Εϊ ψιτ! Σ’ εσένα μιλώ, ναι εσύ που κρύβεσαι, που γυρνάς την πλάτη και δεν δίνεις σημασία. Εσύ που τόσα χρόνια πέρναγες όμορφα, πλούσια στην υγεία των κορόιδων χωρίς ήθος, χωρίς φραγμούς, αδίστακτος όπως πάντα, Σε εσένα μιλάω που τόσα χρόνια πλούτιζες εις βάρος μας… Σ’ εσένα μιλάω που με κυνήγησες, με χλεύασες, με χτύπησες, [...]![]()
