Quantcast
Channel: Απόψεις για τη Μονή Βατοπαιδίου (και όχι μόνο)
Viewing all 34873 articles
Browse latest View live

Ο ευκολότερος χώρος (Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης)

0
0

20160106-1
Όσο πιο αγνή είναι μια καρδιά, τόσο πιο μεγάλη και ανοιχτή είναι και βρίσκει ευκολότερο χώρο για να βάλει περισσότερους μέσα. Όσο πιο αμαρτωλή είναι, τόσο περισσότερο σφίγγεται, κλείνει, και έτσι μόνο λίγους μπορεί να χωρέσει.

Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης


Χοιρινό γεμιστό με δαμάσκηνα και βερίκοκα

0
0

%cf%87%ce%bf%ce%b9%cf%81%ce%b9%ce%bd%ce%bf-%ce%b3%ce%b5%ce%bc%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%bf-412x310Συστατικά:

4 κομμάτια ψαρονέφρι
20 μεγάλα δαμάσκηνα ξηρά χωρίς κουκούτσι
20 βερίκοκα ξηρά
200 γρ. βούτυρο
1 φλιτζάνι του τσαγιού λευκό κρασί
1 1/2 φλιτζάνι του τσαγιού χυμό πορτοκαλιού
4 κουταλιές της σούπας χυμό λεμονιού
αλάτι,πιπέρι
λίγο αλεύρι ή κορν φλάουρ για τη σάλτσα

Οδηγίες:

Σχίζετε τα 4 κομμάτια από το ψαρονέφρι κατά μήκος, χωρίς να χωρίσουν. Ανοίγετε και τα χτυπάτε για να πλατύνουν.

Πασπαλίζετε τα δύο κομμάτια ψαρονέφρι με αλάτι και πιπέρι και τοποθετείτε μια σειρά δαμάσκηνα σε όλο το μήκος.
Σηκώνετε τις άκρες του κρέατος και τυλίγετε μέσα τα δαμάσκηνα σχηματίζοντας ρολό. Στερεώνετε τις άκρες με οδοντογλυφίδες.

Επαναλαμβάνετε την ίδια διαδικασία με τα άλλα 2 κομμάτια από το ψαρονέφρι και κάνετε δύο ρολά με τα ξηρά βερίκοκα.

Σε ένα βαθύ αντικολλητικό τηγάνι λιώνετε το βούτυρο και σοτάρετε τα ρολά απ’ όλες τις πλευρές. Σβήνετε με το κρασί και κατόπιν προσθέτετε τους χυμούς του πορτοκαλιού και λεμονιού.

Βράζετε περιχύνοντάς τα συνέχεια με το ζουμί και γυρίζοντας κατά διαστήματα μέχρι να μαλακώσει το κρέας 30′ περίπου.

Αφαιρείτε τα ρολά και δένετε τη σάλτσα με λίγο κορν φλάουρ ή αλεύρι. Αλατοπιπερώνετε αν χρειάζεται.

Κόβετε τα ρολά σε φέτες, τις τοποθετείτε σε μια πιατέλα και σερβίρετε με τη σάλτσα του πορτοκαλιού.

Πηγή: ikypros.com

A heavier burden (Abba John the Short)

0
0

How stupid we people are. We fling far from ourselves the lighter load- acceptance of our mistake and asking forgiveness- and burden ourselves with something much heavier- justification.

Δεν είναι έγκυρη (Γέροντας Εφραίμ, Καθηγούμενος Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου)

0
0

Όποιος προσεύχεται με συντριβή και αυτομεμψία ενώπιον του Θεού και υπόσχεται ότι θα απέχει από την αμαρτία, αν δεν προσέλθει στο μυστήριο της εξομολογήσεως, στον πνευματικό, δεν είναι έγκυρη η μετάνοιά του, ο αγώνας του.

Γέροντας Εφραίμ Βατοπαιδινός

Μάθαμε τη συνταγή για τα αγαπημένα χριστουγεννιάτικα μπισκότα της βασιλικής οικογένειας

0
0

Πριν μερικές μόνο μέρες το παλάτι του Μπάκιγχαμ μάς έκανε την τιμή να μοιραστεί μέσω της επίσημης ιστοσελίδας του την αγαπημένη γλυκιά συνταγή της βασιλικής οικογένειας: Χριστουγεννιάτικα μπισκοτάκια Ginger Bread.

Κάθε χρόνο οι βασιλικοί σεφ τα προετοιμάζει από το 0 προκειμένου να τα απολαύσει όλη η οικογένεια. «Είναι καλύτερο να αφήνετε τη ζύμη να ξεκουράζεται, οπότε ιδανικά φτιάξτε τη το προηγούμενο βράδυ», λέει ένας από αυτούς. «Μπορείτε επίσης να ανοίξετε τη ζύμη, να κόψετε τα σχέδια και να τα βάλετε στην κατέψυξη για μία ώρα. Έτσι είστε σίγουροι πως θα διατηρήσουν το σχήμα τους», εξηγεί. Αφού τα ψήσουν, οι σεφ τα γλασάρουν. Συχνά φτιάχνουν μπισκοτάκια ειδικά για το κάθε μέλος της οικογένειας, που αφού κρυώσουν μπορούν και να κρεμαστούν στο δέντρο.

 

Να πώς θα τα φτιάξεις και εσύ:

Υλικά:
200γρ. αλεύρι που φουσκώνει μόνο του
1 κουτ. γλυκού τριμμένο τζίντζερ
1 κουτ. γλυκού μίγμα χριστουγεννιάτικων μπαχαρικών
100γρ. βούτυρο ανάλατο
75γρ. καστανή ζάχαρη
25γρ. ζάχαρη κρυσταλλική
45γρ. γάλα
γλάσο

Εκτέλεση:
Περνάτε από κόσκινο το αλεύρι και τα μπαχαρικά, προσθέτετε το βούτυρο και ανακατεύετε με τα ακροδάχτυλά σας.
Προσθέτετε το γάλα και ανακατεύετε μέχρι να δημιουργηθεί μια πάστα. Την τυλίγετε με διαφανή μεμβράνη και την αφήνετε να ξεκουραστεί στο ψυγείο για 2 ώρες το λιγότερο.
Προθερμαίνεται το φούρνο στους 180 βαθμούς Κελσίου.
Πάνω σε ελαφρά αλευρωμένη επιφάνεια ανοίγετε με τον πλάστη τη ζύμη σε λεπτό φύλλο (3mm) και μετά την κόβετε με κουπ πατ σε σχήματα της επιλογής σας.
Πασπαλίζετε μία λαδόκολλα με λίγη ζάχαρη, τοποθετείτε πάνω τα μπισκότα και τα ψήνετε.
Τα αφήνετε να κρυώσουν τελείως και διακοσμείτε με το γλάσο.

 

Πηγή: olivemagazine.gr

 

To τέλειο κόλπο για να κάνετε τα παλιά σας αθλητικά να μοιάζουν με καινούρια

0
0

Και για τα σουέντ παπούτσια όμως, υπάρχει ένα πολύ αποτελεσματικό τρικ.

Έχουν παλιώσει και δεν τα φοράτε πλέον, αλλά δεν σας πάει η καρδιά να τα πετάξετε στα σκουπίδια; Δεν χρειάζεται να έχετε αυτό το δίλημμα μετά από το κόλπο που θα τα κάνει να μοιάζουν σαν καινούρια.

Ο λόγος για τα αθλητικά παπούτσια, που συνήθως με τον καιρό παρουσιάζουν έντονες ραβδώσεις στα πλαϊνά μέρη της σόλας.

Ένας χρήστης του Reddit, o PartyxDirtyDan μοιράστηκε φωτογραφίες πριν και μετά από τα σνίκερς του, και η αλλαγή ήταν εντυπωσιακή. Οι ραβδώσεις είχαν εξαφανιστεί και τα παπούτσια έμοιαζαν του κουτιού μέσα σε λίγα λεπτά.

Όσο για τον τρόπο που ανακάλυψε ο χρήστης που μεταμόρφωσε τα αθλητικά του παπούτσια, είναι ο εξής: χρησιμοποιώντας ένα πιστολάκι μαλλιών, θέρμανε τα κατεστραμμένα μέρη της σόλας μέχρι να λειανθεί η επιφάνειά της. Χρειάζεται όμως προσοχή ώστε η άκρη από το πιστολάκι να μην πλησιάσει πολύ την ένωση με το ύφασμα, γιατί θα λιώσει η κόλλα.

Όπως εξήγησε ο ίδιος, χρειάζεται να επιμείνετε για ένα λεπτό σε κάθε σημείο, πριν πάτε με το πιστολάκι στο διπλανό σημείο. Επαναλάβετε μερικές φορές μέχρι να δείτε τα παλιά σας παπούτσια να έχουν αποτέλεσμα… λίφτινγκ.

Λύση και για τα σουέντ παπούτσια

Τα καστόρινα παπούτσια είθισται να παρουσιάζουν εμφανή σημάδια ταλαιπωρίας. Το δέρμα είναι ευαίσθητο και καθαρίζεται δύσκολα, παρόλο που υπάρχουν ειδικά προϊόντα καθαρισμού.

Μία κοπέλα ωστόσο, φαίνεται ότι βρήκε το «μαγικό δισκοπότηρο» για τα σουέντ παπούτσια. Και αυτό δεν είναι άλλο από το καθαριστικό νερό micellar, που κανονικά χρησιμοποιείται ως ντεμακιγιάζ προσώπου.

H Κeira O Hagan μάλιστα, ανάρτησε και φωτογραφίες από το πριν και μετά από τα καστόρινα πέδιλά της, μετά τη χρήση του micellar. Όπως είπε η ίδια, απλώς έβαλε σε ένα βαμβάκι micellar, το τοποθέτησε πάνω στο σημείο που ήταν λερωμένα τα παπούτσια και τα έτριψε, αφήνοντάς τα έπειτα να στεγνώσουν.

 

Πηγή: huffingtonpost.gr

 

Βρετανικό Μουσείο: Στάζει νερό δίπλα από τα γλυπτά του Παρθενώνα!

0
0

Νερά στάζουν από το ταβάνι του Βρετανικού Μουσείου κοντά στα Γλυπτά του Παρθενώνα, στην αίθουσα Duveen, λόγω πρόσφατων βροχοπτώσεων.

Οι σταγόνες πέφτουν δίπλα από τον κορμό της Ιριδος, στο τμήμα της αίθουσας που φιλοξενεί αγάλματα από το δυτικό αέτωμα του Παρθενώνα.

Σύμφωνα με ρεπορτάζ του ΣΚΑΪ και του Ant1, οι υπεύθυνοι του μουσείου είχαν τοποθετήσει το πρωί της Παρασκευής απορροφητικά χαρτιά για να μαζεύονται τα νερά.

«Υπήρξε ένα μικρό συμβάν κατά τη διάρκεια των πρόσφατων βροχοπτώσεων όταν μικρή ποσότητα νερού μπήκε στη γκαλερί. Κανένα από τα γλυπτά δεν έχει πάθει κάτι, και το θέμα αντιμετωπίστηκε. Λαμβάνουμε πολύ σοβαρά τις ευθύνες μας για τη φροντίδα της συλλογής. Η διατήρηση της συλλογής έχει θεμελιώδη σημασία για το Βρετανικό Μουσείο», αναφέρει σε δήλωσή του το Βρετανικό Μουσείο.

 

Πηγή: iefimerida.gr

 

Σύναξη του Αγίου Ιωάννη Προδρόμου και Βαπτιστού

0
0
Κτητορική Εικόνα του Τιμίου Προδρόμου της ομώνυμης Μονής Μέσα Ποταμού (Κύπρος)

Κτητορική Εικόνα του Τιμίου Προδρόμου της ομώνυμης Μονής Μέσα Ποταμού (Κύπρος)

 Εορτάζει στις 7 Ιανουαρίου εκάστου έτους.

Εμή σε γλώσσα Κηρυξ πως αν αινέση,

Ον γλώσσα Χριστού γηγενών μείζω λέγει;

Μνήμη εβδομάτη Προδρόμου λάχεν αιδοίοιο.

 

Την επομένη ημέρα των Θεοφανίων καθιερώθηκε να εορτάζουμε, τη μνήμη του πανίερου προφήτη Ιωάννη Προδρόμου. Ο Ιωάννης ήταν γιος του ιερέα Ζαχαρία και της Ελισάβετ. Μέχρι τα τριάντα του χρόνια, ζει ασκητική ζωή στην έρημο της Ιουδαίας, αφιερωμένη ολοκληρωτικά στην προσευχή, τη μελέτη και την πνευματική και ηθική τελειοποίηση. Το ρούχο του ήταν από τρίχες καμήλας, στη μέση του είχε δερμάτινη ζώνη και την τροφή του αποτελούσαν ακρίδες και άγριο μέλι. Με μορφή ηλιοκαμένη, σοβαρός, αξιοπρεπής και δυναμικός, ο Ιωάννης φανέρωνε αμέσως φυσιογνωμία έκτακτη και υπέροχη. Είχε όλα τα προσόντα μεγάλου και επιβλητικού κήρυκα του θείου λόγου. Έτσι, με μεγάλη χάρη κήρυττε «τα πλήθη». Κατακεραύνωνε και χτυπούσε σκληρά τη φαρισαϊκή αλαζονική έπαρση, που κάτω από το εξωτερικό ένδυμα της ψευτοαγιότητας έκρυβε τις πιο αηδιαστικές πληγές ψυχικής σκληρότητας και ακαθαρσίας. Γενικά, η διδασκαλία του συνοψίζεται στη χαρακτηριστική φράση του: «Μετανοείτε· ήγγικε γαρ η βασιλεία των ουρανών», προετοιμάζοντας, έτσι, το δρόμο του Κυρίου μας Ιησού Χριστού για το σωτήριο έργο Του. Όταν ο Χριστός άρχισε τη δημόσια δράση του, ο κόσμος άφηνε σιγά-σιγά τον Ιωάννη και ακολουθούσε Αυτόν. Η αντιστροφή αύτη, βέβαια, θα προκαλούσε μεγάλη πίκρα και θα γεννούσε αγκάθια ζήλειας και φθόνου σ’ έναν, εκτός χριστιανικού πνεύματος, διδάσκαλο η φιλόσοφο. Αντίθετα, στον Ιωάννη προκάλεσε μεγάλη χαρά και ευφροσύνη. Η γιορτή αυτή του Ιωάννου του Προδρόμου, για τον όποιο ο Κύριος είπε ότι κανείς άνθρωπος δε στάθηκε μεγαλύτερος του, καθιερώθηκε τον 5ο μ.Χ. αιώνα.

Επίσης, σήμερα εορτάζουμε και το γεγονός της μεταφοράς στην Κωνσταντινούπολη της τιμίας Χειρός του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου, που έγινε κατά τον ακόλουθο τρόπο: Όταν ο Ευαγγελιστής Λουκάς πήγε στην πόλη Σεβαστή, όπου τάφηκε ο Πρόδρομος, παρέλαβε από τον τάφο του το δεξί του χέρι, το μετέφερε στην Αντιόχεια, όπου χάριτι Θεού επιτελούσε πολλά θαύματα. Από την Αντιόχεια, το Ιερό χέρι, μετακομίστηκε στην Κωνσταντινούπολη το 957, από τον διάκονο Ιώβ. Εκεί ο φιλόχριστος αυτοκράτορας, αφού την ασπάστηκε με πολύ σεβασμό, την τοποθέτησε στα βασιλικά ανάκτορα. Η σύναξη των πιστών, σε ανάμνηση του γεγονότος της μετακομιδής της τιμίας Χείρας του Προδρόμου στην Κωνσταντινούπολη, ετελείτο στην περιοχή του Φορακίου (η Σφωρακίου).

Επίσης, σήμερα εορτάζουμε και το Θαύμα του Προδρόμου στη Χίο κατά των Αγαρηνών.

Απολυτίκιον  (Κατέβασμα)

Ήχος β’.

Μνήμη δικαίου μετ᾽ εγκωμίων· σοι δε αρκέσει η μαρτυρία του Κυρίου Πρόδρομε· ανεδείχθης γαρ όντως και Προφητών σεβασμιώτερος, ότι και εν ρείθροις βαπτίσαι κατηξιώθης τον κηρυττόμενον· όθεν της αληθείας υπεραθλήσας, χαίρων ευηγγελίσω και τοις εν άδη, Θεόν φανερωθέντα εν σαρκί, τον αίροντα την αμαρτίαν του κόσμου, και παρέχοντα ημίν το μέγα έλεος.

 

Κοντάκιον

Ήχος πλάγιος β’.

Την σωματικήν σου παρουσίαν δεδοικώς ο Ιορδάνης, φόβω απεστρέφετο· την προφητικήν δε λειτουργίαν εκπληρών ο Ιωάννης, τρόμω υπεστέλλετο· των Αγγέλων αι τάξεις εξεπλήττοντο, ορώσαί σε εν ρείθροις σαρκί βαπτιζόμενον· και πάντες οι εν τω σκότει κατηυγάζοντο, ανυμνούντες σε τον φανέντα, και φωτίσαντα τα πάντα.

 

Μεγαλυνάριον

Χειρί σου βαπτίσας, ω Βαπτιστά, τον δια θαλάσσης, αγαγόντα τον Ισραήλ, Προφητών απάντων, υπέρτερος εδείχθης· διο ανευφημούμεν την θείαν χάριν σου.

Οπτικοακουστικό Υλικό

Ακούστε το απολυτίκιο!

Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος και Βαπτιστής - Αντρέι Ρουμπλιόβ, 1408 μ.Χ.

Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος και Βαπτιστής – Αντρέι Ρουμπλιόβ, 1408 μ.Χ.

Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος και Βαπτιστής - Γεωργία Δαμικούκα© (www.tempera.gr)

Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος και Βαπτιστής – Γεωργία Δαμικούκα© (www.tempera.gr)

Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος και Βαπτιστής

Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος και Βαπτιστής

Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος και Βαπτιστής - Χρωστήρας© (xrostiras.blogspot.com)

Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος και Βαπτιστής – Χρωστήρας© (xrostiras.blogspot.com)

Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος και Βαπτιστής

Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος και Βαπτιστής

Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος και Βαπτιστής

Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος και Βαπτιστής

_________________4a5d9de3240f6

Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος και Βαπτιστής

Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος και Βαπτιστής

Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος και Βαπτιστής - Σταύρος Τωνας© (ctonas-agiografies.blogspot.com)

Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος και Βαπτιστής – Σταύρος Τωνας© (ctonas-agiografies.blogspot.com)

Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος και Βαπτιστής

Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος και Βαπτιστής

Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος και Βαπτιστής

Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος και Βαπτιστής

Πηγή: saint.gr 


Η κυρα-Καλή κι η κυρα-Κακή συναντούν τους 12 μήνες

0
0

mythos_12 mines_ex

– Όλο βρέχει, βρέχει, διακοπές είναι αυτές; Κι έχει και κρύο, δεν μπορούμε να παίξουμε! Αν χιόνιζε, κάτι θα γινόταν, θα παίζαμε χιονοπόλεμο.

Ο Μανολάκης κλότσησε τη μπάλα με μανία και κείνη «έσκασε» κυριολεκτικά στο τζάμι της μπαλκονόπορτας. Ευτυχώς που η γιαγιά ήταν στο σπίτι κι όχι η μαμά κι ο μπαμπάς, γιατί ποιος ξέρει τι «εξάψαλμο» θα άκουγε! Η Δήμητρα είχε καθίσει κιόλας στον καναπέ στην αγκαλιά της γιαγιάς και …

– Γιαγιά όλες οι εποχές δεν έχουν την ομορφάδα τους; Έτσι δε λέει η κυρα-Καλή στο παραμύθι; Να το πούμε και στον Μανόλη, για να μη στενοχωριέται.

– Η καημένη η κυρα-Καλή δούλευε στην πλούσια κυρα-Κακή, της έκανε όλες τις δουλειές και της ζύμωνε και το ψωμί. Κι όταν τέλειωνε με το ζύμωμα δεν έπλενε τα χέρια της, αλλά με τα ζυμάρια στα χέρια πήγαινε σπίτι της, τα ξέπλενε με νερό μέσα σε μια κατσαρόλα κι έφτιαχνε μ΄ αυτό, χυλό για τα παιδάκια της.

Ο Μανολάκης ήδη, στην αρχή κοιτώντας με απορία και μετά με ενδιαφέρον και περιέργεια, είχε καθίσει στην άλλη άκρη του καναπέ και περίμενε τη συνέχεια της ιστορίας.

– Κι εκείνα τα παιδάκια της, συνέχισε η γιαγιά, στρουμπουλά στρουμπουλά γίνονταν και μεγάλωναν με τη βοήθεια του Θεού και την υπομονή και την αγάπη της μάνας τους της κυρα-Καλής. Μα η κυρα-Κακή, η αρχόντισσα, τη ζήλεψε κι όταν έμαθε πως με τα ζυμάρια που περίσσευαν στα χέρια της έθρεφε τα παιδιά της, την πρόσταξε να πλύνει τα χέρια της εκεί μπροστά της, στο σπίτι της.

– Ακούς εκεί να ταΐζει τα παιδιά της με το δικό μου το ζυμάρι!

kopsidis1Η καημένη η κυρα-Καλή έφυγε πικραμένη κι άρχισε να περιπλανιέται. Πού θα έβρισκε λίγο φαγητό για τα παιδάκια της, μέρα που ήταν, παραμονή πρωτοχρονιάς; Ξαφνικά, στο τέλος του δρόμου και στην αρχή του δάσους είδε ένα παράξενο φως κι όταν πλησίασε βρέθηκε μπροστά σε μια φωτισμένη σπηλιά. Εκεί την υποδέχτηκαν δώδεκα παλικάρια κι όταν τους είπε την ιστορία της τη λυπήθηκαν, της έδωσαν ένα ζεστό να πιει και της υποσχέθηκαν πως θα της έδιναν φαγητό για τα παιδιά της. Μόνο, ήθελαν να τους πει τη γνώμη της για τους μήνες και τις εποχές του χρόνου. Η καλοσυνάτη κυρα-Καλή είχε να πει για όλους τους μήνες μόνο καλά: Οι ανοιξιάτικοι στολίζουν τη γη με τα σπαρτά και τα λουλούδια, μας φέρνουν το Πάσχα και την Πρωτομαγιά και με τις βροχούλες τους μεγαλώνουν και πρασινίζουν τα στάχια και τα σπαρτά. Αν πεις το καλοκαίρι με τους ζεστούς μήνες, μεγαλώνει η μέρα, τα παιδιά παίζουν όλη μέρα, ντυνόμαστε ελαφρά και πάμε διακοπές και θερίζουμε τα στάχια κι έχουμε κι ένα σωρό φρούτα και λαχανικά. Κι αν πεις για το φθινόπωρο, μαζεύουμε τα σταφύλια και κάνουμε το κρασί, αρχίζουν τα σχολεία και με όρεξη τα παιδιά βρίσκουν τους φίλους τους και μαθαίνουν γράμματα και σιγά σιγά με τα πρωτοβρόχια δροσίζεται η γη που έμεινε ξερή το καλοκαίρι κι εμείς ετοιμαζόμαστε για τον χειμώνα που θα έρθει. Αλλά και ο χειμώνας δεν έχει τη χάρη του; Όλη η πλάση ξεκουράζεται κι οι σπόροι κάτω από τη γη τρέφονται με τα χιόνια και τις βροχές, για να πετάξουν τα μπουμπούκια τους την άνοιξη. Κι η οικογένεια μαζεύεται στο σπίτι και γιορτάζουν όλοι μαζί Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιά. Υπάρχει καλύτερο από τη δεμένη οικογένεια;

– Όλα καλά κι ευλογημένα τα έκαμε ο Πανάγαθος Θεός, παιδιά μου!!

Οι δώδεκα μήνες, γιατί αυτοί ήταν τα παλικάρια που συνάντησε η κυρα-Καλή, εκτός από το φαγητό, της έδωσαν και ένα μεγάλο κανάτι βουλωμένο με μια τάπα όμως, που της είπαν να μην το ανοίξει παρά μόνο όταν έφτανε σπίτι της, στο δωμάτιό της.

– Θεέ μεγαλοδύναμε, φώναξε η κυρα-Καλή και σταυροκοπήθηκε, όταν, ανοίγοντας το κανάτι, έπεσαν στο πάτωμα αμέτρητα χρυσά νομίσματα.

kopsidis2Όταν όμως η κυρα-Κακή είδε τα παιδάκια της κυρα-Καλής ομορφοντυμένα και καλοταϊσμένα, ανήμερα Πρωτοχρονιά, την πίεσε κι έμαθε το μυστικό της. Εξάλλου η κυρα-Καλή δεν της κρατούσε κακία αφού είχε ψυχή αγαθή για όλον τον κόσμο.

– Ακούς εκεί φλουριά για την Καλή! Μωρέ, τώρα θα δεις τι θα κερδίσω εγώ!

Μια και δυο βρίσκει κι αυτή τους μήνες. Μα, πού καλή κουβέντα να βγει από το στόμα της: Οι ανοιξιάτικοι μήνες απαίσιοι και βροχεροί, μέσα στις λάσπες και την υγρασία κι αν πεις για Πάσχα και Πρωτομαγιά, φασαρία και κούραση! Οι καλοκαιρινοί καλύτεροι μαθές; Mέσα στον ιδρώτα είμαστε και σκάμε από τη ζέστη κι όσο για το φθινόπωρο και τους μήνες του σχολεία, έξοδα  τρεχαλητό, δουλειές στα χωράφια με το όργωμα, μακριά, μακριά… Ε, για τον χειμώνα τι καλό να δεις με τα κρύα που πουντιάζουμε, πάρε τον Δεκέμβρη, χτύπα τον Γενάρη και δείρε τον Κουτσοφλέβαρο!

– Γιαγιά, πήρε κι αυτή σταμνί; ρώτησε ο Μανόλης που είχε καθίσει πια στα πόδια της γιαγιάς.

– Και βέβαια πήρε, αλλά όταν το άνοιξε στο σπίτι της, βρήκε μονάχα πέτρες κι έσκασε από το κακό της και τη ζήλια της.

– Εντάξει, κατάλαβα, είπε ο Μανολάκης σκύβοντας το κεφάλι.

– Μανολάκη μου, σ΄ όλα τα  πράγματα υπάρχει η καλή πλευρά και πρέπει αυτή να βλέπουμε και να αισθανόμαστε την ευτυχία για όσα καλά έχουμε. Είδες τώρα που είμαστε μαζί, αγαπημένοι, και χαιρόμαστε ό ένας τον άλλο; Και η βροχή χρειάζεται και η ζέστη και τα λουλούδια και τα κρύα. Σ΄ όλα οι άνθρωποι βρίσκουμε την ευτυχία και την καλοσύνη, αρκεί να την έχουμε μέσα μας.

…Και μια ζεστή αγκαλιά περίμενε και τη Δήμητρα και τον Μανόλη.

epoxes1

Δ.Σ. 

Διασκευή του παραμυθιού «ΟΙ ΔΩΔΕΚΑ ΜΗΝΕΣ», που περιλαμβάνεται στη συλλογή του Γ.Α.Μέγα «Ελληνικά Παραμύθια». Οι παραδοσιακές εικόνες των μηνών είναι του Ράλλη Κοψίδη, από το ομώνυμο βιβλίο των εκδόσεων της Εστίας.

Κάνε κλικ παρακάτω, για ν΄ ακούσεις την αφήγηση του παραμυθιού

Μια παραλλαγή του παραμυθιού μπορείς να δεις παρακάτω σε κινούμενα σχέδια

Η μεταγραφή σε υμνογραφικό κείμενο του Παρακλητικού Κανόνα στο Άγιο Πνεύμα του Αγίου Μαξίμου του Γραικού (Χρυσόστομος Παπαδάκης, Αρχιμανδρίτης του Οικουμενικού Θρόνου)

0
0

Εισήγηση του πατρός Χρυσοστόμου Παπαδάκη, Αρχιμανδρίτου του Οικουμενικού Θρόνου,  με θέμα: «Η μεταγραφή σε υμνογραφικό κείμενο του Παρακλητικού Κανόνα στο Άγιο Πνεύμα του Αγίου Μαξίμου του Γραικού» στην Διεθνή Επιστημονική Ημερίδα: «Ο Άγιος Μάξιμος ο Γραικός – Από το Άγιον Όρος στην Ρωσία (1518-2018)», που διοργάνωσε η Ιερά Μεγίστη Μονή Βατοπαιδίου σε συνεργασία με την Ιερά Μητρόπολη Νεαπόλεως τη Δευτέρα 17 Δεκεμβρίου 2018, με την ευκαιρία της συμπληρώσεως 500 ετών από της μεταβάσεως του Αγίου Μαξίμου στην Ρωσία, στο κέντρο πολιτισμού της Δυτικής Θεσσαλονίκης.

Κομμουνισμός και Οικολογία (Τιμόθεος Παπασταύρου, Θεολόγος)

0
0

Στην αντίπερα όχθη του καπιταλισμού συναντάμε τον κομμουνισμό, ο οποίος σχετίζεται με μια μορφή κοινωνίας η οποία έχει ως σκοπό την ισότητα όλων των ατόμων και την εξάλειψη των κοινωνικών τάξεων με σκοπό την δημιουργία ενός κράτους αξιών και πρόνοιας. [48] Οι σχέσεις ανάμεσα στον κομμουνισμό και την οικολογία ήταν αρκετά αντικρουόμενες, ασχέτως της φιλοπεριβαλλοντικής στάσης, την οποία πρέσβευε ο κομμουνισμός, κατηγορώντας το δυτικό πρότυπο των καπιταλιστικών κοινωνιών πως ευθύνονται για τις περιβαλλοντικές καταστροφές και την οικολογική κρίση που ταλαιπωρεί τον πλανήτη. Ο Μαρξ αναγνώρισε την οικολογική κρίση, λαμβάνοντος θέση για το πρόβλημα, ενώ η Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών (ΕΣΣΔ) μέσα από το πολιτικό έργο του εκάστοτε αρχηγού έλαβε δράση για την προστασία του περιβάλλοντος χωρίς όμως κάποιο ουσιαστικό αποτέλεσμα. Τα αποτελέσματα ήρθαν μετέπειτα, όταν οι αρχηγοί της ΕΣΣΔ αναγνώρισαν τα λάθη τους και μετατράπηκαν σε αρωγούς της προστασίας του περιβάλλοντος μέσω του νέου πολιτικού προσανατολισμού τους.

Ο Μαρξ ήταν από τους κυριότερους υποστηρικτές της άποψης ότι ο καπιταλισμός ευθύνεται για τις καταστροφές του πλανήτη, βασιζόμενος σε τρία βασικά προβλήματα τα όποια θεωρεί πως πηγάζουν από τον καπιταλισμό. Αρχικά θεωρεί πως η κύρια αιτία των περιβαλλοντικών καταστροφών είναι η βιομηχανική και τεχνολογική ανάπτυξη, οι οποίες αποσκοπούν στη μεγιστοποίηση του κέρδους, καταναλώνοντας με ραγδαίους ρυθμούς τις μη ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και αυξάνοντας το ποσοστό των ρύπων στην ατμόσφαιρα εξαιτίας των εργοστασίων. Το δεύτερο και επίσης σημαντικό πρόβλημα που θεωρεί ο Μαρξ πως ευθύνεται για την οικολογική καταστροφή, είναι η ραγδαία αύξηση του πληθυσμού που παρατηρείται στις καπιταλιστικές χώρες με άμεση συνέπεια την αύξηση της παράγωγης αλλά και της κατανάλωσης των φυσικών πόρων.

Τέλος το πρόβλημα το οποίο δημιουργείται από τα δυο προηγούμενα είναι ο καταναλωτισμός. Όσο περισσότερο αυξάνεται ο πληθυσμός, το ίδιο αυξάνονται και οι ανάγκες των ανθρώπων, οι οποίες για να ικανοποιηθούν χρειάζεται να αυξηθεί η παραγωγή εμπορευμάτων, με επακόλουθο να χρειάζεται να καταναλώνονται ακόμη περισσότερες μη – ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.

Οι απόψεις του Μαρξ υιοθετήθηκαν από αρκετούς σοβιετικούς δημιουργώντας τους έτσι την αντιπάθεια για το καπιταλιστικό μοντέλο κοινωνιών. [49]

Ο Λένιν στην σοσιαλιστική οικοδόμηση που ήθελε να πραγματοποιήσει στην ΕΣΣΔ έκτος από τις πολιτικές αλλαγές που έκανε, έδωσε βάση και στα ζητήματα διαχείρισης που αφορούν την φύση και το περιβάλλον, προκαλώντας όμως ορισμένες φόρες μεγαλύτερα προβλήματα. Η πρώτη αλλαγή την οποία υλοποίησε το νέο κράτος ήταν η εθνικοποίηση της γης και των δασών αλλά και αλλαγές που αφορούσαν το κυνήγι και την αλιεία. Αυτή η αλλαγή κατάφερε να παραχωρήσει ίση πρόσβαση στους φυσικούς πόρους για όλους τους ανθρώπους και όχι για ορισμένες κοινωνικές ομάδες, αφού δεν υπήρχε ιδιωτικοποίηση των πόρων. Δημιουργήθηκε όμως ένα σημαντικό πρόβλημα, διότι ενώ φαινομενικά η φύση ανήκε σε όλους, κανένας δεν μπορούσε να την εκμεταλλευτεί παρά μόνο το κράτος το οποίο κατείχε ηγετική θέση. Θλιβερό είναι το γεγονός ότι παρόλο που υπήρχαν νόμοι και κανόνες για την πρόστασα του περιβάλλοντος δεν εφαρμόστηκαν ή δεν τηρήθηκαν ποτέ. Σημαντικό ρόλο στην πρόστασα του περιβάλλοντος είχαν οι οικολογικές ομάδες οι οποίες υπήρχαν στην Ρωσία. Αυτές οι ομάδες στάθηκαν η αφορμή για να δημιουργηθούν τα «Zapovednidki» μεγάλες εκτάσεις γης που χρησίμευαν στην επιστημονική παρακολούθηση της χλωρίδας και της πανίδας χωρίς να υπάρχει η ανθρώπινη παρέμβαση. Ο Λένιν αρχικά αποδέχτηκε θετικά την ιδέα των «Zapovednidki» ,χρηματοδοτώντας τις οργανώσεις για να υλοποιήσουν τους σκοπούς τους. Με την πάροδο του χρόνου όμως και την πολιτική αλλαγή που γινόταν στην ΕΣΣΔ, ο Λένιν θα προωθήσει την Νέα Οικονομική Πολιτική του, η οποία δεν διστάζει να θυσιάσει την φύση στον βωμό των οικονομικών συμφερόντων, με αποτέλεσα οι χορηγίες στις περιβαλλοντικές οργανώσεις να σταματήσουν και να γίνει εμπορική εκμετάλλευση της γης η οποία προορίζονταν για επιστημονική έρευνα.

Οι αντιδράσεις των οικολόγων ήταν έντονες εναντίων του Λένιν, κατηγορώντας τον πως η νέα πολιτική στάση ομοιάζει με αυτή των καπιταλιστικών κρατών. Τέλος μετά την πτώση του και την άνοδο του Στάλιν στην εξουσία , υπάρχουν νέες αναταράξεις όσο αναφορά τον τομέα του φυσικού περιβάλλοντος. Ο Στάλιν για χάρη της βαριάς βιομηχανίας έκανε απαλλοτρίωση μεγάλων εκτάσεων γης μέσω μιας διαδικασίας που ονομάστηκε «βίαιη κολεκτιβοποίηση», η οποία επέφερε την απομάκρυνση των ανθρώπων από την φύση, διότι δεν υπήρχαν πλέον εκτάσεις γης για να καλλιεργήσουν αφού έπρεπε όλοι να υποτάσσονται στο όραμα της «σοσιαλιστικής οικοδόμησης».

Η στάση του Στάλιν δυσαρέστησε τον λαό, προκαλώντας με αυτόν τον τρόπο αρκετές διαμαρτυρίες, οι οποίες με την πάροδο του χρόνου φάνηκε πως ήταν καρποφόρες. Το 1949 υλοποιείται ο «αγώνας ενάντια στην μόλυνση της ατμόσφαιρας». Το 1950 στο πλαίσιο μιας πολίτικης κριτικής από τον Στάλιν, αναγνωρίστηκαν οι καταστροφικές συνέπειες που είχαν για το περιβάλλον οι ενέργειες της βαριάς βιομηχανίας. Τέλος το 1955 δημιουργήθηκε μια επιτροπή για την προστασία της φύσης και έτσι πλέον το περιβαλλοντικό πρόβλημα αναγνωρίζεται ως εθνικό πρόβλημα ,το όποιο έπρεπε να λυθεί όσο το δυνατόν γρηγορότερα.

Εν κατακλείδι οι σχέσεις του κομμουνισμού με την οικολογία ήταν αδιαλείπτως σε κρίση λόγω των λάθος πολιτικών αποφάσεων, οι οποίες αρχικά προκάλεσαν έντονες διαμάχες και προβλήματα, τα οποία στην συνέχεια στάθηκαν ως αφορμή ώστε να βρεθεί μια λύση για να υπάρχει ισορροπία ανάμεσα στις σχέσεις τους.

Διαβάστε ολόκληρη τη μελέτη εδώ

 

Παραπομπές:

48. Εγκυκλοπαίδεια «ΔΟΜΗ», Τόμος 15, εκδ. Δομή Α.Ε, σελίδες 72 έως 77
49. Ανδριάνα Βλάχου, «Για μια Μαρξιστική προσέγγιση των προβλημάτων του περιβάλλοντος και των φυσικών πόρων», Ηλ. Περιοδικό «Θέσεις». Τεύχος 33 Οκτώβριος – Δεκέμβριος 1990, http://www.thesis.com, (Ημ Ανάκτησης 13 Οκτωβρίου 2017).

Ο ρόλος του Βαπτιστή ως Προδρόμου Παιδαγωγού

0
0

29Τη επαύριον βλέπει τον Ιησούν ερχόμενον προς αυτόν και λέγει· ίδε ο αμνός του Θεού ο αίρων την αμαρτίαν του κόσμου. 30ούτός εστιν υπέρ ου εγώ είπον· οπίσω μου έρχεται ανήρ ος έμπροσθέν μου γέγονεν, ότι πρώτός μου ην. 31καγώ ουκ ήδειν αυτόν, αλλ᾽ ίνα φανερωθή τω Ισραήλ διά τούτο ήλθον εγώ εν ύδατι βαπτίζων.32Και εμαρτύρησεν Ιωάννης λέγων ότι τεθέαμαι το Πνεύμα καταβαίνον ως περιστεράν εξ ουρανού και έμεινεν επ᾽ αυτόν. 33καγώ ουκ ήδειν αυτόν, αλλ᾽ ο πέμψας με βαπτίζειν εν ύδατι εκείνός μοι είπεν· εφ᾽ ον αν ίδης το Πνεύμα καταβαίνον και μένον επ᾽ αυτόν, ούτός εστιν ο βαπτίζων εν Πνεύματι αγίω. 34 καγώ εώρακα και μεμαρτύρηκα ότι ούτός εστιν ο Υιός του Θεού. Ιω 1,29-34.

Ο Ιωάννης (το όνομα του οποίου σημαίνει ο Γιαχβέ είναι ελεήμων), ο πρωταγωνιστής της Βάπτισης του Κυρίου, είναι ίσως η πλέον αγαπητή φιγούρα μετά την Θεοτόκο (μείζων εν γεννητοίς Λκ. 7, 28). Μνημονεύεται και από τους τέσσερεις Ευαγγελιστές, εορτάζεται επανειλημμένα, ενώ η μορφή και η δράση του αναφέρονται τιμητικά και από μη χριστιανικές Πηγές όπως ο Ιώσηπος (Aρχ. 18.117). Φαίνεται ότι η παρουσία του, το κήρυγμα μετανοίας και το ένα και μοναδικό βάπτισμα που πρόσφερε ήταν ριζοσπαστικά για την εποχή του και είχαν προκαλέσει μεγάλη εντύπωση στην Παλαιστίνη. Παρότι ήταν γιος ευλαβούς ιερέως (του Ζαχαρία Λκ. 1, 6) που κατοικούσε στην ορεινή της Ιουδαίας (στο Εν Κέρεμ δυτικά της Ιερουσαλήμ) και γόνος θαύματος που πραγματοποιήθηκε στο Ναό, στρέφει τα νώτα του στο άγιον Όρος της Σιών και το σύστημα των θυσιών, και κατευθύνεται στην έρημο του Ιορδάνη, ελεύθερος από κάθε είδους εξασφάλιση και εξάρτηση. Στον οριακό αυτό χώρο, που συνδυάζει βλάστηση ένεκα των υδάτων και έρημο, στο σημείο από το οποίο διέβη ο στρατηλάτης Ιησούς του Ναυή (Ιησ. 3, 1-17) στη Γη της Επαγγελίας και ο ζηλωτής Ηλίας αναλήφθηκε στην επουράνια «πολιτεία» χρίοντας ως διάδοχό του τον διπλά πνευματέμφορο Ελισσαιέ (Δ’ Βασ. 2, 1-18), πραγματοποιεί την προφητεία του Ησαΐα, ετοιμάζοντας την καινή «έξοδο» ή μάλλον την επιστροφή στον Κύριο ενός λαού κατεσκευασμένου/προετοιμασμένου (Λκ. 1, 16). Ας σημειωθεί και οι δύο προμνημονευθείσες μορφές (Ιησούς Ναυή-Ηλίας) διέβησαν με θαυμαστό τρόπο τον Ιορδάνη, όπου θαυματουργικά ιάθηκε ο λεπρός Σύρος στρατηγός Ναιμάν (Δ’ Βασ. 5, 1 κε.) χωρίς μάλιστα να ασπαστεί τον Κύριο των Ισραηλιτών. Σε αντίθεση προς την Κοινότητα του Κουμράν, η οποία είχε ως «σημαία» της το ίδιο χωρίο, μπορούσε να βιώσει οποιοσδήποτε την εμπειρία της μετάνοιας, της μεταβολής και αλλαγής που κόμιζε η Φωνή του Λόγου (ο Πρόδρομος) (Λκ. 3, 7-14). Αρκούσε το να απαλλαγεί από την αυτοπεποίθηση ότι εκ γενετής – εξ αίματος ανήκει στον εκλεκτό λαό [1] και να αποφασίσει ότι δεν αρκεί η προβλεπόμενη από το Νόμο θυσία (το να «ανάψει ένα κεράκι στην Εκκλησία») αλλά το να εξομολογηθεί ειλικρινά τις ενοχές του βυθίζοντας το κορμί του στα ορμητικά δροσερά νερά του Ιορδάνη για να βιώσει την προσωπική έξοδο μέσα από το χάος και την αναγέννηση που συμβολίζει το ύδωρ ως μήτρα. Ο λαός έβλεπε στο πρόσωπό του έναν αυθεντικό πνευματικό που όντως λειτουργούσε προδρομικά για τον Μεσσία.

Το ανάγνωσμα που ακούγεται στη Σύναξη προέρχεται από το Κατά Ιωάννη (Ιω.) του οποίου ο συγγραφέας μάλλον είχε προσωπική εμπειρία του Βαπτιστή. Στο πνευματικό Ευαγγέλιο ο Πρόδρομος διαδραματίζει ένα διαφορετικό ρόλο από εκείνον των Συνοπτικών. Στα λοιπά Ευαγγέλια αποκαλεί όσους κόμπαζαν ότι ήταν εκλεκτά παιδιά του «μεγάλου» Αβραάμ, τέρατα – γεννήματα των όφεων της ερήμου, των εχιδνών (Λκ. 3, 8) [2]. Ταυτόχρονα τους διακηρύσσει την εγγύτητα της έλευσης της πύρινης Κρίσης (Ησ. 66) και το επείγον της αλλαγής νοοτροπίας με εκδήλωση καρπών μετανοίας που αφορούν στις σχέσεις με τους άλλους. Πέτρες που μπορούν να μεταβληθούν σε απογόνους (όπως μεταφορικά συνέβη με τη μήτρα της Σάρρας), βάπτισμα σε πνεύμα και φωτιά από τον Ισχυρότερο, δέντρα και άχυρα που καταφλέγονται αντί να χρησιμοποιηθούν ως προσάναμμα ή να διασκορπιστούν από τον άνεμο (όπως συνέβαινε συνήθως), [3] συνιστούν εκφράσεις που προκαλούν κατάπληξη στους ακροατές οι οποίοι μαθαίνουν ότι η στροφή στην έρημο δεν αρκεί.

Παραπομπές:

1. Στα εβραικά η λέξη πέτρα και τέκνο ακούγονται σχεδόν το ίδιο (3, 8).
2. Η έχιδνα στην ελληνική μυθολογία θεωρούνταν μητέρα των τεράτων.
3. Το πόσο έντονη είναι η παρουσία της φωτιάς στο ιωάννειο Κήρυγμα αποδεικνύεται από τα εξής δύο χωρία, τα οποία δεν ερμηνεύονται ορθά διότι πρέπει κάποιος να λάβει υπόψη του αντίστοιχες, «άγνωστες» σήμερα γεωργικές εργασίες. (α) Λκ. 3, 9: ήδη δε και η αξίνη προς την ρίζαν των δένδρων κείται· παν ούν δένδρον μη ποιούν καρπόν καλόν εκκόπτεται και εις πυρ βάλλεται. Όταν πρέπει να κοπούν τα άχρηστα δέντρα (και έτσι θεωρούνταν στην Παλαιστίνη κατεξοχήν τα μη καρποφόρα) έπρεπε κάποιος να σκάψει βαθιά μέχρι οι ρίζες να εκτεθούν στην επιφάνεια. Μετά κτυπούσε η αξίνα στη ρίζα. Αυτή η εικόνα προϋποτίθεται στην παραβολή του Ιωάννη που απευθύνει στα γεννήματα εχιδνών. Ανακαλείται επίσης το Δαν. 4, 14. 23 (Ο’). Πρβλ. Ψευδο-Φίλων, Ιωνάς 52 κε. Η παρατήρηση ότι τα πεσμένα δέντρα θα καούν επιτείνει την απειλή διότι έτσι αποδεικνύεται ότι το ξύλο τους δεν είναι χρήσιμο (πρβλ. Ιερ. 22, 7. Α’Ενώχ 48.9). (2) Λκ. 3, 17: ου το πτύον εν τη χειρί αυτού διακαθάραι την άλωνα αυτού και συναγαγείν τον σίτον εις την αποθήκην αυτού, το δε άχυρον κατακαύσει πυρί ασβέστω. Το φτυάρι δεν είναι για να καθαρίσει το αλώνι αλλά το περιεχόμενο αυτού. Αφού αλέθονταν οι καρποί (σιτάρι, κριθάρι, κουκιά, ρεβίθια, φακές) και ξεραίνονταν, τρίβονταν. Μετά το λίχνισμα χρησιμοποιούσαν ένα άλλο ξύλινο εργαλείο από πλάτανο με κοντάρι που στην άκρη ήταν σαν φτυάρι, αφού κατέληγε δηλαδή σε ένα πλατύ κομμάτι ξύλου, σαν πιάτο και τέσσερα μυτερά δάχυλα (καρπολόι). μ’αυτό συνεχίζανε το λίχνισμα μέχρι να ξεχωρίσουν τον καρπό απ’ το άχυρο, το οποίο (άχυρο) δεν καιγόταν αλλά διασκορπιζόταν από τον άνεμο. Ο Ιωάννης παρατηρεί ότι θα καεί και μάλιστα με άσβεστο πυρ.

Στο Κατά Ιωάννη ο Βαπτιστής είναι η Φωνή (ο αγγελιοφόρος) που προετοιμάζει κραυγάζοντας (1, 15) στην έρημο (!) μεταφορικά και κυριολεκτικά του Ισραήλ τη Μεγάλη Είσοδο του Κυρίου – του σαρκωμένου Λόγου στον Κόσμο (Ησ. 40, 3. Ο’). Είναι ο πρωτομάρτυρας της ταυτότητάς Του, ο πρώτος Χριστιανός που δεσπόζει την πρώτη Μεγάλη Εβδομάδα ή μάλλον Εξαήμερο της δημόσιας Παρουσίας του Ιησού στη γη η οποία και κορυφώνεται με την πραγμάτωση του σημείου της Κανά την έκτη μέρα.

Όσα περιγράφει το ευαγγελικό ανάγνωσμα, όπως αποκαλύπτει και η φράση τη επαύριον, ακούγονται τη δευτέρα ημέρα. Τότε ο Βαπτιστής διατρανώνει όχι ποιος δεν είναι αλλά ποιος είναι ο Μεσσίας. Ταυτόχρονα εμφανίζεται στο προσκήνιο σιωπηλός ο Πρωταγωνιστής, ο Ιησούς να μην έρχεται οπίσω του Ιωάννη, αλλά κατά μέτωπον, προς αυτόν. Ο αυτεπαγγέλτως ερχόμενος (Ακάθιστος Ύμνος )[4] είναι κατά την πρώτη Παρουσία Του ο μεγάλος Άγνωστος/Ξένος: ούτε την προηγούμενη μέρα γνώριζαν οι εξ Ιεροσολύμων ότι ήταν ανάμεσά τους (μέσος υμών έστηκεν, ον υμείς ουκ οίδατε [1, 26]) ενώ και σήμερα ο Ιωάννης (ο οποίος σύμφωνα με τον Λουκά σκίρτησε στην κοιλιά της Ελισάβετ όταν την ασπάστηκε η Μαριάμ 1, 41. 44) διακηρύσσει/ομολογεί δύο φορές (!) ότι και ο ίδιος πριν Τον βαπτίσει ουκ ήδειν αυτόν, αλλ᾽ ίνα φανερωθή τω Ισραήλ διά τούτο ήλθον εγώ εν ύδατι βαπτίζων (1, 31).

Κάποιοι Πατέρες θεωρούν ότι αυτή η διπλή αφοπλιστική δήλωση άγνοιας του Ιωάννη οφείλεται στο γεγονός ότι επειδή ήταν συγγενής του Ιησού κατά σάρκα, δεν ήθελε να φανεί ότι χαρίζεται σε Αυτόν (ίνα ούν μη δόξη χαρίζεσθαι διά την συγγένειαν͵ τούτό φησιν. Αμμώνιος). Ως άνθρωπος ο Ιωάννης (που δεν προϋπήρχε/ην αλλά εγένετο, όπως εμφατικά δηλώνει το Προοίμιο. 1, 6) ενώ είχε τη συναίσθηση ότι επίκειται η έλευση του Μεσσία, όντως δεν γνώριζε επακριβώς το πρόσωπό Του και την ταυτότητά Του. το γεγονός ότι είναι φυσικός Υιός του Θεού. Αυτή η ουσιαστική γνώση (που προδίδει στο Ιω. το οίδα) πραγματώθηκε όταν έγινε η βάπτιση του Ιησού, η οποία παραδόξως δεν περιγράφεται άμεσα/ «ζωντανά» στο Ιω. όπως συμβαίνει με τα άλλα Ευαγγέλια. Η ίδια η φωνή του Θεού Συ ει ο Υιός μου, στον Ιω. ουσιαστικά υποκαθίσταται από τη μαρτυρία του Ιωάννη, ο οποίος ως προφήτης έχει την ευλογία όχι απλώς να κηρύξει αλλά και να δει και να αγγίξει τον Μεσσία.

Σημειωτέον ότι στα Συνοπτικά Ευαγγέλια ο Ιωάννης προβληματίζεται για τη μεσσιανικότητα του Ιησού ακόμη και όταν ο Αντύπας (4 π.Χ.-39 μ.Χ.), θεωρώντας τον ασυμβίμβαστο σε θέματα ηθικής και ως πολιτική απειλή, τον έχει κλείσει στη φυλακή του Μαχαιρούντα (< μάχαιρα), το περίτεχνο κάστρο ανατολικά του Ιορδάνη στα σύνορα με την Αραβία. Τότε ο Πρόδρομος αποστέλλει τους μαθητές του προς Αυτόν που ακολουθεί εντελώς διαφορετική βιοτή αλλά και «ποιμαντική» τεχνική, με το ερώτημα Συ ει ο Ερχόμενος η άλλον προσδοκώμεν; (Λκ. 7, 19). Αυτό δεν αποτρέπει τον Ιησού από το να τον μακαρίσει αν και ο μικρότερος εν τη βασιλεία του Θεού μείζων αυτού εστιν (7, 28). Ίσως αυτό μας εκπλήσσει διότι θεωρούμε ως «πνευματικό» εκείνον που είναι έμπλεος με βεβαιότητες και εκφράζεται με αφορισμούς.

Σύμφωνα με το Ιω. ο Πρόδρομος κατά τη Βάπτιση συνειδητοποίησε ποιο είναι το Πρόσωπο του Μεσσία αλλά και που τελικά αποσκοπούσε η θεική προφητική κλήση προς αυτόν όχι μόνον να κηρύττει (όπως συνέβαινε συνήθως με τους προφήτες) αλλά και να βαπτίζει: αλλ᾽ ίνα φανερωθή τω Ισραήλ διά τούτο ήλθον εγώ εν ύδατι βαπτίζων. Στα λοιπά Ευαγγέλια ο άπαξ γενόμενος ιωάννειος βαπτισμός χαρακτηρίζεται ως μετανοίας/ εις άφεσιν αμαρτιών, ως μέρος δηλ. της διαδικασίας επιστροφής (έτσι αποδίδεται στα εβραϊκά η μετάνοια) του ανθρώπου στην αυθεντική-αρχέγονη ταυτότητα και εστία. Αυτή η δυναμική στροφή ή αλλιώς Μεταβολή συνοδεύεται από αλλαγή οπτικής και στάσης ζωής και συνοδεύεται από την άφεση των ενοχών και τη σωτηρία από το εσχατολογικό δικαστήριο. Το ίδιο το βάπτισμα του Ιωάννη ουσιαστικά δεν καθάριζε από την αμαρτία αφού αυτή σύμφωνα με τους γραμματείς (Μκ. 1, 7) μόνον ένας δύναται να διαγράψει. ο Θεός. Ο Ιωάννης οδηγούσε τα πλήθη που μαζικά συνέρεαν σε αυτόν σε έντονη συνείδηση της αμαρτωλότητας, της ανάγκης για κάθαρσης και μεγαλύτερη λαχτάρα για αυτό ή μάλλον Αυτόν που οι προφήτες διακήρυξαν: όχι άλλους νόμους αλλά μια άλλη καινούργια καρδιά και Πνεύμα (Ιεζ. 36, 25-27. 39, 29. Ιωήλ 2, 28-29. Ζαχ. 12, 10). Ιδίως ο προφήτης-ιερέας Ιεζεκιήλ διατρανώνει στα κεφ. 36-37 τα εξής: Όπως στο Γέν. 2 το νερό μεταβάλλει την άμμο της ερήμου σε πηλό για να κατασκευαστεί ο Αδάμ και κατόπιν ο Κύριος εμφυσά στα ρουθούνια το Πνεύμα Του για να γίνει ζωντανή ύπαρξη (ψυχή ζώσα), έτσι και στα Έσχατα ο Κύριος θα καθάρει με νερό τον λαό από τις ενοχές του και θα μεταμοσχεύσει σάρκινες/ευαίσθητες και όχι λίθινες/πωρωμένες καρδιές. Σε αυτές θα κατοικεί το δημιουργικό και ζωοποιό Πνεύμα του Κυρίου (Ψ. 50, 11) που ανασταίνει «στα πόδια τους» τα διάσπαρτα έκθετα οστά σε ένα περιβάλλον που μεταμορφώνεται σε κήπος με κέντρο το Ναό.

Παραπομπές:

4. Σώσαι θέλων τον κόσμον ο των όλων κοσμήτωρ, προς τούτον αυτεπάγγελτος ήλθε, και ποιμήν υπάρχων ως Θεός, δι’ ημάς εφάνη καθ’ ημάς άνθρωπος· ομοίω γαρ το όμοιον καλέσας, ως Θεός ακούει· Αλληλούια.

Στην παρουσίαση του Ιησού από τον Ιωάννη εντυπωσιάζει το εξής: δεν χαρακτηρίζεται ούτε ως ο Λόγος (ο όρος δεν απαντά σε άλλο χωρίο εκτός του Προλόγου!) ούτε ως ο μονογενής Θεός, ούτε ως ο Χριστός, ούτε ως ο Κύριος, αλλά ως ο Αμνός του Θεού ο αίρων [= Αυτός που διαρκώς σηκώνει και ταυτόχρονα εξαλείφει] την αμαρτίαν [και μάλιστα ολόκληρου] του Κόσμου. Για να κατανοήσει κάποιος το παράδοξο, πρέπει να παραλληλίσει το συγκεκριμένο χωρίο με την αντίστοιχη παρουσίαση του Μεσσία στην Αποκ. (κεφ. 5) κατά τη Μεγάλη Είσοδό Του πλέον (όχι στη γη αλλά) στον ουρανό. Ενώ ο ορών Ιωάννης ακούει ότι έρχεται ο λέων, η ρίζα εκ της φύλης Ιούδα, βλέπει ένα Αρνίον (αρήν + υποκοριστικό –ιον) του οποίου το κατεξοχήν χαρακτηριστικό είναι η σφαγή. Συνήθως οι «εκλεκτοί» λαοί αναμένουν κατεξοχήν ένα λιοντάρι, έναν μαρμαρωμένο βασιλιά προκειμένου να προσφέρει άρτον και θέαμα (πρβλ. Ιω. 6) αλλά και να αποκαταστήσει την χαμένη υπόληψη του εκλεκτού λαού. Αντιθέτως ο Πρόδρομος του Ισχυρού ταυτίζει τον Ερχόμενο Ιησού με το πασχάλιο Αρνί του οποίου το αίμα λύτρωσε από τον θάνατο τα πρωτότοκα των Εβραίων κατά το πέρασμα του ολοθρευτή αγγέλου (Εξ. 2, 23). Ο ίδιος ο Ιησούς μόνον στο Ιω. σταυρώνεται όταν σφάζονται οι πασχάλιοι αμνοί από τους ιερείς στο Ναό, παραμονή του Πάσχα, ενώ και τα σκέλη Του δεν τα κατέαξαν οι στρατιώτες (19, 33) όπως επίσης συνέβαινε με αυτούς τους αμνούς (Έξ. 12, 10. 46). Ανακαλείται επίσης ο πάσχων Δούλος του Ησαΐα (Ησ. 53, 7) ο οποίος οδηγείται όπως το πρόβατο άφωνος στη σφαγή σηκώνοντας την αμαρτία, τις ενοχές του λαού (Α’ Ιω. 3, 5). Στο τέλος, όμως, δοξάζεται-υψώνεται. Πρόκειται για δύο όρους πολύ αγαπητούς στο Ιω., όπου ο Ιησούς υψώνεται/δοξάζεται ήδη με (και όχι μετά) τη Σταύρωσή Του [5].

Έτσι ο Ιησούς επιτελεί ταυτόχρονα δύο λειτουργείες διακριτές στον Ισραήλ: σηκώνει πάνω του την κατάρα που συνεπάγονται οι αμαρτίες των πολλών/όλων αλλά και προσφέρει την ύπαρξή του ως θυσία υπέρ/αντί των άλλων. Αντίθετα προς τις ιουδαϊκές προσδοκίες ο συγκεκριμένος αμνός που ενσαρκώνει την αγάπη για δύναμη αλλά τη δύναμη της θυσιαστικής αγάπης δεν λειτουργεί χάριν ενός/του λαού αλλά χάριν όλου του κόσμου. Δεν φέρει απλώς, όπως στον Ησαΐα, αλλά αίρει. Είναι μία από τις πολλές φράσεις με διττό νόημα που χρησιμοποιεί ο Ιωάννης. Σημαίνει σηκώνω πάνω μου και ταυτόχρονα διαγράφω. Αυτό συμβαίνει διαρκώς (σε όλο το διάβα της ιστορίας) και όπως ήδη επισημάνθηκε αφορά όλον τον κόσμο (και όχι κάποιους εκλεκτούς).

Σε αυτόν (τον Αμνό) μετά από τέσσερεις αιώνες πνευματικής ξηρασίας (αφού από την εποχή του Έσδρα η μεγάλη πλειοψηφία του Ιουδαισμού θεωρούσε ότι σταμάτησε να πνέει, γι΄ αυτό και η Διαθήκη-συμβόλαιο γάμου γίνεται Νόμος) κατεβαίνει εξ ουρανού (όπως μόνον το Ιω. 1, 32 αναφέρει) και μάλιστα μένει το Πνεύμα, με τη μορφή περιστεράς. Τι δηλώνει άραγε το ως περιστεράν; Τον τρόπο της καθόδου του Αγ. Πνεύματος η το είδος εμφάνισης του τρίτου Προσώπου της Αγ. Τριάδος; Η περιστερά, «καθαρό» ζώο θυσίας (βλ. Υπαπαντή Λκ. 2, 24. Λευ. 12, 8) που συνδεόταν με τη σύναψη της διαθήκης αλλά και την κοινωνία με τον ουρανό (Γεν. 15, 9), σύμβολο της αγάπης (Άσμα 5, 2. 12) αλλά και της αθωότητας, της ευγένειας και της σοφίας, υποδηλώνει την έναρξη της αναδημιουργίας του Σύμπαντος και την ανατολή μιας καινούργιας τάξης/Ειρήνης, η οποία εδράζεται στο έλεος και τη δημιουργική χάρη του Θεού και του Υιού Του (Γεν. 8, 11) αλλά και σε αναγεννημένες εν ύδατι και πνεύματι υπάρξεις που έχουν το σπέρμα του Πατέρα (Α’ Ιω. 3, 9).

Ταυτόχρονα με την κάθοδο του Πνεύματος εκπληρώνονται δύο πολύ σημαντικές για τον Ιουδαισμό προφητείες του Ησαία για τον Μεσσία. Πρόκειται (α) για το κεφ. 11, που κατακλείει την πολύ σημαντική ενότητα Εμμανουήλ κεφ. 6-12: και εξελεύσεται ράβδος εκ της ρίζης Ιεσσαί και άνθος (βλαστός Μασ.) εκ της ρίζης αναβήσεται και αναπαύσεται επ᾽ αυτόν Πνεύμα του Θεού πνεύμα (α) σοφίας και (β) συνέσεως/ πνεύμα (γ) βουλής και (δ) ισχύος/ πνεύμα (ε) γνώσεως και (στ) ευσεβείας εμπλήσει αυτόν πνεύμα (ζ) φόβου Θεού. Είναι ο Μεσσίας, ο οποίος δικαιώνει τους ταπεινούς και ελέγχει τους ασεβείς με έχοντας ως μοναδικό αλλά πανσθενουργό όπλο του, όχι τη βία αλλά τον λόγο (ράβδο) του στόματος αυτού και το πνεύμα διά χειλέων κάτι που σημαίνει και την πνοή των χειλέων Του αλλά και την αγιοπνευματική ενέργεια των ρημάτων του. Με την Παρουσία Του επιτυγχάνεται μια παραδείσια αρμονία αφού τα θηρία (δεν εξολοθρεύονται όπως στον Βιργίλιο μιας και εκπροσωπούν τους «βαρβάρους της Ανατολής» αλλά) συμβόσκουν με τα οικιακά ζώα αλλά και τα νήπια. Ανακαλείται επίσης (β) και το Ησ. 61, που είναι γνωστό από την προγραμματική Ομιλία του Ιησού στο Λκ. 4: Πνεύμα Κυρίου επ᾽ εμέ ου είνεκεν έχρισέν με ευαγγελίσασθαι πτωχοίς απέσταλκέν με/ ιάσασθαι τους συνετριμμένους τη καρδία[…].

Παραπομπές:

5. Άλλοι ταύτισαν τον αμνό με τον αποδιοπομπαίο τράγο που την ημέρα του Εξιλασμού επωμίζεται την αμαρτία του έθνους και καταδιώκεται στην έρημο (Λευ. 16, 12 κε.) ή τα πρόβατα που προσφέρονταν καθημερινά πρωί και απόγευμα στο Ναό (Έξ. 29, 38) ή τον γνωστό από αποκαλυπτικά κείμενα αμνό-κριό κερασφόρο (Α’Ενώχ 90).

Τόσο ο λόγος του Λόγου όσο και η θεραπευτική δράση μέσω των σημείων εξαίρονται ιδιαίτερα στο Κατά Ιωάννη, αφού ολόκληρο το Ευαγγέλιο είναι προσανατολισμένο σε μια καινούργια Εδέμ. Μόνο στο συγκεκριμένο Κείμενο τόσο η σύλληψη όσο και η ανάσταση του Ιησού τελεσιουργούνται σε έναν κήπο. Ήδη μετά το τετέλεσται (που σημαίνει κατεξοχήν το τέλος/την τελείωση της αγάπης) παραδίδει το Πνεύμα κάτι που πέραν από τη μεταφορική έννοια που έχει η φράση στη Νεολληνική, σημαίνει ότι κυριολεκτικά παρέδωσε το Πνεύμα στις απαρχές της Εκκλησίας: τον αγαπημένο μαθητή και τη μητέρα Του. Είναι αυτοί που αντικρίζουν από την πλευρά του Νέου Αδάμ να αναδύεται μέσω του αίματος και του ύδατος η Νέα Εύα. Την επομένη ημέρα επίσης ανακαλώντας τη Δημιουργία του ανθρώπου στο Γεν. 2 αλλά και την ζωοποίηση των διάσπαρτων άταφων (!) οστών στο Ιεζ. 37, ο Αναστάς εμφυσά τους Δέκα και τους λέει: Λάβετε Πνεύμα Άγιον·23 αν τινων αφήτε τας αμαρτίας αφέωνται αυτοίς, αν τινων κρατήτε κεκράτηνται (20, 22-23). Σε αυτήν την παράδοξη «πεντηκοστή» αποκαλύπτεται που αποσκοπεί η κατάβαση του Πνεύματος στο ανάγνωσμα της Εορτή. Σε αντίθεση προς την εν ύδατι βάπτιση Ιωάννη αλλά και των ίδιων των μαθητών του Ιησού (4, 1 κε.), Ούτός (ο Ιησούς) εστιν ο βαπτίζων εν Πνεύματι Αγίω, το οποίο σύμφωνα με την Υμνολογία και την εμπειρία της Εκκλησίας είναι ζωή, έρως, φως, νους, χρηστότης.

Η φανέρωσή του Ιησού στον Ισραήλ (και όχι στους Ιουδαίους ) [6] από τον ήδη γνωστό από τον Πρόλογο ως αυτόπτη μάρτυρα του φωτός που έχει πεμφθεί επί τούτου από τον Θεό (και αργότερα θα χαρακτηρισθεί και ως φίλος/παράνυμφος και κουμπάρος του Νυμφίου. 3, 29), κορυφώνεται με τη διακήρυξη η οποία υποκαθιστά τη «συνοπτική» θεική φωνή της Βαπτίσεως: Καγώ εώρακα και μεμαρτύρηκα ότι ούτός εστιν ο Υιός του Θεού (1, 33-34). Ο τίτλος που χρησιμοποιείται στην Π.Δ. και για τον βασιλιά (και έτσι θα χρησιμοποιηθεί από τον Ναθαναήλ στο 1, 49 πρβλ. Ψ. 2, 7) ανακαλεί και πάλι τον πάσχοντα δούλο του Ησ. 42, 1. 49, 6. Πρόκειται για τον πνευματέμφορο παίδα που κομίζει στα έθνη και ιδιαίτερα στις νήσους του Αιγαίου κρίση (=έλεος και αποκατάσταση της δικαιοσύνης), και φως. Ταυτόχρονα είναι ο κατεξοχήν φυσικός Υιός του Θεού ο οποίος προϋπήρχε του Κόσμου και του χρόνου. Την επόμενη τρίτη κατά σειρά μέρα η επίμονη χριστολογική μαρτυρία του Ιωάννη ωθεί δύο μαθητές, οι οποίοι καταρχάς παραμένουν ανώνυμοι, να ακολουθήσουν τον αμνό ως ποιμένα. Έτσι αρχίζει να εκπληρώνεται η ρήση του Βαπτιστή, του Εωσφόρου (! = Αυγερινού κατά την Υμνολογία), του λύχνου του φωτός (Ιω. 5, 35) που θ’ ακουστεί στο 3, 30: εκείνον δεί αυξάνειν, εμέ δε ελαττούσθαι.

Από τα ανωτέρω αναδεικνύεται ο αυθεντικός πνευματικός. Είναι αυτός που δεν επαναπαύεται με τη λογική της θυσίας/θρησκείας και δεν συμβιβάζεται με βεβαιότητες αλλά ξεκινά με τα ουκ ειμι. Δεν λειτουργεί ως Μεσσίας στις ζωές των ανθρώπων αλλά στην έρημο του κόσμου εξακολουθεί να μαρτυρεί με τη φωνή και της στάση του περί του Λόγου, ο οποίος είναι ο μόνος ο οποίος έχει τη δυνατότητα να προσφέρει Πνεύμα και αυθεντικό νόημα ζωής.

 

Παραπομπές:

6. Ο όρος Ιουδαίοι όταν χρησιμοποιείται πολεμικά στο Ιω. δεν υποδηλώνει όλο τον λαό του Ισραήλ αλλά όσους (ακόμη και εντός Εκκλησίας) δεν πιστεύουν ουσιαστικά στον Ι. Χριστό θεωρώντας ότι σώζονται επειδή εξ αίματος ανήκουν στον «εκλεκτό» λαό.

 

Πώς μπορεί να απαλλαγεί ο πιστός από τον παλαιό πτωτικό άνθρωπο; (Γέροντας Γεώργιος Καψάνης, Προηγούμενος Ι.Μ. Οσίου Γρηγορίου († 2014))

0
0

Όλοι αισθανόμαστε ότι φέρουμε τα ίχνη του παλαιού ανθρώπου. Κύριο χαρακτηριστικό του είναι η φιλαυτία, δηλαδή η αρρωστημένη εγωκεντρική «αγάπη» του εαυτού μας. Η φιλαυτία δεν μας αφήνει να αγαπήσουμε αληθινά και ανιδιοτελώς τον Θεό και τον άνθρωπο.

Από την φιλαυτία γεννώνται τα πάθη. Εμπαθείς καθώς είμαστε δεν μπορούμε να συνδεθούμε απαθώς με τα άλλα ανθρώπινα πρόσωπα και τα πράγματα. Οι σχέσεις μας γίνονται εμπαθείς και εγωιστικές και μας εμποδίζουν να χαρούμε αληθινά τους συνανθρώπους μας και τα άλλα αγαθά του κόσμου. Αυτό τελικά μας οδηγεί στην μοναξιά, το κενό, το αδιέξοδο.

Όταν λοιπόν λέμε παλαιό άνθρωπο, εννοούμε τον αρρωστημένο εγωκεντρισμό, από τον οποίο όλοι μας, άλλος λιγότερο και άλλος περισσότερο, πάσχουμε.

Πώς θα απαλλαγούμε από αυτή την βαριά πνευματική αρρώστια που δηλητηριάζει όλη μας την ύπαρξη;

Μόνο κάποιος ελεύθερος από την αρρώστια αυτή θα μπορούσε να γίνει ο ιατρός μας. Μόνο ένας καινός, καινούργιος άνθρωπος θα μπορούσε να δώσει και σε μας την δυνατότητα να ξεπεράσουμε την αρρώστια του παλαιού ανθρώπου και να γίνουμε και εμείς καινοί – καινούργιοι άνθρωποι.

Όλοι γνωρίζουμε ότι αυτός ο καινός άνθρωπος είναι ο Θεάνθρωπος, ο Σωτήρας μας Χριστός, που κατά την Γραφή «αμαρτίαν ουκ εποίησεν, ουδέ ευρέθη δόλος εν τω στόματι αυτού».

Ο Ιησούς Χριστός από άπειρη αγάπη για μας, προσφέρεται σε μας να ενωθούμε μαζί Του και έτσι να μας μεταδώσει την ιδική Του νέα ζωή.

Με το Άγιο Βάπτισμα, το Χρίσμα, την Θεία Κοινωνία, γίνεται η ενσωμάτωσή μας στο Σώμα του Χριστού και η ζωοποίησή μας από τον Χριστό.

Κάθε Χριστιανός που μετέχει στην ζωή του Χριστού, μέσα στο σώμα Του που είναι η Εκκλησία, έχει λάβει με την Χάρη του Αγίου Πνεύματος τα σπέρματα της νέας ζωής. Πρέπει όμως και να αγωνισθεί, για να καθαρίζεται όλο και περισσότερο από τα πάθη και να στολίζεται με τις αρετές.

Ας το πούμε απλά: Όσο ο άνθρωπος αδειάζει από τον εγωισμό του, τόσο γε¬μίζει με την αληθινή αγάπη και την Χάρη του Θεού. Όσο περιορίζεται ο παλαιός άνθρωπος, τόσο αυξάνει ο καινός άνθρωπος. Αυτό το πέρασμα από τον παλαιό στον νέο άνθρωπο δεν είναι εύκολο, γιατί τα πάθη έχουν βαθιές ρίζες μέσα μας και δεν ξεριζώνονται εύκολα.

Χρειάζεται συνεχής και πολυχρόνιος αγώνας για την κάθαρση από τα πάθη. Αυτός είναι ο αγώνας της μετανοίας. Κάθε ημέρα πρέπει να μετανοούμε για την παλαιότητά μας, δηλαδή την αμαρτωλότητά μας, την εμπάθειά μας, τον εγωκεντρισμό μας, την αδυναμία μας να αγαπήσουμε ολοκληρωτικά τον Θεό Πατέρα μας και τον συνάνθρωπό μας. Και κάθε ημέρα καλούμεθα να αγωνιζόμαστε για την αγάπη, την ταπείνωση, την καθαρά εξομολόγηση, την εγκράτεια, την δικαιοσύνη, την ανεξικακία, την προσευχή.

Έτσι γίνεται σιγά – σιγά μέσα μας μια νέα πνευματική γέννηση, η γέννηση του καινού ανθρώπου που είναι χαριτωμένος με την Χάρη του Θεού.

Όπως όμως κάθε τοκετός συνοδεύεται από ωδίνες, έτσι και η πνευματική γέννηση προϋποθέτει τις ωδίνες της μετανοίας. Όταν σταυρώνουμε τον παλαιό άνθρωπο πονάμε, αλλά τότε είναι που ανασταίνεται μέσα μας ο νέος άνθρωπος. Συσταυρωνόμαστε με τον Χριστό για να συναναστηθούμε μαζί Του.

Με τον υπομονητικό λοιπόν και καθημερινό μας αγώνα της μετανοίας θα απαλλαγούμε από τον παλαιό και πτωτικό άνθρωπο και θα μεταμορφωθούμε σε καινούς ανθρώπους. Αυτό συνέβη στην ζωή των αγίων μας, οι οποίοι με τους θαυμαστούς βίους τους μας δείχνουν τον δρόμο.

(Πηγή: Αγιορειτική Μαρτυρία, τ. 2, σ. 70)

Ο βίος του Αγίου Λουκά του Ιατρού (μέρος 7ο)

0
0

Ανάγνωση του βίου του Αγίου Λουκά του Ιατρού Αρχιεπσκόπου Συμφερουπόλεως.

Η ηχογράφηση έγινε στον ραδιοφωνικό σταθμό της Ιεράς Μητροπόλεως Λεμεσού. Διαβάζει ο Πρωτοσύγκελλος της Ι.Μ. Λεμεσού Αρχιμανδρίτης Ισαάκ.

Οφθαλμικές παθήσεις στους λαούς της Βίβλου (Δρ. Μιχαήλ Γ. Αγγέλου, Οφθαλμίατρος – Χειρούργος)

0
0

Ο Δρ. Μιχαήλ Γ. Αγγέλου, Οφθαλμίατρος – Χειρούργος στο πρώτο μέρος της συνέντευξής του στην Πεμπτουσία αναφέρεται στα νοσήματα των οφθαλμών και θεραπείες τους όπως ακριβώς ανευρίσκονται στα κείμενα τόσο τα βιβλικά όσο και τα εξωβιβλικά που σύμφωνα με τις χειρόγραφες πηγές αντιμετώπιζαν οι λαοί της Βίβλου.


Στα βήματα των Αλέξ. Παπαδιαμάντη και Ν. Γ. Πεντζίκη (Διονύσιος Στεργιούλας, Συγγραφέας)

0
0

Ο Διονύσιος Στεργιούλας μιλάει για το βιβλίο του Στέλιου Κούκου, «Ωριμάζει μέσα μου ο Παπαδιαμάντης» των εκδόσεων Λογείον, που παρουσιάστηκε το Σάββατο 22 Δεκεμβρίου στο καφέ “Ζώγια- Βιβλίο, τσάι και συμπάθεια”, στο πλαίσιο της έκθεσης ζωγραφικής του Στέλιου Κούκου, με τίτλο “Επί πτερύγων Αγγέλων”, που πραγματοποιείται στον ίδιο χώρο.

Αλίμονο στα μπρούντζα! (Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης († 1994))

0
0

20160107-1Αλίμονο και τρις αλίμονο στα μπρούντζα, που τα γυαλίζουν μερικοί άνθρωποι, και ξεγελάνε τον κόσμο ότι είναι χρυσάφι. (Σ’ αυτήν την περίπτωση βρίσκομαι και εγώ, ο ταλαίπωρος Παΐσιος. Εύχεσθε).

Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης

Πως να καθαρίσετε εσωτερικά τον φούρνο σας!

0
0

pos-na-katharisete-esoterika-to-fourno

Ο καθαρισμός του φούρνου, σας βοηθά να κρατήσετε σε άριστη κατάσταση τη λειτουργία του.

Επειδή οι φούρνοι έρχονται σε διάφορους τύπους, μπορείτε να επιλέξετε την καλύτερη μέθοδο καθαρισμού για το φούρνο σας με βάση τον τύπο της. Για παράδειγμα, μπορεί να είναι φούρνος αερίου ή ηλεκτρικός.

Καθαρισμός ηλεκτρικού φούρνου

Ένας ηλεκτρικός φούρνος έχει δύο θερμαντικά στοιχεία: ένα για ψήσιμο επάνω και ένα για ψήσιμο κάτω.
Ανοίξτε την πόρτα του φούρνου 8 έως 10 ίντσες και δοκιμάστε την ανύψωση της. Οι περισσότεροι φούρνοι έχουν ειδικούς μεντεσέδες που επιτρέπουν την αφαίρεση της πόρτας. Στη συνέχεια, μπορείτε εύκολα να καθαρίσετε βαθιά στο εσωτερικό του φούρνου. Μπορείτε επίσης να καθαρίσετε τη γυάλινη επιφάνεια και την εσωτερική επιφάνεια της πόρτας πάνω σε έναν επίπεδο πάγκο.

Για να καθαρίσετε τις κηλίδες από το φούρνο, σκορπίστε αλάτι όταν είναι ακόμη ζεστός και καθαρίζετε μόλις κρυώσει.

Καθαρισμός φούρνου με αέριοΜπορείτε να χρησιμοποιήσετε αυτόν τον φιλικό προς τους ανθρώπους τρόπο καθαρισμού του φούρνου για να κάνετε το εσωτερικό του φούρνου να λάμπει.

2 κουταλάκια του γλυκού βόρακα ή μαγειρική σόδα

2 κουταλιές της σούπας υγρό πιάτων

11/4 φλιτζάνια αμμωνίας

11/2 φλιτζάνια ζεστό νερό

Ανακατεύουμε τα υλικά και αφήνουμε να μουλιάσει για 30 λεπτά ή για και για όλη τη νύχτα. Στη συνέχεια σκουπίστε με ένα υγρό σφουγγάρι.

Πηγή: neadiatrofis.gr

Πώς πηγαίνεις και πώς μπαίνεις; (Άγιος Μάξιμος ο Γραικός)

0
0

20160107-2
«Κάθε φορά, που θέλεις να πας στην Εκκλησία, αν θέλεις, να είσαι συνεπής σε αυτά που λέει η αμώμητη πίστη μας, φρόντιζε να το θυμάσαι, να μη το ξεχνάς, ότι πηγαίνεις στο ολοκάθαρο παλάτι του Υψίστου. Εκεί, που είναι ο θρόνος Του. Εκεί, που αντηχεί άπαυστα ο αγγελικός ύμνος: άγιος, άγιος, άγιος, Κύριος Σαββαώθ!…

Πρόσεχε, λοιπόν, και πως πηγαίνεις, και πως μπαίνεις!… Αν η ψυχή σου είναι καθαρή από ψέμα, από μίσος, από έχθρες και κακίες, από επιθυμίες ρυπαρές, φόρεσε ρούχα απλά και ταπεινά, ρούχα που ταιριάζουν σε χριστιανούς (=όχι έξαλλα, όχι για επίδειξη, όχι ρούχα κοσμικών συνάξεων). Και πήγαινε στην Εκκλησία, με φόβο Θεού, με ταπείνωση, με αγάπη. Αν έτσι πας στην Εκκλησία, να το ξέρεις: Είσαι μακάριος και τρισμακάριος. Και στη ζωή αυτή! Και θα γίνεις ακόμη πιο μακάριος και τρισμακάριος, στην αιώνια ζωή!

Άγιος Μάξιμος ο Γραικός

Παρουσίαση τόμου αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς «Δογματική – Ορθόδοξη Φιλοσοφία της Αληθείας»

0
0

Με την ευκαιρία της νέας εκδόσεως της Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου του Σέρβου Αγίου Ιουστίνου (Πόποβιτς) του Τσέλιε, «Δογματική – Ορθόδοξη Φιλοσοφία της Αληθείας», η Ιερά Μονή διοργανώνει εκδήλωση για την παρουσίαση του τόμου, η οποία θα πραγματοποιηθεί στην Αθήνα την Δευτέρα 21 Ιανουαρίου 2019 και ώρα 7:00 μ.μ.στο θέατρο Παλλάς (επί της οδού Βουκουρεστίου).

Ο Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς είναι ένας από τους μεγαλύτερους θεολόγους της εποχής μας, πνευματικός πατέρας της Εκκλησίας της Σερβίας και όλης της Ορθοδοξίας, ομολογητής της πίστεως και φιλόσοφος του Αγίου Πνεύματος. Γεννήθηκε το 1894 ανήμερα του Ευαγγελισμού στην κωμόπολη Βράνιε της Νοτίου Σερβίας από ιερατική οικογένεια.Από την φύση του είχε φιλοσοφικό πνεύμα και διψούσε για την θεία και την ανθρώπινη γνώση. Σπούδασε στο Βελιγράδι, στην Αγία Πετρούπολη, στην Οξφόρδη, στην Αθήνα. Γνώριζε πολύ καλά οκτώ γλώσσες. Χρημάτισε καθηγητής του Πανεπιστημίου Βελιγραδίου. Διώχθηκε από το Πανεπιστήμιο το 1945 από το αθεϊστικό, ολοκληρωτικό καθεστώς που τότε κυβερνούσε στην Γιουγκοσλαβία. Στα συγγράμματά του που ανέρχονται σε 40 τόμους διακρίνεται έντονα η αγάπη του προς τον Θεάνθρωπο Χριστό, η Χριστοκεντρικότητα της διδασκαλίας του και η αγάπη και αφοσίωσή του στους Αγίους Πατέρες της Εκκλησίας. Κοιμήθηκε το 1979 ανήμερα του Ευαγγελισμού στην Μονή Τσέλιε, κλείνοντας με τον Ευαγγελισμό αυτόν τον επί γης βίο του, όπως και τον άρχισε. Στην Μονή Τσέλιε έζησε τα τελευταία συνεχή 28 χρόνια της ζωής του, ο τάφος του εκεί έχει γίνει τόπος προσκυνήματος για τουςΟρθοδόξους από όλο τον κόσμο. Το Πατριαρχείο Σερβίας τον Μάιο του 2010 κατάταξε επίσημα τον π. Ιουστίνο στο αγιολόγιο της Ορθοδόξου Εκκλησίας.

Η Δογματική του Αγίου Ιουστίνου, μολονότι χρησιμοποιήθηκε ως πανεπιστημιακό σύγγραμμα, είναι στην πραγματικότητα μία εμπειρική Δογματική, η οποία δείχνει στον πιστό την οργανική σχέση πίστεως και ζωής, πράξεως και θεωρίας. Είναι, όπως γράφει ο ίδιος, το «βιωμένο Ευαγγέλιο», το οποίο μπορεί να βιωθεί από κάθε πιστό, από την πιο απλή αμόρφωτη κατά κόσμον γριούλα έως και τον πιο ευφυή επιστήμονα. Η Δογματική αυτή αποτελεί ένα πολύ σημαντικό έργο για την καθολική και οικουμενική Ορθοδοξία.

Για τον Άγιο Ιουστίνο θα μιλήσουν ο Επίσκοπος πρώην Ερζεγοβίνης Αθανάσιος Γιέφτιτς, μαθητής του Αγίου Ιουστίνου, και ο Καθηγούμενος της Ι.Μ. Μονής Βατοπαιδίου Αρχιμ. Εφραίμ. Η παρουσίαση του τόμου της Δογματικής θα πραγματοποιηθεί από τον π. Νικόλαο Λουδοβίκο, καθηγητή της Δογματικής της Ανωτάτης Εκκλησιαστικής Ακαδημίας Θεσσαλονίκης. Η Ελληνική Βυζαντινή Χορωδία υπό την διεύθυνση του κ. Γεωργίου Ν. Κωνσταντίνου θα ψάλλει ύμνους προς τιμήν του Αγίου Ιουστίνου. Η εκδήλωση θα περατωθεί με την προβολήντοκιμαντέρ για την ζωή και το πρόσωπο του Αγίου Ιουστίνου.

Είσοδος ελεύθερη. Δελτία εισόδου θα μοιράζονται Σάββατο19 Ιανουαρίου,(ώρες 10:00-14:00) και Δευτέρα 21 Ιανουαρίου (ώρες 10:00-14:00)από το ταμείο του Θεάτρου Παλλάς, Βουκουρεστίου 5, Αθήνα. Θα τηρηθεί σειρά προτεραιότητας.

Χορηγός επικοινωνίας: ΠΕΜΠΤΟΥΣΙΑ

Δείτε εδώ το πρόγραμμα

Viewing all 34873 articles
Browse latest View live




Latest Images