Αφιέρωμα αγάπης και χρέους στον μακαριστό, πνευματικό μου πατέρα, Γέροντα Ιωσήφ Βατοπαιδινό, με αφορμή ενός χρόνου από την εκδημία του. Θύμισες από μια ανάξια πνευματική του ‘κορούλλα’ “Με περιμάζεψε ο γέροντάς μου, όπως συνήθιζε να περιμαζεύει τα ορφανά γατάκια που κατέφευγαν στο κελί του και μ’ άφηνε νοερά να κάθομαι στην ποδιά του, όπως έκανε [...]![]()
