Κάνε με αηδόνι Θεέ μου, πάρε μου όλες τις λέξεις κι άφησέ μου τη φωτιά, τη λαχτάρα, το πάθος, την αγάπη, να τραγουδώ έτσι απλά, όπως τραγουδούσαν οι γρύλοι μία φορά κι αντιλαλούσε η Πλούμιτσα τη νύχτα. Όπως η βρύση του Πουλιού μες στη φτέρη. Να γιομίζω με το μουμούρισμά μου τη μεγάλη κυψέλη [...]![]()
