Ομιλία του Ιερομονάχου Μύρωνος Σιμωνοπετρίτου με αφορμή την ευαγγελική περικοπή της Κυριακής Δ΄Ματθαίου. Η ομιλία έγινε στις 2 Ιουλίου 2017 στο αρχονταρίκι της Ι.Μ. Παντοκράτορος Σωτήρος Χριστού, Αγ. Αθανασίου Κερκύρας.

Η Εκκλησιαστική Χορωδία της Ιεράς Μητροπόλεως Λεμεσού «Ρωμανός ο Μελωδός» υπό την διεύθυνση του π. Νικόλαου Λυμπουρίδη ερμηνεύει μέλη της βυζαντινής και μεταβυζαντινής μελοποιΐας . Πρόκειται για συναυλία ενταγμένη στις ψαλτικές εκδηλώσεις του Ζ΄ Μουσικολογικού και Ψαλτικού Συνεδρίου του Ιδρύµατος Βυζαντινής Μουσικολογίας, που πραγµατοποιήθηκε το τριήµερο 18-20 Οκτωβρίου 2018, στην Αθήνα.

Πρόγραμμα:
1. «Ἡδυνθείη αὐτῷ ἡ διαλογή μου», στίχος των Ανοιξανταρίων, μέλος Ιωάννου τού Κλαδά (περί το 1400) σε σύντμηση Χουρμουζίου Χαρτοφύλακος († 1840), ήχος πλάγιος δ´.
2. «Ἀξίως τοῦ ὀνόματος», δοξαστικό των Εσπερίων του αγίου Γεωργίου, μέλος Ιακώβου Πρωτοψάλτου († 1800), ήχος πλάγιος β´.
3. «Την παγκόσμιον δόξαν», δοξαστικό θεοτοκίο της Οκτωήχου, μέλος Θεοφάνους Βατοπαιδινού, ήχος α´.
4. «Ἄξιόν ἐστιν ὡς ἀληθῶς», μεγαλυνάριο θεοτοκίο ψαλλόμενο στην θ. Λειτουργία του ι. Χρυσοστόμου, μέλος Μιχαήλ Χατζηαθανασίου (†1948), ήχος α´ επτάφωνος.

Μόνο ο Χριστός είναι το αληθινό φως, το κατ’ εξοχήν φως, το κυρίως φως, το ζωοπάροχο. Εν τούτοις οι άνθρωποι άφησαν το φως κι έτρεξαν να ψάχνουν μάταια για άλλα φώτα, που τάχα θα τους χαροποιήσουν. Όσοι ακολουθούν αυτό το φως της αληθείας καθίστανται υιοί φωτός, φωτόμορφα τέκνα της Εκκλησίας. Αφετηρία της νέας ζωής ως υιών του Θεού είναι το πανάγιο θέλημα του Πανάγαθου Θεού.

Μοναχός Μωυσής Αγιορείτης

Αν θέλεις να διορθώσεις κάποιον από τα σφάλματά του, μη νομίσεις πως θα το κατορθώσεις μόνο με τις δικές σου δυνάμεις. Αν προσπαθήσεις μόνος σου, ίσως και να τον βλάψεις ακόμα με τα πάθη σου, όπως με την υπερηφάνεια και τον εκνευρισμό που προκύπτει απ’ αυτήν.

Το κοινόν χρέος εξεπλήρωσε σε ηλικία 86 ετών ο σπουδαίος κλασικός φιλόλογος Φάνης Κακριδής, υιός του σπουδαίου κλασικιστή Ιωάννη Κακριδή. Ο σπουδαίος φιλόλογος και ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων άφησε πίσω του πλούσιο επιστημονικό έργο, και σημαντική παρακαταθήκη σε θέματα εκπαιδευτικής πολιτικής.

Ο Φάνης Κακριδής γεννήθηκε  το 1933 στην Αθήνα. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και στη συνέχεια στο Πανεπιστήμιο της Μαγεντίας και Τυβίγγης, όπου εργάστηκε και ως λέκτορας στο γνωστικό αντικείμενο της αρχαίας και νέας ελληνικής γλώσσας. Το 1964 εκλέχτηκε καθηγητής Κλασικής Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, όπου και παρέμεινε έως το 1982.  Θήτευσε, ακόμη, στα Πανεπιστήμια Κρήτης και Πάτρας και αφυπηρέτησε από το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων το 2000. Ασχολήθηκε με την επική ποίηση, το Αττικό δράμα και την κωμωδία του Αριστοφάνη, αλλά και με θέματα διδακτικής, αναλυτικών προγραμμάτων και μετάφρασης. Σημαντικό έργο του είναι η Αρχαία Ελληνική Γραμματολογία, που προορίζεται για καθηγητές και μαθητές της Μέσης Εκπαίδευσης.

Αιωνία και άληστος η μνήμη του.

Tο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών διοργανώνει Επιστημονικό Συνέδριο με τίτλο: «Το ελληνικό θεατρικό έντυπο από τον 19ο στον 21ο αιώνα». Οι εργασίες του Συνεδρίου θα θα πραγματοποιηθεί στο Κεντρικό Κτήριο του ΕΚΠΑ, στο Αμφιθέατρο «Άλκης Αργυριάδης», στις 17-18-19 Ιανουαρίου 2019.

Αντικείμενο του συνεδρίου είναι η ανάδειξη των συνθηκών παραγωγής, κυκλοφορίας και πρόσληψης κάθε είδους έντυπης έκδοσης σχετικής με το θέατρο από τον 19ο αιώνα έως σήμερα. Η προσέγγιση που προτείνεται είναι ανοικτή και περιλαμβάνει ειδικά θεατρικά/θεατρολογικά περιοδικά και εφημερίδες, θεατρικά προγράμματα (μορφή, περιεχόμενο, εξέλιξη στον χρόνο, κ.λπ.), εκδότες και εκδοτικούς οίκους που διακρίθηκαν για την ιδιαίτερη προσφορά τους στην έκδοση θεατρικών έργων ή θεωρητικών κειμένων για το θέατρο, κλπ. Το συνέδριο ενδιαφέρεται ακόμη να διερευνήσει τις μεταβολές που η ψηφιακή μετάβαση επιφέρει στα θεατρικά έντυπα καθώς και τον ρόλο του διαδικτύου στη δημιουργία και διάχυση των σχετικών έργων.

Στο συνέδριο θα συμμετάσχουν 74 ομιλητές πανεπιστημιακοί, ερευνητές, ειδικοί επιστήμονες, διδάκτορες και υποψήφιοι διδάκτορες από τους χώρους της Θεατρολογίας, της Φιλολογίας, της Ιστορίας του Βιβλίου και της Αρχειονομίας με ευρεία θεματική που ενδιαφέρει μελετητές του Θεάτρου, των Νεοελληνικών Γραμμάτων, του Τύπου και της Εκδοτικής Ιστορίας.

Οι εισηγήσεις θα αναπτύξουν ζητήματα και ερευνητικά πορίσματα που εντάσσονται στους θεματικούς άξονες:

• Θεατρικές εκδόσεις και σειρές (Θεατρικά έργα-Μελέτες)
• Εκδότες – Τυπογραφεία
• Θεατρικά Περιοδικά και Εφημερίδες
• Θεατρικά Προγράμματα
• Η παρουσία του θεάτρου σε μη θεατρικά περιοδικά και εφημερίδες
• Αναγνωστικό κοινό και θεατρικό έντυπο
• Η αγορά του θεατρικού εντύπου
• Κρατική πολιτική – Οικονομικές ενισχύσεις – Βραβεύσεις
• Λογοκρισία
• Ψηφιακή μετάβαση και θεατρικό έντυπο

Το Συνέδριο θα πραγματοποιηθεί στο Κεντρικό Κτήριο του ΕΚΠΑ, στο Αμφιθέατρο «Άλκης Αργυριάδης», στις 17-18-19 Ιανουαρίου 2019 και είναι ανοικτό σε κάθε ακροατή που ενδιαφέρεται να το παρακολουθήσει.

Για το πρόγραμμα βλέπε εδώ

We forget that, if we judge others, God will also judge us. We forget that we have no right to judge our neighbour, because it’s not our business, but that of God, Who is the Supreme Judge and Who alone knows our heart and can deliver a fair verdict. But we judge our neighbours, and often enough very harshly. We don’t think that perhaps they’ve already repented and that their sins have been forgiven because of this deep repentance.

Η Παναγία Σουμελά φρουρός των βόρειων συνόρων της Ελλάδας, ιερό κέντρο του ανά τον κόσμο ποντιακού ελληνισμού.

Στις πλαγιές του Βερμίου, κοντά στο χωριό Καστανιά, βρίσκονται οι εγκαταστάσεις της του Ιερού Προσκυνήματος «Ι.Μ. Παναγίας Σουμελά». Πρόκειται για μια προσπάθεια αναβίωσης της περίφημης ομώνυμης Μονής, τα ερείπια της οποίας σώζονται στο όρος Μελά, κοντά στην Τραπεζούντα του Πόντου.

Την πρωτοβουλία αυτή ανέλαβαν οι Πόντιοι, με πρωτεργάτη τον Φίλωνα Κτενίδη, ιδρυτή του Σωματείου «Παναγία Σουμελά», το 1950 και ήδη στις αρχές του 1951 άρχισε να υλοποιείται. Τον Αύγουστο μάλιστα του ίδιου έτους μεταφέρθηκε η εφέστια εικόνα της Παναγίας που ζωγράφισε ο ίδιος ο Ευαγγελιστής Λουκάς από το Βυζαντινό Μουσείο Αθηνών, όπου και φυλάσσονταν.

Το  προσκύνημα είναι πανελλήνιας ακτινοβολίας και πλήθη πιστών περνούν για να προσκυνήσουν τη θαυματουργή εικόνα, ενώ χιλιάδες χριστιανοί συρρέουν τις ημέρες της πανηγύρεως.

«Δύο λέξεις που θυμίζουν τη ζωή, τα μαρτύρια και τους αγώνες του Ποντιακού Ελληνισμού»

Η Εικόνα της Παναγίας κατά την παράδοση είναι έργο του Ευαγγελιστή Λουκά. Αυτός ήταν ο άνθρωπος ο οποίος αποτύπωσε τη μορφή της Παναγίας πάνω σε ξύλο. Η εικόνα της Σουμελά μετά την κοίμηση του Ευαγγελιστού μεταφέρεται από τον μαθητή του Ανανία στην Αθήνα. «Στα τέλη του τετάρτου αιώνα (386 μ.Χ.) πέταξε η «Αθηνιώτισσα» Παναγία για το όρος Μελά του Πόντου». 
Με εντολή και προτροπή της Παναγίας οι πρώτοι οικίτορες μετά την Παναγία του 
όρους Μελά του Πόντου είναι οι Βαρνάβας και Σωφρόνιος οι και κτήτορες της 
Ιεράς Μονής Της. Από το 386 μ.Χ. έως το 1922 μ.Χ. ζει στον ηρωικό και
συνάμα μαρτυρικό Πόντο η Παναγία. «Απίστευτα γεγονότα συμπορεύονται με τη ζωή της Σουμελιώτισσας Πίσω από τα γεγονότα αυτά αισθάνεται κανείς την αγωνία και τον αγώνα της Σουμελιώτισσας που πασχίζει πώς να
προστατέψει την πίστη και το γένος και να διατηρήσει αναλλοίωτη την
Ελληνορθόδοξη ταυτότητά του και άσβεστη την εθνική και ιστορική του
μνήμη» 
«Ήρθαν όμως πιο δύσκολες, πιο τραγικές μέρες με τον
ξεριζωμό (1922-1924). Τίποτε δεν μπόρεσε να ματαιώσει τον επάρατο
ξεριζωμό Με τον ξεριζωμό, η Σουμελιώτισσα τάφηκε, με κοπετούς και
θρήνους, από τους τελευταίους μοναχούς Της, στα αγιασμένα χώματά Της.
Δέκα χρόνια θαμμένη Η απεριόριστη αγάπη των ξεριζωμένων και 
η λαχτάρα τους να ξαναπροσκυνήσουν την εικόνα Της, θέριευε την ελπίδα της απελευθέρωσής Της Η πίστη και η τόλμη έφεραν το προσδοκώμενο
αποτέλεσμα ήρθαν στο φως η Εικόνα, ο πολύτιμος Σταυρός με το
Τίμιος Ξύλο και το χειρόγραφο Ευαγγέλιο, που ήταν θαμμένα κοντά στο
παρεκκλήσι της Αγίας Βαρβάρας» και το 1931 επιστρέφουν στην Ελλάδα 
στο Βυζαντινό Μουσείο Αθηνών. «Είκοσι χρόνια μουσειακό αντικείμενο 
Η Παναγία και πάλι φώτισε ένα νοσταλγό Και η φαεινή εκείνη ιδέα
του Φ. Κτενίδη δεν άργησε να γίνει πραγματικότητα η Εικόνα
παραδόθηκε στο Σωματείο «Παναγία Σουμελά» και το 1952 ενθρονίστηκε, με
κάθε επισημότητα στην καινούργια Της βίγλα, πάνω στο υψίπεδο του
Βερμίου Κανείς δεν ήταν δυνατόν να υποψιαστεί ότι η Παναγία
Σουμελά σε λίγα μέσα χρόνια θα γινόταν Πανελλήνιο Προσκύνημα με παγκόσμια φήμη».

Η Παναγίας Σουμελά εορτάζει στις 15 Αυγούστου, ημέρα της Κοιμήσεως της
Θεοτόκου.

Πηγή: orthodoxianewsagency.gr

Την Κυριακή 13 Ιανουαρίου, στις 13:00 στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος / Greek Film Archive (κινηματογράφος Λαΐς) Ιερά Οδός 48 & Μεγάλου Αλεξάνδρου, Κεραμεικός (Σταθμός μετρό ΚΕΡΑΜΕΙΚΟΣ), θα γίνει προβολή της ταινίας «ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ ΑΝΤΙ-ΠΑΡΑΜΥΘΙ». Θα ακολουθήσει συζήτηση. Η είσοδος είναι ελεύθερη.

Διασκευή σεναρίου: + π. Κωνσταντίνος Στρατηγόπουλος
Από το διήγημα του: + Ηλία Βουλγαράκη, καθηγητή Θεολογικής Σχολής
Εκτέλεση παραγωγής: Viewmaster films
Παραγωγή: ΤΕΧΝΑΒΑ
Σκηνοθεσία: Ευθύμης Χατζής

Μετά την προβολή της ταινίας θα μιλήσουν:
– ο Ευθύμης Χατζής, σκηνοθέτης
– ο Παναγιώτης Κλειδαράς, υπεύθυνος φωτογραφίας
– ο Σύμβουλος στο έργο, Γιώργος Αλεβιζόπουλος
– ο Κινέζος ηθοποιός Χάο και
– ο Κώστας Γανωτής.

Τη συζήτηση θα συντονίσει η Σοφία Χατζή, ραδιοφωνική παραγωγός

Δεν πρέπει να απελπιζόμαστε, όταν αγωνιζόμαστε αλλά δεν βλέπουμε καμιά πρόοδο παρά μόνο μηδενικά συνέχεια. Όλοι οι άνθρωποι μηδενικά κάνουμε, ποιος περισσότερα και ποιος λιγότερα. Βλέποντας ο Χριστός τη μικρή μας προσπάθεια, βάζει ανάλογα μια μονάδα στην αρχή και έτσι παίρνουν αξία τα μηδενικά μας και βλέπουμε λίγη προκοπή. Γιʼ αυτό δεν πρέπει να απελπιζόμαστε, αλλά να ελπίζουμε στο Θεό.

Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης

Κατά τη φθινοπωρινή και χειμερινή περίοδο οι πράσινες σαλάτες έχουν την τιμητική τους, προσφέροντας μεγάλη ποικιλία σε συνδυασμούς υλικών και γεύσεων.
Βέβαια, είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς πράσινη σαλάτα χωρίς μαρούλι, καθώς πρόκειται για ένα βασικό της συστατικό. Ας δούμε λοιπόν, τι θρεπτικά συστατικά έχει να μας προσφέρει.

Το μαρούλι αποτελεί εξαιρετική πηγή βιταμίνης Κ, η οποία είναι απαραίτητη για τη φυσιολογική διαδικασία πήξης του αίματος και πολύτιμη για την υγεία των οστών. Παράλληλα, είναι πλούσιο σε συστατικά που προστατεύουν την όραση και την υγεία των ματιών, όπως το β-καροτένιο, που μετατρέπεται στο σώμα σε βιταμίνη Α, και τα καροτενοειδή λουτεΐνη και ζεαξανθίνη.

Από την άλλη, περιέχει σημαντική ποσότητα φυλλικού οξέος, καθώς και μικρότερα ποσά άλλων βιταμινών του συμπλέγματος Β και βιταμίνης C. Τέλος, τη θρεπτική αξία του μαρουλιού συμπληρώνουν οι φυτικές ίνες και ορισμένα πολύτιμα μέταλλα και ιχνοστοιχεία, όπως ο σίδηρος, το μαγγάνιο, το κάλιο, ο φώσφορος και το ασβέστιο.

Πηγή: neadiatrfofis.gr

Με ιδιαίτερη λαμπρότητα εορτάστηκαν και εφέτος τα Θεοφάνεια και ο αγιασμός των υδάτων του ποταμού Ίζαρ, που διασχίζει το Μόναχο.

Μετά την καθιερωμένη Θεία Λειτουργία και το Μέγα Αγιασμό στις τρεις Ενορίες του Μονάχου, ο ιερός κλήρος και ο λαός μετέβησαν στην κεντρική γέφυρα του Μονάχου, απέναντι από το Γερμανικό Μουσείο, (το μεγαλύτερο τεχνικό μουσείο στον κόσμο), όπου και τέλεσαν την ακολουθία του αγιασμού του ποταμού Ίζαρ, που πηγάζει από τις Άλπεις και διασχίζει το Μόναχο.

Στη τελετή υπήρξε και μια συγκινητική πρωτοπυπία. Για πρώτη φορά ανέσυρε από τα παγωμένα νερά του ποταμού τον τίμιο Σταυρό μία μαθήτρια 11 ετών, η Καίτη Μαντζαρίδη. Η Καίτη «ζήλεψε» τα αδέλφια της Γεώργιο, 19 ετών και Αλέξανδρο 18 ετών, οι οποίοι για τέταρτη συνεχή χρονιά, παρά το ψύχος «βουτούν» στα παγωμένα νερά του ποταμού για να ανασύρουν τον Σταυρό. Και τα τρία αδέλφια είναι εγγόνια του ομότιμου καθηγητή της Θεολογικής Σχολής Θεσσαλονίκης κ. Γεωργίου Μαντζαρίδη.

Την τελετή του Αγιασμού τέλεσαν ο Αρχιερατικός Επίτροπος Βαυαρίας και προιστάμενος της ιστορικής Σαλβάτορκιρχε, Αρχιμανδρίτης Πέτρος Κλιτς, ο Αρχιμανδρίτης Γεώργιος Σιώμος, προιστάμενος της Ενορίας Αγίων Πάντων Μονάχου και ο Πρωτοπρεσβύτερος του Πατριαρχείου Αντιοχείας π. Fayez Mansour. Τους βυζαντινούς ύμνους ἐψαλλε καλλιφωνότατα ο καθηγητής της Ορθοδόξου Θεολογίας στο Πανεπιστήμιο Μονάχου κ. Αθανάσιος Βλέτσης, πλαισιούμενος από μέλη του Βυζαντινού χορού Ιεροψαλτών. Το τροπάριο των Θεοφανείων εψάλλη σε διάφορες γλώσσες, ελληνικά, σερβικά συριακά, και τα αναγνώσματα στα ελληνικά και γερμανικά.

Παρέστησαν ο Πρωτοπρεσβύτερος Απόστολος Μαλαμούσης, ο Πρωτοπρεσβύτερος Γεώργιος Βλέτσης, ο Πρεσβύτερος-Οικονόμος Πλούταρχος Κωσταντινίδης, ο εκπρόσωπος της Ρωμαιοκαθολικής Αρχιεπισκοπής Μονάχου Alexander Hoffmann, η Ευαγγελική Πάστορας Barbara Kittelberger, ο πρόεδρος της Ομάδος των Χριστιανικών Εκκλησιών Μονάχου, πάστορας Gottfried v. Segnitz, εκπρόσωπος του Δημαρχείου Μονάχου και άλλοι βαυαροί επίσημοι.

Από πλευράς της Παροικίας μας παρέστη η Γενική Πρόξενος κ. Παναγιώτα Κωνσταντινοπούλου, η οποία και απηύθυνε χαιρετισμό, πρόεδροι και μέλη ελληνικών οργανισμών και συλλόγων, μεταξύ των οποίων ο πρόεδρος της Ελληνικής Ακαδημίας Μονάχου κ. Σταύρος Κωσταντινίδης, η πρόεδρος της Λέσχης Ελλήνων Επιστημόνων κ. Φανή Αθέρα, η κ. Αναστασία Ντικ (Σύλλογος Ποντίων) ο Νίκος Μαρής (Σύλλογος Κρητών), ο δημοσιογράφος Γεώργιος Παππάς, η πρόεδρος του Βαυαρικού Συλλόγου πλωτών Σχεδίων ποταμού Ίσαρ κ. Helga Lauterbach κ.α.

Η βαυαρική τηλεόραση παρουσίασε σε τρίλεπτη εκπομπή τον αγιασμό του Ίζαρ με ιδιαίτερη αναφορά στους κολυμβητές που ανέσυραν τον Σταυρό και οι τοπικές εφημερίδες αναφέρθηκαν στο γεγονός αυτό.

Η Αδελφότης των Οφφικιάλων του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής Απόστολος Μάρκος» εχει την τιμή να σας προσκαλέσει στην καθιερωμένη κοπή της Αγιοβασιλόπιτας, η οποία θα πραγματοποιηθεί την Παρασκευή, 11 Ιανουαρίου 2019 και ώρα 19.00, στον Ιερό Ναό του Αγίοu Αθανασίου του Μετοχίου του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής στην Άνω Κυψέλη, Πυθίας 49 και Κρίσσης 58-60.

Μετά την εισήγηση του Προέδρου Άρχοντος Μ. Πρωτεκδίκου, Καθηγητού κ. Θεοδώρου Ι. Παναγοπούλου για τον απολογισμό δραστηριότητος της Αδελφότητος, θα ομιλήσει η Αρχόντισσα Διαδασκάλισα του Γένους κυρία Ισμήνη Κριάρη, καθηγήτρια και Πρύτανις του Παντείου Πανεπιστημίου με θέμα:

«Ο Στρατής Τσίρκας και ο Ναγκίμπ Μαχφούζ. Δύο ξεχωριστοί συγγραφείς της Αιγύπτου».

Της κοπής θα προηγηθούν επίκαιροι ύμνοι από την Χορωδία του Παντείου Πανεπιστημίου υπό τη διεύθυνση του κυρίου Γιάννη Βρυζάκη.

Η ανωτέρω χορωδία θα αποδώσει Ελληνικά τραγούδια.

Η εκδήλωση θα κλείσει με την καθιερωμένη κοπή της Αγιοβασιλόπιτας από τον εκπρόσωπο του Μακαριωτάτου Πάπα και Πατριάρχου Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ. Θεοδώρου Β’, Μητροπολίτη Γουινέας κ. Γεώργιο.

Θα επακολουθήσει δεξίωση.

Προσκαλείσθε να παρευρεθείτε.

36 χρόνια μετά τη δημιουργία του, ένα από τα πιο σημαντικά έργα μοντέρνας τέχνης της Κύπρου βγαίνει από την αφάνεια και παίρνει τη θέση που του αρμόζει. Τι κι αν ο ίδιος ο δημιουργός του δεν πίστευε ότι ο Ποιητής θα τα κατάφερνε.

Φωτογραφίες: Θεοδώρα Ιακώβου

Η πρώτη επαφή με τον Κώστα Βαρώτσο έγινε (μέσω τηλεφώνου) λίγο καιρό πριν, μετά που θυμηθήκαμε, στο πλαίσιο μιας συζήτησης στο γραφείο, ότι ο «Ποιητής», το διάσημο γυάλινο γλυπτό του, βρίσκεται για συντήρηση. Γνωρίζαμε ότι τελικός προορισμός του γλυπτού θα ήταν η πλατεία του Παλιού Δημαρχείου, πλην όμως δεν είχαμε νέα του για καιρό. «Έρχομαι στην Κύπρο σε δύο ημέρες για να αρχίσουμε τη μεταφορά και την αναδόμηση τού “Ποιητή”. Νιώθω πολύ περήφανος για την αλλαγή αυτή, επιτέλους το έργο θα αναδειχθεί όπως πρέπει», μου είχε πει στο τηλέφωνο ο διεθνώς καταξιωμένος Έλληνας γλύπτης, ενώ αμέσως μετά δώσαμε ραντεβού κάτω από το -υπό κατασκευή- γλυπτό.

«Βλέπεις αυτό το graffiti εκεί πάνω;», μου είπε, με το που πλησιάσαμε το γλυπτό. «Αυτό που γράφει “Κατά συρροή ονειροπόλος”. Το ξεχώρισα από την πρώτη μέρα που ήρθα εδώ για τον Ποιητή. Θα μπορούσε να ήταν τίτλος από ένα ποίημα του. Γι’ αυτό μου αρέσει να εκθέτω τα έργα μου σε δημόσιους χώρους, για αυτή την αυθόρμητη τέχνη που ξεχειλίζει από παντού».

Όταν φτιάχνεις κάτι για ένα δημόσιο χώρο, είναι λες και φτιάχνεις κάτι για να μπει στο σαλόνι του σπιτιού του κόσμου. Πρέπει να το κάνεις να ταιριάξει, γιατί ο απλός θεατής θα σου πει στα ίσα εάν του αρέσει ή όχι, άσχετα αν το καταλαβαίνει.

Είναι, όντως, άλλη η δυναμική της τέχνης που εκτίθεται δημόσια, σε σχέση με την τέχνη που μπαίνει σε μία gallery;

Είναι διαφορετική η πρόθεση. Στο δημόσιο έργο ο καλλιτέχνης είναι ο φορέας, δεν είναι δικό του το έργο αλλά του τόπου. Η δική δουλειά μου, ως δημιουργού, είναι να αντιληφθώ το πολιτιστικό φαινόμενο, την ιστορική στιγμή του περιβάλλοντα χώρου και να χτίσω πάνω σ’ αυτό. Διαφορετικά, το έργο θα είναι ξένο προς τον τόπο. Όταν φτιάχνεις κάτι για ένα δημόσιο χώρο, είναι λες και φτιάχνεις κάτι για να μπει στο σαλόνι του σπιτιού του κόσμου. Πρέπει να το κάνεις να ταιριάξει, γιατί ο απλός θεατής θα σου πει στα ίσα εάν του αρέσει ή όχι, άσχετα αν το καταλαβαίνει.

Σε μία γκαλερί, από την άλλη, ή σε ένα μουσείο, νιώθεις ότι βρίσκεσαι σε ένα εργαστήριο που πειραματίζεσαι. Εκεί απευθύνεσαι σε ειδικούς, σε συναδέλφους, που με την κριτική τους σε οδηγούν αλλιώς. Άλλωστε, ο εικαστικός χώρος είναι ένας αρκετά απομονωμένος και εγωκεντρικός χώρος. Είμαστε μερικές χιλιάδες οι οποίοι περιφερόμαστε από πόλη σε πόλη, σε όλο τον κόσμο και αυτοθαυμαζόμαστε. Η επαφή με τον απλό θεατή είναι αυτή που σε γειώνει.

Ο Ποιητής ήταν κάτι εφήμερο, για μία σημαντική έκθεση στην Κύπρο, δεν είχε γίνει για να αντέξει χρόνια.

Τα ογκώδη έργα υπερτερούν σε σχέση με τα μικρότερα ή όχι κατ’ ανάγκη;

Το μέγεθος του έργου έχει σχέση με τον τόπο που το εκθέτεις. Στην ουσία, είναι φορμαλιστικό το πρόβλημα. Σ’ έναν εξωτερικό χώρο σίγουρα θα βάλεις ένα πιο μεγάλο έργο. Το μέγεθος, όμως, δεν έχει σημασία. Σε πρόσφατη έκθεση στη Ρώμη, που πήγα με το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Αθήνας, εξέθεσα έργο μου που είχα φτιάξει το 1980 και είχε μέγεθος 30Χ30cm, το ήξεραν όλοι και το θαύμαζαν. Άρα ένα πολύ μικρό έργο μπορεί να αλλάξει την ιστορία της τέχνης.

36 χρόνια μετά τη δημιουργία του Ποιητή, μπορούμε να πούμε ότι άλλαξε ο συμβολισμός του;

Το πρόβλημα που έχουμε όλοι μας είναι η αντίληψη του πραγματικού χρόνου, αφού συνήθως ζούμε είτε στο παρελθόν είτε στο μέλλον. Το να αντιληφθείς τον πραγματικό χρόνο είναι το πιο δύσκολο πράγμα διότι εκείνη τη στιγμή τον ζεις. Όταν ένα έργο τέχνης ταυτιστεί με τον πραγματικό χρόνο της στιγμής που γίνεται, τότε γίνεται διαχρονικό και συμπυκνώνει δυνάμεις μέσα του που με έναν περίεργο τρόπο έχουν πάντα να δώσουν κάτι.

Ο Δρομέας στην Αθήνα, όταν έγινε, ήταν μια πολύ αισιόδοξη στιγμή για την Ελλάδα. Μπαίναμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση και όλοι ήμασταν χαρούμενοι, αφού κοιτάζαμε το μέλλον με αισιοδοξία. Σήμερα ο Δρομέας βρίσκεται σε μία φαλιρισμένη χώρα που διακατέχεται από απαισιοδοξία. Ο ρόλος του, πλέον έχει γίνει υποκινητικός. Υποκινεί την κοινωνία να πάει μπροστά, απέκτησε άλλο μήνυμα. Το ίδιο και ο Ποιητής. Το 1983, ήταν ένα σύμβολο αντίστασης, μια κραυγή απέναντι στις τρομερές αδικίες που γινόντουσαν τότε. Αυτή τη στιγμή η Κύπρος σηκώνει το ανάστημά της, παρά το ξύλο που έχει φάει τα τελευταία χρόνια, και ο Ποιητής σηκώνει ανάστημα και λέει “θα τα βγάλω πέρα όσο κι αν βαράτε εσείς”.

Έχω μια πρωτιά ως καλλιτέχνης, ποτέ μέχρι σήμερα έργο μου δεν έχει βανδαλιστεί από κατοίκους. Έχουν βανδαλιστεί έργα μου από την εξουσία, απ’ αυτούς κινδυνεύω, όχι από τον απλό κόσμο.

Έχετε δηλώσει ότι “εδώ που κάποτε μιλούσε η πολιτική πλέον θα μιλάει η τέχνη”. Θεωρείτε πώς η τέχνη μπορεί να αποτελέσει αντιστάθμισμα στην πολιτική στειρότητα.

Η τέχνη δεν μπορεί να σώσει τον κόσμο, αυτά είναι φλυαρίες. Η τέχνη δεν μπορεί να δώσει πολιτικές λύσεις, δεν μπορεί να παίξει το ρόλο κάποιου άλλου. Αυτό που μπορεί να κάνει, είναι ένα μασάζ στο μυ του αντιληπτικού συστήματος των ανθρώπων ούτως ώστε να αντιλαμβάνεσαι την πραγματικότητα με μεγαλύτερη ευαισθησία.

Αυτό δεν είναι μια μορφή πολιτικής;

Είναι, όχι όμως με την κομματική έννοια. Από τη στιγμή που τοποθετείς και αντιπαρατίθεσαι στο δημόσιο χώρο, είναι μια πολιτική πράξη. Οι πολιτικοί είναι η έκφραση του πολιτισμικού προϊόντος που παράγεται σε μία περιοχή. Συνήθως οι πολιτικοί αντί να εκφράζουν αυτή την παραγωγή, νομίζουν ότι αυτοί είναι το έργο τέχνης, νομίζουν ότι αυτοί είναι το γλυπτό.

Είμαστε μερικές χιλιάδες οι οποίοι περιφερόμαστε από πόλη σε πόλη, σε όλο τον κόσμο και αυτοθαυμαζόμαστε. Η επαφή με τον απλό θεατή είναι αυτή που σε γειώνει.

Ο ποιητής, ένα έργο 36 ετών, τοποθετείται δίπλα από ένα σύγχρονο φουτουριστικό αρχιτεκτόνημα, παρόλα αυτά μοιάζει τόσο φρέσκο και αρμονικό δίπλα του. Ποιο είναι το στοιχείο που προσδίδει στα έργα σας αυτή τη διαχρονικότητα;

Όπως είπα και πριν, όταν ένα έργο αποκτήσει ταύτιση με τον πραγματικό χρόνο γίνεται διαχρονικό. Δεν περίμενα ότι αυτό το έργο θα άντεχε τόσα χρόνια, δεν φανταζόμουν, τότε, κάτι τέτοιο. Ένα έργο καταχωνιασμένο μέσα στην Πύλη Αμμοχώστου, που δεν το έβλεπε κανείς, σκονισμένο, κι όμως κατάφερε να γίνει γνωστό σε όλο τον κόσμο. Όλη αυτή η ενέργειά του δούλεψε υπόγεια και επηρέασε, αν θέλεις, γενιές καλλιτεχνών. Αυτή είναι η μαγεία της τέχνης.

Ένα έργο που εκτίθεται σε δημόσιο χώρο παύει να ανήκει στο δημιουργό του;

Όταν μπαίνει ένα έργο στο δημόσιο χώρο, μπαίνει σε μία επικίνδυνη ζώνη. Είναι σαν ένα παιδί που φεύγει και πάει μόνο του κι εσύ είσαι μακριά. Δεν μπορείς να κάνεις τίποτα. Είναι στο χέρι του πια να αυτοπροστατευθεί. Το ίδιο συμβαίνει και με τα έργα που εκτίθενται σε δημόσιο χώρο.

Πόσο δύσκολη ήταν η αποδόμηση και η επαναδημιουργία του; Τι κερδίσατε ή χάσατε μέσω αυτής της διαδικασία;

Αυτή η διαδικασία ήταν όλη ένα κέρδος γιατί ναι μεν άντεξε 36 χρόνια, αλλά δεν ξέρω αν θα άντεχε άλλα 36 με την τεχνική που το είχαμε φτιάξει τότε. Ήταν το πρώτο μου έργο με γυαλί, δεν είχα τις κατάλληλες γνώσεις και φυσικά τα τεχνικά προβλήματα ήταν πολλά. Ο Ποιητής ήταν κάτι εφήμερο, για μία σημαντική έκθεση στην Κύπρο, δεν είχε γίνει για να αντέξει χρόνια. Με την μεταφορά του το φτιάξαμε πολύ πιο στέρεο και ανθεκτικό, έχοντας πλέον τη γνώση και την εμπειρία.

Όταν ένα έργο τέχνης ταυτιστεί με τον πραγματικό χρόνο της στιγμής που γίνεται, τότε γίνεται διαχρονικό και συμπυκνώνει δυνάμεις μέσα του που με έναν περίεργο τρόπο έχουν πάντα να δώσουν κάτι.

Πρόκειται για ένα εύθραυστο έργο, σας φοβίζει αυτό;

Έχω μια πρωτιά ως καλλιτέχνης, ποτέ μέχρι σήμερα έργο μου δεν έχει βανδαλιστεί από κατοίκους. Έχουν βανδαλιστεί έργα μου από την εξουσία, απ’ αυτούς κινδυνεύω, όχι από τον απλό κόσμο. Ο απλός κόσμος συνήθως αγαπάει τα έργα μου και τα προστατεύει. Από την άλλη η εξουσία έχει πετάξει πολλές φορές πράγματά μου στα σκουπίδια γιατί δεν ταίριαζαν με τη λογική τους. Ωστόσο, για την ασφάλεια του κόσμου, ένεκα των αιχμηρών κομματιών γυαλιού, περιμετρικά θα μπει προστατευτικό γυαλί ενώ θα φυτευτεί χαμηλή βλάστηση.

Γνωρίζετε πώς θα αξιοποιηθεί το κτήριο του παλιού δημαρχείου;

Όχι, δεν έχω ιδέα. Αλλά είναι ένα πολύ ωραίο κτήριο το οποίο καλό θα ήταν να παραμείνει ενεργό, διότι πρόκειται για ένα ιστορικό κτήριο, ένα διαμαντάκι μέσα στην πόλη το οποίο δίνει και αυτή την αίσθηση της διαστρωμάτωσης. Υπάρχει το παλιό, η μοντέρνα πλατεία της Hadid και ο Ποιητής ανάμεσά τους, που ενώνει το παλιό με το καινούργιο. Άλλωστε ο Ποιητής είναι ένα κυπριακό έργο, είναι η παρουσία του πολιτισμού της Κύπρου.

Ξέρεις, ο Ποιητής είναι ένα έργο που παρήχθη από την Κύπρο. Είναι μια πρόταση της Κύπρου στη διεθνή εικαστική κοινότητα. Το 1983 η Κύπρος είπε «Ποιητής» και σήμερα επιβεβαιώνεται η πρόταση που είχε κάνει πριν 36 χρόνια. Πόσο μπροστά ήταν, τότε, ο Ποιητής και πόσοι τον ακολούθησαν με καθυστέρηση.

Η τέχνη δεν μπορεί να σώσει τον κόσμο, αυτά είναι φλυαρίες.

Πέραν από τον «Ποιητή» επιστρέψατε στην Κύπρο καλλιτεχνικά, πρώτη φορά, με δική σας ατομική έκθεση. Τι περιλαμβάνει;

Στην ουσία είναι η πρώτη φορά που θα συναντήσω το φιλότεχνο κοινό της Κύπρου, αφού μέχρι τώρα είχα να κάνω με τον απλό κόσμο και δεν σου κρύβω ότι έχω λίγη αγωνία.

Είναι μια έκθεση που γίνεται με πρωτοβουλία της ομάδας της Alpha C.K. Art Gallery, και θα δείξω διαχρονικά έργα μου από το 1990 έως σήμερα. Ήθελα να δείξω μια πορεία με διάφορες ημερομηνίες. Είναι μια έκθεση διαχρονική, που κάνει βόλτα σε όλα τα χρόνια της πορείας μου (σ.σ. η έκθεση θα έχει διάρκεια μέχρι τις 22 Δεκεμβρίου).

Δικαιούται ένας καλλιτέχνης του δικού σας βεληνεκούς να έχει αγωνία;

Πάντα έχεις αγωνία. Ακόμα και τώρα, που έκανα τον Ποιητή, είχα αγωνία. Όταν λες “του αλλάζουμε τοποθεσία”, ποτέ δεν ξέρεις σίγουρα αν θα ταιριάζει. Ποτέ δεν μπορείς να είσαι σίγουρος για τίποτα. Η δημιουργία ενός έργου κάθε φορά είναι μια χαοτική διαδικασία που εξαρτάται από πολλούς παράγοντες.

Πηγή: city.sigmalive.com

Το κάπνισμα και ο διαβήτης από μόνα τους είναι επιβαρυντικά για την υγεία ενός ανθρώπου και πιθανώς θανατηφόρα. Aν όμως συνδυαστούν στο ίδιο άτομο, τότε αυξάνουν σημαντικά τον κίνδυνο πρόωρου θανάτου του, σύμφωνα με μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα.
Οι φανατικοί καπνιστές που επιπλέον είναι διαβητικοί, αντιμετωπίζουν διπλάσιο κίνδυνο πρόωρου θανάτου, σε σχέση με τους καπνιστές που δεν έχουν διαβήτη.
Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου του Κολοράντο στο Ντένβερ, με επικεφαλής την καθηγήτρια ακτινολογίας Καβίτα Γκαργκ, που έκαναν τη σχετική ανακοίνωση στο ετήσιο συνέδριο της Ακτινολογικής Εταιρείας της Βόρειας Αμερικής, ανέλυσαν στοιχεία για πάνω από 53.000 άτομα, πρώην και νυν καπνιστές. Περίπου το 13% των καπνιστών με διαβήτη πέθαναν σε διάστημα επτά ετών, έναντι σχεδόν 7% των καπνιστών χωρίς διαβήτη.
Οι γυναίκες καπνίστριες με διαβήτη εμφανίζουν μεγαλύτερο κίνδυνο από τους άνδρες για καρκίνο των πνευμόνων, καθώς επίσης 80% μεγαλύτερο κίνδυνο από ό,τι οι καπνίστριες χωρίς διαβήτη. Ο κίνδυνος καρκίνο των πνευμόνων δεν παρατηρήθηκε να αυξάνεται ανάλογα για τους διαβητικούς καπνιστές. «Ο έλεγχος του διαβήτη είναι σημαντικός για τους καπνιστές» τόνισε η Γκαργκ.
Οι διαβητικοί καπνιστές συνήθως είναι μεγαλύτερης ηλικίας, έχουν μεγαλύτερο βάρος και καπνίζουν περισσότερο σε σχέση με τους καπνιστές χωρίς διαβήτη. Ακόμη και στους ανθρώπους με προδιαβήτη (προστάδιο του διαβήτη) το κάπνισμα αυξάνει τον κίνδυνο πρόωρου θανάτου περίπου όσο η υπέρταση και η υψηλή χοληστερόλη.
Από την άλλη, σύμφωνα με τους επιστήμονες, όταν κανείς διαγιγνώσκεται με διαβήτη, η διακοπή του καπνίσματος δύσκολα αποτελεί την πρώτη προτεραιότητά του, καθώς είναι υποχρεωμένος να κάνει άλλες σημαντικές αλλαγές στον τρόπο ζωής του, ιδίως στη διατροφή του. Όμως οι διάφορες επικίνδυνες επιπλοκές του διαβήτη είναι πιθανότερο να συμβούν στους καπνιστές.
Ο διαβήτης είναι μια χρόνια πάθηση κατά την οποία είναι αυξημένο το σάκχαρο στο αίμα. Περίπου ένας στους τέσσερις ασθενείς δεν γνωρίζει ότι έχει την πάθηση.
Πηγές: ΑΠΕ- capital.gr

«Αποκρύπτει πολλές φορές 0 Θεός από τα μάτια μας και τα καλά που έχομε αποκτήσει. Ήλθε όμως αυτός που συνηθίζει να επαινεί, ή μάλλον να πλανά, και με τους επαίνους μάς άνοιξε τα μάτια. Και μόλις αυτά άνοιξαν, εξαφανίστηκε από μέσα μας 0 πνευματικός πλούτος.»

Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος

Μία δραστηριότητα, που αναπτύχθηκε από την Ενορία της Ευαγγελιστρίας Πειραιώς από το 2015,για να προστεθεί στις υπόλοιπες ποιμαντικές της δράσεις, είναι ο θεσμός των Εκπαιδευτικών Σεμιναρίων.

Μίανέα πρόταση ποιμαντικής διακονίας, που τέσσερα χρόνια μετά, μεγαλώνει και ωριμάζει σταδιακά, και αρχίζει να καταξιώνεται μέσα στον εκκλησιαστικό χώρο, αλλά και ευρύτερα.

Τη φετινή χρονιά θα πραγματοποιηθούν πέντε Σεμινάρια, με την συνεργασία του Συνδέσμου Επιστημόνων Πειραιώς, που καλύπτουν μία ευρεία σειρά από θεματικούς άξονες, στη διάρκεια οκτώ εβδομάδων και στο χρονικό διάστημα από 21 Ιανουαρίου έως τις 15 Μαρτίου.

Τα τέσσερα εξ’ αυτών, αποτελούν φυσική συνέχεια των αντίστοιχων σεμιναρίων των προηγούμενων ετών και απευθύνονται σε όλους ανεξαιρέτως.

Η ώρα διεξαγωγής των Σεμιναρίων είναι 6.00 με 8.00 μμ.

Συγκεκριμένα, κάθε Δευτέρα θα πραγματοποιείται Σεμινάριο

Γνωριμίας με την Ιστορία του τόπου μας με τον τίτλο «Σελίδες Μικρασιατικής Ιστορίας» και διδάσκουσα την Ιστορικό και Φιλόλογο κα Αρχοντία Παπαδοπούλου.

Την Τρίτη, Σεμινάριο Ελληνικής Εκκλησιαστικής Γλωσσομάθειας, με θέμα «Το πολίτευμα της Εκκλησίας» και διδάσκοντα τον Αρχιμανδρίτη Αυγουστίνο Θεοδωρόπουλο, Θεολόγο και Φιλόλογο.

Την Τετάρτη, Σεμινάριο Ορθόδοξης Κατήχησης, με τίτλο
«Οι Οικουμενικές Σύνοδοι» και διδάσκοντα τον Αρχιμανδρίτη Δανιήλ Ψωίνο, Θεολόγο και Ιεροκήρυκα.

Και την Πέμπτη, Σεμινάριο Θεατρικής Παιδείας με θέμα
«Σπουδή στην εξελικτική πορεία του Θεάτρου μετά την Αρχαία Τραγωδία» και διδάσκοντα τον Ηθοποιό και Σκηνοθέτη κ. Δημήτρη Κοντοδήμο.

Το τελευταίο, με τον τίτλο «Διοίκηση και Ηγεσία», που θα πραγματοποιείται κάθε Παρασκευή 6.00 με 9.00 μμ, αποτελεί ένα εξειδικευμένο πρόγραμμα κατάρτισης, με πλειάδα σημαντικών εισηγητών, που απευθύνεται σε απόφοιτους ΑΕΙ και ΤΕΙ και προϋποθέτει οικονομική συμμετοχή.

Υπεύθυνοι του Σεμιναρίου, είναι οι διδάσκοντες του ΕΤΟΠΑ του Πανεπιστημίου Πειραιά, κκ Ισίδωρος Παχουνδάκης, Ευστράτιος Σπύρου και Σταμάτης Μιχαλακόπουλος.
Όσοι από τους συμμετέχοντες έχουν παρακολουθήσει το 80% των μαθημάτων, θα λάβουν Βεβαίωση παρακολούθησης.

ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΔΗΛΩΣΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ:
goo.gl/CKGH3K

Τη Δεσποτική εορτή των Χριστουγέννων εόρτασαν στις 7 Ιανουαρίου 2019, οι Ρωσόφωνοι αδελφοί μας που διαμένουν στη Λεμεσό.

Το βράδυ της 6ης προς 7ην Ιανουαρίου στο Παρεκκλήσιο του Φιλανθρώπου Χριστού στο Ζακάκι τελέστηκε αγρυπνία προεξάρχοντος του Πανιερωτάτου Μητροπολίτου Λεμεσού κ. Αθανασίου, συλλειτουργούντων του Πανοσιολογιωτάτου Πρωτοσυγκέλου της Μητροπόλεώς Αρχιμανδρίτου Ισαάκ, Αρχιμ. Povaliaev Pavel, Πρωτ. Σάββα Μιχαηλίδη,του Ιερομ. Βαρνάβα και του Ιεροδ. Παύλου.

Στο τέλος της αγρυπνίας, ο Πανιερώτατος απηύθυνε σύντομο χαιρετισμό και ευχήθηκε σε όλους χρόνια πολλά και ευλογημένα.

Πηγή: orthodoxianewsagency.gr

Άγιος Γρηγόριος Επίσκοπος Νύσσης

Εορτάζει στις 10 Ιανουαρίου εκάστου έτους.

Η Μούσα Γρηγόριος, ου Νύσσα θρόνος,

ου Πιερίαν, αλλ  Ἐδὲμ σκηνήν έχει.

Γρηγόριον δεκάτη θανάτου κνέφας αμφεκάλυψεν.

Βιογραφία

Ο Άγιος Γρηγόριος γεννήθηκε στη Νεοκαισάρεια του Πόντου το 332 μ.Χ. και ήταν αδελφός του Μεγάλου Βασιλείου. Παίρνει την ίδια μόρφωση με τον μεγάλο του αδελφό, ξεχωρίζει δε κι αυτός για την ευφυΐα του, την επιμέλεια του και την φιλοσοφικότατη ιδιοφυΐα του και είχε χειροτονηθεί αναγνώστης.

Ο Γρηγόριος νυμφεύεται τη Θεοσέβεια, (πραγματικά αγία γυναίκα), που γρήγορα την αρπάζει ο θάνατος. Ισχυρός χαρακτήρας καθώς ήταν, δεν απελπίζεται, και στα σαράντα του χρόνια γίνεται επίσκοπος Νύσσης (σήμερα Νεμσεχίρ), μιας κωμοπόλεως της Καπαδοκίας. Οι Αρειανοί, όμως, του έφεραν μεγάλες ενοχλήσεις. Αντιλαμβανόμενοι, ότι στο πρόσωπό του η αίρεσή τους θα είχε σπουδαιότατο πολέμιο, σχεδίασαν να τον εξοντώσουν. Τον κατηγόρησαν λοιπόν, ότι εξελέγη Επίσκοπος αντικανονικά και σφετερίσθηκε χρήματα της Εκκλησίας. Τις κατηγορίες υπέβαλε κάποιος με το όνομα Φιλόχαρης, όργανο των Αρειανών, προς τον διοικητή του Πόντου Δημοσθένη, προς τον οποίο ο Μέγας Βασίλειος έγραψε και επιστολή. Για την κατηγορία της καταχρήσεως παρακάλεσε να γίνει ο έλεγχος για να δειχθεί η συκοφαντία, για την αντικανονική χειροτονία λέγει ότι η ευθύνη είναι δική του, διότι αυτός χειροτόνησε και ότι, σε κάθε περίπτωση, δεν είναι σωστό να δικάσει επί της υποθέσεως αυτής σύνοδος Επισκόπων, των οποίων η εκκλησιαστική θέση δεν ήταν σε κανονική τάξη.

Η επίκληση του Βασιλείου απέβη άκαρπη. Ο αυτοκράτορας Ουάλης ήθελε να αποφευχθεί το θέμα. Το 376 μ.Χ. ο Γρηγόριος καθαιρείται ερήμην από σύνοδο Αρειανών Επισκόπων του Πόντου και της Γαλατίας. Και ο Γρηγόριος, καταδιωκόμενος, αναγκαζόταν να πλανάται και να κρύβεται. Η περιπέτεια έληξε τον Αύγουστο του έτους 378 μ.Χ., όταν απέθανε ο Ουάλης. Ο Γρηγόριος επανήλθε στη Νύσσα, όπου του επιφυλάχθηκε θριαμβευτική υποδοχή.

Κατά το φθινόπωρο του 379 μ.Χ. έλαβε μέρος στη Σύνοδο της Αντιόχειας, η οποία συνήλθε ιδίως για την αίρεση του Απολλιναρίου. Ο Απολλινάριος, ερμηνεύοντας κατά γράμμα χωρίο της Αγίας Γραφής (κατά Ιωάννη α’ 14), υποστήριζε ότι ο Θεός Λόγος έγινε σάρκα, όχι σάρκα και ψυχή. Αρνήθηκε τον ανθρώπινο νου, την ανθρώπινη ψυχή και θέληση του Ιησού Χριστού ως στοιχεία διασπαστικά της ενότητός Του και αντίθετα προς την τελειότητά Του και αντικατέστησε τα στοιχεία αυτά με τη θεία επενέργεια. Δίδασκε, δηλαδή, στην ουσία, ότι ο Ιησούς Χριστός δεν είναι τέλειος Θεός ούτε τέλειος άνθρωπος. Πολλοί νόμιζαν ότι ο Απολλινάριος δέχθηκε την επίδραση της πλατωνικής και νεοπλατωνικής φιλοσοφίας, αλλά το πιθανότερο είναι, καθώς πιστεύει ο Γρηγόριος Νύσσης, ότι αφετηρία στη χριστολογική του διδασκαλία είναι χωρίο επιστολής του Αποστόλου Παύλου (προς Θεσσαλονικείς Α’, ε’ 23). Στη Σύνοδο ο Άγιος ανασκεύασε τις κακόδοξες θεωρίες του Απολλιναρίου. Επίσης, η Σύνοδος του ανέθεσε αποστολή για την Εκκλησία της Βαβυλωνίας και με την ευκαιρία αυτή επισκέφθηκε και τους Αγίους Τόπους.

Ο Θεός τον αξιώνει επίσης, να γίνει το κυριότερο όργανο Του στη Β’ Οικουμενική σύνοδο, το 381 μ.Χ. στην Κωνσταντινούπολη, και κατατροπώνει στην κυριολεξία τους πνευματομάχους του Μακεδονίου, με «… τη μάχαιρα που δίνει το Πνεύμα και η οποία είναι ο λόγος του Θεού» (Προς Έφεσίους στ’ 17). Στις συζητήσεις εκείνες, ο Γρηγόριος ο Νύσσης τόσο πολύ είχε διακριθεί, ώστε ονομάστηκε «Πατήρ Πατέρων και Νυσσαέων Φωστήρ». Ο δε Μέγας Θεοδόσιος τον ονόμασε στύλο της Ορθοδοξίας. Πέθανε ειρηνικά, αφού άφησε πολύ αξιόλογα έργα: ερμηνευτικά, δογματικά, κατηχητικά, λόγους ηθικούς, εορταστικούς, εγκωμιαστικούς, επιταφίους και έναν επιμνημόσυνο στον αδελφό του Μέγα Βασίλειο.

Απολυτίκιον  (Κατέβασμα)

Ήχος γ’. Θείας πίστεως.

Θείον γρήγορσιν, ενδεδειγμένος, στόμα σύντονον, της ευσέβειας, ανεδείχθης Ιεράρχα Γρηγόριε τη γαρ σοφία των θείων δογμάτων σου, της Εκκλησίας ευφραίνεις το πλήρωμα. Πάτερ όσιε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.

Κοντάκιον

Ήχος α’. Χορός Άγγελικός

Της Εκκλησίας ο ένθεος Ιεράρχης, και της σοφίας σεβάσμιος μυστολέκτης, Νύσσης ο γρήγορος νους Γρηγόριος, ο συν Αγγέλοις χορεύων, και εντρυφών τω θείω φωτί, πρεσβεύει απαύστως υπέρ πάντων ημών.

Έτερον Κοντάκιον

Ήχος β’. Την εν πρεσβείαις.

Το όμμα της ψυχής, γρηγορών Ιεράρχα, ως γρήγορος Ποιμήν, ανεδείχθης τω κόσμω, και ράβδω της σοφίας σου, παμμακάριστε Όσιε, πάντας ήλασας, τους κακοδόξους ως λύκους, αδιάφθορον, διατηρήσας την ποίμνην, Γρηγόριε πάνσοφε.

Οπτικοακουστικό Υλικό

Ακούστε το απολυτίκιο!

Άγιος Γρηγόριος Επίσκοπος Νύσσης

Άγιος Γρηγόριος Επίσκοπος Νύσσης

Άγιος Γρηγόριος Επίσκοπος Νύσσης

Πηγή: saint.gr