Του Σπύρου Μπαζίνα Είναι κοινή παραδοχή ότι τα τελευταία χρόνια σπάνια βλέπουμε ένα κινηματογραφικό έργο, εγχώριο η ξένο, άξιο λόγου (πάει ο «Ηλίας του 16ου», ο «Μπεν Χουρ», ο «Ιβανόης» των καλοκαιρινών κινηματογράφων της νιότης μας). Η κινηματογραφική παραγωγή είναι κατά κανόνα ανάξια λόγου σε ένα κόσμο όπου οι εκπτώσεις χτυπούν πρώτα τις πνευματικές αξίες [...]![]()
