…Εβλέπαμε με τον αδελφικόν μου φίλον από την γέφυρα του πλοίου, μέσα εις το θάμβος της εαρινής αυγής, το σχήμα της χερσονήσου και τον υψηλόν κώνον του Άθωνος. Τα Μοναστήρια της δυτικής πλευράς μόλις διεκρίνοντο. Αισθήματα προσδοκίας κάποιου μεγάλου και αγίου κατέκλυζαν την ψυχήν μου. Ό,τι ως ιστορίαν και θρύλον εγνώριζα από βιβλία, εξύπνησεν εις [...]![]()
