον Όρος. Ένας άλλος αδελφός του μόνασε στη Σιμωνόπετρα, από το 1908, ο μοναχός Ιωάσαφ (+1938). Στα Καυσοκαλύβια εκοιμήθη και ο πατέρας του ως μοναχός.

Το 1924 οι αδελφοί Ιγνάτιος και Βασίλειος μαζί με τον παραδελφό τους μοναχό Αθανάσιο ήλθαν να μονάσουν στις Καρυές. Στην αρχή φιλοξενήθηκαν στο Λαυριώτικο Κελλί του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου. Κατόπιν πήραν το σημερινό, ωραίο, Γρηγοριάτικο Κελλί της Υπαπαντής του Κυρίου, στο κέντρο των Καρύων, που τότε ήταν αμπελικιά του Γρηγοριάτικου Κελλιού των Αγίων Πάντων, που βρισκόταν πλάι στο Πρωτάτο και γκρεμίσθηκε τότε μαζί με άλλα, για την ανάδειξη δήθεν του μνημείου. Με πολλούς κόπους το ανοικοδόμησαν και καλλιέργησαν την αγιογραφία. Γνώριζαν και την αναγεννησιακή και τη βυζαντινή τέ­χνη καλά. Οι πολλοί όμως τότε ζητούσαν αναγεννησιακά έργα. Χιλιάδες εικόνες εξήλθαν του εργαστηρίου τους, που κοσμούν πλήθος εκκλησιών και οικιών. Συνδέονταν πνευματικά με τον Μοσχονησίων Φώτιο (+1930), που ήταν συμπατριώτης τους κι έμενε σε γειτονικό Κελλί, καθώς και με τον λίαν ενάρετο Σιμωνοπετρίτη ηγούμενο Ιερώνυμο (+1957), που επίσης ήταν συμπατριώτης τους και διανυκτέρευσε ενίοτε στο φιλόξενο Κελλί τους.

Το 1928 επέστρεψε ο Αθανάσιος στα Καυσοκαλύβια κι έλαβε την Καλύβη του Αγίου Παχωμίου, στην οποία εκοιμήθη το 1962. Είχε υποτακτικό τον μοναχό Φιλάρετο (+2003), τον οποίο και γνωρίσαμε. Το 1929, προσήλθε στην αδελφότητα των Ιωσαφαίων των Καρύων ο μετέπειτα διάκονος Ιωάσαφ από τη Σάμο (1910-1993), τον οποίο γνωρί­ζαμε πολύ καλά. Κατόπιν ήλθε από τον Πρίνο της Θάσου ο μετέπειτα διάκονος Αγαθάγγελος (1925-1974).

Οι αδελφοί Ιγνάτιος και Βασίλειος επιθυμούσαν πολλές φορές να επιστρέψουν στα ησυχαστικά Καυσοκαλύβια, αλλά οι νεότεροι δεν ήθελαν. Το 1961 προσήλθε παιδί ο νυν Γέροντας μοναχός Ιγνάτιος και το 1962 ο μοναχός Βασίλειος.

Μοναχός Ιγνάτιος Καρυώτης

Μοναχός Ιγνάτιος Καρυώτης

Παρότι ζούσαν μέσα στο κέντρο των Καρύων, είχαν αυστηρή καλογερική ζωή, δίχως πολλές συντυχίες, συζητήσεις, επισκέψεις και κουτσομπολιά. Οι νέοι μοναχοί δεν επιτρεπόταν να συζητούν με τους επισκέπτες. Συμπτωματικά είδαν και για λίγο τον Πατριάρχη Αθηναγόρα στις εορτές της χιλιετηρίδος του Αγίου Όρους, το 1963, που φιλοξενούνταν στο Κελλί τους επί μία εβδομάδα. Τις Κυριακές στο Πρωτάτο έπαιρναν αντίδωρο κι έτρεχαν για το Κελλί τους. Τις Κυρι­ακές τ’ απογεύματα είχαν μοναδική έξοδο περιπάτου προς τα χαριτω­μένα γεροντάκια της Καψάλας, μαζί πάντα με ένα των Γερόντων. Μια φορά πήγαν σ’ ένα Ρουμάνο Γέροντα, που δεν θυμούνται, τ’ όνομά του, και φώναξε, και ήλθαν πάνω του από παντού χιλιάδες πουλιά, και τους έκανε μεγάλη εντύπωση. Προσπάθησαν να φωνάξουν κι αυτοί, μα δεν ήλθε κοντά τους κανένα πουλάκι. Κάποτε οι νεώτεροι μοναχοί είχαν λογισμούς για τη μεγάλη αυστηρότητα των Γεροντάδων τους. Ο ένας πήγε στον Πνευματικό του να εξομολογηθεί και αφού τον παρηγόρησε και του είπε τα δέοντα, τον έφερε το δειλινό ο ίδιος στον Γέροντά του, να βάλει μετάνοια και να ησυχάσει αναπαυμένος. Ο άλλος πήγε στον Γέροντα Παΐσιο (+ 1994) και του είπε κι εκείνος να πάει να βάλει με­τάνοια και θα ησυχάσει, γιατί αν πεθάνει, θα το έχει βάρος στην καρδιά του και ο δαίμονας θα τον βασανίζει, βάζοντάς του συνεχώς την ίδια «κασέτα», ότι αυτός φταίει που πέθανε ο Γέροντάς του.

Ο Γέροντας Ιγνάτιος εκοιμήθη τον ύπνο του δικαίου στις 9.12.1962 και ο ιερομόναχος Βασίλειος στις 3.1.1965.

Πήγες – Βιβλιογραφία:
Παύλου Λαυριώτου μοναχού, Ιστορία της Αδελφότητος Ιωσαφαίων του Άγιου Όρους, Αθήνα 1996. Διηγήσεις Γερόντων Ιγνατίου και Βασιλείου Ιωσαφαίων στης 24.6.2009 στα Κελλί τους.

Πηγή: Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου, Μέγα Γεροντικό εναρέτων αγιορειτών του εικοστού αιώνος Τόμος Β΄1956-1983 , σελ.673-676 , Εκδόσεις Μυγδονία, Α΄ Έκδοσις, Σεπτέμβριος 2011.

Μια ματιά στον ψυχικό κόσμο των αγίων Ιωακείμ και Άννας

0
0

saints joachim and hannahΟ Ιωακείμ και η Άννα δεν ήθελαν παιδί «εγωιστικά», ούτε ψυχολογικά ή συναισθηματικά. Δεν ήθελαν να γεννήσουν παιδί  για τον εαυτό τους, αλλά για τον Κύριο. Η τεκνογονία θεωρούνταν τότε «υποχρέωση» απέναντι στον Θεό. Εκεί ακριβώς συνίσταται η ντροπή και το «όνειδος» της ατεκνίας. Το θαυμάσιο αυτό ζεύγος, ο Ιωακείμ και η Άννα, όχι μόνο ήταν πολύ αγνοί και ελεήμονες και το σπίτι τους ήταν καταφύγιο και λιμάνι για κάθε πονεμένο, αλλά και πέρασαν τη ζωή τους με εξαντλητικές προσευχές παρακαλώντας να ευαρεστήσουν τον Θεό. Δεν είχαν καθόλου σαρκικό ή κοσμικό φρόνημα. Μόνη τους έγνοια ήταν να ευαρεστήσουν τον Θεό. Παρακαλούσαν τον Θεό όχι για κάτι δικό τους, αλλά για κάτι δικό Του! Απίστευτο! Τί ζήλος! Προσέξτε! Δεν παρακαλούσαν τον Θεό να εκπληρώσει δικό τους θέλημα, αλλά δικό Του! Αντί να ξεγνοιάσουν λίγο και να ξεκουραστούν οι άνθρωποι και «να ζήσουν τη ζωή τους», προσπαθούσαν με κάθε τρόπο – δυνατό ή αδύνατο – να ευαρεστήσουν τον Κύριο. Αν είναι πίστη το να ζητάμε κάτι εύλογο για μάς, για δική μας διευκόλυνση και παρηγοριά, πόσο περισσότερο πίστη και ασύγκριτα πιο αξιέπαινο είναι να κουραζόμαστε και να παιδευόμαστε να ζητάμε κάτι αποκλειστικά για το θέλημα του Θεού; Σχεδόν αδιανόητο είναι κάτι τέτοιο για τον κόσμο.

Στους Ψαλμούς της Παλαιάς Διαθήκης λέει: «Θυμήσου, Κύριε, τον Δαβίδ και όλη την πραότητά του. Πώς έδωσε όρκο στον Κύριο, πώς έκαμε τάξιμο στον Θεό του Ιακώβ: Δεν θα μπώ στην σκηνή όπου κατοικώ, δεν θα ανέβω να κοιμηθώ στο κρεβάτι και το στρώμα μου, δεν θα δώσω ύπνο στα μάτια μου και νυσταγμό στα βλέφαρά μου και ξεκούραση στους κροτάφους μου, μέχρι που θα βρώ τόπο για τον Κύριο, σκήνωμα για τον Θεό του Ιακώβ» (Ψαλμοί 131/ρλα΄ 1-5). Έτσι και ο Ιωακείμ και η Άννα, που ήταν άξιοι απόγονοί του. Και αυτοί ένα σκήνωμα του Θεού ήθελαν να γεννήσουν, μια αγία ψυχούλα που να ανήκει σε Αυτόν, όπου Αυτός θα αναπαύεται, και που Αυτός θα καταυγάζει και θα ευφραίνει με τις άκτιστες θείες ενέργειές Του εις τους αιώνας των αιώνων.

Ενδεικτικό του ότι οι άγιοι δεν ήθελαν για τον εαυτό τους το παιδί, είναι ότι, όπως είχαν τάξει, το αποχωρίστηκαν και το αφιέρωσαν στο Ναό μόλις έγινε τριών ετών. Πόση πίστη απαιτεί και αυτό, όταν πρόκειται για γονείς που αγαπούν το παιδί τους, και μάλιστα ένα παιδάκι τόσο γλυκύτατο και τρισχαριτωμένο!

Οι άγιοι Ιωακείμ και Άννα είναι το απόλυτο πρότυπο του γάμου και της οικογενειακής ζωής.

Το παράδειγμα των αγίων θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννας μάς διδάσκει, μεταξύ πολλών άλλων, και το πόσο πολύ πρέπει να εκτιμάμε την τεκνογονία και να αγαπάμε τα παιδιά. Οι άγιοι αυτοί αφήνουν τελείως μα τελείως αναπολόγητους όσους κάνουν εκτρώσεις ή όσους δεν θέλουν να κάνουν παιδιά ή όσους δεν θέλουν και δεν αγαπούν όσο και όπως πρέπει τα παιδιά που έχουν. Το ίδιο και όλους όσους επικαλούνται ένα σωρό δικαιολογίες για να μην κάνουν το θέλημα του Θεού.

Οι Χαιρετισμοί της Γιαγιάς

0
0

Σημειώνουμε ότι στο Άγιο Όρος η Αγία Άννα αποκαλείται «η Γιαγιά».

Εικοσιτέσσαρες κατ’ αλφάβητον Οίκοι εις την Αγίαν Θεοπρομήτορα και Πανένδοξον Άνναν (Γέροντος Γερασίμου Μικραγιαννανίτου)

 

Κοντάκιον.

Ήχος πλ.δ´. Τη Υπερμάχω.

Τη του Σωτήρος ευκλεεί Προγόνω άσωμεν

τη πεπλησμένη δωρεών του θείου Πνεύματος

κατά χρέος εγκωμίων άσματα θεία·

ως τεκούσα γαρ Παρθένον την Πανάχραντον

αναβλύζει καθ’  εκάστην χάριν άφθονον

τοις κραυγάζουσι· Χαίροις, Άννα θεόκλητε.

ΟΙ ΟΙΚΟΙ

Άγγελος ουρανόθεν, καταπτάς της Παρθένου, μηνύει σοι την σύλληψιν Άννα, ήν τεκούσα εξ Ιωακείμ, την ευκαρπίαν εκφαίνεις της χάριτος· διό σου την λαμπρότητα, θαυμάζοντες βοώμεν ούτω·

Χαίρε, δι’  ής η χάρις δωρείται·

χαίρε, δι’  ής η πλάνη σοβείται.

Χαίρε, της εν νόμω λατρείας εκτύπωμα·

χαίρε, της μελλούσης ευκλείας προκήρυγμα.

Χαίρε, ύψος αγαπήσεως του Θεού των οικτιρμών·

χαίρε, βάθος καθαρότητος και παντοίων αρετών.

Χαίρε, ότι εν γήρα την Παρθένον βλαστάνεις·

χαίρε, ότι πλουσίως θείαν χάριν πηγάζεις.

Χαίρε, αυγή μελλούσης λαμπρότητος·

χαίρε, ακτίς της θείας χρηστότητος.

Χαίρε, δι’  ής ατεκνία νεκρούται·

χαίρε, δι’  ής ευφορία δηλούται.

Χαίροις, Άννα θεόκλητε.

Βλέπουσα η Προμήτωρ, εαυτήν εν στειρώσει, εβόησε τω πάντων Δεσπότη· λύσον Αδωναΐ Σαβαώθ, της ατεκνίας μου τα δεσμά δέομαι· και συλλαβούσα τέτοκεν, την τεκούσαν ώ εκβοώμεν·

Αλληλούϊα.

Γνώσιν άνωθεν σχούσα, Άννα Θεοπρομήτορ, εν γήρατι τεκείν θεία νεύσει, έχαιρες χαράν την αληθή, ως της χαράς την αιτίαν κυήσασα· διό της αθυμίας μου, το νέφος λύσον του βοάν σοι·

Χαίρε, η λύσις της αθυμίας·

χαίρε, η βρύσις της θυμηδίας.

Χαίρε, ατεκνίας φυγούσα το όνειδος·

χαίρε, παρθενίας τεκούσα το στέλεχος.

Χαίρε, θεϊκών προστάξεων πλήρωμα περιφανές·

χαίρε, ίνδαλμα της χάριτος θείον και θεοειδές.

Χαίρε, ότι εκφαίνεις την σωτήριον χάριν·

χαίρε, ότι εκτρέπεις απαιδίας την ζάλην.

Χαίρε, Θεώ αμέμπτως λατρεύουσα·

χαίρε, σεμνώς εν γήρατι τέξασα.

Χαίρε, Θεού θεοφόρε Προμήτορ·

χαίρε, ημών αληθής αντιλήπτωρ.

Χαίροις, Άννα θεόκλητε.

Δόξαν Θεού υμνούσα, Άννα Θεοπρομήτορ, συν τω Ιωακείμ τω συνεύνω, προσήγαγες τω θείω ναώ, τριετίζουσαν Παρθένον την Αχραντον, οία προσηύξω πρότερον, βοώσα πιστώς τω Κυρίω·

Αλληλούϊα.

Εντολαίς του Κυρίου, και τοίς τύποις του νόμου, ρυθμίζουσα την σήν πολιτείαν, θεράπαινα ώφθης του Θεού, και εναρέτων πράξεων υπόδειγμα, ω Αννα παμμακάριστε· διό σε τιμώντες βοώμεν·

Χαίρε, Θεού τον νόμον πληρούσα·

χαίρε, ημίν τα κρείττω τυπούσα.

Χαίρε, απαρχή της ημών αναπλάσεως·

χαίρε, θησαυρέ εσομένης ελλάμψεως.

Χαίρε, κλήμα ευφορώτατον των εν νόμω εντολών·

χαίρε, σκήνωμα πολύτιμον ουρανίων δωρεών.

Χαίρε, ότι εδέξω θείαν επαγγελίαν·

χαίρε, ότι προάγεις την Παρθένον Μαρίαν.

Χαίρε, εικών της εν νόμω πίστεως·

χαίρε, λαμπάς εντολών της χάριτος.

Χαίρε, πολλών χαρισμάτων πλημμύρα·

χαίρε, Θεού ενταλμάτων κινύρα.

Χαίροις, Άννα θεόκλητε.

Ζήσασα θεοφρόνως, Άννα Θεοπρομήτορ, ως μήτηρ της Μητρός του Σωτήρος, μετέστης προς τας άνω μονάς, και της εκ σου προελθούσης Θεόπαιδος, εκ δεξιών παρέστηκας, εκβοώσα τω σω εγγόνω·

Αλληλούϊα.

Ήρθης προς θείαν δόξαν, μεταστάσα του κόσμου, και της υπερκοσμίου χορείας, ηξιώθης Άννα θαυμαστώς, και τοις εν γη άσματικώς τιμώσί σε, χάριν παρέχεις άφθονον· ένθεν άπαντές σοι βοώμεν·

Χαίρε, φωτός του θείου δοχείον·

χαίρε, χαράς αλήκτου ταμείον.

Χαίρε, Τρισηλίου λαμπρότητος μέτοχος·

χαίρε, ζωηρρύτου φαιδρότητος έμπλεως.

Χαίρε, ότι απεκύησας την Μητέρα του Θεού·

χαίρε, ότι εγαλούχησας την τροφόν του Ποιητού.

Χαίρε, η μεταστάσα προς την άληκτον δόξαν·

χ
αίρε, η επαρθείσα προς την άλυτον χώραν.

Χαίρε, Θεού ορώσα την έλλαμψιν·

χαίρε, εχθρού νεκρούσα την έπαρσιν.

Χαίρε, πηγή ψυχοτρόφων ναμάτων·

χαίρε, πολλών παροχεύς ιαμάτων.

Χαίροις, Άννα θεόκλητε.

Θείων απαυγασμάτων, προϊόντων απαύστως, πηγής εκ Τριφαούς απορρήτως, οία Προμήτωρ του Λυτρωτού, πληρουμένη Άννα αειμακάριστε, λύσον παθών την ζόφωσιν, των ευλαβώς Θεώ βοώντων·

Αλληλούϊα.

Ίσχυσας εν τω γήρα, θεία επαγγελία, τεκείν την Θεοτόκον Μαρίαν, λυθείσα στειρώσεως δεσμών, ως εν σοί του Σαβαώθ ευδοκήσαντος· ένθεν χαράς επλήρωσας, τους εκβοώντάς σου τοιαύτα·

Χαίρε, χαράς την πηγήν τεκούσα·

χαίρε, ζωής αλήκτου τυχούσα.

Χαίρε, θεοφρόνων γυναίων αγλάϊσμα·

χαίρε, θεοσδότων χαρίτων θησαύρισμα.

Χαίρε, στήλη θεοτύπωτος σωφροσύνης αληθούς·

χαίρε, οίκος θείου Πνεύματος δια βίου ευαγούς.

Χαίρε, ότι κυΐσκεις του Θεού την καθέδραν·

χαίρε, ότι εκλύεις του εχθρού την ενέδραν.

Χαίρε, ψυχών αγίων ωράϊσμα·

χαίρε, παθών ποικίλων ιάτειρα.

Χαίρε, εχθρού καταργούσα το κράτος·

χαίρε, πιστοίς θείον νέμουσα θάρρος.

Χαίροις, Άννα θεόκλητε.

Κυήσασα την Παρθένον, και φυγούσα εν γήρα, στειρώσεως το όνειδος Άννα, χάριν είληφας παρά Θεού, ταίς στείραις διδόναι τέκνα εκάστοτε, πιστώς προσερχομέναις σοι, και ευλαβώς Θεώ βοώσαις·

Αλληλούϊα.

Λήξιν προς ουρανίαν, ως μετέστης εν δόξη, πλουσία μετοχή εθεώθης, και τώ ξύλω Άννα της ζωής, αποκατέστης απαύστως πρεσβεύουσα, χάριν δούναι και έλεος, τοίς ευλαβώς σοι εκβοώσι·

Χαίρε, η μήτηρ Μητρός Κυρίου·

χαίρε, η πτώσις εχθρού δολίου.

Χαίρε, των Δικαίων σεπτόν ακροθίνιον·

χαίρε, των Αγίων απάντων κειμήλιον.

Χαίρε, όρος ότι έτεκες το περίοπτον Θεού·

χαίρε, μήτηρ ότι γέγονας της Μητρός του Ποιητού.

Χαίρε, η γεωργούσα παρθενίας την χώραν·

χαίρε, η δρεπομένη την αΐδιον δόξαν.

Χαίρε, παθών οδύνας η παύουσα·

χαίρε, ψυχών τον ζόφον σκεδάζουσα.

Χαίρε, σεπτή μυροθήκη του νόμου·

χαίρε, Θεού η Προμήτωρ του Λόγου.

Χαίροις, Άννα θεόκλητε.

Μέγιστον έσχες κλέος, Άννα Θεοπρομήτορ, τεκούσα του Θεού την Μητέρα· διό μεγίστων εκ συμφορών, απαλλάττεις τους σοί προστρέχοντας, και προς ζωήν ανώλεθρον, κατευθύνεις τους εκβοώντας·

Αλληλούϊα.

Νόμου του Μωϋσέως, τα εντάλματα Άννα, πληρούσα ευθυτάτη καρδία, το πλήρωμα εν σοί προτυποίς, της του Ευαγγελίου θείας χάριτος, και διεγείρεις άπαντας, εκβοάν σοι εν ευφροσύνη·

Χαίρε, σελήνη παμφαεστάτη·

χαίρε, λυχνία τηλαυγεστάτη.

Χαίρε, λαμπρυνθείσα του νόμου ταις πράξεσι·

χαίρε, δοξασθείσα ταις άνωθεν χάρισι.

Χαίρε, τέμενος θεότευκτον επιπνοίας θεϊκής·

χαίρε, όργανον θεόλβιον ενεργείας μυστικής.

Χαίρε, ότι παρέχεις τέκνα ταις στειρευούσαις·

χαίρε, ότι βλυστάνεις χάριν ταις απορούσαις.

Χαίρε, Θεού η μάμμη η ένδοξος·

χαίρε, ημών προστάτις η ένθεος.

Χαίρε, πιστών χαρμονή μακαρία·

χαίρε, πασών γυναικών πανολβία.

Χαίροις, Άννα θεόκλητε.

Ξένον έσχηκας τόκον, εν τω γήρατι Άννα, τεκούσα του Θεού την Μητέρα, και ξένων ηξίωσας τιμών, των ανθρώπων το γένος τη κυήσει σου· διό σοι εποφείλομεν, χάριτας οι πόθω βοώντες·

Αλληλούϊα.

Όλη λελαμπρυσμένη, αρετών αγλαΐαις, μετέστης προς ζωήν την αγήρω, και τοις εν γη κατέλιπες σεμνή, ως ιατρείον το σώμά σου άσυλον, εξ ού τον θείον πόδα σου, πλουτούντες πιστώς σοι βοώμεν·

Χαίρε, η λύσις της απαιδίας·

χαίρε, η παύσις της ατεκνίας.

Χαίρε, των μητέρων το θείον εντρύφημα·

χαίρε, των δογμάτων των τύπων εκπλήρωμα.

Χαίρε, πλούτος θείας χάριτος και χρηστότητος πολλής·

χαίρε, άγιον θησαύρισμα συμπαθείας θεϊκής.

Χαίρε, ότι θαυμάτων ενεργείς τας δυνάμεις·

χαίρε, ότι δαιμόνων καταργείς παρατάξεις.

Χαίρε, Χριστόν κινούσα προς έλεος·

χαίρε, εχθρών απίστων ο έλεγχος.

Χαίρε, Θεού ευσπλαγχνίας πλημμύρα·

χαίρε, εχθρού καθαιρέτις τελεία.

Χαίροις, Άννα θεόκλητε.

Προφητών θεολήπτων, και Δ
ικαίων απάντων, υπέρκεισαι Κυρίου Προμήτορ· ότι την τεκούσαν μετά σαρκός, τον υπερούσιον Λόγον εκύησας· μεθ’  ών απαύστως πρέσβευε, σώζεσθαι τους Θεώ βοώντας·

Αλληλούϊα.

Ρεύματα ασεβείας, εξηράνθησαν Άννα, τεκούσης σου Θεού ευδοκία, την τεκούσαν εν ύλη βροτών, την πηγήν της αιωνίου χρηστότητος, Χριστόν τον υπεράγαθον· διό σοι πάντες εκβοώμεν·

Χαίρε, το ρείθρον της ευφροσύνης·

χαίρε, ο λύχνος της σωφροσύνης.

Χαίρε, της απάτης ξηράνασα ρεύματα·

χαίρε, της σοφίας εκχέασα χεύματα.

Χαίρε, φως η διαυγάζουσα εντολών των του Θεού·

χαίρε, νύκτα η σκεδάζουσα των σκανδάλων του εχθρού.

Χαίρε, ότι ιάσαι χαλεπάς ασθενείας·

χαίρε, ότι βλυστάνεις γλυκασμόν αφθαρσίας.

Χαίρε, Θεού ελαία κατάκαρπος·

χαίρε, ηθών αγίων κυπάρισσος.

Χαίρε, σεμνή αγλαόκαρπος ρίζα·

χαίρε, ημών θυμηδίας αιτία.

Χαίροις, Άννα θεόκλητε.

Σώζε πάσης ανάγκης, και μανίας και βλάβης, ταις σαις προς τον Σωτήρα πρεσβείαις, τους πίστει τώ σεπτώ σου ναώ, προσιόντας και αιτούντας εκάστοτε, Άννα την σην αντίληψιν, και ευλαβώς Θεώ βοώντας·

Αλληλούϊα.

Την παρούσαν σου ποίμνην, την θερμώς προσκειμένην, τη ση Θεοπρομήτορ πρεσβεία, σκέπε εκ πάσης επιβουλής, και μανίας του δεινού κοσμοκράτορος, και δίδου ταύτη ένδοξε, την σην ειρήνην εκβοώση·

Χαίρε, το τείχος των ευσεβούντων·

χαίρε, η πτώσις των ανομούντων.

Χαίρε, των εν πόνοις κειμένων η λύτρωσις·

χαίρε, των εν νόσοις τελούντων η ίασις.

Χαίρε, όμμα το παρήγορον τεθλιμμένων καρδιών·

χαίρε, όνομα σωτήριον των εν θλίψεσι ψυχών.

Χαίρε, Θεοπρομήτορ Άννα δεδοξασμένη·

χαίρε, η φαινομένη τοις πιστώς αιτουμένοις.

Χαίρε, Αγίων εν μέσω λάμπουσα·

χαίρε, χαρίτων φέγγος αστράπτουσα.

Χαίρε, Χριστού καθορώσα το κάλλος·

χαίρε, εχθρού εκνευρούσα το κράτος.

Χαίροις, Άννα θεόκλητε.

Ύμνοις σου την αγίαν, μετάστασιν τιμώμεν, δοξάζοντες Χριστόν τον Σωτήρα, τον από γης σε και της φθοράς, προς αφθαρσίαν λαμπρώς μεταστήσαντα, ω πρέσβευε δεόμεθα, Άννα υπέρ των εκβοώντων·

Αλληλούϊα.

Φλέγει η ενοικούσα, και αεί προϊούσα, σεμνή εκ της σεπτής σου Εικόνος, χάρις η όντως ζωοποιός, των ακαθάρτων πνευμάτων τάς φάλαγγας, θεραπείαν και λύτρωσιν, παρέχουσα τοις εκβοώσι·

Χαίρε, πασχόντων η θεραπεία·

χαίρε, της ποίμνης σου προστασία.

Χαίρε, στειρεύουσης νηδύος η λύτρωσις·

χαίρε, αθυμούσης καρδίας η ίασις.

Χαίρε, ότι λύεις πάντοτε ατεκνίας τα δεσμά·

χαίρε, ότι παύεις θλίψεων και στειρώσεως δεινά.

Χαίρε, η χορηγούσα τέκνα τοις ατεκνούσι·

χαίρε, η ενδιδούσα ίαμα τοις νοσούσι.

Χαίρε, πιστών μητέρων το καύχημα·

χαίρε, σεμνών γυναίων το στήριγμα.

Χαίρε, λαού ευσεβούς ευφροσύνη·

χαίρε, ημών μυστική χαρμοσύνη.

Χαίροις, Άννα θεόκλητε.

Χαίρει η καυχωμένη, τη κλήσει σου τη αγία, η Σκήτη η παρούσα θεόφρον, και τη οξεία σου αρωγή, ρυομένη παντοίων περιστάσεων, κηρύττει σου τα θαύματα, Αννα τω Κυρίω βοώσα·

Αλληλούϊα.

Ψάλλοντες εν αινέσει, των σων προτερημάτων, τον πλούτον και την άφθονον χάριν, βοώμεν σοι Άννα εκ ψυχής· μη διαλίπης ημάς εποπτεύουσα, τους πόθω σε γεραίροντας, και εκτενώς σοι εκβοώντας·

Χαίρε, ο πλούτος των πτωχευόντων·

χαίρε, η σκέπη των Μοναζόντων.

Χαίρε, της παρούσης σου Σκήτης προσφύγιον·

χαίρε, Μοναστών αρραγές καταφύγιον.

Χαίρε, Άννα θεοδόξαστε των Δικαίων χαρμονή·

χαίρε, πάντων των τιμώντων σε θερμοτάτη αρωγή.

Χαίρε, η λυτρουμένη ημάς πάσης ανάγκης·

χαίρε, η ενεργούσα ιαμάτων δυνάμεις.

Χαίρε, δι’  ής παθών ιαθήσομαι·

χαίρε, δι’  ής φωτός πληρωθήσομαι.

Χαίρε, χαρά της παρούσης σου Σκήτης·

χαίρε, καμού έφορός τε και ρύστις.

Χαίροις, Άννα θεόκλητε.

Αγία Θεοπρομήτορ Άννα πρέσβευε υπέρ ημών.

Ω Προμήτορ Κυρίου, θεοδόξαστε Άννα, ημών καταφυγή εν ανάγκαις (εκ γ´.)· προσδέχου τας δεήσεις ημών, και αίτει ημίν φώς θείον και έλεος· θερμώς γαρ σοι προστρέχομεν, και τη Τριάδι εκβοώμεν·

Αλληλούϊα.

< p>Κοντάκιον.

Ήχος πλ.δ´. Τη Υπερμάχω.

Τη του Σωτήρος ευκλεεί Προγόνω άσωμεν

τη πεπλησμένη δωρεών του θείου Πνεύματος

κατά χρέος εγκωμίων άσματα θεία·

ως τεκούσα γαρ Παρθένον την Πανάχραντον

αναβλύζει καθ’  εκάστην χάριν άφθονον

τοις κραυγάζουσι· Χαίροις, Άννα θεόκλητε.

Δίστιχον.

Άννα χαριτώνυμε χάριν μοι δίδου

Γερασίμω χαίρε σοι αναβοώντι.

The Triune God is our Saviour (Rafael Ch. Misiaoulis, Theologian)

0
0

Jesus taught in the synagogues on Saturdays. The reason behind His choice of day was that, for the Jews, Saturday was a day of rest and worship of God. Any work was completely forbidden. Even the distance one could walk was strictly defined. So on this day, everyone gathered in the synagogues to hear the word of God. One Saturday, in one of the synagogues, there was among the congregation a woman whose body was so bent that she couldn’t fully straighten herself up. Because of her infirmity, it had been eighteen years since she been able to look at other people from a natural position. A pitiable condition. Her life was one of continuous suffering. She had, however, hope in God. For Christians, hope is a gift from God and is sure and incontrovertible. Let us recall Saint Paul, who separates people into those who have hope and those who don’t.

Human knowledge and the resources of human wisdom, were unable to cure her. Her illness was caused by an evil spirit which had entered her body. The woman was devout, however, had inner joy and also had confidence in God’s will. This is why the Lord called her to come to Him, though she herself hadn’t asked anything of Him. The Lord was sorry for her. His heart melted and He decided to put an end to her suffering. ‘Woman’, He said, ‘you’re freed from your infirmity’. The Lord healed her by placing His hands on her head and she felt a foreign force enter her body.

When the woman had been healed, everyone present praised God for His wondrous works. Unfortunately, however, there was one person who was unable to tolerate this situation. That was the leader of the synagogue, the chief among those who appeared to be and were considered to be the most God-fearing of people. Unable to hide his envy, he began to protest: ‘But the leader of the synagogue, indignant because Jesus had healed on the sabbath, said to the people, “There are six days on which work ought to be done; come on those days and be healed, and not on the sabbath day”’. He was so blinded by the passion of envy that he made out that Jesus had preformed a professional job.

The Fathers refer to and comment on the passion of envy at great length. Those who are envious can’t recognize any value at all in other people. They overlook any and every good quality and try to find some fault, which they then magnify in other people’s eyes.

The Lord was faced with the hypocrisy and wickedness of those fanatical supporters of Jewish traditions who imposed complete abstention from work on the day of the Sabbath. The leader of the synagogue didn’t dare reproach Christ directly for what He’d done in the synagogue, but he did rebuke those who, in his view, weren’t observing the Sabbath as a day of rest. Inside himself he was burning with the passion of envy against Christ and, although he pretended to be pious, he was actually looking for some reason to attack the Lord. The Lord answered: ‘You hypocrites! Does not each of you on the sabbath untie his ox or his donkey from the manger, and lead it away to water it?’. Then He went on to say: ‘And ought not this woman, a daughter of Abraham whom Satan bound for eighteen years, be loosed from this bond on the sabbath day?’.

The leader of the synagogue wasn’t able to understand because he was overwhelmed by the passions of hypocrisy and envy. These are terrible passions. Hypocrisy is a condition that makes people two-faced. Envy is our sorrow over other people’s happiness, or our joy over their unhappiness. Strange though it may seem, envious people are annoyed when others are doing well and rejoice if they’re unhappy. Envy is a perversion of love. If you envy people, you can’t love them. You live in hell, the hell of wanting what’s bad for other people. Saint Isaac the Syrian says that if you have envy in your heart, you also have the devil there.

Unfortunately, both these passions [hypocrisy and envy] are flourishing these days. There are people who are struggling for piety, righteousness and sanctity, but who, in their private lives, are impious, unjust and harsh. Hypocrites, however persuasive they are as regards outward show, repel us. The envious turn other people away all on their own. These days there are a lot of people who resemble the leader of the synagogue. They doubt the miracles performed by the saints of the Church, they mock the divine and sacred things in our faith, they question the role of the Church, with the result that demagoguery prevails. But just as the leader of the synagogue didn’t dare to state his problem with the miracle directly to Christ, so all those who think they’re monitoring and correcting the work of the Church are labouring in vain. Saint Isaac the Syrian says that, if you want to correct the work of the Church, first correct yourself.

My friends, the example of the woman who was bent over should be an example for us. If a woman in her condition didn’t neglect her duty to God, in an ordinary synagogue, how can we who are healthy justify our absence from the Temple of God, from the truth, from reality. We find a variety of excuses to justify our absence. Supposedly we need to rest on the day we aren’t working, we’re going off on a trip, the kids have homework. Saint Gregory Palamas has an answer for this: ‘Let no-one absent themselves from the holy assemblies on Sunday, either from idleness or from being bound up with earthly things, lest they be abandoned by God and suffer the same fate as Saint Thomas, who didn’t arrive in time’.

So let us abandon our daily cares and take part every Sunday in the sacrament of the Divine Eucharist where we breathe in the grace of the Triune God. At the Divine Eucharist we experience the presence of God. Our soul finds respite from our everyday problems and takes strength from the Lord in order to continue the struggle of life. God’s worship is of great value. Through it we demonstrate our faith in and our recourse to God.

Viewing all 34873 articles
Browse latest View live




Latest Images