Paper delivered by Prof. Goutzioudis at the 3rd Hagiological Conference on the subject: ‘The Apostolic Fathers and their Era’, which was held in Smyrna and Ephesus (4-8 May 2017)

The name of the Apostle Barnabas was linked to the authorship of the work in question by Clement the Alexandrian, Origen, Didymus, Hieronymus and other ecclesiastical writers. There are indications in the text that it can’t, in fact, have been composed by the apostle himself, and point more to the identity of a Gentile Christian with a good knowledge of Jewish tradition. The anonymous author must have been a teacher in the community to which the epistle is addressed*. Even very early on the attribution was viewed with suspicion and Eusebius is the first who thought it was wrongly attributed and of doubtful provenance. For this reason he placed it among the so-called ‘counterfeit’ or ‘contradictory’ works. Celsus is the first to use a phrase from the Epistle of Barnabas and therefore the work must be dated to the end of the 1st century or the start of the 2nd. The Codex Sinaiticus provides evidence of the use of the Epistle of Barnabas in worship and, in fact, places it at the end of the books of the New Testament. Most scholars, however, believe that it dates from the middle of the 2nd century. As regards the place where it was composed, the most favoured suggestion is the city of Alexandria. This is supported by the extreme use of the allegorical method of interpretation, in which the influence of the work of Philo can be seen. As regards the identity of the target audience, we can’t be sure whether it was a mixed community consisting of Jewish and Gentile Christians or if it was restricted solely to the former. And there seems not to have been any other reason for Barnabas to compose the epistle other than for instructional purposes. What is certain is that the Christian community was faced, at this time, with a split among its members. The author’s aim was to distinguish the true Christian faith and to provide the members of the Church with a proper understanding of the Old Testament and its relationship with God. It therefore sought to discard any Messianic concept of Judaism.

After this introduction, we can now proceed with the allegorical interpretation of certain animals which were unclean according to the dietary ordinances of Judaism. These are mentioned in chapter 10 of the epistle. The writer of the Epistle of Barnabas refers to 11 kinds of biodiversity among the catalogue of those whose consumption is forbidden in Mosaic Law. Of these, 4 are mammals, 4 are birds, and 3 are sea creatures (one fish and two molluscs). Reptiles and insects are not mentioned.

(to be continued)

* There is a suggestion that there was, indeed, an instructor called Barnabas in Alexandria at the time, and if this could be proved he would be a prime candidate for authorship of the epistle. However, there is not sufficient evidence to come to a definitive conclusion [WJL].

[Προηγούμενη δημοσίευση: http://www.pemptousia.gr/?p=171397]

Ο ίδιος μάλιστα, σύμφωνα πάλι με τον Ηλιουπόλεως Γεννάδιο, είναι κατά πάσαν πιθανότητα και ο συντάκτης της σχετικής ευχής που αναγινωσκόταν στο Ναό η κατά την λιτή όταν αυτή γινόταν εκτός Ναού. Ιδιαίτερο γνώρισμα της εν λόγω ευχής είναι ο συμπιληματικός χαρακτήρας και η ιδιαίτερη μνεία στους κεκοιμημένους[49], κάτι που ερμηνεύθηκε ως αναφορά στην παράδοση των Στουδιτών που αυτή την ημέρα τιμούσαν τους νεκρούς με μνημόσυνα[50].

Σε μία προσπάθεια δε να δώσει ένα κείμενο που να εκφράζει το περιεχόμενο της Ακολουθίας και της τελετής της Ινδίκτου, ο Γεννάδιος συνέταξε Σχέδιον Πράξεως και Ευχής με βάση παλαιότερες ευχές και κείμενα Πατέρων περί την εορτήν της Ινδίκτου. Εκφραστικό παράδειγμα του περιεχομένου της εν λόγω ευχής είναι τούτο· «Ευλόγησον του ενιαυτού της χρηστότητός σου τον στέφανον και ημάς καταξίωσον περαιώσαι λυσιτελώς την του χρόνου περίοδον και άπασαν την ζωήν ημών. Γενέσθω ημίν η του χρόνου αρχή της κοινής εν Χριστώ ζωής απαρχή. Χάρισαι ημίν ευκράτους και επωφελείς τους αέρας και εύμετρα και γαληνά τα υέτια ύδατα προς δαψιλή καρποφορίαν της γης» [51].

Στο σημείο αυτό θα ήταν παράλειψη να μην αναφέρουμε και τη συμβολή του Πατριάρχου Ιωακείμ του Γ’ σε ο,τι αφορά την τελετή της Ινδίκτου και την σχετική Πράξη, η ανάγνωση και υπογραφή της οποίας το 1881, κατά την πρώτη Πατριαρχεία του, μετά από απόφαση της Ιεράς Συνόδου δεν πραγματοποιήθηκε στο Μέγα Συνοδικό, αλλά στον Πατριαρχικό Ναό, μετά και από τη σύνταξη σχετικού Τυπικού[52], «Αλλά το Τυπικόν εκείνο της τελετής αγνοώ – γράφει ο Μανουήλ Γεδεών – διατί έμεινεν ανεφάρμοστον» [53]. Μετά την παραίτηση του Ιωακείμ του Γ’ (1884) επικράτησε και πάλι η προ του 1881 τάξη, να γίνεται δηλαδή η σχετική τελετή στον Πατριαρχικό Οίκο και όχι στο Ναό. Κατά τη δεύτερη δε Πατριαρχεία του η Πράξη της Ινδίκτου καθιερώθηκε να υπογράφεται όχι μόνο από τους Συνοδικούς, αλλά και από τους εν Κωνσταντινουπόλει παρεπιδημούντες Μητροπολίτες[54].

γ) Η σημερινή Πανήγυρις της εορτής της Ινδίκτου και η τελετή επευλόγησης και αγιασμού του νέου εκκλησιαστικού έτους κάθε πρώτη Σεπτεμβρίου φέρει το μεγαλείο και τον πνευματικό πλούτο της ιστορίας πολλών αιώνων της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας. Τελεσιουργείται με κάθε λαμπρότητα, με Πατριαρχική και Αρχιερατική Χοροστασία, στον πάνσεπτον Ιερόν Πατριαρχικόν Ναόν του Αγίου Γεωργίου υπό την σκέπην της προστάτιδος του Οικουμενικού Θρόνου και του Γένους μας Παναγίας της Παμμακαρίστου.

[Συνεχίζεται]

[49] Γενναδίου (Μητροπ. Ηλιουπόλεως), «Η Ινδικτιών (Επινέμησις) και η τελετή της Ινδίκτου εν τοις Πατριαρχείοις», εν Ορθοδοξία, έτος πρώτον, Απρίλιος 1926 – Μάρτιος 1927, σσ. 388-393. Η ίδια ευχή δημοσιεύεται και στην «Ορθοδοξία» στην Πράξη της Νέας Ινδικτιώνος επί Πατριάρχου Φωτίου. Βλ. Ορθοδοξία 6 (1931) 502-503.

[50] Μ.Ι.Γ., «Αι πανηγύρεις του μηνός», ο.π., σσ. 270-271.

[51] Γενναδίου (Μητροπ. Ηλιουπόλεως), «Η τελετή της Ινδίκτου εν τω Πατριαρχικώ Ναώ και Οίκω», ο.π., σσ. 270-271.

[52] Γενναδίου (Μητροπ. Ηλιουπόλεως), «Η τελετή της Ινδίκτου εν τω Πατριαρχικώ Ναώ και Οίκω», ο.π., 268. Σχετικά με το εν λόγω Τυπικό βλ. Εκκλησιαστική Αλήθεια, τομ. Α , έτος 1881, σσ. 264-265.

[53] Μ.Ι.Γ., «Αι πανηγύρεις του μηνός», ο.π., σ. 506..

[54] Γενναδίου (Μητροπ. Ηλιουπόλεως), «Η τελετή της Ινδίκτου εν τω Πατριαρχικώ Ναώ και Οίκω», ο.π., σ. 269.

Είναι ένα καίριο ερώτημα αυτό που τίθεται με αφορμή την ψήφιση του νομοσχεδίου περί της ταυτότητας φύλου. Το θέμα έχει ξεφύγει κατά πολύ και η αντιπαράθεση καλά κρατεί μιας και με τον τρόπο αυτό η κοινωνία ασχολείται με ένα και όχι με τα πολλά που δυστυχώς την ταλαιπωρούν και την βασανίζουν. Είναι αυτό που απλά λέγεται και σε άλλες περιπτώσεις, ότι βλέπουμε το δέντρο αλλά χάσαμε το δάσος. Αυτό σε καμμία περίπτωση βεβαίως δεν σημαίνει ότι κάθε δέντρο (κάθε ψυχή) δεν έχει μοναδική αξία και τιμή και χρειάζεται γι᾽ αυτήν η μέριμνα της πολιτείας και φυσικά της Εκκλησίας.

Είναι γεγονός ότι τα όσα συζητούνται και νομοθετούνται τα τελευταία έτη δημιουργούν διάφορες αντιδράσεις σε διαφορετικές κοινωνικές ομάδες. Άλλοι σοκάρονται, άλλοι αντιδρούν, άλλοι απλώς παρακολουθούν και άλλοι σιγούν…Δεν σημαίνει ότι όσοι σιγούν είναι αδιάφοροι, ούτε πάλι όσοι αντιδρούν είναι «συντηρητικοί» και φορούν παρωπίδες. Το μεγάλο πρόβλημα όμως είναι ότι δημιουργείται μια κατάσταση πόλωσης, μια αντιπαράθεση που δεν είναι γόνιμη, που οδηγεί στα άκρα και που μάλλον δεν θα οδηγήσει σε κάποια λύση το προκείμενο θέμα, του προσδιορισμού περί της ταυτότητας και της αλλαγής δηλαδή του φύλου.

Ένα ακόμα σημείο που πρέπει νά σημειωθεί, με αφορμή τα γεγονότα περί του νομοσχεδίου, είναι το ότι όλα έγιναν γρήγορα, σαν να πρέπει όλα να γίνουν γρήγορα, σαν να έχει χαθεί πολύτιμος χρόνος, αφού όλα τα «λάθη» των προηγουμένων πρέπει να διορθωθούν. Η βιασύνη όμως ποτέ δεν είναι καλός σύμβουλος. Τέτοια ευαίσθητα θέματα χρειάζεται να συζητούνται εκτενώς, να λαμβάνονται υπόψη όλες οι γνώμες, να αποφαίνεται η επιστημονική κοινότητα, να συζητείται στην κοινωνία το όλο ζήτημα και ώριμα να θεσπίζεται ένας νόμος του κράτους. Η ελληνική μας καταγωγή άλλωστε μας έχει δείξει αυτόν τον δρόμο για πολλά θέματα στο διάβα των αιώνων, θέτοντας έτσι και τις βάσεις της δημοκρατίας. Οφείλουμε λοιπόν να ευθυγραμμιζόμαστε με τις κατευθύνσεις που μας έχει διδάξει αυτή η υψηλή μας παρακαταθήκη. Στον διάλογο που αποτελεί πεμπτουσία της δημοκρατίας δεν αποκλείεται κανείς και γίνεται σεβαστή η γνώμη του καθενός που συμμετέχει σε αυτόν. Το σημαντικό λοιπόν σε ένα θέμα που απασχολεί την κοινωνία είναι να γίνεται πραγματική διαβούλευση των θεμάτων και τα κίνητρά μας να είναι αγαθά. Πρωτίστως να μας απασχολεί η διευκόλυνση του πολίτη και σε καμμία περίπτωση να μην υφίσταται εκμετάλευσή του μέσω της κομματοποίησης του θέματος για φτηνούς πολιτικούς σκοπούς.

Το ζήτημα της ψήφισης νόμου περί του προσδιορισμού φύλου στα παιδιά από την εφηβική τους ηλικία ανοίγει και άλλα θέματα προς συζήτηση. Έτσι για παράδειγμα, είναι άδικο να λέγεται για την Ἐκκλησία ότι είναι «απάνθρωπη» και μακρυά του σφυγμού και των προβλημάτων της κοινωνίας. Αυτή η εκτίμηση για την Εκκλησία δηλώνει άγνοια της αποστολής και του έργου της που ισχύει από την ίδρυσή της μέχρι και σήμερα. Η Εκκλησία αντιθέτως λειτούργησε πάντοτε ως μάνα μέσα στην ιστορία. Σε αυτήν θα δεις τον ασθενή, τον μοναχικό, τον ηλικιωμένο, τον ανήμπορο και τόσους άλλους ανθρώπους που ανήκουν σε αυτές που ονομάζουμε ευπαθείς ομάδες. Και όχι μόνο θα τους δεις να υπάρχουν, αλλά και να δραστηριοποιούνται μέσα σε αυτήν και παράλληλα συχνά να πετυχαίνουν και σε άλλους τομείς της κοινωνίας. Η Εκκλησία είναι όντως ανοικτή αγκαλιά για όλους και αν σε κάποιο χώρο και χρόνο δεν είναι έτσι, απλώς δεν εκπροσωπείται επαρκώς και επιτυχώς. Μέσα στις δομές της η Εκκλησία με υπευθυνότητα, με σεβασμό αλλά κυρίως με κίνητρο την αγάπη περιθάλπει κάθε άνθρωπο άσχετα με την ιδιαιτερότητα και την δυσκολία που έχει. Δεν κρύβει όμως την αλήθεια στον άνθρωπο, κατανοεί αλλά σημειώνει ταυτόχρονα την αλήθεια, την αλήθεια που δεν είναι ένα ανθρώπινο κατασκεύασμα, ούτε καν μια ανθρώπινη φιλοσοφία, αλλά μια αποκεκαλυμμένη αλήθεια. Άρα για την Εκκλησία είναι εντελώς αταίριαστος ο χαρακτηρισμός «απάνθρωπη», «άκαμπτη» κτλ. και αυτό το γνωρίζουν καλύτερα όσοι έτυχαν της βοήθειάς της. Η Εκκλησία είναι φιλόστοργη, είναι θεραπευτήριο που ο καθένας εισέρχεται, θεραπεύεται και βρίσκει τον εαυτό του.

(συνεχίζεται)

[Προηγούμενη δημοσίευση: http://www.pemptousia.gr/?p=172618]

Η μόλυνση του περιβάλλοντος δύναται να ανασχεθεί, εφόσον οι κυβερνώντες δεν αρκούνται μόνο στην διασφάλιση των οφελών των συγκεκριμένων επιμέρους τάξεων, αλλά στην παροχή μίας παιδείας, που θα υποτάσσει τις ορέξεις στον λόγο. Η δημόσια παιδεία αποσκοπεί στην ενοποίηση του πνεύματος και την δημιουργία μίας ειλικρινούς σχέσεως του πολίτου με τον κόσμο, ούτως ώστε να απορρίπτεται το ηθικώς μη αποδεκτό[16]. Ως εκ τούτου, η προστασία του περιβάλλοντος διασφαλίζεται με την ορθή υπό δημόσια επίβλεψη εκπαίδευση, διότι τα ζητήματα, που αφορούν το κράτος υποχρεούται το ίδιο να τα διευθετεί[17].

Ειδικότερα, η παιδεία, κατά τον Σταγειρίτη, συνίσταται σε τρεις παραμέτρους, την φύση, το έθος και τον λόγο· όσον αφορά τον εθισμό, εάν ο μαθητής αντιλαμβάνεται ότι υπάρχει ενάρετη συμπεριφορά προς το περιβάλλον θα οδηγηθεί από την κατάλληλη διάθεση (ἕξις) του φορέα και θα εθιστεί στην ορθή συμπεριφορά προς το περιβάλλον[18]. Η κατάλληλη παιδεία κατευθύνει τον άνθρωπο στην συνειδητοποίηση της ορθής διαστάσεως της σχέσεώς του με το περιβάλλον, γεγονός που συντελεί, όχι μόνο στην κινητοποίηση για την αντιμετώπιση του οικολογικού προβλήματος, αλλά και στον σεβασμό προς αυτό.

Ο άνθρωπος κατανοεί ότι πρόκειται για τον χώρο, στον οποίο ζει και η επιβάρυνση αυτού θα αποτελέσει τον ανασταλτικό παράγοντα της κατακτήσεως του ευδαίμονος βίου. Συνεπώς, η ευθύνη για την μόλυνση του περιβάλλοντος οφείλεται, κατά τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη, στον ίδιο τον άνθρωπο και εξαρτάται από την αρετή και την κακία της ψυχής του. Εν τέλει ο ίδιος είναι υπόλογος για την δημιουργία μίας σωστής ή μη σχέσεως προς το περιβάλλον και λογοδοτεί για τις πράξεις του. Η κατ’ αρετήν ενέργεια δημιουργεί ορθή σχέση με την φύση, πράγμα που σημαίνει ότι ο άνθρωπος σέβεται την ίδια και τα δημιουργήματά της και δεν την καταχράται προς ίδιον όφελος. Εν προκειμένω έχει επίγνωση ότι η αρνητική ενέργεια, η οποία στρέφεται εναντίον της φύσεως, στρέφεται και προς τον ίδιο και συγχρόνως υπονομεύει το μέλλον των παιδιών του.

Ο κατ’ αρετήν βίος επιτάσσει τον άνθρωπο να μετέχει της αρετής και να ενεργεί συμφώνως προς αυτήν, δεδομένου ότι συζεί με τους υπόλοιπους πολίτες: «ᾗ  δ’ ἄνθρωπός ἐστι καὶ πλείοσι συζῇ, αἱρεῖται τὰ κατὰ τὴν ἀρετὴν πράττειν· δεήσεται οὖν τῶν τοιούτων πρὸς τὸ ἀνθρωπεύεσθαι»[19]. Αντιθέτως, η επικράτηση της κακίας στην ανθρώπινη ψυχή διαταράσσει την αρμονία, την κοσμιότητα και την τάξη της φύσεως, προκαλώντας την αλόγιστη εκμετάλλευση και αλλοίωσή της, τις επιπτώσεις των οποίων οι άνθρωποι τις βιώνουν καθημερινώς[20]. Η παιδεία θέτει τον άνθρωπο σε μία διαδικασία αυτογνωσίας, ενώ η έλλειψή της τον κατευθύνει στην επίδειξη ασέβειας προς την φύση και την πρόκληση οικολογικών προβλημάτων. Ο νους του ανθρώπου, ο οποίος μένει ανέλεγκτος εκδηλώνει αρνητικές διεργασίες, οι οποίες κατευθύνονται εναντίον των συνανθρώπων του και της φύσεως. Για παράδειγμα, ο σύγχρονος άνθρωπος αντιμετωπίζει το περιβάλλον ως ένα χρηστικό εργαλείο, το οποίο απομυζεί διαρκώς, προσπαθώντας να αυξήσει τα κέρδη, που τυχόν του αποφέρει. Αδυνατεί να κατανοήσει την διαλεκτική σχέση που υφίσταται· εάν αυτό γινόταν εφικτό, η στάση του θα ήταν διαφοροποιημένη και ο σεβασμός προς αυτό εμφανής.

Σε μία συζήτηση περί της φύσεως και της κακομεταχειρίσεως αυτής δεν θα μπορούσε να απουσιάζει η μνεία περί της διαφοροποιημένης αναπτύξεως μεταξύ των περιοχών του πλανήτη και των συνεπειών, που προκαλούνται από μία τέτοια στάση. Ανάμεσα στις διάφορες περιοχές του πλανήτου παρατηρούνται τρομακτικές ανισότητες τόσο στο επίπεδο διαβιώσεως όσο και στο πρότυπο καταναλώσεως. Στις χώρες του Τρίτου Κόσμου, το επίπεδο ζωής των πολιτών διαρκώς υποβαθμίζεται, εξαιτίας της αυξανόμενης καταναλώσεως των αγαθών του δυτικού κόσμου. Οι δυτικές χώρες ασυστόλως εκμεταλλεύονται τις αδύναμες χώρες, χρησιμοποιώντας τις πλουτοπαραγωγικές πηγές τους, καθώς και τα εδάφη αυτών, τα οποία καλλιεργούνται με προϊόντα, που καλύπτουν τις ανάγκες των ίδιων και όχι τις στοιχειώδεις ανάγκες των κατοίκων αυτών των περιοχών, οι οποίοι λιμοκτονούν.

[Συνεχίζεται]

[16] Πλάτωνος, Πολιτεία, 443 d-e. Bowe G.S., ό.π., σ. 46.

[17] Ἀριστοτέλους, Πολιτικὰ, Θ 1, 1337 a 20-26.

[18] Ἀριστοτέλους, Πολιτικὰ, Θ 1, 1337 a 19, Η 13, 1332 a 38-b 4: «…τὰ τρία δὲ ταῦτά ἐστι φύσις ἔθος λόγος…». Πβ. Αναγνωστόπουλος Γ., (2009), «Ο Αριστοτέλης για το Περιβάλλον και την Εκπαίδευση», στον τόμο Οικολογική Κρίση και Παιδεία, επιμ. Α. Αδαμόπουλος, εκδ. Έννοια, Αθήνα, σσ. 53-74, σ. 54.

[19] Πλάτωνος, Θεαίτητος, 114 c. Αριστοτέλους, Ἠθικὰ Νικομάχεια, Κ 6,  1178 b 5-7.

[20] Πλάτωνος, Φίληβος, 31 d.

[Προηγούμενη δημοσίευση: http://www.pemptousia.gr/?p=172594]

Η αναζήτηση του Einstein για μια απάντηση στο ερώτημα αυτό, τον οδήγησε σε μία εκπληκτική εκτίμηση: ακριβώς όπως υπάρχουν κύματα φωτός που μεταφέρουν ενέργεια από μέρος σε μέρος, έτσι θα πρέπει να υπάρχουν και βαρυτικά κύματα τα οποία μεταφέρουν ενέργεια από τόπο σε τόπο. Θεώρησε δηλαδή ότι οι βαρυτικές δυνάμεις ακτινοβολούνται προς τα έξω σαν τα κύματα που δημιουργούνται από την πτώση μιας πέτρας στο νερό μιας λίμνης.

Οι αναζητήσεις του Einstein τον οδήγησαν δηλαδή σε μια εκπληκτική διαπίστωση: ακριβώς όπως τα ηλεκτρομαγνητικά κύματα δημιουργούνται από την κίνηση ηλεκτρικών φορτίων και διαδίδονται στον χωρόχρονο, έτσι θα πρέπει να υπάρχουν και βαρυτικά κύματα που θα δημιουργούνται από τη βίαιη μετακίνηση μεγάλων μαζών και θα εμφανίζονται ως πτυχώσεις στη δομή του χωρόχρονου. Ο Einstein υπέθεσε ότι διάφορα καταστροφικά κοσμικά συμβάντα, όπως η τελική εκρηκτική κατάρρευση ενός ετοιμοθάνατου άστρου, ή η σπειροειδής σύμπτυξη ενός ζεύγους άστρων νετρονίων ή μαύρων τρυπών, θα πρέπει να εκπέμπουν κύματα βαρύτητας στο Διάστημα με ταχύτητα ίση με την ταχύτητα του φωτός. Παρ’ όλα αυτά ο Einstein πίστευε ότι αφού η βαρύτητα είναι η πιο αδύναμη από τις θεμελιώδεις δυνάμεις, με ισχύ 100 τρισεκατομμύρια τρισεκατομμυρίων τρισεκατομμύρια φορές μικρότερη της ηλεκτρομαγνητικής αλληλεπίδρασης (δύναμης), η επίδραση των βαρυτικών κυμάτων θα πρέπει να ήταν εξ ίσου αδύναμη οπότε δεν θα μπορούσαν ποτέ να γίνουν αντιληπτά. Γι’ αυτό, άλλωστε, και δεν είχαν εντοπιστεί μέχρι τώρα. Κι έτσι η θεωρία του Einstein για τα βαρυτικά κύματα παρέμενε χωρίς αποδείξεις.

Ο ΕΝΤΟΠΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΒΑΡΥΤΙΚΩΝ ΚΥΜΑΤΩΝ

Κι όμως στις 11 Φεβρουαρίου 2016 η ομάδα ερευνητών στα εργαστήρια LIGO ανακοίνωσαν τα αποτελέσματα της παρατήρησης που έγινε στις 14 Σεπτεμβρίου 2015. Και δεν έφτανε μόνον αυτό αφού στα μέσα Ιουνίου 2016 το LIGO ξαναχτύπησε και πάλι όταν οι ερευνητές του ανακοίνωσαν τον εντοπισμό ενός ακόμη σήματος που παρατηρήθηκε τα ξημερώματα της 26ης Δεκεμβρίου του 2015 και το οποίο προέρχονταν από την σύγκρουση, και τις τελευταίες 27 περιφορές πριν απ’ αυτή, δύο μικρότερων μαύρων τρυπών (14 και 8 ηλιακών μαζών) και σε απόσταση 1,4 δισεκατομμυρίων ετών φωτός από τη Γη. Η δεύτερη αυτή σύγκρουση είχε σαν αποτέλεσμα την δημιουργία μιας μαύρης τρύπας 21 ηλιακών μαζών ενώ τα υλικά μιας ολόκληρης ηλιακής μάζας είχαν μετατραπεί, σε κλάσμα του δευτερολέπτου, σε βαρυτική ενέργεια η οποία έφτασε στη Γη με την μορφή κυματισμών στο χωροχρονικό συνεχές του Σύμπαντος και η οποία αντιστοιχεί με την εκπομπή ηλεκτρομαγνητικής ενέργειας ίσης μ’ αυτήν που εκπέμπουν ένα τρισεκατομμύριο γαλαξίες σαν τον δικό μας.

Ένα χρόνο αργότερα, στις 4 Ιανουαρίου 2017, παρατηρήθηκε ένα τρίτο σήμα το οποίο προέρχονταν κι αυτό από την σύγκρουση δύο μαύρων τρυπών (αυτή τη φορά 31 και 19 ηλιακών μαζών). Το τέταρτο σήμα παρατηρήθηκε στα μέσα του περασμένου Αυγούστου και η ανακοίνωση του εντοπισμού του έγινε προ ημερών (27 Σεπτεμβρίου) στη συνάντηση των υπουργών επιστήμης και έρευνας των κρατών του G7 που έγινε στο Τορίνο της Ιταλίας, ενώ οι λεπτομέρειες της ανακάλυψης θα δημοσιευθούν στο περιοδικό Physical Review Letters της American Physical Society (https://dcc.ligo.org/LIGO-P170814/public/main). Τα βαρυτικά αυτά κύματα προέρχονταν από την σύγκρουση δύο μαύρων τρυπών με μάζα 25 και 30 φορές την μάζα του Ήλιου μας σε απόσταση 1,8 δις ετών φωτός (προς την κατεύθυνση του αστερισμού του Ηριδανού) και εντοπίστηκαν από τα τρία εργαστήρια στις 14 του περασμένου Αυγούστου. Εάν μάλιστα αληθεύουν και οι φήμες που κυκλοφόρησαν στα μέσα του περασμένου Αυγούστου τότε οι ανιχνευτές LIGO ίσως να εντόπισαν και μία πέμπτη σύγκρουση η οποία δημιούργησε βαρυτικά κύματα από την συγχώνευση δύο άστρων νετρονίων (πάλσαρ) που αυτή τη φορά βρίσκονταν στον γαλαξία NGC4993 σε απόσταση 130 εκατομμυρίων ετών φωτός προς την κατεύθυνση του αστερισμού της Ύδρας.

ΑΣΤΡΑ ΝΕΤΡΟΝΙΩΝ ή ΠΑΛΣΑΡ

Τέτοιου είδους συγκρούσεις ήταν αναμενόμενες από το 1974 όταν δύο αμερικανοί αστροφυσικοί, ο καθηγητής Joseph Taylor και ο μεταπτυχιακός του φοιτητής Russel Hulse, ανακάλυψαν συνολικά 40 νέα πάλσαρ, μεταξύ των οποίων κι ένα διπλό σύστημα άστρων νετρονίων. Σύμφωνα με την Γενική Σχετικότητα του Άλμπερτ Einstein τα δύο αυτά πάλσαρ θα έπρεπε να εκπέμπουν μεγάλες ποσότητες βαρυτικής ακτινοβολίας και ως εκ τούτου θα έπρεπε να χάνουν ενέργεια με αποτέλεσμα οι τροχιές τους να ελαττώνονται συνεχώς ενώ η περίοδος περιφοράς τους να μικραίνει αφού σύμφωνα με τον Einstein ένα τέτοιο διπλό αστρικό σύστημα εκπέμπει βαρυτικά κύματα.

[Συνεχίζεται]

[Προηγούμενη δημοσίευση: http://www.pemptousia.gr/?p=172272]

Η αποφυγή της πολιτικής εξουσίας από τους άξιους ανθρώπους, αφήνει τη διαχείρισή της στους φαύλους. Οι χριστιανοί, όπως είναι φυσικό, προτιμούν τη διαχείριση της πολιτικής εξουσίας να την έχουν πιστοί άνθρωποι. Οι χριστιανοί όμως των πρώτων αιώνων δεν αναλάμβαναν κοσμικές εξουσίες, επειδή τις θεωρούσαν ασυμβίβαστες προς τον κύριο στόχο τους. Η ιδιότητα του καλού χριστιανού δε συνεπάγεται πάντα επιτυχία στην άσκηση της πολιτικής εξουσίας. Σκοπός της πολιτικής εξουσίας είναι να ρυθμίζει την παρούσα ζωή και όχι τη μέλλουσα[32].

Ο Απ. Παύλος αναφέρει ότι η πειθαρχία στην κρατική εξουσία έχει τα όριά της. Νοείται ως υποταγή στις απαιτήσεις του κοινού καλού. Κάθε άνθρωπος οφείλει να υποτάσσεται στις ανώτερες εξουσίες, γιατί οι εξουσίες που υπάρχουν, έχουν τεθεί από το Θεό. Όποιος αντιτάσσεται στην εξουσία, αντιστέκεται στην τάξη που έβαλε ο Θεός κι όσοι αντιστέκονται είναι οι ίδιοι υπεύθυνοι για την τιμωρία τους[33]. Όταν οι απαιτήσεις των κρατούντων έρχονται σε αντίθεση με το θέλημα του Θεού, ο χριστιανός οφείλει να πειθαρχεί στο Θεό και όχι στους ανθρώπους[34]. Το ιδεώδες του χριστιανού δεν είναι να γίνει «καλός και αγαθός» πολίτης, αλλά να τελειωθεί κατά το πρότυπο του Χριστού. Αυτό πραγματοποιείται όχι με τη συμμόρφωση προς το φυσικό ή το θετικό δίκαιο, αλλά με την τήρηση των εντολών που υπερβαίνουν κάθε δίκαιο[35].

Επομένως η υποταγή του ανθρώπου στην κρατική εξουσία είναι σχετική. Ο χριστιανός δεν είναι δούλος του κόσμου ή των αρχόντων του, αλλά παιδί του Θεού και πολίτης της βασιλείας του. Τελικός κριτής του είναι ο Θεός. Επίσης, ο Απ. Παύλος τονίζει ότι με τη συναίσθηση της αναφοράς στο Θεό βοηθείται ο φορέας της κρατικής εξουσίας να παραμένει στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων του, ενώ χωρίς αυτήν οι πιθανότητες για κατάχρηση και απολυταρχική άσκηση της εξουσίας είναι προφανείς. Ο χριστιανός έχει ευθύνες και υποχρεώσεις στον κόσμο, αλλά είναι ελεύθερος. Η εξουσία των αρχόντων είναι περιορισμένη και συμβατική[36].

Ο τρόπος που ασκείται η πολιτική εξουσία έχει σχέση με τις ηθικές αρετές του πολιτικού άρχοντα, του ανθρώπου που είναι φορέας της εξουσίας. Η ηθική σήμερα προσλαμβάνει ένα νέο χαρακτήρα και μετατρέπεται σε μια διαδικασία θεμελίωσης και δικαιολόγησης των ηθικών κρίσεων. Η αδυναμία ή απροθυμία υπαγωγής της πολιτικής στην ηθική σφαίρα, όσο και η αποφυγή ηθικολογικού τύπου κρίσεων και χαρακτηρισμών στη διεξαγωγή των πολιτικών αγώνων για την δυσφήμιση και την απαξίωση του αντιπάλου δεν συλλαμβάνει ούτε εξηγεί πλήρως τη σχέση της πολιτικής με την ηθική. Όπως δεν επιθυμούμε να έχουμε πολιτικούς που ενεργούν ανήθικα, δεν ελκύουν πολιτικοί αρχηγοί που ηθικολογούν καθ’ υπερβολήν και επί παντός του επιστητού[37]. Ανάλογα με την πολιτική θεωρία της εξουσίας μπορεί να υπάρχει και μια ηθική θεωρία της εξουσίας. Η ηθική διάσταση στην πολιτική δεν έχει εξαντλήσει τη σημασία και την αξία της, αλλά προσλαμβάνει σήμερα ένα νέο νόημα, που δεν έχει να κάνει τόσο με την ηθική αξία ή απαξία του περιεχομένου των πολιτικών κρίσεων και αντιπαραθέσεων, όσο με την τήρηση της ηθικής ουδετερότητας και αμεροληψίας στη διεξαγωγή της πολιτικής διαδικασίας, καθώς και την αποφυγή της νόθευσης της πολιτικής επιχειρηματολογίας με ηθικολογικού τύπου χαρακτηρισμούς, οι οποίοι αλλοιώνουν και παραμορφώνουν την ιδιαιτερότητα της πολιτικής επιχειρηματολογίας[38].

Στην εργασία αυτή θα γίνει λόγος για τη σχέση της ηθικής με την πολιτική εξουσία μέσα από την ανάλυση δύο έργων τα οποία έχουν τον ίδιο τίτλο: ‘Ο Ηγεμών’ και προέρχονται από δύο συγγραφείς πολύ διαφορετικούς μεταξύ τους: τον πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Φώτιο (9ος αι.) και τον Νικολό Μακιαβέλι ( 16ου αι.). Η ενασχόληση των δύο συγγραφέων με το ίδιο θέμα, οι οποίοι απέχουν χρονικά, τοπικά και ιδεολογικά μεταξύ τους, προκαλεί σε μια συγκριτική διερεύνηση των ηθικών διαστάσεων που διέπουν την ηγεμονία, δηλαδή την πολιτική εξουσία. Σκοπός της εργασίας αυτής είναι η ανάλυση και ερμηνεία αυτών των δύο έργων καθώς και η σύγκριση μεταξύ τους προκειμένου να κατανοηθούν οι ηθικές αρχές στον τρόπο άσκησης της εξουσίας και κατ’ επέκταση οι αρετές του ηγεμόνα. Η συγκριτική ανάλυση των δύο κειμένων θα βοηθήσει στο να βρεθούν και να κατανοηθούν οι διαφορές και οι ομοιότητες ανάμεσα στις θέσεις των δύο συγγραφέων ώστε να προσδιοριστούν οι ηθικές διαστάσεις της πολιτικής εξουσίας.

Η εργασία αποτελείται από τρία κεφάλαια. Στο πρώτο κεφάλαιο θα γίνει ανάλυση του έργου «Ο Ηγεμών» του ιερού Φωτίου, με αναφορά στη βιογραφία του και στην εποχή στην οποία έζησε. Με βάση το έργο αυτό αναλύεται το ηθικό πορτραίτο του ηγεμόνα καθώς και οι ηθικές αρχές που οφείλουν να διέπουν τη χρηστή διακυβέρνηση. Στο δεύτερο κεφάλαιο θα γίνει αντίστοιχα λόγος για το έργο «Ο Ηγεμόνας» του Νικολό Μακιαβέλι, σε αναφορά με το κοινωνικοπολιτικό πλαίσιο της εποχής του, καθώς και τη βιογραφία του. Αναλύεται το μοντέλο του επιτυχημένου ηγεμόνα καθώς και ο τρόπος άσκησης της εξουσίας. Ακολούθως στο τρίτο κεφάλαιο, μετά από την ανάλυση των δύο προηγούμενων κεφαλαίων, θα γίνει συγκριτική θεώρηση των δύο έργων με αναφορά τόσο στις ομοιότητες όσο και στις διαφορές μεταξύ τους. Τέλος ακολουθεί ο επίλογος και η βιβλιογραφία.

(συνεχίζεται)

[32] Βλ. Γεώργιος Ι. Μαντζαρίδης, ό. π., σελ. 434-435.
[33] Βλ. Ρωμ. 13, 1 κ. ε.
[34] Βλ. Πράξ. 5,29. Γρηγ. Παλαμάς, Ομιλία 42,8 , Σ. Οικονόμου, σελ. 14.
[35] Βλ. Προς Διόγνητον 5,10.
[36] Βλ. Γρηγόριος Νύσσης, Εις Μακαρισμούς 1, W. Jaeger, Gregorii Nysseni Opera, τομ. 8, 2, PG 44, 1205D.
[37] Βλ. Αντώνης Μακρυδημήτρης, Ηθική και Πολιτική: μια νέα προσέγγιση.
[38] Βλ. ό. π.

Η ψυχή μας εξομοιώνεται με όσα σπουδάζει και πράττει και με όσα αισθάνεται, σύμφωνα με την κατεύθυνση που της δώσαμε.

Άγιος Βασίλειος ο Μέγας

6-8 φύλλα λαζάνια
1 κιλό κιμά (μαγειρεμένο όπως για το παστίτσιο)
250 γρ τυρί τριμμένο (έμενταλ ή γκούντα)
400 γρ μπέικον
Για την μπεσαμέλ:
800 ml γάλα
100 γρ αλεύρι για όλες τις χρήσεις
4-5 κτσ βούτυρο
αλάτι – πιπέρι – μοσχοκάρυδο

Οδηγίες

Σε μια μακρόστενη φόρμα απλώνω τα κομμάτια μπέικον όπως στην φώτο

Στην συνέχεια ετοιμάζω την μπεσαμέλ. Σε μία κατσαρόλα ρίχνω το βούτυρο με το αλεύρι και σοτάρω καλά τα δύο υλικά μέχρι να ροδίσουν. Θα γίνουν μία χυλωμένη μάζα. Ανακατεύω καλά να μην κολλήσουν. Χαμηλώνω το μάτι της κουζίνας και ρίχνω το γάλα σιγά σιγά ανακατεύοντας. Προσθέτω το αλάτι, το πιπέρι και το μοσχοκάρυδο και ανακατεύω συνεχώς μέχρι να χυλώσει. Μόλις είναι έτοιμη απομακρύνω από την φωτιά. Με αυτόν τον τρόπο που εκτελώ την μπεσάμελ δεν υπάρχει περίπτωση να μου σβολιάσει και έχει μια κρεμώδη βελούδινη υφή!!!!!!!!

Στο ταψάκι μου τοποθετώ πάνω από το μπέικον τα δύο πρώτα φύλλα λαζάνια, στην συνέχεια σκεπάζω με μπεσαμέλ και τέλος με τυρί τριμμένο

Προσθέτω τον μαγειρεμένο κιμά μέχρι να σκεπάσω τα υπόλοιπα υλικά

Επαναλαμβάνω τα βήματα (φύλλα λαζάνια – μπεσαμέλ – τυρί τριμμένο – κιμά). Στο τέλος τελειώνω με τυρί τριμμένο. Σκεπάζω τα υλικά μου με τα φύλλα μπέικον.

Ψήνω στους 180 για 45′. Σερβίρω αφού κρυώσει καλά για να μπορεί να «σταθεί» στο πιάτο

Πηγή: cookpad.com

We must be people of grace, so that those who meet us find relief.

Τον εαυτό σου να ανακρίνεις διαρκώς, μην τυχόν αμάρτησες με τη σκέψη, μήπως η γλώσσα βιάστηκε κι έσφαλε σε κάτι, μήπως τα έργα σου δεν συμφωνούν με το θείο θέλημα. Κι αν βρεις με την αυτοεξέταση ότι είναι πολλά τα αμαρτήματά σου -κι οπωσδήποτε θα βρεις, γιατί άνθρωπος είσαι κι εσύ- λέγε τα λόγια του τελώνη: «Ο Θεός ιλάσθητί μοι τω αμαρτωλώ» (Λουκ. 18:13).

Γέροντας Κλεόπα Ηλίε

Την Κυριακή 22 Οκτωβρίου θα τελέσουμε κατ, οικομομία αντι 28  την πανηγυρη  της Παντάνασσας Υπερμάχου Στρατηγού Εφόρου και Προστάτου της ΕΦ.
Κατά τη θεία λειτουργία θα φιλοξενηθεί κατά το τυπικό του παρεκκλησίου  η αρχαία εικόνα της Χρυσοπαντάνασσας από το χ.Αργικηπιά.

Θα ακολουθήσει περιφορά των εικόνων με συνοδεία της ΣΜΕΦ και κέρασμα σε όλο το εκκλησίασμα.

Εκκλησιαστική Επιτροπή

Για την καλή ποιότητα του λαδιού έχει μεγάλη σημασία η εποχή που θα μαζέψουμε τις ελιές. Γενικά οι πολύ ώριμες δίνουνε κατώτερο λάδι και όσες είναι από κάμπο ή από θέσεις χαμηλές και προσηλιακές χοντρό και πολύ χρωματισμένο. Γι’ αυτό τις ελιές του κάμπου πρέπει πάντα να τις μαζεύουμε λίγο αγουρωπές για να επιτυχαίνουμε λάδι λεπτότερο και καλύτερο στην ποιότητα.

Κι αντίθετα, όσες ελιές καλλιεργούνται ψηλά σε πλαγιές απ’ ασβεστόπετρες δίνουνε λάδι πιο λεπτό και πιο ανοιχτό στο χρώμα. Τις ελιές αυτές πρέπει να τις μαζεύουμε όταν μαυρίσουν καλά και πριν αρχίσουνε να ζαρώνουν γιατί τότε έχουνε το περισσότερο και το καλύτερο λάδι κι αν τις αφήσουμε να ωριμάσουν πολύ καλά έχουμε λάδι κατώτερο. Έχουμε ακόμα συμφέρον να μαζεύουμε τις ελιές από τούς χαμηλούς κλώνους με το χέρι και μονάχα από τούς πολύ ψηλούς, πού δε φτάνομε, να ρίχνουμε τις ελιές χτυπώντας τα κλωνιά ανάλαφρα με καλάμι. Έτσι δε θα έχουμε μεγάλες ζημίες γιατί δε θα τσακίζουμε τα κλωνιά πού θα δώσουν καρπό τον ερχόμενο χρόνο. Και να κουβαλούμε τις ελιές στο λιοτρίβι σε κοφίνια γιατί με σακιά ζουλίζονται κι ανάβουν.

Μαρία Αλεξάνδρου

Η προεκλαμψία φαίνεται πως προκαλείται από διαταραχές στη δημιουργία των αγγείων του πλακούντα ήδη από τα πρώτα στάδια της κύησης, τα οποία ενδεχομένως να θρομβώνονται και συχνότερα.

Ολίγη από ιστορία…
Ήδη από τη δεκαετία του ’50 η ασπιρίνη χορηγείται στα πλαίσια της πρόληψης εμφράγματος του μυοκαρδίου. Έπρεπε όμως να περιμένουμε περίπου 20 χρόνια, για να διαλευκανθεί μέρος του μηχανισμού δράσης του φαρμάκου αυτού. Για την ανακάλυψη αυτή μάλιστα ο Sir John Vane τιμήθηκε με το Βραβείο Nobel.

To 1978 o Weiss μαζί με τους συνεργάτες του απέδειξε, πως η ασπιρίνη παρεμποδίζει την πήξη του αίματος μέσα στα αγγεία, η οποία θα προκαλούσε θρόμβωσή τους.

Η προεκλαμψία φαίνεται πως προκαλείται από διαταραχές στη δημιουργία των αγγείων του πλακούντα ήδη από τα πρώτα στάδια της κύησης, τα οποία ενδεχομένως να θρομβώνονται και συχνότερα. Έτσι βασιζόμενος στα συμπεράσματα του Weiss, ο Goodlin και οι συνεργάτες του θεώρησαν, πως η ασπιρίνη θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί στα πλαίσια της πρόληψης της προεκλαμψίας. Το 1978 χορήγησαν για πρώτη φορά ασπιρίνη σε έγκυο, που είχε παρουσιάσει προεκλαμψία σε προηγούμενη κύηση. Τα αποτελέσματα ήταν ενθαρρυντικά.

Τη σκυτάλη πήρε ο Schiff με τους συνεργάτες του το 1989, οπότε και δημοσίευσαν σχετική μελέτη, που περιελάμβανε 791 εγκύους, από το ιστορικό των οποίων προέκυπταν παράγοντες, που αύξαναν την πιθανότητα εμφάνισης προεκλαμψίας. Τα αποτελέσματα και της μελέτης αυτής ήταν εξαιρετικά ενθαρρυντικά. Φάνηκε, πως η χορήγηση ασπιρίνης σε εγκυμοσύνες «υψηλού κινδύνου» σε ό,τι αφορά την εμφάνιση προεκλαμψίας μείωνε σημαντικά τον κίνδυνο αυτό!

Επομένως όλα καλά: Χορηγούμε ασπιρίνη και μειώνουμε τα περιστατικά προεκλαμψίας!
Δυστυχώς, όπως και στη ζωή, έτσι και στην Ιατρική δεν είναι όλα άσπρο – μαύρο. Ακολούθησαν κι άλλες μελέτες, οι οποίες περιελάμβαναν ακόμα περισσότερες εγκυμοσύνες. Τα αποτελέσματα των μελετών αυτών δε ήταν το ίδιο ξεκάθαρα. Κάποιες από αυτές επιβεβαίωσαν τα οφέλη από τη χορήγηση ασπιρίνης σε ό,τι αφορά την πρόληψη της προεκλαμψίας, άλλες πάλι όχι.

Τελικά δίνουμε ή όχι ασπιρίνη για να μειώσουμε τις πιθανότητες εμφάνισης προεκλαμψίας;
Η απάντηση είναι, πως η χορήγηση χαμηλών δόσεων ασπιρίνης (80 mg ημερησίως) ήδη από τις 12 εβδομάδες της κύησης σε γυναίκες, οι οποίες διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο να εμφανίσουν προεκλαμψία είναι επωφελής πρακτική και όντως μειώνει τις πιθανότητες εμφάνισης της επίφοβης αυτής επιπλοκής της κύησης.

Πώς επιλέγουμε ποιες γυναίκες θα ωφεληθούν από τη χορήγηση ασπιρίνης;
Γενικά η χορήγηση ασπιρίνης είναι πιθανό να ωφελήσει τις γυναίκες, που πληρούν τα παρακάτω κριτήρια:

Εμφάνιση προεκλαμψίας σε προηγούμενη κύηση
Κυοφορία πλέον του ενός μωρού
Χρόνια υπέρταση
Διαβήτης
Παθολογία των νεφρών
Αυτοάνοσα νοσήματα

Ένα ακόμα κριτήριο, που έχει προστεθεί στον κατάλογο αυτό περιλαμβάνει εγκύους, οι οποίες στην αυχενική διαφάνεια παρουσίασαν διαταραχές στη ροή του αίματος στις μητριαίες αρτηρίες. Τα αγγεία αυτά αιματώνουν τη μήτρα και κατ’ επέκταση τον πλακούντα.

Άλλα κριτήρια, που όμως είναι τρόπον τινά λιγότερο «ισχυρά», αλλά θα μπορούσαν κατά περίπτωση να ληφθούν υπόψη στην απόφαση χορήγησης ασπιρίνης είναι:

Παλαιότερη κύηση, που οδήγησε σε τοκετό λιποβαρούς νεογνού
Διάστημα μεταξύ διαδοχικών κυήσεων, που υπερβαίνει τα 10 έτη
Παχυσαρκία (BMI > 30)
Πρώτη κύηση
Ηλικία μητέρας μεγαλύτερη των 35 ετών
Εμφάνιση προεκλαμψίας σε πρώτου βαθμού συγγενή (μητέρα ή αδελφή)
Συμπέρασμα
Φαίνεται, πως η χορήγηση χαμηλών δόσεων ασπιρίνης ήδη από το πρώτο τρίμηνο της κύησης σε γυναίκες, που διατρέχουν υψηλό κίνδυνο να εμφανίσουν προεκλαμψία, μειώνει σε κάποιο βαθμό τον κίνδυνο αυτό.

Δρ ΜΕΝΕΛΑΟΣ ΚΩΝ. ΛΥΓΝΟΣ, MSc, PhD
ΜΑΙΕΥΤΗΡ ΧΕΙΡΟΥΡΓΟΣ ΓΥΝΑΙΚΟΛΟΓΟΣ
Master of Science University College London
Διδάκτωρ Μαιευτικής Γυναικολογίας
www.eleftheia.gr
email: care@eleftheia.gr

Πηγή: mothersblog.gr

Το τσάι βοηθά στο αδυνάτισμα, όμως ποια τσάγια είναι τα πιο αποτελεσματικά; Δείτε τα καλύτερα βάσει ερευνών για μείωση του βάρους και κάψιμο λίπους.

Το πιο δημοφιλές αρωματικό ρόφημα έχει πολλά περισσότερα να μας προσφέρει από την ιδιαίτερη γεύση του και την τόνωση που χαρίζει.

Η κατανάλωση τσαγιού σε μια σωστή διατροφή συνδέεται με μπόλικα οφέλη για την υγεία, μεταξύ των οποίων και η πολυπόθητη απώλεια βάρους.

Δείτε παρακάτω ποια είδη είναι βάσει ερευνών τα πιο αποτελεσματικά στον συγκεκριμένο τομέα.

Πράσινο τσάι

Το πράσινο τσάι αποτελεί εξαιρετική πηγή αντιοξειδωτικών, βοηθά στον έλεγχο του βάρους, στο σάκχαρο, την καρδιά και το κυκλοφορικό. Επίσης, μπορεί να αυξήσει το μεταβολικό ρυθμό (θερμογένεση) και την οξείδωση λιπών, ενώ πρόσφατες μελέτες έδειξαν ότι μπορεί να μειώσει το σωματικό βάρος και την περιφέρεια μέσης. Αντίστοιχες ιδιότητες έχει και το τσάι macha, ένα είδος συμπυκνωμένης σκόνης πράσινου τσαγιού.

Μαύρο τσάι

Πρόκειται για ένα είδος τσαγιού το οποίο έχει περάσει μεγαλύτερη οξείδωση από τα υπόλοιπα ήτοι μια χημική διεργασία η οποία γίνεται όταν τα φύλλα του τσαγιού εκτίθενται στον αέρα. Αρκετές μελέτες έχουν δείξει πως το μαύρο τσάι μπορεί να βοηθήσει στο αδυνάτισμα. Σε μια μελέτη όσοι έπιναν μαύρο τσάι κάθε μέρα για τρεις μήνες επιτάχυναν την διαδικασία απώλειας βάρους και μείωσαν την περιφέρεια μέσης, επίδραση που μπορεί να οφείλεται στις φλαβόνες, ουσίες που περιέχει το μαύρο τσάι με αντιοξειδωτική δράση. Μάλιστα σε αυτήν εδώ την έρευνα όσοι ακολουθούσαν διατροφή πλούσια σε φλαβόνες είχαν χαμηλότερο δείκτη μάζας σώματος.

Τσάι Oolong

Το Oolong ειναι το «μισοζυμωμένο» τσάι, μία κατηγορία δηλαδή μεταξύ μαύρου και πράσινου τσαγιού, με χαρακτηριστικό φρουτώδες άρωμα και ιδιαίτερη γεύση. Σε μια μελέτη, υπέρβαρα άτομα που έπιναν κάθε μέρα το συγκεκριμένο τσάι για έξι εβδομάδες μείωσαν τόσο το βάρος τους όσο και το ποσοστό λίπους, με τους μελετητές να αναφέρουν ότι το εν λόγω τσάι επιτάχυνε τον μεταβολισμό τους. Σε μια μικρότερη μελέτη, όσοι κατανάλωσαν τσάι oolong για τρεις ημέρες είχαν ταχύτερο μεταβολισμό σε σχέση με όσους έπιναν νερό. Το τσάι αύξησε την κατανάλωση ενέργειας στο σώμα τους κατά 2,9% ήτοι περί τις 280 θερμίδες ανά ημέρα κατά μέσο όρο.

Λευκό τσάι

Το λευκό τσάι αποτελεί το λιγότερο επεξεργασμένο είδος τσαγιού και έχει τα υψηλότερα επίπεδα αντιοξειδωτικών από τα τέσσερα είδη τσαγιού, γεγονός που το καθιστά «όπλο» (και) κατά του καρκίνου.  Η επίδρασή του στο αδυνάτισμα αν και χρήζει περαιτέρω μελέτης είναι πιθανή. Σε κάποιες μελέτες το λευκό και το πράσινο τσάι λόγω των κατεχινών μπορούν να βοηθήσουν στο αδυνάτισμα. Επισης, σε μια άλλη έρευνα, το εκχύλισμα λευκού τσαγιού ενίσχυσε την διάλυση των λιποκυττάρων σε δοκιμαστικούς σωλήνες, προλαμβάνοντας την δημιουργία νέων.

Τσάγια βοτάνων

Φτιάχνονται απο μείξη βοτάνων, φρούτων και μπαχαρικών και σε αντίθεση με τα υπόλοιπα τσάγια δεν έχουν καφεΐνη. Τα πιο δημοφιλή είναι το τσάι Rooibos και το τσάι με τζίντζερ. Αν και τα συστατικά τους διαφέρουν από προϊόν σε προϊόν, κάποιες μελέτες δείχνουν ότι τα τσάγια με βότανα βοηθουν στην απώλεια βάρους και τη μείωση του λίπους. Σε αυτήν εδώ για παράδειγμα σε ποντίκια ένα τσάι βοτάνων μείωσε το βάρος και εξισορρόπησε τα επίπεδα ορμονών, ενώ σε αυτήν εδώ το τσάι Rooibos ήταν αρκετά αποτελεσματικό στο κάψιμο λίπους και
σε αυτήν εδώ αύξησε τον μεταβολισμο του λίπους και βοήθησε στο να μπλοκαριστεί η δημιουργία λιποκυττάρων.

Πηγή: in2life.gr

Δεν είδα εγώ μεγαλυτέραν ανάπαυσιν ως της τελείας υπακοής… Εργασθήτε λοιπόν τώρα που είσθε νέοι, να θερίσετε καρπόν απάθειας εις το γήρας. Εάν δεν βιασθήτε και του Μαθουσάλα τα χρόνια να ζήσετε, δεν θα χαρήτε αυτά τα χαρίσματα… Και θα ιδήτε τοιαύτην ακινησίαν πα­θων και ειρήνην ψυχής ως να είσθε μέσα εις τον Παράδεισον.

Γέροντας Ιωσήφ Ησυχαστής

Σύμφωνα με επιστημονικές μελέτες οι άνθρωποι που ξυπνάνε νωρίτερα και προλαβαίνουν να πάρουν το πρωινότους συνήθως ζυγίζουν λιγότερο. Αντίθετα, εκείνοι που παραλείπουν το πρώτο γευμα της ημέρας τείνουν να επιλέγουν τρόφιμα υψηλής περιεκτικότητας σε θερμίδες αργότερα για το μεσημεριανό και το βραδινό γεύμα τους.

Παρ’ όλα αυτά το πρωινό δεν είναι πάντα πρωινό. Ένα σνακ που αγόρασες στο δρόμο για παράδειγμα είναι γεμάτο με ζάχαρη και σίγουρα όχι πολύ υγιεινό. Γι’ αυτό πρέπει να επιλέξεις ένα ισορροπημένο γεύμα. Μήπως κάνεις κι εσύ λοιπόν αυτά τα 3 λάθη στο πρωινό σου;

Λάθος #1: Παίρνεις πρωινό στα βιαστικά

Ένα μεγάλο λάθος που κάνεις συχνά είναι πως αντί να σηκώνεσαι και να ετοιμάζεις το πρωινό σου, εσύ προτιμάς να πατάς το snooze στο ξυπνητήρι σου μήπως και κοιμηθείς λίγο περισσότερο. Έτσι παίρνεις κάτι γρήγορα από τον φούρνο της γειτονιάς και μπαίνεις στο αμάξι σου (ή τα μέσα μεταφοράς) και φεύγεις για το γραφείο. Και αναρωτιέσαι «που είναι το κακό σε αυτό»; Μετά από αυτό το σώμα σου δεν το νοιάζει και πολύ αν εσύ τρως στο τραπέζι, εν κινήσει ή απλά βιαστικά, το νοιάζει κατά πόσο επικεντρώνεσαι σε αυτό που τρως.

Οι άνθρωποι που επικεντρώνονται στο πρωινό τους, τείνουν να τρώνε πιο προσεκτικά. Τα αποτελέσματα μιας μελέτης έδειξαν πως το περπάτημα αποσπά τον εγκέφαλο μας και γι’ αυτό το λόγο καταναλώνουμε περισσότερες θερμίδες όταν τρώμε στο δρόμο. Επίσης το να μην μασάς σωστά το φαγητό σου επειδή βιάζεσαι, μπορεί να οδηγήσει σε πεπτικά προβλήματα.

Αν δεν έχεις λοιπόν χρόνο το πρωί ή προτιμάς να κοιμηθείς λίγο παραπάνω ετοίμασε το πρωινό σου το προηγούμενο βράδυ.

Λάθος #2: Παραλείπεις τις φυτικές ίνες

Αν καταναλώνεις πολύ ζάχαρη για πρωινό, θα πεινάς και πάλι μετά από μία ή δύο ώρες. Γιατί; Γιατί τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα σου ανεβαίνουν με το που φας, πέφτουν όμως και πάλι πολύ γρήγορα. Επιπλέον ένα γεύμα πλούσιο σε υδατάνθρακες είναι πιο εύκολο να το χωνέψεις, ωστόσο και πάλι θα πεινάσεις πολύ σύντομα παρά την ενέργεια που θα σου δώσει.

Τα τρόφιμα με υψηλή περιεκτικότητα σε φυτικές ίνες όμως (π.χ πλιγούρι βρώμης, προϊόντα ολικής αλέσεως, όσπρια, λαχανικά) είναι ακριβώς το αντίθετο. Σε κάνουν να αισθάνεσαι γεμάτη, γιατί οι ίνες διογκώνονται μέσα στο στομάχι σου και θέλουν περισσότερο χρόνο να φτάσουν ως τα έντερα σου. Οι φυτικές ίνες διατηρούν τα έντερα σου υγιή, μειώνουν τον κίνδυνο διαβήτη και μπορούν ακόμη και να αποτρέψουν τον καρκίνο του παχέος εντέρου. Γι’ αυτό πρέπει να καταναλώνεις ημερησίως 30γρ. από τροφές που έχουν υψηλή περιεκτικότητα σε φυτικές ίνες.

Λάθος #3: Δεν παίρνεις αρκετή πρωτεΐνη

Οι φυτικές ίνες δεν είναι το μόνο πράγμα που κρατάει τον οργανισμό σου κορεσμένο. Η πρωτεΐνη παίζει επίσης σημαντικό ρόλο στο συναίσθημα πληρότητας. Μία επαρκής πρόσληψη πρωτεΐνης μπορεί να βοηθήσει στον περιορισμό του τσιμπολογήματος. Γι’ αυτό βεβαιώσου πως με το πρωινό σου παίρνεις αρκετή από αυτή την ουσία.

Ένα πρωινό πλούσιο σε πρωτεΐνες θα μπορούσε να είναι μία ομελέτα λαχανικών με ψωμί ολικής αλέσεως, βρώμη με γιαούρτι και φρούτα ή τοστ ολικής αλέσεως με φυστικοβούτυρο, μπανάνα και σπόρους chia. Αν πάλι θες κάτι πιο γρήγορο μπορείς να φτιάξεις μόνη σου ένα smoothie στο σπίτι.

Πηγή: queen.gr

Εμείς οι Χριστιανοί τα δικαιώματά μας τα έχουμε πάνω στον Ουρανό. Μας τα φυλάει ο Θεός στο Ουράνιο ταμιευτήριο.

Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης

[Προηγούμενη δημοσίευση: http://www.pemptousia.gr/?p=172716]

Παρ’ όλο που οι μεταβολές που μετρήθηκαν ήταν πάρα πολύ μικρές, εντούτοις αντιστοιχούσαν με μεγάλη ακρίβεια στις τιμές που προέβλεπε η Γενική Σχετικότητα, γεγονός που αποτελούσε μια έμμεση έστω ένδειξη ότι τα βαρυτικά κύματα που προέβλεψε ο Einstein έπρεπε όντως να υπάρχουν. Υπολογίστηκε μάλιστα ότι τα δύο αυτά άστρα νετρονίων θα συγκρουστούν σε περίπου 300 εκατομμύρια χρόνια. Για την ανακάλυψή τους αυτή οι δύο ερευνητές έλαβαν το Βραβείο Νόμπελ Φυσικής του 1993, αφού ο εντοπισμός του διπλού αυτού πάλσαρ θεωρήθηκε ότι πρόσθετε ένα φυσικό εργαστήριο για την μελέτη της βαρύτητας και των βαρυτικών κυμάτων.

Είναι ήδη γνωστό ότι η ύπαρξη των πάλσαρ είναι αποτέλεσμα της απότομης και υπερβολικά γρήγορης βαρυτικής κατάρρευσης των υλικών της καρδιάς ενός γιγάντιου άστρου και στη τρομαχτική συμπίεση του αστρικού κέντρου. Κάτω από την τεράστια αυτή συμπίεση τα αρνητικά φορτισμένα ηλεκτρόνια συγχωνεύονται με τα θετικά φορτισμένα πρωτόνια του πυρήνα με αποτέλεσμα την δημιουργία νετρονίων και νετρίνων. Κι ενώ τα νετρίνα δραπετεύουν άμεσα από το άστρο, μεταφέροντας μάλιστα και αρκετή από την ενέργειά του, τα νεοσχηματισμένα νετρόνια παραμένουν εκεί και ενώνονται με τα ήδη υπάρχοντα νετρόνια των ατομικών πυρήνων. Αποτέλεσμα αυτής της συμπίεσης είναι η δημιουργία μιας σφαίρας μερικών χιλιομέτρων με την πιο λεία, στερεή επιφάνεια που έχει γνωρίσει ποτέ το Σύμπαν. Βρισκόμαστε δηλαδή αντιμέτωποι μ’ ένα άστρο νετρονίων που περιστρέφεται σαν σβούρα δεκάδες ή και εκατοντάδες φορές κάθε δευτερόλεπτο.

Υλικά από ένα τέτοιο άστρο με μέγεθος όσο είναι το κεφάλι μιας καρφίτσας, θα «ζύγιζαν» ένα εκατομμύριο τόνους, όσο δέκα σύγχρονα αεροπλανοφόρα, ενώ ένα μωρό 5 κιλών στην επιφάνειά του θα «ζύγιζε» 50 εκατομμύρια τόνους! Αν η Γη μας είχε συμπιεστεί σε μια σφαίρα με την πυκνότητα που έχει ένα τέτοιο άστρο θα χωρούσε άνετα στο εσωτερικό του κλειστού Σταδίου «Ειρήνης και Φιλίας». Όταν λοιπόν δύο τέτοια άστρα νετρονίων βρεθούν το ένα δίπλα στο άλλο, αρχίζει ένας «ναπολιτάνικος χορός» που αργά ή γρήγορα θα καταλήξει στην σύγκρουσή τους και στη δημιουργία μιας Μαύρης Τρύπας με το 90% των υλικών των δύο πάλσαρ. Κατά την διάρκεια όμως της σύγκρουσης μία ποσότητα υλικών ίση με χίλιες φορές τα υλικά της Γης μετατρέπονται σε βαρέα χημικά στοιχεία, ενώ συγχρόνως εκπέμπονται τεράστιες ποσότητες βαρυτικών κυμάτων καθώς και εκλάμψεις ακτίνων γάμα.

ΟΙ ΑΝΙΧΝΕΥΤΕΣ LIGO

Προς το παρόν οι ανιχνευτές LIGO είναι ό,τι καλύτερο διαθέτουμε για τον εντοπισμό των Βαρυτικών Κυμάτων. Καθένας από τους ανιχνευτές αυτούς αποτελείται από δύο κυλινδρικούς βραχίονες, κάθετους μεταξύ τους, με μήκος 4 χλμ. ο καθένας σε απόλυτο σχεδόν κενό που φτάνει να είναι ίσο με το ένα τρισεκατομμυριοστό της ατμοσφαιρικής πίεσης που επικρατεί στην επιφάνεια της θάλασσας. Στο εσωτερικό των κυλίνδρων εκπέμπονται δέσμες ακτίνων λέιζερ που ανακλώνται συνεχώς από καθρέφτες με αποτέλεσμα η απόσταση των 4 χλμ. να αυξάνεται κατά 280 φορές κάνοντας έτσι το μήκος κάθε βραχίονα ουσιαστικά να είναι ίσο με 1.120 χλμ. Μ’ αυτόν τον τρόπο μπορούμε να μετρήσουμε απειροελάχιστες διακυμάνσεις μέχρι και μήκους ενός δεκάκις χιλιοστού της διαμέτρου ενός πρωτονίου. Η διακύμανση αυτή είναι τόσο απειροελάχιστη ώστε η απόσταση μεταξύ της Γης και του πλησιέστερου άστρου σ’ εμάς μετά τον Ήλιο (του Εγγύτατου του Κενταύρου σε απόσταση 40 τρισεκατομμυρίων χλμ.) δεν υπερβαίνει το πάχος μιας ανθρώπινης τρίχας!

Στην ουσία οι ανιχνευτές των εργαστηρίων LIGO δεν είναι τίποτε άλλο παρά τεράστια συμβολόμετρα, με τα οποία μελετάμε φαινόμενα συμβολής κυμάτων. Πρόκειται δηλαδή για μία τεχνική που χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά στην πιο απλή της μορφή το 1887 στο πείραμα «Michelson-Morley», αν και το LIGO είναι ουσιαστικά 144.000 φορές μεγαλύτερο εκείνου. Σήμερα η τεχνική αυτή χρησιμοποιείται ευρέως στην Αστρονομία, όπως για παράδειγμα στην περίπτωση του συστήματος των 66 ραδιοτηλεσκοπίων ALMA (Atacama Large Millimeter/submillimeter Array) του Ευρωπαϊκού Νότιου Αστεροσκοπείου που είναι εγκατεστημένα στη Χιλή.

[Συνεχίζεται]