Σε βλέπω Βηματάρισσα θλίβουμε που αμάρτησα, τα χρόνια πώς σπατάλησα, σαν σκέφτηκα, ευθύς σάστισα… . Χαίρε Σεπτή Κτητόρισσα σήμερα που σε γνώρισα, παλαιά ζωή αφόρισα και την καρδία, σου δώρισα… . Καίει εμπρός σου ακοίμητη κανδήλα, Πολυτίμητη, Δέσποινα, Πολυθρύλητη των θαυμασίων , Ατίμητη.. . Τα έγκατα που ευλόγησες, χωρία που ομολόγησες, τον πειρασμόν που εξόρισες, [...]![]()
