Ζαρώνει σε μια γωνιά η κυρά Σοφία. Στυλώνει τ’ αυτιά της στα λόγια των τσανταρμάδων και της σφίγγεται η καρδιά. Μέσα σε σαρανταοκτώ ώρες θα εκτοπίζονταν όλοι οι γκιαούρηδες από τα Κιουπλιά. Για μια στιγμή το βλέμμα της καρφώνεται σ’ ένα γεφύρι που ήταν εκεί κοντά. Κάτι της φάνηκε ότι είδε κάτω απ’ αυτό. Μια [...]![]()
