Quantcast
Channel: Απόψεις για τη Μονή Βατοπαιδίου (και όχι μόνο)
Viewing all 34873 articles
Browse latest View live

Αγαθού θεού ναός (Μιχάλης Μιχαλακόπουλος)

0
0

Κάθε φορά που διάβαζα τον αρχαίο περιηγητή Παυσανία, είχα πάντα την απορία, γιατί απουσιάζει από το έργο του οποιαδήποτε αναφορά στη χριστιανική θρησκεία.

Ο Παυσανίας περιδιαβαίνει τους διάφορους τόπους στα μέσα περίπου του 2ου μ.Χ. αιώνα, που η νέα θρησκεία, έχει γίνει γνωστή πάνω από εκατό χρόνια. Έχουν ιδρυθεί οι πρώτες Εκκλησίες, έχουν προηγηθεί οι απηνείς διωγμοί κατά των χριστιανών, η Ρώμη έχει συγκλονιστεί από τις εκατόμβες των μαρτύρων της νέας θρησκείας και ο Παυσανίας «τηρεί σιγήν ιχθύος».

Στην Κόρινθο, ο μεγάλος περιηγητής, παραμένει επί πολύ χρόνο. Μιλάει με ανθρώπους, ακούει την ιστορία τους, τους μύθους τους, τα πιστεύω τους. Δεν βιάζεται. Κινείται πεζός. Περνάει από πόλεις και χωριά. Δεν άκουσε τίποτα για την νέα θρησκεία; Για τις μικρές, ναι, και ολιγάριθμες, Εκκλησίες της Κορίνθου και των Κεγχρεών, που ο Απόστολος Παύλος είχε ιδρύσει από τις αρχές της δεκαετίας του 50 μ.X.;

Πολλά έχουν γραφεί για την απόλυτη σιγή του Παυσανία και πολλά κανένας μπορεί να εικάσει.

Ο Παυσανίας ήταν Έλληνας περιηγητής και γεωγράφος.

Ήταν ένας φανατικός αρχαιολάτρης, ένας απόλυτος συντηρητικός, που κάθε νέα ιδέα τον εύρισκε εντελώς αδιάφορο ή και εχθρικό;

Ήταν ένας φοβισμένος πνευματικός άνθρωπος, που έτρεμε το Ρωμαΐκό imperium; Που το ειδωλολατρικό περιβάλλον συνιστούσε απειλή για την ύπαρξή του;

Είχε κάποιες αναφορές στο έργο του και κάποιος τις εξάλειψε σε μεταγενέστερο χρόνο και δεν περισώθηκαν;

Ο Παυσανίας καταγράφει αυτά που βλέπει, πολλές φορές, με κάθε λεπτομέρεια. Εστιάζει σε αρχαίους ναούς, αγάλματα θεών και ανθρώπων, κατοικίες και πόλεις. Περιγράφει τη φύση, τους ανθρώπους και τη γενεαλογία τους, την ιστορία του κάθε τόπου, όπως ο ίδιος τη γνωρίζει, όπως οι άνθρωποι του κάθε τόπου του την διηγούνται.

«Στο τελευταίο …ταξίδι, που έκανα.. μαζί του», προσπάθησα επίμονα να βρω κάτι που να υποκρύπτει αναφορά στη νέα θρησκεία, ή να συνάγεται έμμεσα με κάποιο είδος ερμηνείας.

Είχα αρχίσει να απελπίζομαι όταν τα Χριστούγεννα του 2017 πήρα πάλι στα χέρια μου τα «Αρκαδικά» για πολλοστή φορά. Καθώς έμπαινα στο 36ο κεφάλαιο και «συμπορευόμουνα» στο δρομολόγιο Μεγαλόπολη-Μαίναλο κάτι σαν ηλεκτρικό ρεύμα με διαπέρασε. Βρήκα άραγε αυτό που από χρόνια μάταια αναζητούσα; Στάθηκα στο επίμαχο χωρίο. Το διάβασα και το ξαναδιάβασα. Κάτι έκρυβε. Κάτι σήμαινε. Ας το παραθέσουμε και ας το σχολιάσουμε.

«Μεγαλοπολίτες δε δια των επι το έλος ονομαζομένων πυλών, δια τούτων οδεύουσι ες Μαίναλον παρά τον ποταμόν τον Ελισσόντα έστι της οδού εν αριστερά Αγαθού θεού ναός. Ει δε αγαθών οι θεοί δοτήρες εισίν ανθρώποις, Ζεύς δε ύπατος θεών εστί, επομένως αν τις τω λόγω την επίκλησιν ταύτην Διός τεκμαίροιτο είναι. Προελθόντι δε ου πολύ έστι μεν γης χώμα Αριστοδήμου τάφος, ον ουδέ τυραννούντα αφείλοντο μη επονομάσαι Χρηστόν, έστι δε Αθηνάς ιερόν επίκλησιν Μηχανίτιδος, ότι βουλευμάτων εστίν η θεός παντοίων και επιτεχνημάτων ευρέτις. (κεφ. 36.5)».

Βρίσκεται λοιπόν ο Παυσανίας μπροστά σε ένα ναό, που είναι αφιερωμένος στον «Αγαθό θεό» και αναρωτιέται ποιος τάχα να είναι αυτός ο θεός. Ο ναός αυτός έχει αφιερωματική επιγραφή «Αγαθού θεού ναός» αλλά αυτό δεν παραπέμπει σε κάποιον από τους γνωστούς θεούς. Είναι κάτι πρωτότυπο, κάτι άγνωστο για τον σχολαστικό και λεπτολόγο καταγραφέα του αρχαίου πανθέου. Καταφεύγει τότε σε λογική ερμηνεία για να καταλήξει με επιφύλαξη ότι ο ναός αυτός είναι μάλλον αφιερωμένος στο Δία. Το συμπέρασμα που διατυπώνει περιέχεται στη φράση «..Διός τεκμαίροιτο είναι..».

Από τη λιτή και ολιγόλογη περιγραφή του ναού αυτού συνάγεται ότι δεν υπήρχαν άλλα ευρήματα μέσα ή γύρω από το ναό αυτό, όπως αγάλματα, βωμοί, στήλες, περίβολος γιατί θα τα ανέφερε, όπως κάνει σε όλες τις περιπτώσεις. Πολλώ δε μάλλον στην προκειμένη που αναζητεί στοιχεία για να προσδιορίσει το θεό που κρύβεται πίσω από τη λέξη Αγαθός.
Ο ναός αυτός δεν παρουσιάζει τίποτα το ιδιαίτερο ως προς το σχήμα, το ρυθμό, τις διαστάσεις, γιατί θα έκανε κάποια μνεία. Πρόκειται για ένα συνηθισμένο αρχαίο ναό. Θα πρέπει να ήταν σε χρήση γιατί εάν ήταν ερειπωμένος η ετοιμόρροπος θα το ανέφερε, όπως κάνει για άλλους ναούς.

Είναι ιστορικά βεβαιωμένο ότι οι πρώτοι χριστιανικοί ναοί εστεγάστηκαν σε αρχαίους ειδωλατρικούς ναούς, με τις αναγκαίες αλλαγές και διαρρυθμίσεις , όπως απομάκρυνση ειδώλων και συμβόλων, που παρέπεμπαν στην αρχαία θρησκεία.

Σε άλλες περιπτώσεις εχρησιμοποιήθηκαν δομικά στοιχεία αρχαίων ναών για την ανοικοδόμηση των νέων χριστιανικών ναών.

Με τα δεδομένα αυτά οδηγείται κανείς σε μια πρώτη σκέψη ότι ο αφιερωμένος στον Αγαθό Θεό Ναός, ήταν αρχαίος ειδωλολατρικός ναός, που τον είχαν μετατρέψει σε χριστιανικό, οι κάτοικοι της περιοχής, που είχαν μυηθεί στη νέα θρησκεία.

Εδώ τίθεται το ερώτημα πως και πότε έφτασε στο μέρος εκείνο, κοντά στη Μεγαλόπολη, η χριστιανική θρησκεία; Κατά μια άποψη ο Απόστολος Παύλος, κατά την δεκαοκτάμηνη παραμονή του στην Κόρινθο, εκινείτο και στα ενδότερα της περιοχής για τη μετάδοση της νέας θρησκείας. Φύση εκρηκτική, ανθεκτική, ακαταπόνητη, καταφλεγόμενη από το πυρ του σωτηρίου κηρύγματος του Ναζωραίου, είναι φυσικό, λογικό και επόμενο να πέρασε τα στενά του Αρτεμισίου και του Παρθενίου για να γνωρίσει και να διδάξει στη Μεγάλη Πόλη, τη Μεγαλόπολη. Την άποψη αυτή δέχονται πολλοί ιστορικοί-θεολόγοι, όχι μόνο για τον Απόστολο των Εθνών, αλλά και για τους άλλους Αποστόλους, όπως για τον Απόστολο Ανδρέα.

Εάν ο Απόστολος Παύλος εδίδαξε ο ίδιος στη Μεγάλη Πόλη, πόσοι σκεπτόμενοι άνθρωποι θα μπορούσαν να μείνουν απαθείς και αδιάφοροι από το γλυκό φως, που σκορπούσε ο αποκαλυπτικός λόγος του Αποστόλου; Ας θυμηθούμε λίγο το πέρασμά του από τη μητρόπολη του αρχαίου ειδωδολατρικού κόσμου την Αθήνα, που βρέθηκαν μερικοί σκεπτόμενοι Αθηναίοι που του είπαν θέλουμε να σε ακούσουμε πάλι…

Εάν ο Απόστολος Παύλος δεν είχε μεταβεί ο ίδιος στη Μεγάλη Πόλη, ούτε είχε αποστείλει κάποιον από τους συνεργάτες του, είναι φυσικό επόμενο ότι Μεγαλοπολίτες, που ζούσαν στην Κόρινθο ή περνούσαν από εκεί, είχαν μυηθεί στη νέα θρησκεία και την δίδαξαν στον τόπο τους, όπως γινόταν σε πολλά και διάφορα μέρη μέσα στην αχανή Ρωμαΐκή Αυτοκρατορία.

Εάν η πληροφορία αυτή επαληθευτεί, διασταυρωθεί και ενισχυθεί και με άλλα στοιχεία, θα έχουμε έναν από τους πρώτους χριστιανικούς ναούς, που στεγάστηκε σε αρχαίο ναό και χρησιμοποιήθηκε ως τόπος λατρείας.

Ένα δεύτερο στοιχείο που ενισχύει την άποψη αυτή και αποτελεί και το ίδιο αντικείμενο αρχαιολογικής και θεολογικής έρευνας είναι η αναφορά του ονόματος «Χρηστός» σε ένα τάφο παρακείμενο στο ναό του Αγαθού Θεού. Ο τάφος αυτός, αναφέρει ο Παυσανίας, ανήκε σε κάποιο τύραννο Αριστόδημο, αλλά εξακολουθεί να ονομάζεται με το όνομα Χρηστός! Ο Αριστόδημος αυτός είχε χρηματίσει τύραννος της Μεγαλόπολης τον 3ο π.Χ αιώνα και από τότε είχε την προσωνυμία Χρηστός, η οποία είχε επικρατήσει και διεσώζετο και επί Παυσανία, μετά από 400 χρόνια!

Το γεγονός αυτό ότι ο τάφος του «Χρηστού» ήταν εγγύς του ναού του Αγαθού Θεού δεν μπορεί να είναι τυχαίο. Είναι προφανές ότι επελέγη ο συγκεκριμένος αρχαίος ναός λόγω της εγγύτητάς του προς τον τύμβο, που ονοματολογικά παρέπεμπε στον ιδρυτή της νέας θρησκείας, τον Ιησού Χριστό.

Η αρχαιολογική σκαπάνη και η επιστημονική έρευνα μπορούν να δώσουν πειστική απάντηση στο θέμα αυτό. Θα είναι τιμή και δόξα για την Αρκαδία και ευλογία για τη Μητρόπολη Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως, εάν υπάρξει επιστημονική τεκμηρίωση της πληροφορίας αυτής.


Σε λαϊκό προσκύνημα το σκήνωμα του Μακαριστού Μητρ. Νικολάου Καρπενησίου

0
0

Σε λαϊκό προσκύνημα στο Καρπενήσι το σεπτό σκήνωμα του Μακαριστού Μητροπολίτου Καρπενησίου κυρού Νικολάου, ο οποίος εκοιμήθη χθες σε ηλικία 90 ετών.

Η εξόδιος ακολουθία θα γίνει την Πέμπτη 17 Ιανουαρίου στις 12 το μεσημέρι, στον Μητροπολιτικό Ναό της Αγίας Τριάδας. Η ταφή του Μακαριστού Μητροπολίτη θα γίνει σε χώρο πίσω από το Ιερό του Ι.Ν. Αγίου Γεωργίου, παραπλεύρως του παλαιού νεκροταφείου.

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Καρπενησίου κυρός Νικόλαος Δρόσος γεννήθηκε στη Θήρα το 1929. Φοίτησε στη Θεολογική σχολή Αθηνών από όπου έλαβε το πτυχίο του το 1956. Διάκονος χειροτονήθηκε το 1958 και πρεσβύτερος το 1959.

Διηκόνησε την εκκλησία στα Σέρβια της Κοζάνης ως Αρχιερατικός επίτροπος, εφημέριος, ιεροκήρυκας, κατηχητής, πνευματικός και ηγούμενος. Στις 28 Ιανουαρίου του 1979 χειροτονήθηκε πρώτος Μητροπολίτης της νεοσυσταθείσης Ιεράς Μητροπόλεως Καρπενησίου.

 

 

Χρωματίζει τη ζωή μας (Μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης Παύλος)

0
0

Τη ζωή μας την χρωματίζει και την κάνει όμορφη και ευλογημένη ένας διμέτωπος πνευματικός αγώνας, ο οποίος έχει στόχο αφενός μεν την εκρίζωση των παθών και από την άλλη την καλλιέργεια και το στόλισμα της ζωής μας με αρετές.

Μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης Παύλος

Εκπληκτικά πλάνα από το ορμητικό γεφύρι Τζιελεφού

0
0

Μοναδικά πλάνα καταγράφει ο φωτογραφικός φακός από το γεφύρι του Τζιελεφού το οποίο ως φαίνεται δέχθηκε «πλούσιες» βροχές τα τελευταία 24ωρα και γι’ αυτό υπερχείλισε.

Το βίντεο δημοσιεύεται στην σελίδα «Καιρόφιλοι Κύπρου» και είναι παρμένο το πρωινό της Τρίτης. Σημειώνεται ότι υπερχείλισε και ο φράκτης του Ξυλιάτου.

Το γεφύρι του Τζιελεφού είναι κτισμένο πάνω από τον ποταμό Διάριζο και αποτελεί το μεγαλύτερο από τα μεσαιωνικά γεφύρια του νησιού. Το γεφύρι του «Τζιελεφού» , βρίσκεται στο δάσος Πάφου, κοντά στο τουρκοκυπριακό χωριό Άγιος Νικόλαος. Χτίστηκε κατά τη διάρκεια της Ενετοκρατίας στην Κύπρο (μεταξύ 1489 – 1571), και ανήκει μαζί με άλλα δύο γεφύρια, (αυτό της Ελιάς και αυτό του Ρουθκιά) σε ένα σύμπλεγμα ενετικών γεφυριών που κατασκευάστηκαν για να εξυπηρετούν την πρόσβαση των τότε κατοίκων της περιοχής.

 

Με πληροφορίες από το bigcyprus.com, sigmalive.com

 

Ψυχολόγος ελληνικής καταγωγής αφηγείται παραμύθια σε ελληνόπουλα της Στοκχόλμης

0
0

Η ψυχολόγος Άννα Ιζουντουεμόι πρότεινε στη διοίκηση της βιβλιοθήκης να αναλάβει τη διοργάνωση αντίστοιχης δράσης και για τα ελληνόπουλα που ζουν εκεί. ΑΠΕ-ΜΠΕ

Στην 25χρονη Άννα αρέσει να διηγείται ιστορίες. Μα η δική της ιστορία είναι η πιο συναρπαστική: μια Ελληνίδα μεταναστευτικής καταγωγής διοργανώνει αφηγήσεις παραμυθιών στην ελληνική γλώσσα σε παιδιά μεταναστών που ζουν στη Σουηδία. Ο χώρος της Διεθνούς Βιβλιοθήκης της Στοκχόλμης φιλοξενεί τα τελευταία χρόνια αφηγήσεις παραμυθιών σε διάφορες γλώσσες.

Έλειπαν, ωστόσο, τα ελληνικά και η ψυχολόγος Άννα Ιζουντουεμόι, που ζει στη σουηδική πρωτεύουσα, πρότεινε στη διοίκηση της βιβλιοθήκης να αναλάβει τη διοργάνωση αντίστοιχης δράσης και για τα ελληνόπουλα που ζουν εκεί. Η πρώτη αφήγηση πραγματοποιήθηκε στα τέλη Οκτωβρίου με τη συμμετοχή επτά παιδιών, ακολούθησε μια δεύτερη τον Νοέμβριο, οπότε οι μικροί ακροατές ήταν διπλάσιοι, ενώ η τρίτη στη σειρά υλοποιείται σήμερα. «Πρόκειται για μια δράση που με χαροποιεί και με ενθουσιάζει.

Έρχονται να παρακολουθήσουν τις αφηγήσεις και άνθρωποι που μένουν μία ώρα μακριά από τη Στοκχόλμη και αυτό για μένα είναι σημαντικό», λέει η Άννα στο ΑΠΕ-ΜΠΕ. Η δράση είχε την υποστήριξη της ελληνικής πρεσβείας και των ελληνικών σχολείων της Στοκχόλμης και σχεδιάζεται να οργανώνεται μία Κυριακή το μήνα. Την αφήγηση παραμυθιών πλαισιώνουν και άλλες δραστηριότητες, όπως παιχνίδι, ζωγραφική και μουσική. «Μιλάμε για παιδιά που είναι δίγλωσσα και το επίπεδο ελληνικών τους δεν είναι ίδιο, οπότε προσπαθώ να προσαρμόσω την αφήγηση στα παιδιά που έχω απέναντί μου.

Το να κάνω την αφήγηση λίγο πιο βιωματική βοηθάει», μας εξηγεί. Στη Διεθνή Βιβλιοθήκη της Στοκχόλμης υπάρχει τμήμα ελληνικής λογοτεχνίας, όπου γονείς και παιδιά μπορούν να δανείζονται βιβλία στα ελληνικά. Οι αφηγήσεις παραμυθιών πραγματοποιούνται στην ειδικά διαμορφωμένη αίθουσα που παρέχει η Βιβλιοθήκη για όλες τις γλώσσες. Η Άννα έχει μεγάλη αγάπη για τα παραμύθια. Διηγούταν άλλωστε πολλά και στη μικρή της αδελφή. Γράφει, επίσης, τα δικά της παραμύθια και ελπίζει κάποια στιγμή να εκδοθούν.

Το σημαντικό για εκείνη, όπως τονίζει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, είναι «η έκφραση, να εκφράζεται ο άνθρωπος και να δημιουργεί». Την ελληνική γλώσσα αναδεικνύει η Άννα και μέσα από τη συμμετοχή της σε γκρουπ εκμάθησης γλωσσών, τα language cafes. Μαζί με έναν συμφοιτητή της οργανώνουν ένα τέτοιο γκρουπ στο πανεπιστήμιο της Στοκχόλμης και δίνουν την ευκαιρία σε άλλους φοιτητές να μάθουν ελληνικά πίνοντας καφέ και κάνοντας συζητήσεις.

Η Άννα Ιζουντουεμόι γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Η μητέρα της είναι από την Ουγκάντα και ο πατέρας της από τη Νιγηρία. Και οι δύο μετανάστευσαν σε μικρή ηλικία στην Ελλάδα, γνωρίστηκαν κατά τη διάρκεια των σπουδών τους και έκαναν έξι παιδιά. Η Άννα βρέθηκε στη Σουηδία λόγω απόσπασης της μητέρας της. Τελείωσε το λύκειο στο Διεθνές Σχολείο της Στοκχόλμης, όπου σήμερα εργάζεται. Στη συνέχεια, επέστρεψε στην Αθήνα για να σπουδάσει στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, στο τμήμα Ψυχολογίας, ενώ σήμερα ζει και πάλι στη Στοκχόλμη, όπου κάνει το μεταπτυχιακό της στο Emotion Psychology.

«Πάντα με ενδιέφεραν οι ανθρώπινες σχέσεις, ιδιαίτερα μέσα στο διαπολιτισμικό πλαίσιο», εξηγεί μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ. «Ως παιδί μεταναστευτικής καταγωγής μπορεί να με έχει επηρεάσει η αντιμετώπιση που είχα ή το πώς αλληλοεπιδρούσα με άλλους ανθρώπους στο σχολικό και πανεπιστημιακό περιβάλλον», τονίζει.

Η αγάπη της για τον άνθρωπο είναι αυτή που την οδήγησε να δουλέψει εθελοντικά σε μη κυβερνητικές οργανώσεις, όπως στο Χαμόγελο του Παιδιού, και αργότερα να εργαστεί στο The HOME Project. «Έχω κερδίσει πολλά από την επαφή μου με τον εθελοντισμό. Πιστεύω ότι μαθαίνεις και τον εαυτό σου, ποιος είσαι, μέσα από αυτό. Όπου υπάρχει ανάγκη, θέλω να προσφέρω», μας εξομολογείται.

Τη ρωτάμε για τις δυσκολίες που αντιμετώπισε ως παιδί μεταναστευτικής καταγωγής στην Ελλάδα. Αποφεύγει να απαντήσει και διευκρινίζει: «Το τι δυσκολίες αντιμετωπίζει ένα παιδί μεταναστευτικής καταγωγής στην Ελλάδα είναι ευρέως γνωστό.

Αυτό που μπορώ να πω ως Άννα που γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Ελλάδα είναι ότι, αν θέλεις να προσφέρεις εθελοντικά, όποια εμπόδια και να υπάρχουν μπορείς να το κάνεις. Υπάρχουν ευάλωτες ομάδες και όταν ασχολείσαι, κερδίζεις από αυτό. Ο εθελοντισμός είναι μια μορφή επικοινωνίας και η επικοινωνία μειώνει τις προκαταλήψεις».

 

Πηγή: hellasjournal.com

 

Αμερικανίδα δημοσιογράφος εξηγεί γιατί άξιζε να πληρώνει 433 δολάρια τη βραδιά στη Σαντορίνη

0
0

Η Τζέιμι Φριντλάντερ αποφάσισε να περάσει τον μήνα του μέλιτος στο ξενοδοχείο Πεζούλες της Σαντορίνης, επιλογή που της κόστισε 4.000 δολάρια για οκτώ διανυκτερεύσεις. Η ίδια περιγράφει στο Business Insider γιατί δεν «κλαίει» τα λεφτά της, παρά την τσουχτερή τιμή που πλήρωσε.

Πολυταξιδεμένη, με ταξίδια στην Κόστα Ρίκα, την Αρούμπα, την Ισπανία και την Χαβάη, η δημοσιογράφος αποφάσισε να ξοδέψει κάτι παραπάνω απ′ ότι συνήθως στη Σαντορίνη, έχοντας προηγουμένως μείνει σε ξενοδοχεία της Αθήνας και της Μυκόνου.

Για να φτάσει στην είσοδο του μπουτίκ ξενοδοχείου που επέλεξε, έπρεπε να κατέβει 30-40 σκαλοπάτια, γεγονός που δεν την πείραξε καθόλου καθώς η πανοραμική θέα που προσέφερε το δωμάτιο της, την αποζημίωσε πλήρως.


«Ποτέ δεν τρώω πρωινό. Ποτέ, μέχρι που έμεινα στις Πεζούλες. Κάθε πρωί, ένα υπέροχο ελληνικό πρωινό μας περίμενε. Φρέσκο ελληνικό γιαούρτι, αυγά, πίτες, φρούτα, καφές» εξηγεί η ίδια, προσθέτοντας ότι λόγω ενός προβλήματος με την υγεία της, της ετοίμαζαν κρουασάν χωρίς γλουτένη.

Η δημοσιογράφος περιγράφει ότι εντωπωσιάστηκε όταν πήγε στο μπαρ της ξενοδοχειακής μονάδας και ο μπάρμαν της πρότεινε να της φτιάξει ένα κοκτέιλ με αγγούρι, το οποίο είχε μόλις μαζέψει από τον κήπο. Παρότι πλήρωσε 18 δολάρια για το κοκτέιλ, το καταευχαριστήθηκε.


Η πισίνα υπερχείλισης με θέα στο Αιγαίο, από αυτές που διαθέτουν πολλά ξενοδοχεία στη Σαντορίνη, την εντυπωσίασε ιδιαίτερα παρόλο που δεν μπορούσε να την απολαύσει με τον σύζυγό της, καθώς βρέθηκαν Μάιο στο νησί.

«Οι Πεζούλες ήταν μακράν το ωραιότερο ξενοδοχείο στο οποίο έχουμε μείνει ποτέ, και πιθανότατα είναι το καλύτερο που θα μείνουμε ποτέ. Γνωρίζαμε ότι θέλαμε κάτι ξεχωριστό και αυτό έκανε την εμπειρία μας πολύ πιο ευχάριστη. Ξέραμε ότι έπρεπε να απολαύσουμε κάθε στιγμή, και το κάναμε» καταλήγει η Φρισλάντερ.

 

Πηγή: huffingtonpost.gr με πληροφορίες από business Insider, iellada.gr

 

Mητροπολίτης Nουβίας, Σάββας: Tο ταξίδι από τη Xάλκη μέχρι την Aφρική όπου επιτελεί σημαντικό ιεραποστολικό έργο

0
0

Συνέντευξη στη
Μαίρη Φώτη

Ο συμπατριώτης μας μητροπολίτης Νουβίας, υπέρτιμος και έξαρχος παντός Σουδάν και Ερυθραίας κ. Σάββας, εδώ και 18 ολόκληρα χρόνια, επιτελεί ιεραποστολικό έργο στην Αφρικανική Ηπειρο.
Ανθρωπος χαμηλών τόνων, προσηνής και ταγμένος στο δρόμο της εκκλησίας, που από μικρός ήθελε να ακολουθήσει, όταν ακόμα έπαιζε στα σοκάκια της Χάλκης, όπου γεννήθηκε το 1971, ο μητροπολίτης Νουβίας ήρθε στο ραντεβού μας για τη συνέντευξη φορώντας ένα απλό μαύρο ράσο, ταπεινός και εγκάρδιος.
Εντάχθηκε στον κλήρο του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας, μετά από πρόσκληση μακαριστού Πατριάρχη κυρού Πέτρου Ζ αναλαμβάνοντας τη διεύθυνση του Γραφείου Τύπου και Δημοσίων Σχέσεων του Πατριαρχείου. Το 2001 υπηρέτησε ως πατριαρχικός επιτροπεύων στην Επιτροπεία Αλεξανδρείας και υπεύθυνος των Οικονομικών του Πατριαρχείου. Μετά την επαναλειτουργία της Πατριαρχικής Σχολής Αλεξανδρείας με την προσωπική μέριμνα της Α.Θ.Μ. του Πάπα και Πατριάρχου Αλεξανδρείας κ. Θεοδώρου του Β΄, διορίσθηκε σχολάρχης και μέλος της Συνοδικής Επιτροπής.Το 2009 με εισήγηση της Α.Θ.Μ. του Πάπα και Πατριάρχη Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ. Θεοδώρου του Β,΄ εξελέγη παμφηφεί, επίσκοπος της νεοσυσταθείσας Επισκοπής Μπουρούντι και Ρουάντας και στη συνέχεια μητροπολίτης Άκκρας. Το 2015 εξελέγη μητροπολίτης Νουβίας.
Στη συνέντευξή του στη «δ», μιλά για την απόφασή του να μεταβεί στην Αφρική, για τις μεγάλες δυσκολίες που βίωσε και βιώνει σε μια ήπειρο που μαστίζεται από φτώχεια και αρρώστιες, για το ιεραποστολικό έργο που επιτελεί και μοιράζεται μαζί μας, τις πιο ωραίες αλλά και τις πιο δύσκολες στιγμές που έχει βιώσει μέχρι σήμερα.

• Σεβασμιότατε, να ξεκινήσουμε από το τέλος προς την αρχή την συνέντευξη. Σήμερα σε ποια Μητρόπολη βρίσκεστε;
Στην Μητρόπολη Νουβίας. Η Μητρόπολη Νουβίας περιλαμβάνει το Σουδάν, το Νότιο Σουδάν και πρόσφατα, λόγω των προβλημάτων που έχει με την Αιθιοπία, προστέθηκε και η Ερυθραία.

• Πόσο καιρό είστε εκεί;
Στο Σουδάν είμαι δύο χρόνια. Πριν ήμουν στην Μητρόπολη Άκκρας, και πριν στο Μπουρούντι.

• Στην Αφρικανική Ηπειρο, πόσα χρόνια είστε;
Είμαι συνολικά 18 χρόνια.

• Πώς βρεθήκατε εκεί;
Είχαμε ξεκινήσει από την Σχολή στην Πάτμο, όταν ήμασταν με τον πατέρα Αμφιλόχιο Τσούκο, τον νυν μητροπολίτη Γάνου και Χώρας, πρώην Νέας Ζηλανδίας, την ιδέα της ιεραποστολής. Αργότερα έγινα μοναχός στο Θάρρι και έτυχε μετά από αρκετά χρόνια να βρεθώ στην Αλεξάνδρεια στο Πατριαρχείο, όπου μου άρεσε και έμεινα. Από εκεί και πέρα άρχισε η πορεία μου στην Αφρικανική Ηπειρο.

• Εκεί, το έργο σας είναι κυρίως ιεραποστολικό.
Ναι, ακριβώς. Ο πολύς κόσμος νομίζει ότι η ιεραποστολή είναι μόνον να βαπτίζουμε. Η ιεραποστολή είναι πολυδιάστατη και πολυσχιδής, δεν έχει έναν μόνο τομέα. Βασικός στόχος είναι ο εκχριστιανισμός – όχι ο εξελληνισμός – όσων επιθυμούν.

• Πώς είναι η ζωή εκεί;
Εχει πολλές δυσκολίες. Στο Μπουρούντι είχαμε νερό, είχε κεντρικό σύστημα ύδρευσης όμως δεν υπήρχε ρεύμα καθημερινά και πρωί και βράδυ. Ή πρωί θα είχαμε, ή βράδυ. Στην Γκάνα είχαμε ρεύμα 12 ώρες την εβδομάδα αλλά δεν υπήρχε κεντρική ύδρευση, οπότε η Μητρόπολη, επειδή είναι πάρα πολύ μεγάλη γιατί εξυπηρετεί και την σχολή των κληρικών, είχε δύο δεξαμενές από τις οποίες προμηθευόταν νερό και εφοδίαζε και το κτήριο που ήταν οι διάφοροι υπάλληλοι ή όσοι έρχονταν για να βοηθήσουν στο έργο μας. Στην Αφρική ή νερό θα έχεις ή ρεύμα, ή τηλέφωνο. Και τα τρία μαζί… δεν γίνεται! Το Σουδάν είναι λίγο πιο προχωρημένο αλλά το πρόβλημα με το ρεύμα παραμένει. Κεντρικό σύστημα ύδρευσης υπάρχει, αλλά το νερό έρχεται κατευθείαν από τον Νείλο, δεν φιλτράρεται.

• Αυτά που μας περιγράφετε, φαντάζουν εξωπραγματικά.
Αυτά δεν είναι τίποτα… Το πιο δύσκολο είναι οι ασθένειες. Δεν ξέρεις ούτε τι θα πάθεις, ούτε πότε θα το πάθεις, με περισσότερο διαδεδομένη την ελονοσία που είναι και η πιο θανατηφόρα στην Αφρική, αν και θεραπεύεται. Απλά δεν υπάρχουν τα μέσα και πολλές φορές η σωστή διάγνωση για να θεραπευτεί. Αν είσαι στην πόλη θα σωθείς, αν είσαι στο χωριό δύσκολα… Και βέβαια δεν υπάρχουν τα κατάλληλα φάρμακα σε όλες τις χώρες για να μπορέσουν να θεραπευτούν οι ασθενείς. Εχει κι άλλες ασθένειες που δεν τις γνωρίζουμε εδώ, όπως ο τύφος, η χολέρα, ασθένειες που τις ακούμε και νομίζουμε ότι ανήκουν σε μια άλλη εποχή. Το καλό είναι να πάθεις κάτι από αυτά εκεί στην Αφρική.

• Το κακό ποιο είναι;
Να το πάθεις στην Ελλάδα (!) γιατί π.χ. η ελονοσία δεν εκδηλώνεται αμέσως. Αν την πάθεις στην Αφρική, οι γιατροί ξέρουν ότι είναι ελονοσία και θα σε βοηθήσουν. Αν το πάθεις στην Ελλάδα, μέχρι να διαγνωστεί, δύσκολα θα αντιμετωπιστεί.

• Δεν φοβάστε;
Εχουμε ξεπεράσει τον φόβο στην Αφρική. Στο Μπουρούντι βρέθηκα μετά τον εμφύλιο πόλεμο, όπου η κατάσταση ήταν ιδιαίτερα δύσκολη. Κάθε βράδυ άκουγες να σκάνε χειροβομβίδες, διάφορα εκρηκτικά, πυροβολισμούς… Η στέγη του σπιτιού που έμενα στο Μπουρούντι ήταν τρύπια από τις σφαίρες, το χειμώνα έπρεπε να κρατάω ομπρέλα μέσα στο σπίτι. Αυτά με το νερό και το ρεύμα είναι τα πιο απλά. Γενικά η ζωή στην Αφρική είναι δύσκολη και μια περιπέτεια και μία μεγάλη εμπειρία. Αν επιβιώσεις…

• Τι σας κρατάει εκεί;
Αυτό δεν το ξέρω, ούτε μπορώ να το καταλάβω. Εμείς, εξάλλου, ανήκουμε σε διαφορετικό δυναμικό, στο Πατριαρχείο Αλεξανδρείας οπότε γνωρίζουμε τι έχουμε να περιμένουμε. Το έργο στο Μπουρούντι από το οποίο δεν θα έφευγα αν δεν με έστελναν στην Γκάνα, είναι «γέννημα» δικό μου. Βρήκα μια εκκλησία που είχαν αφήσει οι Ελληνες από το 1959 όταν ήταν εκεί 15.000-16.000 Ελληνες, όταν πήγα εγώ ήταν μόλις 80. Χτίσαμε άλλες δύο εκκλησίες που επειδή ήταν πολύ μεγάλες δεν προλάβαμε να τις ολοκληρώσουμε, τις ολοκληρώνει ο σημερινός επίσκοπος, φτιάξαμε σχολεία, φτιάξαμε κλινικές…

• Γιατί φύγατε;
Με μετέθεσε ο Πατριάρχης στην Γκάνα, όπου υπήρχαν κι εκεί ανάγκες.

• Παραιτηθήκατε όμως από εκεί.
Παραιτήθηκα διότι ενώ η Γκάνα είναι μια πολύ καλή περιοχή, υπήρχαν πολλά προβλήματα. Χρειαζόμασταν μόνο για το νερό γύρω στα 600ευρώ τον μήνα. Ρεύμα δεν είχαμε. Η ζωή ήταν πολύ ακριβή, η Αφρική γενικά είναι πιο ακριβή από την Ευρώπη. Και η Γκάνα, επειδή το εμπόριο το διακινούσαν Λιβανέζοι, η ζωή ήταν πολύ ακριβή, ήταν οικονομικά και ψυχολογικά εξαντλητικό με τις καταστάσεις που έπρεπε να αντιμετωπίσουμε κάθε μέρα. Εχει πολλή φτώχεια παρά το γεγονός ότι θεωρείται αναπτυσσόμενη χώρα. Με δυσκόλευε πολύ, η ακριβή ζωή εκεί.

• Εκεί που είστε σήμερα είναι καλύτερα;
Πολύ καλύτερα.

• Μπορείτε να μας περιγράψετε μια τυπική μέρα στην μητρόπολη του Σουδάν;
Καταρχήν να πούμε ότι είναι ισλαμική χώρα κατά 99,99% στην οποία όμως υπάρχει αρμονική συμβίωση μεταξύ Χριστιανών και Μουσουλμάνων. Εχει και 4.000.000 Κόπτες Ορθοδόξους. Οι Ελληνορθόδοξοι είμαστε γύρω στις 2.500. Αυτή στη στιγμή λειτουργεί μόνο μια εκκλησία, στο Χαρτούμ. Οι υπόλοιπες πέντε είναι διασκορπισμένες σε διάφορα σημεία του Σουδάν κι έχουν παραχωρηθεί στους Κόπτες για χρήση, από εμάς δεν έχει μείνει κανένας εκεί. Η μέρα περιλαμβάνει κυρίως δουλειά γραφείου, διότι όλοι οι Ελληνες που έφυγαν από το Σουδάν και σήμερα είναι στην Ελλάδα, χρειάζονται διάφορα έγγραφα που έχει μόνο η Μητρόπολη. Επίσης γίνονται διάφορες επικοινωνιακές επαφές με την ελληνική κοινότητα, με το Διεθνές Σχολείο, που κάποτε ήταν ελληνικό, επαφές με διάφορες άλλες αρχές και βεβαίως σε καθημερινή βάση επαφή με το υπουργείο που είναι υπεύθυνο για τις εκκλησίες που μας βοηθάει πάρα πολύ. Επίσης φροντίζουμε την συντήρηση των εκκλησιών και κυρίως τους Ελληνες που έχουν μείνει εκεί. Είναι 80 Ελληνες και 400 μιγάδες ελληνικής καταγωγής που έχουν έρθει από το Νότιο Σουδάν, τους περισσότερους από τους οποίους έχουμε αναλάβει εμείς. Τα σχολεία τους, την ιατρική και φαρμακευτική τους περίθαλψη. Αυτή είναι μια μέρα στο Σουδάν. Εχουμε και το Νότιο Σουδάν, που είναι άλλο κράτος κι εκεί το έργο είναι ιεραποστολικό. Εξαιτίας του πολέμου ξεκινήσαμε εκεί την ανέγερση κλινικής, σχολείου και εκκλησίας. Να σημειώσουμε ότι οι μητροπόλεις του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας έχουν συνολικά περίπου 5.000 ιδρύματα, εκπαιδευτικά και νοσηλευτικά. Επίσης φροντίζουμε τις σχέσεις και τις επαφές μας με τις εκκλησίες των άλλων θρησκειών. Σε χώρες του εξωτερικού οφείλουμε να φροντίζουμε για να υπάρχει αρμονία. Οι ισορροπίες είναι πολύ εύθραυστες.

• Αρα όλα αυτά τα 18 χρόνια ισορροπείτε στην καθημερινότητά σας.
Αυτό ακριβώς. Ας μην ξεχνάμε ότι δεν ζούμε σε μια ορθόδοξη χώρα.

• Στη Ρόδο έρχεστε τακτικά;
Ναι. Όταν είσαι στην Αφρική χρειάζεσαι εναλλαγές. Το Πατριαρχείο και ο πατριάρχης το γνωρίζουν αυτό. Πρέπει ανά τακτά χρονικά διαστήματα να αλλάζουμε παραστάσεις. Εξάλλου πρέπει σε τακτά χρονικά διαστήματα να κάνουμε ανοσολογικές εξετάσεις για διάφορες ασθένειες. Αυτές τις κάνουμε στην Ελλάδα και οι περισσότεροι ερχόμαστε τακτικά για ανανέωση. Εχουμε ένα σωρό βάσανα και σκοτούρες που οι περισσότεροι δεν μπορούν να αντιληφθούν. Ζούμε μέσα στη σκόνη, σε υψηλές θερμοκρασίες μια χωρίς νερό και μια χωρίς ρεύμα, καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε καταστάσεις που και να τις αναφέρω δύσκολα θα τις καταλάβει κάποιος που δεν τις ζει.

• Εσείς πού μεγαλώσατε;
Στη Χάλκη γεννήθηκα και μεγάλωσα. Ηθελα από μικρός να ακολουθήσω το δρόμο της εκκλησίας.

• Την πορεία όμως την σημερινή την είχατε σκεφτεί;
Όχι. Αυτή προέκυψε. Ποτέ δεν είχα σκεφτεί ότι θα βρεθώ στην Αφρική, ότι θα γίνω επίσκοπος στο Πατριαρχείο Αλεξανδρείας… Όλα προέκυψαν κατά τύχη, από ένα λάθος τηλεφώνημα.

• Που μάλλον δεν ήταν και τόσο λάθος τελικά.
Ναι, μάλλον. Ο Θεός τα κανονίζει αυτά.

• Στη Χάλκη πηγαίνετε σήμερα;
Ναι, όποτε μπορώ. Και στην Κρητηνία πηγαίνω απ΄όπου κατάγεται η μητέρα μου και ζουν τα αδέλφια μου.

• Όταν είστε στην Αφρική, τι εικόνες έχετε μαζί σας από την Ελλάδα;
Τη θάλασσα! Μεγάλωσα μέσα στη θάλασσα γι αυτό και μου λείπει τόσο πολύ.

• Από την Αφρική, αναπολώντας την 18χρονη πορεία σας εκεί, τι σας έρχεται στο μυαλό;
Ξεκίνησα από την Αίγυπτο την οποία αγάπησα και θεωρώ δεύτερη πατρίδα μου. Η πρώτη μου αποστολή μετά την Αλεξάνδρεια, ήταν το Μπουρούντι. Με την Αφρική συμβιβάστηκα… Στο Μπουρούντι ξυπνούσαμε το πρωί και βλέπαμε πτώματα δεξιά και αριστερά, πηγαίναμε στην εκκλησία και ο τόπος μύριζε αίμα και μπαρούτι. Κάθε μέρα. Σκληρές εικόνες… Εκείνο που προσπαθώ να κρατήσω από το Μπουρούντι και από τη Ρουάντα, είναι τη φύση. Ειδικά από το Μπουρούντι όπου καθόμασταν κοντά στη λίμνη για να πιούμε τον καφέ μας και να ξεκουραστούμε λίγο και μας πλησίαζαν ιπποπόταμοι, κροκόδειλοι…! Πολύ δυνατές εικόνες όμως που έχω κρατήσει από εκεί και με έχουν κάνει να σκέφτομαι διαφορετικά για τη ζωή είναι οι εικόνες των παιδιών που περιμένουν έστω και μια καραμέλα, λίγο καθαρό νερό, λίγο φαγητό. Εχω κρατήσει τη χαρά που έχουν στα πρόσωπά τους οι άνθρωποι όταν ανοίγεις ένα πηγάδι κι έχουν καθαρό νερό… Αυτή η χαρά κι αυτός ο πόθος να δοκιμάσουν κάτι καινούριο που για εμάς είναι δεδομένο, όπως η καραμέλα… Όλα αυτά μένουν.

• Tο βράδυ, τι ονειρεύεστε;
Δεν προλαβαίνω να ονειρευτώ γιατί προσπαθώ να σκεφτώ πώς θα τελειώσω όλα αυτά που έχω να κάνω, οπότε τα όνειρα είναι πολυτέλεια.

• Πώς μπορεί να βοηθήσει κάποιος που επιθυμεί, το έργο της εκκλησίας στην Αφρική;
Μπορεί να απευθυνθεί στις μητροπόλεις και στους ιεραποστολικούς συνδέσμους.

• Θα ήθελα, κλείνοντας την συνέντευξη να μου πείτε ποια είναι η πιο όμορφη αλλά και η πιο δύσκολη που έχετε ζήσει εκεί.
Η πιο όμορφη ήταν όταν χτίσαμε την εκκλησία στο Μπουρούντι. Ηταν σε μια περιοχή με αντάρτες, τους οποίους η κυβέρνηση δεν είχε σε ιδιαίτερη εκτίμηση. Η καλύτερη στιγμή ήταν όταν χτίστηκε η εκκλησία και τους πείσαμε να φέρουν τα όπλα και να τα παραδώσουν. Μετά την εκκλησία, ήρθαν τα αυτοκίνητα του στρατού και παρέλαβαν τα όπλα από τους αντάρτες. Αυτή ήταν μια από τις εντυπωσιακές στιγμές. Ως προς τις δύσκολες, δεν νομίζω ότι υπάρχει κάποια πιο δύσκολη. Προσπαθώ να κρατήσω τις καλές στιγμές. Θυμάμαι μια φορά είχαμε πάει να κάνουμε μια χειροτονία στο ανατολικό Κογκό, και στην επιστροφή… έλειπε η γέφυρα! Δεν μπορούσαμε να περάσουμε τα σύνορα για να γυρίσουμε… Ε, τι να κάνουμε, περάσαμε με τα πόδια μέσα από τον ποταμό, πήγαμε και βρήκαμε ένα άλλο αυτοκίνητο για προλάβουμε να περάσουμε πριν κλείσουν τα σύνορα – διότι εκεί τα σύνορα κλείνουν στις 5 το απόγευμα για λόγους ασφαλείας. Και πολλά τέτοια… Αλλά τις χειρότερες στιγμές δεν τις συγκρατώ, προτιμώ να κρατώ τις καλύτερες.

 

 

Πηγή:www.dimokratiki.gr, dimokratiki.gr

 

Αναντικατάστατος (Δημήτριος Παναγόπουλος, Ιεροκήρυκας († 1982))

0
0

20160116-2
Οι άνθρωποι αντικατέστησαν τον Πνευματικό με τον ψυχολόγο, γι’ αυτό και ο κόσμος δαιμονίστηκε.

Δημήτριος Παναγόπουλος, ιεροκήρυκας


Αλλά άνθρωπος αξίας (Άλμπερτ Αϊνστάιν)

0
0

Να μην προσπαθείς να γίνεις άνθρωπος επιτυχίας, αλλά άνθρωπος αξίας.

 

Άλμπερτ Αϊνστάιν

Πώς να προλάβετε την αύξηση της χοληστερίνης με διατροφικά (κι όχι μόνο) tips από την ειδικό

0
0

bromi-xolisteriniΗ Διαιτολόγος-Διατροφολόγος Χριστίνα Μπαλαμώτη διώχνει τη χοληστερίνη μακριά με απλές συμβουλές στη διατροφή που μπορούν να μας σώσουν!
1. Ακολουθήστε υγιεινή διατροφή
Εμπλουτίστε τη διατροφή σας με τρόφιμα φυτικής προέλευσης, όπως είναι τα φρούτα, τα λαχανικά, τα δημητριακά, τα όσπρια.
Περιορίστε την κατανάλωση ζωϊκών τροφίμων που είναι πλούσια σε λίπος, όπως ολόπαχα γαλακτοκομικά, εμφανώς λιπαρά κρέατα, σκληρά κίτρινα τυριά.
Αποφύγετε την κατανάλωση πολύ επεξεργασμένων τροφίμων, όπως είναι οι σκληρές μαργαρίνες και γενικότερα τα τυποποιημένα τρόφιμα (π.χ. συσκευασμένα μπισκότα, αρτοσκευάσματα εμπορίου, πατατάκια κ.λπ.).
2. Εμπλουτίστε τη διατροφή σας με φρούτα και λαχανικά
Η καθημερινή κατανάλωση τουλάχιστον 5 μερίδων φρούτων και λαχανικών ενισχύει τον οργανισμό, προσφέροντάς του αντιοξειδωτικές ουσίες όπως, βιταμίνη Ε και C, πολυφαινόλες, καθώς και μέταλλα και ιχνοστοιχεία (σελήνιο). Έτσι, η ποικιλία και η επαρκής πρόσληψη φρέσκων φρούτων και λαχανικών προστατεύει σημαντικά το καρδιαγγειακό σύστημα.
Επίσης, οι φυτικές ίνες που περιέχονται σε φρούτα και λαχανικά συμβάλλουν στη μείωση της ολικής χοληστερόλης και της LDL-χοληστερόλης του αίματος αλλά και στην ομαλή λειτουργία του πεπτικού συστήματος.

Τα όσπρια εφοδιάζουν τον οργανισμό με βιταμίνες, μέταλλα και ιχνοστοιχεία
3. Δημητριακά / Όσπρια
Προτιμήστε την κατανάλωση δημητριακών ολικής αλέσεως που είναι πλούσια σε φυτικές ίνες, καθώς και σε μέταλλα, βιταμίνες και ιχνοστοιχεία.
Τα όσπρια αποτελούν καλή πηγή πρωτεϊνης και αμύλου και εφοδιάζουν τον οργανισμό με βιταμίνες, μέταλλα και ιχνοστοιχεία.
4. Μετριάστε την κατανάλωση λίπους
Το ελαιόλαδο είναι πλούσιο σε μονοακόρεστα λιπαρά οξέα, που συμβάλλουν στη μείωση της χοληστερόλης στο αίμα, καθώς επίσης και σε βιταμίνη Ε, η οποία έχει αντιοξειδωτική δράση. Έτσι, προτιμήστε το ελαιόλαδο για όλες τις μαγειρικές χρήσεις, αντί για άλλα φυτικά έλαια ή ζωϊκά λίπη.
! Προσοχή στην υπερβολική κατανάλωση ελαιόλαδου, γιατί είναι ιδιαίτερα πλούσιο σε θερμίδες.
(1 κουταλάκι του γλυκού ≈ 45 θερμίδες).
5. Προσοχή στην υπερβολική κατανάλωση κρέατος
Αποφύγετε τη συχνή κατανάλωση κόκκινου κρέατος που είναι πλούσιο σε λίπος, ειδικά κορεσμένο.
Προτιμήστε άπαχα πουλερικά (κοτόπουλο, γαλοπούλα) και ψάρια, τα οποία είναι πλούσια σε ω-3 λιπαρά οξέα που μειώνουν τα λιπίδια στο αίμα και ενισχύουν την άμυνα του οργανισμού.
Αφαιρέστε την πέτσα και το ορατό λίπος από τα πουλερικά και το κόκκινο κρέας.

Τα γλυκά είναι πειρασμός, αλλά αυξάνουν τα λιπίδια του αίματος
6. Αποφύγετε τη συστηματική κατανάλωση γλυκών, ξηρών καρπών και ζαχαρωδών
Ειδικότερα, να αποφεύγονται: αλατισμένοι ξηροί καρποί, παγωτά, τούρτες, σοκολάτες, γλυκά με καρύδια, μπισκότα, καραμέλες βουτύρου, διότι είναι πλούσια σε κορεσμένα λιπαρά οξέα, τα οποία αυξάνουν τα λιπίδια του αίματος.
7. Χρησιμοποιείστε το αλάτι με μέτρο
Η υπερβολική χρήση αλατιού προκαλεί κατακράτηση υγρών και αύξηση της αρτηριακής πίεσης, που επιβαρύνουν το καρδιαγγειακό σύστημα.
→ Πιο συγκεκριμένα θα πρέπει να αποφεύγονται:
Κονσερβοποιημένα κρεατικά και ψάρια, αλλαντικά.
Παστά, καπνιστά.
Έτοιμες σάλτσες.
Πρόχειρο φαγητό εκτός σπιτιού.
Τυποποιημένα τρόφιμα, όπως πατατάκια, γαριδάκια, αλμυρά κράκερ, ποπ-κορν.
! Προσοχή στις ετικέτες τροφίμων. Το αλάτι μπορεί να αναφέρεται και ως Να (Νάτριο).
→ Περιορίστε τη χρήση επιτραπέζιου μαγειρικού αλατιού. Εναλλακτικά, μπορείτε να χρησιμοποιείτε μυρωδικά (ρίγανη, δυόσμο, μαϊντανό), λεμόνι.
8. Υιοθετήστε υγιεινό τρόπο μαγειρέματος
Αποφεύγετε τα τηγανητά και τα βαριά τσιγαρισμένα φαγητά.
Προτιμήστε τα ψητά, τα βραστά ή τα μαγειρεμένα στον ατμό κρέατα και ψάρια.
Τα λαχανικά να μαγειρεύονται σε χαμηλή θερμοκρασία, με λίγο νερό και για σύντομο χρονικό διάστημα, ώστε να περιορίζονται οι απώλειες σε θρεπτικά συστατικά.

Και το αλκοόλ θέλει το μέτρο του, ακόμη κι αν πρόκειται για μπίρα
9. Αλκοόλ: «Παν μέτρον άριστον»
Η συστηματική κατανάλωση αλκοόλ συμβάλλει στην αύξηση των τριγλυκεριδίων στο αίμα και γι΄ αυτό συνιστάται η κατανάλωσή του με μέτρο, δηλαδή το πολύ 2 μερίδες, αλκοόλ την ημέρα για τους άνδρες και 1 για τις γυναίκες.
→ 1 μερίδα αλκοόλ = 50 ml «σκληρών» ποτών
(π.χ.ουίσκι, βότκα, ούζο) = 120 ml κρασί = 330 ml μπύρα.
10. Κάπνισμα: STOP
Το κάπνισμα αποτελεί σημαντικό παράγοντα κινδύνου για καρδιαγγειακά νοσήματα, γιατί η νικοτίνη που περιέχει ο καπνός, προκαλεί σκλήρυνση στα αγγεία (αθηροσκλήρωση) και ευνοεί τη δημιουργία θρόμβων (θρόμβωση).
11. Διατηρήστε φυσιολογικό σωματικό βάρος
Για τη διατήρηση σταθερού σωματικού βάρους θα πρέπει η ενέργεια που προσλαμβάνουμε να ισούται με αυτή που καταναλώνουμε.
Τα παχύσαρκα άτομα έχουν συχνά υψηλά επίπεδα λιπιδίων στο αίμα τους και άρα βρίσκονται σε μεγαλύτερο κίνδυνο για καρδιαγγειακά νοσήματα απ΄ ό,τι τα άτομα με φυσιολογικό βάρος.
Ένας τρόπος για να ελέγξουμε αν το βάρος μας είναι φυσιολογικό είναι με το Δείκτη Μάζας Σώματος (Δ.Μ.Σ.), ο οποίος υπολογίζεται με τον εξής τύπο:
ΔΜΣ = ο λόγος του βάρους σας σε κιλά προς το ύψος σε μέτρα εις το τετράγωνο
Οπότε όταν:
ΔΜΣ < 18,5 → βάρος κάτω του φυσιολογικού ΔΜΣ 18,5 – 25 → φυσιολογικό βάρος ΔΜΣ 25-30 → υπέρβαρο άτομο ΔΜΣ > 30 → παχύσαρκο άτομο

30 λεπτά άσκησης καθημερινά αρκούν
12. Αυξήστε τη φυσική σας δραστηριότητα
Η φυσική δραστηριότητα μειώνει τον κίνδυνο για καρδιαγγειακά, διότι δυναμώνει το μυ της καρδιάς, παρεμποδίζει την αθηροσκλήρωση, μειώνει την αρτηριακή πίεση και συμβάλλει στη διατήρηση ενός φυσιολογικού βάρους.
→ Συστήνεται να γίνεται καθημερινά για 30 λεπτά μέτριας έντασης άσκηση, όπως περπάτημα με γοργό ρυθμό, ανέβασμα
σκάλας κ.λπ.
Σημειώστε επίσης τα ακόλουθα:
– Η μείωση του άγχους βοηθά στην πρόληψη των υπερλιπιδαιμιών.
– Η συνεχής επαφή και ενημέρωση του ενδιαφερόμενου από τον διαιτολόγο και το γιατρό είναι πολύ σημαντική!
Μπαλαμώτη Δ. Χριστίνα
Κλινική Διαιτολόγος- Διατροφολόγος
Αριστούχος Χαροκοπείου Πανεπιστημίου Αθηνών
Πηγές:www.dietnet.gr clickatlife.gr

Αλλάζουν τα πάντα στις τιμές των εισιτηρίων του ΟΑΣΑ -Ερχονται τα εισιτήρια ζώνης

0
0

Αλλαγές στις τιμές των εισιτηρίων των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς αναμένεται να έρθουν το επόμενο διάστημα.

Τα εισιτήρια του ΟΑΣΑ, αφού έγιναν ηλεκτρονικά, θα αλλάξουν και τιμές, καθώς θα έχουν αναλογική χρέωση με βάση την απόσταση που θα διανύει ο επιβάτης, σύμφωνα με την εφημερίδα «Τα Νέα».

Οι χρεώσεις θα είναι πολύ μικρότερες για κάποιον που θα διανύει μικρές αποστάσεις. Όσο μεγαλύτερη είναι η απόσταση, τόσο θα ανεβαίνει και η τιμή του εισιτηρίου.

Για παράδειγμα, κάποιος που κάνει τη διαδρομή Σύνταγμα-Δουκίσσης Πλακεντίας πληρώνει το ίδιο με κάποιον που πάει από το Σύνταγμα στο Μοναστηράκι. Αυτό θα αλλάξει.

Για τον λόγο αυτό η Αττική θα χωριστεί σε πέντε ζώνες

•Η πρώτη ζώνη θα περιλαμβάνει το κέντρο της Αθήνας, το κέντρο του Πειραιά και τους κοντινούς δήμους.

•Η δεύτερη ζώνη θα περιλαμβάνει τα βόρεια προάστια, όπως η Αγία Παρασκευή, το Χαλάνδρι και την Κηφισιά, αλλά και τα νότια προάστια, όπως η Βούλα, η Βουλιαγμένη και η Βάρκιζα.

•Η τρίτη ζώνη θα περιλαμβάνει τον ανατολικό και τον δυτικό τομέα της Αττικής.

•Η τέταρτη ζώνη το αεροδρόμιο, το οποίο έχει ήδη διαφορετική χρέωση.

•Η πέμπτη ζώνη θα περιλαμβάνει τις υπόλοιπες περιοχές της Αττικής.

 

Πηγή: iefimerida.gr

 

Άγιος Αντώνιος ο Μέγας

0
0
 Άγιος Αντώνιος ο Μέγας


Άγιος Αντώνιος ο Μέγας

Εορτάζει στις 17 Ιανουαρίου εκάστου έτους.

 

Έχει τι μείζον ουρανὸς και των Νόων,
Έξαρχον Αντώνιον Ασκητών έχων.
Εβδομάτη δεκάτη Αντώνιον ένθεν άειραν.

Βιογραφία
Ο Μέγας Αντώνιος γεννήθηκε το 251 μ.Χ. στην Άνω Αίγυπτο από πλούσιους και ενάρετους γονείς, τους οποίους έχασε σε νεαρή ηλικία. Συγκεντρώνει όμως την προσοχή του στην μυστική θεωρία των μοναχών της ερήμου και στην φροντίδα της μικρής αδελφής του. Γρήγορα αποφασίζει να εγκαταλείψει τα εγκόσμια και αναχωρεί για την έρημο, αφού πρώτα τακτοποίησε την μικρότερη αδελφή του και μοίρασε την μεγάλη πατρική περιουσία στους φτωχούς της περιοχής του.

Στην έρημο παίδευσε την ψυχή του και τιθάσευσε τα πάθη του φθάνοντας στα ανώτατα όρια της άσκησης ώστε η ψυχή του αγίου μπορούσε να εξέρχεται του σώματός του ενώ βρισκόταν ακόμη εν ζωή. Γίνεται το πρότυπο των ασκητών. Πολλοί εξ αυτών έφθαναν στην έρημο για να τον ακούσουν και να τον συμβουλευθούν. Παρέδωσε την μακάρια ψυχή του στον μισθαποδότη Θεό σε ηλικία 105 ετών.

Αν και, όπως λέγει ο Μέγας Αθανάσιος, μία από τις τελευταίες επιθυμίες του Οσίου Αντωνίου ήταν να μείνει κρυφός ο τόπος της ταφής του, οι μοναχοί που μόναζαν κοντά του έλεγαν ότι κατείχαν το ιερό λείψανό του, το οποίο επί Ιουστινιανού (561 μ.Χ.), κατατέθηκε στην Εκκλησία του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου στην Αλεξάνδρεια και από εκεί αργότερα, το 635 μ.Χ., μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη.

Η Σύναξή του ετελείτο στη Μεγάλη Εκκλησία.

Ἀπολυτίκιον (Κατέβασμα)
Ἦχος δ’.
Τόν ζηλωτήν Ἠλίαν τοῖς τρόποις μιμούμενος, τῷ Βαπτιστῇ εὐθείαις ταῖς τρίβοις ἑπόμενος, Πάτερ Ἀντώνιε, τῆς ἐρήμου γέγονας οἰκιστής, καί τήν οἰκουμένην ἐστήριξας εὐχαῖς σου· διό πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τάς ψυχάς ἡμῶν.

Κοντάκιον
Ἦχος β’. Τά ἄνω ζητῶν
Τούς βιωτικούς θορύβους ἀπωσάμενος, ἡσυχαστικῶς τόν βίον ἐξετέλεσας, τόν Βαπτιστήν μιμούμενος, κατά πάντα τρόπον Ὁσιώτατε. Σύν αὐτῷ οὖν σέ γεραίρομεν, Ἀντώνιε Πάτερ, τῶν Πατέρων κρηπίς.

Οπτικοακουστικό Υλικό


Ακούστε το απολυτίκιο!

Ακούστε το απολυτίκιο!

Αποκάλυψη του Αγίου Αντωνίου για τη Μοναχική χάρη

Ο Άγιος Αντώνιος έλεγε: «Παρακάλεσα τον Θεό ζητώντας να μου δείξει με ποια βοήθεια είναι προικισμένος ο Μοναχός για την καλογερική χάρη και μου έδειξε μεγάλη πύρινη λαμπάδα και πλήθος οπλισμένων Αγγέλων, οι οποίοι κυκλώνουν τον Μοναχό που προθυμοποιείται να σωθεί. Και ακούστηκε φωνή από το Άγιο Πνεύμα η οποία έλεγε στους Αγγέλους: «Σε όλη του τη ζωή να μην απομακρυνθείτε από αυτόν».

Όταν είδα τόσο μεγάλη βοήθεια, αναστέναξα και είπα στον εαυτό μου. Αλίμονο σε σένα, Αντώνιε! Πόση βοήθεια σου έστειλε ο Θεός για να σε προφυλάξει και εσύ αμελείς!

Πάλι έκανα προσευχή και είπα: «Κύριε, πώς εξαπατά ο Διάβολος και παραπλανά τον Μοναχό, όταν αυτός είναι περικυκλωμένος με τόση βοήθεια;» Και άκουσα πάλι εκείνη τη φωνή να μου λέει: «Να το ξέρεις ότι ο Διάβολος δεν έχει δύναμη να νικήσει τον Μοναχό επειδή με την ενσάρκωσή μου κομμάτιασα τη δύναμή του, αλλά ο καθένας νικιέται από την δική του αμέλεια και την ελλιπή φροντίδα».

Και εγώ είπα· «Κύριε, άραγε όλοι οι Μοναχοί έχουν τέτοια βοήθεια;»

Και μου έδειξε ο Κύριος μεγάλο πλήθος Μοναχών και καθένας από αυτούς είχε την προσωπική του βοήθεια την οποία είδα την πρώτη φορά, δηλαδή μια μεγάλη λαμπάδα πύρινη και γύρω από αυτόν μια στρατιά Αγγέλων. Όταν τα είδα αυτά είπα: Μακάριο είναι και ευτυχισμένο το γένος των χριστιανών και ιδιαίτερα μακάριοι είναι οι Μοναχοί οι οποίοι έχουν για βοήθειά τους τέτοιον Δεσπότη καλό, φιλάνθρωπο και ελεήμονα. Λοιπόν και εμείς, αδελφοί, ας φροντίζουμε χωρίς αμέλεια για την σωτηρία της ψυχής, για να αξιωθούμε την Βασιλεία των Ουρανών, με τη χάρη και τη φιλανθρωπία του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, στον Οποίο ταιριάζει κάθε δόξα μαζί με τον Πατέρα και το Άγιο Πνεύμα στους αιώνες των αιώνων. Αμήν».

Πηγή: Ιερά Μονή Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου

Αγιογραφίες / Φωτογραφίες

Άγιοι Aντώνιος, Eυθύμιος και Σάββας ο Ηγιασμένος - 1766 μ.Χ. - Nέα Σκήτη, Άγιον Όρος

Άγιοι Aντώνιος, Eυθύμιος και Σάββας ο Ηγιασμένος – 1766 μ.Χ. – Nέα Σκήτη, Άγιον Όρος

 Άγιος Αντώνιος ο Μέγας


Άγιος Αντώνιος ο Μέγας

 Άγιος Αντώνιος ο Μέγας


Άγιος Αντώνιος ο Μέγας

 Άγιος Αντώνιος ο Μέγας


Άγιος Αντώνιος ο Μέγας

 Άγιος Αντώνιος ο Μέγας - Καζακίδου Μαρία© (byzantineartkazakidou. blogspot.com)


Άγιος Αντώνιος ο Μέγας – Καζακίδου Μαρία© (byzantineartkazakidou. blogspot.com)

Άγιος Αντώνιος ο Μέγας - άγνωστος ζωγράφος κρητικού εργαστηρίου, τέλη 16ου - αρχές 17ου αιώνα μ.Χ.

Άγιος Αντώνιος ο Μέγας – άγνωστος ζωγράφος κρητικού εργαστηρίου, τέλη 16ου – αρχές 17ου αιώνα μ.Χ.

 Άγιος Αντώνιος ο Μέγας - Λυδία Γουριώτη© (lydiagourioti-iconography.blogspot.gr)


Άγιος Αντώνιος ο Μέγας – Λυδία Γουριώτη© (lydiagourioti-iconography.blogspot.gr)

 Άγιος Αντώνιος ο Μέγας - 17ος αι. μ.Χ. - Mονή Διονυσίου, Άγιον Όρος


Άγιος Αντώνιος ο Μέγας – 17ος αι. μ.Χ. – Mονή Διονυσίου, Άγιον Όρος

Άγιος Αντώνιος ο Μέγας, Μονή Παμμακάριστου

Άγιος Αντώνιος ο Μέγας, Μονή Παμμακάριστου

Άγιος Aντώνιος και Άγιος Παύλος ο Θηβαίος - β'μισό του 17ου αι. μ.Χ. - Mονή Ξηροποτάμου, Άγιον Όρος

Άγιος Aντώνιος και Άγιος Παύλος ο Θηβαίος – β’μισό του 17ου αι. μ.Χ. – Mονή Ξηροποτάμου, Άγιον Όρος

 

Πηγή:saint.gr

Μοναχός Βαρλαάμ Ξενοφωντινός ( 1886-17.1.1983)

0
0

Μοναχός Βαρλαάμ Ξενοφωντινός
Κατά κόσμον ονομαζόταν Βασίλειος Αθανασίου Ριζόγλου. Ο μακάριος αυτός Γέροντας γεννήθηκε στα Κούκλινα Στενημάχου της Α. Θράκης το 1886. Νέος, πρόσφυγας, ξένος και φτωχός πήγε στη Θεσσαλονίκη και προσκύνησε στο ναό του Αγίου Δημητρίου.

Προσήλθε στην Ιερά μονή του Αγίου Γεωργίου-Ξενοφώντος το 1910. Εκάρη μοναχός το 1912. Διετέλεσε προϊστάμενος της μονής του έως το 1977 και αντιπρόσωπος στην Ιερά Κοινότητα. Μέχρι τα βαθιά του γεράματα διακόνησε τη μονή της μετανοίας του με αγάπη, προθυμία και αφοσίωση. Τον θυμόμαστε με ζέση να προσέρχεται στο Καθολικό για τις καθημερινές, πολύωρες, ιερές ακολουθίες.

Με συγκίνηση διηγείτο ότι το 1927 προσβλήθηκε με πολλούς πατέρες της μονής από ελονοσία και πολλοί πέθαναν. Λιτανέυσαν, τότε, τη θαυματουργή εικόνα της Παναγίας της Οδηγήτριας γύρω από τα τείχη της μονής και η ασθένεια έφυγε και ο π. Βαρλαάμ σώθηκε. Από ευγνωμοσύνη δοξολογούσε κι ευχαριστούσε σε όλη του τη ζωή τη λατρευτή του Παναγία.

Κατά μία πανήγυρη της μονής του αγίου Γεωργίου ήταν στο διακόνημα του μαγείρου. Ήταν αρκετά λυπημένος που δεν μπορούσε να είναι στο ναό κατά την αγρυπνία της μνήμης του αγίου. Κάποια στιγμή εγκάρδια αναφώνησε: «Άγιε Γεώργιε, σήμερα που τιμάμε τη μνήμη σου, εγώ δεν μπορώ να έρθω κοντά σου, στην ακολουθία …». Τότε έλαμψε όλος ο χώρος του μαγειρείου κι εμφανίσθηκε μπροστά του ολόσωμος ο άγιος Γεώργιος και του είπε: «Μην στενοχωριέσαι, Γερο-Βαρλαάμ, εδώ θα είμαι μαζί σου». Άλλοτε πάλι είδε τον άγιο Γεώργιο καβαλάρη σε άλογο, μέσα στην αυλή της μονής, αδυνατώντας ν’ ατενίσει το λαμπρό πρόσωπό του.

Δεν είχε δει ποτέ σε όλη τη μοναχική του ζωή το πρόσωπό του στον καθρέφτη. Όταν κάποιος επισκέπτης έκανε με μία μηχανή κινηματογραφική λήψη και την παρουσίασε, ο Γέροντας Βαρλαάμ παρατήρησε πως το μπαστούνι του εικονιζομένου είναι ίδιο με το δικό του. Δεν είχε δει ποτέ το πρόσωπό του στον καθρέφτη για να το αναγνωρίσει.

Αιωνόβιος και αγαπούσε να εργάζεται, να μαστορεύει, να κλαδεύει τα δένδρα, να σκαλίζει τους κήπους, να διακονεί. Το κελλί του ήταν γεμάτο εργαλεία γι’ αυτές τις εργασίες. Όταν βάρυνε πολύ και δεν μπορούσε πια να εργασθεί, λυπόταν κι έλεγε: «Είμαι άχρηστος, πετάξτε με, είμαι άχρηστος, δεν προσφέρω τίποτε, τσάμπα τρώω το φαγητό μου».

Για αρκετά έτη διακονούσε στα μετόχια της μονής των Αγίων Θεοδώρων στη Βουρβουρού και τον Άγιο Νικόλαο Χαλκιδικής και στα Καθίσματα του Αγίου Φιλίππου Ζαχαρά, που είναι ψηλά από την Ξενοφωντινή σκήτη, και του Αγίου Τρύφωνος. Μία ημέρα είδε από μακριά να περνά σκυφτός και βιαστικός ένας μοναχός. Του είπε ο Γέροντας Βαρλαάμ «ευλογείτε». Εκείνος δεν απάντησε, μόνο έσκυψε λίγο το κε­φάλι του και τάχυνε το βήμα του. Προχώρησε κάπως κι εξαφανίσθηκε. Η όψη του και η στάση του ήταν μοναδική. Ο Γέροντας Βαρλαάμ, όπως διηγείτο αργότερα στους πατέρες της μονής του, πίστεψε πως ο μοναχός εκείνος ήταν ένας από τους άγνωστους ασκητές του Άθωνα … Όταν κάποτε τα λαχανικά του κήπου του προσβλήθηκαν από κάμπιες, προσκάλεσε με πίστη την τίμια κάρα του Αγίου Τρύφωνος και τελέσθηκε αγιασμός. Την ώρα του αγιασμού ένα σύννεφο από κάμπιες σηκώθηκε από τον κήπο και αφανίσθηκε στο βάθος. Ο πιστός δούλος του Θεού Βαρλαάμ ευχαρίστησε θερμά τον άγιο.

Προσηλωμένος στο διακόνημά του, του αμπελικού και του δενδροκόμου, δεν άφησε ποτέ τον μοναχικό του κανόνα. Ήταν ελεήμων στο έπακρον. Πάντοτε φιλοξενούσε κουρασμένους οδοιπόρους, νυχτωμέ­νους και μοναχούς. Ουδέποτε κατέλυσε κρέας. Δεν άναβε θερμάστρα τους χειμώνες. Θερμαινόταν κάνοντας πολλές μετάνοιες. Η μεγαλύτερη δοκιμασία της ζωής του ήταν όταν τον έστειλε η μονή να υπερασπίσει τα δίκαιά της σ’ ένα μετόχι της. Οι ασεβείς κάτοικοι τον ποδοπάτησαν και τον περιέλουσαν λαδομπογιές. Με δυσκολία επέστρεψε στη μονή και άργησε να συνέλθει, όμως τους συγχώρεσε όλους εγκάρδια.

Πολύ φιλακόλουθος, αφού πήγαινε καθημερινά στο Καθολικό με τον εκκλησιαστικό. Δεν διάβαζε, δεν έγραφε, δεν έψελνε, δεν μιλούσε. Συμμετείχε με το ταπεινό κομποσχοινάκι του. Δεν αργολογούσε. Είχε μία ταπεινή αίσθηση για τον εαυτό του. «Ένα κούτσουρο είμαι», έλεγε, «ένα βόδι». Ήταν αρκετά εγκρατής, υπάκουος, ταπεινός, πράος, ησύχιος, φιλόπονος, φιλότιμος, φιλάγιος και θεοτοκοφιλής.

Ανεπαύθη εν Κυρίω στις 17.1.1983, ημέρα μνήμης του καθηγητού της ερήμου, του αγίου Αντωνίου του Μεγάλου. Όπως γράφαμε τότε: «Ο μεταστάς έζησε 75 χρόνια στο Άγιον Όρος και εκοσμείτο από τη θεοφιλή ταπείνωση, την ανεξικακία και την υπακοή». Κατά τον σωμα­τικό του χαρακτήρα ήταν κοντός και στα γηρατεία του πολύ κυρτωμέ­νος και με μικρή σχετικά γενειάδα.

Πηγές – Βιβλιογραφία

Μοναχολόγιον Ιεράς Μονής Ξενοφώντος. Μωυσέως Αγιορείτου μοναχού, Εκδημίες Αγιορειτών, Πρωτάτον 4/1983, σ. 73. Νικοδήμου Νεοσκητιώτου ιερομ., Ο πανταχού προφθάνων εις βοήθειαν, Άγιον Όρος 2008, σ. 96.

Πηγή: Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου, Μέγα Γεροντικό, τ. Β΄, εκδ. Μυγδονία σ. 1047-1050

Διαφορές ανάμεσα στις απόψεις δυτικής και ανατολικής θεολογία για την δημιουργία και την κτίση (Τιμόθεος Παπασταύρου, Θεολόγος)

0
0

Η άποψη των Ρωμαιοκαθολικών για την δημιουργία του κόσμου και την κτίση, ανέκαθεν ερχόταν σε αντιπαράθεση με την άποψη των Ορθοδόξων. Αρχικά οι Ρωμαιοκαθολικοί ήταν υποστηρικτές ενός δυισμού που αφορά το φυσικό και το υπερφυσικό. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να θεωρούν την κτίση κατώτερη από την χάρη του θεού, η οποία έχει ως σκοπό να αγιάσει και να σώσει την κτίση από την κατάσταση στην οποία βρίσκεται. Την ίδια άποψη υιοθέτησαν και οι προτεστάντες, οι οποίοι διαφοροποίησαν τις έννοιες δημιουργώντας έναν δυϊσμό ανάμεσα στο φυσικό και το ψυχικό. [56]

Στην αντίπερα όχθη, η ορθόδοξη θεολογία είχε μια τελείως διαφορετική άποψη για την δημιουργία του κόσμου. Οι ορθόδοξοι θεολόγοι υποστήριζαν πως υπάρχει το κτιστό, το όποιο αντιπροσωπεύεται από την πλάση και το άκτιστο, το οποίο αντιπροσωπεύεται από τον πλάστη που είναι ο Θεός, σε αντίθεση με το φυσικό και το υπερφυσικό των Ρωμαιοκαθολικών. Σημαντική είναι η αναφορά πως το κτιστό οφείλει την ύπαρξη του στο άκτιστο, αλλά το σημαντικότερο όλων είναι πως σε καμία περίπτωση δεν ταυτίζονται.

Η άποψη που έχουν οι ορθόδοξοι θεολόγοι για το κτιστό και το άκτιστο έχει ως αποτέλεσμα την σύγκλιση Δημιουργίας και εξέλιξης. Θεωρούσαν λοιπόν πως η δημιουργία και η εξέλιξη δεν αλληλοαποκλείονται, αλλά αλληλοσυμπληρώνονται αμοιβαία, καταλήγοντας στο συμπέρασμα πως η δημιουργία του Θεού δεν αποκλείει την εξέλιξη των ειδών, γεγονός το οποίο μπορούμε να εντοπίσουμε και στο βιβλίο της Γένεσης μέσω της φράσης «καλά λίαν». Λόγω αυτού δεν υπήρξε καμία διατάραξη ανάμεσα στην ορθόδοξη εκκλησία και την επιστήμη. [57]

Ορισμένοι από τους σύγχρονους ορθοδόξους θεολόγους, όπως ο Ιωάννης Ζηζούλιας, θεωρεί πως «η θεολογία θα πρέπει να υλοποιεί όσο το δυνατόν καλύτερα μπορεί την δαρβινική άποψη για τα θετικά και τα αρνητικά με σκοπό την αντιμετώπιση της κρίσης». [58] Επίσης ο Ματσούκας, θεωρεί πως ο Μέγας Βασίλειος μέσα από το έργο του «Εξαήμερος» δέχτηκε «την εξέλιξη σε έναν άρρηκτο συνδυασμό με την δημιουργία». [59]

Τέλος με την άποψη περί κτιστού και άκτιστου και τις απόψεις των σύγχρονων θεολόγων γίνεται φανερή η διαφορά για το πώς αντιλαμβάνεται η Ανατολική και η Δυτική Ορθοδοξία την δημιουργία και την εξέλιξη. Επιπροσθέτως γίνεται αντιληπτό πως οι απόψεις της Ανατολικής ορθοδοξίας, δείχνουν μεγαλύτερο σεβασμό απέναντι στην φύση, με συνέπεια να υπάρχουν αποτελεσματικότεροι τρόποι αντιμετώπισης των οικολογικών προβλημάτων, διότι η περιβαλλοντική ηθική που προωθεί έχει εφοδιάσει κατάλληλα τους πιστούς για να μπορέσουν να καταπολεμήσουν τα οικολογικά προβλήματα που κλονίζουν τις ισορροπίες της κτίσης.

Διαβάστε ολόκληρη τη μελέτη εδώ

Οι εικόνες του Τιμίου Προδρόμου και του Αγίου Αντωνίου μέσα από το χρωστήρα του Φώτη Κόντογλου (Πρωτοπρεσβύτερος Σταμάτης Σκλήρης, Αγιογράφος)

0
0

Ομιλία του πρωτοπρεσβυτέρου π. Σταμάτη Σκλήρη, Αγιογράφου, με θέμα: «Οι εικόνες του Τιμίου Προδρόμου και του Αγίου Αντωνίου μέσα από το χρωστήρα του Φώτη Κόντογλου», η οποία πραγματοποιήθηκε στον Ιερό Ναό Αγίου Αντωνίου το Σάββατο 13 Ιανουαρίου 2018.


Εγωισμός: Ένας μόνιμος «χιονιάς» σε κάθε εποχή και καιρό! (πρωτοπρεσβύτερος π. Αντώνιος Χρήστου, Θεολόγος – ΜΑ (Ορθόδοξη Θεολογία) ΕΑΠ)

0
0

Αγαπητοί μου αναγνώστες, τι στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, έξω το τοπίο είναι κάτασπρο (8 Ιανουαρίου 2019 στην Αττική)! Ο Χιονιάς ή για άλλους πιο ειδικούς που «βαπτίζουν» πλέον με βάση τα γράμματα της Ελληνικής αλφαβήτου, ο «Τηλέμαχος», άφησε για τα καλά την παγωμένη επέλασή του, σε βουνά, δρόμους, σπίτια, αυτοκίνητα και σε όποια άλλη επιφάνεια, μπορεί να σταθεί πάνω του χιόνι!

Σαν εικόνα είναι όμορφα όλα αυτά! Πραγματικά το βλέμμα αιχμαλωτίζεται ευχάριστα, σε χιονισμένα τοπία που διαφοροποιεί προς το καλύτερο την κάθε περιοχή. Όμως στην ουσία όλα είναι χειρότερα και μία απλή βόλτα και παραμονή σε χιονισμένη περιοχή, σε προσγειώνει απότομα, αφού το τίμημα είναι βαρύ και οι δυσχέρειες πολλές! Από πού να ξεκινήσει κανείς; Από τις χαμηλές θερμοκρασίες που δυσκολεύεσαι ακόμη και να αναπνεύσεις; Από τους γλιστερούς έως και απροσπέλαστους πλέον δρόμους, τόσο για τους πεζούς, όσο και για τα οχήματα. Πριν έρθω εδώ στο Γραφείο, συνάντησα πάνω από 4 ατυχήματα και παραλίγο να εμπλακώ και εγώ σε κάποιο! Οι σωλήνες της ύδρευσης παγώνει, ο κόσμος είναι πιο επιρρεπής στις ιώσεις και ένα σωρό άλλες παρενέργειες!

Αν αυτά συμβαίνουν, μόνο και μόνο από την επίδραση του χιονιά, ας αναλογιστούμε και αυτό που λέει και ο τίτλος μας. Όπως το χιόνι δυσκολεύει την ζωή μας και την καθημερινότητά μας, έτσι υπάρχει και ένα στοιχείο που ονομάζεται «Εγωισμός», όπου εμποδίζει ή σχεδόν εξαφανίζει, την πνευματική ζωή και πνευματική υγεία, του κάθε ανθρώπου που θέλει να πλησιάσει τον Θεό, αλλά αδυνατεί όπως στην θερμότητα που εξαφανίζεται σε κάθε τι ψυχρό!

Μας λένε οι Πατέρες της Εκκλησίας, ότι ρίζα κάθε αμαρτίας είναι o Εγωισμός. Ο Άγιος Γρηγόριος o Διάλογος, την ονομάζει βασίλισσα όλων των αμαρτιών. Όσο πιο πολύ υπερηφανευόμαστε, όσο πιο πολύ κυνηγάμε τη δόξα και τον έπαινο και την τιμή, τόσο πιο τιποτένιοι είμαστε ενώπιον Του Κυρίου, ο οποίος «αντιτάσσεται στους υπερήφανους, ενώ στους ταπεινούς δίνει τη χάρη του». Παροιμ. 3,34

Ο Εγωισμός αποτελεί το εμπόδιο όλων των αγαθών και η αιτία όλων των παραπτωμάτων. Για τη θεραπεία του Εγωισμού, παραχωρεί ο Θεός και πέφτουμε σ’ άλλες μεγάλες αμαρτίες, πράγμα που δεν θα επέτρεπε, υπό άλλες συνθήκες, ο πάνσοφος Ιατρός των ψυχών μας, αν αυτός δεν ήταν η χειρότερη απ’ όλες. Έτσι, όταν ο βασιλιάς Δαβίδ καυχήθηκε – όπως δείχνουν τα λόγια του, «εγώ, βυθισμένος στα πλούσια υλικά αγαθά, είπα: «Δεν θα μετακινηθώ ποτέ από τούτη την ευτυχία»» Ψαλμ. 29,7 – ο Κύριος, για να τον θεραπεύσει, τον άφησε κι’ έπεσε σε μοιχεία και φόνο. Όπως επίσης και ο Άγιος Απόστολος Πέτρος υπερηφανεύτηκε όταν ο Χριστός είπε στους Αποστόλους ότι όλοι θα χάσουν την εμπιστοσύνη τους σ’ Αυτόν και θα διασκορπιστούν, κι’ εκείνος με αυτοπεποίθηση βεβαίωσε: «Κι’ αν όλοι χάσουν την εμπιστοσύνη τους σ’ Εσένα, εγώ όμως όχι». Μαρκ. 14,29 Για την έπαρσή του εκείνη, ο Κύριος παρεχώρησε να Τον αρνηθεί τρεις φορές, κι’ έτσι να ταπεινωθεί, να κλάψει και να μετανοήσει. Μαρκ. 14,66-72.

Ο Εγωισμός με όλα του τα παρακλάδια: φιλαυτία, υπερηφάνεια, έπαρση, προβολή κλπ, αποτελεί βασικό πρόσκομμα στη πνευματική ζωή και στην σωτηρία μας γενικότερα, αφού από αυτόν ο διάβολος, από Άγγελος Φωτός, έγινε Άγγελος Σκότους και όταν ο άνθρωπος φτάνει στον εωσφορικό εγωισμό, πραγματικά πλησιάζει στην βλασφημία Του Παναγίου Πνεύματος, δηλαδή στην συνεχή αμετανοησία η οποία είναι η μόνη αμαρτία που δεν υπάρχει μετάνοια και επομένως δρόμος για την σωτηρία!

Ο Γέροντας Εφραίμ ο Φιλοθεΐτης που βρίσκεται στην Αμερική, σε μια σχετική ομιλία του μεταξύ άλλων, λέει για τον Εγωισμό : « Είναι ίσως η φονικότερη «αρρώστια», αφού αχρηστεύει τον άνθρωπο (και ειδικότερα αυτούς που έχουν κάποιο αξίωμα, πολιτικούς, υπηρεσιακούς υπαλλήλους, Δεσποτάδες, παπάδες κ.α…) όλα προσωρινά, τον γεμίζει με ανόητη φιλαυτία και έπαρση, τον κάνει επικίνδυνο και άμυαλο, του σκοτεινιάζει το νου και την καρδιά, δεν μπορεί ούτε να δει, ούτε να ακούσει, ούτε να αντιληφθεί, ούτε να συναισθανθεί την κατάστασή του». Πραγματικά η εμπειρία του Γέροντα, μας καταθέτει ρεαλιστικά τι μπορεί να φέρει ο Εγωισμός στον άνθρωπο.

Να δώσουμε ένα πρακτικό παράδειγμα, από την μεριά μας, για να γίνει πιο αντιληπτό αυτό που είπαμε παραπάνω ο Γέροντας : Πως θα μας φαινόταν να πετάγαμε αεροπλάνο ή έστω να οδηγούμε αυτοκίνητο, χωρίς να λειτουργεί καμία ηλεκτρονική ή αναλογική μηχανική ένδειξη στο ταμπλό; ! Το σίγουρο είναι το ατύχημα ή στην καλύτερη περίπτωση η ακινητοποίηση του οχήματος! Κάπως έτσι συμβαίνει και εδώ, στον άνθρωπο που εγκλωβίζεται στο αυτοείδωλο του, που δεν τον αφήνουν να ζει σε αναφορά με τον Θεό και τον συνάνθρωπο, αλλά τυφλωμένος στρέφεται στον θεοποιημένο εαυτό του, όπου ο αληθινός Θεός και η εικόνα Του ο συνάνθρωπος, δεν χωρούν!

Σε αυτό το σημείο βέβαια είναι απαραίτητο να διευκρινίσουμε, ότι είναι άλλο πράγμα ο Εγωισμός που είναι κατακριτέος και απορριπτέος και άλλο πράγματα η υγιής αυτοπεποίθηση που είναι θεμιτή στον άνθρωπο. Άλλο πράγμα δηλαδή είναι να με τυφλώνει η υπερηφάνεια και ο Εγωισμός και άλλο πράγμα να έχω συνείδηση το ποιος είμαι, που πορεύομαι και τι δυνατότητες έχω για να αξιοποιήσω στον καθημερινό μου αγώνα, γνωρίζοντας ότι είναι δώρα και ευεργεσίες από τον Θεό!

Κλείνοντας το άρθρο μας, δεν θα μπορούσαμε να μη μιλήσουμε για την θεραπεία του Εγωισμού. Όπως το χιόνι, φεύγει με αλάτι, μηχανήματα, φτυάρια και λιώνει στις υψηλές θερμοκρασίες, έτσι και στον Εγωισμός μας, θα μπορέσουμε να απαλλαγούμε από αυτόν ριζικά και οριστικά, όταν ρίξουμε δάκρυα μετανοίας για όλα τα πάθη, λάθη και αμαρτίες μας. Όταν καλλιεργήσουμε την ταπείνωση με την συντριβή και όταν πλατύνουμε την καρδιά μας να χωρέσουν οι άλλοι μέσα στη ζωή μας! Μόνο όταν ζούμε στο εμείς της Εκκλησίας, θα μπορέσει το εγώ μας να πάρει προοπτική και αξία, όταν ζει μαζί μας ο Χριστός δια του συνανθρώπου μας αμήν!

Πρώτη δημοσίευση: Εφημερίδα Κιβωτός της Ορθοδοξίας.

Το αόρατο δίδυμο εκκλησάκι (Ιωάννης Μ. Μιχαλακόπουλος)

0
0

Ο Προφήτης Ηλίας και ο Άγιος Χαράλαμπος στο «Βρυσάκι»

Συχνά, περιπλανώμενοι σε σοκάκια, ρούγες, μεϊντάνια και πλατώματα της Πρωτεύουσας ή ξεφυλλίζοντας κιτρινισμένες σελίδες εφημερίδων άλλων καιρών, συναντάμε (αόρατα) τοπία τα οποία, εδώ και πολλές δεκαετίες, δεν υφίστανται στο φάσμα του αισθητού… Άλλοτε οι επιδρομές αλλοφύλων – αλλοθρήσκων, άλλοτε η αρχαιολογική σκαπάνη, κάποιες φορές η οικιστική ανάπτυξη, ο πολεοδομικός σχεδιασμός και το (προσδοκώμενο) «εργολαβικόν κέρδος» έχουν οδηγήσει στην κατεδάφιση ναών, μεγάρων, κρηνών και γενικότερα τοποσήμων που είχαν τη δικιά τους θέση στην «Ανθρωπογεωγραφία» της Παλιάς Αθήνας. Σε αυτές τις περιπτώσεις καλούνται οι σύγχρονοι ταξιδευτάδες της Πόλης μας να αποσυνθέσουν το παρόν, ώστε να αναδομήσουν (με διαφορετικά υλικά) το παρελθόν. Για να γίνει επιτυχώς αυτή η εσωτερική διαδικασία ανάπλασης χρησιμοποιούνται ως εργαλεία η δημιουργική αφαιρετική φαντασία, η γοργόφτερη νοσταλγία μαζί με γκραβούρες, (ρετρό) φωτογραφίες αρχείου, χάρτες και ενίοτε Κείμενα Νεοελληνικής Λογοτεχνίας όπως (δυστυχώς ΔΕΝ) τα διδαχθήκαμε στα μαγικά εκείνα χρόνια του Σχολειού.

Σπίτια από τη γειτονιά του Ηλία και Χαραλάμπη… «θλιβερό συναπάντημα, η μια λιτανεία έσμιγε με την άλλη, περισσότερο στις φτωχές συνοικίες της παλαιάς πόλεως, στον Άγιο Φίλιππο, στη Βλασαρού, στους Αγίους Αποστόλους, στους Αέρηδες, στις συνοικίες της Πλάκας…» («Η Ξένη του 1854», Εμμ. Λυκούδης).

Αρχικά, αναφερόμαστε σε μια ολόκληρη γειτονιά του Θησείου, η οποία σβήστηκε από το χάρτη τη δεκαετία του 1930, προκειμένου να γίνουν εκτεταμένες ανασκαφές και να έρθουν στο φως αρχαιότητες που προκαλούν τον παγκόσμιο θαυμασμό. Συγκεκριμένα, η εν λόγω συνοικία -η οποία ονομαζόταν «Βρυσάκι»- εκτεινόταν στο χώρο που βρίσκεται σήμερα η αποκαλυφθείσα Αρχαία Αγορά με γεωγραφικά σύνορα το ναό του Ηφαίστου (δυτικά), τη Στοά Αττάλου (ανατολικά), την οδό Αδριανού (προς βορά) και το Ριζόκαστρο με τους «σπηλαιοβριθείς βράχους» της Ακροπόλεως (προς νότο). Το Βρυσάκι το οποίο «ήτο περιώνυμον άλλοτε δια το σατυρικόν πνεύμα των κατοίκων του», υπήρξε λαβυρινθώδες, πολυπληθές, αμιγές και συμπαγές διαμέρισμα των Αθηνών. Τονίζεται ότι μέσα σε όλη αυτή την περιοχή που κατεδαφίστηκε υπήρχαν εκκλησίες, πλήθος ανεξαρτήτων κατοικιών, αρτοποιεία, ταβέρνες, καφενεία και γενικά ό,τι προϋποθέτει και συνεπάγεται η ύπαρξη μιας ζώσας μικροκοινωνίας. Το σήμα κατατεθέν της γειτονιάς ήταν η Παναγία Βλασαρού που ήταν μια τρίκλιτη βασιλική του 17ου αιώνα αφιερωμένη στα Εισόδια της Θεοτόκου, η οποία είχε… διατελέσει Πρωτοδικείο και Άρειος Πάγος κατά τους χαλεπούς Οθωνικούς καιρούς του νεοϊδρυθέντος Ελληνικού Κράτους. Ακόμα, πλησίον της Βλασαρούς υπήρχε η χαρακτηριστική Πλατεία Γιγάντων «Επωνύμων Ηρώων» όπου ήταν στημένα δύο ανθρωποτερατόμορφα κολοσσιαία αγάλματα…

Όμως, η ενορία της Βλασαρούς περιελάμβανε και ένα πρωτότυπο συμβολικό τοπίο/σημείο, άγνωστο στο ευρύ κοινό. Ήταν ο «Ηλίας και Χαραλάμπης», ένα ιδιόμορφο διπλό εκκλησάκι όπου ο κυρίως ναός ήταν αφιερωμένος στον Προφήτη Ηλία ενώ ο Άγιος Χαράλαμπος αποτελούσε το δίδυμο παρεκκλήσι το οποίο ήταν «παλαιότατο και αυτό και εμπνέον θρησκευτικήν γοητείαν με τας χαμηλάς και αδράς καμάρας του». Κατά πάσαν ένδειξη, η πιο παραστατική περιγραφή του συγκεκριμένου ναΐσκου έχει γίνει από τον λόγιο αρθρογράφο της εποχής Γεράσιμο Βώκο ο οποίος σε κάποιο «Περίπατό» του αναφέρει («Εστία Εικονογραφημένη», 12/03/1895): «γυρμένο εις την γωνιά μιας ατειχίστου αυλής, έναντι σειράς πτωχικών οικίσκων, κάτω από δυο τρεις αγριοκαρυδιαίς, πίσω από ένα πρασσινοκίτρινο αρρωστιάρικο πεύκο, φτωχό και ταπεινό εγείρεται το δίδυμο εκκλησάκι […] ξένο και έρημο, αλειτούργητο και πάμπτωχο, το δίδυμο εκκλησάκι στη γωνιά, κανενός δεν προσελκύει το βλέμμα […] είναι ως μικρού πετροκτισμένου καλυβιού η όψις του και αν δεν είχε την μικράν καμπάναν του και υπ’ αυτήν το σιδερένιο σταυρουδάκι του και κάτωθεν εντοιχισμένη την εικόνα του Προφήτου Ηλιού, κανείς δεν θα το εξελάμβανεν ως εκκλησίαν».

Ο Γεράσιμος Βώκος γράφει: «Η ευλαβής γειτόνισσα που είναι ιδιοκτησία της το έχει βάψει με ώχραν όπως και το σπίτι της και κάτω ένα μέτρο υπέρ την γην, του επέρασε κόκκινο ζουνάρι». Η ανωτέρω σπάνια φωτογραφία από το αόρατο πλέον εκκλησάκι του Ηλία και Χαραλάμπη έχει ληφθεί με το ξεκίνημα των κατεδαφίσεων το 1931.

Εν συνεχεία, ο δημοσιογράφος της Εστίας προχωράει στο εσωτερικό της εκκλησίας διαπιστώνοντας ότι «το ενδιαίτημα» του Προφήτη Ηλία «είναι ευρύτερον, ανετότερον, θολωτόν, δεχόμενον το φως από δύο παραθύρων» ενώ «δύο κανδήλια καίουν εμπρός εις το ξύλινον τέμπλον του». Ο Άγιος Χαράλαμπος είναι χαμηλόστεγος, «φτωχότερος, τρυπωμένος εις βαθυσκότεινον και πνιγηράν γωνίαν. Σκιαί πυκναί, που δεν ισχύει να τις σκορπίση ενός κανδηλίου το παλματώδες φως, σκεπάζουν το τέμπλο του».

Κατόπιν, ο Βώκος συνεχίζοντας τη γλαφυρή περιγραφή του σημειώνει: «Αμφότεροι λησμονημένοι και φτωχοί άγιοι δεν λειτουργούνται τακτικά. Παπάς δεν μπαίνει εκεί μέσα, ούτε ατμίς θυμιάματος αναβαίνει προς τον θόλον, ούτε λάμψις κεριών αστραποβολεί, ούτε αναθυμάτων πλούτος μαρμαίρει, ούτε κάλλος εικόνων υπάρχει, ούτε γραμμή στασιδίων καλύπτει των τοίχων την γυμνότητα, ούτε λευκότης επιφαίνεται εις το δάπεδον. Τίποτα από αυτά. Γύμνια και ένδεια κατατρύχει αμφοτέρους, και αν τους θυμηθή κανείς μια φορά το χρόνο, τότε ακούουν ψαλμωδίας και οσφραίνονται λίβανον και βλέπουν φωτοχυσίαν».

Κάτοψη και κατά μήκος τομή από το δίδυμο ναϊδριο. Ο ευρύχωρος Προφήτης Ηλίας κείται νοτίως ενώ ο ταπεινότερος Άγιος Χαράλαμπος βρίσκεται ενσφηνωθείς στη βόρεια «βαθυσκότεινον και πνιγηράν γωνίαν».

Ταυτόχρονα, στο ίδιο κείμενο ο γράφων δεν παραλείπει να εστιάσει και σε κάποια στιγμιότυπα από την καθημερινότητα της ευρύτερης γειτονιάς των «Ηλία και Χαραλάμπη»… Μικρά παιδάκια κυνηγιούνται και πετροβολούνται αφηνιασμένα διασταυρώνοντας τους θορυβώδεις δρόμους. Γειτόνισσες «εν ατημελισία περιβολής» πλένουν, απλώνουν και ευθυμολογούν. Ο στραγαλάς, ρίχνοντας μια βραχνιασμένη φωνή, διαφημίζει το προϊόν του και απέρχεται, ενώ ο φούρναρης σκυθρωπός και σκυφτός περιφέρεται έξω από το μαγαζί του. Λίγο μακρύτερα, εργαζόμενοι νέοι και μαθητές με ταχύ βήμα χάνονται «εκεί πάνω προς τα υψώματα, όπου διαφαίνονται υπέρ τας στέγας των οικιών τα κράσπεδα της Ακροπόλεως».

Επίσης, ο αθηναιογράφος Δημήτρης Καμπούρογλου με αφορμή αναφορά του σχετικά με «τα ηνωμένα εκκλησίδια, τα οποία διατηρούν πολλά απομεινάρια ιεράς παλαιότητος…», μας πληροφορεί ότι όταν οι Αθηναίοι βασανίζονταν σκληρά από λειψυδρία και κυρίως επιδημίες πανούκλας «ελιτάνευον μεν τον Προφήτην Ηλίαν κατά της ανομβρίας, αλλά και τον Χαραλάμπην κατά της πανώλους, σειρά δε παράδοξος δεισιδαιμονιών σχετίζεται προς αυτόν και προς την κατασκευήν του αντιπανωλικού πουκαμησιού του».

Σπίτια από τη γειτονιά του Ηλία και Χαραλάμπη… «θλιβερό συναπάντημα, η μια λιτανεία έσμιγε με την άλλη, περισσότερο στις φτωχές συνοικίες της παλαιάς πόλεως, στον Άγιο Φίλιππο, στη Βλασαρού, στους Αγίους Αποστόλους, στους Αέρηδες, στις συνοικίες της Πλάκας…» («Η Ξένη του 1854», Εμμ. Λυκούδης).

Παράλληλα, ο Καμπούρογλου γράφει για μια σύγχυση (συσχέτιση – ταύτιση;) της εποχής, μεταξύ των ονομάτων Ηλίας και Χαραλάμπης «όστις απλώς ώς Λάμπης ήτο γνωστός εις τους φέροντας το όνομα τούτο εν Αθήναις συνδυάσαντες ούτω την λάμψιν προς τον Ήλιον» (Ηλία;)!

Σαράντα χρόνια μετά το άρθρο του Γεράσιμου Βώκου ήρθαν οι επίσημες αναφορές των Αμερικανών αρχαιολόγων να συμφωνήσουν από τεχνικής άποψης με τις βιωματικές περιγραφές των παλιών «εμπειρικών αθηναιοσκόπων». Έτσι, γίνεται λόγος για το συγκεκριμένο ταπεινό διπλό εκκλησάκι που κτίστηκε κατά την τουρκοκρατία και δεν παρουσιάζει ιδιαίτερο αρχιτεκτονικό – ναοδομικό ενδιαφέρον. Στην πολύ περιορισμένη εικονογράφησή του, ξεχωρίζει μόνον μια εικόνα (στον νότιο τοίχο) του Αρχαγγέλου Μιχαήλ («Ψυχοπομπού») στην οποία είναι δυσδιάκριτα τα ίχνη της φράσης «φρίξον ψυχή μου τα ορώμενα». Πλησίον της εικόνας βρίσκεται το αφιερωματικό μονόγραμμα: «Χριστοδούλος Πατούσας 1718».

Σπίτια από τη γειτονιά του Ηλία και Χαραλάμπη… «θλιβερό συναπάντημα, η μια λιτανεία έσμιγε με την άλλη, περισσότερο στις φτωχές συνοικίες της παλαιάς πόλεως, στον Άγιο Φίλιππο, στη Βλασαρού, στους Αγίους Αποστόλους, στους Αέρηδες, στις συνοικίες της Πλάκας…» («Η Ξένη του 1854», Εμμ. Λυκούδης).

Τέλος, σε λίγες μέρες, στον εσπερινό του Αγίου Χαραλάμπους ας επισκεφθούμε την ομιχλώδη συνοικία του Βρυσακίου. Ας ακολουθήσουμε τους «Περιπάτους» του Βώκου έχοντας ανά χείρας τον Καμπούρογλου. Διερχόμενοι από την Πλατεία Γιγάντων και τη Βλασαρού, ανάμεσα στους πιστούς ίσως διακρίνουμε -όπως ο νους θα τη στήσει εμπρός μας- τρυφερή και άυλη την κεκυρτωμένη ευλαβή γειτόνισσα και κτίτορα του ταπεινού ναού. Ατμίς θυμιάματος θα μας προϋπαντήσει στο εκκλησιδάκι του Χαραλάμπη – Ηλία. Οι οδοί Ευρυσακείου, Αστεροσκοπείου και Επωνύμων θα πλημμυρίσουν από το απολυτίκιο του εορταζομένου Αγίου…

«Ὡς στύλος ἀκλόνητος, τῆς Ἐκκλησίας Χριστοῦ, καί λύχνος ἀείφωτος τῆς οἰκουμένης σοφέ, ἐδείχθης Χαράλαμπες…».

Κατατοπιστική φωτογραφία από την περιοχή της Νοτιοδυτικής Κρήνης (Μάρτιος 1934). Δεξιά φαίνεται το δίδυμο εκκλησάκι ενώ στο βάθος (δυτικά) ξεπροβάλλει ο λόφος του Αστεροσκοπείου.

 

ΠΗΓΕΣ:

«Aι παλαιαί Αθήναι», Δημήτρης Καμπούρογλου, 1922.
www.ascsa.edu.gr (American School of Classical Studies at Athens – φωτογραφικό αρχείο)
«Παλαιές Εκκλησίες των Αθηνών», Δημητρακόπουλος Σοφοκλής, Ιερά Αρχιεπισκοπή Αθηνών, 2002.
«Πολεοδομική εξέλιξις των Αθηνών», Ιωάννης Τραυλός, Αθήνα, 2005.
«Αθήνα. Ιχνηλατώντας την πόλη με οδηγό την ιστορία και τη λογοτεχνία», Θαν. Γιοχάλας & Τόνια Καφετζάκη, ΕΣΤΙΑ, 2012.
www.eie.gr («Αρχαιολογία της Πόλης των Αθηνών»).

Η περίπτωση της τύφλωσης του αποστόλου Παύλου (Δρ. Μιχαήλ Γ. Αγγέλου, Οφθαλμίατρος – Χειρούργος)

0
0

Ο Δρ. Μιχαήλ Γ. Αγγέλου, Οφθαλμίατρος – Χειρούργος στο τέταρτο μέρος της συνέντευξής του στην Πεμπτουσία αναφέρεται με αφορμή τα νοσήματα των οφθαλμών και τις θεραπείες τους στην Καινή Διαθήκη στη περίπτωση της τύφλωσης του αποστόλου Παύλου.

Μυστικά και αθόρυβα έφυγες. Μάλλον είχες φύγει προτού φύγεις. (Αρχιμ. Εφραίμ Γ. Τριανταφυλλόπουλος, Πρωτοσύγκελλος Ι. Μ. Σισανίου και Σιατίστης, δρ Θεολογίας ΑΠΘ)

0
0

ΕΠΙΚΗΔΕΙΟΣ ΛΟΓΟΣ

ΣΤΟ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟ ΣΙΣΑΝΙΟΥ ΚΑΙ ΣΙΑΤΙΣΤΗΣ ΚΥΡΟ ΠΑΥΛΟ (+ 13-1-2019)

«Και επιπεσών Ιωσήφ επί πρόσωπον του πατρός αυτού έκλαυσεν αυτόν και εφίλησεν αυτόν….και εκόψαντο αυτόν κοπετόν μέγαν και ισχυρόν σφόδρα» (Γεν. 50-1,10).

Τι τούτο Δεσπότη μου; Τι τούτο Πατέρα μας;

Νωρίς πολύ και αναπάντεχα μας σύναξες γύρω σου! Δε μας κούρασες, δε μας προβλημάτισες, δε μας αποχαιρέτησες καν, ούτε μας έδωσες τη χαρά να σε αποχαιρετήσουμε!

Όμως φαινόσουν «σαν έτοιμος από καιρό», καταπώς λέει ο μεγάλος αλεξανδρινός ποιητής, αφού συχνά τώρα τελευταία, όλο για το θάνατο, ακριβέστερα για το θάνατό σ ο υ μας μιλούσες, κατά την ομολογία πολλών Πατέρων.

«Πηγαίνω να ησυχάσω πιά»!

«Θα βγεί δε θα βγεί η χρονιά»!

«Πάω να αποχαιρετήσω αυτό το καλοκαίρι τα χωριά μου στη Σιάτιστα και την Εύβοια»!

«Τόσα πολλά αντιμήνσια στα τελευταία εγκαίνια, τι θα τα κάνουμε»;

«Θέλω οπωσδήποτε να αποτελειώσω την ταξινόμηση του Αρχείου της Μητροπόλεως»!

«Να! Άντε κι αυτή η χρονιά, το πολύ και η άλλη! Άλλωστε και οι γονείς μου δεν έζησαν πολύ»!

Ακούγοντας πολλά παρόμοια απορούσαμε, αλλά μας έλυσες, Γέροντα, σύντομα την απορία!

Σαν έτοιμος από καιρό, λοιπόν, αποχαιρέτησες -μόλις προ τριημέρου- τη λεβεντογέννα υψίκορμη Σιάτιστα, τον επί γης θρόνο Σου, και Συ, υψιπέτης Ιέραξ του θεολογικού λόγου, του δραστικού, θεραπευτικού και ακατάκριτου, βρίσκεσαι ξάφνου στα θυμηδέστερα και γλυκύτερα, ασφαλώς και απλανώς πλέον, συγχορεύεις και συλλειτουργείς αενάως μετά πάντων των Αγίων, του αγίου Ιακώβου του Τσαλίκη, τον οποίον εκ νεότητος αγάπησες και από τον οποίο γαλουχήθηκες, του μακαριστού Χαλκίδος Νικολάου Σελέντη, αλλά και της αλύσου των προκατόχων Σου Μητροπολιτών Σισανίου και Σιατίστης, Αντωνίου, Πολυκάρπου, Ιακώβου, Ζωσιμά και των συν αυτοίς, παιανίζετε αιωνίως τα νικητήρια της Ανάστασης του Χριστού.

Ύπτιος καθώς βρίσκεσαι στη μέση του Ναού, μοιάζεις Δεσπότη μου να λες προς τον Κύριο Παντοκράτορα, πάνωθε σου: «Κύριε, προς Σε έρχομαι». Είναι οι κουβέντες που τόνιζες στις κηδείες των τέκνων του ποιμνίου Σου και που τις πρόφερες με τρόπο που πρόδιδε ακράδαντη πίστη.

Τι να πρωτοθυμηθούμε οι Κληρικοί Σου;

Την αδιάκριτη αγάπη προς τους φτωχούς και τους αναγκεμένους που κάποιους ίσως λογικοκρατούμενους θα σκανδάλιζε;

Το ακατάκριτον του λόγου σου; Δεν ακούσαμε δεκατρία χρόνια δίπλα Σου ούτε ένα λόγο κατάκρισης. Την απέφευγες επιμελώς σε βαθμό να συζητιέσαι σαν παράδειγμα προς μίμηση.

Την ιώβεια υπομονή σου στις κακεντρέχειές μας, στα αλάθητα, στις φιλοπρωτίες και τις προπέτειές μας; Πως άντεχες και μας σήκωνες με τις αδυναμίες μας χωρίς να γογγύσεις;

Πως έκρυβες την απογοήτευσή σου;

Τη διάκρισή σου στην εξομολόγηση; Εκεί που ανεμείγνυες το φάρμακο μετά μέλιτος για να οικονομήσεις τις ψυχές; Εκεί που μας δίδασκες ν’αποφεύγουμε τις νοσηρές προσωποληπτικές καταστάσεις και να επικεντρώνουμε στη σχέση του προσερχόμενου με το Χριστό; Δεν το έλεγες απλώς, βλέπαμε και νιώθαμε αυτή την τρομερή αίσθηση ελευθερίας που σε ταπείνωνε, αλλά και σε γιγάντωνε εν Χριστώ. Και μας ενέπνεες να Σε ακολουθούμε.

Τη στήριξή σου στα νέα ανδρόγυνα, τις οικογένειες και την αγάπη σου για τη Μακεδονία μας; Τη λύπη σου για τη βασανισμένη και χιλιοπροδομένη Πατρίδα μας;

Τη γεμάτη αυταπάρνηση ενθουσιώδη διά βίου ιεραποστολή σου, σε τρόπον ώστε να βρίσκεσαι πιο συχνά μέσα στο αυτοκίνητο για κεί που σε καλούσε η Εκκλησία, παρά στο κελί σου, το μοναχικό, ταπεινό και απέριττο; Πυρετώδης ο ρυθμός σου, σαν για να προλάβεις τις προθεσμίες. Και άλλοτε, ο πόθος σου -μας έλεγες- να πηγαίνεις να λειτουργείς μόνος σου σαν απλός παπάς στα ρημοκκλήσια!

Δεσπότη μου, κάποτε σε παρατηρήσεις μας ότι οι μετακινήσεις σου ήταν υπερβολικές, και ότι το πρόγραμμά σου προσίδιαζε σε αυτό ενός Ιεροκήρυκα, παρά ενός Επισκόπου, μας απάντησες: «να ξέρετε, πρέπει να πέσουμε επί των επάλξεων μαχόμενοι»! Το καταλάβαμε και το εμπεδώσαμε πλέον, αφού αυτή η αλήθεια σφραγίστηκε με το επί γης τέλος σου: όλα για το Χριστό! Δεν διεκδίκησες ποτέ κάτι για σένα προσωπικά! Όλα για τον πλησίον, επειδή είχες γίνει ο πλησίον!

Τι να πούμε για την αφιλαργυρία σου που πρόδιδαν οι εκατοντάδες ευεργετημένοι και που μας έκανε να νιώθουμε ότι μέσα στην καρδιά σου ένα χαρτονόμισμα δεν βάραινε περισσότερο από ένα κομμάτι απλού χαρτιού; Απλώς απαθώς κατανοούσες ότι το ένα έχει ανταλλακτική αξία, το άλλο όχι. «Το χρήμα είναι για να κυκλοφορεί», μας έλεγες, «και για να λύνει προβλήματα. Δεν έχει κανένα άλλο σκοπό».

Να θυμηθούμε τον καίριο θεολογικό εκκλησιαστικό σου λόγο, μακρυά από ιδιωτικού τύπου τρομοκρατικές θεολογίες, που καθιστούσε το ορθοτομείν, όχι δογματική αγκύλωση, αλλά αβίαστο τρόπο μιάς λειτουργημένης ύπαρξης; Τον λόγο αυτό που ήταν ελεγκτικός και πύρινος, αποδομητικός της πονηρίας, όσο και παραμυθητικός. Λέξεις που κατά την εκφορά τους συνεκφέρουν σάρκα σταυρωμένη και αναστημένη, για τούτο και ανορθωτικές της ταλαίπωρης ψυχής. Πόσο σε ευγνωμονούμε γι’ αυτές σου τις επεμβάσεις, τις ιαματικές και σωτήριες!

Βλέπαμε την αγάπη Σου για το μοναχισμό, αφού ήσουν μοναχός πιο πολύ από τους μοναχούς, και τη χαρά σου όσο έβλεπες τις παλαιότερες, αλλά και τις νέες επί των ημερών Σου μοναστικές αδελφότητες να πληθύνονται και να προκόβουν πνευματικά, σε συνέχεια του μακαριστού Μητροπολίτου προκατόχου σου Αντωνίου, του επίσης ασκητικού και φιλομόναχου.

Και κείνη η μέριμνά σου για τα συσσίτια και για την επαφή με τους νέους και τα παιδιά, ειδικά τα εξαρτημένα;

Η θρυλική «πολυσυλλεκτική» ομάδα θεολογικού προβληματισμού κάθε Δευτέρα στο Επισκοπείο μας;

Έρχεται στη μνήμη μας η προτροπή σου να σπουδάζουμε τα θεολογικά γράμματα και, στις όποιες επιτυχίες των Ιερέων μας, βλέπαμε να χαίρεσαι πιο πολύ από εκείνους τους ίδιους, σε βαθμό να απορούμε και οι ίδιοι. Ήταν το άτυφον, ευγενές της ψυχής σου Πατέρα μας και η ξένη προς το φθόνο καρδία σου.

Κοντά σου τα γνωρίσαμε όλα αυτά, Δεσπότη μας! Γι’ αυτό και αισθανόμαστε μεν φτωχοί και ορφανεμένοι, αλλά και ευφρόσυνοι, βέβαιοι όντες ότι τώρα, είσαι κηδεμόνας των ψυχών και των σωμάτων μας, με την παρρησία της προσευχής σου.

Μυστικά και αθόρυβα έφυγες. Μάλλον είχες φύγει προτού φύγεις.

Όσο ήσουν ανάμεσά μας, μας χάρισες την εμπειρία της Εκκλησίας. Βλέποντας τον καθ’όλου τρόπο βιοτής σου, το μυαλό μας πήγαινε στον εκκλησιαστικό Πατέρα εκείνον που παρόμοιαζε μια τοπική Εκκλησία με σώμα ανθρώπου: κ ε φ α λ η αυτού του σώματος είναι ο εκάστοτε Επίσκοπος εις τύπον και τόπον Χριστού, έχοντας για ο φ θ α λ μ ο υ ς του τους Κληρικούς, κ ο μ η και γ ε ν ε ι α τα ένδοξα μοναστικά τάγματα, κ α ρ δ ι α τις άγιες Τράπεζες των Ναών όπου και τελείται η αναίμακτη ιερουργία, σ ω μ α τους πιστούς, ενώ στη θέση του α υ χ ε ν α, η Υπεραγία Θεοτόκος εξασφαλίζει τον σύνδεσμο και την επικοινωνία Κεφαλής-Σώματος. Παρομοίως, δεν έλειπαν και κάποιες φορές, που ο συντονισμός χορδών προς την κιθάρα, όπως αναφέρει ο άγιος Ιγνάτιος ο Θεοφόρος για το ποια πρέπει να είναι η σχέση του Επισκόπου προς τους Κληρικούς του, επισκίαζε, ομόρφυνε, κάλλυνε, λάμπρυνε τη ζωή μας. Ευχαριστούμε και γι’ αυτές τις στιγμές που υπήρξες η Πηγή της Αλήθειάς τους.

Θα θέλαμε να σου φωνάξουμε καλέ μας Επίσκοπε: «μείνον μεθ’ημών, ότι προς εσπέραν εστί, και κέκλικεν η ημέρα», όπως οι Μαθητές δεήθηκαν στο Χριστό. Όμως ήδη ήρθε η στιγμή να πληρώσεις και συ το δίκαιον όφλημα, που όλοι οι επί γης διαβιούντες καλούνται τη στιγμή την κατάλληλη ο καθένας τους να εξοφλήσουν. Το σώμα σου σε λίγο θα σπαρεί στη γη των Σιατιστέων και θα πλουτίσει τον τόπο. Και όχι μόνο τον τόπο, αλλά και τον τρόπο μας. Αφήνεις τα κάτω, τα άνω φρονείς, τοις άνω συνάπτεσαι εκείνα νοείς. Η ποιμαντική σου μάνδρα που υπήρξες Κεφαλή της διά Πνεύματος Αγίου σε αποχαιρετά και ζητάει την ευχή Σου.

Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Σισανίου και Σιατίστης κυρού Παύλου, υπερτίμου και Εξάρχου Μακεδονίας, πατρός και ποιμενάρχου ημών γενομένου, αιωνία η μνήμη!

Το ρήγμα της δυτικής με την ορθόδοξη θεολογία και οι κοινωνικοπολιτικές του προεκτάσεις (Γεώργιος Παύλος, Καθηγητής Φυσικής στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο και Δρ Φιλοσοφίας Α.Π.Θ.)

0
0

Η δυτική θεολογία σε όλες τις φάσεις και εκδοχές της αποχώρισής της από την Ανατολική και ορθόδοξη θεολογία, της μονής αληθούς θεολογίας ως προϊόν της μονής αληθούς Αγίας Αποστολικής και Καθολικής – Οικουμενικής Εκκλησίας, της Ανατολικής δηλαδή και Ορθοδόξου Εκκλησίας, κατέστρεψε όλες τις προϋποθέσεις της υγειούς και φιλανθρώπου Εκκλησιολογίας, Πολιτειολογίας, Ανθρωπολογίας, Κοσμολογίας, αφού πρωτίστως κατέστρεψε τις προϋποθέσεις της υγειούς και αληθούς Χριστολογίας και Τριαδολογίας. Διότι, κατά την Δυτική θεολογία, δεν ειναι αναγκαίο η συνεχής, διαρκής, αδιάκοπος και οντολογικά-υπαρξιακά, πραγματική παρουσία του Χριστού εν τω κόσμω και εν τη Εκκλησία, προκειμένου αμφότερα να υφίστανται και να σώζονται απο κάθε φθορά και κάθε θάνατο. Έτσι, προέκυψαν οι ποικίλες θεολογικές παραποιήσεις και αιρετικές απόψεις της δυτικής θεολογίας που γονιμοποιούν με λάθος και αιρετικό τρόπο όλες τις εκδοχές της ανθρώπινης ζωής, ως σχέση του ανθρώπου με τον Θεό, ως σχέση του ανθρώπου με τους ανθρώπους, την φύση, την κοινωνία, το σώμα, το κακό, την πτώση κλπ. Αρχής γενομένης από την βαθμιαία απουσία της εμπειρικής μετοχής στην Θεία Ζωή, ως Εκκλησιαστική εορταστική και Λειτουργική Ζωή, η οποία μας συνδέει και μας μπολιάζει εξ αρχής και κατ’ ευθείαν στην Ζωή του Χριστού και της Αγίας Τριάδος, η Δύση αρνείται την Θεολογία των Ακτίστων Ενεργειών και διδάσκει τα περί κτιστής χάριτος.

Ακολούθως, εισάγονται αιρετικές διδασκαλίες, όπως η κτιστή χάρις, οι θεωρίες περί προκαθορισμού και η δικανική σωτηριολογία περί ικανοποιήσεως, περί του Σατανά ως τιμωρού οργάνου του Θεού, περί του θανάτου ως τιμωρία του Θεού εις τους ανθρώπους, περί του ευδαιμονιστικού και ηθικολογικού παραδείσου, χωριστού βεβαίως της Θείας και Ακτίστου Τριαδικής ζωής, αφού ο Θεός είναι μόνον Ουσία που περιέχει όλα τα υπόλοιπα Θεία Ιδιώματα, όπως τις διακριτές Θείες Υποστάσεις, την διακριτή αλλα ουχί χωριστή Άκτιστο Θεία Ενέργεια, περι μη αγιασμού του σώματος και της ύλης, ακόμη δε και περί μη ανάγκης Αναστάσεως των σωμάτων και τόσα άλλα. Γενικώς, σε κάθε ενήμερο μελετητή τόσο της Θεολογίας όσο και της φιλοσοφίας, η δυτική θεολογία χωριζομένη της Ανατολικής και Ορθοδόξου Θεολογίας, περιορίστηκε στα όρια ενός κακώς ενοούμενου πλατωνισμού και αριστοτελισμού, όπως αυτά είχαν παραμορφωτικά κατανοηθεί στον νεοπλατωνισμό, τον μανιχαϊσμό, κλπ. Αντίθετα, οι Έλληνες Πατέρες της Εκκλησίας κατείχαν σε βάθος την αρχαία σοφία και ορολογία και τα χειρίστηκαν με τρόπο ωφέλιμο για την διατύπωση των θεοπνεύστων Θείων Δογμάτων της Εκκλησίας από τις πρώτες Οικουμενικές Συνόδους μέχρι τις τελευταίες Συνόδους, που καθιέρωσαν την Θεολογία των Ακτίστων Ενεργειών του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά ως φυσική και αναγκαστική προέκταση όλων των προηγούμενων Συνόδων και της θεολογίας των Καππαδόκων και του Μεγάλου Αθανασίου. Διότι σαφώς υφίσταται διάκριση μεταξύ της παρούσας πτωτικής ανθρώπινης κατάστασης, η οποία ερμηνεύθηκε εντελώς λανθασμένα απο την δυτική χριστιανική θεολογία, και της κατάστασης της Ακτίστου Θείας Χάριτος και Θείας Ενέργειας που εξυψώνει τον άνθρωπο από την κατάσταση του ζώου ή και ακόμη χαμηλότερη από αυτό, στην κατάσταση του ελεύθερου από θάνατο και φθορά θεούμενου και θεώμενου ανθρώπου, όπως έδειξε ο ίδιος ο Σαρκωμένος Θεός με τον Σταυρικό θάνατο του και την Ανάσταση του, και όπως αυτό διαπιστώνεται αδιακόπως με τους Αγίους άνδρες και γυναίκες της Ανατολικής και ορθοδόξου Εκκλησίας και ιστορίας.

Ο Αναστημένος Χριστός είναι το Α και το Ω όλης της ιστορίας του ανθρώπου και του κόσμου. Ο Χριστός ως Τέλειος Θεός και Τέλειος Άνθρωπος είναι ο Μόνος Αληθινός “Ορφέας” που κατέρχεται στον Άδη και τον κόσμο των σκιών, φορτώνεται επάνω του όλη την νεκρή ανθρωπότητα και την εξάγει από τον τόπο του θανάτου και των νεκρών οστών. Ο Αναστημένος Χριστός, χαρίζει σε όλη την νεκρή ανθρωπότητα την Αιώνιο και απεριόριστη Ζωή του, που μόνο Αυτός έχει αυτεξουσίως και μπορεί να την μεταδώσει σε όλα τα νεκρά ανθρώπινα πλάσματα, διότι όλοι είμεθα νεκροί και μελλοθάνατοι, χωριστοί του Σωτήρος Χριστού ακόμη και αν βιολογικά και ψυχολογικά φαινόμαστε ως ζωντανοί, και σε όλους τους νεκρούς ανθρώπους, ζώντες ή κεκοιμημένους, καλούς ή κακούς κατά τα ανθρώπινα μέτρα, εάν βεβαίως προηγηθεί η ελεύθερη μετάνοια και η ελεύθερη μεταστροφή του ανθρώπου. Ακόμη, ο Αναστημένος Χριστός είναι ο μόνος και Αληθινός “Προμηθεύς” που φέρει το Αληθινό Φώς στους ανθρώπους αφού αυτός είναι το Όντως Φώς το Αληθινό που φωτίζει πάντα άνθρωπο ερχόμενο εις τον κόσμο. Σήμερα δε, μας είναι όσο ποτέ άλλοτε προφανές πως όλες οι θρησκείες, φιλοσοφίες και δοξασίες χωρίς τον Χριστό, καθίστανται δαιμονιώδεις και πλήρεις σκότους, μίσους προς την ζωή και τον θάνατο.

Έτσι, στην Ορθόδοξη Εκκλησία και την μοναχική, ερωτικο-ασκητική και Χριστό-νοσταλγική της παράδοση, διαφυλάσσεται ως κόρη οφθαλμού η Ουσιώδης και εμπειρική Αλήθεια περί του Θεού, περί του ανθρώπου και περί του κόσμου, όπως αυτή φανερώνεται στο Πρόσωπο του ιδίου του Χριστού. Διότι, η παρούσα και απάνθρωπα επιχειρούμενη νέα τάξη πραγμάτων που με βάναυσο τρόπο καταργεί την ανθρώπινη ελευθερία προάγοντας την ανθρώπινη και δαιμονιώδη ψυχοπαθολογία και τον ανθρώπινο σκοταδισμό και μεσαιωνισμό ως καινοτομία και αλήθεια, σαφώς είναι αποκύημα της μονοφυσιτκής θεολογίας και ανθρωπολογίας. Ο μονοφυσιτισμός, σε κάθε του μορφή γεννά φαντασίωση, εγωπάθεια, ναρκισσισμό, υποκειμενισμό, αυταρχισμό, δαιμονιώδεις ιεραρχίες και θεοκρατίες, επιθετικότητα, βία, αλλαζονία, εξουσιαστικότητα, καταθλιπτικότητα και εν γένει νεκρώνει τον άνθρωπο και τον πολιτισμό του.

Διαβάστε ολόκληρη τη μελέτη εδώ

Viewing all 34873 articles
Browse latest View live




Latest Images