Ο Ταρσίζιος Να κι ο Ταρσίζιος μες στους μάρτυρες, ο μικρός φίλος κι αδελφός μου. Γειά σου αδελφούλη, που ξεπέρασες τους πιο τρανούς, εσύ, του κόσμου! Στη δωδεκάχρονη καρδούλα του σφίγγει το Ταρσίζιος τ’ άγια δώρα. Δε θα τα ρίξει στην ατίμωση, - Θεέ μου, η καρδούλα του πώς κάνει! κι ας τον χτυπούν, κι [...]![]()
