Όσοι ευτυχούν πρέπει πάντοτε πρόθυμα να βοηθούν τους δυστυχείς, γιατί κανένας δεν μπορεί να ξέρει τι του επιφυλάσσει το μέλλον.

Δημοσθένης

Μοναδικός απλανής αστέρας, ο οποίος σε οδηγεί προς την εργασία των οσίων αρετών, γνώριζε ότι είναι ο θείος και πάντοτε αγνός φόβος, διά του οποίου καθένας απομακρύνεται από τα κακά, κατά το θείο λόγιο. Απ’ αυτόν πάντοτε να κρατείσαι ισχυρά πλέοντας ευθέως προς τον ουράνιο ακύμαντο λιμένα. Και γνώριζε ότι η υιική έμπρακτος τήρησης των αγίων εντολών θα είναι ευπρόσδεκτη διά του φόβου του Κυρίου.

Άγιος Μάξιμος ο Γραικός

Η σημερινή παραβολή του μεγάλου δείπνου είναι μια αιώνια πνευματική ευτυχία. Δεν μπορεί να συγκριθεί καθόλου με τις επίγειες χαρές του κόσμου τούτου. Είναι το δείπνο που προσφέρει ο Κύριος για κάθε ένα άνθρωπο, ο οποίος αποδέχεται εκούσια την πρόσκλησή του. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι η σημερινή παραβολή περιγράφει το όλο έργο της οικονομίας του Πανάγιου Θεού [1] για τη σωτηρία του ανθρωπίνου γένους.

Μη φαντασθούμε βέβαια με τη λέξη «δείπνο» κάποιο υλικό βραδινό συμπόσιο που κάποτε τελειώνει ή δημιουργεί κορεσμό, αλλά δείπνο πνευματικό, όπου θα απολαμβάνουμε τα πλούσια πνευματικά αγαθά που ετοίμασε ο Θεός για μας.

Ο άνθρωπος, ο οποίος έκανε το μεγάλο δείπνο ήταν ο ουράνιος Πατέρας μας, ο Ιησούς Χριστός. Και το δείπνο αυτό αφορά όλη την ανθρωπότητα. Ο Χριστός δεν κάνει διακρίσεις ανάμεσα στα παιδιά του, όπως κάνουμε εμείς στην καθημερινότητα. Απέστειλε το δούλο του, απέστειλε δηλαδή ο Θεός Πατέρας τον Υιό του, το Χριστό, λαμβάνοντας μορφή δούλου, στην κατάλληλη στιγμή για τη σωτηρία της ανθρωπότητας [2].

Πάντα θα υπάρχουν οι δικαιολογίες για να μην επιτρέψουν στο καλό να ανθίσει. Πάντα θα υπάρχουν οι αμέλειες για το αύριο. Γι΄ αυτό ό,τι μπορείς να κάνεις σήμερα, μην το αμελείς για αύριο. Οι λόγοι τους οποίους οι καλεσμένοι αρνήθηκαν την πρόσκληση του οικοδεσπότη ήταν ανούσιοι.

Ο πρώτος ισχυρίσθηκε ότι έπρεπε να πάει να δει τον καινούριο αγρό που αγόρασε «αγρόν ηγόρασα, και έχω ανάγκην εξελθείν και ιδείν αυτόν· ερωτώ σε, έχε με παρητημένον » [3]. Ο άλλος ότι είχε αγοράσει ζεύγος βοών και ήθελε να τα δοκιμάσει «ζεύγη βοών ηγόρασα πέντε, και πορεύομαι δοκιμάσαι αυτά· ερωτώ σε, έχε με παρητημένον »[4]. Ο τρίτος σκέφτηκε τη γυναίκα του και την έθεσε ως δικαιολογία «γυναίκα έγημα, και διά τούτο ου δύναμαι ελθείν » [5]. Περιφρόνησαν και οι τρεις την πρόσκληση στο μεγάλο δείπνο, ισχυρίσθηκαν πράγματα που μπορούσε να τα κάνουν κάποια άλλη στιγμή, και δεν σκέφθηκαν ότι την ευκαιρία του μεγάλου δείπνου δεν θα την ξαναέβρισκαν.

Ο πρώτος εκπροσωπεί τους ανθρώπους που αρνούνται την πνευματική εν Χριστώ ζωή, οι οποίοι είναι προσκολλημένοι στην ύλη, την οποία αντί να χρησιμοποιούν προς αγιασμό τους, τα χρησιμοποιούν για να ικανοποιήσουν τα μάταια του κόσμου τούτου. Ο δεύτερος εκπροσωπεί τους ανθρώπους που αρνούνται το Χριστό, οι οποίοι χρησιμοποιούν τα πάθη τους ως προφάσεις για να καλύψουν τον εγωισμό τους. Ο τρίτος εκπροσωπεί τους ανθρώπους που υποδουλώνονται στις επιθυμίες του κόσμου τούτου, με αποτέλεσμα να μένουν μακριά από την πνευματική εν Χριστώ ζωή.

Πώς λοιπόν άλλοι μεν προβάλλουν ως δικαιολογία γάμους και άλλοι ζεύγη βοδιών; Ασφαλώς αυτά είναι απασχόληση. Δεν είναι καθόλου απασχόληση· διότι όταν υπάρχει πρόσκληση για πνευματικά πράγματα, δεν είναι αναγκαία καμία άλλη απασχόληση. Έχω την εντύπωση ότι χρησιμοποίησαν αυτές τις προφάσεις για να τις προβάλουν ως προκαλύμματα της αδιαφορίας τους, λέει ο Ιερός Χρυσόστομος [6].

Φοβερή η απόφαση του Θεού, αλλά δίκαιη «λέγω γαρ υμίν ότι ουδείς των ανδρών εκείνων των κεκλημένων γεύσεταί μου του δείπνου »[7]. Προσκάλεσε τους ανθρώπους, αλλά ένεκα της υποδουλώσεώς τους στα πάθη και τις επιθυμίες, αρνήθηκαν τον ίδιο το Χριστό και τη βασιλεία Του, από την οποία οι ίδιοι επέλεξαν να αποκλεισθούν. Η βασιλεία του Θεού είναι η προσωπική σχέση με Αυτόν, ένωση αληθινή μαζί του. Γι’ αυτό μην προσκολλόμαστε στα μάταια που μας περιτριγυρίζουν και να επηρεασθούμε στο να μην αποδεχθούμε τη συμμετοχή μας στο Μέγα Δείπνο [8].

Πόσο παραστατικά η παραβολή αυτή χαρακτηρίζει τη σύγχρονη χριστιανική κοινωνία! Πόσοι στις ημέρες μας, προφασιζόμενοι διάφορες προφάσεις και αστήρικτες δικαιολογίες, απομακρύνονται από τη χριστιανική πίστη, μένουν μακριά από την Εκκλησία του Χριστού, στερούν την ψυχή τους από τις δωρεές του Παναγίου και τελεταρχικού Πνεύματος, οι οποίες αφθονοπάροχα προσφέρονται σ ‘ εμάς μέσω των ιερών μυστηρίων. Και δυστυχώς, μια μερίδα ανθρώπων της κοινωνίας μας βλέποντας την τραγικότητα των ημερών που ζούμε, βλέποντας ότι όλα είναι ρευστά και ευμετάβλητα, αρχίζουν να χάνουν την πίστη και εμπιστοσύνη τους προς το Θεό, να αμφιβάλλουν ακόμη αν υπάρχει Θεός και πού είναι να λύσει όλα αυτά τα προβλήματα που μας ταλανίζουν. Αρχίζουν να αποστασιοποιούνται από το Χριστό, θέτουν τον εαυτό τους έξω του Παραδείσου, που δεν είναι άλλος από την Εκκλησία.

Αυτό που πρέπει εμείς να κάνουμε είναι να ελπίζουμε στην αγαθή πρόνοια του Θεού, η οποία φθάνει και αγγίζει μέχρι και τα πιο ευτελή πράγματα. Ας είμαστε βέβαιοι, χωρίς γογγυσμούς, ότι ο Θεός βλέπει την κάθε μας κίνηση, αντιλαμβάνεται τον κάθε πόνο που έχουμε. Αν κάποια φορά βλέπουμε να αργεί να απαντήσει, να εξαποστείλει τη χάρη και ευλογία Του, το κάνει για να δοκιμάσει την πίστη μας. Να είμαστε θαρραλέοι και αισιόδοξοι σε όλες τις αντιξοότητες της ζωής. Να μην κλονίζεται η πίστη μας, να μένει άσβεστη φλόγα η ελπίδα μας και να μην χάνεται η εμπιστοσύνη μας προς το φιλόστοργό μας Πατέρα και Θεό. Να είμαστε σίγουροι ότι ουδέποτε μας εγκαταλείπει. Είμαστε παιδιά Του [9].

Ο Τριαδικός Θεός προσκαλεί όλους εμάς στη Βασιλεία Του, ώστε να γίνουμε μέτοχοι της αιώνιας και ατελευτήτου δόξης Του. Όλοι οι άνθρωποι έχουν τη δυνατότητα να μετέχουν στη βασιλεία Του. Χρειάζεται όμως η προαίρεση και η θέληση των ανθρώπων. Αν θα αποδεχθούμε την πρόσκληση, είναι προσωπικό θέμα του κάθε ανθρώπου. Όμως, η απόφαση αυτή καθορίζει τη σχέση μας με τον οικοδεσπότη Χριστό και σε αυτή τη ζωή, αλλά κυρίως στην αιώνια.

Παραπομπές:

1. Η Θεία Οικονομία αρχίζει με την απόφαση του Θεού να δημιουργήσει τον κόσμο και τον άνθρωπο, με σκοπό τη μετοχή του στην αιώνια δόξα Του.
2. Στην προς Φιλιππησίους επιστολή, ο Απόστολος Παύλος μας εξηγεί τον τρόπο που έγινε ο Χριστός δούλος, για να καλέσει τους ανθρώπους στη σωτηρία (Φιλιπ. 2, 5-11).
3. Λουκά 14, 18.
4. Λουκά 14, 19.
5. Λουκά 14, 20.
6. Ιερού Χρυσοστόμου, Ομιλία στην Κυριακή ΙΑ΄ Λουκά: σχετικά με την παραβολή των βασιλικών γάμων, «Άπαντα τα έργα», εκδ. σειρά “Έλληνες Πατέρες της Εκκλησίας”, σελ. 401-431.
7. Λουκά 14,24.
8. Αρχιμανδρίτη Χριστοφόρου Τσιάκκα (νυν Επισκόπου Καρπασίας), ο Παραβολικός Λόγος του Κυρίου – Ερμηνεία στις παραβολές του Χριστού «διατί ἐν Παραβολαῖς λαλεῖς αὐτοῖς Κύριε; (Ματθαίου ιγ΄, 10)», έκδ. Ιεράς Μονής Τροοδιτίσσης Κύπρος, τόμος β΄, σελ. 12-30.
9. Ιακώβου Μητροπολίτου Πριγκηποννήσων, Ομιλία στην ΙΑ΄ Λουκά, Φωτεινά διαβήματα, ἐκτῆς πνευματικῆς παρακαταθήκης τοῦ Μακαριστοῦ Μητροπολίτου Ικονίου Ιακώβου, εκδ. το Παλίμψηστον, Θεσσαλονίκη, Ιούλιος 2015, σελ. 255-260.

Το ιερό Ευαγγέλιο που ακούσαμε σήμερα, αδελφοί χριστιανοί, μας μιλούσε παραβολικά για το Δείπνο της Θείας Κοινωνίας. Της κοινωνίας του Σώματος και Αίματος του Χριστού. Το Δείπνο αυτό, που το απολαμβάνουμε σε κάθε Θεία Λειτουργία, η σημερινή ευαγγελική περικοπή το είπε «μέγα». Και είναι πραγματικά «μέγα» και «μέγιστον» το Δείπνο αυτό, ασύγκριτα μεγαλύτερο από κάθε άλλο δείπνο, που ετοιμάζουν οι βασιλείς και οι μεγιστάνες, γιατί στο Δείπνο της Εκκλησίας μας παρατίθεται ο Ίδιος ο Χριστός! Το πανάγιο Σώμα Του και το πανάσπιλο Αίμα Του! Το είπε καθαρά, χριστιανοί μου, ο Χριστός μας αυτό, όταν κοινώνησε τους μαθητές Του την νύχτα της Μ. Πέμπτης. «Λάβετε, φάγετε, τούτό εστι το Σώμά μου»• και «Πίετε εξ αυτού πάντες, τούτό εστι το Αίμά μου», τους είπε. Και είναι πραγματικά το Σώμα και το Αίμα του Χριστού αυτό που προσφέρει ο ιερέας κοινωνώντας τους πιστούς και δεν είναι ψωμί και κρασί, όπως το λένε μερικοί ακατήχητοι. Στα μάτια μας βέβαια φαίνεται ως ψωμί και κρασί αυτό που κοινωνούμε, αλλά στην πραγματικότητα είναι ΣΩΜΑ και ΑΙΜΑ ΧΡΙΣΤΟΥ.

Αλλά, ας ρωτήσουμε: Γιατί φαίνεται ως ψωμί και κρασί αυτό που κοινωνάμε και δεν φαίνεται ως Σώμα και Αίμα, όπως το πιστεύουμε ότι είναι; Χριστιανοί μου, ακούστε: Αν ο ιερέας έβγαινε στην ωραία πύλη κρατώντας ένα κομμάτι σώμα και έχοντας στο Άγιο Ποτήριο αίμα, δεν θα πλησίαζε κανείς να κοινωνήσει, γιατί κανείς δεν τρώει ωμό σώμα και κανείς δεν πίνει ωμό αίμα. Οι άνθρωποι τρώμε ψωμί και πίνουμε κρασί. Και μας προσφέρεται λοιπόν πραγματικά ο Ίδιος ο Χριστός σ᾽ αυτό που τρώμε και σ᾽ αυτό που πίνουμε! Στα είδη του άρτου και του οίνου.

Προσέξτε αυτό που σας είπα, αδελφοί χριστιανοί! Αυτό που κοινωνάμε είναι το πραγματικό Σώμα και το πραγματικό Αίμα του Χριστού. Δεν συμβολίζει το Σώμα και το Αίμα του Χριστού, αλλά ΕΙΝΑΙ. «Τούτό εστι το Σώμά μου», «τούτό εστι το Αίμά μου», είπε ο Χριστός. «ΕΣΤΙ»! Όχι συμβολίζει, αλλά «ΕΣΤΙ», είναι! Αν πούμε ότι αυτό που κοινωνάμε συμβολίζει το Σώμα και το Αίμα του Χριστού, αλλά δεν είναι, τότε γινόμαστε αιρετικοί προτεστάντες. Οι προτεστάντες πραγματικά πιστεύουν πλανεμένα ότι η Θεία Κοινωνία συμβολίζει τον Χριστό και δεν είναι στην πραγματικότητα ο Ίδιος ο Χριστός.

Όταν κοινωνάμε, χριστιανοί, το Σώμα με το Αίμα του Χριστού μας, τότε ενωνόμαστε μαζί Του. Γιατί αυτό σημαίνει «κοινωνία». Σημαίνει ένωση με αυτό που παίρνουμε. Αλλά ακούστε τώρα να σας πω κάτι το πολύ σοβαρό: Λέγει ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς και όλοι οι άγιοι Πατέρες, ότι για τον Θεό, που τα μπορεί όλα, ένα δεν το μπορεί! Δεν μπορεί να ενωθεί με ακάθαρτο! Οι άγιοι Πατέρες μας λέγουν ότι για να πετύχουμε την ένωσή μας και την κοινωνία μας με τον Θεό, πρέπει πρώτα να καθαρίσουμε την καρδιά μας από τα αμαρτωλά μας πάθη. ῞Οταν κοινωνούμε χωρίς να έχουμε καθόλου συναίσθηση της αμαρτωλότητός μας και χωρίς να αναστενάζουμε γι᾽ αυτήν, τότε δεν υπάρχει «κοινωνία» με τον Ιησού Χριστό, όταν «κοινωνούμε». Γι᾽ αυτό χρειάζεται εξομολόγηση πριν από την θεία Κοινωνία• χρειάζεται από τις προηγούμενες μέρες προετοιμασία με νηστεία και προσευχή, ώστε να κοινωνούμε ενσυνείδητα τον Κύριό μας Ιησού Χριστό. Βέβαια ο,τι και να κάνουμε, δεν μπορούμε να γίνουμε τέλεια άξιοι για την Θεία Κοινωνία. Ούτε δίδεται η Θεία Κοινωνία ως βραβείο για την αγιότητα των πιστών. Όταν ο ιερέας κοινωνεί τον πιστό του λέγει «εις άφεσίν σου αμαρτιών». Και κοινωνούμε για να λάβουμε το φάρμακο για τον αγώνα μας εναντίον των αμαρτωλών παθών μας. Γιατί χωρίς την θεία Κοινωνία δεν μπορούμε να κάνουμε αγώνα. Αλλά χρειάζεται και από την πλευρά του πιστού χριστιανού η προετοιμασία για την ψυχική καθαρότητα, όσον είναι δυνατόν, για την θεία Κοινωνία.

Ως αναγκαία για την θεία Κοινωνία είναι αυτά που έχει το κέλευσμα του ιερέα: «Μετά φόβου Θεού, πίστεως και αγάπης προσέλθετε»! Το «μετά φόβου» σημαίνει να έχουμε ένα συνεσταλμένο και ταπεινό πνεύμα, όταν προσερχόμαστε να κοινωνήσουμε. Αυτό το πνεύμα που έννοιωθε ο προφήτης Ησαίας όταν είδε την θεοφάνεια που περιγράφει το 6ο κεφ. του βιβλίου του. «Ω τάλας εγώ», είπε. «Ότι κατανένυγμαι»! Είναι η κατάνυξη, που πρέπει να έχουμε όταν προσευχόμαστε και πολύ περισσότερο να την έχουμε όταν κοινωνούμε. Το άλλο μάλιστα κείμενο της Παλαιάς Διαθήκης, το Εβραικό κείμενο, αυτό το «κατανένυγμαι» του προφήτου το λέγει «χάθηκα»! Γιατί «χάθηκε»; Το λέει παρακάτω. Γιατί «άνθρωπος ων – λέγει ο προφήτης –ακάθαρτα χείλη έχων… και τον βασιλέα Κύριον Σαβαώθ είδον τοις οφθαλμοίς μου»! Αυτό τον φόβο και αυτό το αίσθημα, αγαπητοί μου χριστιανοί, πρέπει να έχει η ψυχή μας όταν κοινωνάμε. Το «μετά πίστεως», που λέγει έπειτα ο ιερέας στους πιστούς για την θεία Κοινωνία, είναι να ομολογούμε και εμείς την ομολογία του Αποστόλου Πέτρου ότι ο Χριστός είναι ο Υιός του Θεού του Ζώντος, ότι είναι Θεός. Γι᾽ αυτό και πριν από την Θεία Κοινωνία λέγει η ευχή: «Πιστεύω Κύριε και ομολογώ ότι Συ ει ο Υιός του Θεού του Ζώντος…». Ακριβώς δηλαδή τον λόγο του Αποστόλου Πέτρου, που άρεσε στον Χριστό και τον εμακάρισε για τον λόγο του αυτόν. Αλλά πριν από την Θεία Κοινωνία χρειάζεται ο χριστιανός να έχει και μία άλλη ειδική πίστη. Αυτό που σας είπα στο κήρυγμά μου σήμερα. Να πιστεύει, δηλαδή, ότι αυτό το «ψωμάκι» που θα πάρει είναι πραγματικά το Σώμα του Χριστού• και αυτό το λίγο «κρασάκι» που θα πιεί είναι πραγματικά το Αίμα του Χριστού. Γι᾽ αυτό και στην ευχή πριν από την Θεία Κοινωνία ομολογούμε και λέγουμε: «Έτι (= ακόμη) πιστεύω ότι τούτο (το ψωμάκι) αυτό εστι το τίμιον Σώμα και τούτο (το «κρασί») αυτό εστι το τίμιον Αίμα»! Και τέλος το «και αγάπης» σημαίνει ότι αυτός που κοινωνάει πρέπει να έχει αγάπη με όλους και με τους εχθρούς του ακόμη. Η Θεία Κοινωνία είναι μυστήριο ενότητας. Ενότητας με τον Θεό και με όλους τους αδελφούς μας ορθοδόξους χριστιανούς. Γι᾽ αυτό και πρέπει να έχουμε αγάπη και όχι εχθρότητες μεταξύ μας. Όλοι οι Ορθόδοξοι χριστιανοί συνδεόμαστε όχι μόνο γιατί έχουμε την ίδια πίστη, αλλά προ πάντων και κυρίως γιατί κοινωνούμε το Ίδιο Αίμα, του Χριστού το Αίμα. Γιατί έχουμε όλοι μέσα μας τον Ιησού Χριστό, που Τον παίρνουμε με την Θεία Κοινωνία στην Θεία Λειτουργία.

1 κιλό σουπιές καθαρισμένες, σε μεγάλα κομμάτια
350γρ. μαραθόριζα, σε λεπτές φέτες
2-3 καρότα μέτρια, σε μπαστουνάκια
5-6 κρεμμυδάκια φρέσκα, ψιλοκομμένα
500γρ. πατάτες καθαρισμένες, σε λεπτές ροδέλες
1 κουτ. σούπας κορνφλάουρ
2/3 φλιτζανιού ελαιόλαδο
χυμό από 1-2 λεμόνια
αλάτι, πιπέρι
Για τις πατάτες
1 σκελίδα σκόρδο ψιλοκομμένο
1 κουτ. γλυκού άνηθο ψιλοκομμένο
χυμό από ½ λεμόνι
1/3 φλιτζανιού ελαιόλαδο
1 φλιτζάνι νερό ή ζωμό λαχανικών
αλάτι, πιπέρι
καρότα μέτρια, σε μπαστουνάκια
5-6 κρεμμυδάκια φρέσκα, ψιλοκομμένα
500γρ. πατάτες καθαρισμένες, σε λεπτές ροδέλες
1 κουτ. σούπας κορνφλάουρ
2/3 φλιτζανιού ελαιόλαδο
χυμό από 1-2 λεμόνια
αλάτι, πιπέρι
Για τις πατάτες
1 σκελίδα σκόρδο ψιλοκομμένο
1 κουτ. γλυκού άνηθο ψιλοκομμένο
χυμό από ½ λεμόνι
1/3 φλιτζανιού ελαιόλαδο
1 φλιτζάνι νερό ή ζωμό λαχανικών
αλάτι, πιπέρι

Διαδικασία
Για να ετοιμάσετε τις πατάτες, προθερμαίνετε τον φούρνο στους 180-200 βαθμούς. Βάζετε σε μεγάλη λεκάνη όλα τα υλικά για τις πατάτες εκτός από το ζωμό λαχανικών και τα ανακατεύετε καλά για να καλυφθούν οι πατάτες. Τις στρώνετε σε ένα μεγάλο ταψί έτσι ώστε να ακουμπάει λίγο η μία πάνω στην άλλη. Θα πρέπει να υπάρχει μόνο μία στρώση από πατάτες στο ταψί. Τις περιχύνετε με το νερό ή το ζωμό και τις ψήνετε στο φούρνο για περίπου 1 ώρα.

Στο μεταξύ ετοιμάζετε τις σουπιές. Βάζετε τις σουπιές σε κατσαρόλα σε μέτρια φωτιά και αφήνετε να βγει το νερό τους και να απορροφηθεί. Ρίχνετε το ελαιόλαδο και τις σοτάρετε μέχρι να πάρουν λίγο χρώμα. Προσθέτετε τη μαραθόριζα, τα κρεμμυδάκια, τα καρότα, αλάτι και πιπέρι και τα ανακατεύετε μέχρι να μαραθούν.

Ρίχνετε όσο νερό χρειάζεται για να σκεπαστούν τα υλικά, σκεπάζετε την κατσαρόλα και αφήνετε τις σουπιές να σιγοβράσουν για περίπου 40 λεπτά ή μέχρι να μαλακώσουν. Ελέγχετε τα υγρά και, αν χρειαστεί, προσθέτετε λίγο νερό ακόμα. Στο τέλος το φαγητό πρέπει να μείνει με περίπου 1½ φλιτζάνι ζωμό.

Παίρνετε περίπου ½ φλιτζάνι ζωμό από τις σουπιές και το ανακατεύετε καλά με το χυμό λεμονιού και το κορνφλάουρ. Αδειάζετε το μίγμα στις σουπιές και βάζετε την κατσαρόλα στη φωτιά. Ανακατεύετε συνεχώς κουνώντας την κατσαρόλα μέχρι να πήξει η σάλτσα. Τοποθετείτε τις πατάτες στη μέση των πιάτων και από πάνω σερβίρετε τις σουπιές με τα λαχανικά.

Πηγή:  Αγιορειτικη Μαγειρική Κληρονομιά

You do what you can. Do what you can without worry, without anxiety, without being troubled. Do whatever you can and your conscience will bear witness that you’ve done so, thus far. Thereafter, you can’t do any more. You place the issue, the problem, your child, your health, your finances, whatever it is that’s weighing on you, in God’s hands. And that’s when God will really appear.

Αναρτήθηκαν στο πλαίσιο του προγράμματος WiFi4EU, οι πρώτοι 2.800 δήμοι σε όλη την Ευρώπη, οι οποίοι θα προσφέρουν δωρεάν Internet.
Όπως αναφέρεται στη σχετική ανακοίνωση, το συνολικό ποσό που θα δαπανηθεί για το συγκεκριμένο εγχείρημα ανέρχεται στα 42 εκατ. ευρώ και οι δήμοι μπορούν να εγκαταστήσουν WiFi Hotspots σε δημόσιους χώρους, όπως πλατείες, πάρκα, δημαρχεία, μουσεία και βιβλιοθήκες.
Αξίζει να σημειωθεί πως μέχρι το 2020 η Ευρωπαϊκή Ένωση θα διαθέσει 120 εκατομμύρια ευρώ για έως και 8.000 δήμους σε όλες τις χώρες για την κατασκευή νέων εγκαταστάσεων.
Συγκεκριμένα, οι πρώτοι 117 ελληνικοί δήμοι που εγκρίθηκαν για το WiFi4EU είναι οι εξής:

ΔΗΜΟΣ ΟΡΟΠΕΔΙΟΥ ΛΑΣΙΘΙΟΥ
ΔΗΜΟΣ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΩΣ
ΔΗΜΟΣ ΠΟΡΟΥ
ΔΗΜΟΣ ΞΑΝΘΗΣ
ΔΗΜΟΣ ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ
ΔΗΜΟΣ ΧΑΛΚΙΔΕΩΝ
ΔΗΜΟΣ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ
ΔΗΜΟΣ ΝΑΥΠΛΙΕΩΝ
ΔΗΜΟΣ ΕΟΡΔΑΙΑΣ
ΔΗΜΟΣ ΠΥΛΟΥ – ΝΕΣΤΟΡΟΣ
ΔΗΜΟΣ ΩΡΩΠΟΥ
ΔΗΜΟΣ ΑΘΗΝΑΙΩΝ
ΔΗΜΟΣ ΕΔΕΣΣΑΣ
ΔΗΜΟΣ ΛΟΥΤΡΑΚΙΟΥ-ΠΕΡΑΧΩΡΑΣ-ΑΓ. ΘΕΟΔΩΡΩΝ
ΔΗΜΟΣ ΜΑΡΑΘΩΝΟΣ
ΔΗΜΟΣ ΧΑΪΔΑΡΙΟΥ
ΔΗΜΟΣ ΑΙΓΙΝΑΣ
ΔΗΜΟΣ ΑΛΙΑΡΤΟΥ-ΘΕΣΠΙΕΩΝ
ΔΗΜΟΣ ΕΡΜΙΟΝΙΔΑΣ
ΔΗΜΟΣ ΝΟΤΙΑΣ ΚΥΝΟΥΡΙΑΣ
ΔΗΜΟΣ ΚΕΝΤΡΙΚΩΝ ΤΖΟΥΜΕΡΚΩΝ
ΔΗΜΟΣ ΠΕΤΡΟΥΠΟΛΕΩΣ
ΔΗΜΟΣ ΤΡΙΦΥΛΙΑΣ
ΔΗΜΟΣ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ
ΔΗΜΟΣ ΠΛΑΤΑΝΙΑ
ΔΗΜΟΣ ΜΟΣΧΑΤΟΥ – ΤΑΥΡΟΥ
ΔΗΜΟΣ ΚΩ
ΔΗΜΟΣ ΖΑΧΑΡΩΣ
ΔΗΜΟΣ ΣΙΦΝΟΥ
ΔΗΜΟΣ ΔΩΡΙΔΟΣ
ΔΗΜΟΣ ΛΗΜΝΟΥ
ΔΗΜΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΩΝ
ΔΗΜΟΣ ΚΡΩΠΙΑΣ
ΔΗΜΟΣ ΑΚΤΙΟΥ – ΒΟΝΙΤΣΑΣ
ΔΗΜΟΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΜΑΝΗΣ
ΔΗΜΟΣ ΤΗΝΟΥ
ΔΗΜΟΣ ΑΓΙΑΣ ΒΑΡΒΑΡΑΣ
ΔΗΜΟΣ ΠΥΛΑΙΑΣ – ΧΟΡΤΙΑΤΗ
ΔΗΜΟΣ ΜΑΝΔΡΑΣ – ΕΙΔΥΛΛΙΑΣ
ΔΗΜΟΣ ΒΥΡΩΝΟΣ
ΔΗΜΟΣ ΑΧΑΡΝΩΝ
ΔΗΜΟΣ ΣΙΚΥΩΝΙΩΝ
ΔΗΜΟΣ ΞΥΛΟΚΑΣΤΡΟΥ – ΕΥΡΩΣΤΙΝΗΣ
ΔΗΜΟΣ ΝΑΟΥΣΑΣ
ΔΗΜΟΣ ΦΑΡΣΑΛΩΝ
ΔΗΜΟΣ ΣΠΑΡΤΗΣ
ΔΗΜΟΣ ΧΑΝΙΩΝ
ΔΗΜΟΣ ΤΡΙΠΟΛΗΣ
ΔΗΜΟΣ ΔΟΜΟΚΟΥ
ΔΗΜΟΣ ΔΥΤΙΚΗΣ ΜΑΝΗΣ
ΔΗΜΟΣ ΠΑΠΑΓΟΥ – ΧΟΛΑΡΓΟΥ
ΔΗΜΟΣ ΚΟΡΔΕΛΙΟΥ – ΕΥΟΣΜΟΥ
ΔΗΜΟΣ ΒΕΛΟΥ – ΒΟΧΑΣ
ΔΗΜΟΣ ΛΥΚΟΒΡΥΣΗΣ – ΠΕΥΚΗΣ
ΔΗΜΟΣ ΕΛΑΦΟΝΗΣΟΥ
ΔΗΜΟΣ ΜΕΓΑΡΕΩΝ
ΔΗΜΟΣ ΑΛΙΜΟΥ
ΔΗΜΟΣ ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΗΣ
ΔΗΜΟΣ ΗΛΙΟΥΠΟΛΕΩΣ
ΔΗΜΟΣ ΑΝΤΙΠΑΡΟΥ
ΔΗΜΟΣ ΟΡΕΣΤΙΑΔΑΣ
ΔΗΜΟΣ ΑΡΤΑΙΩΝ
ΔΗΜΟΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΔΗΜΟΣ ΚΙΜΩΛΟΥ
ΔΗΜΟΣ ΚΕΡΑΤΣΙΝΙΟΥ – ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑΣ
ΔΗΜΟΣ ΙΩΑΝΝΙΤΩΝ
ΔΗΜΟΣ ΚΙΛΕΛΕΡ
ΔΗΜΟΣ ΕΛΑΣΣΟΝΑΣ
ΔΗΜΟΣ ΆΡΓΟΥΣ – ΜΥΚΗΝΩΝ
ΔΗΜΟΣ ΠΩΓΩΝΙΟΥ
ΔΗΜΟΣ ΒΙΑΝΝΟΥ
ΔΗΜΟΣ ΠΡΟΣΟΤΣΑΝΗΣ
ΔΗΜΟΣ ΜΕΤΕΩΡΩΝ
ΔΗΜΟΣ ΝΑΞΟΥ & ΜΙΚΡΩΝ ΚΥΚΛΑΔΩΝ
ΔΗΜΟΣ ΚΑΡΠΕΝΗΣΙΟΥ
ΔΗΜΟΣ ΚΥΜΗΣ – ΑΛΙΒΕΡΙΟΥ
ΔΗΜΟΣ ΙΘΑΚΗΣ
ΔΗΜΟΣ ΑΝΩΓΕΙΩΝ
ΔΗΜΟΣ ΣΚΟΠΕΛΟΥ
ΔΗΜΟΣ ΛΕΡΟΥ

Πηγή: sofokleousin.gr, iservices.gr

Ας γίνουμε ελεύθεροι και ας μη διατηρούμε τη δουλεία αυτής της ματαίας ζωής. Ας δώσουμε φτερά στην ψυχή μας, για να πετάει καθημερινά προς τον Θεό, μακριά από τις παγίδες και τα σκάνδαλα. Ο Πονηρός κρύβει συνεχώς τις παγίδες του μπροστά στην ψυχή μας, ώστε, αφού πρώτα την σκανδαλίσει, να την παρασύρει με τις παγίδες του στην αιώνια κόλαση.

Άγιος Εφραίμ ο Σύρος

Δεν χρειάζεται να καταφύγουμε σε καμία έρημο, ούτε να ανέβουμε σε κανένα στύλο. Μπορούμε να κάνουμε την ερημιά των πόλεων, έναν παράδεισο.

Ιερά αγρυπνία τελέστηκε την Δευτέρα 10 Δεκεμβρίου, παραμονή της μνήμης των οσίων Δανιήλ του Στυλίτου και Λουκά του νέου, στον Ιερό Ναό Ευαγγελιστρίας Πειραιώς.
Ιερούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο, ο Πρωτοπρεσβύτερος  Ρηγίνος Σταματίου, από την Ιερά Μητρόπολη Πειραιώς.
Η αγρυπνία και η ομιλία εντάσσονται στο πλαίσιο του προγράμματος «ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει…».

Στους δύο μεγάλους ασκητές, τους αγίους Δανιήλ και Λουκά , που εορτάζει η Εκκλησία αυτήν την ημέρα, αναφέρθηκε στην ομιλία του ο π. Ρηγίνος.
Ο Δανιήλ γεννήθηκε στο χωριό Μάραθα της Μεσοποταμίας, από χριστιανούς γονείς. Με τις δακρύρροες προσευχές της η μητέρα του, που ήταν στείρα, εισακούστηκε από τον Θεό και, αφού συνέλαβε και γέννησε το μοναδικό παιδί που της έστειλε, τον Δανιήλ, το αφιέρωσε σ’ Εκείνον.
Ο Δανιήλ ασπάστηκε το μοναχικό πολίτευμα σε ηλικία μόλις δώδεκα ετών και κατόπιν επισκέφθηκε τον άγιο Συμεών τον Στυλίτη και πήρε την ευλογία του.
Μετά την εκδημία του ηγουμένου του μοναστηριού του, ο Δανιήλ αποσύρθηκε σ’ έναν εγκαταλελειμμένο ειδωλολατρικό ναό στις ακτές της Μαύρης Θάλασσας.
Εκεί εγκαταβίωνε υπομένοντας αναρίθμητες επιθέσεις από δαίμονες, τους οποίους πάντοτε νικούσε με την επιμονή στην προσευχή και με το σημείο του Σταυρού.
Κατόπιν ανέβηκε σε στύλο, γενόμενος στυλίτης. Παρέμεινε εκεί έως τον θάνατό του, υποφέροντας όλες τις καιρικές συνθήκες, από το δριμύ ψύχος μέχρι τον καύσωνα, αλλά και ποικίλες επιθετικές προσβολές ανθρώπων και δαιμόνων.
Πολλοί μαθητές συγκεντρώθηκαν κοντά στον στύλο του όσιου Δανιήλ κι εκείνος τους καθοδηγούσε πνευματικά με το παράδειγμα και τους λόγους του, ώστε να φθάσουν ν’ αξιωθούν της αιωνίου ζωής.
«Άνθρωποι απ’ όλα τα μέρη της γης συνωστίζονταν κάτω απ’ τον στύλο, αναζητώντας βοήθεια και συμβουλές απ’ τον άγιο του Θεού. Αυτοκράτορες, όπως ο αυτοκράτορας Λέων ο A’, πατριάρχες, αλλά και απλοί άνθρωποι προσέρχονταν σ’ αυτόν.
Ο Δανιήλ προείπε την ημέρα της εκδημίας του απ’ τον κόσμο, έδωσε τις τελευταίες συμβουλές στους μαθητές του σαν πατέρας στα παιδιά του και ύστερα εκοιμήθη. Κατά τον χρόνο του θανά­του του οι μαθητές του είδαν αγγέλους, προφήτες, αποστόλους και μάρτυρες πάνω απ’ τον στύλο του».

Ο Λουκάς ζούσε στην Κωνσταντινούπολη, την εποχή του αυτοκράτορα Κωνσταντίνου του Πορφυρογέννητου.
Ως στρα­τιώτης έλαβε μέρος στον πόλεμο κατά των Βουλγάρων και ο ίδιος διασώθηκε σώος και αβλαβής.
Ο Λουκάς, βλέπο­ντας το χέρι του Θεού πίσω από τη θαυματουργική διάσωσή του, καταφρόνησε την ματαιότητα του κόσμου και αποσύρθηκε ως ερημίτης για να ζήσει επάνω σ’ έναν στύλο.
«Έζησε ως στυλίτης βίο ακρότατης ασκήσεως για σαράντα πέντε χρόνια, καθαρίζοντας τη ψυχή του απ’ όλες τις αμαρτωλές επιθυμίες και σκέψεις. Ως επίγειος άγγελος και θεάρεστος άνθρωπος, ο όσιος πατήρ Λουκάς εξεδήμησε ειρηνικά προς την αιώνια ανάπαυση του Κυρίου».

Εξιστορώντας δύο παράλληλους βίους, δύο ασκητών της Εκκλησίας μας, αναρωτήθηκε ο π. Ρηγίνος, τι θέλει να μας πει η ζωή τους.
Δύο πράγματα, απάντησε. Πρώτον, είχαν πίστη, αγάπη και εμπιστοσύνη στο Θεό. Είχαν αφεθεί στα χέρια του Θεού κι Εκείνος τους παρείχε πλουσιοπάροχα ότι χρειάζονταν.
Το δεύτερο είναι ότι, παρά το ότι ήταν αποσυρμένοι σε έναν στύλο, δεν ήταν αποξενωμένοι από τους ανθρώπους. Είχαν πλήθος μαθητών κι επικοινωνούσαν μαζί τους καθημερινά.
Δεν έλεγαν πολλά και μεγάλα λόγια. Άφηναν την ίδια την ζωή τους να είναι ένα διαρκές κήρυγμα.
Αυτά τα δύο λείπουν από πολλούς σήμερα, η πίστη στο Θεό και η αγάπη στον συνάνθρωπο.
Και μας δείχνουν κι εμάς, στις δοκιμασίες μας να εμπιστευόμαστε το θέλημα του Θεού. Ο Θεός σε οποιαδήποτε δοκιμασία, μας δίνει την δύναμη για να μπορούμε να σηκώνουμε τον οποιοδήποτε σταυρό.
«Αλλά μας δείχνουν και την αγάπη προς τον συνάνθρωπο, μία αγάπη θυσιαστική. Για να φτάσουμε στον Θεό, πρέπει πρώτα να περάσουμε από τον διπλανό μας.
Δεν χρειάζεται να καταφύγουμε σε καμία έρημο, ούτε να ανέβουμε σε κανένα στύλο. Μπορούμε να κάνουμε την ερημιά των πόλεων, έναν παράδεισο.
Εάν αλλάξουμε τον εαυτό μας, τότε μπορούμε να αλλάξουμε τον κόσμο».

Του Σταμάτη Μιχαλακόπουλου

Την ομιλία μπορείτε να παρακολουθήσετε εδώ:

του Γιώργου Θεοχάρη

Μέσα στους πανηγυρισμούς των παικτών του Ολυμπιακού για την σπουδαία πρόκριση σε βάρος της Μίλαν, ένας από τους πρωταγωνιστές της, ο Λεονάρντο Κούτρης, ευχαρίστησε δημόσια τον Θεό.

Αφού ξέσπασε σε κλάματα μετά το τέλος του αγώνα, μία ημέρα μετά την νίκη, είπε μεταξύ άλλων στην ΕΡΑΣΠΟΡ:
«Οι στιγμές που ζήσαμε είναι από εκείνες που βλέπεις και λες θέλω να το ζήσω κι εγώ. Είμαι πολύ τυχερός που είχα αυτήν τη δυνατότητα και ευχαριστώ το Θεό».
Πολύ καλά ο Λεονάρντο ευχαρίστησε τον Θεό, γιατί είναι αλήθεια ότι η χθεσινή νίκη του Ολυμπιακού ήταν ένα δώρο του Θεού.

Όχι γιατί δεν ήταν ανώτερος της Μίλαν, αλλά γιατί κατά ασυνήθιστο τρόπο συνήργησαν πολλοί παράγοντες, τους οποίους δεν είχε σε άλλα παιχνίδια, όπου μπορεί να ήταν εξίσου καλός.
Και συγκεκριμένα:
Πρώτον, ενώ στους περισσότερους από τους μέχρι τώρα αγώνες στην Ευρώπη και στην Ελλάδα ο Ολυμπιακός χαρακτηρίζεται από την απώλεια μεγάλων ευκαιριών και την ατυχία, αυτή την φορά στο δεύτερο τουλάχιστον γκολ είχε την μεγάλη βοήθεια της «τύχης», εάν μπορούμε βέβαια να μιλάμε στην ζωή μας για τύχη.

Δεύτερον, ο διαιτητής του έδωσε ένα πέναλτι, το οποίο πολύ ορθά καταλογίστηκε για ανορθόδοξη πίεση του Αμπάτε στον Τοροσίδη στο κόρνερ, αλλά είναι από τα πέναλτις, τα οποία -όχι σπάνια- δεν δίνονται από τους διαιτητές.

Ευχόμαστε από την πλευρά μας ο Ολυμπιακός να συνεχίσει τις επιτυχίες του στην Ευρώπη, αλλά και να μην ξεχνά να ευχαριστεί για αυτές τον Θεό.

Πηγή: vimaorthodoxias.gr

Ενόψει της “ενωτικής συνόδου που πραγματοποιείται το Σάββατο 15 Δεκεμβρίου στο Κίεβο, στον Ιερό Ναό του Αγίου Ανδρέα αλλά και της δεδομένης κατάστασης και κλίματος που επικρατεί μετά την κίνηση του Οικουμενικού Πατριάρχη να προχωρήσει στην αυτοκεφαλία της εκκλησίας της Ουκρανίας, η διακοπή της Ευχαριστιακής Κοινωνίας με το Οικουμενικό Πατριαρχείο μετά από ανακοίνωση του Πατριαρχείου της Μόσχας, θόλωσε ακόμη περισσότερο το τοπίο.

Ιεράρχες που πάλεψαν για την ποιμαντική μέριμνα των Ρώσων Ορθοδόξων ειδικά στην Τουρκία σήμερα νιώθουν προδομένοι από την αποόφαση που πήρε η Ρωσική εκκλησία να διακόψει την Ευχαριστιακή Κοινωνία με το Οικουμενικό Πατριαρχείο.

Έχει μεγάλο ενδιαφέρον να θυμηθεί κανείς, τον αγώνα που δόθηκε τα προηγούμενα χρόνια από την πλευρά της ρωσικής εκκλησίας να εξασφαλίσει στους Ρώσους Ορθόδοξους που ζούσαν στην Αττάλεια της Τουρκίας, ποιμαντική μέριμνα, ενώ σήμερα σε αυτούς τους ίδιους ζητείται η διακοπή της Κοινωνίας με το Οικουμενικό Πατριαρχείο.

Τότε λοιπόν ο τότε Πατριάρχης της Μόσχας Αλέξιος ο Β΄ είχε στείλει επιστολή στον Οικουμενικό Πατριάρχη και τον παρακαλούσε να αναλάβει την μέριμα των Ρώσων Ορθοδόξων που βρισκόταν στην Αττάλεια, άρα σε κανονικό έδαφος του Πατριαχείου.

Ο Μητροπολίτης Πισιδίας, Αττάλειας και Αλάνιας Σωτήριος ο οποίος κλήθηκε από τον Οικουμενικό Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίο το 1992, να αναλάβει την ποιμαντική μέριμνα αυτών και έδωσε έκτοτε μεγάλο αγώνα για να τους βοηθήσει, σήμερα αποστέλει επιστολή σε αυτούς να εκφράσει το παράπονό του για την διακοπή κοινωνίας που διέταξε ο Πατριάρχης Μόσχας.
Και τονίζει ότι ,”όταν, με τη βοήθεια του Θεού όλα τακτοποιήθηκαν και όλοι σεις αποκτήσατε πλέον τους ιερούς Ναούς σας ανοιχτούς, τους δικούς σας μόνιμους ιερείς, για να σας εξυπηρετούν και αγιάζουν με τα Ιερά Μυστήρια, ήρθε «ὡς κεραυνός ἐν αἰθρίᾳ» η γνωστή πρόσφατη απόφαση της Συνόδου του Μίνσκ: Οι Εκκλησίες στην Αττάλεια είναι σχισματικές, όπως και όλες οι άλλες Ορθόδοξες Εκκλησίες που υπάγονται στο Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως!”

Ο Μητροπολίτης στην επιστολή του αναφέρεται με λεπτομέριες σε όσα διαδραματίστηκαν ως σήμερα και αξίζει κανείς να την διαβάσει.
Διαβάστε την επιστολή του Σεβασμιωτάτου, που παραθέτουμε (αυτούσια) αλλά και την επιστολή που έστειλε ο αίδιμος Πατριάρχης Μόσχας Αλέξιος ο Β στον Οικουμενικό Πατριάρχη ζητώντας του την βοήθεια που σήμερα μπορεί να πει κανείς ότι λησμονείται με την διακοπή Κοινωνίας.

Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΠΙΣΙΔΙΑΣ ΣΤΟΥΣ ΡΩΣΟΥΣ ΤΗΣ ΑΤΤΑΛΕΙΑΣ ( παρακάτω την παραθέτουμε και αυτούσια)

Προς τον Ιερό Κλήρο και το χριστεπώνυμο πλήρωμα της Επαρχίας Πισιδίας, Ατταλείας & Αλάνιας
Αδελφοί, αδελφές και παιδιά μου εν Χριστώ αγαπητά,
Επί δέκα χρόνια ακούω τους πόνους σας, τα προβλήματά σας, τις αγωνίες σας και προσπαθώ να κάνω για σας, μαζί με τις προσευχές μου, ό,τι καλύτερο μπορώ. Σήμερα όμως, ο πνευματικός σας πατέρας αισθάνεται την ανάγκη να μοιραστεί μαζί σας τον δικό του πόνο και να ζητήσει τη δική σας προσευχή.
Θα ήθελα να γνωρίζετε ότι η αγάπη μου προς τους Ρώσσους και την εν Ρωσσία Ορθόδοξη Εκκλησία άρχισε να ενθρονίζεται στην καρδιά μου από τα φοιτητικά μου χρόνια, όταν ακούγαμε τους σκληρούς διωγμούς, που είχε εξαπολύσει ο Στάλιν κατά της Εκκλησίας, ιδιαίτερα κατά τα τελευταία χρόνια της ζωής του. Τα όσα μαθαίναμε τότε μας συνεκλόνιζαν. Γι αυτό, στο Οικοτροφείο που μέναμε, είχαμε αποφασίσει με τους συμφοιτητές και φίλους μας, κάθε μέρα στην κοινή πρωϊνή προσευχή μας, να απευθύνουμε ειδικές δεήσεις προς τον Θεόν, για τους διωκομένους χριστιανούς της Ρωσσίας.
Αργότερα ως Πρωτοσύγκελλος της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών, αισθάνθηκα ιδιαίτερη συγκίνηση με την επίσκεψη του αοιδίμου Πατριάρχη Μόσχας Ποιμένος, ο οποίος μάλιστα μου είχε χαρίσει έναν επιστήθιο σταυρό, τον οποίο τον φορώ και στις Θείες Λειτουργίες στην Αττάλεια και Αλάνια. Επίσης σταυρό και επισκοπικό Εγκόλπιο της Παναγίας μου χάρισε αργότερα και ο αοίδιμος Πατριάρχης Μόσχας Αλέξιος Β’. Τα κρατώ ως ιερά κειμήλια, και τα θεωρώ σαν μια παρότρυνση να συμπαραστέκομαι πνευματικά στους ορθοδόξους ρώσσους αδελφούς.
Έτσι προετοιμασμένη η ψυχή μου, σκίρτησε από χαρά όταν, από το 1992 και μετά, έβλεπα να έρχονται στην Εκκλησία μας στη Σεούλ όλο και περισσότεροι αδελφοί και αδελφές μας από τη Ρωσσία και τις άλλες χώρες της πρ. Σοβιετικής Ένωσης, μετά τη διάλυσή της. Με τους πρώτους εξ αυτών, αρχίσαμε το 1992 να τελούμε θ. Λειτουργίες στα σλαβωνικά, οργανώσαμε χορωδία, τυπώσαμε Ιερές Ακολουθίες και τη θ.Λειτουργία. Στην πρώτη του δέ, επίσκεψη στην Κορέα ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος θεμελίωσε στη Σεούλ τον Ι.Ναό του Αγ. Μαξίμου του Γραικού, ώστε να τελούνται ανελλιπώς οι Ιερές Ακολουθίες και Θείες Λειτουργίες στα σλαβωνικά, χάριν των σλαβοφώνων, των οποίων ο αριθμός όλο και μεγάλωνε. Για την αγιογράφηση του Ναού φέραμε αγιογράφο από τη Ρωσία και έκανε εικόνες με λαοφιλείς Αγίους της Ρωσσίας. Τοποθετήθηκε το Εικονοστάσι από την Αγία Πετρούπολη με εικόνες ρωσσικής τεχνοτροπίας, και όλα τα ιερά σκεύη που χρησιμοποιούνται είναι ρωσσικά. Έτσι οι Ρώσσοι αδελφοί μας μπαίνοντας στο Ναό αισθάνονται οικείο το περιβάλλον.
Όμως, πολύ πόνεσα, όταν παρ’ όλα όσα κάναμε για τους Ρώσσους αδελφούς μας, προ 20ετίας, ο Προτεστάντης Γραμματέας του Εθνικού Συμβουλίου Εκκλησιών Κορέας μου έφερε γράμμα του τότε προέδρου του τμήματος εξωτερικών υποθέσεων του Πατριαρχείου Μόσχας, που ζητούσε από τις Προτεσταντικές Εκκλησίες της Κορέας δωρεά 500.000 δολλαρίων USΑ για να κτιστεί ρωσσική Εκκλησία στη Σεούλ! Ο άνθρωπος ξαφνιάστηκε όταν τον πληροφόρησα ότι ήδη έχουμε ειδική Εκκλησία για τους Ρωσσόφωνους, η οποία εξυπηρετεί άνετα τους προσερχομένους Ρώσσους πιστούς. Αν ήξερε ο επισκέπτης μου και τους Ιερούς Κανόνες των Οικουμενικών Συνόδων, που απαγορεύουν με αυστηρές ποινές σε Επίσκοπον να κτίσει ναό στην Επαρχία άλλου Επισκόπου, ποιός ξέρει ποιά γνώμη θα σχημάτιζε για τον αποστολέα του ρωσσικού εγγράφου! Αλλά αυτή η ενέργεια για μένα ήταν το πρώτο κτύπημα που αισθάνθηκα στην καρδιά μου από ομόδοξο χέρι!
Δυστυχώς ακολούθησαν και άλλα, όπως χειροτονίες Κορεάτου υπό Ρώσσου Μητροπολίτου, άλλες ιεροπραξίες του στη Σεούλ, εν αγνοία του Μητροπολίτου Κορέας κλπ. Πόσον επίσης λυπήθηκα, όταν Ναός που έκτισα στο Σόλο της Ινδονησίας κατελήφθη από Ρώσσο Μητροπολίτη και από δεκαετίας και πλέον δεν μας επιτρέπει να λειτουργήσουμε στον ναό αυτόν της Αγίας Τριάδος. Αλλεπάλληλοι οι πόνοι!
Παρά ταύτα η αγάπη μου προς τους ρώσους δεν μειώθηκε.
Προ δεκαετίας, για λόγους υγείας, υπέβαλα την παραίτησή μου στον Οικουμενικό Πατριάρχη από τη θέση του Μητροπολίτου Κορέας, με σκοπό να αποσυρθώ στο Μοναστήρι μας έξω από τη Σεούλ. Η Αγία και Ιερά Σύνοδος δέχτηκε την παραίτησή μου και μου απένειμε τον τιμητικό τίτλο του Μητροπολίτη Πισιδίας-Ατταλείας- Σίδης. Η Μητρόπολη αυτή, για τους γνωστούς λόγους, από το 1922 έμενε χωρίς καθόλου χριστιανούς. Αυτό σήμαινε ότι δεν θα έχω να κάνω τίποτε στην ερημωμένη αυτή Μητρόπολη και θα μπορούσα να ησυχάσω τα τελευταία χρόνια της ζωής μου στο Μοναστήρι μου.
Όμως εκείνες τις ημέρες ο αοίδιμος Πατριάρχης Μόσχας Αλέξιος Β’, είχε στείλει στον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο γράμμα, με το οποίο τον πληροφορούσε ότι στην Αττάλεια είχαν εγκατασταθεί χιλιάδες ρώσοι ορθόδοξοι και τον παρακαλούσε να αναλάβει την ποιμαντική τους μέριμνα, καθώς βρίσκονται σε κανονικό έδαφος του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Όταν μου έδωσε ο Πατριάρχης και διάβασα το γράμμα αυτό, για μιά στιγμή είδα τα σχέδιά μου για ήσυχη ζωή να καταρρέουν. Όμως η βαθειά μου αγάπη για τους Ορθοδόξους Ρώσσους, που αναζητούσαν καλύτερη ζωή μετά από 70 χρόνια διωγμών και ταλαιπωριών, με έκανε να πώ το ναί στον Πατριάρχη και να αναλάβω, με την ευλογία Του, το έργο αυτό. Άρχισε, με τη χάρη του Θεού ο αγώνας για να εξασφαλίσουμε ιερούς ναούς, ιερείς και όλα όσα χρειάζονται, για την κάλυψη των λειτουργικών και πνευματικών αναγκών των εγκατεστημένων στον Νομό Αττάλειας Ορθοδόξων πιστών.
Γνωρίζετε, αγαπητά μου παιδιά, τις προσπάθειες και τις αγωνίες όλων μας τότε, να βρούμε ναό στην Αττάλεια, να τον αγοράσουμε και μάλιστα πανάκριβα, με το τεράστιο ποσόν των 500.000 Ευρώ και ας ήταν ερειπωμένος. Στη συνέχεια να τον
αναστηλώσουμε, διακοσμήσουμε, εξοπλίσουμε, ώστε τον Σεπτέμβριο του 2011 να
είναι έτοιμος για τα Θυρανοίξια. Όπως όλοι ξέρετε παρόμοιος αγώνας έγινε, για να έχετε και στην Αλάνια τόπο λατρείας. Σε 1.556.406 Ευρώ ανέρχεται, κατά τους επισήμους οικονομικούς απολογισμούς της δεκαετίας αυτής, το συνολικό ποσό που χρειάστηκε να συγκεντρώσουμε, για να καλύψουμε τις πάρα πάνω και πολλές άλλες ανάγκες. Αν δε, σκεφθείτε ότι αυτά τα έργα έγιναν στην περίοδο της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, που όλοι ζούμε, καταλαβαίνετε τις μεγάλες δυσκολίες που αντιμετωπίσαμε για την εξασφάλιση του ποσού αυτού. Πόσοι Έλληνες από το υστέρημά τους έδιναν ό, τι είχαν για να βοηθήσουν τους ρώσσους αδελφούς, που έμεναν τόσα χρόνια αλειτούργητοι, να αποκτήσουν ναούς, για να μπορούν να εκκλησιάζονται και να κοινωνούν.
Και νά, ο άλλος μεγάλος πόνος! Όταν, με τη βοήθεια του Θεού όλα τακτοποιήθηκαν και όλοι σεις αποκτήσατε πλέον τους ιερούς Ναούς σας ανοιχτούς, τους δικούς σας μόνιμους ιερείς, για να σας εξυπηρετούν και αγιάζουν με τα Ιερά Μυστήρια, ήρθε «ὡς κεραυνός ἐν αἰθρίᾳ» η γνωστή πρόσφατη απόφαση της Συνόδου του Μίνσκ: Οι Εκκλησίες στην Αττάλεια είναι σχισματικές, όπως και όλες οι άλλες Ορθόδοξες Εκκλησίες που υπάγονται στο Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως!
Αλλά κατά την απόφαση της Ρωσσικής Συνόδου και ο Επίσκοπος και οι Ιερείς, που αναλάβαμε την διαποίμανσή σας στην Αττάλεια και Αλάγια, μετά από την
παράκληση του Πατριάρχου Μόσχας αοιδίμου Αλεξίου Β’, είμαστε σχισματικοί! Καταλαβαίνετε τον αβάσταχτο πόνο που μου προκάλεσε αυτή η πολεμική ομοδόξων Ιεραρχών του αγαπητού μου Πατριαρχείου Μόσχας. Πόνο πρόσθετο, γιατί η κατάσταση αυτή προξενεί σε μερικούς από σας ταραχή και αναστάτωση με θλιβερές συνέπειες. Δυό πρόσφατα παραδείγματα.
-Είχε κανονίσει μία μητέρα στην Αλάνια, με την συγκατάθεση του αλλοδόξου συζύγου της, να βαπτίσει το παιδί της στην Εκκλησία μας. Ακούει την απόφαση του Μινσκ, ρωτάει γνωστό της ιερέα στη Ρωσσία, κι εκείνος της απαγορεύει να κάνει τη βάπτιση στην «σχισματική» κατ’ αυτόν Ορθόδοξη Εκκλησία στην Αλάνια. Κατόπιν αυτού η μητέρα πήρε την απόφαση να αφήσει το παιδί της αβάπτιστο.
-Άλλη περίπτωση. Πεθαίνει μία ρωσσίδα. Οι συγγενείς της ερωτούν ιερέα στη Ρωσσία τι να κάνουν. Εκείνος τους απαγορεύει να καλέσουν τον Ορθόδοξο Ιερέα της Αττάλειας να κάνει την Νεκρώσιμη Ακολουθία. Αποτέλεσμα· πήγαν και την έθαψαν ως αβάπτιστη!
Άραγε έχουν αναλογισθεί οι Ιεράρχες, που έχουν επωμισθεί την ευθύνη της σωτηρίας ψυχών «ὑπέρ ὧν Χριστός ἀπέθανεν» τις θλιβερές συνέπειες που θα είχε η απόφαση που έλαβαν και την αναστάτωση που θα προκαλούσαν στον Ορθόδοξο κόσμο!
Γι’ αυτό, παιδιά μου, ο πόνος μου κορυφώνεται και για την ψυχική ζημιά που προκάλεσαν στον εαυτό τους τα Μέλη της Ρωσσικής Συνόδου του Μίνσκ. Αν δεν συναισθανθούν το ολίσθημά τους θα είναι υπόλογοι ενώπιον του Δικαίου Κριτού: για τη ψυχική ζημιά που προξενούν στους ανά τον κόσμο ορθοδόξους πιστούς, τους οποίους ως φαίνεται καθόλου δεν υπολόγισαν· για το διασυρμό της Ορθοδόξου Εκκλησίας στα μάτια μη χριστιανών και ετεροδόξων· για το σχίσμα που προξενούν στη Μία Αγία Καθολική και Αποστολική Εκκλησία· για την αγνωμοσύνη και
εχθρότητα στη Μαρτυρική Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως, το καταξιωμένον από αιώνων Οικουμενικόν Πατριαρχείο, από το οποίο το ρωσσικό Έθνος έλαβε το Φώς του Ευαγγελίου και αναγεννήθηκε.
Αυτό άλλωστε το ανεγνώριζε και ο Μακαριώτατος Πατριάρχης Μόσχας κ. Κύριλλος όταν την 4η Ιουλίου 2009, προσφωνώντας τον Παναγιώτατο Οικουμενικό Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίο, έλεγε: «Δεν πρέπει να λησμονούμε ότι την Εκκλησία της Ρωσσίας συνδέουν ιδιαίτερες σχέσεις με τον πρώτο κατά την τάξη των Διπτύχων Πατριαρχικό Θρόνο Κωνσταντινουπόλεως. Από αυτόν λάβαμε το φώτισμα του φωτός της πίστεως και τις αρχές της λόγιας σοφίας, την ναοδομία και την αγιογραφία, τη λειτουργία και όλη την ποκιλία της εκκλησιαστικής διαρθρώσεως». Είθε να φωτίσει και ενισχύσει ο Θεός τον Μακαριώτατο Πατριάρχη Μόσχας κ. Κύριλλο να τηρήσει τώρα τα όσα έγραφε την 9ην Φεβρουαρίου 2009 προς τον Οικουμενικόν Πατριάρχη: «Παναγιώτατε… θά καταβάλλομεν ὅλες τίς προσπάθειες, γιά νά ἀναδεικνύεται ἐν ὁμονοίᾳ καί ἑνώσει τό κάλλος καί ἡ δόξα τῆς Ὀρθοδοξίας».
Γι’ αυτό αδελφοί, αδελφές και παιδιά μου αγαπητά, σας παρακαλώ όλοι μαζί να συγκροτήσουμε ένα στρατόπεδο προσευχής. Όχι μόνον στις κοινές μας λατρευτικές Συνάξεις στους ιερούς Ναούς μας, αλλά καθημερινά καθένας μας να προσεύχεται θερμά, για το μεγάλο αυτό πρόβλημα που συγκλονίζει σήμερα την Ορθόδοξη Εκκλησία. Να απευθυνόμαστε με πίστη προς την Κεφαλή της Εκκλησίας, τον
Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν, ο Οποίος πρό της σταυρώσεώς Του παρακαλούσε τον Πατέρα Του να διασφαλίσει την ενότητα όλων όσων θα πίστευαν εις Αυτόν «ἵνα ὦσιν ἕν, καθώς ἡμεῖς». Και να Τον παρακαλούμε θερμά να παύσει τα σχίσματα των Εκκλησιών. Να φέρει την ειρήνη και την ενότητα σε ολόκληρη την Ορθόδοξη Εκκλησία. Ώστε αυτό που οι άγιοι Άγγελοι έψαλλαν την Νύκτα των Χριστουγέννων να γίνει πραγματικότης: «Ἐπί γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία»!
Με θερμές πατρικές εὐχές
† Ο Πισιδίας Σωτήριος

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΜΗΤΡΟΠ.ΠΙΣΙΔΙΑΣ ΓΙΑ ΕΙΣΠΗΔΗΣΗ ΡΩΣ.ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ

Διαβάστε επίσης την επιστολή του Αοιδίμου  Πατριάρχου Μόσχας Αλεξίου στον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο

Επιστολή Αοιδίμου Πατριάρχου Μόσχας

Πηγή: orthodoxianewsagency.gr

Καταλαλιά είναι να μιλάς για τον αδελφό σου, όταν αυτός λείπει, με σκοπό να τον διαβάλεις, έστω κι αν είναι αληθινά αυτά που λέγονται.

Άγιος Βασίλειος ο Μέγας

Η Αμερικανική Διαστημική Υπηρεσία (NASA) έδωσε στη δημοσιότητα την πρώτη φωτογραφία «selfie» που τράβηξε στον ‘Αρη η διαστημοσυσκευή InSight.

Στη «selfie» φαίνονται καθαρά τα ξεδιπλωμένα ηλιακά πάνελ και τα επιστημονικά όργανα του InSight.

Oπως αναφέρει το ΑΠΕ-ΜΠΕ η φωτογραφία αποτελεί σύνθεση από 11 εικόνες, τις οποίες τράβηξε η κάμερα πάνω στο ρομποτικό βραχίονα του InSight. Κάτι ανάλογο συμβαίνει με τις εικόνες που τραβά το ρόβερ Curiosity της NASA και οι οποίες αργότερα δημιουργούν ένα σύνθετο «μωσαϊκό».

Τις επόμενες εβδομάδες οι επιστήμονες και μηχανικοί που είναι υπεύθυνοι της αποστολής, θα δώσουν εντολή στο ρομποτικό βραχίονα να τοποθετήσει το σεισμογράφο προσεκτικά στην επιφάνεια του πλανήτη, καθώς και το όργανο που θα μελετήσει το υπέδαφός του, ανοίγοντας μια τρύπα βάθους έως πέντε μέτρων.

https://mars.nasa.gov/insight/multimedia/raw-images/

InSight, φωτογραφία: NASA

Η NASA έχει σκοπίμως επιλέξει για την προσεδάφιση του InSight την αχανή πεδιάδα Elysium Planitia, που έχει ελάχιστους βράχους.

Πηγή: iefimerida.gr

Μια νέα έκθεση από τους ερευνητές ασφάλειας της ESET παρουσίασε ένα νέο trojan που επηρεάζει τους χρήστες Android και όσους έχουν εγκατεστημένη την εφαρμογή PayPal. Το trojan αρχικά ανιχνεύτηκε από την ESET τον Νοέμβριο του 2018, καθώς συνδυάζει τις δυνατότητες ενός απομακρυσμένα ελεγχόμενου τραπεζικού Trojan με την κακή χρήση των υπηρεσιών προσβασιμότητας Android, για να στοχεύσει τους χρήστες της επίσημης εφαρμογής PayPal.

Μόλις εγκατασταθεί, η κακόβουλη εφαρμογή τερματίζεται χωρίς να δείχνει ότι λειτουργεί και κρύβει το εικονίδιο της. Η πρώτη λειτουργία του κακόβουλου λογισμικού είναι η κλοπή χρημάτων από τα θύματά του – τους κατόχους λογαριασμών PayPal. Ωστόσο, απαιτεί την ενεργοποίηση μιας κακόβουλης υπηρεσίας προσβασιμότητας. Το αίτημα αυτό παρουσιάζεται στο χρήστη ως υπηρεσία με όνομα  «Enable Statistics», χωρίς περιγραφή από κάτω που δεν προϊδεάζει για την επικινδυνότητα του.

*Σημείωση: Δεν το έχουμε δει στα ελληνικά, αλλά αν το έχουν προβλέψει προφανώς θα γράφει «Ενεργοποίηση στατιστικών».

Εάν η επίσημη εφαρμογή PayPal είναι εγκατεστημένη στη προσβεβλημένη συσκευή, το κακόβουλο πρόγραμμα ειδοποιεί τον χρήστη να την εκκινήσει. Μόλις ο χρήστης ανοίξει την εφαρμογή PayPal και συνδεθεί, η κακόβουλη υπηρεσία καθίσταται ενεργή και μιμείται τα κλικ του χρήστη για να στείλει χρήματα στη διεύθυνση PayPal του εισβολέα. Η όλη διαδικασία διαρκεί περίπου 5 δευτερόλεπτα, και για έναν ανυποψίαστο χρήστη, δεν υπάρχει αρκετός χρόνος για να παρέμβει έγκαιρα.

Σημειώστε οτι το κακόβουλο λογισμικό δεν βασίζεται στην κλοπή των διαπιστευτηρίων σύνδεσης (username και κωδικός πρόσβασης) του PayPal, αντίθετα περιμένει τους χρήστες να συνδεθούν στην επίσημη εφαρμογή PayPal,παρακάμπτοντας ταυτόχρονα τον έλεγχο ταυτότητας δύο παραγόντων του PayPal (2FA). Οι επιτιθέμενοι αποτυγχάνουν μόνο εάν ο χρήστης έχει ανεπαρκές υπόλοιπο στο PayPal και δεν έχει συνδέσει με το λογαριασμό του την κάποια κάρτα πληρωμών. Η κακόβουλη υπηρεσία ενεργοποιείται κάθε φορά που ανοίγει η εφαρμογή PayPal, που σημαίνει ότι η επίθεση μπορεί να πραγματοποιηθεί πολλές φορές.

Η δεύτερη λειτουργία του κακόβουλου λογισμικού αξιοποιεί τις οθόνες «ηλεκτρονικού ψαρέματος» (phising) που εμφανίζονται κρυφά σε συγκεκριμένες, νόμιμες εφαρμογές. Από προεπιλογή, οι κακόβουλες εφαρμογές προβάλλουν οθόνες επικάλυψης βασισμένες σε HTML για πέντε εφαρμογές (Google Play, WhatsApp, Skype, Viber και Gmail), αλλά αυτή η αρχική λίστα μπορεί και ενημερώνεται δυναμικά ανά πάσα στιγμή. Σε αντίθεση με τις επικαλύψεις (overlays) που χρησιμοποιούνται από malware κλοπής τραπεζικών λογαριασμών σε Android, αυτές εμφανίζονται στην οθόνη κλειδώματος προσκηνίου.

Αυτό εμποδίζει τα θύματα να σβήσουν το κουμπί αγγίζοντας το «Back» ή το κουμπί «Home». Ο κώδικας του malware περιέχει εκφράσεις που υποστηρίζουν ότι το τηλέφωνο του θύματος έχει κλειδωθεί και μπορεί να ξεκλειδωθεί στέλνοντας ένα μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου σε μια συγκεκριμένη διεύθυνση. Επιπλέον, το κακόβουλο λογισμικό μπορεί επίσης να παρακολουθεί και να στέλνει μηνύματα SMS, να διαγράφει SMS, να αλλάξει την προεπιλεγμένη εφαρμογή SMS, να αποκτήσει λίστα επαφών, να πραγματοποιήσει και να προωθήσει κλήσεις, να αποκτήσει τη λίστα με τις εγκατεστημένες εφαρμογές, να εγκαταστήσει εφαρμογές, να εκτελέσει συγκεκριμένες εφαρμογές.

Είναι ενδιαφέρον ότι αυτά τα Trojans χρησιμοποιούν επίσης την Προσβασιμότητα Android για να αποτρέψουν τις προσπάθειες κατάργησης εγκατάστασης (Uninstall) της κακόβουλης εφαρμογής.

Πηγή: gr.gizchina.com

The parable of the Great Banquet, which we heard today in the Holy Gospel, was told by Jesus at the house of a Pharisee lord during a dinner in which he had been invited with others. He took the opportunity to teach this parable from the words of one of those who ate with Him: “Blessed is he who shall eat bread in the kingdom of God” (Luke 14:15).

The Lord compares the Kingdom of Heaven to a great feast or banquet in which everyone wants to take part. Here they can enjoy the goods that the affectionate Father God has prepared. So he sends his servant to call the most distinguished and important people. But each refused to attend and made excuses. The first said to him: “I have bought a piece of ground, and I must go see it.” A silly excuse! He didn’t look at the land before he bought it? The second one said: I bought five yoke of oxen, and I am going to test them.” Could this not have been done later? And the third said: “I have married a wife and therefore cannot come.” He was called on a joyous occasion, and he had a chance to bring his wife with him!
All of them have a common feature: They did not appreciate the honor that was offered to them by the host, who had prepared such a great feast.

This is just what happened to the Lord when he called the Israelites. Here was the Son of God, who came as a man to the earth and invited them to believe in Him and to enter into His heavenly Kingdom! They were the first, but they said no. It is the same with different people whom God calls to enjoy the blessings He offers through His holy Church. For various reasons, they refuse.

In addition to His Kingdom in Heaven, the Lord invites Christians to another great Supper that is prepared here on earth. It is the Last Supper, the first time Jesus spoke to His disciples that Great Thursday night, shortly before being arrested and led to Calvary. This Lasting Supper continues to be offered today, as it has over the centuries, so that all Christians for all time can participate in it. We understand: It is the Holy Mystery of the Divine Eucharist, which takes place during the Divine Liturgy every Sunday and feast day.

At this meal, the Lord proclaims Himself as food to all His believers: “take, eat; this is My body.” And “Drink from it, all of you. For this is My blood…for the remission of sins” (Matt. 26:26-28). With this divine nourishment, the soul and body are cleansed from all sins. The Holy Gifts unite Christians with Christ and their participation in the heavenly Kingdom is ensured. This is exactly what is emphasized in the prayer of the Divine Liturgy (reading before the Lord’s Prayer): “Lord,….make us worthy to partake of Your heavenly and awesome Mysteries from this holy and spiritual Table with a clear conscience; for the remission of sins, forgiveness of transgressions, communion of the Holy Spirit, inheritance of the Kingdom of Heaven….”

There is no greater reality in human life than our participation in the Mystery of the Divine Eucharist, and no greater blessing and joy than when we live with Holy Communion. That is why the believer, who understands the benefit they receive with their union with Christ, leaves every other work behind on Sunday, and rushes to go to Church. It is here that they meet the Lord Jesus Christ, who is waiting to unite with them and offer His great blessings.

United with Christ here on earth, we will be worthy to hear in His Second Coming: “Come, you blessed of My Father, inherit the kingdom prepared for you from the foundation of the world” (Matthew 25:34). Amen.

Among the greatest blasphemies ever constructed by humankind was that of Nazi Germany. Not satisfied with their political dominance, they also sought a religious dominance as well. The notion of an “Aryan Christ” was perhaps the depths of their theological blasphemies mirrored in their dehumanization and murder of the Jews. At many points in the past two millennia, the relationship between Christians and Jews has hit low points – with the Jews almost universally at the short end of the stick. But to seek to create a Christ who Himself was not a Jew is (for a Christian) the worst of insults.

The second Sunday before the Nativity, in Orthodox Tradition, is set aside as the Sunday of the Holy Forefathers in which the Church remembers all those who are of the ancestry of Christ.

These are the ancestors of Christ according to the flesh, who lived before the Law and under the Law, especially the Patriarch Abraham, to whom God said, “In thy seed shall all of the nations of the earth be blessed” (Gen. 12:3, 22:18).

The Saints Forefathers

In this modern century it also stands as a stark reminder that Christ was a Jew and as He said, “Salvation is of the Jews” (John 4:22). There is a tendency (seen at is worst in Germany of the 1930’s and 40’s) to divorce Christ from His history, to treat Him as though He simply appeared on earth, full-grown. This same tendency diminishes the role of His mother in the events of our salvation, contrary to the witness of Scripture.

For most of the Christian Church divorced from the fullness of Orthodox Tradition, the saints are only those of the New Testament, the Old Testament having been relegated to a questionable status (not questionable as Scripture, per se, but often divorced from its proper role in the story of salvation). Many Christians, on the popular level, distance themselves from the Old Testament saying, “I believe in the God of the New Testament.” This last statement is, though unknown to many, a heresy (Marcionism).

The Saints Forefathers

The theological maxim: the law of praying is the law of believing, is again manifested in its proper manner in Orthodox worship. There, the ancestors of Christ are remembered in a singular way, understanding that the plan of our salvation stretches through the whole of human history (indeed it is prophesied in Genesis). Added to this is the Orthodox custom of celebrating Old Testament saints, many with their own singular feast day (Churches are named for them as well). Unless the Church actually incorporates the whole life of the people of God into its own worship life, its people will begin to think that those prior to the New Testament have some lesser value – occasionally to a disastrous conclusion.

It is true that for Christians, the New Testament is the means for reading the Old (a neglected practice by those who practice a number of the so-called historical approaches). We must learn to see in the Old the shadow of the New and in so doing, not to despise the shadow because it was yet looking for its fulfillment. To despise the shadow is to despise the image is to despise the very reality itself.

Related to a theme I have touched on several times lately – to preach the fullness of the Gospel of Christ – the Christian story must not be truncated in any manner. Thus to remember the ancestors of Christ is to remember that the Gospel of Christ, the salvation accomplished on the Cross, is a Divine work, taken up by generations who preserved the Torah, who observed the Law, who suffered under Egyptian, Philistine, Babylonian, Persian, Alexandrian and numerous other oppressors as well as struggling against their own temptations (no less than we must ourselves). There is a great line of faithfulness that runs throughout those generations, despite any lapses, that finds its culmination for Christians in the Theotokos, the one whom all generations will call blessed. She recapitulates the whole of human history that had gone before, and unlike the primordial ancestor Eve, she responds to the initiative of God with, “Behold the handmaiden of the Lord, be it done unto me according to Thy word.” And thus the Word became flesh and dwelt among us, full of grace and truth. But let us tell the whole story that the fullness of the mercy of God might be remembered and the full company of His faithful children recalled. May they be blessed forever.

Stichera on Lord I Call for the Sunday of the Holy Ancestors, Tone 8:
Today, as we celebrate the memorial of the Forefathers, let us the faithful raise a hymn to Christ the Redeemer, the Lord who magnifies them among all the nations, and faithfully performs extraordinary wonders, as he is mighty and powerful; and he showed forth from them a rod of power for us, pure Mary the Child of God who alone knew no man, from whom the flower, Christ, came forth, blossoming life for all and pleasure without cost and eternal life.

Source: http://blogs.ancientfaith.com/glory2godforallthings/

Η αγία Θεοφανώ η βασίλισσα. Μηνολόγιον Βασιλείου Β΄, φ. 249.

Σήμερα η Εκκλησία μας τιμά την μνήμη της Αγίας και θαυματουργής Θεοφανούς. Ήταν σύζυγος του βασιλιά Λέοντα του επονομαζόμενου σοφού. Η Θεοφανώ, καταγόταν από επιφανή οικογένεια της Ανατολής, και κατοικούσε στην Κωνσταντινούπολη. Αναδείχθηκε βασίλισσα και παρ’ όλο τα μεγαλεία και τον πλούτο που την πλαισίωνε, διατήρησε τη ταπεινοφροσύνη και την μετριοφροσύνη που την χαρακτήριζε πριν. Προτιμούσε να είναι απλά ντυμένη και να βρίσκεται δίπλα στους ανθρώπους που την χρειαζόντουσαν. Γι’ αυτό ντυνόταν απλά για να μην αναγνωρίζεται και με την συνοδεία δύο έμπιστων υπηρετριών της, γύρναγε στα σπίτια των φτωχών και κατατρεγμένων και πρόσφερε την βοήθειά της. Ήταν τόση η πίστη της, που αξιώθηκε να θαυματουργήσει. Όταν εγκατέλειπε η ιατρική επιστήμη κάποιον ασθενή διότι δεν μπορούσε να τον θεραπεύσει, του επανέφερε την υγεία του η Αγία με την δύναμη της ψυχής της. Παρ’ όλο τις πίκρες που δέχθηκε στη ζωή της η Αγία Θεοφανώ υμνούσε τον Κύριο με μία άσβεστη φλόγα. Αναπαύθηκε εν ειρήνη και το άγιο λείψανό της βρίσκεται στο πατριαρχείο Κων/πόλεως.

Κείμενο: http://www.synaxari.com/

Εικόνα: «Νέος Συναξαριστής της Ορθοδόξου Εκκλησίας», υπό ιερομονάχου Μακαρίου Σιμωνοπετρίτου, εκδ. Ίνδικτος (τόμος τέταρτος – Δεκέμβριος).

Εορτάζει στις 16 Δεκεμβρίου εκάστου έτους.

Εγγύς Βασιλίς Θεοφανὼ Κυρίου,
ταις αρεταίς έστηκεν εστιλβωμένη.

Βιογραφία
Η Αγία Θεοφανώ ήταν μια ευσεβέστατη και ενάρετη βασίλισσα, που εξυμνήθηκε πολύ από τους χρονογράφους της εποχής εκείνης, για την ευαγγελική της ζωή, τις ελεημοσύνες της και την άκρα ευσέβειά της.

Ήταν κόρη του Κωνσταντίνου του Μαρτινακίου, του Ιλλουστρίου και της Άννας. Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη και ανατράφηκε με επιμέλεια.

Σε κατάλληλη ηλικία, ο βασιλιάς Βασίλειος ο Μακεδόνας την έδωσε για σύζυγο στον γιό του Λέοντα τον Σοφό (886 – 912 μ.Χ.), με τον οποίο για 12 χρόνια ζούσε με αφοσίωση συζυγική και αναγνωρίστηκε αμέσως από τους συγχρόνους της σαν αγία και θαυματουργή για τα πολλά έργα αγάπης που έκανε.

Παρ’ όλο τα μεγαλεία και τον πλούτο που την πλαισίωνε, διατήρησε τη ταπεινοφροσύνη και την μετριοφροσύνη που την χαρακτήριζε πριν. Προτιμούσε να είναι απλά ντυμένη και να βρίσκεται δίπλα στους ανθρώπους που την χρειαζόντουσαν. Γι’ αυτό ντυνόταν απλά για να μην αναγνωρίζεται και με την συνοδεία δύο έμπιστων υπηρετριών της, γύρναγε στα σπίτια των φτωχών και κατατρεγμένων και πρόσφερε την βοήθειά της. Ήταν τόση η πίστη της, που αξιώθηκε να θαυματουργήσει. Όταν εγκατέλειπε η ιατρική επιστήμη κάποιον ασθενή διότι δεν μπορούσε να τον θεραπεύσει, του επανέφερε την υγεία του η Αγία με την δύναμη της ψυχής της. Παρ’ όλο τις πίκρες που δέχθηκε στη ζωή της η Αγία Θεοφανώ υμνούσε τον Κύριο με μία άσβεστη φλόγα.

Όταν πέθανε, ο σύζυγός της, έκτισε ωραιότατο ναό, κοντά στον ναό των Αγίων Αποστόλων, όπου εναποτέθηκε το τίμιο λείψανό της. Αυτό μετακόμισε ο Πατριάρχης Γεννάδιος ο Σχολάριος, στο ναό των Αγίων Αποστόλων και από ‘κεί αργότερα μεταφέρθηκε στο Πατριαρχείο, όπου μέχρι σήμερα σώζεται.

Ἀπολυτίκιον (Κατέβασμα)
Ἦχος δ’. Ὁ ὑψωθεῖς ἐν τῷ Σταυρῷ.
Προελομένη τὰ οὐράνια πόθω, Θεοφανῶ τὴν βιοτὴν διεξῆλθες, ἀγγελικῶς ἐν γῇ περιπολεύουσα• ὅθεν κατηξίωσαι, οὐρανίων χαρίτων, σὺν Ἀγγέλων τόξεσι, καὶ Ἁγίων χορείαις, παριστάμενη τῷ Παμβασιλεῖ ὂν ἐκδυσώπει, εὐρεὶν ἠμᾶς ἔλεος.

Κοντάκιον
Ήχος δ’. Επεφάνη σήμερον.
Εορτήν σου σήμερον, την λαμπροτάτην, εκτελούντες κράζομεν, Θεοφανώ, πανευσεβώς, τους σε υμνούντας διάσωσον, από παντοίων κινδύνων τους δούλους σου.

Ὁ Οἶκος
Ο των απάντων Πλαστουργός, και βασιλεύς των όλων, το της ψυχής ειλικρινές, της σης ω πανοσία, προγνούς πανσόφως, των φθαρτών, υψώσε σε, λαμπρύνας σε των αρετών ακτίσιν, ώσπερ δέον νυν εν ουρανοίς αυτώ συμβασιλεύουσαν, υμνούμεν σε κράζοντες μετά πόθου, διάσωσον από παντοίων κινδύνων τους δούλους σου.

Ιερά Λείψανα: Το Ιερό Λείψανο της Αγίας βρίσκεται αδιάφθορο στον Πατριαρχικό Ναό του Αγίου Γεωργίου, Φαναρίου Κωνσταντινουπόλεως.
Μέρος της Κάρας της Αγίας βρίσκεται στη Μονή Διονυσίου Αγίου Όρους.

Οπτικοακουστικό Υλικό

Ακούστε το απολυτίκιο!

Αγιογραφίες / Φωτογραφίες

Αγία Θεοφανώ

Αγία Θεοφανώ

Αγία Θεοφανώ

Πηγή:  saint.gr

ΟΜΙΛΙΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΙΑ’ ΛΟΥΚΑ (Λουκ. 14,16-24. Ματθ. 22,14)

Την παραβολή του Μεγάλου Δείπνου, που ακούσαμε σήμερα από το Ιερό Ευαγγέλιο την είπε ο Ιησούς στο σπίτι κάποιου Φαρισαίου άρχοντα, την ώρα του δείπνου, στο οποίο είχε προσκληθεί με άλλους. Αφορμή έλαβε από τα λόγια κάποιου από εκείνους που έτρωγαν μαζί Του: «Μακάριος όποιος θα πάρει μέρος στο τραπέζι της βασιλείας του Θεού» (Λουκ. 14, 15).

Ο Κύριος παρομοιάζει την Βασιλεία των ουρανών με ένα μεγάλο δείπνο, στο οποίο θέλει να λάβουν μέρος όλοι. Όλοι να απολαύσουν τα αγαθά, που έχει ετοιμάσει ο στοργικός Θεός Πατέρας. Στέλνει λοιπόν τους απεσταλμένους Του να καλέσουν τους πιο εκλεκτούς συνδαιτημόνες. Αλλά εκείνοι, ο ένας μετά τον άλλον, προβάλλοντας κάποια δικαιολογία αρνήθηκαν να πάνε στο δείπνο. Ο ένας είπε ότι αγόρασε χωράφι και θέλει να πάει να το δει. Ανόητη δικαιολογία! Προτού το αγοράσει δεν το είχε δει; Ο δεύτερος είπε ότι αγόρασε βόδια και θέλει να πάει να δοκιμάσει την αντοχή τους. Μήπως αυτό δεν θα μπορούσε να το κάνει και αργότερα; Και ο τρίτος είπε: είμαι νιόπαντρος και δεν μπορώ να έρθω. Σε χαρούμενο γεγονός τον καλούσαν! Ευκαιρία να έπαιρνε και την γυναίκα του μαζί!

Όλοι αυτοί είχαν ένα κοινό χαρακτηριστικό. Δεν είχαν εκτιμήσει την τιμή που τους έκανε ο οικοδεσπότης, ο οποίος είχε ετοιμάσει το πλούσιο δείπνο.

Αυτό συνέβη με τους Άρχοντες των Ισραηλιτών που εκλήθησαν πρώτοι από τον Υιόν του Θεού, που ήρθε ως άνθρωπος στη γη και τους κάλεσε να πιστέψουν σε Αυτόν και να εισέλθουν στην ουράνια Βασιλεία Του! Όμως εκείνοι αρνήθηκαν. Το ίδιο συμβαίνει και με διαφόρους ανθρώπους τους οποίους ο Θεός τους καλεί να απολαύσουν τις ευλογίες, που προσφέρει δια της αγίας Εκκλησίας Του και για ποικίλους λόγους αυτοί αρνούνται.

Εκτός όμως από την Βασιλεία Του στον Ουρανό, ο Κύριος προσκαλεί τους χριστιανούς και σε ένα άλλο μεγάλο Δείπνο που ετοιμάζει εδώ στη γή. Είναι ο Μυστικός Δείπνος, που πρώτη φορά ο Ιησούς παρέθεσε στους Μαθητές Του το βράδυ εκείνο της Μεγάλης Πέμπτης, λίγο πριν συλληφθεί και οδηγηθεί στον Γολγοθά. Ο Μυστικός εκείνος Δείπνος συνεχίζεται να προσφέρεται κι σήμερα και στους αιώνες, για να μπορούν οι χριστιανοί όλων των αιώνων να συμμετέχουν σε αυτόν. Καταλαβαίνουμε· Είναι το Μυστήριο της θείας Ευχαριστίας, που τελείται πάνω στην Αγία Τράπεζα κάθε Κυριακή και εορτή, κατά τη θεία Λειτουργία.

Στο Δείπνο αυτό προφέρει ο Κύριος ως τροφή τον Ίδιο τον εαυτόν Του: «Λάβετε, φάγετε· τούτό μού εστι το Σώμα…» και «Πίετε εξ αυτού πάντες· τούτο εστι το Αίμα μου…εις άφεσιν αμαρτιών» (Ματθ. 26,26-28). Με αυτή τη θεία τροφή ζωογονείται η ψυχή και το σώμα. Καθαρίζεται από κάθε αμαρτία.Ενώνεται ο πιστός με τον Χριστό και εξασφαλίζεται η συμμετοχή του ανθρώπου στην ουράνια Βασιλεία. Αυτό ακριβώς τονίζεται στις Ευχές της θείας Λειτουργίας: «Δέσποτα φιλάνθρωπε… Σε ικετεύομεν, καταξίωσον ημάς μεταλαβείν των επουρανίων Σου Μυστηρίων ταύτης της ιεράς και πνευματικής Τραπέζης, μετά καθαρού συνειδότος, εις άφεσιν αμαρτιών… εις Πνεύματος Αγίου κοινωνίαν, εις βασιλείας ουρανών κληρονομίαν…»(Ευχή προ Κυριακής Προσευχής).

Δεν υπάρχει στη ζωή του ανθρώπου σπουδαιότερο γεγονός από τη συμμετοχή μας στο Μυστήριο της Θεία Ευχαριστίας και μεγαλύτερη ευλογία και χαρά από αυτή που ζούμε με τη θεία Κοινωνία. Γι αυτό ο πιστός, που κατανοεί την ωφέλεια που παίρνει με την ένωση του με τον Χριστό, αφήνει την Κυριακή κάθε άλλη εργασία και σπεύδει στο Ναό να συναντήσει τον Χριστό, που τον περιμένει για να ενωθεί μαζί Του και να του χαρίσει πλούσιες τις ευλογίες Του.

Ενωμένοι με τον Χριστό εδώ στη γή, θα αξιωθούμε να ακούσουμε κατά την Δευτέρα παρουσία Του: » Δεύτε οι ευλογημένοι του Πατρός μου, κληρονομήσατε την ητοιμασμένην υμίν βασιλείαν από καταβολής κόσμου» ( Ματθ. 25,34). Αμήν.

«Άνθρωπός τις εποίησε δείπνον μέγα»

Στην παραβολή αυτή που ακούσαμε σήμερα, ο Θεός παρουσιάζεται με τη μορφή ενός ανθρώπου που έχει ετοιμάσει ένα δείπνο για πολλλούς προσκεκλημένους. Ο ευαγγελιστής Ματθαίος μας συμπληρώνει πως ο γάμος του παιδιού του προκάλεσε το δείπνο αυτό. Ενώ είχε καλέσει πολλούς, οι προσκεκλημένοι αρνήθηκαν την πρόσκληση φέρνοντας διάφορες δικαιολογίες. Π.χ. Αγόρασαν κτήματα, ζώα η νυμφεύθηκαν κ. α. Τότε ο οικοδεσπότης έφερε στο τραπέζι του όχι τους επώνυμους προσκεκλημένους, αλλά τον απλό λαό που ήταν στις πλατείες και στα σοκάκια της πόλεως, τους χωλούς, τους αναπήρους, τυφλούς και πτωχούς, μέχρις ότου γέμισε το σπίτι του. Μάλιστα είπε: «Ουδείς των ανδρών εκείνων των κεκλημένων γεύσεταί μου του δείπνου» (Λουκ. 14,24).

Τα χαρακτηριστικά του δείπνου

Με τη λέξη «δείπνος» εννοούνται πολλά. Ο άγιος Θεοφύλακτος γράφει πως ο Κύριος ονόμαζε το δείπνο μέγα, «επειδή και μέγα το της σωτηρίας ημών μυστήριον», δηλ. είναι μεγάλο το μυστήριο της σωτηρίας μας. Το τραπέζι που έστρωσε ο οικοδεσπότης Κύριος συμβολίζει τη σωτηρία των ανθρώπων. Μία άλλη ερμηνεία είναι πως ο Κύριος έκανε ένα μεγάλο δείπνο, δηλ. μία οικουμενική πανήγυρη. Η έλευση του Χριστού, η θυσία Του και το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας είναι η οικουμενική πανήγυρη, γράφει ένας Άγιος «…δέδωκεν ημίν την εαυτού σάρκα φαγείν, άρτος ων εξ ουρανού και ζωήν διδούς τω κόσμω», μας έδωσε να φάμε τη σάρκα του, επειδή ο ίδιος είναι ο άρτος που κατέβηκε απ’τον ουρανό κι έδωσε ζωή στον κόσμο (άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας).

Εάν πάρουμε την εικόνα του γαμήλιου δείπνου που αναφέρει ο Ματθαίος «ωμοιώθη η βασιλεία των ουρανών ανθρώπω βασιλεί, όστις εποίησε γάμους τω υιώ αυτού›› (κεφ. 22,2), μπορούμε να πούμε και τις εξής ερμηνείες: Ποιοί είναι αυτοί οι γάμοι που κλήθηκαν τόσοι πολλοί να συμμετάσχουν σ’αυτούς; Κατά τους Πατέρες, γάμος είναι η μυστική συνάφεια του Χριστού με την Εκκλησία. Ο άνθρωπος ενώνεται με το Χριστό με την πίστη στη γη αυτή και υπερφυέστατα και τέλεια θα ενωθεί μαζί Του στη Βασιλεία του Θεού. Ο λαός που ενώθηκε με τον Κύριο, είναι η Εκκλησία Του. «Νύμφη μεν ούν ο λαός των πιστών, η Εκκλησία μυστικώς συναπτομένη διά πίστεως νυμφίος δε ο Χριστός» (Ευθύμιος Ζιγαβηνός). Κάθε ψυχής νυμφίος είναι ο Χριστός νυμφώνας όπου γίνεται η ένωση ανδρός και γυναικός, είναι ο τόπος του βαπτίσματος, δηλ. η Εκκλησία. Εδώ δίδονται οι αρραβώνες στη νύμφη, η άφεση των αμαρτιών και η κοινωνία του Αγίου Πνεύματος. Τα «τελεώτερα» θα δοθούν στο μέλλον, όταν θα μυσταγωγήσει ο Χριστός τους τελείους στα καλύτερα και υψηλότερα. Ας σημειωθεί πως νυμφίος είναι μόνον ο Χριστός, ενώ όλοι όσοι διδάσκουν το λόγο του Θεού είναι νυμφαγωγοί, γράφει ο άγιος Θεοφύλακτος. Πράγματι κανείς άλλος δεν είναι δοτήρας αγαθών παρά μόνον ο Χριστός. Όλοι οι άλλοι είναι μεσίτες και διάκονοι των αγαθών που δίνει ο Κύριος.

Από που μας κάλεσε ο Κύριος;

Είναι χαρακτηριστική η παρατήρηση του ιερού Χρυσοστόμου. Ο Κύριος μας κάλεσε από τα στενά της αμαρτίας. Μέσα από καταστάσεις αμαρτωλές, ενώ ζούσαμε ανυποψίαστοι ότι υπάρχει άλλη πνευματική ζωή. Καθένας από μας έχει να διηγηθεί μία τέτοια ιστορία της ζωής του. Βέβαια η πρόσκληση γίνεται αδιάκριτα σ’ όλους δηλ. αγαθούς και πονηρούς, αλλά η ζωή όμως αυτών που κλήθηκαν στο δείπνο του Κυρίου, δεν είναι «ανεξέταστος», αλλ’ ερευνάται επιμελώς απ’ τον οικοδεσπότη Χριστό. Προσκλήθηκαν όλοι. Κάθε άνθρωπος από τη φύση του έχει κληθεί στο αγαθό. Έχει έμφυτο το αγαθό μέσα του. Η αμαρτία έκανε τον άνθρωπο πτωχό, ανάπηρο και τυφλό πνευματικά. Μετά το Χριστό, όσοι πιστέψαμε σ’ Αυτόν, γίναμε εύρωστοι και υγιείς. Μας κάλεσε ο Κύριος από τα στενά της αμαρτίας και μας έκανε ομοτράπεζους και συγκληρονόμους Του. Όσοι δεν τιμήσαμε την πρόσκληση του Κυρίου και όσοι παρακαθήσαμε στο δείπνο Του, αλλά δεν αλλάξαμε ζωή, θα είμαστε αναπολόγητοι. Μας δόθηκε η πρόσκληση από το Θεό να συμμετάσχουμε στο δείπνο κι εμείς, κυριευμένοι από τα πάθη μας και ειδικότερα από τα πάθη της φιλαργυρίας και φιληδονίας, την απορρίψαμε, με αποτέλεσμα να στερηθούμε την πραγματική ζωή.

Δεν βιάζει κανέναν ο Κύριος να συμμετάσχει στο δείπνο Του. Απευθύνεται στην προαίρεσή μας. Εάν όμως θελήσουμε να συμμετάσχουμε σ’ αυτό, τότε αρχίζουν και οι υποχρεώσεις μας. Οφείλουμε να εργαστούμε με τις εντολές του Θεού και να συμμετέχουμε στο μυστήριο της ζωής, στο όντως δείπνο, που είναι η Θεία Ευχαριστία. «Πίετε εξ αυτού πάντες» (Ματθ. 26,27), μας είπε ο Ίδιος. Η συμμετοχή μας στο ποτήριο της ζωής είναι απαραίτητη, για να συμμετάσχουμε και στη ζωή του Θεανθρώπου. Χριστιανός που δε συμμετέχει στο δείπνο του Κυρίου, είναι πνευματικά νεκρός. Ας ευχηθούμε όλοι μας να ανταποκριθούμε στο προσκλητήριο του Χριστού που είναι και η σωτηρία μας.

Πηγή: www.agiazoni.gr