Έζησε σαν ασκητής της ερήμου και αγριοπούλι, που περιδιάβαινε τις θάλασσες και τις εσχατιές του κόσμου, απαρνήθηκε με πείσμα το δυτικό πολιτισμό και τα αγαθά του, που πίστευε ότι αφιονίζουν την ψυχή του ανθρώπου και με ηθική δόνηση λάτρεψε το Βυζάντιο, θεωρώντας το ως τη μοναδική αληθινά ιστορική περίοδο πνευματικής και καλλιτεχνικής ακμής του ελληνισμού. Μετεωρίστηκε καλλιτεχνικά ανάμεσα στη ζωγραφική και ειδικότερα την αγιογραφία και τη συγγραφή, κληροδοτώντας και στα δυο αυτά πεδία καλλιτεχνικής δημιουργίας, έργα ασύγκριτου αισθητικού κάλλους. Ήταν ο ασκητής των γραμμάτων μας Φώτης Κόντογλου. Καίτοι εντάσσεται χρονολογικά στη γενιά του 1920, εν τούτοις στις πνευματικές αποσκευές του κουβαλάει επιμόνως το Βυζάντιο.

Ο Κόντογλου πίστευε ότι η αισθητική συμβαδίζει με την ηθική του ανθρώπου και πως καμιάς μορφή αληθινή τέχνη δεν είναι αποκομμένη με την ηθική του προαγωγή. Έλεγε χαρακτηριστικά «όποιος χωρίζει την καλοσύνη από την ομορφιά και νομίζει πως μπορεί να αδελφώσει το «ωραίο» με το σατανά, είναι για μένα ψυχή διαστρεμμένη. Πλανεμένοι είναι όσοι νομίζουνε πως η τέχνη, με το να λεπτύνει τον άνθρωπο «αισθητικά» τον κάνει καλύτερο, επειδή τάχα καλλιεργεί μέσα του το πνευματικό μέρος του, γιατί καλλιεργεί μαζί του και τα εγωιστικά ένστικτά του». Ακόμα για τον ηθικό και πνευματικό αποπροσανατολισμό του δυτικότροπου καιρού μας έλεγε «Η εποχή μας δεν έχει δυνατή έκφραση, δηλαδή τέχνη, διότι δεν έχει πίστη». Στηλιτεύοντας την πνευματική περιθωριοποίηση του βυζαντίου στο όνομα της ανάδειξης του αρχαιοελληνικού πνεύματος, ως πεμπτουσίας της πνευματικής μας δημιουργίας έλεγε «Το Βυζάντιο στάθηκε για εμάς τους έλληνες, σαν κάποιος φτωχός και καταφρονεμένος συγγενής, που δεν τον καταδεχόμαστε μπροστά στον πλούσιο και ξακουσμένο παππού μας, τον αρχαίο έλληνα. Και αυτό γίνηκε από το ένα μέρος από τη ματαιοδοξία μας κι από το άλλο γιατί το Βυζάντιο, ήταν καταφρονεμένο κι αξιοκατηγορούμενο από τους σοφούς κ΄ ιστορικούς της Ευρώπης, που ήταν αφιονισμένοι από τη σαρκική εμορφιά κι από τη φανταχτερή λάμψη της αρχαίας Ελλάδας, τόσο ώστε να το θεωρούνε σαν την παρακμή του αρχαίου κόσμου.

Ο Κόντογλου απεχθανόταν σφόδρα κάθε στοιχείο αλκής του δυτικού πολιτισμού. Και η αποστροφή του αυτή έφθανε σε ακραία σημεία. Όπως σημειώνει ο Τάκης Παπατζώνης, με φανατισμό ανατολίτη πιστού και αδιαλλαξία που δεν συναντιέται ούτε στο Ισλάμ, καταδικάζει με λόγια φρίκη τ’ αριστουργήματα του Μιχαήλ Άγγελου ή του Ραφαέλο, τη μουσική του Μπάχ. Με το ίδιο βυζαντινό ρίγος αποκηρύσσει και Όμηρο και τραγικούς και Προσωκρατικούς και Σωκράτη και Πλάτωνα και Πυθαγόρα, και τόσα κάλλη που μας πρόσφερε ο προχριστιανικός κόσμος. Στην αντίθετη τώρα κατεύθυνση λάτρευε την παράδοσή μας και ιδιαίτερα τους πόνους και τους καημούς της Ρωμιοσύνης. Για τον Κόντογλου ο αρχαιοελληνικός πολιτισμός παρότι του ήταν πλατιά γνωστός, ήταν ο κόσμος της ειδωλολατρίας και όχι ο χριστιανικός. Και για τον πνευματικό μας αναχωρητή ο χριστιανός περισσότερο από έλληνας είναι ρωμιός, με το ιδιαίτερο χρώμα όπως σημειώνει ο Ι.Μ. Παναγιωτόπουλος, που πήρε ο όρος μέσα στα πολλά και βασανισμένα χρόνια. Ο Κόντογλου έχει μέσα του ζωντανό πάντα το Ρωμιό και ιδιαίτερα το Ρωμιό της σκλαβιάς, αυτόν που με τη στέρησή του, με την αγωνία του, με την πίστη του, με το θάνατό του τέλος ετοιμάζει το καλύτερο αύριο. Ο Κόντογλου παρουσιάζει πολλές ηθικές και εκλεκτικιστικές συγγένειες σαν καλλιτέχνης με τον άγιο της ελληνικής λογοτεχνίας Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη. Ενώ όμως για τον Παπαδιαμάντη, ο θεός ήταν ο θεός της γραφής και της υμνολογίας, για τον Κόντογλου όπως επισημαίνει ο Ι.Μ. Παναγιωτόπουλος, ήταν ο μυστικός και απέραντος θεός της ανατολής που συμμαζωνόταν όταν η ιστορική ανάγκη τον καλούσε, στ΄ απόκρημνα μοναστήρια της ερημιάς, στις ακροτοπιές και στις απύθμενες λαγκαδιές. Ένας θεός που κάτεχε ακηλίδωτη από τους διαλογισμούς του ανθρώπου τη μεγαλοσύνη του. Ο παντοκράτορας των βυζαντινών θόλων, ο σκυθρωπός και καταλαμπόμενος συνάμα από υπερκόσμιο φώς. Ο Παπαδιαμάντης κουβαλάει στα γραπτά του το θεό στα ειρηνεμένα χαμόσπιτα και στις ταπεινές εκκλησίες. Σε αντιδιαστολή με τον Κόντογλου που τον παρουσιάζει να τον συντροφεύει σε μακρινές οδοιπορίες, να παλεύει μαζί του με τα στοιχειά της δαρμένης θάλασσας και να συναναστρέφεται τους θαλασσόλυκους, τους ληστές και τους αγριανθρώπους των κειμένων του. Ο ασκητής Κόντογλου αποζητούσε την απλότητα έξω και πέρα από τις ανέσεις του σύγχρονου πολιτισμού. Μακριά από τα φθαρτά αγαθά του κόσμους μας. Ένα μοναχικό αγριοπούλι της μοναξιάς. Και ευχαριστούσε το θεό, που είχε βρει τη γαλήνη και την ψυχική του ηρεμία, μακριά από τον μολυσμένο αναπτυγμένο μας κόσμο. Έλεγε χαρακτηριστικά για αυτή την απομάκρυνση του «Ακούγω τι γίνεται στον κόσμο και λέω με το νού μου πως είναι τα συντέλεια. Τέτοιος κόσμος καλύτερα να λείψει. Οι ασθένειες, θα τον ξεκληρίσουνε. Η κακία πλήθυνε. Η καλοσύνη λιγόστεψε, σχεδόν χάθηκε. Η απλότητα έλειψε. Βασίλεψε ο διάβολος και η επιστήμη του Σύμπαν, που άκουσα να λένε οι κινέζοι, δηλαδή του οξαποδώ. Απ΄ όσο ξέρω ο αχάριστος άνθρωπος είναι από τους κακούς ο χειρότερος, βάλε κι απ΄ το φονιά ο χειρότερος. Ο σκύλος είναι καλύτερός του. Υπάρχει σκύλος που νάναι αχάριστος;». Ο Κόντογλου αγαπάει και πασχίζει στη ζωή του για τον απλό άνθρωπο. Αυτός είναι το κύριο ηθικό του αντικείμενο και τον εξάρει στα κείμενά του, με όλη τη δύναμη της ψυχής του. Και τον αναζητά σε κάθε του πνευματικό συναπάντημα. Σε όλες του εξάλλου τις περιπλανήσεις, στα σταυροδρόμια του κόσμου, δεν τον ενδιαφέρουν οι μεγαλουσιάνοι, οι μεθυσμένοι από αλαζονεία, πλούτο και εξουσία. Οι αψίκοροι και διψασμένοι για να καταχτήσουν και να δυναστεύσουν όλο και περισσότερο. Αυτούς τους απεχθάνεται γιατί τους θεωρεί τους πραγματικά βάρβαρους του αιώνα, κολασμένους μέσα στην φθοροποιό ευημερία τους.

Αντικείμενό του είναι οι κουρασμένοι οδοιπόροι της ζωής. Οι αποσταγμένοι θαλασσινοί, που ηρεμούν αφού οργώσουν τις στεριές και τις θάλασσες του κόσμου. Και για να δώσει μεγαλύτερη έμφαση στο άγος του άδικου πλούτου, θεωρεί τους ανθρωποφάγους ηθικά καλύτερους από τους εκμεταλλευτές του άδικου πλούτου. Η βιοτροπία και η φιλοσοφία της ζωής του Κόντογλου, θα μπορούσε με ενάργεια να εκφραστεί μέσα από μια θεώρησή του, στο χωρίο του «Ένα γράμμα» από το βιβλίο του «Βασάντα». Γράφει λοιπόν χαρακτηριστικά «Αν ζή κανένας, ζη με τα βιβλία, σαν δε ζή μέσα στη φύση. Μά μες στη φύση όπως ξέρεις, δεν μπορώ να ζήσω τώρα. Τ΄ άλλα τα σκατά : κοινωνία, πολιτική και τα τέτοια, είναι τόσο βρωμερά που ΄ρχεται η μυρουδιά τους στα ρουθούνια σου». Ο Κόντογλου παρότι αγάπησε με θέρμη και ζέση ψυχής τους γνήσιους λαϊκούς ανθρώπους, δεν υπήρξε ποτέ του λαϊκιστής. Στην πραγματικότητα δεν συγκατατέ-θηκε ηθικά, ούτε με τους ακραία λαϊκούς ανθρώπους, ούτε με τους καθαρευουσιάνους, που τους θεωρ-ούσε κακαίσθητα δημιουργήματα του αρχαίου κόσμου. Μέσα του σ΄ όλη του τη ζωή κουβαλούσε τη φωνή και την κοινωνική κουλτούρα των απλών νοικοκυραίων της πατρίδας του της Σμύρνης. Ουσιαστικά ο Κόντογλου με την πνευματική του παρουσία και την ιδιότυπη κοινωνική του διαβίωση, πραγματοποίησε μια μεγάλη τομή στα κοινωνικά δρώμενα της μετά το ιστορικό ορόσημο της Μικρασιατικής καταστροφής Ελλάδας. Σηματοδοτεί έτσι την αναγκαία στροφή όπως σημειώνει χαρακτηριστικά ο Ν. Γ. Πεντζίκης του αστικού κόσμου, στην αναζήτηση και ανεύρεση του εαυτού του, μέσα από την θρησκευτική μας παράδο-ση. Δεν εκφράζει την εθιμική νοσταλγία του κατοίκου της υπαίθρου, που εγκαταστάθηκε σε πόλη, αλλά τους ξεριζωμένους στο μητρικό ελλαδικό σώμα, από τις πατρογονικές τους εστίες πρόσφυγες, που σαν πλήθος νεομαρτύρων της πίστης, δεν είχαν έξω από την εκκλησία, άλλο τρόπο να στηριχτούν και να ριζώσουν. Χαρακτηριστική ένδειξη αυτής της τάσης είναι η ανέγερση εκκλησιών σε φτωχούς συνοικι-σμούς, όπου τα πολιτικά φρονήματα των κατοίκων ήσαν κατά πλειοψηφία κομμουνιστικά.

Ο Κόντογλου ερχόμενος στην Ελλάδα σαν πρόσφυγας και προτού αποκηρύξει κάθε πνευματική και καλλι-τεχνική έκφραση του δυτικού πολιτισμού, είχε αναπτύξει συνεργασία με δυο πολυεδρικές φυσιογνωμίες της σύγχρονης ελληνικής τέχνης και των γραμμάτων μας. Αφενός μεν με τον κριτικό τέχνης Κωστή Μπα-στιά, αφετέρου δε με τον ζωγράφο Γιάννη Τσαρούχη. Ο Μπαστιάς ατιθάσευτη και πολυδύναμη καλλι-τεχνική φύση καθώς ήταν, δεν θα μπορούσε να συμπορευτεί με τον Κόντογλου που επέμενε σε όλο το φάσμα της τέχνης του, στην ασκητική προσήλωση στο ιδανικό της ορθοδοξίας. Ο Τσαρούχης από την άλλη διατηρούσε τα βυζαντινής προέλευσης αποτυπώματα του Κόντογλου, στο πολύπλαγκτο έργο του και τον τιμούσε μέχρι τον θάνατό του σαν δάσκαλό, χωρίς ωστόσο όμως να απαρνηθεί και τις μεγάλες καλλιτε-χνικές εκλάμψεις του δυτικού πολιτισμού και της δυτικής κουλτούρας. Αδιαμφισβήτητα ο Κόντογλου αυτός ο ιδιόμορφος αναχωρητής της ελληνικής τέχνης και των γραμμάτων μας, με την ξεχωριστή φυσιο-γνωμία του, αποτύπωσε αδρά τη σφραγίδα του στη σύγχρονη πνευματική μας δημιουργία. Ήταν ένας αληθινά μεγάλος της. Γεννήθηκε στο Αϊβαλί της Μικράς Ασίας το 1895 και απεβίωσε στην Αθήνα, το 1965.

Tην προηγούμενη φορά αναφερθήκαμε στον μακαρισμό εκείνων που φέρουν την ειρήνη του Χριστού.Η ειρήνη όμως του Χριστού δεν γίνεται αποδεκτή στον κόσμο. Γι αυτό και ο ίδιος είπε «ουκ ήλθον βαλείν ειρήνη αλλά μάχαιραν» . Πώς να αντέξει ο κόσμος την απώλεια του, όταν και μόνο η παρουσία των μακαρίων πτωχών, πενθούντων, πραέων, ελεημόνων, πεινώντων και διψώντων την δικαιοσύνην, καθαρών τη καρδία και ειρηνοποιών κρίνει αυτό τον δαιμονοκρατούμενο κόσμο ως αμαρτωλό, πεπερασμένο, δαιμονικό και φθαρτό;

Γι αυτό και ο κόσμος θα στραφεί ενάντια στους αγίους , τους μακάριους. Η παρουσία των αγίων στον Κόσμο για το όνομα και την μαρτυρία του Ιησού θα είναι κόλαση και κρίση για αυτόν τον κόσμο και τον άρχοντα του πού είναι ο διάβολος. Έτσι ερχόμαστε στους δύο τελευταίους μακαρισμούς που συνδέονται μεταξύ τους: « Μακάριοι οι δεδιωγμένοι ένεκεν δικαιοσύνης, ότι αυτών εστίν η βασιλεία των ουρανών και Μακάριοι εστέ, όταν ονειδίσωσιν υμάς και διώξωσιν υμάς και είπωσι πάν πονηρόν ρήμα καθ’ υμών ψευδόμενοι ένεκεν εμού. Χαίρετε και αγαλλιάσθε, ότι ο μισθός υμών πολύς εν τοις ουρανοίς· ούτω γαρ έδιωξαν τους προφήτας τους προ υμών». Μακάριοι είναι εκείνοι, που καταδιώκονται για χάρη της δικαιοσύνης, γιατί σ’ αυτούς ανήκει η Βασιλεία των ουρανών.Μακάριοι θα είστε, όταν θα σας βρίσουν και σας καταδιώξουν και πουν εναντίον σας κάθε κακό λόγο, λέγοντας ψέματα εξαιτίας μου.Τότε να χαίρεστε και να αγαλλιάστε, γιατί η ανταμοιβή σας θα είναι μεγάλη στους ουρανούς. Έτσι ακριβώς κυνήγησαν τους προφήτες, που έζησαν πριν από σας.

Η Εκκλησία είναι εκκλησία μαρτύρων, σταυρική Εκκλησία. Όσοι θέλουν να μαρτυρήσουν για τον Χριστό και την δικαιοσύνη , το θέλημα Του, θα βριστούν , θα διωχτούν, θα συκοφαντηθούν, θα κακοπαθήσουν, θα οδηγηθούν ακόμα και στον θάνατο και έτσι θα ομοιάσουν στους προφήτες και τους αγίους που διώχτηκαν και μαρτύρησαν για το όνομα του Χριστού , ανά τους αιώνες ως την σημερον. Για ακόμα μια φορά συναντάμε εδώ μια αντίθεση. Είδαμε πώς ο Χριστός αποκάλεσε μακάριους τους πενθούντες και ταπεινούς, τώρα μακαρίζει τους διωγμένους, αυτούς που θα ζήσουν μια ζωή περιφρόνησης και πίεσης για τον κόσμο της αμαρτίας. Αυτούς που θα κατηγορηθούν άδικα για το όνομα Του. Εκείνους πού θα αντιμετωπίσουν κάθε ψευδή κατηγορία όχι για έγκλημα απάνθρωπο, αλλά για το όνομα : Χριστιανός. Αυτοί είναι η παράδοξη γλώσσα της ορθοδοξίας.

Συνήθως εμείς οι άνθρωποι κρίνουμε τα πράγματα με ταπεινά και σαρκικά κριτήρια. Μακάριοι για τον ορθολογιστή άνθρωπο αυτού του αιώνα δεν είναι βέβαια οι αυτοταπεινούμενοι και οι καταδιωγμένοι, αλλά αυτοί πού ζουν με ασφάλεια, αυτοπεποίθηση και βεβαιότητα για τον εαυτό τους και απολαμβάνουν τα υλικά αγαθά και εισπράττουν τον θαυμασμό και την κολακεία ή τον φθόνο των γύρω τους. Δεν χρειάζεται βέβαια να προχωρήσουμε σε ειδικότερες αναλύσεις για την κατάντια αυτού του κόσμου. Ο,τιδήποτε αγαθό , ό, το χρηστό και άγιο έχει αποδιωχθεί από την ζωή μας , ενώ αντίθετα ό, τι το παράλογο, ανίερο και πρόστυχο έχει γίνει απαραίτητο συστατικό της καθημερινότητας και της ψευτικης ευτυχίας μας και είδωλο το οποίο λατρεύουμε στην θέση του αληθινού Θεού και θυσιαζόμαστε για αυτό. Την σημερον ο πραγματικός, ο έντιμος χριστιανός πού θέλει να ζήσει εν Χριστώ αντιμετωπίζει άθεους ανθρώπους ή κάλπικους αδελφούς πού στο όνομα του μοντερνισμού και της ψεύτικης προόδου, τον παρακωλύουν από το να ποιεί το ευαρεστο στον Θεό και τον πολεμούν και τον χλευάζουν όταν αυτός προσπαθεί λόγω και πράξει να υπερασπιστεί τά άγια πιστεύω του και να διασφαλίσει την ορθόδοξη ταυτότητα του.

Καθημερινά γινόμαστε μάρτυρες περιστατικών και προσπαθειών τορπιλισμού και υπονόμευσης της εκκλησίας και των γνήσιων διακόνων και τέκνων της. Ποτέ άλλοτε ο άνθρωπος δεν έφτασε σε τέτοιο κατώτατο πνευματικό επίπεδο ώστε όχι μόνο να αποκηρύττει ό,τι θεϊκό και πνευματικό αλλά και να πάσχει να το σβήσει και να το καταργήσει. Γιατί το σκοτάδι αποστρέφεται το φως και η αμαρτία ελέγχεται από την σιωπηλή αγιότητα. Εϊναι όμως γενικά αποδεκτό και λογικό πώς όποιος δεν θέλει να γνωρίσει ή να αποδεχτεί την αλήθεια την ειρωνεύεται, την πολεμα, την υποβιβάζει. Όσοι συκοφαντούν τους χριστιανούς, επειδή ακριβώς είναι χριστιανοί, τους αγίους για την αγιότητα τους και τους τίμιους ακριβώς για την τιμιότητα τους μοιάζουν με φοβισμένα κυνάρια που απειλούν τους ανθρώπους, δίχως να έχουν εξουσία επάνω τους. Καλούμαστε την ώρα και την στιγμή πού θα περιφρονηθούμε , την ώρα που θα διωχθούμε και θα συκοφαντηθούμε για τον Χριστό, να χαρούμε και να πανηγυρίσουμε, γιατί θα εξομοιωθούμε, θα γίνουμε ένα με τους προφήτες και τους μάρτυρες και τους ομολογητές και με τον ίδιο τον εσφαγμένο Αμνό Χριστό. Θυμηθείτε, αγαπητοί, πώς και ο Ίδιος ο Χριστός από την φάτνη έως τον τάφο, διώχτηκε και συκοφαντήθηκε και απειλήθηκε από τον κόσμο της αμαρτίας. Έφθασε όμως ως την Ανάσταση και την δόξα. Όμοια και οι Απόστολοι και οι μάρτυρες και οι Πατέρες εδιώχθησαν για χάρη της αληθείας. Μέσα από τις οδύνες γιγαντώνεται η πίστη και το δέντρο της Εκκλησίας ποτίζεται με αγνό αίμα μαρτύρων. Ως προφύραν και βύσσον στολισαμένη η Εκκλησία, αναγνωρίζει ως ισχύ και στερέωμα της τον Εσταυρωμένο Κύριο της. Η εποχή μας, αγαπητοί αδελφοί, καυχιέται για πρόοδο τεχνολογική και «πνευματική ολοκλήρωση». Καυχιέται για δημοκρατία, παρρησία και ελευθερία έκφρασης και λόγου. Καυχιέται για λαμπρά μυαλά, επιτήδειους οικονομολόγους,φωτισμένους ηγέτες, τεχνοκράτες επιστήμονες και μεγάλους ανθρωπιστές. Καυχιέται για ήρωες της καθημερινότητας και ευεργέτες της ανθρωπότητας. Ο ηρωϊσμός σαν έννοια στη σημερινή εποχή ταυτίζεται με εκείνους που έλαβαν ρόλο ανθρωποθεού ή και ρόλο μεσσία θεανθρώπου. Ο ηρωϊσμός της εποχής δεν είναι παρά μια καθαρή βλασφημία μπροστα στο θρόνο του Θεού. Πλάθουμε και προσκυνούμε τάχα τιτάνιες μορφές πού όμως τους λείπει η διαυγής αγάπη και η αληθινότητα, τους χαρακτηρίζει το πνεύμα της καθυπόταξης και σαγήνης των πολλών. Έτσι ο ήρωας της σύγχρονης εποχής δεν είναι παρά μια αδύναμη και δειλή ψυχή που εξαρτά την ευτυχία και την επιτυχία του, από την γνώμη ή την»λατρεία» του συνόλου.

Στην ορθόδοξη παράδοση και ιστορία έχουμε και εμείς τους δικούς μας ήρωες που είναι οι άγιοι και μάλιστα οι άγιοι μάρτυρες και μεγαλομάρτυρες. Στρατιώτες αληθινοί του Χριστού, με μία παρρησία όχι δαιμονική αλλά ουράνια. ‘Ηρωες με πνεύμα θυσίας και αυταπάρνησης. Ήρωες όχι για τον εαυτό του, ούτε προς εντυπωσιασμόν, αλλά ούτε με ψυχρό μεταφυσικό υπολογισμό να κερδίσουν μία γωνία στον παράδεισο του «οφειλέτη Θεού».Οι μάρτυρες της ορθοδοξίας είχαν πρώτον «καρδίαν» και «πίστιν ζέουσαν». Ήταν ο έρως ο μεγάλος και καταλυτικός για τον Νυμφίο Χριστό, ο έρως της αλήθειας, της μόνης αλήθειας πού τους οδηγούσε στο καμίνι των θλίψεων και των πειρασμών των μαρτυρίων. Διότι , οι άγιοι μάρτυρες κατανοούσαν το πρόσκαιρο αυτής της ζωής και την γελοία απάτη της εγκόσμιας δόξας και η καρδιά τους δεν χωρούσε αγάπη άλλη, φίλον έτερον εκτός του Νυμφίου Ιησού.Έτσι θηριομαχούσαν και ανθρωπομαχούσαν με γενναιότητα, ενώ ο κόσμος και οι υπηρέτες του, τους φόρτωναν με κατηγόριες,βλασφημίες και τους παρέδιδαν στα πιο φρικτά και σατανικά βάσανα. Διότι, όσο αντιστέκοταν οι άγιοι μάρτυρες, τόσο οι διώκτες δαιμονίζονταν και κολάζονταν. Όσο οι άγιοι μάρτυρες παρέμειναν ακλόνητοι και αμετακίνητοι στην θεία πίστη, τόσο οι υπηρέτες του διαβόλου επιστράτευαν σατανικά εφευρήματα και σκληρότερα μαρτύρια για να κάμψουν την αγία τους αντίσταση. Γιατί η νίκη των μαρτύρων είναι η κόλαση του κόσμου και ο θρίαμβος τους είναι η καταδικη των δημίων τους, όπως ακριβώς η δόξα του Θεού είναι κόλαση καυστική για τους πωρωμένους και παραδομένους τη αμαρτία.

Τελειώνοντας, τις ομιλίες στους Μακαρισμούς, αγαπητοί αδελφοί , θέλουμε να τονίσουμε πώς ο,τιδήποτε ελέχθη δεν είναι ακατόρθωτο, ούτε εξωπραγματικό. Ο Χριστός λαμβάνοντας σάρκα μίλησε και συνδιαλέχθη και άφησε ευαγγέλιο όχι σε αγγέλους, αλλά σε ανθρώπους. Γνώριζε δηλαδή τις δυνάμεις μας. Εμείς τις αγνοούμε!Τονώνοντας την πιστότητα, την αγωνιστικότητα, τον ζήλο και την ζέουσα αγάπη μέσα στην εκκλησιαστική κοινωνία και την μυστηριακή ζωή, στον νηπτικό βίο και την ορθοπραξία, την άσκηση, την μαρτυρία και την πίστη, κατά το μέτρο , την κλήση και το τάλαντο εκάστου, μπορούμε συν Θεώ αγίω να ανέβουμε και εμείς την νοητή αυτή κλίμακα των μακαρισμών και να φτάσουμε στην αγιότητα.

Σταδιακά με την θεολογική εξέλιξη των όρων (ουσία, υπόσταση, πρόσωπο) αυτών ολοκληρώθηκε η διατύπωση του τριαδολογικού δόγματος στη Β΄ Οικουμενική Σύνοδο της Κωνσταντινούπολης. Η ταύτιση προσώπου και υπόστασης ήταν μία επαναστατική κίνηση από τους πατέρες, η οποία επηρέασε την φιλοσοφική και θεολογική σκέψη με δύο τρόπους. Πρώτον πλέον το πρόσωπο δεν είναι επίθεμα του όντος αλλά η υπόσταση του όντος καθεαυτή. Και δεύτερον ότι τα όντα δεν αποδίδουν το είναι τους στο είναι καθεαυτό αλλά στο πρόσωπο, δηλαδή το πρόσωπο γίνεται η αρχή και αιτία του όντος. Το πρόσωπο από επίθεμα γίνεται ον καθ’ εαυτό και ταυτόχρονα η αρχή και η αιτία των όντων. Αυτό φαίνεται και στην αρχή της προσωπικής – τριαδικής ζωής του Θεού, στην ενδοτριαδική σχέση, η οποία συνίσταται όχι στην ουσία του θεού αλλά στο πρόσωπο, και μάλιστα στο πρόσωπο του Πατέρα, ο οποίος αποτελεί την αρχή και την πηγή της θεότητας [23]. Το είναι του Θεού δεν αποτελεί ένα οντολογικό δεδομένο, αλλά εξαρτάται από την προσωπική ελευθερία Του και την αγάπη με την οποία ελεύθερα γεννά τον Υιό και εκπορεύει το Άγιο Πνεύμα. Η ουσία δεν υπάρχει από μόνη της χωρίς το πρόσωπο, χωρίς την υπόσταση. Το είναι του Θεού ταυτίζεται με το πρόσωπο, διότι αν δεν υπάρχει Θεός, δεν υπάρχει και πρόσωπο [24]. Έτσι ο μονοθεϊσμός της Αγίας Τριάδας έχει προσωποκεντρική αφετηρία και βάση. Λόγω του ότι ο Πατέρας είναι η μοναδική πηγή και αιτία των άλλων προσώπων ο Θεός είναι μία τρισυπόστατη μονάδα [25].

Ο Θεός δεν μπορεί να σχετιστεί μέσω της ουσίας Του με την κτίση [26]. Έτσι ο Τριαδικός Θεός αποκαλύπτεται μέσω των ενεργειών στον κόσμο και την ιστορία. Η μόνη δυνατή σχέση του Θεού με τον κόσμο είναι η κατ’ ενέργεια, διότι υπάρχει ένα οντολογικό χάσμα μεταξύ του Θεού και των κτιστών όντων [27]. Οι άκτιστες ενέργειες δεν δίνονται απευθείας από την θεία ουσία, αλλά δια των προσώπων της Αγίας Τριάδας [28]. Έτσι ο Θεός είναι υπερβατικός και ταυτόχρονα έρχεται σε πλήρη κοινωνία με την κτίση μέσω των ενεργειών Του. Οι ενέργειες είναι άκτιστες, ακοινώνητες, αμέθεκτες. Ο Μ. Βασίλειος θεωρεί ως ενέργειες του Θεού την μεγαλειότητα, την δύναμη, την σοφία, την αγαθότητα, την πρόνοια, την δικαιοσύνη του Θεού τονίζοντας ιδιαίτερα ότι σε κάθε μία από αυτές φανερώνεται όλος ο Τριαδικός Θεός [29].

Η ελευθερία που χαρίζει αυτή η θεώρηση του προσώπου του Θεού έχει σημαντική σημασία στη θεώρηση του ανθρώπου ως κατ’ εικόνα και κάθ’ ομοίωσιν του Θεού [30]. Η ελευθερία για τον άνθρωπο δεν είναι μία απλή δυνατότητα ελεύθερης επιλογής. Είναι η υπέρβαση του δεδομένου της ύπαρξης. Διότι το πρόσωπο για να έχει την απόλυτη οντολογική ελευθερία πρέπει να μην δεσμεύεται από οτιδήποτε δεδομένο ακόμη και από την ίδια του την ύπαρξη. Αυτή την δυνατότητα την έχει οντολογικά και υπαρξιακά μόνο ο ίδιος ο Θεός [31]. Ο ίδιος ελεύθερα αποδίδει την αξία του προσώπου, του τρόπου υπάρξεως του Θεού, διότι ελεύθερα γεννά τον Υιό και εκπορεύει το Άγιο Πνεύμα και ελεύθερα επιθυμεί την κοινωνία και με τον άνθρωπο, ο οποίος κατά χάριν γίνεται ελεύθερος. Η πατερική σκέψη γενικά κινήθηκε πάνω σ’ αυτές τις βάσεις. Μεταγενέστεροι μεγάλοι θεολόγοι, όπως ο Μάξιμος ο ομολογητής, Γρηγόριος Παλαμάς κ.ά. ανασύνθεσαν ουσιαστικά την περί προσώπου διδασκαλία των καππαδοκών πατέρων.

Στη σύγχρονη εποχή, το θέμα του προσώπου τέθηκε αρχικά από ευρωπαίους φιλοσόφους, όπως ο Buber και ο Levinas κ.ά., αλλά και από υπαρξιστές φιλοσόφους, όπως ο Heidegger [32]. Οι φιλόσοφοι αυτοί έδωσαν την αφορμή και στους Ορθόδοξους περσοναλιστές να διατυπώσουν και να αναπτύξουν εκ νέου την ορθόδοξη πρόταση για το είναι του προσώπου και την εννοιολογική του διαφορά με το άτομο [33]. Μεγάλοι θεολόγοι του 20ου αι. ασχολήθηκαν με την θεολογική έννοια του προσώπου απαντώντας ουσιαστικά στα ερωτήματα της δυτικής φιλοσοφίας για το πρόσωπο. Στην πρωτοβουλία αυτή πρωτοστάτησαν οι Ρώσοι θεολόγοι της διασποράς, όπως ο Φλωρόφσκυ, ο οποίος υπήρξε ο πρώτος που ασχολήθηκε με το θέμα του προσώπου, ο Λόσκυ, ο Μπερδιάγιεφ κ.ά.

Διαβάστε ολόκληρη τη μελέτη εδώ

Παραπομπές:

23. «Ο μεν γαρ, Πατήρ αναίτιος και αγέννητος∙ ου γαρ εκ τινος∙ εξ εαυτού γαρ το είναι έχει, ουδέ τι των όσαπερ έχει εξ ετέρου έχει∙ αυτός δε μάλλόν εστιν αρχή και αιτία του πως είναι φυσικώς τοις πάσιν.» Ιωάννης Δαμασκηνός, Έκδοσις Ακριβής της Ορθοδόξου Πίστεως,1,8, PG 94, 821 D.
24. Ιωάννης Ζηζιούλας, «Από το προσωπείον εις το πρόσωπον : Η συμβολή της πατερικής θεολογίας εις την έννοια του προσώπου» στο Ιμάτια Φωτός Αρρήτου : Μια διεπιστημονική προσέγγιση του προσώπου (Θεσσαλονίκη : Πουρναράς, 2002) σσ. 89-93.
25. «Όνομα δε, τω με ανάρχω, Πατήρ∙ τη δε αρχή, Υιός∙ τω δε μετά της αρχής, Πνεύμα άγιον. Φύσις δε τοις τρισί μία, Θεός. Ένωσις δε, ο Πατήρ, εξ ου, και προς αν άνάγεται τα εξής.» Γρηγόριος Θεολόγος, Συντακτήριος, PG 36, 476 B.
26. «Ημείς δε εκ μεν των ενεργειών γνωρίζειν λέγομεν τον Θεόν ημών, τη δε ουσία αυτή προσεγγίζειν ουχ υπισχνούμεθα. Αι μεν γαρ ένέργειαι αυτού προς ημάς καταβαίνουσιν, η δε ουσία αυτού μένει απρόσιτος.» Μ. Βασίλειος, Επιστολή 234,1, PG 32, 869 B.
27. Δημήτριος Μπαθρέλλος, Σχεδίασμα Δογματικής Θεολογίας (Αθήνα : Εν πλω, 2008) σ. 100.
28. Ιωάννης Ζηζιούλας, Σύναξη, ο.π., σ. 26.
29. «Και γαρ την μεγαλειότητα του Θεού ειδέναι λέγομεν, και την δύναμιν, και την σοφίαν, και την άγαθότητα, και την πρόνοιαν η επιμελείται ημών, και το δίκαιον αυτού της κρίσεως.» Μ. Βασίλειος, Επιστολή 234, ο.π., 868 C.
30. Χρήστος Γιανναράς, Αλφαβητάρι της Πίστης (Αθήνα : Δόμος, 2006) σ. 93.
31. Ιωάννης Ζηζιούλας, Ιμάτια Φωτός Αρρήτου : Μια διεπιστημονική προσέγγιση του προσώπου, ο.π., σσ. 92-93.
32. Νικόλαος Λουδοβίκος, Οι τρόμοι του προσώπου και τα βάσανα του έρωτα : κριτικοί στοχασμοί για μια μετανεωτερική θεολογική οντολογία (Αθήνα : Αρμός, 2009) σ. 19.
33. Αθανάσιος Μελισσάρης, «Η Ορθοδοξία και η κατάφαση του ανθρωπίνου προσώπου» στο Αδαμάντιος Αυγουστίδης και Κωνσταντίνος Ζορμπάς ο.π., σ. 71.

Η γλυκύτητα αυτής της σχέσης με την Παναγία, μόνον στην μητρική αγάπη μπορεί να βρει κάποια αντιστοιχία. Το όνομα της μάνας αποτελεί για κάθε άνθρωπο σκεύος, το οποίον περικλείει συναισθήματα, εντυπωμένα στην ανθρώπινη ψυχή, πριν η διάνοια αρχίσει να λειτουργεί με λέξεις και έννοιες. Ίσως μάλιστα η περίοδος αυτή για κάθε άνθρωπο αποτελεί μια εμπειρία, όπου η καρδιά αφήνεται στην δική της λογική. Διότι και η καρδιά έχει τη δική της λογική . Η ταύτιση της Παναγίας με την γλυκύτητα της ανθρώπινης μητρότητας δεν αποτελεί λοιπόν μόνον μια ικανοποίηση ψυχολογικής ανάγκης, αλλά δρόμο ενεργοποίησης μιας άλλης λογικής, πέρα από έννοιες αυτού του κόσμου. Το πρόσωπό της αποτελεί το κατ΄ εξοχήν πνευματικό σύμβολο της απροϋπόθετης αποδοχής, γενόμενη μια αγκαλιά που κλείνει μέσα της το καταβεβλημένο κορμί και την ταλαιπωρημένη ψυχή μας, ακόμη και όταν η ανθρώπινη δικαιοσύνη, ακόμη-ακόμη και η θεία δικαιοσύνη, μας έχουν απορρίψει . Η σχέση μας με την Παναγία είναι σχέση σιωπηλής προσευχής και υπαρξιακής άφεσης στη Χάρη της, διότι και η ίδια, τέτοια σχέση δημιούργησε με τον Θεό.

Ας επικεντρώσουμε την προσοχή μου σε επτά σταθμούς της επίγειας διαδρομής της Παναγίας μας, προκειμένου να αναδείξουμε επτά διαφορετικές πτυχές της προσευχής, οι οποίες βρίσκουν άμεση συνάφεια με αντίστοιχες πνευματικές ανάγκες κάθε εποχής, και ιδιαίτερα της δικής μας. Οι επτά αυτοί σταθμοί είναι

– το Γεννέσιο της Θεοτόκου,

– τα Εισόδια,

– ο Ευαγγελισμός,

– η Γέννηση του Χριστού μας,

– το θαύμα στην Κανά,

– ο Γολγοθάς, και τέλος

– η κοίμηση και η Μετάσταση.

Μέσω αυτών αναζητείται ο κοινός τόπος: Η μίμηση του ήθους και της πράξεως της Παναγίας. Μπορεί από τα χείλη της να μην ακούστηκε το Παύλειο «μιμηταί μου γίνεστε καθώς καγώ Χριστού» (Α΄ Κορ., 11,1), αν προσηλώσουμε όμως το βλέμμα σε εκείνο το πανάχραντο χέρι της, όπως απεικονίζεται στην ιερή εικόνα της Οδηγήτριας, όπου με ευγένεια και άρρητη χάρη μάς κατευθύνει προς τον Υιό της, θα αισθανθούμε στην καρδία μας μία αντίστοιχη προτροπή, που μας καλεί μυστικά να την ακολουθήσουμε στην δική της οδό, οδό απόλυτης υπακοής και ανεπιφύλακτης εμπιστοσύνης προς Εκείνον.

Το πρόσωπο της Παναγίας αποτελεί τον τελευταίο κρίκο μιας μακραίωνης αλυσίδας προσευχής, που έχει το ξεκίνημά της έξω από την κλειστή πόρτα του Παραδείσου. Ο εξορισμένος άνθρωπος αναζητά τρόπο επικοινωνίας με Εκείνον που έχασε. Πόσες και πόσες προσευχές προς ένα Θεό άγνωστο, παραποιημένο, αλλοιωμένο εξαιτίας του εσκοτισμένου ανθρωπίνου νοός δεν θα είχαν αναπεμφθεί μέχρι τότε από όλη την ανθρωπότητα! Πόσες και πόσες φορές οι άνθρωποι μέχρι την ύπαρξη της Παναγίας, δεν αντιμετώπισαν έναν κλειστό ουρανό, αναζητώντας την επιστροφή σε μια αρχέγονη πληρότητα! Όλα όμως αυτά τα βλέμματα, που επί χιλιάδες χρόνια στρέφονταν ψηλά, κράτησαν ζωντανή την προσδοκία μιας εκπλήρωσης. Κι όταν έφθασε το πλήρωμα του χρόνου, η ταλαιπωρημένη ανθρωπότητα, μέσα από χίλιες δυο δυσκολίες, στεναγμούς και απογοητεύσεις, αξιώνεται τελικά να παρουσιάσει έναν άξιο καρπό. Μια ύπαρξη, η οποία μπορεί να αποκαταστήσει μια σχέση, τη σχέση Θεού – ανθρώπων, Πατέρα – παιδιών. Είναι σαν η Παναγία να έχει ενσωματώσει τις υψηλότερες μέχρι τότε απόπειρες του ανθρώπου να βρει τον Θεό. Ιδού λοιπόν άνθρωπος, που με την πίστη και τις πράξεις της σπάει τον μεσότοιχο που χωρίζει Θεό και ανθρώπους. Ιδού λοιπόν άνθρωπος της πλήρους και καθαράς προσευχής, ο οποίος μας καλεί να τον ακολουθήσουμε.

Διαβάστε ολόκληρη τη μελέτη εδώ

Με λαμπρή πανηγυρική Θεία Λειτουργία κορυφώθηκε την Τρίτη 4 Σεπτεμβρίου τ.έ. ο εορτασμός του Ιερομάρτυρος Αγίου Γεωργίου εκ Κρήνης Μικράς Ασίας, στον πανηγυρίζοντα περικαλλή Ιερό Ναό Αγίας Παρασκευής Καστέλλου στον ομώνυμο οικισμό της Χίου.

Της Θείας Λειτουργίας προέστη ο Παν. Αρχ. π. Δημἠτριος Καββαδίας από την Ιερά Μητρόπολη Λαγκαδά, ο πρωτ. Γεώργιος Χαντρής ιερέας του προσκυνήματος και ο πρωτ, π. Αντώνιος Τσουκαλάς με καταγωγή από την Αγία Παρασκευἠ Κρήνης Μικράς Ασίας.

Τον θείο λόγο κήρυξε ο π. Δημήτριος, ο οποίος συγκίνησε τους πιστούς, αναφέρθηκε στα γεγονότα της Μικρασιατικής καταστροφής και στο μαρτύριο του Αγίου. Πλήθος πιστών κατέκλυσε τον Ιερό Ναό για να τιμήσει τον Άγιο της Εκκλησίας μας, αφού θεωρείται προστάτης όλων των Μικρασιατών με καταγωγἠ από την Αγία Παρασκευή Κρήνης Μικρός Ασίας.

Ακολούθησε κέρασμα σε όλους τους συμμετέχοντες της πανηγύρεως.

Έργο Ιερομονάχου Αναστασίου Αγιορείτη.

Ένας γέροντας είπε, πως η ταπείνωση είναι ισχυρότερη από κάθε δύναμη. Διηγήθηκε μάλιστα και τούτο:
Δύο επίσκοποι γειτονικών επαρχιών είχαν κάποτε μεταξύ τους κάποια παρεξήγηση. Κι ήταν ο ένας πλούσιος και αυταρχικός, ενώ ο άλλος ταπεινός. Ο αυταρχικός ζητούσε να κάνει κακό στον ταπεινό. Το άκουσε αυτός κι έλεγε στους κληρικούς του:
– Θα νικήσουμε, με τη χάρη του Θεού.
– Ποιος μπορεί, δέσποτα, να τον νικήσει αυτόν; του έλεγαν οι κληρικοί.
– Κάνετε υπομονή, παιδιά μου, και θα δείτε το έλεος του Θεού, τους απαντούσε εκείνος.
Περίμενε λοιπόν την κατάλληλη ευκαιρία. Και όταν ο άλλος επίσκοπος είχε πανήγυρη κάποιων αγίων μαρτύρων, πήρε τους κληρικούς του και κίνησε, λέγοντάς τους:
– Ακολουθήστε με! Και ό,τι με βλέπετε να κάνω, αυτό να κάνετε κι εσείς. Και θα τον νικήσουμε!
Καθώς λοιπόν τον ακολουθούσαν, έλεγαν μεταξύ τους:
– Τι πρόκειται να κάνει άραγε;
Φτάνοντας, βρήκαν να γίνεται λιτανεία. Κι ήταν εκεί συγκεντρωμένη όλη η πόλη.
Τότε ο επίσκοπος, μαζί με τους κληρικούς του, πέφτει στα πόδια εκείνου του αυταρχικού λέγοντας:
– Συγχώρα μας, δέσποτα, δούλοι σου είμαστε!
Ο άλλος, κατάπληκτος από το γεγονός, συγκινήθηκε – γιατί ο Θεός αλλοίωσε την καρδιά του – έπιασε κι αυτός τα πόδια του και του είπε:
– Εσύ είσαι δεσπότης και πατέρας μου!
Από τότε δημιουργήθηκε μεγάλη αγάπη ανάμεσά τους.
Και έλεγε στους κληρικούς του ο ταπεινός επίσκοπος:
– Δεν σας έλεγα, παιδιά μου, ότι θα νικήσουμε με την αγαθότητα του Θεού; Κι εσείς λοιπόν, όταν έχετε έχθρα με κάποιον, το ίδιο να κάνετε, και θα νικάτε με την χάρη του Κυρίου.

Από το βιβλίο «Μικρός Ευεργετινός» των εκδόσεων της Ιεράς Μονής Παρακλήτου.

Την Δευτέρα 10 Σεπτεμβρίου 2018 το απόγευμα, στο Νέο Προκόπιο της Εύβοιας, πραγματοποιήθηκαν με λαμπρότητα και την αρμόζουσα εκκλησιαστική τάξη, τα Εγκαίνια του νέου Μουσείου Μικρασιατικού Πολιτισμού του Ιερού Προσκυνήματος Οσίου Ιωάννου του Ρώσου, το οποίο στεγάζεται στο κτίριο βορείως του Ι. Ναού, το οποίο επί πολλά έτη χρησιμοποιήθηκε ως Ξενώνας των προσκυνητών.

Τα Εγκαίνια τέλεσε ο σεπτός Προκαθήμενος της Εκκλησίας της Ελλάδος, Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος, προσκληθείς προς τούτο υπό του οικείου Αρχιερέως, Μητροπολίτου Χαλκίδος κ. Χρυσοστόμου, Προέδρου του Διοικητικού Συμβουλίου του Ι. Προσκυνήματος του Οσίου Ιωάννου, με την συμπροσευχή και των Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτών Θηβών και Λεβαδείας κ. Γεωργίου, Ιλίου, Αχαρνών και Πετρουπόλεως κ. Αθηναγόρα και Καρπενησίου κ. Γεωργίου και των Θεοφιλεστάτων Επισκόπων Σαλώνων κ. Αντωνίου, Γενικού Διευθυντού της ΕΚΥΟ και Θεσπιών κ. Συμεών, Πρωτοσυγκέλλου της Ι. Αρχιεπισκοπής Αθηνών, ενώ τον όμορο Μητροπολίτη Καρυστίας και Σκύρου κ. Σεραφείμ, εκπροσώπησε ο Πρωτοσύγκελλός του Αρχιμ. Νικόδημος Πόγκας.

Από πλευράς των Τοπικών Αρχών παρευρέθησαν ο Περιφερειάρχης Στερεάς Ελλάδος κ. Κωνσταντίνος Μπακογιάννης, οι Βουλευτές Ευβοίας κ. Αναστάσιος Πρατσόλης, κ. Ζωή Λιβανίου, κ. Σίμος Κεδίκογλου και κ. Νίκος Μίχος, η τέως Πρωθυπουργός κ. Βασιλική Θάνου-Χριστοφίλου, οι τέως Υπουργοί κ. Κώστας Μαρκόπουλος και κ. Συμεών Κεδίκογλου, ο Αντιπεριφερειάρχης Ευβοίας κ. Φάνης Σπανός, μαζί με πολλά μέλη του Περιφερειακού Συμβουλίου, οι Δήμαρχοι Μαντουδίου-Λίμνης-Αγίας Άννας κ. Χρήστος Καλυβιώτης μαζί με πολλά μέλη του Τοπικού Δημοτικού Συμβουλίου, Χαλκιδέων κ. Χρήστος Παγώνης και Ιστιαίας-Αιδηψού κ. Ελένη Ευσταθίου-Σπανού, οι επικεφαλής των Στρατιωτικών, Αστυνομικών και Λιμενικών Αρχών του Νομού και ο Διοικητής της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας, η Διευθύντρια της Εφορείας Αρχαιοτήτων Ευβοίας κ. Αγγελική Σίμωση και η τέως Διευθύντρια κ. Παρή Καλαμαρά, ο Διευθυντής της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Εύβοιας, ο Ευεργέτης της Ι. Μητροπόλεως κ. Άγγελος Πνευματικός, καθώς και ο Διευθυντής του Ραδιοφωνικού Σταθμού της Εκκλησίας της Ελλάδος κ. Αλέξανδρος Κατσιάρας, Καθηγητές Πανεπιστημίου, Αρχαιολόγοι, εκπρόσωποι πολλών Μικρασιατικών Συλλόγων κ.λπ.

Τον Αγιασμό των Εγκαινίων τέλεσε ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος, ο οποιος μετά το πέρας αυτού συνεχάρη τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Χαλκίδος κ. Χρυσόστομο και τους συνεργάτες του για την δημιουργία του Μουσείου, τονίζοντας ταυτόχρονα πόσο σημαντικό είναι να μην ξεχνούμε τις ρίζες μας, διότι χωρίς αυτές δεν θά έχουμε πρόοδο.

Στη συνέχεια προσφώνησε την ομήγυρη ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Χαλκίδος κ. Χρυσόστομος, ο οποίος αφού ευχαρίστησε ιδιαιτέρως τον Μακαριώτατο, τόσο για την παρουσία του, όσο και για τη ιδιαίτερη συμβολή του στην δημιουργία του Μουσείου, έκανε μία ιστορική ανασκόπηση των γεγονότων που αφορούσαν στην απόφαση για την ίδρυση του Μουσείου και τις προσπάθειες για την δημιουργία του, μνημονεύοντας όλους εκείνους οι οποίοι συνετέλεσαν καθοριστικά, μεταξύ των οποίων οι μακαριστοί Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, οι Μητροπολίτες Χαλκίδος Νικόλαος (Σελέντης) και Χρυσόστομος Α΄ (Βέργης) και ο επί πεντηκονταετία Ιερεύς του Οσίου Ιωάννου Πρωτοπρεσβ. Ιωάννης Βερνέζος.

Ευχαρίστησε, ακόμη, τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου του Οσίου Ιωάννου, υπηρεσιακούς παράγοντες της Ι. Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος, συνεργάτες του Ιερείς και τοπικούς Άρχοντες, μεταξύ των οποίων και την Εφορεία Αρχαιοτήτων Ευβοίας, καθώς και ιδιαιτέρως τους μελετητές του έργου κ. Γεώργιο και κ. Αθηνά Χαϊνά, και εξαιρέτως τους Μουσειολόγους κ. Ηλία Παπαγεωργίου και κ. Παντελή Φελέρη με τους συνεργάτες τους.

Επεσήμανε ιδιαιτέρως την βούληση του Περιφερειάρχου Στερεάς Ελλάδος κ. Κωνσταντίνου Μπακογιάννη, ο οποίος με απόφασή του ενέταξε το έργο στο ΕΣΠΑ και αυτό χρηματοδοτήθηκε κατά το μεγαλύτερο μέρος του από αυτό το πρόγραμμα (642.000 €), αλλά και από ιδίους πόρους του Ι. Προσκυνήματος του Οσίου Ιωάννου του Ρώσου (200.000 €) και κατασκευάστηκε από τον μειοδότη εργολάβο κ. Βασίλειο Βλάχο. Όπως επεσήμανε ο Σεβασμιώτατος, ο κ. Μπακογιάννης αγάπησε το έργο, το θέλησε και γι’ αυτό οι Υπηρεσίες της Περιεφερείας Στερεάς Ελλάδος, η Ενδιάμεση Διαχειριστική Αρχή, αλλά και η Περιφερειακή Ενότητα Ευβοίας με την ευθύνη του Αντιπεριφερειάρχου κ. Φάνη Σπανού και τη συνδρομή των Τεχνικών κυρίως, αλλά και των άλλων υπηρεσιών συνέδραμαν αποφασιστικά για την υλοποίηση του έργου.

Κλείνοντας, ο Σεβασμιώτατος απηύθυνε δημόσια έκκληση προκειμένου οι κλαπείσες το 1978 και ευρεθείσες προσφάτως, χάρη στην επιστημονική συγγραφή του Αρχιεπισκόπου κ. Ιερωνύμου «Μεσαιωνικά μνημεία Ευβοίας – έκδοση Ι. Προσκυνήματος Οσίου Ιωάννου του Ρώσου 1971», Εικόνες από την Παλαιοπαναγιά της Στενής Ευβοίας να επιστρέψουν στην Εύβοια και να στεγασθούν σε κενή ειδική Αίθουσα που τις «αναμένει» και προς τούτο ζήτησε την συνδρομή, ιδιαιτέρως των τοπικών Πολιτικών Αρχόντων και όχι μόνον.

Μετά την προσφώνησή του, ο Σεβασμιώτατος προσέφερε στον Μακαριώτατο κ. Ιερώνυμο, Ιερά Εικόνα του Οσίου Ιωάννου του Ρώσου, έργο του Αγιογράφου κ. Δημητρίου Βερνέζου, ενώ παρεκάλεσε τον Μακαριώτατο και εκείνος προσέφερε από μία Ι. Εικόνα του Οσίου στον Περιφερειάρχη κ. Μπακογιάννη και στον Αντιπεριφερειάρχη κ. Σπανό.

Ακολούθησε η προσφώνηση του Περιφερειάρχου Στερεάς Ελλάδος κ. Κωνσταντίνου Μπακογιάννη, ο οποίος εξέφρασε τη χαρά του για τα Εγκαίνια και την επίσημη παράδοση αυτού του σπουδαίου, όπως το χαρακτήρισε, έργου, το οποίο απετέλεσε προτεραιότητα της Περιφέρειας Στερεάς Ελλάδος, ενώ τόνισε ότι «το έργο αυτό οφείλεται στο όραμα, την επιμονή και την αγάπη του Μητροπολίτου Χαλκίδος κ. Χρυσοστόμου».

Στη συνέχεια ο Μακαριώτατος μαζί με τον κ. Περιφερειάρχη και μικρά παιδιά κατοίκων της Κοινότητος του Προκοπίου, έκοψαν την καθιερωμένη κορδέλα των Εγκαινίων, ενώ απέκάλυψαν και το Ιστορικό Επίγραμμα, το οποίο ευρίκεται στην είσοδο του Μουσείου και συνέταξε για την περίσταση ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Εδέσσης κ. Ιωήλ, και κατόπιν εισήλθαν επισήμως, μαζί με όλους τους παρευσρεθέντες, για πρώτη φορά στο Μουσείο, το οποίο  διαθέτοντας και όλες τις απαιτούμενες εγκρίσεις και βεβαιώσεις από τις αρμόδιες Υπηρεσίες της Πολιτείας, διαφυλάσσει και εκθέτει ιερά κειμήλια και άλλα λαογραφικού περιεχομένου αντικείμενα, τα οποία οι πρόσφυγες του Προκοπίου της Καππαδοκίας της Μικράς Ασίας, κατά τον ξεριζωμό τους, μετά την Μικρασιατική Καταστροφή, με μυρίους κινδύνους και απερίγραπτους κόπους έφεραν στη νέα τους πατρίδα, το Νέο Προκόπιο της Ευβοίας, καθώς και προσφορές κατοίκων του Προκοπίου και της ευρύτερης περιοχής του και όχι μόνο, προς το Ιερό Προσκύνημα.

Την Ξενάγηση όσων παρευρέθησαν πραγματοποίησε ο Συντηρητής Έργων Τέχνης και Μουσειολόγος κ. Ηλίας Παπαγεωργίου.

Μετά το καθιερωμένο κέρασμα προς τους προσκεκλημένους, αλλά και όλους τους παρευρεθέντες στα Εγκαίνια, στην Πλατεία του Νέου Προκοπίου πραγματοποιήθηκε Εκδήλωση με Μικρασιάτικα Τραγούδια, τα οποία απέδωσε, συνοδεία Ορχήστρας Παραδοσιακών Οργάνων,  η Χορωδία Παραδοσιακής Μουσικής της Ι. Μητροπόλεως Χαλκίδος, υπό την διεύθυνση του κ. Θεοδώρου Κοκκορίκου, ενώ παρουσιάστηκαν και παραδοσιακοί Χοροί της Μικράς Ασίας, από τις Χορευτικές Ομάδες παίδων και ενηλίκων της Ενορίας Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης Νέου Προκοπίου, με την ευθύνη της χοροδιδασκάλισσας Παναγιώτας Ζαούρη και του Εφημερίου του Ι. Ναού Οικον. Δημητρίου Πατεράκη.

Το σημαντικό γεγονός κάλυψε απευθείας διαδικτυακά το skiathoslife.gr, καθώς και ο Ραδιοφωνικός Σταθμός της Ι. Μητροπόλεως Χαλκίδος, ενώ παρευρέθησαν, όπως σε όλες τις Εκδηλώσεις της Τοπικής Εκκλησίας, ανταποκριτές όλων των Τοπικών Μ.Μ.Ε., καθώς και, ειδικά για την περίσταση, εκπρόσωπος του εγνωσμένου κύρους επιστημονικού περιοδικού ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑ.

????????????????????????????????????

????????????????????????????????????

????????????????????????????????????

????????????????????????????????????

????????????????????????????????????

????????????????????????????????????

????????????????????????????????????

????????????????????????????????????

Πλέσσας, Χατζηνάσιος, Θεοφάνους

Τρεις συνθέτες, τρία πιάνα

Μαζί για το Παιδί

Τετάρτη 12 Σεπτεμβρίου στο Ηρώδειο

Ο Μίμης Πλέσσας, ο Γιώργος Χατζηνάσιος και ο Γιώργος Θεοφάνους, συναντιούνται στη σκηνή του Ηρωδείου, την Τετάρτη 12 Σεπτεμβρίου στις 21.00 και μας προσκαλούν σε ένα μουσικό ταξίδι με έναν και μόνο σκοπό, τη στήριξη των 40.000 παιδιών που αγκαλιάζει η Ένωση «Μαζί για το Παιδί».

Στη μοναδική αυτή μουσική συνύπαρξη, οι τρεις συνθέτες, με το δικό τους προσωπικό ύφος ο καθένας, αφηγούνται με τα τραγούδια τους, πως ο δικός τους δρόμος, τους οδήγησε σε μια τόσο σπουδαία μουσική πορεία. Κοινός τους παρανομαστής το πιάνο τους. Οι θεατές θα έχουν την ευκαιρία να απολαύσουν τις μεγάλες τους επιτυχίες, που έμειναν αναλλοίωτες στο χρόνο και αγαπήθηκαν από τόσες γενιές μέχρι σήμερα.

Σε αυτή τη μουσική αναδρομή θα τους συντροφεύσουν οι : Μελίνα Ασλανίδου, Σοφία Βόσσου, Ευρυδίκη, Δάκης , Χρήστος Μάστορας, Δημήτρης Μπάσης, Κωνσταντίνος Χριστοφόρου, Demy. Την παρέα τους θα πλαισιώσουν οι ερμηνευτές: Άκης Δείξιμος, Σπύρος Κλείσας, Δήμητρα Σταθοπούλου, Μαίρη Στεφανακίδη και η Βάλια Σωμαράκη. Παράλληλα, η παιδική χορωδία του Σπύρου Λάμπρου θα δώσει έναν τρυφερό τόνο στη συναυλία.

Μουσική επιμέλεια-πλήκτρα: Ντίνος Γιωργούντζος

Συμμετέχουν οι μουσικοί:

Ακκορντέον: Ηρακλής Βαβάτσικας, Μπουζούκι: Γιώργος Παχής,Σταύρος Παπαγιαννακόπουλος, Ηλεκτρική Κιθάρα: Σάββας Χριστοδούλου, Ηλεκτρικό Μπάσσο: Γιάννης Γρηγορίου, Κρουστά: Τάκης Βασιλείου, Τύμπανα: Γιάννης Ράνης

Όλα τα έσοδα από τη συναυλία θα διατεθούν στα σωματεία-μέλη της Ένωσης «Μαζί για το Παιδί».

Η προπώληση των εισιτηρίων ξεκινά στις 6 Αυγούστου.

Τιμές εισιτηρίων:
• Διακεκριμένη: 70€
• Α’ Ζώνη: 50€
• Β’ Ζώνη: 30€
• Άνω Διάζωμα: 20€
• Φοιτητικά εισιτήρια: 15€ (Τα φοιτητικά εισιτήρια διατίθενται σε περιορισμένο αριθμό στο άνω διάζωμα)

Προπώληση εισιτηρίων:
Ticket Services
• Εκδοτήριο: Πανεπιστημίου 39 (Στοά Πεσμαζόγλου), Δευτ. – Παρ. 10.00-18.00 & Σάββατο (10.00-14.00)
• Τηλεφωνικά στο 210-7234567 με χρέωση πιστωτικής κάρτας (Δευτ. – Παρ. 10.00-18.00 & Σάββατο 10.00-14.00)
• Ηλεκτρονικά μέσω της ιστοσελίδας: https:www.ticketservices.gr

Public
Καταστήματα Public ή ηλεκτρονικά στο http:tickets.public.gr

Το «Μαζί για το Παιδί» ξεκίνησε να λειτουργεί στην Ελλάδα το 1996. Πρόκειται για μια Ένωση μη-κερδοσκοπικών σωματείων και ιδρυμάτων, που εργάζονται για την ευημερία περισσότερων από 30.000 παιδιών κάθε χρόνο εκ των οποίων τα 10.000 σε συστηματική βάση. Κύριος στόχος της Ένωσης είναι να προσφέρει βοήθεια σε παιδιά και νέους που αντιμετωπίζουν την φτώχεια, την αναπηρία, την κακοποίηση και την αρρώστια. Το 2016 τιμήθηκε με το Αργυρό Μετάλλιο της Ακαδημίας Αθηνών για την κοινωνική του προσφορά.

Ένωση «Μαζί για το Παιδί» | Αγίου Θωμά 14, Αθήνα, 115 27 | T. 210 74 82 690 | F.210 74 82 664
www.mazigiatopaidi.gr |www.supportmazi.gr | Facebook/ Twitter/Instagram: @mazigiatopaidi

Η κολακεία και η υποκρισία είναι γνωρίσματα μικρών ανθρώπων, που στις καρδιές τους ζει ο διάβολος, διδάσκοντάς τους το ψέμα και την υποκρισία για την αποπλάνησή τους.

Άγιος Τύχων, αρχιεπίσκοπος Βορονέζ και Ζαντόνσκ

Aρχίζει η νέα σχολική χρονιά, και για τους γονείς, η έναρξη της σχολικής περιόδου δημιουργεί νέες ευθύνες και ρόλους που θα τους συνοδεύουν παραδοσιακά.

Με την ευκαιρία αυτή η Ένωση Καταναλωτών Ποιότητα Ζωής (ΕΚΠΟΙΖΩ) επισημαινει, προς τους γονείς, κάποια θέματα που άπτονται της λειτουργίας του σχολείου, για τα οποία απαιτείται ενεργοποίηση, προγραμματισμός και συμμετοχή των ίδιων, ώστε να έχουν τα παιδιά τους μία καλή και δημιουργική σχολική χρονιά.

Σχολικά είδη

Η αγορά των σχολικών ειδών είναι μία ευκαιρία εκπαίδευσης των παιδιών για το πώς να κινούνται στο λαβύρινθο της αγοράς και πώς να αποφεύγουν τις παγίδες της διαφήμισης και της αχρείαστης κατανάλωσης, γι’ αυτό χρειάζεται προγραμματισμός, έρευνα αγοράς και σύγκριση τιμών.

Η αγορά προσφέρει μεγάλη ποικιλία σε σχέδια, ποιότητα και τιμές. Οι γονείς που έχουν μικρά παιδιά, θα ήταν λάθος να τα αφήσουν να κάνουν μόνα τους την επιλογή, είναι πολύ πιθανόν και ακριβά να στοιχίσουν και τις ανάγκες τους να μην καλύψουν. Γι’ αυτό λοιπόν:

1. Κάντε ένα κατάλογο με τα είδη που του χρειάζονται

2. Κάντε έρευνα αγοράς και συγκρίνετε τις τιμές και την ποιότητα των ειδών που πρόκειται να αγοράσετε, αν είναι δυνατόν μαζί με το παιδί.

3. Συζητήστε με το παιδί σας και αναζητήστε την πιο σωστή λύση.

4. Αν δεν είναι «πρωτάκια», εξηγήστε τους ότι πολλά από τα περσινά σχολικά είδη (τσάντα, κασετίνα) πρέπει να ξαναχρησιμοποιηθούν, αν είναι σε καλή κατάσταση.

5. Αποτρέψτε τα παιδιά να αγοράζουν είδη με μόνο κριτήριο τη φίρμα (και τη διαφήμιση), ιδιαίτερα όταν η τιμή δεν αντιστοιχεί στην ποιότητα ή στις οικονομικές σας δυνατότητες.

Μετάβαση των μαθητών στο σχολείο

Ένα από τα ζητήματα που χρειάζονται ιδιαίτερη προσοχή είναι η ασφαλής μετάβαση και επιστροφή των μαθητών, όλων των ηλικιών, προς και από το σχολείο. Με δεδομένο ότι η κυκλοφοριακή αγωγή είναι ανεπαρκέστατη, αν όχι ανύπαρκτη, ο ρόλος των γονιών είναι καθοριστικός. Γι’ αυτό:

1. Στις μικρές ηλικίες, και όχι μόνον στα πρωτάκια, διαλέξτε την πιο ασφαλή διαδρομή, σπίτι – σχολείο – σπίτι, κάντε τη μαζί με το παιδί και πείτε του τι να προσέχει.

2. Φροντίστε να έχετε επαρκή χρόνο στην διάθεσή σας ώστε να γίνεται η διαδρομή με άνεση. Ακόμη όμως και αν πρόκειται να καθυστερήσετε λίγο από τη δουλειά σας ή να μην προλάβει το παιδί την πρώτη ώρα, δεν κάνουμε ποτέ τρέχοντας την διαδρομή. Η βιασύνη μειώνει την προσοχή και φέρνει ατυχήματα.

3. Φροντίστε ώστε η τσάντα και τα ρούχα του παιδιού να έχουν έντονα χρώματα, και όχι αυτά του τσιμέντου και της ασφάλτου, για να διακρίνονται εύκολα από τους οδηγούς, ιδιαίτερα αν επιστρέφει αργά το απόγευμα, που τον χειμώνα σκοτεινιάζει γρήγορα.

4. Για τα μικρά παιδιά φροντίστε να υπάρχει συνοδός κατά την διαδρομή από και προς το σχολείο.

5. Εάν πηγαίνετε το παιδί στο σχολείο με αυτοκίνητο, φροντίστε να κάθεται στο πίσω κάθισμα, να φοράτε όλοι ζώνη, και να τηρείτε πιστά τον Κ.Ο.Κ. Να θυμάστε ότι τα παιδιά αντιγράφουν πολύ πιο εύκολα τις πράξεις από τα λόγια!

6. Πιέστε τους Συλλόγους Γονέων και την Πολιτεία να καθιερώσει, όπου δεν υπάρχει, τον σχολικό τροχονόμο, και να τηρείτε πρώτοι εσείς τις υποδείξεις του.

Σχολικά κυλικεία

Η καλή απόδοση των μαθητών στο σχολείο και η σωστή τους βιολογική ανάπτυξη εξαρτάται μεταξύ άλλων και από την σωστή διατροφή.

Δυστυχώς, παρά το ότι υπάρχει σχετική Υγειονομική Διάταξη*, η οποία προσδιορίζει επακριβώς τι πρέπει να πωλείται από τα σχολικά κυλικεία, βασισμένη στις διατροφικές ανάγκες των παιδιών και στην υγιεινή διατροφή, αυτή παραβιάζεται. Οι σχολικές επιτροπές, υπεύθυνες για την διαχείριση του σχολικού κυλικείου, αποτελούμενες από εκπροσώπους γονέων, εκπαιδευτικών και τοπικής αυτοδιοίκησης, κατόπιν πλειοδοτικού διαγωνισμού, αναθέτουν το κυλικείο στον προσφέροντα την υψηλότερη τιμή, αντιμετωπίζοντας έτσι το κυλικείο ως μια καλή πηγή εσόδων. Ωστόσο, αυτός που αναλαμβάνει το κυλικείο, προκειμένου να ανταποκριθεί στις οικονομικές του υποχρεώσεις, διαθέτει προϊόντα που είναι γνωστά στα παιδιά από τις διαφημίσεις και δημοφιλή, παραβιάζοντας συχνά την σχετική Υγειονομική διάταξη, η οποία επιβάλλει προϊόντα ναι μεν υγιεινά, αλλά άγνωστα και απορριπτέα από τα παιδιά.

Η ΕΚΠΟΙΖΩ στις προτάσεις της προς το Υπουργείο, όπου μεταξύ άλλων ζητά: την υιοθέτηση και προβολή της Μεσογειακής Δίαιτας και την αποσύνδεση των κυλικείων ως πηγή εσόδων για την κάλυψη του λειτουργικού κόστους των σχολείων. Κεντρικός άξονας πρέπει να είναι η υγιεινή διατροφή και διαπαιδαγώγηση των παιδιών με την διαμόρφωση σωστών διατροφικών συνηθειών.

Αλλά και οι γονείς μπορούν και επιβάλλεται μέσω των Συλλόγων Γονέων, να ελέγχουν τι προϊόντα πωλούνται από τα κυλικεία, και να πιέσουν την Πολιτεία για εντατικοποίηση των ελέγχων αλλά και για συνολική αντιμετώπιση του θέματος.

Μία καλή κίνηση, πάντως, σύμφωνα με την οργάνωση των καταναλω5ών, ιδιαίτερα για τα παιδιά του δημοτικού, είναι να παίρνουν κολατσιό από το σπίτι, και βέβαια να συζητάμε πάντα με το παιδί τι αγόρασε με το χαρτζιλίκι του, κατευθύνοντάς το στο να κάνει τις σωστές επιλογές.

Πηγή: athensvoice.gr

Ο κύκλος εργασιών για την Ελλάδα της μεγαλύτερης αλυσίδα γραφείων τουρισμού παρουσίασε φέτος μία αύξηση κατά 19% σε σχέση με το 2017.

Η Ελλάδα ήταν φέτος ο δημοφιλέστερος τουριστικός προορισμός με αεροπλάνο για τη μεγαλύτερη αλυσίδα γραφείων τουρισμού στην Αυστρία, «Φερκερσμπιρό» (Verkehrsbuero Group), όπως τόνισε κατά τη σημερινή παρουσίαση του απολογισμού του ομίλου για το 2018, η πρόεδρος του Χέλγκα Φρόιντ.

Σύμφωνα με την ίδια, ο κύκλος εργασιών του Verkehrsbuero σε σχέση με την Ελλάδα, παρουσίασε φέτος μία αύξηση κατά 19% σε σχέση με το 2017, ενώ, όπως επισήμανε, πέρα από τα μεγάλα νησιά (Κρήτη, Ρόδος και Κως) ιδιαίτερα μεγάλη ήταν η ζήτηση για μικρότερους και λιγότερο γνωστούς προορισμούς στην Ελλάδα.

Σύμφωνα με το ΑΠΕ-ΜΠΕ, από την πρώτη πέρυσι, στη δεύτερη θέση πίσω από την Ελλάδα, βρέθηκε φέτος η Ισπανία, μάλιστα με μία μείωση εκεί του κύκλου εργασιών του Verkehrsbuero της τάξης του 9% σε σχέση με πέρυσι, ενώ γενικότερα η Ισπανία εμφανίζει φέτος μείωση κατά 6% των κρατήσεων σε παγκόσμιο επίπεδο σε σχέση με το 2017.

Όπως παρατήρησε χαρακτηριστικά η Χέλγκα Φρόιντ, «έπειτα από δύο χρόνια, η Ισπανία και η Κροατία χάνουν σε σημασία και οι Αυστριακοί επιστρέφουν στους παλιούς αγαπημένους προορισμούς τους» (ΣΣ δηλαδή στην Ελλάδα).

Το γεγονός πως «η Ελλάδα παραμένει και φέτος ο πλέον προσφιλής τουριστικός προορισμός για τους Αυστριακούς, με τις έως τώρα κρατήσεις να παρουσιάζουν μεγάλη αύξηση σε σχέση με πέρυσι», τονίζονταν ήδη από τις αρχές της χρονιάς σε δημοσιεύματα αυστριακών εφημερίδων.

«Το 2018 θα είναι η χρονιά-ρεκόρ για διακοπές – Η Ελλάδα, όπως και την προηγούμενη χρονιά, ο αγαπημένος προορισμός των Αυστριακών, με αύξηση ακόμη έως και 45% στις κρατήσεις» σημείωνε, για παράδειγμα, στον τίτλο σχετικού δημοσιεύματος «Θέμα της ημέρας», η ευρείας κυκλοφορίας εφημερίδα Oesterreich, αναφέροντας πως η Ελλάδα παραμένει και για φέτος «ο υπ’ αριθμόν ένα προορισμός για τους Αυστριακούς, με την Ισπανία να ακολουθεί στη δεύτερη και την Τουρκία στην τρίτη θέση.

Σχέδια για διακοπές: «Τους Αυστριακούς ελκύουν τα ελληνικά νησιά», ήταν ο τίτλος σε σχετικό δημοσίευμα της μεγάλης κυκλοφορίας εφημερίδας Kurier, το οποίο αναφερόταν στις δηλώσεις της γενικής διευθύντριας του μεγαλύτερου αυστριακού ταξιδιωτικού ομίλου Tui-Austria, Λίζα Βέντινγκ, σύμφωνα με την οποία, ο πλέον προσφιλής τουριστικός προορισμός των Αυστριακών είναι η Ελλάδα, για την οποία η ζήτηση είναι φέτος ακόμη μεγαλύτερη από ό,τι πριν από ένα χρόνο.

Στα στοιχεία που είχε παρουσιάσει η γενική διευθύντρια του Tui-Austria αναφερόταν επίσης η εφημερίδα Heute, τονίζοντας πως οι περισσότερες κρατήσεις των Αυστριακών γίνονται φέτος για την Ελλάδα και ακολουθούν εκείνες για Ισπανία, Τουρκία και Αίγυπτο, ενώ σε ανάλογο πνεύμα ήταν οι σχετικές αναφορές στις εφημερίδες der Standard και Kleine Zeitung.

Πηγή: voria.gr

Το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού ενημερώνει με ανακοίνωσή του ότι «την Παρασκευή 7 Σεπτεμβρίου 2018, επαναπατρίστηκε στην Ελλάδα μια μαρμάρινη ενεπίγραφη επιτύμβια στήλη αττικού εργαστηρίου, η οποία είχε εξαχθεί παράνομα από τη χώρα και εντοπίστηκε να πωλείται σε δημοπρασία αρχαιοτήτων του Οίκου Sotheby΄s στο Λονδίνο».

«Το Υπουργείο Πολιτισμού, μέσω της αρμόδιας Διεύθυνσης Τεκμηρίωσης και Προστασίας Πολιτιστικών Αγαθών, αξιοποιώντας σχετικές πληροφορίες από τις διωκτικές Αρχές και σε συνεργασία με τις δικαστικές Αρχές, προέβη σε όλες τις απαραίτητες ενέργειες για τη διεκδίκησή της. Η στήλη παραδόθηκε τελικά από τον οίκο δημοπρασιών στη Μητροπολιτική Αστυνομία του Λονδίνου, προκειμένου να επιστραφεί στην Ελλάδα», συμπληρώνει η ανακοίνωση.

Σύμφωνα με το ΥΠΠΟΑ, «πρόκειται για ένα τυπικό παράδειγμα μαρμάρινης αττικής στήλης Κλασικών χρόνων με ανθεμωτή επίστεψη. Στον κορμό της, αποδίδονται ανάγλυφα δύο ρόδακες και κάτω από αυτούς διακρίνεται αρχή ονόματος, πιθανόν του νεκρού: ΕΣΤΙ[ΑΙΟΣ].

Η στήλη χρονολογείται περί το 340 π.Χ. και προέρχεται αναμφίβολα από κάποιο αρχαίο νεκροταφείο της Αττικής, καθώς ο συγκεκριμένος τύπος αποτελεί αποκλειστικότητα των αττικών εργαστηρίων γλυπτικής».

Στην επιστροφή τής στήλης συνέβαλε ουσιαστικά η πρεσβεία της Ελλάδας στο Λονδίνο, η οποία συνέδραμε εξαρχής με κάθε πρόσφορο τρόπο, ώστε να ολοκληρωθούν οι απαραίτητες διαδικασίες της επιστροφής της στήλης. Μετά τον επαναπατρισμό της η στήλη παραδόθηκε στο Επιγραφικό Μουσείο.

Η επιτύμβια στήλη

Πηγή: iefimerida.gr

Τα μεγάλα ιδανικά, όταν ανθίζουν και ζουν στο σπίτι του καθενός, ο ποιητής τους χτίζει παλάτια. Τα μεγάλα εθνικά ιδανικά, όταν ξεπέφτουν και ο καθένας τα διώχνει από το σπίτι του, ο ποιητής τα παίρνει στο καλύβι του και άσυλο τους δίνει.

Κωστής Παλαμάς

Ας μην βλέπουμε μόνο την παρούσα θλίψη, ούτε τον πόνο, αλλά την ωφέλεια που θα προέλθει απ’ αυτήν…

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

Θα έλεγε κανείς ότι επί της ουσίας τόσο οι Σκοπιανοί όσο και οι ξένοι έχουν «σβήσει» την συμφωνία των Πρεσπών που προβλέπει συγκεκριμένη ονομασία και όρους και έχουν δώσει όνομα «Μακεδονία»… erga omnes στη γειτονική χώρα

Φωτιά στο πολιτικό σκηνικό της χώρας βάζει η υπόθεση του δημοψηφίσματος για τη συμφωνία των Πρεσπών. Οι συνεχείς αναφορές των πολιτικών παραγόντων της χώρας, αλλά και ξένων ηγετών σε ονομασία «Μακεδονία», απαλείφοντας επιδεικτικά τον προσδιορισμό «Βόρεια», έχει στριμώξει για τα καλά την κυβέρνηση Τσίπρα.

Επικοινωνιακά τουλάχιστον (αλλά και ουσιαστικά) έχει πληγεί η εικόνα, σε μια χρονική στιγμή που ο πρωθυπουργός ανεβαίνει στη Θεσσαλονίκη και θα πρέπει να αντιμετωπίσει τα συλλαλητήρια για το όνομα.

Και σε μια περίοδο όπου η όξυνση είναι πρωτοφανής και η οργή συσσωρευμένη, μετά και από την εθνική τραγωδία στο Μάτι. Η χθεσινή ηχηρή παρέμβαση του Ντόναλντ Τραμπ, όπου σε μια μικρή επιστολή προς τον πρόεδρο Ιβανόφ αποκάλεσε έξι φορές τη χώρα «Μακεδονία», είναι ενδεικτική του κλίματος που επικρατεί στο εξωτερικό.

Θα έλεγε κανείς ότι επί της ουσίας τόσο οι Σκοπιανοί όσο και οι ξένοι έχουν «σβήσει» την συμφωνία των Πρεσπών που προβλέπει συγκεκριμένη ονομασία και όρους και έχουν δώσει όνομα «Μακεδονία»… erga omnes στη γειτονική χώρα.

Ακόμη και οι καλοπροαίρετοι, που πίστευαν ότι η συμφωνία Τσίπρα – Ζάεφ και τα πανηγύρια στις Πρέσπες θα μπορούσαν να οικοδομήσουν μια σχέση εμπιστοσύνης και καλής γειτονίας, φαίνεται να μοιάζουν απογοητευμένοι. Ακόμη και όσοι θεωρούσαν εξαιρετική τη συμφωνία ή στην καλύτερη περίπτωση τη μοναδική λύση για να ζήσουν ειρηνικά οι δύο χώρες, τώρα μιλούν για εθνική οπισθοχώρηση διότι κατοχυρώνεται το όνομα «Μακεδονία» χωρίς προσδιορισμούς ή άλλες αναφορές.

Είναι φανερό ότι οι ξένοι ηγέτες στηρίζουν τον Ζόραν Ζάεφ και πιθανότατα να του δώσουν τον «αέρα» που χρειάζεται για να περάσει άνετα το «ναι» στο επικείμενο δημοψήφισμα.

Η επιστολή Τραμπ, το ταξίδι του Γ. Στόλτενμπεργκ αλλά και η επίσκεψη αύριο της Αγ. Μέρκελ, ενισχύουν το διεθνές προφίλ του σκοπιανού πρωθυπουργού. Από την άλλη, του δίνουν ώθηση να συνεχίσει να αποκαλεί τη χώρα του «Μακεδονία» και τη γλώσσα «μακεδονική», παρά τους περί του αντιθέτου ισχυρισμούς της ελληνικής κυβέρνησης.

Χαλαρά
Αλλωστε, οι συχνές αναφορές Ζάεφ και Ντιμιτρόφ στην «Μακεδονία» αντιμετωπίζονται με χαλαρότητα από την Αθήνα ή θεωρούνται πρόσκαιρο γεγονός λόγω του δημοψηφίσματος. Ωστόσο, η πλευρά της αξιωματικής αντιπολίτευσης εκφράζει φόβους για παγίωση της ονομασίας «Μακεδονία», δηλαδή για ντε φάκτο ακύρωση της συμφωνίας των Πρεσπών.

Οσο πλησιάζουμε στο δημοψήφισμα η ένταση θα ενισχύεται ενώ αν το «ναι» περάσει και ο Ζάεφ βρει και τους 81 βουλευτές για να κάνει τις συνταγματικές αλλαγές, τότε η μπάλα θα περάσει στο ελληνικό γήπεδο. Εκεί θα πρέπει να τοποθετηθούν ξεκάθαρα όλοι αν αποδέχονται τις Πρέσπες και ακόμη χειρότερα αν αποδέχονται τα τετελεσμένα για την επικράτηση του ονόματος «Μακεδονία», χωρίς καμιά αναφορά στο «Βόρεια».

Και στο εσωτερικό της κυβέρνησης υπάρχουν αντιδράσεις για την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί. Μακεδόνες βουλευτές δεν αισθάνονται καθόλου άνετα, ειδικά βλέποντας ότι ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ έχουν καταρρεύσει δημοσκοπικά στους νομούς της Βόρειας Ελλάδας. Ακόμη κι αν είχαν κάνει την ανάγκη φιλότιμο και αποδέχθηκαν το «Βόρεια Μακεδονία», τώρα δημιουργούνται νέα δεδομένα που δεν ξέρουν πώς θα τα αντιμετωπίσουν.

Σιωπηρή αποδοκιμασία
Και δεν είναι οι αντιδράσεις που μπορεί να κάνουν κάποιοι ακραίοι κύκλοι ή όψιμοι μακεδονομάχοι. Είναι η σιωπηρή αποδοκιμασία της κοινωνίας για μια διαπραγμάτευση που φαίνεται να οδήγησε σε ένα στρεβλό αποτέλεσμα που όσο περνά ο καιρός χειροτερεύει.

Και που ταυτόχρονα παγιώνεται η αντίληψη στις τάξεις του ελληνικού λαού, ότι η λύση στο όνομα ήλθε ως απαίτηση από το εξωτερικό και η κυβέρνηση δεν έκανε απολύτως τίποτε για να ανατρέψει τα αρνητικά στοιχεία.

Θα έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον πώς θα αντιμετωπίσει η συγκυβέρηση αυτή την εξέλιξη, αν θα υπάρξουν νέα πολιτικά δεδομένα ή αν το Μαξίμου επιλέξει να τρενάρει τις εξελίξεις. Από την άλλη σε δύσκολη θέση θα βρεθεί και ο Κυριάκος Μητσοτάκης αν η παρούσα Βουλή κυρώσει τη συμφωνία και ο ίδιος υποχρεωθεί να την αποδεχθεί.

Πηγή: in.gr

Στα 87 χρόνια του έχει αποσυρθεί από την Ιατρική, αλλά παραμένει γεμάτος ζωή και ενέργεια, με την πνευματική διαύγεια εικοσάχρονου. Ο χειρουργός ογκολόγος Γεώργιος Μπλάτζας υπήρξε επί 25 χρόνια διευθυντής του Τμήματος Ογκολογικής του Θεαγένειου Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης και αναπληρωτής καθηγητής του ΑΠΘ.

Τα λόγια αγάπης που άλλαξαν τη ζωή του και η φράση που του είπε λίγο πριν κοιμηθεί

Ηταν, όμως, και ο γιατρός που απάλυνε τον πόνο του λαοφιλέστερου σύγχρονου αγίου, του αγίου Παϊσίου, τον οποίο χειρούργησε. Και ο άγιος άφησε ανεξίτηλα σημάδια χαραγμένα στην ψυχή του.

Βαθιά συγκινημένος, ο κ. Μπλάτζας περιέγραψε στην εφημερίδα «Ορθόδοξη Αλήθεια» την πρώτη συνάντησή του με τον μετέπειτα άγιο γύρω στο 1980, όταν τους έφερε σε επαφή η νονά του γιου του, που ήταν συμμαθήτρια του γέροντα στην Κόνιτσα: «Εβλεπες έναν άνθρωπο που ήταν όλος αγάπη, τα μάτια του εξέπεμπαν αγάπη. Εντυπωσιάσθηκα, σε αιχμαλώτιζε από την πρώτη στιγμή. Οταν ζήτησε να τον επισκεφθώ, είχε μια απλή κήλη, με την οποία δεν ήθελε να ασχοληθεί, αλλά κάνοντας υπακοή σε έναν Επίσκοπο, μου ζήτησε να τον χειρουργήσω. Την πρώτη φορά νοσηλεύθηκε με το όνομα Εζνεπίδης (το επώνυμό του), όπως ο ίδιος ζήτησε, ώστε να μην ενοχλούνται οι γιατροί και το προσωπικό από τον κόσμο. Το θεώρησα κάπως υπερβολικό, αλλά όταν όλοι έμαθαν τη δεύτερη φορά που νοσηλεύτηκε στο Θεαγένειο την παρουσία του, κατάλαβα πόσο δίκιο είχε αυτός ο σοφός γέροντας. Η πίεση ήταν φοβερή από όλες τις μεριές!» διηγείται.

«Yπέφερε»

Τρία χρόνια αργότερα ο Παΐσιος τού ανέφερε τα προβλήματα που είχε στο έντερο. «Παρότι υπέφερε πάρα πολύ, μόνο αν ήσουν γιατρός καταλάβαινες έναν μικρό σπασμό στο πρόσωπό του. Δεν εξέφρασε ποτέ κανένα παράπονο. Φυσικά, ήταν γνώστης της κατάστασής του και των σταδίων που θα ακολουθήσουν, έχοντας πλήρη εμπιστοσύνη στον Θεό… Την αγωγή του την έπαιρνε πλήρως. Εκανε τα πάντα. Ο,τι του λέγαμε. Ηταν ο πιο καλός, ο πιο τυπικός, ο πιο ήσυχος ασθενής. Την ώρα που του ανακοινώσαμε ότι έχει νεόπλασμα και ότι πρέπει να κάνουμε ακτινοβολία, εκείνος αστειεύτηκε: “Εντάξει, πρώτα το Πυροβολικό και μετά θα έρθει το Πεζικό να μας κάνει την εγχείρηση!”»

Οσο νοσηλευόταν στο Θεαγένειο τον επισκέπτονταν δεκάδες πιστοί. Οχι μόνο δεν ενοχλούνταν, αλλά έδινε κουράγιο στους άλλους ασθενείς.

«Αναγκαζόμουν να κάνω τον… κυματοθραύστη για να μην ταλαιπωρείται. Τους έλεγα “έλεος, έκανε βαριά εγχείρηση, χρειάζεται να συνέλθει ώστε να μπορέσει να σας μιλήσει”. Η αγάπη του, όμως, τα σκέπαζε όλα, τους πόνους του, την ταλαιπωρία, τα πάντα. Τον πλησίασε μια κυρία και τον ρώτησε τι θα γίνει με τον άνδρα της. Εκείνος της είπε με καλοσύνη και χαμόγελο “να έχεις εμπιστοσύνη στους γιατρούς, γιατί είναι άνθρωποι του Θεού και θα τον φροντίσουν τον άνδρα σου. Ο,τι αποφάσισε ο Θεός”. Η γυναίκα έφυγε ανακουφισμένη».

Τους τελευταίους μήνες ο γέροντας είχε καταλάβει ότι πλησίαζε το τέλος της εγκόσμιας ζωής του λόγω της μετάστασης σε πνεύμονες και ήπαρ.

«Με κάλεσε λίγες ημέρες πριν κοιμηθεί, λέγοντάς μου κάτι που με συγκλόνισε: “Να προσεύχεσαι πρώτα για τους κεκοιμημένους, δεν μπορούν να προσευχηθούν για τον εαυτό τους”. Κατάλαβα ότι γνώριζε τι θα συμβεί… Μόνο την τελευταία εβδομάδα της ζωής του με κάλεσε και μου είπε: “Τώρα θα σε παρακαλέσω να με αφήσετε με τον Θεό. Εκανα τα πάντα, έφαγα ακόμα και κρέας το οποίο μου είπες να φάω”. Ηταν η τελευταία του επιθυμία… Θα εκμυστηρευτώ κάτι που δεν το ξέρουν πολλοί. Ο γέροντας αγαπούσε υπερβολικά τον κόσμο, έτσι την ημέρα που έβγαινε από το Θεαγένειο και τον αποχαιρετούσαν όλοι, μου είπε: “Θα ήθελα να ζήσω λίγο ακόμη”. Αμέσως κατάλαβα γιατί το είπε, ήθελε να συνεχίσει να δίνει αγάπη στον κόσμο, παρά την ασθένεια και την κόπωσή του».

Ο έμπειρος γιατρός διδάχθηκε πολλά από τον Παΐσιο, που άλλαξαν τον τρόπο ζωής του.

«Κάθε φορά που τον επισκεπτόμουν, ειδικά όταν ήταν στο ησυχαστήριο του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου στη Σουρωτή, γύριζα σπίτι άλλος άνθρωπος. Ενιωθες τη δύναμη της πίστεώς του, τη δύναμη της αγάπης του. Ηταν ένα “κομμάτι” ατόφιο αγάπη… Ηθελες δεν ήθελες, σε συμπαρέσυραν η αγάπη και η απλότητά του. Τον σκέπτομαι συνέχεια. Αναρωτιέμαι, αν ήταν παρών, τι θα γινόταν, τι θα έκανα. Νομίζω ότι δεν υπάρχει άνθρωπος που να έμεινε ανεπηρέαστος, από αυτούς που τον γνώρισαν. Οταν μιλούσε, τον κοιτούσαν όλοι στο στόμα».

Μόρφωση

Η εμπιστοσύνη που είχε στον Θεό ο γέροντας Παΐσιος είχε εντυπωσιάσει τον γιατρό: «Ηταν πολύ εκφραστικός, είχε μια εκπληκτική και “βαθιά” θεολογία, μου έκανε φοβερή εντύπωση η μόρφωσή του. Τόνιζε ότι πρέπει να έχουμε εμπιστοσύνη στον Θεό, γιατί αγαπάει και συγκινείται. Για μένα, ήταν ο μεγάλος επαναστάτης του Θεού. Αυτά τα οποία έλεγε ήταν πραγματικά επαναστατικά» αναφέρει.

Οι αναμνήσεις του κ. Μπλάτζα από τον Παΐσιο «φωτογραφίζουν» έναν χαριτωμένο άνθρωπο που πείραζε τους γιατρούς ως την τελευταία στιγμή και υποσχέθηκε να μη φύγει από δίπλα τους: «Εφευγα από το μοναστήρι ανανεωμένος, ξεκούραστος και με τη χαρά ότι έχουμε αυτόν τον γέροντα μαζί μας. Και θα τον έχουμε, γιατί μου είπε: “Εγώ εδώ θα είμαι”. Αυτό μπορώ να το μεταφέρω για όλους όσοι τον σέβονται και τον εκτιμούν, ότι ο γέροντας είναι εδώ για όλους μας».

Η γνωριμία με τον μακαριστό γέροντα Μωυσή

Ο Γεώργιος Μπλάτζας, που είναι πατέρας τριών παιδιών και παππούς τεσσάρων εγγονών, γνώρισε και άλλες μεγάλες προσωπικότητες της Ορθοδοξίας. Ομως δεν ξεχνά τη γνωριμία του με τον μακαριστό γέροντα Μωυσή.

«Ηταν μεγάλη προσωπικότητα. Τον ταλαιπωρούσε μια ηπατίτιδα. Νοσηλεύτηκε και είχα αποφασίσει να μη χειρουργηθεί, γιατί έπρεπε να γίνει μεταμόσχευση. Μία ημέρα ήρθε στο γραφείο μου και μου είπε ότι βρέθηκε μόσχευμα στο Πίτσμπουργκ και θα τον χειρουργήσει ο Ανδρέας Τζάκης, που ήταν και μετέπειτα γιατρός του μακαριστού Χριστόδουλου. Θυμάμαι ότι ο Μωυσής είχε ενδοιασμούς και έλεγε ότι ίσως η ασθένειά του ήταν θέλημα Θεού. Τότε αυθόρμητα του είπα: “Από πότε ξέρετε το θέλημα του Θεού; Εάν ο Θεός έχει αποφασίσει να πάτε στην Αμερική για να κάνετε μεταμόσχευση και να σας δουν οι ομογενείς και να τους μιλήσετε;” Τότε είπε: “Να είναι ευλογημένος” και έφυγε. Υστερα από τρεις μήνες έλαβα ένα γράμμα από εκείνον, που έλεγε: “Ολα πήγαν καλά και σήμερα μιλάω στην έκτη πολιτεία που με έχουν καλέσει οι ομογενείς”!»

Ο κ. Μπλάτζας γνωρίζει και αρκετούς μοναχούς του Αγίου Ορους, το οποίο επισκέπτεται συχνά. Τα τελευταία χρόνια έχει συνδεθεί με τη μονή Δοχειαρίου και τον ηγούμενό της γέροντα Γρηγόριο, ο οποίος είναι και ο πνευματικός του.

Τα δύσκολα παιδικά χρόνια και η Ιατρική

Ο χειρουργός Γεώργιος Μπλάτζας γεννήθηκε το 1930 στο Καταφύγιο Κοζάνης, ένα ιστορικό πέτρινο χωριό με 600 σπίτια και τέσσερις εκκλησίες, το οποίο φιλοξένησε τους καπεταναίους του Μακεδονικού Αγώνα και καταστράφηκε ολοσχερώς τα Χριστούγεννα του 1943, θρηνώντας 20 ανθρώπους από τη ναζιστική θηριωδία.

Για να πηγαίνει στο γυμνάσιο της Κατερίνης και να επιστρέφει στο Νέο Κεραμίδι Πιερίας όπου διέμενε, περπατούσε 10 χιλιόμετρα μαζί με κάποιους συμμαθητές του.

Τα καλοκαίρια δούλευε σκληρά μαζί με την αδελφή του και τους γονείς τους στα καπνά. Για να σπουδάσει στη Θεσσαλονίκη, όπου πέρασε μεταξύ των πρώτων στη σχολή, ταξίδευε δυόμισι ώρες με πλοιάριο από την Κατερίνη!

«Την ειδικότητα την ξεκίνησα στο Νοσοκομείο Ναούσης το 1956. Εν συνεχεία έδωσα εξετάσεις για τη θέση του πανεπιστημιακού βοηθού και πήρα τη θέση το 1958. Εμεινα μέχρι το 1972 στην Α΄ χειρουργική κλινική της Ιατρικής Σχολής του ΑΠΘ. Το 1973 με πρόταση του Αλεξάνδρου Συμεωνίδη (ιδρυτής Θεαγενείου) με προσέλαβαν στο Θεαγένειο, όπου έμεινα 25 χρόνια».

Ηταν ιδρυτικό μέλος της Γενικής Κλινικής Θεσσαλονίκης, συνεργαζόμενος με τον καρδιοχειρουργό Παναγιώτη Σπύρου. Σταμάτησε την Ιατρική τα Χριστούγεννα του 2004, όταν δυσανασχέτησε για πρώτη φορά στη ζωή του. «Κάποια στιγμή που μου έστειλαν έναν άρρωστο μονολόγησα “και αυτόν σε εμένα τον έστειλαν;” Εκείνη την ώρα κατάλαβα ότι έπρεπε να αποχωρήσω» υπογραμμίζει ο γιατρός.

Πηγή: iellada.gr

Η μετάνοια είναι ο σπόρος, και η συγχώρεση είναι ο καρπός. Τίποτε το αξιοθαύμαστο δεν έχει ο σπόρος που δεν φέρνει καρπούς. Καμία μετάνοια δεν έχει αξία δίχως την συγχώρεση!

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς Επίσκοπος Αχρίδος

Η Ιμβριακή Ένωση Μακεδονίας – Θράκης διοργανώνει και φέτος το πατροπαράδοτο πανηγύρι της «ΚΟΥΡΚΟΥΤΑΣ», την Κυριακή 16 Σεπτεμβρίου, ώρα 10.30 στον Άγιο Τρύφωνα της Θέρμης. Θα τελεσθεί αρτοκλασία. Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί εις μνήμην του αειμνήστου Μαυριανού Γραφιαδέλλη, πρώην Προέδρου της Ιμβριακής Ένωσης. Την εκδήλωση θα ευλογήσουν: ο Μητροπολίτης Μιλήτου κ. Απόστολος κι ο Επίσκοπος Αμορίου κ. Νικηφόρος.

Συμμετέχουν:
Η Χορωδία της Ιμβριακής Ένωσης, το Χορευτικό τμήμα του Πολιτιστικού Συλλόγου «ΚΥΡΙΛΛΟΣ & ΜΕΘΟΔΙΟΣ Ευόσμου, ο Λαογραφικός Σύλλογος Νέου Ρυσίου η «ΑΡΕΤΣΟΥ», ο Σύλλογος Φίλων Κρητικής παράδοσης «ΞΑΣΤΕΡΙΑ» Θέρμης, το Χορευτικό τμήμα της Ιμβριακής Ένωσης. Θα ακολουθήσει γλέντι με Ζωντανή Μουσική.
Η εκδήλωση τελείται με τη συμπαράσταση και την υποστήριξη του Δήμου Θέρμης.