Βγήκα μια βόλτα στη νύχτα και πόνεσα. Κι έμαθα να αγκαλιάζω στο σκοτάδι τα κύματα με τους περαστικούς. Τα γέλια και τα κλάματα των νέων γεμάτα ανάγκη. Τα αισθήματά μου πνίγονταν σ’ ένα χαρούμενο πόνο στο στήθος και δεν υπήρχε κανένας τρόπος να κοινωνήσω την εμπειρία μου. Τα μέσα της έκφρασης σαν και μένα [...]![]()
