Μητροπολίτου Προικοννήσου, Ιωσήφ Ήταν ένα όνειρο παιδικό…Ήταν ένας πόθος που έλιωνε την καρδιά… Ήταν ένα χρέος ανεκπλήρωτο που βάραινε τη ψυχή… Ήταν μια επιθυμία που έπαιρνε τις διαστάσεις ενός έρωτα μανικού ανικανοποίητου… Να πάω στην Πόλη!.. Να προσκυνήσω στην Αγιά-Σοφιά, να φιλήσω το χέρι του Πατριάρχη μας, να φωτισθώ από το ταπεινό μα πάντα ολοφώτεινο [...]![]()
